TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS TViAwfe 'jt AKKERTJE Langs de kruislijnen der Europeesche Imperia. FEUILLETON. Een meisje in de Wild West. Zaterdag 8 April 1939 Zestigste Jaargang No 14 Een onzer eigeD medewerkers naar Corsica, Rome, Tunis. Lybië, Egypte, Palestina, Balkan, en Donaulanden. Een belangwekkende serie reisbrieven. XVI. UIT TUNIS, TUNISIë. Als mij zelf het groote voor- recht te beurt ware gevallen, dat ik op den troon van den Bey had mogen plaats nemen om er een grooten wensch te doen, welke bij Allah en zijn Pro feet I zal worden vervuld, ik zou hebben verhoopt, dat ik eindelijk genezen zou mogen worden van mijn vatbaarheid voor griep en bronchitis. De griep, deze Spaansche on deugd, heeft me achterhaald in Tunis bij mijn race naar de Zon van- het Zuiden. Hier is de natuur zoo droog als gort, regen is er blijkbaar een onge kende weelde't is aller, dag pufferig-warm de avonden zijn zwoel. Maar... griep heerscht in Tunis zoo goed (of zoo slecht en kwaadaardig) als in Amster dam. In de regelmaat der plaat sing van de reisbrieven moge al geen hiaat te onderkennen zijn geweest, tusschen het schrijven van dezen brief en den vorigen, ligt een tusschenruimte van ruim een week. Toen ik twee dagen met een temperatuur van boven 39" te bed had gelegen, vond ik het gewenscht om eens 'n dokter te laten komen. Aardige, charmante geneesheer. Hij onderzocht me en stelde zijn diagnosegriep en bronchitis. Dat wist ik al. Hij schreef een papier vol met genees middelen, welke moesten worden opgehaald. Dokter, zeg ik, geeft U me vooral iets tegen de koorts, want ik word zoo ontzettend geplaagd door onzinnige dwanggedachten, dat ik geen oogenblik kan slapen. Dat vermoeit me vreeselijk Dat komt oogenblikkelijk in orde I was z'n antwoord. Hier zijn tabletten bij, waarvan u er per dag niet meer dan drie moogt innemen, vandaag en morgen. De koorts is na de eerste tablet verdwenen Wég, heelemaal weg vroeg ik ongeloovig. Absoluut I Toute suite Ik had den man wel willen zoenen. En wanneer komt U terug Terug Ik kom niet terug. Wanneer u uw medicijnen inneemt en vandaag plus mogen te bed blijft u zult hevig gaan tran- spireeren dan bent u beter. En overmorgen loopt u weer 24 ZEVENTIENDE HOOFDSTUK. Court liet den gestolen wagen stil staan, doofde de lichten en liep toen naar den top van den heuvel, om op de Bar Rafter K neer te kijken. Het geluk was met hem geweest sinds het oogenblik, dat hij van zijn bed in het Black Butte Ziekenhuis opgestaan was. Het geluk had hem de nitroglycerine kant en klaar laten vinden en hem veie uren werk bespaard op een oogenblik dat iedere minuut geld waard was. Het geluk had hem doen vermoeden, dat de derde auto welke hij onderzocht had en die in de donkere straat voor het huis van den eigenaar geparkeerd had gestaan, een oud model was, dat nog met een magneet startte Het was slechts een kwestie van een paar seconden geweest, do motorkap te openen, den electrischen draad uit te schakelen en den motor van zelf te laten starten door den wagen op eigen kracht de zachte helling van Copper Street te laten afrijden. Zeker, er was niets bizonders in het feit, dat een taboratorium een zekere hoeveelheid van een zeer explosieve stof in voorraad hield ook waren er beslist twintig auto's met magneten, die geen andere garage kenden dan de open lucht, maar hij schreef alles samen toch op rekening van het geluk, dat beweerd wordt een voorliefde voorden moedige te hebben, en hij hoopte vurig, dat het hem niet verlaten zou voordat het avontuur ten einde was. Dat einde was nu spoedig in zicht buiten. Ik zegende dezen Tunisischen dokter, betaalde hem met liefde de vijftig francs, welke hij voor zijn kostbare adviezen vroeg en kroop diep onder de dekens met de suffisante gedachte, dat alle Hollandsche geneesheeren toch eigenlijk maar kwakzalvers zijn. Ik ging liggen wachten op het Wonder. Na de tweede tablet was de tempetuur gestegen tot 40 graden en na het derde zong ik de Marseillaise en de iatijnsche zegenbede voor de Koningin Domine, salvam fac reginim nostram. Daarvan ben ik me zelf niet bewust, maar mijn omgeving heeft het me later verteld. Alsook dat des avonds de dokter nog was opgebeld om hem mede te deelen, dat de koorts tot bijna 41 graden was opgeloopen. De dokter... weigerde te komen. Hij vond in die temperatuur niets verontrustends en voorspelde nog eens, dat de koorts straks, ineens, geheel zou wegzinken Verbeeld je, dat ten onzent een dokter zou weigeren om bij een fondspatiënt te komen of bij een patiënt „van de gemeente", die met een temperatuur van over de 40 graden ligt te ijlen Daverende interpellaties in den raad zouden de noodwendige reacties zijn op zóóveel onmen- schelijkheid en plichtsverzaking. Hier in Afrika denken ze blijk baar een beetje anders over die dingen. Na... twee dagen heeft het Wonder zich toch inderdaad voorgedaande thermometer zakte op 38 en zóóveel. Op mijn dringend verzoek is de dokter toen nog eens komen zien en hij toonde zich verbaasd, dat ik nog te bed lag. Maar nou zou-ie wat geven... Gegarandeerdin één dag zou ik heelemaal klaar zijn! De medicijnen werden opge haald en ze vulden een tafel, toen ze waren uitgestaldslaap- middeltjes, een rhumsiroop, ta bletten, een flesch ricinusolie en kleine ampullen, gezuld met een gefiltreerde „bouillar" van allerlei cultures van bacterieën, een zaagje er bij om het glas der ampullen aan de uiteinden open te zagen... Het kostte me een lieven duit. Ik heb de verzame ling eens bekeken, heb ze toen bij m'n reissouvenirs gepakt, liet twee buisjes met asperientjes halen en... thans wandel ik weer in het zonnetje. Angstige dagen zijn 't echter wél geweestIk vond het een griezelige gedaente, dat ik in Afrika begraven zou worden. In dien nacht toen ik ijlende lag te zingen, ben ik niet' onge lukkig geweest in de keuze van mijn repertoire. Ik ken n.l. ook het Horst Wessellied en in Italië leerde ik een couplet van de fascistenmarsch. en in zijn geest ook heel duidelijk omlijmd. Vóór hem, onzichtbaar door de duisternis en de schaduwen der bergen, lag het doel dat hij nu reeds maandenlang voor oogen had gehad de crisis in een stillen strijd, waarin Nora Jane Moran slechts een onver wachte en verwarrende factor was. Hij fronste de wenkbrauwen, toen de herin nering aan het meisje in hem opkwam; daarna wierp hij de gedachte met een schouderophalen van zich af en liep vol vertrouwen over den bekenden weg naar het donkere gebouw. Op dit oogenblik voelde hij zich veilig, absoluut veilig. De eenigste bewoonster van 't huis was Mrs. Mace en er bestond weinig gevaar, dat zijn voorzichtig binnendrin gen haar wekken zou. En als ze werkelijk wakker werd wel, ze was een eenvoudige vrouw en zou zeker niet twijfelen aan de eerste verklaring, die hem te binnen schieten zou. De mannen in het slaaphuis zouden natuurlijk gewekt worden door den zwaren slag van de ontploffing, maar de tijd die noodig is om zich aan te kleeden en de voeten in zware rijlaar zen te wringen, zou voldoende zijn om heel wat documenten bij elkaar te ra pen en in den zak te steken, die over zijn schouder hing. Natuurlijk waren de deuren gegren deld, maar het was slechts een kwes tie van een paar minuten om de ou- derwetsche haken, waarmee de ramen van binnen vastzaten, te openen en het maakte buitendien weinig gerucht. Hij klom door het raam het kantoor binnen en stak de gasoline-lamp boven de schrijftafel aan. Een helder wit licht stroomde door de kamer. Een paar minnten lang scharrelde hij aan de lijst van De Lachende Cavalier, totdat hij de veer gevonden had, die het schilderij tegen den muur aan hield. Als men de brandkast van Wallace eens bekeek, bleek ze eigenlijk niet erg veel sterker dan een stevige sar dinebus.... Deze laatste liederen worden hier niet gewaardeerd. In Tunis is de politieke span ning zeer intens en er is minder noodig dan het zingen van een fascistisch lied om hartstochte lijke betoogingen vóór Frankrijk en tegen Mussolini te wekken waar bij de steenen, van wege des Duce's nog voorloopige af wezigheid, door de ruiten keilen van de Italiaansche scheepvaart- bureaux, -boekhandels en -reis- bureaux op de Avenue Jules Ferry. De verhouding tnsschen de Italiaansche en Fransche bevol king in Tunis is nooit goed ge weest en thans is ze, in aan sluiting op de officieele betrek kingen tusschen Rome en Parijs, bepaald slecht. Welke waarde hebben eigenlijk de Italiaansche eischen op Tunis Er wonen zoo zegt Rome meer Italianen in Tunisië dan Franschen. De Franschen spreken dat tegenzij zeggen, dat de aantallen Franschen en Italianen ongeveer gelijk zijnja, dat de Franschen een kleine meerder heid bezitten. De waarheid is, dat ongeveer 95.000 Italianen in Tunisië wonen (de cijfers in mijn vorigen brief golden enkel de hoofdstad), ongeveer evenveel Franschen én 9000 Malthezers. De Malthezers zijn van Italiaan sche orgine. Beide partijen schijnen in de drift van hun woordenstrijd 't feit te verontachtzamen, dat er behave twee honderdduizend Europeanen ook nog twee mil- lioen en drie honderd duizend inlandsche Mohammedanen in Tunisië wonen. Bovendien ruim 60.000 Joden. De inlandsche wereld in Tunisië heeft misschien eenig recht om... noch Fransch, noch Italiaansch, maar zich zelf te zijn. Echter, als Tunisië moet toe- behooren aan, of onder protec toraat behoort te staan van Frankrijk of Italië, - wat een geluk dan voor dit land, met zijn gemengde bevolking van Arabieren, Berbers, Bedouïnen, Joden, Franschen en Italianen, dat het een democratisch bestuurs- regime kent, hetwelk de gelijk heid van ras en nationaliteit in de practijk erkentVerbeeld je, dat Italië baas werd in Tunisië, waar zooveel Joden wonen als in heel Italië! De Arabieren zien heel goed in, dat ze bij een Fransch-Ital.- pretoraatsruil alles te verliezen en niets te winnen hebben. Frank rijk koloniseert op een rechtvaar dige, verstandige en humane wijze. Wanneer er in Tunisië geen Italianen woonden, zou het een eldorado van de verdraag zaamheidsgedachte zijn. De in- tellectueele Arabieren spreken Fransch en de Franschen gaan met hen om als gelijken. Van de openbare ambten bezetten de Arabieren een groot aantal posten. Men ziet Arabieren op de open bare bureaux, men ziet ze als trambeambten, als politieagenten enz. enz. Voor de bezitting van de meeste posten wordt volstrekt geen onderscheid gemaakt tus schen Franschen en Arabieren. De Tunisische Muzelmannen zijn dan ook beslist francophiel, In de Arabische pers, voor zoover ik die in de Fransch-Tunisische pers vertaald vind, komt voort durend de zorg tot uiting, dat Frankrijk in een tweede „Mün- chen" zal bewilligen. Men be zweert de Franschen om dat niet te doen en men belooft, dat alle Muzelmannen in Tunisi zullen vechten voor de... „onafhankelijk heid" van het KoninkrijkTunisië, voot het gezag van den Bey en voor Frankrijk als protector. Mohammedaansche organisa ties beijveren zich druk om de Italiaansche fascistische propa ganda te nivelleeren. Geschriften worden verspreid, waarin de Italianen van allerlei wreedheden tegen de Muzelmannen worden beschuldigddeze geschriften bevatten o.m. griezelige foto's van in Lybië en in Abessinië opgehangen Mohammedaansche priesters en volksleiders. Tunisië is een rijken alles natuurlijk in betrekkelijken zin welvarend land. Frankrijk heeft alles er aan gedaan om de na tuurlijke rijkdommen te exporee- ren. Neenzeggen de Italianen, zegt althans Mussolinidat heb ben wij gedaan. Onze menschen hebben gebouwd in Tunisië, wegen aangelegd, havens inge richt, stuwdammen opgetrokken.., Deze bewering bevat slechts een schijn van waarheid. Italië is altijd een arm land geweest de Italiaansche arbeiders hebben, reeds gedurende eeuwen, in den vreemde arbeid en brood moeten zoeken. Ze zochten het óók en kregen het toebedeeld in Tunisië, sedert Frankrijk het land in 1881 had onderworpen en het tot welvaart poogde te brengen. De Franschen staken hun geld in de Tunische werken; bekwame Fransche ingenieurs namen de leiding en de Italiaan sche immigranten werkten onder dezer aanwijzingen en toezicht als bouwers (arbei ders) en sjouwers. In Rome schijnt men ook te vergeten, dat Tunisië geen Fran sche kolonie is, maar een „onaf hankelijk" nou ja konink rijk, onder Fransch protectoraat, d.i. onder Fransche bescherming. Zeer vele Italianen in Tunisië hebben zich in fascistische or ganisaties vereenigd en veroor zaken door hun provneeerende houding en -actie, voortdurend ernstige moeilijkheden. Na Mün- chen en vooral na de bekende demonstratie in de Kamer van Afgevaardigden te Rome, treden ze uitdagend op, voorspellende dat Mussolini weldra „baas" zal zijn in Tunisië en dat de Fran schen dan hun trekken thuis zullen krijgen. Ze „vierden" b.v. ook luidruchtig de „verovering van Barcelona door de Italiaan sche troepen" Deze houding heeft reacties gewekt onder de Fransche en Arabische bevolking, zoodanig, dat het uiterlijk stil is geworden in den Italiaanschen hoek. Reeds weken lang zitten de groote Ita liaansche zakenbureaux en-win kels met kapotte ruiten. De eigenaren laten ze niet herstellen, opdat ze van dag tot dag ge tuigenis zullen blijven gever, van het Fransche geweld...! Hier in Tunisië is men nog niet zoover als in Duitschland, waar de overheid de slachtoffers van ge weld verplicht om de schade, door anderen veroorzaakt, te herstellen. De internationale spanning van onze dagen culmineert op hevige wijze in Tunisië. Op de soms angstwekkend drukke Avenue Jules Ferry, de hartader van de hoofdstad, hebben regelmatig politieke discussies plaats. Dan vormen zich opeens groepen jongelui, die zich losmaken van het praten en aaneengesloten, de Marsailaise zingende, door de lommerrijke allée trekken. Dan zit er vuur in de lucht en is de straat belegd met buskruit. De politie kan deze nationale demon- straries moeilijk tegengaan, maar de politiebeambten dringen zich met hun witte gummieknuppels nauw tegen de demonstranten op en als er één naar een steen durft te grijpen, regenen de slagen kletterend op jonge Fransche ruggen. Maar het vuur dooft niet De bevolking is volkomen ge rust over den gang, welige de zaken zouden kunnen nemen. Tunisië is stevig versterkt en regelmatig komen nog troepen naar hier. In Algerië en Marokka bezit Tunisië bovendien een achterland met schier onuitput- Neem dadelijk 'n en die migraine trekt weg! Binnen 'n kwartier voelt Ge U als her boren. Ge hebt Uw dag gered! Wer ken verrassend snel. Onschadelijk! Per koker van 13 stuks - 12 stuivers. Per doos van 2 stuks - 2 stuivers. GARANTIE Zorg er voor altijd "AKKERTJES" in huis te hebben, dan hebt Ge ze bij de hand, want vannacht nog kunt Ge ze noodig hebben, bij pijnen, sla peloosheid of als koorts overvalt I telijke economische en militaire hulpbronnen. Men gelooft overi gens niet in den ernst van de Italiaansche oorlogsdreiging. Drei gen is goedkoop, zegt men, maar oorlog voeren is duurItalië is in alle opzichten arm. Men tracht de goedgezinde Italiaansche elementen in Tunisië aan Franschen kant te houden of te krijgen. Van de week ver scheen het eerste nummer van een democratisch Tunisisch dag blad in de Italiaansche taal. Of dat veel zal uithalen? De Ita liaansche bevolking staat onder den druk van de fascistische leiders. Zij kan ook moeilijk tegen het fascisme stelling nemen, want dit zou neerkomen op het ver breken van alle banden met het geboorteland. En met de familie en handelsbetrekkingen daar. De autoriteiten treden streng op tegen fascistische uitdaging en tegen fascistisch geweld. Deze week nog werd in Tunis een Italiaansche caféhouder veroor deeld tot 2 maanden gevangenis straf en 400 frans boete, omdat hij, eerstens, wijn had geschon ken aan Muzelmansche klanten (de Koran verbiedt den Moham medanen om wijn en spiritualiën te drinken en ten deze sluit de Tunisische wet aan den Koran aan)tweedens had hij zijn klanten, door wie hij zich ver raden meende, bedreigd met de woorden (de man is een strijd- Een paar mannen met mokers zou den de deuren waarschijnlijk binnen een kwartier tot gruis hebben kunnen doen slaan... Nora Jane's beschrijving had Court een geweldig massieve kast doen ver wachten, met een tweede deur van binnen, die wellicht een tweede lading nitroglycerine noodig had gemaakt. Hij keek nu heel tevreden en begon het werk met een zekerheid en ver trouwen, alsot hij ongelooflijk veel er varing had. In minder dan een kwartier had hij de nauwe zoom rondom de deur van de safe met zeep besmeerd, de nitro glycerine heel langzaam, druppel voor druppel, in de kleine -buis van zeep, die hij tegenover het letterslot gemaakt had, gegoten, en het slaghoedje met een hechtpleister vastgemaakt. Hij hield een lucifer aan de lont en hurkte toen achter de schrijftafel neer. Terwijl de lont knetterend verder brandde, nam hij de brandende lamp en zette ze naast zich neer, zoodat ze niet zoo gauw beschadigd zou kunnen worden. Hij had niet precies geweten hoeveel nitroglycerine hij eigenlijk nemen moest en het bleek nu, dat hij de dosis ruim genoeg gemeten had. In de afgesloten ruimte van de kamer was de ontplof fing één donderende, daverende slag! Hij rende naar de safe, door een dichte wolk van bijtenden rook. stof en kalk, dat van muur en plafond afgesprongen was. De buitenste deur was totaal weggeslagen, terwijl de deuren binnen in aan hun scharnieren bungelden. Documenten en pakken bankbiljetten lagen op den vloer verspreid. Court nam ze één voor één op en stopte ze haastig in den zak. Later zou hij wel tijd vinden ze op zijn gemak door te zien. Terwijl hij alles wat hij maar in de safe vinden kon in den zak gooide, keek hij herhaaldelijk naar de deur, die naar de hal leidde en door het raam naar het slaaphuis. De mogelijkheid bestond, dat Mrs. Mace bij het geluid van de ontploffing de dekens over haar hoofd zou trek ken en dan rillend van angst zou blij ven liggen. De cowboys hadden ster kere zenuwen. Zoodra het eerste licht in het slaaphuis te zien zou zijn, moest hij vlug maken dat hij wegkwam. Het beste zou zijn door het raam aan het einde van de gang te vluchten en dan langs de achterzijde van het huis te ontkomen, terwijl Walter en zijn mannen naar de voorzijde van het huis renden. Langs een grooten omweg kon hij dan weer bij zijn wagen op den top van den heuvel komen. Ze zouden het star ten van den motor niet hooren, en terwijl zij het huis en de omgeving doorzochten zou hij al veilig en wel in de Schedel-Canyon zijn. Hij had dat alles al vooruit nauwkeurig berekend. De deur naar de hal werd plotseling opengeworpen. - Handen omhoog! Hij draaide zich om, gereed het ge> vaar te trotseeren. In de deuropening stond Augustus J. Carver, een krachtige gestalte, die er belachelijk uitzag in het ouderwetsche nachthemd, dat boven een haastig aangetrokken pantalon uit puilde. Maar er was niets belachelijks aan de groote 45 Coltrevolver met lange loop, die de man in zijn hand hield en die rustig en vast op Court gericht was - Handen omhoog! Je hoorde toch wat ik zei. Coun ging rechtop staan. Carver's lippen bewogen, toen hij ovei den schouder zachtjes tot iemand sprak, die achter hem stond. Zijn blik dwaalde één kort oogenblik van Court af, maar dat oogenblik was voor Court lang genoeg om zijn linker hand, die net langzaam omhoog ging even bij den borstzak van zijn jasje te laten rusten. De aarzeling was nauwelijk merkbaar, maar Court's linker hand hield nu de tube met de rest van de nitroglycerine reeds omvat. Carver sprak weer, nu luider. - Blijf achter me, Elliot. Ik wil, dat Miss Moran dit alles met haar eigen oogen ziet. U hoeft niet bang te zijn, Miss Moran. Hij houdt zijn handen in de hoogte en ik houd hem in bedwang. Hij zal niet schieten. Nora Jane, gekleed in een kimono, kwam langzaam naast den advocaat staan. Ze aarzelde, toen ze de ver woeste safe zag en den man herkende, die er voor stond. Carver herhaalde zijn verzekering, dat er geen gevaar was. Als hij één beweging maakt, Miss Moran, schiet ik hem neer. Dat zou ik niet doen in jouw plaats, Guus. Het was voor het eerst, dat Court sprak. Hij draaide zijn linkerhand een beetje om, zoodat de anderen het fleschje konden zien. Als je me zou dooden, zou ik dit fleschje laten vallen en als ik je vin ger aan de trekker ook maar éven bewegen zie, zal ik het vlak voor je voeten smijten. Het is nitroglycerine, beste vriend, negentig procent, en het goedje ontploft, als je er ook maar even onvriendelijk naar kijkt. Er is ge noeg om ons allemaal een paar mijlen ver door de lucht te doen vliegen. Dat waag je niet Carver sprak vast en rustig, maar de greep van zijn hand om de kolf van den revolver werd iets zwakker. Court's koude, grijze oogen gluurden naar de ramen, die op de veranda uitkwamen. Door deze ramen zouden spoedig versterkingen van het slaap huis komen en getuige van de scène zijn. Court sprak daarom luider dan noodzakelijk was. Tart me maar eens als je denkt dat ik bluf, dan zul je zien wat er ge beurt. Een halve flesch nitroglycerine, Augustus.... we zouden allen tezamen in stukjes vliegen. Nora Jane stond links van Carver. Naast haar stond een kleine, magere man, die door een groote bril met hoornen randen het tooneel met belang stelling gadesloeg. Carver fluisterde vlug eenige instructies tot den onbe kende. Court kon de woorden niet verstaan, maar Carver's bevel werd onderbroken door het meisije Neen! Laat mij met hem spreken. Ze deed een halven stap naar voren en sprak tegen Court. Kun je niet verklaren wat je hier doet, Ted.,., en waarom je dit doet? Er was geen woede in haar stem, alleen teleurstelling en een groote smart Court's antwoord was in deze omstandigheden zoo onzinnig als het maar kon. Hij zei de eerste woorden, die in hem opkwamen. Ik vroeg u nog iets te wachten, zei hij moeilijk; ik verwachtte niet u hier te zien. Carver grijnsde sarcastisch. Je dacht alles op je eigen manier te kunnen regelen, niet? Jammer, Court, jammer..,, het is alles mijn schuld. Ik had het je moeten laten weten toen Mr. Elliot me van Osa Junction telefoneerde. Het telegram van zijn firma bereikte hem daar en ik zond er een auto heen. Miss Moran en ik ontmoetten hem in... Buckshot Ca nyon, en we gingen dadelijk naar de ranch. Mr. Elliot is vakkundig op het gebied van safes.... hij is een «safe opener", net zooals jij er een schijnt te zijn, alleen dat hij wettig werkt en niet als een inbreker. Bij deze laatste woorden krulden de lippen van den advocaat verachtelijk. We hebben geen haast, Court; ik zal wachten, totdat je armen moe worden of totdat je honger krijgt. Court zag Elliot langzaam achteruit Ioopen, totdat hij door Carver's lichaam gedekt werd. Toen dnaaide hij zich om en liep haastig weg. Court trachtte niet den man terug te houden. Waarom Als Elliot van plan was, de cowboys van de situatie op de hoogte te stellen om een oplosing te forceeren, zou er tenminste een einde komen aan de wederzijdsche bedreigingen, waarmee Carver en hij elkaar in bedwang hiel den. Court had te veel ontzag voor zijn tegenstander, dan dat hij trachtte den ander angst in te jagen met zijn flesch nitroglycerine en zich op die wijze een weg naar het raam of door de deur te banen. Wordt vervolgd.

Peel en Maas | 1939 | | pagina 5