HET
DOODE
PUNT
De zomertijd eindigt
op 2 October.
De trouwring.
Provinciaal Nieuws
VOOR hert,cfie vöörtdurencfmspan
ning werken, voor hen aan wier
zenuwgescel hooge eischen worden
gesteld, is Thee dè drank! Eert drank,
geurig en opwekkend, die algemeen
als de beste wordt beschouwd voor;
zenuwen, hart en eieren! Thee legen
oververmoeidheid en afmatting. Mits
goed gezet.
Strepen. Punten.. Codest Uitseinen
en opvangen! Verantwoordelijk
maar afmattend werk! Ui} zou
willen seinen: S..0.S.»»... Thee!
•n PITTIGE KOP THEE
BRENGT HEM WEER OVER
HET „DOODE PUNT"!
Monter en frlsch kent hij geen
matheid meer! Komt er een S.O.S.
hij is paraat. Thee gaf hem weer
een flinke dosis uithoudingsver
mogen.
POetlC^tiryXN'HriJHEE.PROPAGANÖAeUREAtrABSTEROAM»
8.8. tegen 17 p. mille in 1900. De
t.b.c.-crjfers zijn nog gunstiger: In
Nederland zrjn er 7000 zieken, in
Amerika 20.000. De levensduur is
gestegen van ongeveer 40 jaar in
1898 tot ruim 60 jaar in 1937.
Hoe vele lezers hebben die mede-
deeling zoo maar terloops in zich
opgenomen, zonder ook maar een
oogenblik daarover na te denken.
Twee October brengt ons niet al
leen den wettelijken tijd terug, maar
zet ons meteen volop in de lange
winteravonden. Hij maakt 't groote
begin van de 600 700 avonduren,
die de meesten van ons binnenshuis
bij lamplicht doorbrengen.
Lezer, hebt ge u al eens ingedacht
wat gij met die kostbare uren doen
zult Ge kent toch het spreekwoord
„Tijd is geld". Ge bent toch niet van
plan ze te besteden aan slapen of
suffen achter een warme kachel
Daarvoor toch is die tijd te kostbaar
voor oud en jong. Ge denkt ze toch
ook niet kapot te maken met aller
lei praatjes over Jan en Alleman
Tracht dan liever een kaartclub je
te vormen, waar ook werkelijk met
kaarten gekaart wordt.
Zoek echter eerst iets te doen,
waaraan ge uw tijd nuttig kunt be
steden. Denk daar op de allereerste
plaats eens aan! Ge vindt beslist
ook voor u een onbegrensd aantal
mogelijkheden. We zullen enkele van
die mogelijkheden aanstippen in de
hoop, dat iedereen er een keuze uit
kan maken. We zullen hieraan be
ginnen met een gedeelte van de
Troonrede over te schrijven:
„In verband met het feit, dat de
wijzigingen in de economische ver
houdingen op het gebied van den
landbouw meer en meer van bij
zonder blij venden aard blijken te
zijn, is het gewenscht, dat aan de
genomen maatregelen een organi
satie ten grondslag wordt gelegd,
waarbij In het byzonder gelet zal
worden op de handhaving der bij
het landbouwbedrijfsleven behoo-
rende eigen verantwoordelijkheid."
Als wij uit dat min of meer moei
lijk te lezen stukje Nederlandsch
mogen lezen, dat de boer weer meer
vrijheid zal krijgen op zijn eigen be
drijf, dan durven we hier gerust
neer te schrijven, dat ontwikkeling
voor den boer nog nooit zoo brood-
noodig is geweest als nu.
En dan moet iedere boerin en
iedere boer daaraan de komende
winteravonden besteden. Die dat niet
doen schieten in hun plichten tekort.
Voor welken stand van onze maat
schappij wordt de ontwikkeling ge
makkelijker gemaakt
En aan wie wordt ze goedkooper
aangeboden Als ge daar nog niet
van overtuigd bent, moet ge eens
bij andere groepen van ons volk
informeeren of die ook voor een
rijksdaalder zestig avonden les krij-
gen?
Probeer er dan meteen eens achter
te komen, wie de rest betaalt van
de onkosten, die gemaakt worden
voor het onderwijs, dat voor u ge
geven wordt.
Als ge dat goed achterhaald hebt,
moest ge u voor u zelf schamen,
dat ge daar niet van profiteert. En
waarom geniet ge er niet van"1? Zijt
ge te lui of te laksch Gaat ge
liever buurten Ziet ge het nut niet
in van vakontwikkeling
Als dit laatste het geval is, dan
durven wy u in de schoenen te
schuiven, dat ge nog veel en veel
te dom bent om er het nut van in
te zien en dan is het voor u op de
eerste plsats noodig, dat ge alvast
een klein beetje ontwikkeling krijgt.
Dan moet ge eens bedenken, dat
ver uit het grootste gedeelte van
uw collega's wel begrijpt, dat ont
wikkeling hard noodig is.
Jonge boeren en boerinnen, gij die
wel aan vakontwikkeling gedaan
hebt, besteedt gij uw winteravonden
er voor een deel aan, om uw ach
terlijke vakgenooten te overtuigen
van het nut van de vele cursussen,
lessen en lezingen, die overal ge
geven worden.
Gij weet, dat door gebrek aan ken
nis en gebrek aan overtuiging veel
vooruitgang tegen gehouden wordt,
die langs organisatorischen weg be
reikt kon worden, als alle boeren
waren zooals gij. Ge moet niet rusten
voor allen aan ontwikkeling gaan
doen. Gij moet dat overal doen, waar
ge er de gelegenheid voor hebt. In
een krantenartikel gaat dat niet,
want gij weet even goed als wij, dat
juist zij, die niet lezen, het hardst
de woorden uit mijn vulpen noodig
hebben. Gy bent van goeden wil
En wat moet gij zelf doen Uw
ontwikkeling moet op peil blijven.
Lees daarom, wat u in vakbladen,
kranten en tijdschriften te lezen
wordt gegeven. Slik daarvan niet
alles als zoete koek; tracht uw eigen
oordeel daarover te vellen. Voor u
is nog zooveel werk.
Bent ge al overtuigd van het nut
van een bloeiende controlevereeni-
ging Natuurlgk, maar ge kunt
niet vooruit omdat nog zoo velen
u niet steunen.
Berekent ge wel eens voederrant
soenen Hebt gij uw bedrijfsuitkom-
sten al eens nagerekend Hebt ge
al eens een inventaris opgemaakt
van uw bedrijf?
Hebt ge al ooit een schrift aange
schaft, waarin ge van elk perceel
van uw boerderij aanteekeDingen
maakt Neem dan voor elk perceel
minstens twee bladzijden. Dan kunt.
ge jaren plezier hebben van die
eenvoudige aanteekeningen.
Bereken eens wat ge het volgend
jaar denkt noodig te hebben voor
uw vee. Verdeel uw gewassen zoo
goed mogelijk over den staltijd en
over uw verschillende perceelen.
Besteedt uw winteravonden nut
tig. Bij daglicht ontwikkelt ge uw
spieren. Bij kunstlicht moet ge uw
hersens ontwikkelen.
Lees veel, praat veel over uw vak
en spoor de achterblijvers aan tot
ontwikkeling. Haal uit uw bedrijf
wat er uit te halen is, door persoon
lijke wilskracht en door onderlinge
samenwerking. Zw.
4 OCTOBER
de dag der dieren
Wanneer op den eenigen dag in
het geheele jaar, welke in het bij
zonder gewijd is aan het welzijn der
dieren, ieder slechts één oogeDblik
stilstaat bij de beteekenis daarvaD,
dan zou stellig een groot resultaat
bereikt wordenEn, wanneer men
zich er even rekenschap van geeft,
dat die aandacht dan tóch nog maar
uiterst gering is, vergeleken bij die,
welke men algemeen aan andere
onderwerpen schenkt, dan zal het
duidelijk zijn, hoe schromelijk ook in
oDzen tijd het dier nog wordt ver
geten.
Het is daarom, dat de Nederland-
sche Vereeniging tot bescherming
van Dieren ten kracht igste opwekt,
om op den 4den October, die, als
sterfdag van Franciscus van Assisië,
internationaal is vastgesteld als de
dag van het dier, een oogenblik stil
te staan bij de nooden, welke onze
medeschepselen teisteren.
Ondanks het vele werk, dat door
genoemde vereeniging sinds haar
oprichting in 1864 is verricht, on
danks de talrijke verbeteringen,
welke zij dikwijls, dank zij de mede
werking van de Overheid, tot stand
heeft mogen brengen, is het ook
heden ten dage nog dringend nood
zakelijk, dat zij haar nimmer ver
slappende aandacht aan hut dier
wijdt! Want groot is nog het leed
der weerloozen, die het vermogen
missen, hun ellende onder woorden
te brengen, maar die desondanks
oi misschien juist daarom menig
maal ten prooi zijn aan de ergerlijk
ste uitbuiting en verdrukking.
Dat de belangen van den nood-
druftigen mensch aandacht ver
dienen.... wie zal het ontkennen
Géén waar dierenbeschermer zal alle
hulp, welke kan worden gegegen,
uitsluitend voor het dier opeischen!
GeenszinsOok in de oogen van den
ijverigsten dierenbeschermer zullen
de talrijke organisaties, welke ter
leniging van menschelijk leed worden
gesticht, meestal een voortreffelijk
doel voorstaaa en velen, wien de
bescherming van het dier ter haite
gaan, stellen zich met minstens even
groote toewijding in dienst van de
lijdende mensehheid. Het een behoeft
het ander niet uit te sluiten, of,
juister misschienhet een hcudt
noodzakelijkerwijs het ander in.
Wat baat het, of men al prat zou
gaan op den voortreffelijken opbouw
van een beschaafden staat, wanneer
die beschaving zich zou beperken
tot den mensch alleen Welke zou
de aanvaardbare grondslag zijn van
een samenleving, waarin men wel
het leed der menschen zooveel moge
lijk zou trachten te verzachten,
maar waarin het dier vergeten zou
worden
Vergeten.... dat is immers zoo vaak
het geval
Vergeten liggen in ons kleine land
duizenden cn duizenden honden, dik
wijls levenslang, aaneen keten ge
klonken, in voortdurende ontbering
aan alles wat hun bestaan het
volltomen troostelooze zou kunnen
ontnemen.
Vergeten dwalen de verongelukte
zwerfdieren door de steden en hun
armzalige levens worden in ellende
voortgesleept tot het einde, dat dik
wijls zeer hard is.
Vergeten zijn de in beschamend
kleine kooitjes gevangen gehouden
vinken.
Vergeten zijn kistkalveren, trek
honden, circusdieren en andere ge
vangen gehouden slachtoffers van
amusementsgelegenheden, afgebeulde
paarden, gestrande olie vogels, aan
noodelooze proeven blootgestelde
laboratoriumdieren en op wreede en
pijnlijke wijze geslacht vee.
Vergeten zijn al die te gronde
gaande stakkers, die nog zoo vaak
uitsluitend beschouwd worden als
koopwaar, voorwerp, ding zonder
gevoel, waarover het den mensch
vrij zou staan, eigendunkelijk naar
willekeur te beschikken.
Vergeten werden zij door de menigte
en slechts enkelen verhieven hun
stem te hunner verdediging. Maar,
nu reeds drie-kwart eeuw heeft de
Nederlandsche Vereeniging tot be
scherming van Dieren en hebben
later ook andere soortgelijke orga
nisaties van kleineren omvang
zich hun lot aangetrokken. De hul-
pelooze verschoppelingen, de mis
bruikte vergeten, afgesloofde en
vooitgejaagde stumpers vinden rust
en onderdak, een goed tehuis of een
humanen dood in en door de vele
asyls der vereeniging (vooral niet
te verwarren met zoogenaamde
„asyls-annex dierenhandels). Haar
inspecteurs met politioneele be
voegdheid zijn paraat en in staat,
bij weritelijk lijden van dieren in te
grijpen, zoo noodig door krachtige
middelen. Zij laat het veevervoer
dat, met haar medewerking, door de
Overheid aan strenge eischen ge
bonden werd controleeren en in
woord en geschrift wordt zonder
onderbreking propaganda gemaakt
voor een mildere, juistere opvatting
van 's-menschen plicht ten opzichte
van het dier.
Door het uitgeven van eigen
geïllustreerd orgaan, dat in groote
oplaag wordt gedrukt, is de ver
eeniging in staat, aan haar streven
groote bekendheid te geven.
Op dezen eenigen dag van het
gansche jaar, 4 October, die aan het
welzijn der dieren gewijd is, vraagt
de Nederlandsche Vereeniging tot
bescherming van Dieren, bureau
Prinses Mariestraat 40, 's-Graven-
hage, van ieder belangstelling voor
de zaak welke zij voorstaat; zij
vraagt ieder, iets te doen, zij het
nog zoo gering, in het belang van
het medeschepêel, dat, meestal geheel
weerloos, aan menschelijke willekeur
is overgeleverd.
Hebt gij nooit gehoord van Catha-
rina Jagella Zij was de gemalin
van den Finschen hertog Johan Wasa.
De hertog werd door de vijandelijke
Zweden gevangen genomen en te
Stockholm veroordeeld tot levens
lange gevangenisstraf.
Aanstonds begaf Catharioa zich
naar den Zwedenkoning en smeekte
hem, haar man te mogen velgen in
de gevangenis.
Maar mevrouw, zoo sprak de
koning, waar denkt u aan Weet
uw wel, dat uw gemaal nooit het
daglicht meer aanschouwen zal
Dat weet ik, majesteit
En weet u ook, dat hij van nu
af aan niet meer als hertog zal
behandeld worden, maar als een ge
vangene, als een oproerling, als een
majesteits-schenner
Dat alles weet ik, majesteit,
doch om het even, of hij vrij of
gevangen is, schuldig of onschuldig,
Johan Wasa is en blyft myn gemaal!
Die woorden ontroerden den koning.
Maar mevrouw, zoo sprak hij,
na de veroordeeling van dezen rebel
kan toch niets u meer aan hem
verbinden
Zonder nog een woord te spreken,
streek Catharina den trouwring van
haar vinger en trad op den koning
toe.
Lees hier majesteit
Op de binnenzijde van den ring
waren twee woorden gegrift„Mors
sola. De dood alléén
En Catharin volgde haar gemaal
in den kerker en bleef daar 17 jaren,
tot eiDdelijk koning Erik stierf en
en Johan Wasa weer in vrijheid werd
gesteld.
Mors solaDe dood alleen kan
hen scheiden, die aan het altaar
elkander trouw gezworen hebben.
Mors solaZoo'n zware offers
vraagt de trouwing van de meesten
niet, doch aan allen heeft hij, o zoo
veel te zeggen, over zeer ernstige
en heilige dingen, vooral in een tijd
als tegenwoordig, nu er vaak zoo
lichtzinnig met trouwringen wordt
gespeeld.
Herinnert gij u nog dat plechtig
oogenblik, toen gij, bevend van ont
roering misschien, elkander dit gou
den symbool van uw trouwe liefde
geschonken hebt
Gelukkig wie hem steeds met eere
droeg.
De trouwring is een symbool, een
zinnebeeld, dat onwillekeurig ons
verschillende gedachten in den geest
roept, als wy die zinnebeeldige taal
verstaan.
Die ring is rond.
Die gesloten cirkel is het zinne
beeld van den oneindigen God, die
alles in zich zelf volkomen genoeg
zaam is.
Op Hem i3 ons huwelyk gefun
deerd, dat in zich zelf geheel het
geluk moet bergen van twee men-
schenharten.
Wee hen, die buiten de gesloten
heid van dat huwelijk hun geluk
beproeven, die elders vermaak ei
verzet zoeken, die by anderen hun
troost en begrijpen meenen te vinden.
De kringloop der liefde van man
tot vrouw en omgekeerd van vrouw
tot man, is een besloten cirkel, al
wat daar buiten gaat, is verraad en
ontrouw.
Als men zijn blikken op anderen
richt en vergelijkingen trekt tusschen
dit meisje en eigen vrouw, tusschen
dien man en eigen echtgenootals
men gaat denken en zinnen, of het
niet beter en verstandiger geweest
zou zijn, als men met deze(n) of
gene(n) getrouwd was, of men het
dan beter gehad zou hebben, of men
dan gelukkiger geweest zou zijn,
dan knaagt de booze worm aan het
heilig goed van de huwelijkstrouw,
dan is de rust en het geluk uit het
hart verdwenen.
Dan is de ronde ring aan den
vinger de stille vermaner, die ons
voortdurend in herinnering roept:
God is zich zelf volkomen genoeg
zaam, zoekt het bij elkander, in de
gesloten gemeenschap van uw beider
liefdebond.
Die ring is zonder einde.
Ook het scherpste oog kan de
einden en het laschpunt niet ont
dekken.
Niets kan dien ring verbreken,
geen val, geen druk, geen stoot
alleen ruw geweld kan dat, en is hij
eenmaal gebroken, dan is zijn waarde,
zijn doel en zijn schoonheid ver
dwenen.
Onverbreekbaar zijn en blijven
beiden verbonden, en geen enkele
levenservaring, ook de droevigste
niet, kan hen scheiden.
De bruiloft duurt maar één dag,
de wittebroodsweken gaan spoedig
voorbij het bruidsbouquet verwelkt,
de sluier wordt opgeborgen en het
gewone leven van eiken dag begint.
Er is zooveel, dat verwelkt en
vergaat in het huwelijk, maar één
ding blijft en blijft voor altijdde
ring aan den vinger, de ring zonder
einde die ons vermaant„Trouw tot
den dood!"
Die ring is van goud.
Goud is een edel en kostbaar
metaal.
Het edelste, dat zij bezaten, de
liefde des harten hebben zij elkander
geschonken't kostbaarste, hun
eigen persoonlijkheid, heel hun geluk
en heel hun leven hebben zij elkander
toevertrouwd.
In het vuur van den smeltkroes
werd het goud gelouterd.
Goed eu schoon was de jonge,
liefde, die beider harten tot elkander
bracht, maar oneindig schooner en
edeler is de echtelijke liefde, die in
den smeltkroes vau het leven is ge
reinigd, door het offer gelouterd,
door het lijden verheerlijkt.
Het goud is duurzaam metaal
Een huwelijk beginnen is niet
moeilijk, maar volharding tot het
einde is een deugd, die in het huwe
lijk wel eens heldenmoed kan vragen:
de huwelijkstrouw moet duurzaam
zijnook als de hand verkilt in den
dood, moet het goud nog blinken
en spreken van ongebroken trouw.
Ondanks zijn sterkte is het goud
toch buigzaam en plooibaar als geen
ander metaal.
Och, in elk huwelijk valt zooveel
te meten en te passen; er zijn zoo
veel harde kanten aan het leven van
eiken dag dat twee menschen voort
durend met elkander in aanraking
brengt. Als zij hun geluk niet als
kristal verbrijzeld willen zien, dan
moet hun liefde taai en buigzaam
zijn, dan moeten zij weten te plooien,
om zich aan te passen, zooals het
goud, waarvan hun trouwring is
gemaakt.
Die ring is eenvoudig van vorm.
Geen steen, geen paarlen sieren
hem.
Hij is toch ook het symbool van
hun eenvoudige en daarom zoo
hechte en ware liefdegeen verblin
dende schittering van voorbygaanden
hartstocht, geen schijn maar waar
heid.
Als wij dat alles overwegen, dan
moet het ons niet verwonderen, dat
de Kerk den trouwring, die zoo'n
welsprekend en veel-symbool der
liefde is, op een heel bijzondere wijze
zegenen wil.
De priester zegent den bruidsring,
die op het altaar gelegd is met deze
woorden
„Zegen, Heer, dezen ring, die wij
in uw naam zegenen, opdat zij, die
hem dragen zal, een onkreukbare
trouw beware, in vrede en in Uw
H. Wil volharde en altijd in weder-
zijdsche liefde leve, door Christus
Onzen Heer. Amen."
Dan besproeit hrj den ring met
wijwater.
De dauwdruppels van he twy water
herinneren misschien wel aan de
tranen, die in het huwelijksleven zoo
vaak geschreid worden, als leed en
zorg over hart en huis komen, maar
dan zal men zich moedig de woorden
herinneren, die de priester sprak bij
het begin der ringzegening
„Onze hulp is in den naam des
Heeren, die hemel en aarde gemaakt
heeft."
Er wordt zoo licht met trouw
ringen gespeeld en daarom werd
de „trouwring" zoo dikwijls reeds
een rouwring."
Wie zal de tranen tellen, die ge
schreid zijn om de trouweloosheid
door bedrogen en gebroken menschen-
harten
De groote en steeds groeiende ge
tallen van onze echtscheidings
statistieken spreken daaromtrent 'n
al te duidelijke en diepdroevige taal.
Een ring glinstert aan de hand
van de kloosterzuster ten teeken,
dat zij een eeuwig liefdeverbond met
Christus heeft gesloten.
Pausen en bisschoppen dragen
ringen ten teeken van hun zegenende
macht en van hun waardigheid.
Een heilig zinnebeeld en een ern
stige vermaning zij ook de ring aan
de hand van onze gehuwden, en, als
zij hem met eere dragen, dan is het
tevens een gezegend symbool, een
eervol teeken van goddelijke uit
verkiezing tot offervaardige deel
name aan Gods heerlijk Scheppings
werk
VENRAY, 1 Oct. 1938
MISSIE-CONCOURS
TE MERSELO.
Het driedaagsche Missie-concours
van den Ned. R.K. Handboogschut-
tersbond „St. Sebastiaan" te Merselo
hetwelk Zondag werd gesloten, is
dank zij het prachtige herfstweder
en de keurige organisatie uitstekend
geslaagd.
De Voorzitter van dezen Bond, de
heer Hurks te Eindhoven, bracht
Zondagavond via de microfoon van
de Venraysche Radio-centrale allen
hartelijk dank, die tot het welslagen
van dit Missie-concours hadden
medegewerkt.
Ook de geestel. adviseur van den
bond prees in welgekozen woorden
de schitterende organisatie, waar
door het mogelijk was, dat binnen
het kwartier, dat de laatste pyl
verschoten was, reeds alle uitslagen
bekend waren. Spreker stelde Mer
selo met zijn helpers dan ook ten
voorbeeld voor de komende Missie-
concoursen. Over het financieel re
sultaat was Spr. eveneens ten volle
tevreden, want nergens was het nog
zoo groot als hier (ruim f 400 netto
naar wij vernamen.
Ook brengt hij hartelijk dank aan
allen, vooral ook nog aan den Z.E.
Heer Pastoor van Merselo, geestel.
adviseur van „de Vriendschap", ter
wijl tot slot Voorzitter Vollebergh
eveneens hulde brengt aan de orga
nisators van dit concours en allen
een tot weerziens toeroept.
De prijzen werden behaald als
volgt:
Klasse A.
Ie kampioen Ons Genoegen Yssel-
steyn 42 p.; 2e kampioen Eendracht
Zeelst 42 p.
Korps: le Eendracht Zeelst 108 p.
2e St. Sebastiaan Oploo 100 p.
3e Semper Unitas Dommel 99 p.
4e Volharding Lierop 99 p.
Eereteeken M. Renders, Eendracht
Zeelst 23 p.
Rozenprys Pieter Breugel teBreu-
gel 8 rozen.
Klasse B.
le kampioen Amicitia, Schijndel.
39 p.; 2e kampioen Oefening en Uit
spanning, St. Anthcnis 38 p.
Korps: le Erps Welvaren, Erp, 109 p
2e Amicitia, Schyndel 107 p.
3e St. Anna, Venray 96 p.
4e Recht door Zee, Eindhoven 87 p
5e De Batavieren, Cuyk 87 p.
6e Ons Genoegen, Son 85 p.
7e H. Maria, Oostrum 85 p.
8e Amicitia, Asten 83 p.
9e De Batavieren, Castenray 83 p.
10e Landmans Eendr. Wanroy83 p.
Eereteeken le G. Versteegen, St.
Antonius, HalfwegVenray 20 p,;
2e J. Derks, Batavieren, Cuijk 20 p.
Rozenprys St. Sebastiaan, Handel
6 rozen.
Klasse C.
le kampioen Soranus, Volkel 41 p.
2e kampioen Semper Cresendo,
Eindhoven 37 p.
Korps: le Soranus, Volkel 91 p.
2e Prins Bernhard, Mierlo 89 p.
3e Vooruitgang, Helmond 88 p.
4e Semper Unitas, Dommelen 85 p.
5e Eendracht, Zeelst 83 p.
6e Vredekring, Ommel 84 p.
7e Eendracht, Zeelst 83 p.
8e Willem III, Boekei 82 p.
9e Batavia, VianenCuyk 79 p.
10e St. Sebastiaan, Oploo 78 p.
lie Idem idem 77 p.
12e Patronaatsdoelen, Volkel 77 p.
13e Landbouw, Gestel 77 p.
14e Amicitia, Asten 75 p.
15e Semper Cresendo, Eindhoven 75
16e Idem idem 75 p.
Eereteeken: M. v.d. Einden, Semper
Unitas, Dommel 22 p.
Rozenkruis Concordia, Erp 5 rozen
Koningskruis alle klassen J. v.d.
Reek, Vooruitgang. Helmond 22 p.
Voorzittershamer W. van Dijck,
Erps welvaren, Erp.
Verstkomend gezelschap Ons Ge
noegen, Herpt bij Heusden.
Personéele drietallen
le Oef. en Uitsp. St. Anthonis 120 p
2e St. Sebastiaan, Oploo 120 p.
3e Recht door Zee, Helmond 118 p.
4e Pieter Breugel, Breugel 118 p.
Per3oneele kampioen le J. Ver
schuren, St. Sebastiaan, Oploo 45 p.
2e M, Reijnen, Oef. en Uitsp. St.
Anthonis 45 p.; 3e J. Arts, St. Hu-
bertus, Merselo 44 p.; 4e P.Janssen,
Vredelust, Deurne 44 p.
Personeele prijzen:
le H. Swinkels, St. Joris, Leunen
25 p.; 2e W. Claessens Sr. St. Anna,
Venray 25 p3e J. Loeffen, St. Do
natus, Beers 24 p.; 4e W. Arts, St.
Antonius, HalfwegVenray 4 rozen;
5e J. Mutsers, Eendracht, Asten 5
vieren; 6e J. Laurensse, St. Anna
Venray, 5 drieën; 7e M. van Hout,
Heipoort, Helmond, 5 tweeën; 8e J.
Cuypers, St. Joseph, Holthees 4
eenen.
Personeele geluksbaan:
le A. v. Bussel, Willem Teil, As
ten 114 p.; 2e M. Reniers, Recht
door zee, Eindhoven 112 p.; 3e pr. J.
Arts, St. Hubertus, Merselo 112 p.
4e M. Creemers, Halfweg, Venray
112 p.; 5e A. Reniers, Recht door zee
Eindhoven 108 p.
In totaal hebben niet minder dan
120 zestallen aan dit concours deel
genomen.
Huldiging Machinist
Frans Swinkels.
Middelerwyl de Heer Frans Swin
kels met zijn echtgenoote per auto
aan huis werd afgehaald en naar
het Hotel de Zwaan vervoerd, zet
ten het Dagelijksch Bestuur meer
dere Bestuursleden, Commissarissen,
de eere-Voorzitter v. d. Loo en het
personeel der Stoomzuivelfabriek
Venray zich neer in een vergader
zaal van genoemd Hotel.
Na aankomst van den Heer Sw n-
kels voerde de Heer H. Asselberghs,
als Voorzitter der Stoomzuivelfabriek
het woord en bracht naar voren,
dat tydens het by na 35-jarig bestaan
der fabriek de Heer Fr. Swinkels
steeds werkzaam is geweest als
machinist. Hij heeft de fabriek zien
groeien en alle verbouwingen en
vergrootingen in die jaren meege
maakt, welke veranderingen steeds
aan den machinist moelijkheden ver
oorzaakten en diens bijzondere op
lettend en activiteit vorderden. Maar
de altijd parate machinist die voor
de beweegkracht der fabriek zorgt,
en steeds op buitengewone wijze zijn
plicht betrachtte, gedachtig aanjzijn
verantwoordelijkheid, stelde nooit
teleur. De nauwgezette plichtsbe
trachting zoowel van den scheiden
den machinist als van het overige
personeel waren voor het Bestuur
steeds een bron van tevredenheid en
dank, hetgeen zijn waardeering \oad
in het geven van een goed loon en
in betaling der premie voor de pen
sioenverzekering, waarvan Swinkels
nu de vruchten gaat plukken.
Als een buitengewoon feit, wijst
er Spreker op, dat de Heer Swinkels
in al die jaren niet één enkele dag
verzuimd heeft. Deze prestatie ver
diend een aparte hulde. Ook tot de
echtgenoote van den Heer Swinkels
richt Spreker zich om haar te dan
ken, voor dat vele, stille werk, waar
door zy haar echtgenoot in staat stel
de zijn werk met opgeruimdheid te
kunnen verrichten. Al deze diensten
naar waarde beloonen, ligt buiten
de macht van het Bestuur, daar dan
ook berekend zou moeten kunnen
worden, de liefde tot zijn positie
de innerlijke tevredenheid, die ma
chinist Swinkels zeer zeker bezielen
zal, als hij zijn blik doet gaan over
het verleden.
Deze belooning kan alleen de goede
God geven maar toch, nu de Heer
Swinkels afscheid neemt van zijn be
trekking, heeft het Bestuur gemeend
als blijvend aandenken een prach
tige ruststoel moeten aanbieden en
hij ^spreekt er de hoop bij uit, dat
de Heer Swinkels in volgende vele
jaren met zijn echtgenoote talryke
aangename uren van zijn wel ver
diende rust genieten zal.
Hierna voert als oudste van het
Personeel de Heer J. Emonts het
woord en, na gewezen te hebben op
de in al die jaren bestaan hebbende
prettige samenwerking van machinist
en personeel, biedt hij üen^Heer Swin
kels een prachtige wandelstok met
zilveren knop aan en uit den wensch,
dat de Heer Swinkels zeker zooveel
gebruik zal maken van zijn wandel
stok dan van zijn ruststoel, want
dan zien we, dat de oude machinist
nog een goede gezondheid geniet.
Ook de Directeur voert het woord
en roemt de zeldzame plichtsver
vulling van den scheidenden machi
nist, die altijd present was en op
wien zoo vast gerekend kon worden
vanaf den vroegen morgen tot het
einde van den arbeid. Hij brengt
hem daarvoor warmen dank alsmede
voor den steun in de leiding der
fabriek, zoo ruimschoots ondervonden
Ontroerd dankt de heer Swinkels,
ook namens zijne echtgenoote. het
bestuur en personeel voor deze hul
diging en de aangeboden geschenken
en brengt lof voor de in de fabriek
getroffen regeling, waardoor hy thans
een onbezorgden ouden dag genieten
mag, waarna hij sluit met de beste
wenschen voor den groei en bloei
der Stoomzuivelfabriek „Venray."
Hierna voert de eere-Voorzitter
oud-Burgemeester van de Loo het
woord en zegt zoo heel goed te
kunnen begrijpen, welke gevoelens
den heer Swinkels thans bezielen,
heen te moeten gaan uit een werk-
