TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS
Eeuwfeest
„Jerusalem".
FEUILLETON.
Jonge kracht op
ouden grond
Zaterdag 24 September 1938
Negen en vijftigste Jaargang No 39
Feestelijk wapperden j.l. Zon
dag van den kerktoren, de ge
bouwen van Jerusalem en tal,van
Venraysche huizen de vlaggen,
ter gelegenheid van de herden
king van het feit, dat liet 100
jaar geleden is, dat Ursula's
Zusters zich in Venray vestigden.
Geen wonder, dat het zoo
nauw met Jerusalem verbonden
Venray, gretig deze gelegenheid
aannam om zijne gevoelens van
hoogachting en dankbaarheid
jegens de Eerw. Zusters te uiten
en jong en oud liep dan ook
uit om door hunne tegenwoordig
heid de feestelijkheden, die naar
buiten gevierd werden, door hun
ne aanwezigheid op te luisteren.
Een groote stoet, geopend door
j een groot getal misdienaars,
dragende het processiekruis, een
I schare getoogde zangertjes onder
j leiding van den heer v. Heijster,
I Venray's Harmonie, dames en
j heeren van het Feestcomité, het
1 college van Burgemeester en
Wethouders, haalde de Eerw.
I Zusters, omgeven door een stoet
j van in het wit gekleede bruidjes
af, aan het klooster Jerusalem,
i om de Eerw. Zusters te bege
leiden naar or.ze fraaie groote
kerk, waar de Hoogeerw. Heer
I Deken met zijn Kapelaans een
plechtige H. Mis zou opdragen
I om God te danken voor alles
wat de Eerw. Zusters in het tijds-
I verloop eener eeuw voor Venray
en de inwoners van Venray ge
daan hebben en om verdere
zegen op dit schoone werk, zoo
vol van waarde op elk gebied,
j af te smeeken voor de toekomst.
I De groote kerk was tot in de
hoeken gevuld met dankbare ge-
loovigen, die een vurig gebed
stortten ter intentie der H. Mis
en vol aandacht luisterden naar
de feestrede van den Venrayschen
Priester, den Eerw. Heer Beel,
die het werken en streven der
Zusters Ursulinen naar waarde
uitbeelde.
Na de H. Mis werd weer
dezelfde stoet opgesteld om de
Zusters uit het feeetvierend Jeru
salem naar het klooster terug te
geleiden, doch alvorens hierin
te gaan, had een diepzinnige
plechtigheid plaats en wel het
aanbieden van een kunstvol
kruisbeeld, dat aan de klooster
muur was opgericht. Dit geschenk
is, dank zij de ijvervolle inspan
ning van het Feestcomité, bijeen
gebracht door grootere en klei
nere bijdragen van alle ouders
van de schoolgaande kinderen.
Op de plaats, waar het kruis
beeld was opgesteld, hield de
stoet halt en sprak Dr. Sala, als
Voorzitter van het Feestcomité,
als volgt
Eerw. Mère-Prieure, Mères en
Soeurs van Jerusalem.
Het is heden voor Venray weder
om een onvergetelijke feestdag. Nog
versch ligt ons het schitterend ge
slaagde feest van het 40jarig Re-
geeringsjubilé van H. M. de Konin
gin in het geheugen en nauwelijks
zijn de laatste juichkreten verstor
ven, cf wederom klinkt de muziek
van Venray's Harmonie door feest
vierend Venray.
Op den dag van heden is het op
2 dagei na 100 jaren geleden, dat
de Eerw. Zusters Ursulinen van het
naburige Belgische Tildonk naar
door PAUL KUYPERS.
(Nadruk verboden)
33
Bert moest dit wel 'ns goed over
denken eerst eer hij besloot.
Hij nam er den tijd voor. De winter
was onderhand over de helft gekomen.
Het nieuwe jaar liet Bert passeeren.
Hij stelde z'n besluit maar aanhoudend
uit, totdat de zekerheid bij hem zou
komen, dat dit het beste wasterug
te gaan, vrij te zijn, vaders op te vol
gen, als de jongste zoon als de stam
houder, opdat vaders en zijn leven één
zouden zijn, één in verlangen, één in
werkelijkheid En in deze dagen nam
zijn bewondering voor vaders toe, trad
die verlangde zekerheid tot hem nader
en werd zijn vrees dat z'n ouders zijn
terugkeer naar de boerderij af zouden
keuren grooter.
Bert ging op de winteravonden langs
de donkere wegen de hei op, naar
Dora's, 'n Anderen keer zat hij thuis
te zwijgen achter de kachel Hij fietste
de stad in, God weet waarheen en
daarvan keerde hij pas terug als het
ons land kwamen. Zij moesten de
reis aanvaarden langs ongebaande
wegen, in een huifkar als vervoer
middel. Zij werden op uitbundige
wijze begroet en ontvangen en ves
tigden zich ten getale van acht in
een nederige woning. Venray was
in dien tijd nog een vlek met een
paar duizend inwoners, doch genoot
toen reeds een vermaardheid om
zijn majestueuzen tempel, de wach
ter en wegwijzer in de toen ontoe
gankelijke Peel.
Hoe geheel is dit in de afgeloopen
100 jaar veranderd. Het eenvoudig
kloostertje is uitgegroeid tot het
door het geheele land bekende Pen
sionaat Jerusalem, waaraan ver
bonden een Gymnasium, Middelbare
Technische School, een school voor
uitgebreid Lager Onderwijs, een
Huishoudschool, en daarnaast een
school voor gewoon Lager Onder
wijs en een Bewaarschool. Venray
is uitgegroeid tot een plaats van
vijftienduizend inwoners met een net
van goede verkeerswegen.
Dit alles stemt zeer zeker tot
groote vreugde, maar wanneer wij,
inwoners van Venray, een terugblik
werpen op alles wat de Ursulinen
op onderwijsgebied voor Venray
gedaan hebben, is onze dankbaarheid
daarvoor zóó groot, dat wij dit maar
voor een klein gedeelte door een
stoffelijk blijk van belangstelling
kunnen vergoeden. Het grootste
gedeelte moeten wij op den dag van
heden goedmaken met een dankge
bed, waartoe we zoo ruimschoots
in de gelegenheid gesteld zijn door
den H.E. Heer Deken, die een plech
tige Hoogmis tot dankzegging heef t
opgedragen en een plechtig Lof
hedenmiddag, dat door alle school
kinderen van Venray en Leunen zal
worden bijgewoond. Een smeekgebed
is van alle inwoners, zonder uitzon
dering, tot den troon van den Aller
hoogste opgestegen, waarin zij
dank brachten en tevens vroegen
om in de toekomst Uw schoon werk
te blijven zegenen.
Wat de stoffelgke hulde aangaat,
hiervoor is een Comité gevormd,
dat na overleg besloten heeft een
kruisbeeld te laten vervaardigen
door een bekend Limburgsch beeld
houwer, den heer Meertens.
Tot het tot stand komen hiervan
hebben alle ouders der Parochies
Venray en Leunen, zonder eenige
uitzondering, een offertje bijgedra
gen.
Nadat het doek voor het kruis
beeld was weggenomen vervolgt spr.:
Ontdaan van het doek, vertoont
zich onze Goddelijke Zaligmaker in
al Zgn liefde en lijden voor het ver
lossingswerk van alle menschen. Hoe
schoon en verheven is dit hier weer
gegeven door den ontwerper. Schoo
ner geschenk dan een kruisbeeld
hadden wij niet kunnen denken. Ligt
in de groote liefde, die van den
lijdenden Christus uitstraalt, niet
het symbool van de groote liefde
van Venray voor de Eerw. Zusters
Aanvaard dan, Mère Prieure. dit
liefdesgeschenk als aandenken voor
Uw gouden eeuwfeest. Wg, inwoners,
zullen, wanneer we dit kruisbeeld
voorbijgaan, Uwer gedenken. Weder-
keerig zal Jerusalem, dit beeld in
dachtig, de inwoners van Venray
niet in gebeden vergeten. Venray,
dat van ouds her in het bezit is
geweest van tal van kruisbeelden,
is wederom met een kruisbeeld meer
gesierd. Het zal daarom blijven,
zooals het steeds geweest is, ook
in de toekomstVenray door het
Kruis naar het eeuwige Jerusalem.
Rest mij nog een woord van dank
aan den heer Meertens, beeldhouwer,
Pater Randag en Mère Ancellavoor
hunne raadgevingen; den Hoogeerw.
Heer Deken, den Edelachtb. Heer
Burgemeester en den Zeereerw.
Heer Pastoor van Leunen voor hunne
betoonde belangstelling en hulp.
Verder aan de dames en heeren van
het huldigingscomité en alle inwo
ners van Venray, die hebben bijge
dragen tot dit huldeblgk.
Vervolgens verrichtte de Hoog
Eerw. Heer Deken Berden de
plechtige inzegening van het
schoone kruisbeeld, waarna allen
zich begaven naar de groote
cour van de gebouwen van
Jerusalem.
Nadat allen hunne plaats had
den ingenomen, voerde de Hoog
Eerw. Heer Deken het woord
nacht was.
In de middaguren wandelde hij rond
de hoeve. Hij tiep over den dries, waar
de kale wilg, dien hij had gepoot, wat
schuin gebogen stond, hij kwam aan
den beemdkant, waar, hoog op een
afgezaagden boom, de ooievaar zijn
nest had. Straks zou die alweer terug
zijn om er zijn jongen te komen brengen.
Toen Bert zich omdraaide, had hij
heel de boerderij van zijn vader voor
zich liggenden dries, het akkerland
den schuur, de stalling: het groote,
vierkante huis.
Nog 'n maand en de eerste wind van
de lente zou jonge vrucntbaarheid
brengen, zou de rog op gaan blauwen
uit den verwarmden grond, zou de
haver gezaaid worden, zouden de wil
gen uitbotten en met hun kronen 't
groote dak van de hoeve beschermend
gaan overhuiven. Nadien zou de zomer
wind er zijn zang in hebben.
Groeide dit alles in Bertje's hersens
om hem te bekoren Was het een
bekoring Het zou in ieder geval een
verlossende weldaad voor zijn heeie
wezen zijn, hiernaar te luisteren, heel
het verleden te laten ineenvallen, om
hier weer opnieuw te beginnen, in
vaders huis, op vaders grond.
De laatste vries was nog niet uit den
grond gebroeid, toen op 'n morgen
Frans wit en ongedaan bij Bertje's op
de zolderkamer kwam om te zeggen,
dat Dora gestorven was. Dezen nacht
zoo in eens gezond en dood.
Dora had stuipen gekregen.
en wees er op, dat evenals zoo
juist 100 jaar geleden de klok
ken van Vehray hun geluid deden
hooren en blijde jubelden om de
aanwezigheid der Eerw. Zusters,
die toen van het Belgische Til
donk naar Venray gekomen waren.
Ook toen vierde de Zeereerw.
Heer Janssen, die toen Pastoor
van Venray was, met zijn volk
feest en togen vol vreugde kerk
waarts. Ook toen was er een
periode van zedenverwildering
en weinig geloofsleven. In die
dagen van den Belgischen op
stand wilde de Koning van
België aan de Zusters geen ver
lof tot vertiek geven.
De Fransche revolutie ging
ook hier niet ongemerkt voorbij.
Zoo werd het klooster Bethlehem
te Oostrum verkocht en afge
broken. Dank zij echter de mede
werking van den Bisschop van
Luik konden eenige Zusters van
Tildonk naar hier vertrekken
waar zij zich vestigden in een
vroeger door de Eerw. Zusters
Augustinessen bewoond geweest
klooster, dat reeds 4 eeuwen
den naam Jerusalem gedragen
had. De eerste Zusters Ursulinen
kwamen hier in een huifkar aan
doch werden met open armen
door de bevolking ontvangen.
Het klooster was zeer vervallen
en aanvankelijk verdienden de
Zusters met arbeid amper het
levensonderhoud. Ja, er heerschte
soms nooddruft. Maar zoodra de
bevolking dit vernam, hielpen zij
ook hierin zooveel zij konden.
Doch spoedig gaven de nieuwe
Zusters zich naar het voorbeeld
harer Ordestichtster, de H. Angela
aan het onderwijs en de opvoe
ding van het kind en hare op
volgsters hebben dit blijven doen,
zoodat men gerust mag zeggen,
dat de Eerw. Zusters Ursulinen
haar eigen stempel in het hart
hebben gezet van de Venraysche
vrouwen en haar heDben opgeleid
tot degelijke katholieken.
De Zusters gaven zich met
alle liefde aan deze taak. Ook
thans beleven we moeilijke tijden,
maar naast God brengen we
dank aan de Ursulinen, die in
den loop den tijden zulke dege
lijke katholieke huismoeders en
meisjes gevormd hebben, niet
alleen uitgerust met kennis maar
ook met een hoogstaand karak
ter. Eerw. Zusters heb dank voor
dit alles en ziet hoe Venray U,
zijn dankbaarheid toont.
(Applaus).
Nadat Venray's Harmonie een
feestlied ten beste had gegeven,
voerde de EdelAchtbare Heer
Burgemeester Mr. Janssen het
woord en sprak
Eerwaarde Moeder Overste,
Eerw. Zusters Ursulinen.
Bij gelegenheid van de openiDg der
feestenreeks ter herdenking van het
feit, dat het dit jaar honderd jaar
geleden is, dat de Eerw. Zusters
Ursulinen hun intrek namen in het
aloude Jerusalem alhier, mocht ik
als Hoofd dezer gemeente verklaren,
dat de inwoners van Venray nehoefte
gevoelden om uiting te geven aan
hunne gevoelens van dankbaarheid
jegens Jerusalem en de Eerw. Zusters
Ursulinen en dat zij zulks dan ook
binnenkort op de meest ondubbel
zinnige wijze hoopten te kunnen
doen.
Thans hebben de inwoners van
Venray zich dan opgemaakt om dit
woord gestand te doen en wij zijn
dan hier nu samengekomen om
openlgk te getuigen van onze dank
baarheid en erkentelgkheid jegens
Jerusalem en zijne bewoners. En
wanneer ik thans hier het woord tot
U richt, dan weet ik mij den tolk
Bertje kon welen, hoe haar toestand
was. Nou ze voor den zooveelsten keer
moeder ging worden, was Onze Lieve
Heer haar ginds van de hei, van haren
mensch en d'r jongens komen weg-
vatten.
En Frans schreeuwde wezenlijk voor
den eersten keer, dat Bertje wist.
Bertje moest nou maar mee naar de
hei gaan, want ginds moest èvel ge
werkt worden en op 'n kantoor zouden
ze hem beter kunnen missen dan ginds
op de hei bij Dora's.
Marie was al vooruit gegaan, ze was
niet te houden geweest, toen ze deze
tijding haar zoomaar ineens in de ooren
riepen: Ge moet komen, want Dora is
gestorven te nacht.
Dora gestorven Het ongeboren kind
mee den dood inDora had de wieg
voor hem klaar, voor den zoon, die
Bertje heeten zou, zooals ze hem be
loofd hadden. Dora had alles voorbe-
ïeid: haar huis. haar wieg, haar hart,
waarin het verlangen om dit zesde
kind te bezitten al even groot was als
toen het eerste komen moest.
- Ze zal ook haar ziel wel voorbe
reid hebben gehad, Bert 1 was Frans
gerust.
Hij viel dezen keer ver, de weg naar
de hoeve op de hei, waarbinnen ze
zoo'n trubbel vinden zouden.
Ze doorvoelden de erbarmelijkheid
van dezen herd, waar de moeder was
weggevat. De kinderen liepen over de
bestrooide plavuizen in hun hansjop,
de koeien stonden op stal te rallen
met al haar roome nog in de uiers, er
niet alleen van het Bestuur onzer
Gemeente, doch tevens van de ge
voelens van vreugde en dankbaar
heid, die heden omgaan in de harten
der inwoners van Venray. Ja op
dezen dag, waarop wij inwoners van
Venray dit eeuwfeest herdenken,
kloppen onze harten warm voor
Jerusalem, voor Jerusalem, welks
geschiedenis ten nauwste is verbon
den met de geschiedenis van Venray,
voor Jerusalem, waaraan Venray
zooveel te denken heeft.
En wanneer dit zoo is, dan is het
ook heel goed te begrijpen, dat wij
allen eenparig instemmen met den
jubel die het eeuwenoude Jerusalem
thans omzweeft en dat wg één zijn
met de bewoners van Jerusalem in
het brengen van hulde en dank aan
God voor den rijken zegen in de
afgeloopen honderd jaar verleend.
Ja wanneer wij de geschiedenis
nagaan en zien, hoe de Goddelijke
Voorzienigheid steeds over Jerusalem
heeft gewaakt, ja wanneer wij zien,
hoe het in de verre middeleeuwen
hier geplante mosterdzaadje in den
loop der eeuwen onder Gods bijzondere
bescherming is uitgegroeid tot dit
machtige gebouwen complex, hetwelk
een sieraad vormt voor onze gemeente
en wiens dakenspel een lust vormt
voor het oog, ja wanneer wij beden
ken, dat in 1838 door een achttal
zusters Ursulinen alhier in een oud
vervallen Jerusalem begonnen werd
met een armenschool en eene bewaar
school en dat thans honderd jaar
later hier voor onze blikken verrijst
het heerlgke nieuwe Jerusalem van
heden, met zijn gymnasium, middel
bare meisjesschool, lagere school en
bewaarschool, eene onderwijsinrich
ting wier naam en faam bekend is
tot ver over onze landsgrenzen, ja
wanneer wij dit alles thans over
denken, dan kan voorwaar onze
dank niet groot genoeg zijn in de
eerste plaats jegens God, die aan
het werk Zijnen rijken zegen schonk,
en vervolgens jegens de orde der
Eerw. Zusters Ursulinen, dank zij
wier zwoegen en werken, Venray
thans mag bogen op het bezit van
een der groot3te en voornaamste
onderwijsinrichtingen voor meisjes
in den lande, op het bezit waarvan
Venray terecht trotsch mag zijn.
Docb, niet dit alleen is het wat
ons heden tot dankbaarheid stemt,
er is veel meer, er zijn redenen tot
dankbaarheid die de bewoners van
Venray persoonlijk raken en die
onuitwischbaar in de harten der be
woners van Venray zijn gegrift.
Ik denk hier aan het feit, dat
generatie na generatie de geheele
vrouwelijke jeugd van Venray hare
opvoeding en onderwijs genoten heeft
bij de Eerw. Zusters Ursulinen van
Jerusalen en dat ook een zeer groot
gedeelte der mannelijke bevolking
in haar prille jeugd, via de bewaar
school, de goede zorgen der Eerw.
Zusters mocht genieten.
Ja, Eerwaarde Zusters de kinderen
van weleer zijn U met de kinderen
van het heden dankbaar voor de
goede zorgen aan hunne opvoeding
en onderwijs besteed.
Ik denk hier verder aan het feit,
dat ook de zorg voor den misdeelden
evenmensch op Jerusalem eene zeer
groote plaats inneemt en dat door
de bewoners ?an Jerusalem jaar in
jaar uit steeds de ware naastenliefde
in de hoogste mate wordt beoefend.
Ik roep hier op als getuigen die
honderde armen en behoeftigen, die
in den loop der jaren hulp en steun
van deze moeders van naastenliefde
in hunnen grooten nood en ellende
mochten ondervinden.
Ik roep hier op als getuigen, die
honderde kindertjes, die in den loop
der jaren, gekleed en geleid door
deze milde moederhand, op den
schoonsten dag van hun leven op
gingen naar de communiebank om
in hunne reine, onschuldige kinder
hartjes te ontvangen hun Heer en
God.
Ja, Eerwaarde Zusters, ik weet
het, wars van allen lof, doet gij zulks
in stilte, gij wilt om dit alles niet
geprezen worden, maar toch, namens
die ontelbare armen en misdeelden,
ja namens geheel Venray betuig ik
U hier in het openbaar hulde en
dank voor het onnoemelgk vele, dat
gij aan menigeen onzer inwoners
deedt, zuiver en alleen uit liefde
voor den evennaaste, uit liefde tot
God.
Ja ik stel Uw „Serviam", Uwe
dienende liefde, tegenover het „ego
non serviam" van den tegenwoordi-
gen modernen tgd, die het uit-
schreeuwt„Ik wil niet dienen", van mr ga m m m hj a
den tegenwoordigen modernen tijd, U N B" gfl Ktfj ölTj jENP
waarin het egoïsme hoogtij viert, m ma
haast geen plaats meer latende voor Dg
God en liefde tot den evennaaste. Ja l#WIKW SïVvhBiÜi'feHl
gij zijt ons een lichtend voorbeeld-Ba__. u_
in dezen somberen tgd van nood en VUVCN HEER VAN OU JAAfC
ellendemet U willen wg zeggen
„Serviam", ook wg zullen dienen ter
I liefde Gods.
En wanneer wij dit alles thans
overdenken is het dan te verwonde
ren, dat de inwoners van Venray
behoefte gevoelen om uiting te geven
aan hunne groote dankbaarheid
jegens Jerusalem
Niet bij machte alles te vergoeden
wat de Zusters Ursulinen in den
loop der jaren voor een groot ge
deelte onzer bevolking hebben ge
daan, hebben wij hedenmorgen den
goeden God in het H. Misoffer vurig ry.-
gesmeekt Uwe Orde voor dit alles ii"
was niemand die naar 't werk omkeek.
Harrie, Dora's mensch, kwam uit de
kamer toen Frans en Bert binnen
kwamen. Hij schreuwde De tranen
liepen hem ongedroogd uit de oogen,
over zijn gezicht in zijnen stoppelbaard,
die nog vol stof zat van den dorsch
van gisteren.
- Ons Dora is dood, o, ons vrouw
is dood!
Dat liep Harrie te roepen tusschen
zijn jongens, naderhand in den stal
waar hij doelloos op en neer schreedt
Met dezelfde woorden kwam hij 'n
hortje daarna weer in de kamer terug,
waar hij Dora's hand vatte.
Het zusterke dat er bezig was,
maakte plaats voor dezen mensch, die
zich in zijn uitgeschreuwde droefheid
maar niet inhouden kon.
En Marie. Ze zat bij het bed geknield
met d'r gezicht in de dekens. Daar
vatte ze overheen, daar greep ze met
de handen naar haar gestorven dochter.
Dat gij er nou al uittrekken
moest, Dora!
Wie schreuwde er niet in deze
kamer ledereen die er binnenkwam.
De familie van Harrie, al 't volk uit
de buurt, Klaas en Bert, de kinderen
van Dora's, die daarbij om moeder's
riepen.
Naderhand kwam Harrie van zijn
ongetoomd gesnik wat tot bedaren,
waar hij op den bedrand met het ge
zicht naar Dora's gebogen zat. Hij
vertelde van haren dood, te midden in
den nacht, bijwijlen dat niemand hen
hier, zoo wijd weg de hei op, helpen
Daak i* dan KLOOSTERBALSEM
Is M au weer kras an monter
.Tot mijn 50ste Jaar mankeerde ik nooit
iets, meer toen begonnen hevige rhcui
metlek~aanoaüen mijn teven te ver*
lellen. Heeds begon ik te wanhopen
oen een vriend oen mijn leeftijd mij
vertelde welke wonderbaarlijke onder-
vindingen M had opgedaan met Kloos
ter balsem. Nu Ik. zelf dit wonderlijke
middel heb toegepast, kan ik verklaren
dat ik mij tveer jeugdig en monter
oevoel als een knaap aan 30 jaaral
hoop ik eerstdaags 60 jaar te uforden
J.Vr.leB
ORIOINEEL TER INZAOR
rijkelijk te beloonen. En al zijn WÜ ft ff If enf#
dan niet in staat U alles te vergel- HRIICK J
den. toch heeft de bevolking van yi TCBDAI PP|J
Venray op tastbare wijze van hare roailfwv I CKvALwasW
dankbaarheid willen doen blijken, n
ten bewijze waarvan U zoo juist „vOetl goud ZOO gOOQ.
door den Voorzitter van het Huldi Onovertroffen b(J brand-ensnQwonden
gingscomité namens de inwoners vaD Oob ongeëvenaard als wrUfmfddel bQ
Venray werd aangeboden het gind- RlteuniaHek, spit en pijnlijke spieren
ache kruisbeeld, dat eender toegan- Schroefdoos35ct.Potten: 62'/,ct en ft 04
gen van Jerusalem in de toekomst'j L
zal blijven sieren als dankbare hulde
van de Venraysche bevolking aan de A inzenden in open couvert,
dochters van de H. Angela. MONSTFP rS jT t 1, ctJ. ,aan
Ook de eemeente als zoodanig wil Handelmij.L.I. Akker, R dam
U hare erkentelijkheid toonen. Zrj
biedt U aan de plek, waar het kruis
beeld is geplaatst, te verfraaien en
het beek te bekronen met een
gesmede lantaarn, dit kunstwerk
waardig.
Moge dan tenslotte in de komende
eeuw Gods rijkste zegen op Jerusalem
en zgne bewoners blijven rusten en
moge deze burcht van liefde, geloof
en wetenschap, de eeuwen trotseerend
nog lange jaren in vollen glans en
luister naast onze monumentale
parochiekerk een domineerende plaats
in het beeld onzer gemeente blijven
innemen en moge tenslotte Jerusalem
onder de zeer bekwame en beproefde
leiding der Eerw. Zusters Ursulinen
weerom tegemoet gaan een nieuw
tijdperk van voorspoed en geluk.
Dit wenschen wij van ganscher
harte.
Hierna klonk weer blijde muziek
en sprak de Mère-Superieure
namens het geheel convent haar
dank uit voor dit mooie feest en
de daaruit blijkende dankbaar
heid van Venray. Zij herinnerde
hoe Venray en Jerusalem in het
verleden vaak verbonden waren
lief en leed. Herinnerde aan
den brand van 1888 en de
wereldoorlog van 19141918,
toen de Edelachtb. Heerv.d. Loo
burgemeester van Venray was.
Zij dankte voor het zinrijke ge
schenk en sprak de hoop uit,
dat de band, die Jerusalem met
Venray verbindt, tot in lengte
van dagen onder Gods zege
moge blijven bestaan.
Van de hierna gehouden recep
tie maakten velen gebruik om
persoonlijk hunne gelukwenschen
aan de Eerw. Zusters aan te
bieden.
Waarmede het einde der feeste
lijkheden voor de volwassenen
gekomen was.
Des middags na het plechtig
Lof, waarheen en waarvan de
Eerw. Zusters begeleid werden
als des morgens, was het feest
voor de schoolkinderen der
parochies Venray en Leunen, welk
feest nu werd opgeluisterd door
de Fanfare St. Catharina van
Leunen.
Na een door een kinderkoor
gezor.den lied voerde de Zeer
eerw. Heer Pastoor van Leunen
het woord om namens de Paro
chie den dank te vertolken jegens
de Eerw. Zusters en noemde het
gegeven onderwijs het allerbeste,
daar naast gedegen parate kennis
ook het karakter der kinderen
kon.
Harrie kwam naderhand zoover tot
rust, dat hij van de droeve laatste uren
van Dora's vertellen kon.
In den laten avond, toen ze nog wat
had zitten stoppen in den herd aan
zijn kousen, had Dora er over geklaagd
dat ze zoo dot werd in d'r kop. Ze
had wezenlijk een hooge kleur ge
kregen. Harrie had. haar nog 'n neuzik
omgehangen en haar met den rug naar
de kachel geschoven. Hij had ze nog
'n tas koffie gehaald, ze had ze uitge
dronken. Harrie had er grit geen erg
gehad, dat 't zoo met haar gaan
zou Hij had er niks ongewoons in ge
zien, dat Dora, toen hij het rozenhoedje
voorbidde maar halven tijd antwoordde
dat ze haar kop maar achterover
hield. Ze had deze moeilijke uren meer,
zooals te begrijpen was.
Ze waren te bed gegaan. Harrie was
subiet ingeslapen na den zwaren dag
van rog-dorschen in den schuur. Hij
was eventjes wakker geweest, toen
Dora aan een van de bedjes Harrie
meende dat 't bij Jantie's was iets
was wezen doen. Nadien was hij weer
ingeslapen totdat hij werd wakker ge
schud door Dora's. Het ging zoo heftig
dat Harrie eerst dacht, dat Dora kwaad
volk gehoord had. Maat Dora zuchtte
zoo pijnlijk en ze zei
- Kom, Harrie, laat ons drie Wees
gegroetjes bidden, want ik denk, dat
ik er tusschenuit trek.
Ze tag met haar kop neven het kus
sen gezakt Haar hand had het stof
gevormd werd naar katholiek
ideaal. Na er op gewezen te
hebben, dat ook in Leunen Gods
zegen voor de Eerw. Zusters ge
vraagd was aan God, sluit Spre
ker met een mooien heilwensch.
Na mooie kinderzang voerde
Mej. Linskens, namens het
personeel der Meisjesschool en
de heer Hegger namens het per
soneel der Jongensschool het
woord en roemde om strijd de
aangename medewerking in hun
werk van de zijde der Eerw.
Zusters zoo ruim ontvangen.
Hierna sprak de HoogEerw.
Heer Deken en wees er op, dat
des morgens namens de groote
ren een cadeau was aangeboden,
nu was het echter de beurt der
kleinen, namens wie hij een
Venray's kunstwerk, gekomen uit
de gedachten en kunstvaardige
handen van een Venrayer, aan
bood en wel een fraai stuk koper
drijfwerk, voot stellende de H.
Angela een kind leerende bid
den, waarmede aangegeven wordt
de groote met liefde uitgevoerde
taak der Zusters Ursulinenhet
opvoeden van het kind, waarvan
hedenmorgen nog een sohitterend
staaltje te zien was. Door de
goede zorgen der Eerw. Zusters
konden een zestal kleinen tot de
Tafel des Heeren naderen, door
de Zusters onderwezen en ge
kleed. Dit teekent de echte moe
derliefde der zusters tot de kleinen
naar het voorbeeld der Stichtster,
de H. Angela.
Na nog eenige liederen van het
knapenkoor, keurig uitgevoerd
onder leiding van den heer J. v.
Heijster, sprak een Eerw. Mère
haar dank uit vooral het schoone
heden aangeboden, doch vooral
dankte zij de leiders, die zich
zoo hebben ingespannen om
dezen dag onvergetelijk te doen
zijn voor de bewoners van Jeru
salem.
Alle kinderen kregen een
kleine versnapering en met blij
gejuich der kleinen werd de
mededeeling ontvangen, dat zij
nog eens geïnviteerd zullen wor
den op een vrijen middag in het
Jerusalem.
Hierna stelde de EdelAchtbare
Heer Burgemeester een driewerf
hoera in op Mère Prieure, Eerw.
Zusters en H. M. de Koningin,
hetwelk spontaan werd overge
nomen.
Met een mooi avondconcert
van Venray's Harmonie op de
cour van het pensionaat sloot
deze schoone feestdag voor de
Eerw. Zusters Ursulinen en Pa
rochies Venray en Leunen.
van zijn boezeroen toe een haffel bijeen-
gekneld, zooals ze hem gewekt had.
Ze zuchtte en ademde zoo hard of dat
ze moe gelcopen was.
Toen kon Harrie alweer niet verder
vertellen.
Hij viel neven zijn Dora neer. Zij
was gestorven Hoe kon dat nou
Dit had Harrie verleid dat Dora
gevraagd had om met haar drie wees
gegroetjes te bidden, omdat ze eruit
trok I Ze bad niet om een dokter ge
vraagd. Ze was niet beangstigd ge
weest, dat een priester haar niet meer
zou kunnen helpen Ze had gevraagd
om samen drie weesgegroetjes te
biddenzij en Harrie.
Harrie kwam weer oveieind Hij ver
telde zijn droeve woorden voort. Dora
was zelf aangezet om te bidden, ze
begon de weesgegroeten. Harrie had
er geen gedachten aan gehad haar in
dit gebed te helpen.
Hij was overeind gaan zitten, waar
zij naast hem aan den tweeden wees
gegroet begon. Nou ging het al moe