TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS Smeulend vuur. Het radicalisme in het huidige staat kundig leven. FEUILLETON. Exploitatie van een „wonderkind". V estigingseischen. GESPRONGEN HANDEN en LIPPEN KLOOSTERBALSEM Afscheid Burgem. van de Loo. Zaterdag 15 Januari 1938 Negen en vijftigste Jaargang No 3 En de houding der katholieken. In het politieke leven hebben wij met veel radicaler elementen te doen dan de vorige geslach ten van Nederlandsche katho lieken, die in hun tijdsomstan digheden de erkenning op staat kundig terrein te verwerven hadden. Wij, het tegenwoordige geslacht, moeten or.s zien te handhaven in veel ernstiger tijd. Onze vaders en grootvaders hadden op te tornen tegen het liberalisme en het anti-papisme. Aan het liberalisme dankten wij aanvankelijk de vrijheid om er te zijn. Weldra stootte het at in zijn blinden eigenwaan. Met het anti-papisme kwamen we voor een zeer aanzienlijk deel klaar, toen men zich bewust werd, dat de belijders van den Christus eikaar toch nader ston den dan christenen en zij, die de menschelijke rede ook op gods dienstig terrein souverein ver klaarden. Later ontmoetten we ook de socialisten op onzen weg, die eenige malen het laatst in 1918 revolutionnaire allures toon den, maar weldra hun mede verantwoordelijkheid beseften tegenover het volkswelzijn. Maar in de naweeën van den verschrikkelijksten aller oorlogen die ooit de menschheid geteis terd heeft, zijn politieke stroo mingen ontstaan, wier kenmerk een ongebonden radicalisme is. Wanneer een graaf de Mar- chant et d'Ansembourg in de Tweede Kamer de duidelijkste pogingen doet om een groot nationaal goed als het Neder landsche parlement is, te onder mijnen en den wensch tot uit drukking brengt, om het af te breken, dan moeten we dezen knager aan de grondpeilers van onzen staat, rangschikken onder de uiterste elementen in ons politieke leven tot de ergsten, die daar tot ons onheil werk zaam zijn. Dit blijkt te duidelijker, wan neer wij zijn groepje in de Kamer zelfs de communisten als breek ijzer zien gebruiken, om de volksvertegenwoordiging zelve te treffen. Wanneer het reglement van orde het mogelijk maakt, een communistisch voorstel niet in behandeling te nemen, zal een d'Ansembourg gereed staan, om den communist aan hei woord te laten komen. Het is de Luden- dorff-houding, die Lenin tijdens den oorlog vijen doortocht door Duitschlar.d gaf, om het land met de communistische pest te be smetten. Dat radicalisme gaat tot de voorbereiding van de revolutio naire daad. Hitler had zijn eigen leger in het gevulcaniseerde Duitschland, Mussert zou het Oorspronkelijke Roman door B. VIELER, schrijver van Mattesen Ties de Kiesjeskel. Nadruk verboden. 39. Toen het werk eindelijk voltooid was, had de plechtige inwijding plaats, welke op verzoek van dokter Delmotte, die het geheim van den vromen kloosterling overigene stipt bewaard had, verricht werd door den abt van Transitio. met assistentie van den pastoor en den kapelaan der Holtumsche parochie en vele geestelijken uit den omtrek, terwijl een groote schare geloovigen van heinde en verre was saamgestroomd naar het wonderschoone witte heilig dom, dat als een sprookje uitstak tusschen het stemmige groen der boomen. Nabij de beek was een kleine wit marmeren waterbron ge plaatst, waar de pelgrims zich konden laven. Niettegenstaande dokter Delmotie Netje van den ontvanger nu en dan ontmoette, daar een volkomen ver mijding onmogelijk bleek, was er toch geen de minste toenadering te bespeuren tusschen deze twee groote verstandige kinderen, welke er naar snakten elkaar te zien en toch ont vloden, die kleurden wanneer ze elkanders slem vernamen, of wanneer zij elkanders namen hoorden noemen. Hartstocht en liefde zijn als de wind op zee nu eens fel waalend zijne hebben gehad, als de Ne derlandsche regeering steunend op den nuchteren volksaard daar geen stokje' voor gestoken had. De N.S.B. is afgestemd op het Duitsche nazi-wezen. Zij wordt daardoor volkomen meegezogen. Dit blijkt volkomen uit haar toe nemend radicalisme. In haar verhouding tot het katholieke kerkelijk gezag stemt de Neder landsche N.S.B.-mentaliteit over een met die der Duitschers. Tot in het anti-semitisme, waarin Mussert aanvankelijk aarzelde, heeft de beweging het Duitsche voorbeeld gevolgd. Hoe radicaal het communisme is, behoeft hier niet nader ont vouwd. Zie naar Rusland. Het communisme sprong dat groote volk door Lenin en Trotski naar de keel en houdt het twintig jaren omkneld. Dit communisme is de draak met zeven koppen, die loert naar alle landen, waar nog orde heerscht, om den gods dienst en de welvaartsbronnen der volkeren te vernietigen, hun levensgeluk in een onteerende slavernij te doen verkeeren. Zijn wij ons voldoende bewust van het gevaar van die radicale bewegingen voor de geheele samenleving? Wanneer wij alles overschouwen, wat communisme en nationaal-socialisme rondom aanrichten, wij zouden het natuur lijk achten, dat elkeen daardoor werd afgeschrikt. Maar een groot deel der menschheid heeft alle redelijkheid verloren. Elke dwa ling, hoe wanstaltig ook en verderfelijk, vindt onder de schoonschijnende propaganda harer aanhangers een aanhang, De verboden vrucht is zoo be koorlijk.... tot men ze geproefd heeft. Wij hooren het znchten en weeklagen van het arme Russi sche volk in de cijfers van mil- lioenen terechtgestelden en van de bezweken dwangarbeiders, in de duizenden opgeslotenen in de gevangenissen, in de dynamiet- ontploffingen, welke de kerken vernielden. Kon het Russische volk eens spreken. Konden ook de Duitschers zich eens in vrijheid uiten. Maar de een waagt het niet, tegenover den ander zijn meening uit te spreken over hetgeen in het land geschiedt. Een loodzware hand drukt op het volk, dat verstart in zijn onmacht en zijn kinderen moet geven aan de be vestiging van het heillooze regiem En toch vinden dat communis me en nationaal-socialisme aan hang ook elders. Volksmenners zoeken hun aanhang onder de desperado's van den door den oorlog uit haar voegen gerukte samenleving. En de meest radi calen aan de beide uitersten van rechts en links hadden succes 't Is de kringloop van alle tijden. In alle perioden, als de menschelijke wijsheid te kort schoot en de ellende om zich heen greep, kwamen uiterste, radicale stroomingen op. en onstuimig loeiend, dan weer heel kalm zich neerleggend, als in stille berusting. Soms galoppeerde de verliefde dokter in razende vaart over de lan den van het uitgestrekte Mottenven. zoodat Nunzio moeite had hem bij te houden, om zich een oogenblik daarna ergens onder een boom neer te leggen en daar één, twee uren le blijven droomen. Met Netje van Melle was het ongeveer hetzelfde. Ze had dagen, dat ze geen rust kon vinden, noch in huis. noch daar buiten. Dan ging ze van Silvie naar Lowies en van Lowies weer naar Silvie. Als ze wist, dat dokter Delmotte afwezig was, bezocht ze Soledad of verzocht deze bij haar te komen. En dan kwam er weer een periode van rust en kalmte, gedurende welke ze niet te bewegen was het huis te verlaten, zoodat de oude ontvanger er het hoofd bij schudde. In die perioden van kalmte leefden de minnenden in den zoeten ban der liefde, die alsdan in zachte kluisters lag, om straks weer pogingen te doen die te verbreken en in elkan ders armen te vliegen, want hun beider liefde was groot. Amor cieco, ma vede da lon- tano. De liefde is blind, maar ziet ver. Met al de uiterlijk getoonde on verschilligheid waren de twee ge liefden toch voortdurend min of meer op de hoogte van elkanders bewegin gen en plannen. De verklaring, hoe zulks mogelijk is. zal het best gegeven kunnen worden door de personen, die zelf in dergelijke omstandigheden verkeerd hebben. Wij mogen bij dit wereldver schijnsel niet in een roekelooze gerustheid leven. Wij leven in een vloedgolf van critiek, van afgeven op alles. Zoolang alles wel gaat, is men tevreden, maar als men het slacht offer wordt der malaise, zoekt men naar hen, die ze veroorzaken of niet verhinderen of verminde ren. Men oordeelt over een wereldverschijnsel en zijn gevol gen, waarin de groote economis ten en financiers slechts een gebrekkig inzicht hebben, waar tegen de grootste machthebbers bijna geheel machteloos staan. Hoeden wij ons met die critiek mee te gaan tot op het kantje af. Schaden we ons zeiven niet, onze houding is noodlottig voor zwakkeren dan wij. Wij moeten helpen opbouwen. En wanneer wij dit beschou wen van politiek standpunt, laten wij, katholieken, dan onze saam- hoorigheid blijven beseffen. Oor- deelen wij niet lichtvaardig over regeeringspersonen en hun ver tegenwoordigers. Trekken wij hun maatregelen niet in het be lachelijke. Wij moeten doordron gen zijn van onze verantwoorde lijkheid tegenover anderen. Ook in ons politieke organisa tieleven moge dit gelden, in onze afdeelingen, in de hoogere instanties. Eigenwijsheid, krakeel over dingen van ondergeschikt belang heeft de Nederlandsche katholieken in het verleden zoo veel kwaad gedaan. Wanneer het niet goed ging in ons partijleven, hebben wij ons dat dikwerf zelf aangedaan. Onze houding was niet altijd even waardig, noch overeenkomend met de katholieke standing in Nederland. Ontwikkeling is hier een uit stekend middel. Wij hebben het al eens meer betoogd, dat er een zekere graad van ontwikke ling noodig is, om in te zien hoe weinig wij eigenlijk weten om tot oordeelen bevoegd zijn. Maakt men een bijeenkomst van menschen mede, dan valt het menigmaal op, hoe de meest geleerden en die wij het meest bevoegd achten om te spreken het stilzwijgen bewaren, terwijl verschillenden dikwijls spreken van wie wij het liefst zouden hebben, dat zij den mond hielden omdat wij reden hebben, aan hun woord weinig gezag toe te kennen. Het is verre van ons, om op bouwende en gerechte critiek te willen smoren of om aan onze politieke vergaderingen een be grafenisstilte te willen geven. Maar wij zouden willen, dat wij allen in onze oordeelvellingen eerst overwogen, waarom wij ons uiten. Het nieuwe jaar zal voor onze politieke organisatie er een zijn van veel actie, veel ontwikke lingswerk. Een en ander worde gegeven en aanvaard in de op rechte bedoeling van de bevor dering onzer katholieke beginse len en het heil van onzen evenmensch. ROELAND. Alfred Delmotte en Netje van Melle leefden in een onophoudelijke opeenvolging van hoop en vrees, van hartstocht en neerslachtigheid, nu eens bestraald door het licht hunner fantasie, onderbroken door knetterende hartstochtschokken, dan weer zacht afgeleid door een pauze van kalmte, evenals bij een schoonen zonsondergang. Er wordt wel beweerd dat de tijd de beste heelmeester is voor onze hartstochten naar allen schijn echter wilden deze twee lijders nog niet de hulp van den arts inroepen. Liefde, een roode neus en een kuchje kan men niet verbergen, zegt het spreekwoord. Al meenden de twee minnenden, die de jaren ven verstand reeds lang bereikt hadden, dat hun geheim goed geborgen was, toch waren er scherpe oogen, die ontdekt hadden, dat dok ter Delmotte soms erg vreemd deed en dat Netje van Melle niet was als gewoon, 't Moge ongelooflijk klinken, maar toch was het een feit, dat Alfred Delmotte zichzelf betrapte op gymnasiasten bevliegingen, waar over hijzelf tenslotte hoofdschuddend glimlachen moest. Het was voorgekomen, dat hij midden in den nacht opgestaan was van de legerstede waar hij geen slaap kon vinden, om zelf een paard te zadelen en in de slilte van den nacht naar het dorp te draven, waar alles in diepe rust lag. Stapvoets en zoo weinig mogelijk geruisch makend reed hij dan langs het huis van den ontvanger, niet langs den voorkant, maar over het zachte pad terzijde, aan welken kant de slaapkamer van Netje lag. Dan staalde hij als een verliefde student Nederland is op het oogenblik een soort wonderkind rijk. Het is een jeugdig biljarter, die het publiek verbaasd doet staan over de handigheid welke hij in dit spel heeft verworven. Biljarten is een edel spel wij zullen aan de biljarters graag gever, wat hun toekomt 1 en het is ook niet alleen een spel voor volwassenen. Men kan het zien beoefenen in de recreatieuren van kostscholen en missiehuizen waarom niet? Wij zeggen niets tegen het spel door de jeugd. Waar wij wèl iets tegen zeg gen, dat is de stuitende exploi tatie van den jeugdigen biljarter door hen, die een twaalfjarig kind dienden te beschermen tegen het biljarten in de avonduren in café's voor eert verzameld publiek. Een kind van dien leeftijd hoort in het geheel niet in café's thuis, en zeker niet in de late avond uren. Noch de geestelijke omge ving noch de physieke atmosfeer van een dicht bezet café is een plaats voor een jongen van twaalf jaar. Toch kan men telkens be richten lezen dat hij vandaag hier en morgen daar tot des avonds laat is „opgetreden"hij heeft al voor de filmcamera ge speeld, over een tijd zal hij naar Berlijn gaan en men spreekt zelfs van een reis naar Amerika en een tournée door Amerika. Dit alles met een kind van twaalf jaar. Wij voelen in het geheel niets voor exploitatie van wonder kinderen, maar er is toch altijd nog een verschil tusschen het laten spelen van een jong violist in een concertzaal en het laten optreden van een jongen van twaalf jaar, bijna avond aan avond, in café's. Café's zijn geen plaatsen waar kinderen hun avonden behooren door te bren gen, en dan tot een uur waarop kinderen al lang in bed behooren te liggen. Het heele geval maakt op ons een stuitenden en ergerlijken in druk. Men zou bij hen die voor de toekomst van dit kind hebben te waken en er goeddeels voor verantwoordelijk zijn beter begrip mogen verwachten dan er blijkt uit deze exploitatie van een twaalfjarigen jongen. De wet voor VestigingseischeD, reeds voorafgegaan door sperring in enkele bedrijven, is door den Mid denstand reeds lang verbeid. Het beteekent een stap in de richting van bedrrjfsordeningeen stap, die een jaar of wat geleden zeer welkom geweest zou zijn. Nu het echter werkelijkheid gaat wor den, is de Middenstand niet zoo enthousiast meer We beleven in onze dagen, dat „mannen met baarden" weer op de schoolbanken plaats nemen en zich het hoofd breken met problemen, naar het venster, waarachter hij wist dat de geliefde sliep en loosde een diepen zucht. In het dorp had niemand argwaan gekregen of iets gemerkt van deze vaak herhaalde nachtelijke venster parades maar de scherpluisterende Nunzio, die bij dag en bij nacht elke beweging volgde, welke hem ook maar eenigszins vreemd of ver dacht voorkwam, had zijn heer te paard zien wegrijden en zich niet lang bedacht. Eenige oogenblikken later zat ook hij in den zadel en reed op grooten afstand achter don Alfredo, er wel voor zorgend dat deze hem niet gewaar werd. Toen zijn scherpe blik het paard van zijn heer langs het huis van den ontvanger zag stappen en na eenige minuten weer terugkeeren, begreep hij er alles vanin zijn gaucho- romantiek flikkerde een sluimerend licht op, hij dacht terug aan den tijd toen hij ook in 't nachtelijke uur met de guitaar aan het raam der geliefde gestaan had, heel ver bij een eenzamen rancho in de pampa. Hij maakt vensterparade, mom pelde hij glimlachend, terwijl hij zich behoedzaam terug "rok. Het bleef niel bij dezen enkelen nachtelijken tocht „Love makes an ass dance'' liefde leert een ezel dansen - de vergelijking klinkt wel een beetje banaal tegenover den zeer geleerden beer dokier, maar men zal moeten toegeven, dat de zeergeleerde heer dokter zich wel een beetje mal aanstelde. Op zekeren nacht, toen de dokter weer naar het dorp gereden en heimelijk door Nunzio gevolgd was, gebeurde het, dat het paard van die voor een veertienjarige scholier niet de minste moeilijkheden zouden opleveren. Sinds jaar en dag heeft de Mid- denstand, ondanks het goede werk-in deze richting van de vakbonden, zijn administratieve en vakkundige op leiding verwaarloosd. Een min of meer maatschappelijke mislukking was nog altijd goed genoeg, om met of zonder, maar meestal zonder, vooropleiding en begin-kapitaal, zich op het middenstandsbedrijfsleven te werpen. Dank zij zijn gebrek aan zakelijk inzicht werd zijn onderneming al gauw een fiasco. De Middenstand werd een toevluchtsoord voor beun hazen. Oneerlijke concurrentie vierde hoogtij En terwijl degelijke en verstan dige zakenmenschen zich uitsloofden om deze zakelijke perikels te over leven, dikwijls ten koste van groote finantieele zorgen, verdwenen de beunhazen. Maar daarmee was de zaak niet in het reineDe vestiging van een bedrijf stond voor iedereen open en dra namen anderen de open plaatsen in. Om na een poos geknoeid te hebben, met achterlating voor hun leveranciers van groote dubieuze posten, weer van het middenstands- tooneel te verdwijnen. Nu zal dat alles veranderen! Niet ieder willekeurig liefhebber zal nog mogen meehelpen om het bedrijfsleven te ontwrichten. Maar ook van den degelijken, ge vestigden Middenstander zal iets worden ge vergd. De vestiging, uitbreiding, overplaatsing o. d. van een zaak. zal aan bepaalde voorschriften gebonden zijn. Een zaak zal niet zonder meer mogen worden overgegeven. Een Middenstandszoon zal aan vooraf vastgestelde eischen hebben te vol doen. De wetenschap van al deze ver wachte moeilijkheden heeft al heel wat Middenstanders het hoofd op hol gebracht. Sommigen hebben zich laten overhalen om op een „hapsnaps" hun bedrijf aan hun kinderen over te doen. Anderen stichten mét hun zoons een vennootschap onder firma. Weer anderen zochten hun heil bij de Kamer van Koophandel en lieten zich met spoed inschrijven in het Handelsregister. Een zeker deel, en niet het onverstandigste, wachtte de komende dingen af en stelde zijn eventueele opvolgers in staat om zich op de voorgestelde eischen te prepareeren. Wie van hen zalgelrjk heb Den In feite zal dit straks nog moeten blijken, maar voor een belang rijk deel is reeds vast te stellen, wie er ongelijk heeft. Alvorens hierop in een volgend artikel terug te komen mogen we met genoegen constateeren, dat de leergierigheid van den Middenstand der toekomst een prijzenswaardigen invloed zal hebben op het bedrijfs leven. En zijn saneerende werking niet zal missen. Insiders hebben durven beweren, dat de mislukking van de saneering in diverse bedrijven, voor een groot deel is te wijten aan de tegenwerking (lees gebrek aan ontwikkeling) van de bedrijfsgenooten zelf. En daarom moet er uit deze activiteit iets goeds groeien. Zuidw. FR. DE VRIES. Ingekomeo en vertrokken personen van 31 Dec. 1937 tot 7 Jan. 1938. INGEKOMEN M. Goorts en gezin, arbeider, Vel- tum M 73 van Deurne A. H. M. Huisman, dienstbode, Langeweg 21 van Helmond G. P. J. Volleberg, id., LuU C 18 van Eindhoven W. Kuijpers, kloosterzuster, Over- loonscheweg 2 van Tegelen G. M. van Ooi, z.b., Ysselsteyn I 46 van Helden den eersle, juist toen het in de nabij heid der woning van den ontvanger kwam, begon te hinniken, welk ge luid op een afstand beantwoord werd door den hengst van Nunzio, die nu ook aanhoudend aan het hin niken bleef. De dokter was omgekeerd en reed in een lichten draf over den grooten weg terug. De gaucho, wiens paard nog maar steeds herkenningsgroeten met den kameraad bleef wisselen, was ver raden, doch stelde zich aan alsof er niets bijzonders aan de hand was. Wat voer jij hier uit, Nunzio? vroeg zijn heer in 't Spaansch, toen hij tegenover hem stil hield. Ik heb de guitaar voor U mee gebracht, don Alfredo, antwoordde de andere heel slagvaardig, daarbij doelende op het zuidelijke gebruik der verliefden om de guitaar te gaan tokkelen aan het venster der aange bedene. Grappenmaker, zei de dokier, nu ook glimlachend. Zwijgend reden ze in een hand galop naar de Reigershorst. De heer wist dat zijn geheim bij dezen die naar veilig was. In het laatst van November vierde de ontvanger van Melle zijn verjaar dag. Sedert zijn zeventigste jaar had hij op dien dag steeds een diner gegeven; maar dit jaar zou het eens heel flink gevierd worden, want 't was een kroonjaar de oude heer werd tachtig jaar. Behalve de gehuwde dochters met hun mannen had de ontvanger een aantal zijner beste vrienden geïn viteerd, die allen gaarne gevolg gaven aan deze uitnoodiging. In de eerste plaats waren daar de ELK JAAR OPNIEUW HAD ZIJ Slik Z|| den KLQOSTERBAISEM i heen zij die au nooit meerl 'm'tWas een gruwelijke last en het leed geweldig zeer. Hel bloed stond er al- tijd voor. Allerlei huismiddeltjes deed 4k er op, het beet geweldig, maar tel- ftens kwamen de kloven terug. Gewone Suid-crémes hielpen m\j evenmin. Maar u heb ik geen last meer ervan. Nu wrijf ik eiken ochtend en avond Klooster balsem er op. Dat doet géén zeer en de huid Is en blijft prachtig glad èn gezond, ook al kom Ik met mijn han- zien vaak In het water. Het was een, ffja Uï&ié a 'dt U 'S-B. AKKER'S 'ORIGINEEL TER INZAGE „Geen goud zoo goed" Onovertroffen bij brand-en snij wonden Ook ongeëvenaard als wrljfmlddel bij ftheumatlek, spit en pijnlijke spieren 3chroefdoos 35 ct. Potten: 62'/2 ct. en 1.04 BON voor Inzenden in open couvert, GRATIS als drukwerk (1 !/2 ct.) aan MONSTER Handelmij.L.I. Akker, R'dam A. H. den Hoog, dienstkecht, Smakt B 14a van Maashees M. E. van de Putten, verpleegster St. Annalaan 5 van Tilburg EL D. van Unen, id., St. Annalaan van Hoeven. VERTROKKEN A. M. C. Berbers, dienstbode naar Helmond, Krommesteenweg 21 J. H. Cuppen; wachtmeester naar Breda M. H. J. Driessen, dienstbode naar Horst M 63 J. F. J. van Duren, idem, naar Sambeek A 201a C. B. Dommeck, idem, naarVenlo, Kalden kerker weg 163 C. A. W. Michiels, verpleegster, naar Maasbree, Gr. Lambertusstr. 37 M. M. Broens, chauffeur, naar Velp A 31 P. F. Bos, dienstbode, naar Maas- hees-Holthees B 95 J. W. Kemp, Pater, naar Weert Biest 43. In tegenwoordigheid van talrijke genoodigden en" belangstellenden, had Zondagavond in het Patronaat plaats de huldiging en het afscheid van Burgemeester van de Loo, van het personeel der gemeente, ge meenteraad, geestelijke overheid, besturen van sociale vereenigingen, enz. Allereerst voerde het woord de loco-burgemeester Wethouder Hou- ben, die sprak als volgt Hooggeachte Heer Burgemeester* Geachte aanwezigen. Wanneer ik hier als eerste Spreker het woord neem, is dit niet alleen als loco-burgemeester maar ook als oudste raadslid in jaren alsmede in anciënniteit. Met een woord van dank wil ik beginnen bij deze huldiging. Een woord van dank tot O.L. Heer, dat hjj U bewaard heeft voor ons dier baar Venray. Geen twijfel bestaat bij mij, dat naast de bekwame zor gen van de U behandelende genees heer, de toegewijde verzorging en verpleging van uwe huisgenooten, vooral de gebeden van Venray's ingezetenen hiertoe hebben bijge dragen. Onze hoop, dat U als fun- geerend burgemeester in ons midden pastoor en de kapelaan, dokter Del motie en Soledad, de burgemeester met vrouw, zoon en dochter en de nieuwe ontvanger met zijn echtge- noote. Netje, die het natuurlijk erg vol- handig had gehad met de voor bereidselen voor het feestmaal, had echter flinke hulp gevonden in Soledad, die er plezier in schepte haar bij le staan. Op den dag van hel feest kwam ook de oude Tadea, die thans tamelijk goed Hollandsch verstond en Dieneke van de Reigershorst, de eerste om de keukenmeid bij de van Melle's te helpen en de tweede als medehulp bij het bedienen. Soledad had Netje het lastige baantje van het tafelarrangement uit de hand genomen en den feestdisch keurig versierd a la Argentina met witle en lichtblauwe zijden linten en fijn groen. De oude heer van Melle. die toch eens moest komen kijken, hoe het met de tafel stond, kreeg Soledad te pakken en gaf haar een flinken zoen. Dat Is het beste dat ik van- daag geproefd heb, zei de oolijke schelm Maar vader dan tochriep Netje. Oome ontvanger is gedispen seerd. schertste Soledad. blijmoedige oude heeren storen zich aan geen etiquette en decorum. Maar nu moet ik naar huis, om mij vlug om te kleeden tot straks 1 Wordt vervolgd.

Peel en Maas | 1938 | | pagina 5