Miter is aohemsn der criminaliteit De detective-roman geeft een valsch beeld «g# Realiteit romantischer dan verbeelding Een badplaats in het voorjaar Waar natuur en cultuur samengaan ven., en reeds waren zij van plan heen te gaan, toen.de officier juist de breede trap afkwam. Gevolg gevend aan een plot selinge ingeving, trad een der criminalis ten op hem toe, groette hem hoffelijk en vroeg of het foudraal soms zijn eigendom was. De hand van den officier verdween in zijn zak, en, inderdaad hij miste zijn zak mesétui. Met een hartelijke dankbetuiging accepteerde hij zijn eigendom en dit ge baar onderstreepte zijn zware schuld. De particuliere detective is een genie dat alleen Ia de verbeelding van den schrijver kan bestaan, maar op het gebied der criminaliteit nooit ergens is aangetroffen. De eenige fout van dezen held is, dat hij tenslotte slechts een romanheld blijft. In werkelijkheid ligt de taak, misdadigers op te sporen en te ontmaskeren, alleen in handen der politie. Het toeval blijkt een belangrijke factor. ra- en tooneelgebied een overzicht over de klassieke en moderne kunst. In het bij zonder de opera geniet een internationale reputatie. De prpstaties van het Stedelijk Orkest in het Kurhaus onder leiding van den ook ten onzent zoo gevierden dirigent, Carl Schuricht, zijn hemelhoog verheven boven de zgn. „Kurmusik", waarmede men gaarne den spot drijft. Wie eenmaal slechts een groot concert in het Kurhaus heeft me degemaakt, weet wat muziek in Wiesbaden beteekent. Rond Kurhaus en het „Deut sche Theater" groepeert zich het societyle- ven van Wiesbaden. Behalve de groote door het stadsbestuur georganiseerde bals worden talrijke meer intieme feesten ge geven door aanzienlijke bewoners van Wiesbaden en buitenlanders. Natuur en cultuur hebben zich in Wiesbaden ver- eenigd om den badgast bij het doormaken van zijn kuur vroolijk te stemmen en hem aan het leven in Wiesbaden te gewepnel^ In Amerika, het land der onbegrensde mo gelijkheden, werd deze banktasch uitgevon den. Indien men den banklooper van zijn tasch berooft, gaat dit over het algemeen snel in zijn werk. Daardoor komt in een in den tasch verborgen bijtend gas vrij, dat sterke nevels veroorzaakt en het zoo doende de politie gemakkelijker maakt den bankroovcr te achterhalen. MEN verkondigt niets nieuws, door te zeggen, dat somtijds het leven met zijn realiteit, de fantasie van den schrijver in stoutheid over treft, ja dat in werkelijkheid dikwijls din gen gebeuren, die men in een roman als al te romantisch en al te absurd zou hebben bestempeld. Wanneer men eens een aantal periodieken doorbladert en vooral zijn aan dacht richt op de verslagen der rechtszit tingen, dan krijgt men niet alleen een overzicht over de tallooze soorten van mis daad, maar eveneens over de wijze, waar op de politie haar zware taak ten uitvoer brengt. En men moet inderdaad vaststel len, dat verscheidene misdrijven die, wel ke door Edgar Wallace en zijn kornuiten verzonnen zijn, overtreffen. Alleenhet leven incasseert geen hooge honoraria, en het wordt juist daarom dikwijls verkeerd bekeken. Dat toont reeds het voorbeeld van Ed gar Allan Poe, wien men de ontdekking of moet men spreken van een uitvinding van den detectiveroman heeft toege schreven. Zijn „Dubbele moord in de Rue Morgue" („The murders in the Rue-Mor gue"), was in werkelijkheid niets anders Han de met schrijversfantasie behandelde afschuwelijke moord, die in de dertiger ja ren te Parijs had plaats gehad. Het verschil tusschen reali- telt en verbeelding. NIET in de soort van misdaden, maar in de wijze, waarop de misdadigers ontmaskerd worden, schuilt het ver schil tusschen werkelijkheid en dichterlij ke fantasie. In negen van de tien gevallen is In crimineele romans slechts van de po litie sprake als een vrijwel weg te cijferen instantie. De man, die onder alle omstan digheden en van aangezicht tot aangezicht met de vreeselijkste moordenaars, helder heid in de zaak brengt en de politie na tuurlijk altijd te vlug af is, kan niet anders zijn dan een particuliere detective. Deze gevierde romanheld is altijd een genie, maakt hij fouten, dan zijn het altijd nog geniale fouten en de commissaris van poli tie kan zelfs niet in zijn schaduw staan. Hij heeft in zijn eene pink al evenveel be grip als de commissaris van politie, dank zij jarenlange ervaring en practische on dervinding zich heeft verworven. Maar dit blijkbaar tot alles In staat zijnde heerschap Uit den roman, heeft helaas slechts een kapitaal gebrek, dat hij niet meer is dan een romanheld, een fantasieproduct, dat in het dagelijksch leven ondenkbaar is, al thans niet van die genieën, zooals Conan Doyle en Wallace hen hebben afgeschil- Een der snelle vaartuigjes, die door de Rotterdamsche havenpolitie gebruikt worden. bestaan een groote stad en een badplaats, die immers elk hun eigen karakter heb ben. Da Wilhelmstrasse met de groote ho tels vormt als het ware de grens tusschen deze beide werelden en aan dezen weg ligt; de sedert de Romeinen bekende Kochbrun- nen. Wiesbaden bezit niet minder dan 27 ge neeskrachtige heetwaterbronnen. De Koch- brunnen is evenwel de krachtigste. Hier komt het water met een temperatuur van 65.7 gr. C. uit den grond te voorschijn. Voor den oorlog kwamen door deze bron nen jaarlijks niet minder dan 200.000 bad gasten naar Wiesbaden, die daar genezing of ontspanning zochten. De kuur lil al haar onderdeden, hetzij djit.Jj&t e^n bgjJ- ai jtyinkkuur is, wordt in derd. Men kan in ons land lang zoeken voor men een man van het formaat van een Sherlock Holmes gevonden heeft en men kan zich de moeite besparen, want zelfs in Engeland zijn „vaderland" zal men hem niet aantreffen. Ook daar, evenals trouwens in ons land en elders ter wereld, zorgt de politie voor de opheldering van duistere misdrijven. Alleen in Amerika was het mogelijk, dat zich de particuliere detective kon ontwik kelen. Omstreeks 1800 bijv. kende men in Amerika in het geheel geen politie. En toen men in de tweede helft van de negen tiende eeuw in Amerika eerst begon een politiecorps te organiseeren, was het voor een Allan Pinkerton natuurlijk een gemak kelijke zaak zich van particulier detective op te werken tot een werkelijke autoriteit op het gebied der criminalistiek. In het grootste gedeelte van Europa echter moet de privédetective alleen bestaan van bij zondere opdrachten, die particulieren hem geven, maar in alle openbare zaken gaan de autoriteiten der politie vooraan. En dat is ook de reden, waarom de auteurs van crimineele romans bij voorkeur hun ge schiedenis laten spelen, al dan niet op een gelukkige wijze, in het verre Oosten, in WIESBADEN is als een groote pro menade der wereld, sedert talloo ze jaren in eere gehouden, niet alleen door de Duitschers, maar ook vele andere volkeren, waaronder de Nederlan ders zeker niet in de laatste plaats komen. Van den Neroberg af heeft men een bij zonder mooi gezicht op de stad. Met het geannexeerde Biebrich strekt het zich uit tot aan den Rijn. Het stemt altijd weer tot verbazing, dat hier naast elkaar kunnen toor gedeponeerd en verscheidene crimina listen kregen opdracht dag en nacht te wa ken over den brief. Weken en maanden verliepen. De politiemannen begonnen zich danig te vervelen. Totdat op een goeden dag het lang verwachte gebeurde. Eerrzeer voornaam uitziend heer kwam den bewus- ten brief afhalen. Maar de criminalisten, die dezen man in gedachte reeds honderd maal achter slot en grendel gezet hadden, waren zoo overrompeld, dat zij alleen het nummer van de auto, waarin de heer ver dwenen was, nog konden opnemen. Onmiddellijk zetten zij in een auto de achtervolging in, maar tevergeefs: zij ver loren de auto uit het oog. Zeer tot hun geluk ook dit was een toeval keerde de auto, waarvan de heer gebruik had ge maakt, langs denzelfden weg terug, zoodat de politiemannen niet alleen te weten kon den komen in welk hotel hun object was afgestapt, maar zij tevens de gelegenheid hadden, de auto te doorzoeken naar het een of ander aanknoopingspunt. Hier kwam het toeval hun weer te hulp. Zij vonden het foudraal van een zakmes. Toen zij den portier van het hotel ge vraagd hadden, of in het afgeloopen kwar tier een heer in civiel gekleed, binnen ge gaan v/as, noemde deze den naam van een door het geheele land bekenden officier van den generalen staf. De beambten ston den perplex, dat was toch niet te geloo- De New Yorksche politie is uitgerust met radioapparaien, welke onzichtbaar gedra gen worden. Hierdoor is de agent in staat regelmatig contact te onderhouden met de verschillende posten. In een bekend werk, waarin verslagen van de beruchtste crimineele gevallen ver zameld zijn, wordt onder meer medege deeld, dat een moordenaar aan de handen der gerechtigheid ontsnapt was, door ijlings op de vlucht te slaan. Drie jaar later werd hij echter in Amerika verraden door zijn hond, waarvan hij niet had kunnen schei den. Weliswaar had hij den hond gewend, te luisteren naar een anderen naam, maar het noemen van de naam Butzi, die ver meld stond in het verzoek tot arrestatie, dat bij de politie in achttien verschillende talen berustte, was voldoende, om het dier kwispelend te laten opspringen en zoo zijn meester te verraden. Klinkt het niet als in een roman? En toch het is alleen maar realiteit. In den strijd tegen de misdadigers zijn de Londensche politie agenten uitgerust met zeer breede, witte man chetten, terwijl op de achterruit van de poli tieauto een signaal aan gebracht Is, dat een be vel tot stoppen geeft. Amerika of in Engeland, hetzij in de een of andere exotische stad, waarvan de ge middelde lezer nauwelijks weet waar die stad ligt, laat staan op de hoogte is van de plaatselijke toestanden. De uitwerking die van een detectiveroman uitgaat, is niets anders dan het overbluffen van den lezer. Maar de werkelijkheid in de criminalistiek berust op beproefde methodes. Afgezien van alle ten dienste staande technische hulpmiddelen komt het in de eerste plaats aan op een grondige scholing van den po litiebeambte. De criminalist moet van alle markten thuis zijn. MEESTAL zijn misdadigers niet dom, maar de criminalist moet nog veel vernuftiger zijn. Hij moet te gen iedere situatie opgewassen zijn. Daar voor is een degelijke opleiding en ontwik keling noodig. In ieder geval mag die ont wikkeling niet bepaald blijven tot de zui ver vakkundige. Op alle gebieden van het dagelijksche leven moet hij thuis zijn. De criminalist moet van sport evenveel weten als van de film zoowel op litterair als mu zikaal gebied moet hij een vertrouwde wij ls een nog veel grooteren rol. Zou een romanschrijver het aandurven zijn bewijs voering te baseeren op de vondst van een eenvoudig zakétui? En toch was het niet veel meer dan het foudraal van een zak mes, dat aanleiding was voor de arrestatie van een thans reeds gestorven buiten- landsch officier. Het bewijs van schuld een zakmesétui. "J IN het voorjaar van 1913 kwamen op het hoofdpostkantoor van een groote stad brieven binnen, die geadresseerd waren aan een man met een exotischen naam. De brieven werden evenwel nimmer door iemand afgehaald. Aangezien op den omslag geen afzendersadres voorkwam, opende men een brief, in de veronderstel ling, een schrijven te zullen aantreffen, maar de inhoud bestond uit een groot be drag aan geld en een stuk papier met wei nige, maar juist daardoor zeer verdachte cijferteekens. Specialisten onderzochten met hun codes den inhoud en het was al spoedig duidelijk, dat men met een spion- nagezaak te doen had. De brief werd wederom op het postkan zijn, kortom hem moet een zoo ruim mo gelijke algemeene ontwikkeling ten dien ste staan. Bij het verhoor moet hij contact zien te krijgen met den misdadiger en de laatste mag nooit of te nimmer de idee krijgen, dat hij geestelijk de meerdere is van den politiebeambte. Bovendien heeft de ervaring geleerd, dat de misdadiger zich gemakkelijker tot een bekentenis laat overhalen, wanneer hij voelt, dat de poli tieman met begrip spreekt over zijn zaak. De betreffende commissaris of inspec teur dient zich geheel te kunnen inleven in den persoon, dien hij verhooren moet. Alleen logische en mathematische bereke ning schieten te kort wanneer niet een fijn gevoel te hulp komt. Hoe goed men theo retisch ook onderlegd mag zijn, de practijk vormt eerst de goede criminalist. Zijn be roep eischt van hem, dat hij midden in het leven staat. Hij moet een stad als Amster dam van a tot z. kennen en niet alleen de stad, maar ook voor een groot deel haar bewoners. Bovendien moet hij over een goede memorie beschikken, zoodat hij in staat is zich alles tot in onderdeden weer voor den geest te halen. Maarhoe goed men theoretisch en practisch ook geschoold mag zijn, het geluk, het toeval speelt dik- Wiesbaden met de grootste zorgvuldigheid uitgevoerd. Er bestaat wel geen badkuur, die men niet in Wiesbaden zou kunnen doen. Ook de meeste hotels zijn er op ingesteld, dat zij hun gasten op medisch voorschrift vol gens bepaalde diëeten kunnen bedienen. Eenige jaren geleden kwam een En- gelsch kapitein naar Wiesbaden, nadat hij midden in den winter gedurende vier da gen, tengevolge van een schipbreuk, in zee had gedreven. Liggend bracht men hem zoozeer werd de geredde door de rheumatiek gekweld naar de bronnen. Na een kuur van 6 weken verliet hij de badplaats zoo aangesterkt, dat hij nauwe lijks nog een wandelstok noodig had. Zoo als men ziet, hebben de bronwateren, die hier opgevangen worden, de meest wonder baarlijke genezingen tengevolge. Wanneer de kuur afgeloopen is, wachten den badgast dagelijks nog vele genoegens. Het .Deutsche Theater", geeft hem op ope-

Peel en Maas | 1938 | | pagina 10