De Internationale toestand
Het Portret
Zomergenoegens in
het zonnige Zuiden
IN DE AFGELOOPEN WEEK
Juist vijl en -vintig jaai is het ge
leden, dat Gabriel Princip, een blceke
en fanatieke student in de Bosnische
hoofdstad Serajewo, zijn aanslag
pleegde op aartshertog Franz Ferdi
nand. Princip en zijn vrienden dach
ten met hun revolvers en bommen
hun vaderland te bevrijden. In wer
kelijkheid ontketenden zij de groot
ste tragedie In de geschiedenis der
menscliheid. En nu, iets meer dan
twee decennia later, vraagt men zich
in angst en vreeze afIs het de
laatste geweest?
Inderdaad verkeert de wereld op het
oogenblik in een spanning, welke geenszins
minder sterk is dan die van de Junidagen
van 1914. Zoo mogelijk nog wantrouwender
dan toen staan de staten tegenover elkaar,
het militaire apparaat, waarvan de groote
mogendheden zich voorzien hebben, is on
getwijfeld enorm veel sterker dan dat van
voor den wereldoorlog en in het Verre Oos
ten wordt een oorlog gevoerd, die zijn lo
cale karakter meer en meer verliest en
waarlijk niet slechts tegen China gericht
is. Na Swatou keeren de Japanners zich
tegen Wensjou en Foetsjou, twee verdere
verdragshavens, welke de Westerlingen als
hun domein in China konden beschouwen.
En in Tientsin hebben de Britten vernede
ringen moeten ondergaan, die met geen
pen te beschrijven zijn. Wel hebben de
Engelschen daarop krachtige woorden laten
hooren en Tokio zoover gekregen, dat het
tenslotte twee voorstellen heeft gedaan, die
als basis voor onderhandelingen tusschen
de beide mogendheden zullen moeten die
nen. Ten minste een van deze voorstellen
is voor de Engelschen onaanvaardbaar;
desondanks zullen zij tot onderhandelin
gen overgaan, al is het alleen maar daar
om, dat zij op het oogenblik toch niet de
machtsmiddelen bezitten om Japan op
andere wijze tot betere inzichten te dwin
gen. Slechts voor een groote mogendheid
heeft Japan vrees, dat is Amerika. In
tegenstelling met Engeland zijn de Ver-
eenigde Staten in staat, een groot deel van
hun slagvloot naar het Verre Oosten te
zenden. Wellicht is het ook niet toevallig,
dat Tokio wat inschikkelijker bleek, on
middellijk nadat een vooraanstaand Ameri-
kaansch blad, dat nauwe relaties met het
Witte Huis onderhoud i, te kennen had ge
geven, dat de Amerikaansche regeering
ernstig het plan overwoog, de vloot naar
de Oost-Aziatische wateren te zenden, „ten
einde de agressieve neigingen aldaar in te
toornen". Maar zal Amerika, wanneer
puntje bij paaltje komt, werkelijk bereid
zijn in Oost-Azië van zijn militaire macht
gebruik te maken? De Amerikaansche eco
nomische belangen in China zijn betrek
kelijk gering, veel geringer dan die van
Engeland, dat daar aanzienlijk meer dan
1 milliard gouddollar geïnvesteerd heeft.
Grijpt Amerika dus in, dan moet dit zijn
ter wille van het internationale aspect van
de kwestie, dat overigens wellicht nog be
langrijker is dan het locale. Maar daartoe
vertoont het Amerikaansche volk nog wei
nig neiging.
Goebbels in actie.
Hoe groot de spanning ook in het Verre
Oosten is, in Europa is zij sterker, wijl het
hemd nu eenmaal nader is dan de rok.
Noch door de Engelsche politiek van bond
genootschappen, noch door vriendelijke
woorden, die Chamberlain en Halifax nog
wel eens een enkele maal laten hooren,
laat Duitschland zich afbrengen van zijn
doelstellingen, die het rechtvaardig acht.
Het zal handelen, heeft Goebbels dezer
dagen verklaard, de problemen der buiten-
landsche politiek moeten zoo spoedig mo
De onderteekenïng van het tusschen Frankrijk en Turkije tot stand gekomen pact
van bijstand door den Turkschen gezant Suad Davaz. Achter hem Bonnet.
gelijk opgelost worden, binnenlandsche
problemen moeten daarbij ten achter ge
steld worden en wachten. En sindsdien
herhaalt hij deze woorden in allerlei varia
ties iederen dag opnieuw in redevoeringen
en hoofdartikelen in de „Völkische Beo-
bachter". Daarbij waarschuwt hij er de
Duitschers voor, geen geloof te slaan aan
de woorden van het buitenland. Daar zou
men beweren, dat men niet met het natio-
naal-socialistische regime wil samenwer
ken. Maar indertijd heeft men dit ook van
het keizerlijke regime gezegd en deson
danks, toen dit verdwenen was, het Duit-
sche volk toch slecht behandeld. Hetzelfde
zou nu gebeuren, aldus Goebbels, waarin
hij overigens wel geen ongelijk zal hebben.
Goebbels' felle actie, die zich vooral ook
tegen Engeland keert, toont, naar men uit
verschillende factoren kan opmaken, dat
Duitschland de zaak met Polen zoo snel
mogelijk liquideeren wil. Gaat het niet
goedschiks, dan maar kwaadschiks.
Engelsche „vioolmanoeuvres" in
Augustus.
Wanneer Duitschland precies met de
uitvoering van zijn programma een aan
vang zal maken, is natuurlijk niet bekend.
Hitier zelf heeft eens verklaard, dat nog in
den loop van dit jaar de kwestie van Dan
zig en den Corridor zou moeten zijn opge
lost en het orgaan van Goering, de „Esse-
ner National Zeitung", noemde eenigen
tijd geleden in dit verband de maand Sep
tember. Is het nu toevallig, dat in Enge
land alle verloven bij de marine zijn ver
vroegd om de vloot in staat te stellen in
Augustus haar manoeuvres te houden? De
keuze van de maand Augustus voor ma
noeuvres is in ieder geval wel zeer op
vallend. Uit Londensche berichten kan men
opmaken, dat zich daar de indruk ver
stevigd heeft, dat Augustus critieke oogen-
blikken zal brengen. In dit licht bezien
heeft het besluit, de vloot klaar te maken
voor manoeuvres, natuurlijk een veel
diepere beteekenis.
De onderhandelingen met Moskou.
Intusschen blijven de onderhandelingen
met Rusland sleepen. Moskou blijft op zijn
stuk staan en wenscht alleen te bepalen,
wanneer garanties voor de Oostzee-staten
in werking zullen moeten treden. Londen
heeft thans weer nieuwe voorstellen aan
Strang gezonden, die deze aan de Russische
regeering heeft overhandigd. Over den in
houd daarvan is niets bekend, maar mag
men uit Parijs komende berichten geloo-
veri, dan zou daarin op vérgaande wijze
aan de Russische verlangens zijn tegemoet
gekomen.
WIE STEUNEN ROOSEVELT?
Hoewel de Amerikaansche presidentsver
kiezingen pas in 1940 zullen worden ge
houden, is thans, 18 maanden tevoren, de
verkiezingsveldtocht reeds begonnen. Aan
de propagandacampagnes in woord en ge
schrift is dan ook reeds te zien, op wie
Roosevelt bij de verkiezingen zal kunnen
rekenen. In de eerste plaats zijn het na
tuurlijk de aanhangers van de New Deal,
met den minister van Binnenlandsche Za
ken Ickes voorop. Verder zien ook de vele
negers in Amerika gaarne een herkiezing
van president Roosevelt. Arthur Michel!
uit Illinois, de eenige neger in het Con
gres, en Elder Michaux, een van de in
vloedrijkste predikers, laten geen gelegen
heid voorbijgaan om hun rasgenooten aan
te sporen, op Roosevelt te stemmen.
DE PRINS VERJAART.
Opnieuw viert Nederland feest. Opnieuw
beieren de klokken met een blij geluid en
wapperen de vlaggen, van Eysden tot Zout
kamp, van Roosendaal tot Den Helder, in
steden en dorpen, tot in het kleinste ge
hucht, op den 29sten Juni, den geboortedag
van Prins Bernhard. Niet alleen eeren wij
in hem den gemaal van onze geliefde Prin
ses Juliana, den vader van het lieftallige
prinsesje Beatrix, die geheel Nederland
thans als het ware in levenden lijve op de
film heeft kunnen aanschouwen doch
ook waardeeren wij in hem den sympathie
ken mensch, den sportman, die door zijn
ongekunsteldheid, zijn spontaneïteit, zijn
aangenaam optreden aller harten heeft
welen te winnen.
Prins Bernhard, door zijn huwelijk
Nederlander geworden, is dit niet slechts
wettelijk, doch ook in werkelijkheid. Dit
bewijst hij door zijn groote belangstelling
voor alles, wat ons land en volle, onze
handel en industrie, onze scheepvaart, onze
sport, ons leger en onze vloot betreft. Hij
heeft zich geheel ingeleefd in het Neder-
landsche leven. Overal binnen onze gren
zen, waar iets vart belang voorvalt, is Prins
Bernhard aanwezig, geeft hij blijk van zijn
levendige interesse.
Is hel dan wonder dat het Nederlandsche
volle hem met gelijke sympathie tegemoet
treedt? Iedereen voelt het: hij is een der
onzen geworden, niet naar de dorre letter
der wet, doch met hart en ziel. Juist dat
is het, wat hem tot een zoo beminde, ge
waardeerde figuur maakt in ons midden.
Prins Bernhard heeft zich bewonderens
waardig snel en uitstekend weten aan te
passen aan den aard van ons volk, te mid
den waarvan hij zich volmaakt gelukkig
gevoelt, aan de zijde van een beminde gade
en als vader van de kleine Beatrix.
De jaren, welke hij in den vreemde
heeft doorgebracht, hebben zijn blik ver
ruimd, zijn algemeene kennis verrijkt, zijn
geest veredeld; zij hebben hem die losheid
van beweging verleend, welke hem met
één slag populair heeft gemaakt onder het
gehèele volk. Er zal zich geen wanklank
mengen in het fee&tgedruisch, dat de vie
ring van zijn verjaardag begeleidt, zoo
zijn wij er van doordrongen, dat hij voor
goed en zonder eenige reserve is opgenomen
in den schoot van het groote gezin, dat het
Nederlandsche volk heet.
Het waren zijn groote gaven van hoofd
j en hart, die Prinses Juliana tot hem heb
ben aangetrokken; het zijn diezelfde gaven,
welke hem den weg hebben doen vinden
naar de harten van alle welgezinde Neder
landers. Een ontwikkelden, opgewekten
jongeman als Prins Bernhard, met zijn on
gedwongen manieren en zijn innemenden
glimlach, moest het ook niet moeilijk val
len, zich bij ons in te burgeren. Van den
eersten dag af, dat hij zijn intrede deed als
verloofde van onze populaire Prinses
Juliana, was ook zijn populariteit gevestigd.
Hij beweegt zich vrij en ongedwongen
onder ons. Hij is een gaarne geziene hooge
gast en deelnemer bij sport en spel, op het
tennisveld, op het water, bij de auto- en
paardensport, bij- de padvindersbeweging.
Prins Bernhard schuwt geen vermoeienis.
Een zware, doch tevens dankbare taak
heeft hij op de schouders genomen als ge
maal van Haar, die geroepen is om na
Haar geëerbiedigde moeder de kroon te
dragen van Koningin der Nederlanden; en
uit alles bliikï. dat Prins Bernhard zich
1- VAN DE WEEK
PRINS BERNHARD.
Prins Bernhard jarigDat Is
een feest, dat heel ons volle met een
gevoel van dankbaarheid medevlert.
De taak, die de Prins der Nederlan
den in onzen staat heeft te vervullen,
is een verre van eenvoudige. En wie
dan ook ziet met hoeveel bekwaam
heid, gepaard aan een buitengewone
beminnelijkheid, onze nog zoo jeug
dige Prins Bernhard zich daarvan
kwijt, kan een gevoel van bewonde
ring niet onderdrukken.
En niet slechts als Prins bewon
deren wij hem, meer nog heeft hij
onze liefde gewonnen als mensch en
vader. Hoe hebben wij ons verheugd
bij het aanschouwen van het filmpje
„De eerste schreden van ons Prin
sesje", opgenomen door een trotsch
vader.
Dat heel de opbrengst daarvan aan
de soldaten aan onze grenzen ten
goede komt, getuigt van den grooten
socialen zin van onzen Prins.
Prins Bernhard jarigl Voorwaar,
dat is een werkelijk feest 1
zijn taak en zijn plaats ten volle is bewust.
De positie van den Prinsgemaal behoort
niet tot de gemakkelijkste in het dagelijk-
sche leven; des te grooter is daarom de
verdienste van Prins Bernhard, de moei
lijke kunst te hebben verstaan om alle
klippen te omzeilen, eenvoudig door zich te
geven zooals hij is ongekunsteld en op
recht. Reeds om deze hoedanigheden alleen
draagt het geheele Nederlandsche volle hem
een goed hart toe; en de gelukwenschen,
die wij hem en het Koninklijke Huis bren
gen op 29 Juni, zijn hartelijk en welge
meend.
De groote trek naar buiten weer begonnen.
VOOR velen is het bevrijdend wanneer
de zomer zijn intrede doet. Eindelijk
warmte, zon °n licht, dat is de alge
meene verzuchting. De winter is vrijwel uit
ons geheugen gebannen, de wintersche ko
de hebben we reeds vergeten door het mil
de voorjaar. Toen bloeide alles open en in
deze weken is het een voldragen weelde in
de natuur. Alles om ons heen is in zomer
kleed gestoken, de boomen met hun zware
bladkronen, de menschen in fleuriger en
losser toileten; op strand en hei, in bosch
en veld weerklinkt het opgewekte gezang
van menschen en van vogels. Hebt gij bij
het vallen van de schemering Uw oor al
eens te luisteren gelegd in de natuur? Hebt
ge het gesjirp van de krekels in U opgeno
men; het gezang van de lijster en het ge
kwinkeleer van de onzichtbare leeuwerik,
zingend boven de vlakke wei in de dan
sende lucht? Het gekwaak van de kikvor-
schen in riet en plas, het gezang van de
nachtegaal, dit alles behoort onverbreke
lijk bij den zomer.
Buitenleven, of dat nu is het harde zwoe
gen op het land, of wel dat men naar har
telust kan luieren en „zonnen" aan de zee,
het zijn beide de aspecten van den zomer.
Het land in feestgewaad.
Voor den boer en den landbouwer ko
men nu de weken van hard werken. De
jonge dieren, die dit jaar geboren zijn, loo
pen in de weide; men ziet er de veulens en
kalveren, met groote, onnoozele oogen, op
naar verhouding veel te hooge posten in de
nabijheid van de moederdieren. Er rent
soms een haasje door het groene land, in
een oogwenk is de snelle viervoeter ver
dwenen. Maar wat uren achtereen blijft,
is de blauwe stralende koepel, waartegen
zich hier en daar witte wolkjes af teekenen.
die vredig voortdrijven. Zwaar ligt de druk
kende warmte op het vlakke land, de men
schen worden loom en zoeken beschutting
in hun huizen.
Maar dat is de zomer op zijn felst, zooals
wij hem slechts zelden meemaken. De on
middellijke nabijheid van de zee zorgt
meestal voor een weldadige koelte. En in
die gematigd warme atmosfeer trekken
tienduizenden er op uit om hun eigen land
te verkennen. Vooral aan het einde van de
week trekken de stedelingen, die het groot,
ste deel van den dag moeten doorbrengen
in kantoor of fabriek langs de wegen naar
buiten, te voet, per fiets, per auto en zwa
re wagensleepen worden door oude jum
bo's langs den ijzeren spoorweg naar alle
uithoeken des lands gezeuld. Daar schieten
pijlsnel de electrische treinen voort over
hun baan en door de lucht leggen vliegtui
gen in een minimum van tijd de grootste
afstanden af. Op het water tenslotte ziet
men de kleurige kano's, over de meren
scheren de ranke zeilschepen. De lage lan
den zyn in feestgewaad gestoken.
Er is een tijd van zaaien
en van maaien.
De zomer brengt de vervulling van de
belofte, die in het voorjaar gedaan werd.
Bloesems in de boomgaarden hebben vrucht
gezet. Op het land wordt gemaaid, er wordt
geoogst, de tuinbouw levert met het voort
schrijden der weken het eene kostelijke
product na het andere. Onze harten trek
ken naar buiten. Spoedig is het weer tijd
voor vacanties. De landkaarten en atlassen,
worden voor den dag gehaald, de reisbro
chures aangevraagd: nu is het tijd voor
plannen maken. En di; voorvreugde moet
men ook niet onderschatten; gelukkig zijn
de meeste menschen door de natuur nogal
rijkelijk bedeeld met verbeeldingskracht.
En een rijke fantasie laat ons overal heen
reizen.
De zomer is de tijd, dat de wenschen, waar
van men in den kouden winter droomde, in
vervulling gaan. Maar niet alleen voor den
tourist, ook en waarschijnlijk in nog ster
kere mate voor den boer en landbouwer.
Voor hen beteek ent de zomer oogsttijd en
en dat beteekent op zijn beurt: inzamelen
van voedsel. Zij verheugen zich op de dui
zenden schoven. De oogsttijd doet denken
aan een fijn mechanisme, waarin elk rader
tje zijn functie heeft.
De maaier maait met zijn blinkende zeis
de halmen, de bindster bindt ze tot garven;
vervolgens worden deze voorzichtig op wa
gens geladen en al deze menschen hebben
slechts een wensch: dat de oogst op tijd
binnen zal zijn.
Van tijd tot tijd keert een door de zon
gebruind gelaat zich naar den hemel: hoe
zal het weer zich houden? In vele opzich
ten doen deze menschen denken aan de be
manning van een schip, zwoegend en ploe
terend, verantwoordelijk voor hun werk
en bereid alle krachten in te spannen om
een der noodzakelijkste en kostelijkste goe
deren, het graan, te bergen. Want nog al
tijd blijft het dagelijkseh brood onmisbaar.
Melkachtig ligt de nevel over het lage
land, waarop het koren golft. Groote boe-
renkerels met roode koppen en sterke
knuisten. Vroeg in den morgen, wanneer
het nog frisch is op het land, zijn de dag
looners reeds aan het werk; krachtig
zwaaien zij zeis en sikkel. Met duizenden
halmen valt het rijpe koren, en altijd naar
één kant. Onmiddellijk achter hen komen
de bindsters, die in een handige greep een
hoeveelheid halmen bijeen pakken en ste
vig gebonden achter zich werpen. Zoo wer
ken zij zich door het korenveld heen.
Langzaam klimt de zon aan den hemel
Eerst nog verborgen achter nevelig mor
genrood, dan rust zij een oogenblik als een
roode bal op den horizon en even later
schieten de eerste stralen uit over het ster
vend koren. En hoe hooger de zon klimt,
hoe warmer het wordt op het land; de zon
brandt en de velden dampen. Maar niet
alleen het land; ook de stoere lichamen
van de maaiers dampen als paarden. Koorts
achtig wordt er gewerkt. De sikkels ken
nen geen rust, althans niet voor de laatste
halmen gesneden zijn. Het wordt avond en
de eerste korenschuur is gevuld. Koel waait
de avondwind over het stoppelveld. Het
land ziet er uit als een kaalgeschoren kin
derhoofd, dat zyn blonde lokken heeft ver
loren onder de kappersschaar. Moe, stijf in
den rug, keeren de mannen en vrouwen
des avonds terug naar huis.
Na hen zal een dorschmachine het zware
werk voortzetten. Dat is een zijde van den
Lustig klatert het water uit de dorpsbron.
zomer. De keerzijde van de medaille toont
wel een geheel ander beeld. Immers voor
velen is de zomer de tijd bij uitstek om zich
te ontspannen.
Doen wij eens een willekeurigen greep
uit de talloos vele mogelijkheden, diq den
toerist van heden geboden worden.
Een ieder trekt de natuur in om zich uit de overweldigende flora een bos veldbloemen
te plukken.
De Fransche oever van het Meer van Ge
neve is in ons land over het algemeen min
der bekend dan de overzijde in Zwitser
land, met de Volkenbondsstad en Lausan
ne met zijn Universiteit. Een verklaring
valt daarvoor moeilijk te geven, want juist
de Fransche oever heeft een buitengewone
bekoring voor den toerist, die ter hoogte
van Lausanne staat en den blik laat zwer
ven over het wijde meer. En daarbij wordt
bet den bezoeker zoo gemakkelijk gemaakt,
een kijkje te gaan nernen aan de overzijde!
")e fleurig geschilderde booten, welker om
gekken zich weerspiegelen in het heldere
•.a'cr. onderhouden een geregelden dienst
o der. *.c .onoverliggenden oever.
Het hr;ft ons niet berouwd, dat wij den
c .:ht drheen hebben gemaakt en ons
ve; c,"1 kabbelende golfjes naar Evian-les
oei.is hebben laten brengen, een van de
meest mondaine badplaatsen van Frankrijk.
Zij ligt nis het were -amphiteatersgewijs te
gen den '--rgv/and aangevlijd, omringd door
groen.
Tuinen en parken, weiden en bosschen
vormen hier natuurlijke terrassen, die hoo
ger en hboger stijgen, tot zij de sneeuwgrens
-eiken, waarboven de machtige bergtop
pen zich in het eeuwige sneeuw- en ijs-
ikleed hullen.
De naam Evian was ons reeds bekend, en
wel door het tafelwater uit de Cachat-bron,
een belangrijk middel tegen jicht-, blaas-
en nierlijden, dat vooral door de Franschen,
bij voorkeur wordt gedronken.
Hoog boven nabij de luxe hotels -ligt de
Buvette Cachat, de drinkhal waar de bron
ontspringt en waar men het heilzame water
dus als het ware uit de eerste hand kan ge
nieten. Beneden is het Casino, waar de fi
ches over het groene laken rollen en men
zijn geluk kan beproeven aan de roulette of
de baccarat-tafel. En toch is dit alles hoe
belangrijk het ook op zichzelf moge zyn
slechts ten deele kenmerkend voor het le
ven in deze badplaats. Want eigenlijk is het
hier het centrum bij uitnemendheid voor
sport en spel, voor de jeugd, die in staat is
hier zijn vacantie door te brengen.
Hier moet elke waterrot zich in zijn ele
ment voelen. Reeds van verre valt aan den
oever van het meer de geweldige toren op,
van welker platform de toboggansleden in
duizelingwekkende vaart omlaag suizen, 't
blauwe water tegemoet, waarin zij een die
pe, schuimende voor trekken. Wij zagen
zwemmers sierlijke salto mortales maken,
wanneer zij gracieus van de springplanken
wipten. En bovenal wordt hier druk ge
daan aan een van de nieuwste in Europa
ingevoerde watersporten: het waterskiën,
hierin bestaande, dat men zich op ski's ach
ter een snelle motorboot door, of liever:
over de golven laat slepen. Een buitenge
woon genot niet alleen om het zelf te
doen, waarvoor een groote dosis behendig
heid wordt vereischt doch ook om het
van den oever af gade te slaan.
Slechts weinig plaatsen bieden gelegen
heid tot het beoefenen van deze aantrekke
lijke sport. Zeilers, roeiers en zwemmers
halen hier hun hart op, terwijl ook het wa
terbal- en waterpolosp-el druk worden be
oefend. Het eigenaardige vermakelijke en
vooral bij de Franschen zeer geliefde „jeu
de boules" kan men hier dagelijks aan
schouwen. Er 'wordt druk getraind door de
liefhebbers, die er een eer in stellen, den
eersten prijs te behalen op de wedstrijden,
die altijd een groot publiek trekken.
Vanzelfsprekend kan men er ook genieten
van meer verheven kunstuitingen in den
schouwburg en in het Casino, waar concer
ten, bals, opera's en operettes elkaar afwis
selen.
Wij woonden er nachtfeesten, openlucht
uitvoeringen en feeërieke vuurwerken by,
bloemencorso's, nachtelijke rondvaarten met
geillumineerde schepen over het schilder
achtige meer. Er worden tuinbouwtentoon
stellingen georganiseerd en er zijn moder
ne sportvelden, zooals ,t stadion van Neu-
vecelle voor lichaamscultuur, waar sport
beoefenaars uit tal van landen zich met el
kaar meten.
Dagelijks vinden rondvaarten plaats over
bet uitgestrekte meer, dat men op deze wij
ze het best leert kennen. Van elk punt,
waar de boot aanlegt, kan men uitstapjes
maken, te voet of per autobus, naar schil
derachtige dalen en besneeuwde bergtop
pen, met oude kasteel en en romantische
ruïnes. En welke toerist kent niet de be
roemde Route des Alpes, den autoweg, die
zijn beginpunt heeft in Evian, zich door de
diepe ravijnen van het Dransedsl slingert,
bij Chamonix de hoogst en bergen van Euro
pa bereikt en later afdaalt naar Nice, op
deze wijze de schakel vormend tusschen 't
iMeer van Genève en de Fransche Riviesa^
