TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS THEE doet je goed! ABDIJSIROOP Zaterdag 1 April 1939 Zestigste Jaargang No 13 Langs de kruislijnen der Europeesche Imperia. FEUILLETON. Een meisje in de Wild West. Vastzittende slijm Een onzer eigen medewerkers naar Corsica, Rome, Tunis. Lybië, Egypte, Palestina, Balkan' en Donaulanden. Een belangwedkende serie reisbrieven. XIII. UIT TUNIS. In Holland geven we aan het land hier èn aan zijn hoofdstad, denzelfden naam: Tunis. De Franschen onderscheiden het land (Tunisië) van de hoofd stad (Tunis). De Arabieren, die mét de Berbers, meer dan 90 pet der bevolking uitmaken, heeten het land: Ifrigija en de hoofdstad noemen ze: Medina. Ik zal vasthouden aan de na men Tunisië (voor het land) en Tunis (voor de hoofdstad). Tu nisië, bijna viermaal zoo groot als Nederland, is een Afrikaansch koninkrijk, onder bestuur van een Bey en onder protectoraat van Frankrijk. Maar over de staats- en publiekrechtelijke verhoudin gen zal ik het in een volgende brief nader hebben. Eerst laat ik hier enkele in drukken volgen, welke ik in Tu nis, de hoofdstad van het land opdeed. Ik gaf reeds een beeld van het leven aan de haven. Tu nis ligt op 45 K.M. van de zee, tusschen het ondiepe, zoute Meer van Tunis (El Bahira), waai door heen het kanaal van Goletta loopt en het in den zomer bijna droog liggende Sebeha el Sadjoemi. Direct achter de haven strekt zich de Fransche wijk uit, welke omstreeks 35.000 inwoners om vat: daarachter is de (armelijke) Italiaansche wijk gelegen. Er wo nen in Tunis omstreeks 54000 Italianen, van wie 6000 afkomstig zijn van het Middellandsche Zee eiland Malta, een Engelsche be zitting. Achter de Europeesche wijken ligt de oude stad (Medina) met een bevolking van bijna 100.000 Mohammedanen (Arabie ren, Berbers en Bedouïnen) en ongeveer 27000 Joden. De Fransche wijk is de voor naamste. Ze heeft een cosmopo- litisch karakter, is royal opge trokken, bezit breede, lommerrijke Avenué's, fgroote handelshuizen, banken, winkelpaleizen, café's en galerijen; ze telt bovendien goed ingerichte theaters en concert zalen. Het Fransche volk en de Fransche taal domineeren hier; de Italianen bewegen zich er wat schuw; de rijke Arabieren meerendeels inlands gekleed, met bumous en tulband mengen er zich vrijmoedig en ongedwon gen tusschen de Europeesche bevolking in café's en andere ontspanningsgelegenheden; hon derden nomaden en arme Ara bieren leven er bovendien van hetgeen de weelde verkruimelt. De Fransche bewoners zijn zeer gul ten aanzien van het inland sche bedelvolk. In de Fransche wijk ziet men ook vele Arabische vrouwen, die er de groote magazijnen bezoe ken of inknopen doen in de markthallen. Ze zijn meest vrou wen uit burgerkring, de vrou wen der rijke Arabieren komen zelden of nooit buiten; zij slijten haar leven in den harem. De veelwijverij is in Tunisië een nor maal maatschappelijk verschijn sel. De vrouwen zijn typische figuren in het straatleven. Van het hoofd tot aan de voeten zijn ze gehuld in een gedrapeerd wit overkleed; voor zoover dit het gelaat bedekt laat, is er een sluier, weike het gezicht der vrouwen aan de profane mannenblikken onttrekt. Deze sluier, zwart voor de ge trouwde vrouwen en wit voor de ongehuwden, heeft een spleet voor de oogen. Deze oogen zijn dan ook het eenige, wat men van deze vrouwen kan zien. Ze fon kelen meestal a's zwarte karbon kelen en prikkelen vaak méér de mannelijke belangstelling en nieuwsgierigheid van het bru taalste decollectée van sommige Europeesche dames. De Italiaansche wijk is weinig interessant. De straten zijn er Na- politaansch-smerig, maar de hui zen zijn er laag en als overal in dit land van platte daken voorzien. Bezetten de Franschen in Tunis de ambtenaarsposten en drijven ze er de winkelzaken en groote magazijnen, de Italia nen zijn werklieden, sjouwers en bouwers. Een ontevreden en mis troostig volkje in dit land, rijk aan zon, groen, bloemen, vruch ten en welvaart. Het interessanst voor den Europeeschen bezoeker is na tuurlijk de inlandsche stad met z'n nauwe, zéér nauwe straatjes van wit-bekalkte, lage woningen; muurvlakten, waarin vele met dicht ijzeren hekwerk behangen vensters en groote, blauw-geschil- derde poortdeuren. De kleedij der Arabieren is een... veelom vattende. De burnous (het gedra peerde overkleed der mannen) is van een zware wollen hand-ge- weven stof, ook de tulband is een ontzagwekkend lappenwerk. Onder de burnous worden nog vele en dikke, allemaal handge- weven of gebreide onderkleeren gedragen. De bruine gezichten parelen dar. ook vaak van het zweet 1 De gewaden der rijken zijn kostbaar en goed onderhouden, chique lui 1 Maar de massa- Als de burnous gaat rafelen, dan, ja, dan is daar niets aan te doen. Repareeren schijnt hier een onbekend werkwoord te zijn. En zeep is voor velen misschien te duur. Hoe dat zij: vele Arabie ren laten „lucht" na, als ze je passeeren... Het leven der gesluierde vrou wen komt me heel triest voor, maar wat weten wij er tenslotte van af, van hetgeen deze men- 33 Ik wist, dat je dat zeggen zou maar Mr. Carver vroeg me, naar je toe te gaan.... Ouus 1 riep Court zacht uit - lk had hem werkelijk een oogenblik ver geten. U had vandaag een afspraak met hem. Hoe nam hij de goede tijding op Haar stem werd minstens dertig graden koeler. Net zooals ik ver wacht had. Hij was erg blij. Hij zei me, dat ik de schuld van zesduizend dollar vergeten kan en dat de bank niets zou doen voordat de safe geopend was. En wanneer zal dat gebeuren... of gaat me dat niets aan Zoo gauw ais het maar kan. Mr. Carver zal naar een deskundige tele- grafeeren, die met den eersten trein naar Black Butte komen moet. Zoo gauw hij hier is.... Mr. Carver zei Woensdagmiddag ongeveer— zuilen we naar de ranch rijden. Mr. Carver zei, dat het maar het werk van een oogenbiik zou zijn, de safe open te krijgen. Mr. Carver schijnt de zaak in handen te hebben, merkte Court bitter op. - ïk zou u beleefd verzoeken, de opening van die safe uit te stellen tot Vrijdag of Zaterdag. Die medicijnman hooft me gezegd, dat ik dan wei uil het ziekenhuis ontslagen zal worden.... en ik zou er bij willen zijn. Waarom? Ze wachtte, totdat ze zeker was, dat hij bet hatelijke van de langzaam uit gesproken vraag begrepen had. Hij kreeg een schok, en ze zocht zorg vuldig naar woorden om hem nog meer te kwetsen. Ais je me nóg eens witt zeggen, dat je Mr. Carver niet kunt uitstaan, wil ik dat niet meer hooren. Als dat geld werkelijk in de safe is zal ik er de voorkeur aan geven, me aan zijn advies te houden wat ik er mee doen moet. Als we de eigendomsbewijzen en andere documenten vinden, zal hij ze me net zoo goed kunnen verklaren als jij. We zullen die safe zoo spoedig als we maar eenigszins kunnen openen.. en dan zat ik je laten weten of ik je diensten nog noodig heb. Hij keek haar een oogenblik lang strak aan, toen openden zijn gewonde lippen zich tot den breeden grijns dien ze maar al te goed kende. Mijn oom Abner zei altijd dat de eenige manier om sommige kinderen te Ieeren op hun eigen vingers te pas sen hierin bestaat, dat men ze een mechanische zaag cadeau geeft. Hm t Dit leven is vol van overwinningen en nederlagen. U moet me nu excuseeren, Miss Moran. De mij toegemeten tijd voor delirium is van twaalf tot één. Even kwam bij het meisje de opwel ling op, hem te zeggen dat ze zich beestachtig tegenover hem gedragen had, maar de woorden stierven weg bij zijn laatste hatelijkheid. Ik zou Keizer Augustus maar niet laten wachten. Hij heeft dat tele gram nu zeker al geschreven. Nog twee uren na haar vertrek tag hij met gesloten oogen. De verpleegster was al twee maal op haar teenen naar zijn deur geslopen, maar Morgan ge bruikte minder consideratie toen hjj zijn ronde maakte. Ik moet eens naar je gezondheid kijken, jongeman, riep hij uit, zelfs als ik je in een zoeten droom moet storen. schen gelukkig maakt Een heel ander leven leiden de vrouwen der nomaden, het zigeunerachtige bedelende, zwerversvolk. Waar de kerels dezer vrouwen uithan gen, heb ik nog niet ontdekt. Deze nomaden schijnen allen open grond tot huis en den h mei tot dak te hebben. De vrou wen en kinderen bedelen des daagsch hun kostje bij elkaar. Ze verstaan 't vak 1 De vrouwen zijn vaak van een waarlijk verbijste rende schoonheid ze hebben niet alleen het gezicht, maar ook het bovenlijf bloot. Voor zoover ze kinderen meetorsen en dat doen ze ai van héél jong af dragen ze die, de jongsten althans, in doeken, zóó, dat de snuitjes precies reiken aan de primitiefste levensbron... Deze nomaden- vrouwen en -meisjes dragen allen een tatouage op elk der wangen, maar deze is klein en niet ont- sie end kunstmatige schoon hei Jswratjes gelijk 1 Van een zeldzame bekoring zijn de smalle winkelstraatjes in de oude stadeen wirwar van steegjes, van welke men, met gespreide armen, tegelijkertijd den linker- en den rechterkant met z'n vingertoppen kan raken. Deze straatjes zijn met hout of metselsteen overwelfd en op be paalde afstanden zijn openingen gelaten, waardoorheen de zon van Tunisië haar licht rijkelijk naar binnen straalt. Bonte scharen van inlanders scharielen hier langs de buiten en binnen uit gestalde koopwaren. Als ik over „winkels" spreek, bedoel ik geenszins datgene, wat wij in Europa onder dezen naam verstaan. Een Arabische winkelbuurt is een dubbele keten van heel kleine hokjes aan straat, open ruimten, zonder deur en zonder vensters. Elke ruimte is volgestopt met koopwaar of grondstoffen voor de fabricage van het een of ander en temidden daarvan staat of zit de eigenaar. Daarmee is de ruimte uitgeput. De gewone winkelzaken, met koopwaren, worden gedreven door de Joden. Zij wonen in aparte buurten, een soort ghetto derhalve. Onmiddellijk aan deze buurten sluit de Arabische zaken wijk aan. De Arabieren echter leggen zich in het bijzonder toe op de kleine nijverheid, het hand werk. In één straatje worden, ruimte naast ruimte, enkel pan toffels en sandalen gemaaktin een ander straatje enkel weef stoffen. Hier helpen kinderen van 3, 4 en ouder, heel den dag mee. In beide handen houden ze strak, als lange leidsels, de onderdraden van de weefsels. Uren en uren staan ze zoo. In weer een andere straat legt men zich toe op de vervaardiging van sieraden, armbanden e.d. Of men graveert er, wederom ruimte naast ruimte, hokje eigenlijk naast hokje, op kunstige wijze allerlei koperwerkhet koperen blad is daartoe vervat in een „vorm1 van pek. Een soort heiligdommetjes zijn de kleine winkeltjes van reuk werken net tempeltjes. Heele rijen van de fijnste odeurs in kostbare kristallen flaconnetjes vormende wanden. De Arabier, die tusschen dat alles troont, noodt zijn bezoeker en diens dame uit te gaan zitten op een bankje, een donzig bedje van zijde, fluweel en goudbrokaat. Zijn begroeting is van een Oos- tersche breedsprakigheidzéér hoffelijk. Hij offreert allerlei zoete, bedwelmende geuren, welke hij met een glazen staafje op de kieeren strijkt. En hij noemt ook prijzen 1 Bedwelmend hóóge, alles per'gram. Het zijn heele [sinjeuren, deze parfumeurs. De man, bij wien ik voor een niet onaanzienlijk aan tal franken een paar minimale flaconnetjes met reukwater kocht, reikte me gracielijk zijn naam kaartje en bleek zich te heeten Allala Belhadj Chevalier de Ia legion d' honneur. Parfumeur de S. A. Le Bey de Tunisië et de S. M. Charilienne le Sultan de Maroc. Ik voel me een beetje verplicht tot deze gratis advertentie, want deze Ridder van het Legioen van Eer heusch 1 ik heb de stuk ken en zijn onderscheidingstee kenen gezien! heeft me ver eerd met enkele grammen van het speciale parfum voor de vrouwen van den Bey van Tunis 1 Laten we verder gaan, lezer. Voorzichtig! val niet over dat ongelukkige wezen. M'n God, wat is er 'n ellende in deze in landerswereld 1 Velen zijn de paria's, de bruine verworpelin gen, die om welke reden dan ook niet tegen het leven op kunnen tornen. Ze houden zich stand met schooieren en als ze moe zijn of lui Arabieren kunnen ontzettend lui zijn dan gaan ze, zóó maar, hier of daar liggen op 'n stoepze slapen met hun open mond naar de zon gekeerd, terwijl de passanten over ze heen struikelen. Op eiken straathoek zitten de bede laars met gedoken hoofd ze kijken niet op of om. Men ziet slechts een hoop vodden en daaronder vandaan klinkt een monotoom gemurmel, met een telkens herhaald Allah... Allah- Allah 1 Anderen hebben een lapje voor zich liggen met zand erop. Daar kan men z'n vingertoppen op drukken en dan voorspellen ze je de toekomst. Het vreeseüjkst om te zien zijn de „hoopjes mensch", de mis geboren wezens, wangedrochten, dikwijls zonder armen ofbeenen en volkomen vergroeide overige iichaamsdeelen, die 's morgens vroeg ergens i,"op straat in een hoekje worden gezet met een geldbakje voor zichen dan 's avonds misschien worden „opgehaald". Talrijk zijn de moskeeën, de Mohammedaansche bedehuizen. De toegang is voor niet-muzel- mannen streng verboden. De Arabieren loopen er druk in en uit', het eenige, wat menvandit kerkelijke leven kan zien, is het uit- en aantrekken van de schoe nen door de bezoekers, in de voorgalerij. De voornaamste Mos kee is de Djama es Sitoeng in 1223 gebouwd van het materiaal (150 marmeren zuilen), dat van het oude, verwoeste 1 Carthago was overgebleven. Waar ik wel binnen mocht, dat was het eeuwenoude gerechts gebouw, alwaar naar de wetten van den Koran (om zoo te zeg gen de muzelmansche bijbel) wordt recht gesproken, speciaal in huw'lijksaangelegenheden. Vele vrouwen wachtten er, naast elkaar gezeten op banken, haar beurt af... Arabische „advocaten" liepen er rond in den voorhof, met lijvige dossiers in de handen. Ik zag er de binnenkomende rech ters begroeten, het geschiedde met den grootsten eerbied. Velen vatten de hand van zoo'n rechter en kusten dan zijn kleed ter hoogte van den schouder. Ik zag ook de rechtszaaleen troon voor den opperrechter, lage flu- weelen banken voor de jury houten banken voor de getuigen; een groote wierookpot. Alles rondom een marmeren plaat, waarin eenige deelen uit de wetten van den Koran waren uitgebeiteld De mannen hebben het recht om hun vrouwen te verstooten. Dat moet officieel geschieden het gerecht regelt met hem en gehoord de verstooten vrouw en de getuigen, de geldelijke zijde van het geval. Aldus moeten vele vrouwen, op zekeren leeftijd gekomen, den harem verlaten. Als men ze door de stad ziet loopen, herkent men ze aan haar zijden harembroeken. En het voortaan onbedekte gelaat. Wonderlijke wereld 1 lk was ook in het paleis van den Bey den koning van Tuni- Zijiie Majesteit woont eigenlijk met ai zgn vrouwen en kinderen, i ïe i paleis op een berg, 4 K.M. bulten de stad. Maar in de stad heeft h «CONITUM Êenlgedèr 20 bvider Bij werken Üw ademhalings organen niet voldoende. Hun werking wordt gehinderd doordat de slüm de lucht- toetredtag belemmert en de slijmvliezen, prikkelt, waar door bö het ademhaJen be nauwdheden Ontstaan. Neem die hinderpaal zoo snel mo gelijk weg door het gebruik van Abdijsiroop. De heilzame Icruideo, w.o. de zeer actieve -Aconitum en Drosera lossen die benauwdheid-veroorza kende slijmlagen op. die Uw slijmvliezen verontreinigen, maken ze los van het weefsel en zorgen dat U in den koristen tijd weer heer lijk vrU kunt ademhalen. akker 's ve>is&?i((te tegen hoest, griep, bronchitis, asthma. Flac.SOct.. 1t.50. f2.40. f4.20. Alom verkrijgt». zijn officieele residentie. Daar ont vangt hg »»hoog bezoek" en overlegt hij met zgn ministers. Soldaten van het eigen legertje van den Bey, houden de wacht voor het officieele paleis, maar de bezoekers kunnen er, als aan bepaalde voorwaarden is voldaan, vrg rondscharrelen, zich vergapen aan de zolderingen van „24 karaats zuiver goud", het Moorsche Mozaikwerk, alles oud (6e en 7e eeuw), kunstvol en rgk. Inderdaad! De balcons bieden het paleis ligt hoog een schitterend uitzicht cp de stad, de slanke minarets, de bergen, de zee in de verte. Ik sta in de troonzaal, alles goud, mozaïk, marmer. Op de zitting van den troon ligt een bord met de aankondiging dat het streng ver boden is om zich te zetten op den troon des konings.... Een der twee Arabische paleiswachters haalt het bordje weg en beduidt me, dat ik mjjn dame zeggen zal, dat ze op den troon gaat zitten en sen „groo- ten wensch" zal doen. Ik breng de boodschap over, mgn reisgenoote gaat zitten en de beide Arabieren tikken met de hand aan hun tul band, buigen daarna diep, heel diep.... De wensch van mfln dame zal worden vervuld, zoo verzekeren ze me. De Arabieren voerden me in de slaapzaal van den Bey. PrachtigIk zal er verder discreet over zwijgen. Arabieren zijn blijkbaar niet discreet. De wachters brachten me in een aan grenzend vertrek: waschtafels enz. Voor den Bey, Reukwerken enz. Ze brachten me nóg verder, naar nóg 'n ander aangrenzend vertrek. Ik vond 't 'n beetje onkiesch, maar ja, 'n mensch kgkt onwillekeurig als hij gekomen is om te zien. 't Was de bekende intieme gelegenheid, waar heen zelfs koningen te voet plegen te gaan... Modern toegerust. Het eenige vreemde voor me was het roode pluche op den grond. In den hoek stond een gewone porceieinen closet, maar de houten zitt ting daar- Het was geen zoete droom. Ik trachtte net twee en twee zoo op te tellen, dat het negen zou worden. Gebeurt zelden NeeZeg dokter, wanneer denkt u dat ik deze plaats verlaten kan Je bent al veel beter anders zou je die vraag trouwens niet doen. Ik blijf bij wat ik je vanmogen zei.... Vrijdag, als het tenminste in hetzelfde tempo vooruitgaat. Laten we zeggen, Zaterdag, om geheel zeker te zijn. Dokter, zou u mij een genoegen willen doen? Als 't kan, zeker. Het is niet erg moeilijk. Miss Moran kwam me vanmorgen bezoeken. Zou u er achter kunnen komen, of ze alweer naar de ranch terug is of dat ze zich nog in de stad bevindt Het blad met het avondeten stond al op Court's bed, toen Morgan weer verscheen en rapport uitbracht. Miss Moran, meldde hij, was bij Mrs. en Mr. Carver te gast in hun woning in de San Andreas Straat. Ze dacht daar te blijven tot Woensdag. Morgan had haar dien middag gesproken. Court dankte hem en beëindigde zijn avondeten. Toen de verpleegster kwam, verzocht hij haar de deur achter zich te sluiten en hem tot morgen aan één stuk door te laten slapen. Meer dan een uur lag hij roerloos in bed, trach tend twee en twee tellen en negen tot uitkomst te krijgen. Daarna rolde hij, voortdurend kreten van pijn smorend, naar den rand van het bed, zette zijn voeten op den grond en gingrechtop staan. Hij moest met beide handen den rand van het bed grijpen, zwaaiend van duizeligheid. Je kunt het niet.... je moet het.... er is geen sprake van kunnen of niet kunnen, het moet..., er is wat ammoniak op het nachtkastje, snuif er aan schenk je een glas in, steek de flesch in je zak.Waarom maakten ze toch geen zakken aan die stomme ziekenhuis nachthemden Neem de flesch dan maar in de hand en maak dat je verder komt.... Door gesprekken met de verpleeg sters wist hij iets van zijn buurlui in het ziekenhuis. In de kamer naast de zijne lag een zekere Arthur Bolton, die door Dr. Morgan geopereerd was wegens een blindedarmontsteking. De man ging goed vooruit Court wist, dat de man plotseling ziek geworden was, terwijl hij aan de werkbank in het laboratorium stond. Hoogstwaarschijn lijk was hij met kieeren en al het ziekenhuis binnengebracht; die kieeren zouden dus nu wel in de kleerenkast in Bolton's kamer zijn. Court's eigen kieeren, gescheurd en bemodderd, had men weggedaan. Uit de kast in zijn kamer haalde hij alleen zijn schoenen en het 45 snelvuurpistool, dat aan Jerry Evans toebehoord had. De gang was leeg en hij ging vlug de naburige kamer binnen, een schiet gebed ten hemel zendend, toen hij zag dat zijn buurman vast te slapen lag. In het flauwe licht, dat van de hal de kamer binnendrong, vond hij gemakke lijk de kleerenkast in den hoek van de kamer. De kast bevatte alles wat hij noodig had. Overhemd, broek, jas, ondergoed en een muts, die hij slechts met moeite over de zwachtels om zijn hoofd heentrekken kon. Van een beroepsstandpunt uit had Dr. Morgan eigenlijk maar belangstel ling voor één wonde op Court's lichaam gehad,... een diepe snede in het hoofd, die men met vijf steken had gehecht. Hij had Court niets gezegd over het gevaar van een infectie, maar hij had hem ook niet verteld dat, zou die eene wond er niet geweest zijn hij het hospitaal al dadelijk had kunnen verlaten Het was voor Court daarom een aangename verrassing, dat het gevoel van duizeligheid en algemeene zwakte langzamerhand verdween, ter wijl hij zich in Bolton's kamer geruisch- loos aankleedde. Met de lichaams beweging scheen de kracht, en mét de kracht het zelfvertrouwen terug te komen. Voorzichtig loerde hij nog eens de verlaten gang af en sloop toen op zijn teenen naar het raam, waar de brandladder langs liep. Twintig minuten later liep hij door het groote ijzeren hek, dat toegang verleende tot het terrein van de Hoogovens, liet den portier de speld zien die op de lapel van Bolton's jas zat en als toegangs bewijs tot de Hoogoven diende, en lied naar het donkere laboratorium. Er was gewoonlijk een nachtploeg in de laboratoria aan het werk, maar scheikundigen, zooals alle geleerden en studenten, zijn gewoon zelf de uren van hun werk te bepalen de wachten, die op het terrein heen en weer lieppen, vonden er dan ook niets bizonders in dat er in het laboratorium licht brandde en dat een man in hemdsmouwen aan de werkbank zat en in boeken op scheikundig gebied bladerde. Cou vond het absoluut noodzakelijk zijn gt heugen een beetje op te frisschei voordat hij een experiment ondememe zou waarvan sommige gedeelten w« eens gevaarlijk konden zijn 1 Hij von de passage, die hij noodig had en la: Nitroglycerine wordt gemaakt, dot langzaam glycerine in een mengsel van geconcentreerd zwavelzuur en geconcentreerd salpeterzuur te droppelen. Het mengsel wordt op een temperatuur beneden de twin tig graden gehouden, door pekel te laten stroomen door de buizen, die in de „nitrator", zooals de bak waarin het procédé geschiedt, ge noemd wordt, zijn aangebracht Het zwavelzuur wordt gebruikt als een stof, die het oxydeeren tegen gaat. Het verbindt zich met het water, dat gedurende de reactie gevormd wordt en voorkomt zoo doende dat het salpeterzuur opge lost wordt. Als de reactie uitge werkt is, wordt het mengsel in water gegoten. De nitroglycerine scheidt zich dan af, wordt eerst met water en daarna metsodium- koolzuurzout gewasschen om de zuren te verwijderen. Nitroglycerine is een zware, reuk- looze, olie-achtige vloeistof, die zoet smaakt en gewoonlijk een lichtgele kleur heeft. Het bevriest bij 8°, smelt bij een hitte van on geveer 120° en ontploft bij 180°. Kleine hoeveelheden branden in de open lucht zonder te ontploffen. Nitroglycerine is zeer gevoelig voor schokken en kan door een flinke slag gemakkelijk tot ontplof fen gebracht worden. Het geheele procédé leek voor den scheikundige niet buitengewoon moei lijk. Er was hier genoeg voorraad van de twee benoodigde zuren, en in zijn zak had hij een fleschje met glycerine, dat hij in een drogisterij gekocht had van het geld, dat hij in Bolton's zakken gevonden hadhij veronderstelde, dat er van dit goed wel niets in het labo ratorium te vinden zou zijn. Een paar ons van het gevaarlijke goedje zou voor hem wel meer dan genoegzijn. Maar er was tijd voor noodig.... veel tijdJe kon dat mengsel niet schudden als een cocktail, als je tenminste niet met het heele Iaboiatorium de lucht in wilde vliegen. Bolton's horloge was blijven staan en Court zette het gelijk met de klok, die aan den muur hing. Elf uur twintig. Als hij geluk had. kon hij het work in drie uren voltooid hebben. Maar waarschijnlijk zou hij er langer over doen. Je kon je bij zulk werk niet haasten, noch bij het mengen der stoffen, noch bij het wasschen.Het zou al dag zijn, als hij op de ranch aan de Schedelbeek aankwam. Dat was niet prettig. Maar wat kon je er tegen doen Court begon te werken. Hij zette den waterkoeler aan, wachtte totdai er

Peel en Maas | 1939 | | pagina 5