TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS
TViAwfe 'jt
AKKERTJE
Langs de kruislijnen
der Europeesche
Imperia.
FEUILLETON.
Een meisje in de
Wild West.
Zaterdag 8 April 1939
Zestigste Jaargang No 14
Een onzer eigeD medewerkers
naar Corsica, Rome, Tunis.
Lybië, Egypte, Palestina,
Balkan, en Donaulanden.
Een belangwekkende serie
reisbrieven.
XVI.
UIT TUNIS, TUNISIë.
Als mij zelf het groote voor-
recht te beurt ware gevallen, dat
ik op den troon van den Bey
had mogen plaats nemen om er
een grooten wensch te doen,
welke bij Allah en zijn Pro
feet I zal worden vervuld,
ik zou hebben verhoopt, dat ik
eindelijk genezen zou mogen
worden van mijn vatbaarheid
voor griep en bronchitis.
De griep, deze Spaansche on
deugd, heeft me achterhaald
in Tunis bij mijn race naar
de Zon van- het Zuiden. Hier is
de natuur zoo droog als gort,
regen is er blijkbaar een onge
kende weelde't is aller, dag
pufferig-warm de avonden zijn
zwoel. Maar... griep heerscht in
Tunis zoo goed (of zoo slecht
en kwaadaardig) als in Amster
dam. In de regelmaat der plaat
sing van de reisbrieven moge al
geen hiaat te onderkennen zijn
geweest, tusschen het schrijven
van dezen brief en den vorigen,
ligt een tusschenruimte van ruim
een week.
Toen ik twee dagen met een
temperatuur van boven 39" te
bed had gelegen, vond ik het
gewenscht om eens 'n dokter te
laten komen. Aardige, charmante
geneesheer. Hij onderzocht me
en stelde zijn diagnosegriep
en bronchitis. Dat wist ik al. Hij
schreef een papier vol met genees
middelen, welke moesten worden
opgehaald.
Dokter, zeg ik, geeft U me
vooral iets tegen de koorts, want
ik word zoo ontzettend geplaagd
door onzinnige dwanggedachten,
dat ik geen oogenblik kan slapen.
Dat vermoeit me vreeselijk
Dat komt oogenblikkelijk
in orde I was z'n antwoord. Hier
zijn tabletten bij, waarvan u er
per dag niet meer dan drie
moogt innemen, vandaag en
morgen. De koorts is na de eerste
tablet verdwenen
Wég, heelemaal weg vroeg
ik ongeloovig.
Absoluut I Toute suite
Ik had den man wel willen
zoenen.
En wanneer komt U terug
Terug Ik kom niet terug.
Wanneer u uw medicijnen inneemt
en vandaag plus mogen te bed
blijft u zult hevig gaan tran-
spireeren dan bent u beter.
En overmorgen loopt u weer
24
ZEVENTIENDE HOOFDSTUK.
Court liet den gestolen wagen stil
staan, doofde de lichten en liep toen
naar den top van den heuvel, om op
de Bar Rafter K neer te kijken. Het
geluk was met hem geweest sinds het
oogenblik, dat hij van zijn bed in het
Black Butte Ziekenhuis opgestaan was.
Het geluk had hem de nitroglycerine
kant en klaar laten vinden en hem veie
uren werk bespaard op een oogenblik
dat iedere minuut geld waard was.
Het geluk had hem doen vermoeden,
dat de derde auto welke hij onderzocht
had en die in de donkere straat voor
het huis van den eigenaar geparkeerd
had gestaan, een oud model was, dat
nog met een magneet startte
Het was slechts een kwestie van een
paar seconden geweest, do motorkap
te openen, den electrischen draad uit
te schakelen en den motor van zelf te
laten starten door den wagen op eigen
kracht de zachte helling van Copper
Street te laten afrijden.
Zeker, er was niets bizonders in het
feit, dat een taboratorium een zekere
hoeveelheid van een zeer explosieve
stof in voorraad hield ook waren er
beslist twintig auto's met magneten,
die geen andere garage kenden dan de
open lucht, maar hij schreef alles samen
toch op rekening van het geluk, dat
beweerd wordt een voorliefde voorden
moedige te hebben, en hij hoopte vurig,
dat het hem niet verlaten zou voordat
het avontuur ten einde was.
Dat einde was nu spoedig in zicht
buiten.
Ik zegende dezen Tunisischen
dokter, betaalde hem met liefde
de vijftig francs, welke hij voor
zijn kostbare adviezen vroeg en
kroop diep onder de dekens met
de suffisante gedachte, dat alle
Hollandsche geneesheeren toch
eigenlijk maar kwakzalvers zijn.
Ik ging liggen wachten op het
Wonder.
Na de tweede tablet was de
tempetuur gestegen tot 40 graden
en na het derde zong ik de
Marseillaise en de iatijnsche
zegenbede voor de Koningin
Domine, salvam fac reginim
nostram. Daarvan ben ik me zelf
niet bewust, maar mijn omgeving
heeft het me later verteld. Alsook
dat des avonds de dokter nog
was opgebeld om hem mede te
deelen, dat de koorts tot bijna
41 graden was opgeloopen.
De dokter... weigerde te komen.
Hij vond in die temperatuur niets
verontrustends en voorspelde nog
eens, dat de koorts straks, ineens,
geheel zou wegzinken
Verbeeld je, dat ten onzent
een dokter zou weigeren om bij
een fondspatiënt te komen of bij
een patiënt „van de gemeente",
die met een temperatuur van
over de 40 graden ligt te ijlen
Daverende interpellaties in den
raad zouden de noodwendige
reacties zijn op zóóveel onmen-
schelijkheid en plichtsverzaking.
Hier in Afrika denken ze blijk
baar een beetje anders over die
dingen.
Na... twee dagen heeft het
Wonder zich toch inderdaad
voorgedaande thermometer
zakte op 38 en zóóveel. Op mijn
dringend verzoek is de dokter
toen nog eens komen zien en hij
toonde zich verbaasd, dat ik nog
te bed lag. Maar nou zou-ie wat
geven... Gegarandeerdin één
dag zou ik heelemaal klaar zijn!
De medicijnen werden opge
haald en ze vulden een tafel,
toen ze waren uitgestaldslaap-
middeltjes, een rhumsiroop, ta
bletten, een flesch ricinusolie en
kleine ampullen, gezuld met een
gefiltreerde „bouillar" van allerlei
cultures van bacterieën, een
zaagje er bij om het glas der
ampullen aan de uiteinden open
te zagen... Het kostte me een
lieven duit. Ik heb de verzame
ling eens bekeken, heb ze toen
bij m'n reissouvenirs gepakt, liet
twee buisjes met asperientjes
halen en... thans wandel ik weer
in het zonnetje.
Angstige dagen zijn 't echter
wél geweestIk vond het een
griezelige gedaente, dat ik in
Afrika begraven zou worden.
In dien nacht toen ik ijlende
lag te zingen, ben ik niet' onge
lukkig geweest in de keuze van
mijn repertoire. Ik ken n.l. ook
het Horst Wessellied en in Italië
leerde ik een couplet van de
fascistenmarsch.
en in zijn geest ook heel duidelijk
omlijmd. Vóór hem, onzichtbaar door
de duisternis en de schaduwen der
bergen, lag het doel dat hij nu reeds
maandenlang voor oogen had gehad
de crisis in een stillen strijd, waarin
Nora Jane Moran slechts een onver
wachte en verwarrende factor was. Hij
fronste de wenkbrauwen, toen de herin
nering aan het meisje in hem opkwam;
daarna wierp hij de gedachte met een
schouderophalen van zich af en liep
vol vertrouwen over den bekenden weg
naar het donkere gebouw.
Op dit oogenblik voelde hij zich
veilig, absoluut veilig.
De eenigste bewoonster van 't huis
was Mrs. Mace en er bestond weinig
gevaar, dat zijn voorzichtig binnendrin
gen haar wekken zou.
En als ze werkelijk wakker werd
wel, ze was een eenvoudige vrouw en
zou zeker niet twijfelen aan de eerste
verklaring, die hem te binnen schieten
zou.
De mannen in het slaaphuis zouden
natuurlijk gewekt worden door den
zwaren slag van de ontploffing, maar
de tijd die noodig is om zich aan te
kleeden en de voeten in zware rijlaar
zen te wringen, zou voldoende zijn om
heel wat documenten bij elkaar te ra
pen en in den zak te steken, die over
zijn schouder hing.
Natuurlijk waren de deuren gegren
deld, maar het was slechts een kwes
tie van een paar minuten om de ou-
derwetsche haken, waarmee de ramen
van binnen vastzaten, te openen en het
maakte buitendien weinig gerucht.
Hij klom door het raam het kantoor
binnen en stak de gasoline-lamp boven
de schrijftafel aan.
Een helder wit licht stroomde door
de kamer. Een paar minnten lang
scharrelde hij aan de lijst van De
Lachende Cavalier, totdat hij de veer
gevonden had, die het schilderij tegen
den muur aan hield.
Als men de brandkast van Wallace
eens bekeek, bleek ze eigenlijk niet
erg veel sterker dan een stevige sar
dinebus....
Deze laatste liederen worden
hier niet gewaardeerd.
In Tunis is de politieke span
ning zeer intens en er is minder
noodig dan het zingen van een
fascistisch lied om hartstochte
lijke betoogingen vóór Frankrijk
en tegen Mussolini te wekken
waar bij de steenen, van wege
des Duce's nog voorloopige af
wezigheid, door de ruiten keilen
van de Italiaansche scheepvaart-
bureaux, -boekhandels en -reis-
bureaux op de Avenue Jules
Ferry.
De verhouding tnsschen de
Italiaansche en Fransche bevol
king in Tunis is nooit goed ge
weest en thans is ze, in aan
sluiting op de officieele betrek
kingen tusschen Rome en Parijs,
bepaald slecht.
Welke waarde hebben eigenlijk
de Italiaansche eischen op Tunis
Er wonen zoo zegt Rome
meer Italianen in Tunisië dan
Franschen. De Franschen spreken
dat tegenzij zeggen, dat de
aantallen Franschen en Italianen
ongeveer gelijk zijnja, dat
de Franschen een kleine meerder
heid bezitten. De waarheid is,
dat ongeveer 95.000 Italianen in
Tunisië wonen (de cijfers in mijn
vorigen brief golden enkel de
hoofdstad), ongeveer evenveel
Franschen én 9000 Malthezers.
De Malthezers zijn van Italiaan
sche orgine.
Beide partijen schijnen in de
drift van hun woordenstrijd 't
feit te verontachtzamen, dat er
behave twee honderdduizend
Europeanen ook nog twee mil-
lioen en drie honderd duizend
inlandsche Mohammedanen in
Tunisië wonen. Bovendien ruim
60.000 Joden. De inlandsche
wereld in Tunisië heeft misschien
eenig recht om... noch Fransch,
noch Italiaansch, maar zich zelf
te zijn.
Echter, als Tunisië moet toe-
behooren aan, of onder protec
toraat behoort te staan van
Frankrijk of Italië, - wat een
geluk dan voor dit land, met
zijn gemengde bevolking van
Arabieren, Berbers, Bedouïnen,
Joden, Franschen en Italianen,
dat het een democratisch bestuurs-
regime kent, hetwelk de gelijk
heid van ras en nationaliteit in
de practijk erkentVerbeeld je,
dat Italië baas werd in Tunisië,
waar zooveel Joden wonen als
in heel Italië!
De Arabieren zien heel goed
in, dat ze bij een Fransch-Ital.-
pretoraatsruil alles te verliezen
en niets te winnen hebben. Frank
rijk koloniseert op een rechtvaar
dige, verstandige en humane
wijze. Wanneer er in Tunisië
geen Italianen woonden, zou het
een eldorado van de verdraag
zaamheidsgedachte zijn. De in-
tellectueele Arabieren spreken
Fransch en de Franschen gaan
met hen om als gelijken. Van de
openbare ambten bezetten de
Arabieren een groot aantal posten.
Men ziet Arabieren op de open
bare bureaux, men ziet ze als
trambeambten, als politieagenten
enz. enz. Voor de bezitting van
de meeste posten wordt volstrekt
geen onderscheid gemaakt tus
schen Franschen en Arabieren.
De Tunisische Muzelmannen
zijn dan ook beslist francophiel,
In de Arabische pers, voor zoover
ik die in de Fransch-Tunisische
pers vertaald vind, komt voort
durend de zorg tot uiting, dat
Frankrijk in een tweede „Mün-
chen" zal bewilligen. Men be
zweert de Franschen om dat niet
te doen en men belooft, dat alle
Muzelmannen in Tunisi zullen
vechten voor de... „onafhankelijk
heid" van het KoninkrijkTunisië,
voot het gezag van den Bey en
voor Frankrijk als protector.
Mohammedaansche organisa
ties beijveren zich druk om de
Italiaansche fascistische propa
ganda te nivelleeren. Geschriften
worden verspreid, waarin de
Italianen van allerlei wreedheden
tegen de Muzelmannen worden
beschuldigddeze geschriften
bevatten o.m. griezelige foto's
van in Lybië en in Abessinië
opgehangen Mohammedaansche
priesters en volksleiders.
Tunisië is een rijken alles
natuurlijk in betrekkelijken zin
welvarend land. Frankrijk heeft
alles er aan gedaan om de na
tuurlijke rijkdommen te exporee-
ren. Neenzeggen de Italianen,
zegt althans Mussolinidat heb
ben wij gedaan. Onze menschen
hebben gebouwd in Tunisië,
wegen aangelegd, havens inge
richt, stuwdammen opgetrokken..,
Deze bewering bevat slechts
een schijn van waarheid. Italië
is altijd een arm land geweest
de Italiaansche arbeiders hebben,
reeds gedurende eeuwen, in den
vreemde arbeid en brood moeten
zoeken. Ze zochten het óók
en kregen het toebedeeld in
Tunisië, sedert Frankrijk het
land in 1881 had onderworpen
en het tot welvaart poogde te
brengen. De Franschen staken
hun geld in de Tunische werken;
bekwame Fransche ingenieurs
namen de leiding en de Italiaan
sche immigranten werkten
onder dezer aanwijzingen en
toezicht als bouwers (arbei
ders) en sjouwers.
In Rome schijnt men ook te
vergeten, dat Tunisië geen Fran
sche kolonie is, maar een „onaf
hankelijk" nou ja konink
rijk, onder Fransch protectoraat,
d.i. onder Fransche bescherming.
Zeer vele Italianen in Tunisië
hebben zich in fascistische or
ganisaties vereenigd en veroor
zaken door hun provneeerende
houding en -actie, voortdurend
ernstige moeilijkheden. Na Mün-
chen en vooral na de bekende
demonstratie in de Kamer van
Afgevaardigden te Rome, treden
ze uitdagend op, voorspellende
dat Mussolini weldra „baas" zal
zijn in Tunisië en dat de Fran
schen dan hun trekken thuis
zullen krijgen. Ze „vierden" b.v.
ook luidruchtig de „verovering
van Barcelona door de Italiaan
sche troepen"
Deze houding heeft reacties
gewekt onder de Fransche en
Arabische bevolking, zoodanig,
dat het uiterlijk stil is geworden
in den Italiaanschen hoek. Reeds
weken lang zitten de groote Ita
liaansche zakenbureaux en-win
kels met kapotte ruiten. De
eigenaren laten ze niet herstellen,
opdat ze van dag tot dag ge
tuigenis zullen blijven gever, van
het Fransche geweld...! Hier in
Tunisië is men nog niet zoover
als in Duitschland, waar de
overheid de slachtoffers van ge
weld verplicht om de schade,
door anderen veroorzaakt, te
herstellen.
De internationale spanning van
onze dagen culmineert op hevige
wijze in Tunisië. Op de soms
angstwekkend drukke Avenue
Jules Ferry, de hartader van de
hoofdstad, hebben regelmatig
politieke discussies plaats. Dan
vormen zich opeens groepen
jongelui, die zich losmaken van
het praten en aaneengesloten, de
Marsailaise zingende, door de
lommerrijke allée trekken. Dan
zit er vuur in de lucht en is de
straat belegd met buskruit. De
politie kan deze nationale demon-
straries moeilijk tegengaan, maar
de politiebeambten dringen zich
met hun witte gummieknuppels
nauw tegen de demonstranten op
en als er één naar een steen durft
te grijpen, regenen de slagen
kletterend op jonge Fransche
ruggen.
Maar het vuur dooft niet
De bevolking is volkomen ge
rust over den gang, welige de
zaken zouden kunnen nemen.
Tunisië is stevig versterkt en
regelmatig komen nog troepen
naar hier. In Algerië en Marokka
bezit Tunisië bovendien een
achterland met schier onuitput-
Neem dadelijk 'n
en die migraine trekt weg!
Binnen 'n kwartier voelt Ge U als her
boren. Ge hebt Uw dag gered! Wer
ken verrassend snel. Onschadelijk!
Per koker van 13 stuks - 12 stuivers.
Per doos van 2 stuks - 2 stuivers.
GARANTIE
Zorg er voor altijd "AKKERTJES" in
huis te hebben, dan hebt Ge ze bij
de hand, want vannacht nog kunt
Ge ze noodig hebben, bij pijnen, sla
peloosheid of als koorts overvalt I
telijke economische en militaire
hulpbronnen. Men gelooft overi
gens niet in den ernst van de
Italiaansche oorlogsdreiging. Drei
gen is goedkoop, zegt men, maar
oorlog voeren is duurItalië is
in alle opzichten arm.
Men tracht de goedgezinde
Italiaansche elementen in Tunisië
aan Franschen kant te houden
of te krijgen. Van de week ver
scheen het eerste nummer van
een democratisch Tunisisch dag
blad in de Italiaansche taal. Of
dat veel zal uithalen? De Ita
liaansche bevolking staat onder
den druk van de fascistische
leiders. Zij kan ook moeilijk tegen
het fascisme stelling nemen, want
dit zou neerkomen op het ver
breken van alle banden met het
geboorteland. En met de familie
en handelsbetrekkingen daar.
De autoriteiten treden streng
op tegen fascistische uitdaging
en tegen fascistisch geweld. Deze
week nog werd in Tunis een
Italiaansche caféhouder veroor
deeld tot 2 maanden gevangenis
straf en 400 frans boete, omdat
hij, eerstens, wijn had geschon
ken aan Muzelmansche klanten
(de Koran verbiedt den Moham
medanen om wijn en spiritualiën
te drinken en ten deze sluit de
Tunisische wet aan den Koran
aan)tweedens had hij zijn
klanten, door wie hij zich ver
raden meende, bedreigd met de
woorden (de man is een strijd-
Een paar mannen met mokers zou
den de deuren waarschijnlijk binnen een
kwartier tot gruis hebben kunnen doen
slaan...
Nora Jane's beschrijving had Court
een geweldig massieve kast doen ver
wachten, met een tweede deur van
binnen, die wellicht een tweede lading
nitroglycerine noodig had gemaakt.
Hij keek nu heel tevreden en begon
het werk met een zekerheid en ver
trouwen, alsot hij ongelooflijk veel er
varing had.
In minder dan een kwartier had hij
de nauwe zoom rondom de deur van
de safe met zeep besmeerd, de nitro
glycerine heel langzaam, druppel voor
druppel, in de kleine -buis van zeep,
die hij tegenover het letterslot gemaakt
had, gegoten, en het slaghoedje met
een hechtpleister vastgemaakt. Hij hield
een lucifer aan de lont en hurkte toen
achter de schrijftafel neer. Terwijl de
lont knetterend verder brandde, nam
hij de brandende lamp en zette ze naast
zich neer, zoodat ze niet zoo gauw
beschadigd zou kunnen worden.
Hij had niet precies geweten hoeveel
nitroglycerine hij eigenlijk nemen moest
en het bleek nu, dat hij de dosis ruim
genoeg gemeten had. In de afgesloten
ruimte van de kamer was de ontplof
fing één donderende, daverende slag!
Hij rende naar de safe, door een dichte
wolk van bijtenden rook. stof en kalk,
dat van muur en plafond afgesprongen
was. De buitenste deur was totaal
weggeslagen, terwijl de deuren binnen
in aan hun scharnieren bungelden.
Documenten en pakken bankbiljetten
lagen op den vloer verspreid.
Court nam ze één voor één op en
stopte ze haastig in den zak. Later
zou hij wel tijd vinden ze op zijn gemak
door te zien. Terwijl hij alles wat hij
maar in de safe vinden kon in den zak
gooide, keek hij herhaaldelijk naar de
deur, die naar de hal leidde en door
het raam naar het slaaphuis.
De mogelijkheid bestond, dat Mrs.
Mace bij het geluid van de ontploffing
de dekens over haar hoofd zou trek
ken en dan rillend van angst zou blij
ven liggen. De cowboys hadden ster
kere zenuwen. Zoodra het eerste licht
in het slaaphuis te zien zou zijn, moest
hij vlug maken dat hij wegkwam. Het
beste zou zijn door het raam aan het
einde van de gang te vluchten en dan
langs de achterzijde van het huis te
ontkomen, terwijl Walter en zijn mannen
naar de voorzijde van het huis renden.
Langs een grooten omweg kon hij dan
weer bij zijn wagen op den top van
den heuvel komen. Ze zouden het star
ten van den motor niet hooren, en
terwijl zij het huis en de omgeving
doorzochten zou hij al veilig en wel
in de Schedel-Canyon zijn. Hij had dat
alles al vooruit nauwkeurig berekend.
De deur naar de hal werd plotseling
opengeworpen.
- Handen omhoog!
Hij draaide zich om, gereed het ge>
vaar te trotseeren. In de deuropening
stond Augustus J. Carver, een krachtige
gestalte, die er belachelijk uitzag in
het ouderwetsche nachthemd, dat boven
een haastig aangetrokken pantalon uit
puilde. Maar er was niets belachelijks
aan de groote 45 Coltrevolver met
lange loop, die de man in zijn hand
hield en die rustig en vast op Court
gericht was
- Handen omhoog! Je hoorde toch
wat ik zei.
Coun ging rechtop staan. Carver's
lippen bewogen, toen hij ovei den
schouder zachtjes tot iemand sprak,
die achter hem stond. Zijn blik dwaalde
één kort oogenblik van Court af, maar
dat oogenblik was voor Court lang
genoeg om zijn linker hand, die net
langzaam omhoog ging even bij den
borstzak van zijn jasje te laten rusten.
De aarzeling was nauwelijk merkbaar,
maar Court's linker hand hield nu de
tube met de rest van de nitroglycerine
reeds omvat. Carver sprak weer, nu
luider.
- Blijf achter me, Elliot. Ik wil, dat
Miss Moran dit alles met haar eigen
oogen ziet. U hoeft niet bang te zijn,
Miss Moran. Hij houdt zijn handen in
de hoogte en ik houd hem in bedwang.
Hij zal niet schieten.
Nora Jane, gekleed in een kimono,
kwam langzaam naast den advocaat
staan. Ze aarzelde, toen ze de ver
woeste safe zag en den man herkende,
die er voor stond. Carver herhaalde
zijn verzekering, dat er geen gevaar
was.
Als hij één beweging maakt, Miss
Moran, schiet ik hem neer.
Dat zou ik niet doen in jouw
plaats, Guus.
Het was voor het eerst, dat Court
sprak. Hij draaide zijn linkerhand een
beetje om, zoodat de anderen het
fleschje konden zien.
Als je me zou dooden, zou ik dit
fleschje laten vallen en als ik je vin
ger aan de trekker ook maar éven
bewegen zie, zal ik het vlak voor je
voeten smijten. Het is nitroglycerine,
beste vriend, negentig procent, en het
goedje ontploft, als je er ook maar
even onvriendelijk naar kijkt. Er is ge
noeg om ons allemaal een paar mijlen
ver door de lucht te doen vliegen.
Dat waag je niet
Carver sprak vast en rustig, maar
de greep van zijn hand om de kolf van
den revolver werd iets zwakker.
Court's koude, grijze oogen gluurden
naar de ramen, die op de veranda
uitkwamen. Door deze ramen zouden
spoedig versterkingen van het slaap
huis komen en getuige van de scène
zijn. Court sprak daarom luider dan
noodzakelijk was.
Tart me maar eens als je denkt
dat ik bluf, dan zul je zien wat er ge
beurt. Een halve flesch nitroglycerine,
Augustus.... we zouden allen tezamen
in stukjes vliegen.
Nora Jane stond links van Carver.
Naast haar stond een kleine, magere
man, die door een groote bril met
hoornen randen het tooneel met belang
stelling gadesloeg. Carver fluisterde
vlug eenige instructies tot den onbe
kende. Court kon de woorden niet
verstaan, maar Carver's bevel werd
onderbroken door het meisije
Neen! Laat mij met hem spreken.
Ze deed een halven stap naar voren
en sprak tegen Court.
Kun je niet verklaren wat je hier
doet, Ted.,., en waarom je dit doet?
Er was geen woede in haar stem,
alleen teleurstelling en een groote
smart Court's antwoord was in deze
omstandigheden zoo onzinnig als het
maar kon. Hij zei de eerste woorden,
die in hem opkwamen.
Ik vroeg u nog iets te wachten,
zei hij moeilijk; ik verwachtte niet u
hier te zien.
Carver grijnsde sarcastisch.
Je dacht alles op je eigen manier
te kunnen regelen, niet? Jammer,
Court, jammer..,, het is alles mijn
schuld. Ik had het je moeten laten
weten toen Mr. Elliot me van Osa
Junction telefoneerde. Het telegram
van zijn firma bereikte hem daar en ik
zond er een auto heen. Miss Moran en
ik ontmoetten hem in... Buckshot Ca
nyon, en we gingen dadelijk naar de
ranch. Mr. Elliot is vakkundig op het
gebied van safes.... hij is een «safe
opener", net zooals jij er een schijnt
te zijn, alleen dat hij wettig werkt en
niet als een inbreker.
Bij deze laatste woorden krulden de
lippen van den advocaat verachtelijk.
We hebben geen haast, Court;
ik zal wachten, totdat je armen moe
worden of totdat je honger krijgt.
Court zag Elliot langzaam achteruit
Ioopen, totdat hij door Carver's
lichaam gedekt werd. Toen dnaaide hij
zich om en liep haastig weg. Court
trachtte niet den man terug te houden.
Waarom Als Elliot van plan was, de
cowboys van de situatie op de hoogte
te stellen om een oplosing te forceeren,
zou er tenminste een einde komen aan
de wederzijdsche bedreigingen, waarmee
Carver en hij elkaar in bedwang hiel
den. Court had te veel ontzag voor
zijn tegenstander, dan dat hij trachtte
den ander angst in te jagen met zijn
flesch nitroglycerine en zich op die
wijze een weg naar het raam of door
de deur te banen.
Wordt vervolgd.