LAD VAN PEEL EN MAAS
ZIJN STIJVE NEK
IN 8 UUR GENEZEN
KLOOSTERBALSEM
FEUILLETON.
Smeulend vuur.
Ons weekpraatje.
DOOR KLOOSTERBALSEM
Zaterdag 4 December 1937
Acht en vijftigste Jaargang No 49
Zijn we veilig op
onze duistere buiten
wegen 1 Neen
Zoo langzamerhand hebben we
allemaal wel eens kennis gemaakt
met de verschillendevastgestelde
bepalingen verband houdende
met het rijden of stilstaan van
voertuigen, met verbodsbepalin
gen voor rijwielen, met verlich-
tingseischen, denk maar eens aan
het roemruchte achterlicht op
onze tweewieler.
En of wij nu wandelaar, fietser
of autorijder zijn, uit het doen
en laten van de andere wegge
bruikers trekken wij onze con
clusies en als b.v. de fietser, die
voor U rijdt zijn hand niet uit
steekt, dan nemen wij aan, dat
hij rechtdoor wil fietsen.
Als de automobilist zijn stop
licht laat werken, dan zeggen we
direct, hij wil zijn vaart vermin
deren en houden dadelijk reke
ning met de mogelijkheid, dat
hij ook heelemaal kan gaan stil
staan, wij duwen dus eveneens
ons rempendaal in en wachten
op een nadere aanwijzing van
hem, die voor ons rijdt.
Als de spoorwegovergang, die
wij naderen onbewaakt is, dan
worden wij door de bekende
borden tijdig gewaarschuwd en
houden dus de spoorbaan extra
in het oog. Is de overweg wel
bewaakt, dan zien wij uit het
niet gesloten zijn van de spoor-
wegboomen, dat er op dat oogen-
blik geen trein in aantocht is en
rijden wij door in het volle ver
trouwen, dat de baanwachter zijn
plicht deed.
(Door onoplettendheid van
baanwachters kwamen juist de
laatste weken weer eenige ge
vallen voor, waarbij de bestuurder,
rekenende op de aanwezigheid
van een bewaker, ternauwernood
aan een aanrijding ontsnapte.)
Zoo wordt het geheele ver
keerswezen op en tegen elkaar
gebouwd en als ieder deelnemer
aan dit verkeer zich nu maar
houdt aan de voor hem vooige
schreven plichten, dan loopt alles
van een leien dakje.
Onbegrijpelijk is het dan ook,
dat degene, die van den weg ge
bruik maakt, bijna uitsluitend
aan zichzelf denkt en zich heele
maal niet realiseert, dat er meer
menschen hierop deze aardbol
in hun Fordje rondtuffen.
Wij kennen allemaal de buiten
wegen, vaak onverlicht, bochtig
en smal, boomen links en rechts,
een bruggetje hier, een wegver
sperring daar.
Overdag gaat het nog wel en
zien wij tijdig genoeg hoe wij
moeten handelen, meestal loopt
een moeilijke situatie goed af,
omdat er geen extra verlichtings
moeilijkheden of weersomstan
digheden den toestand verslech
teren.
Heel anders gaat het's avonds
worden 1
Met de min of meer doelma
tige verlichting, die men tegen-
Oorspronkelijke Roman door
B. VIELER, schrijver van Mattesen
Ties de Kiesjeskel. Nadruk verboden.
woordig gebruikt, wordt toch
altijd nog maar een gedeelte van
den weg verlicht en stuiten wij
b.v. in een bocht direct op de
groote bezwaren, dat wij op het
moment, dat wij den bocht zul
len ingaan, hetzij met een flets,
hetzij met een motor of een auto,
dat wij niet weten, of de weg in
de bocht vrij is, omdat uw licht
steeds achteraan komt.
Kennen wij den weg, dan
weten wij wel hoe de bocht ligt,
maar of juist op die plek een
automobilist zijn verlichting staat
te repareeren, of Hanneke en
Drikus een conversatie staan te
houden over de gewijzigde big-
genmerken, dat bemerken wij
pas, wanneer wij in het zieken
huis na eenige dagen met een
gewatteerd hoofd tot ons bewust
zijn komen.
Gelukkig zien wij nu al meer
en meer de roode achterlichtjes
op onze fietsen en als straks den
lsten Januaii 1938 deze bepaling
verplichtend is geworden, dan
zullen onze buitenwegen afgezet
worden met een zeer bewegelijke,
romantische roode randverlichting
en is de automobilist tijdig ge
waarschuwd, dat hij niet de
eenige weggebruiker ter plaatse
is.
Is er geen licht, dan neemt hij
aan, dat de weg veilig voor hem
is en rijdt hij door.
Nu zal ieder automobilist wel
direct onderschrijven, dat men
minstens eens per avond juist op
het allerlaatste moment nog een
fietser of voetganger ontwijkt en
daardoor weer een menschen-
leven heeft gespaard.
Soms zijn het twee fietsers
naast elkaar, dan weer eens een
juffrouw, die juist den weg wil
oversteken om haar hondje te
vangen, dan weer twee verliefden,
die op deze meer en meer ge
bruikelijke wijze tesamen het
tijdelijke met het eeuwige willen
verwisselen.
En dat gaat in de komende
maanden steeds erger worden
want als straks alle fietsers een
achterlicht hebben, dan rijdt de
automobilist, wanneer hij niets
ziet door en of hij nu met 30 of
met 100 K.M. ons achterwiel in
puin rijdt, het feit ligt er. Hij
zag geen achterwiel, werd niet
tijdig gewaarschuwd en.... het
ongeluk is reeds gebeurd.
Een goed achterlicht, een wit
spatbord maakt reeds van verre
zijn aanwezigheid bekend. Hoe-
vele dynamo's zijn er niet, die
bijna de voorlamp nog niet van
stroom kunnen voorzien, hoe
vaak slipt onze kleine electrische
centrale niet bij regen of sneeuw
en brandt dan zelfs het witte
licht niet, laat staan de roode
waarschuwingslamp, die toch al
stiefmoederlijk bedeeld wordt in
de verdeeling van de capaciteit
van de dynamo en dit uitsluitend
en alleen, omdat men de leidin
gen niet goed aanlegt of de
lampjes niet goed kiest. De keuze
van het electrische peertje in Uw
achterlicht is afhankelijk van de
sterkte van Uw dynamo, van de
32.
Toen de stier weer in de andere
weide was, bond Nunzio den lasso
vlug aan een der palen van de haag
en keerde toen zijn paard weer naar 1
het hek, waar hij door reed.
Vlug afspringen en het hek sluiten
was het werk van een oogenblik.
Daarna ging hij omzien naar zijn
senorita.
Nog eenmaal moest hij zijn paard
aanzetten om over de hooge doornen
haag te springen, want Soledad lag
aan den anderen kant op den rijweg,
terwijl haar gestruikeld paard eerst
in de prikkelende haag was blijven
hangen, maar tenslotte toch weer in
de manege teruggekrabbeld was.
De trouwe gaucho was van zijn
paard gestegen en had het lichaam
der verongelukte, die met het gezicht
komeo, wat hem ook gelukte.
Voorzichtig liet hij zijn paard de
helling voor het huis opstappen
daar aangekomen steeg hij met de
senorita nog steeds op den arm lang
zaaiii af en droeg het meisje in huis
In het patio ontmoette hij Tadea
en Dina, die bijna flauw vielen van
schrik, toen zij den gaucho met
Soledad op den arm zagen naderen.
Te bed, te bed I riep de ont
hutste kerel.
Men bracht de bewustelooze in
haar kamer en legde haar daar op
het bed. Terwijl de vrouwen nog
handenwringend en besluiteloos ston
den te kijken, kwam de ontvanger
met zijn dochter in huis.
Deze hoorden het weeklagen der
vrouwen en ijlden naar Soledads
kamer.
Door tusschenkomst van Tadea
vernamen zij van Nunzio wat er
gebeurd was.
De ontvanger gaf terstond bevel
aan den chauffeur, die hen gebracht
had, dokter Delmotte te gaan halen,
die aan de Otlerbeek was, terwijl
hij de andere auto naar de pastorie
in het dorp zond met het verzoek
dat de pastoor lerstond met Ons
Heer zou komen.
Met de hulp der dienstboden had
Netje de verongelukte vriendin ont
wijze waarop U Uw draden hebt
gespannen.
Als Uw lampje brandt direct
nadat het aangebracht is, is dit
nog heelemaal niet het bewijs,
dat het goed aangelegd is. Na
eenige dagen is het lampje door
gebrand en.... zegt men U, dat
her aan uw dynamo heeft gelegen,
dat is echter onjuist.
Voor ieder dynamo is een
juiste lampkeuze mogelijk, kent
men de dynamo-gegevens, dan
kan altijd de goede lampsterkte
gekozen worden. Houdt men
bovendien nog rekening met de
meerdere weerstand, die de ach
terlamp heeft, de weg is immers
langer en moeilijker, dan kan
ons niet overkomen, dat een ach
teropkomende auto zijn route
over ons stoffelijk overschot zal
nemen.
DENKT ERAAN, EEN GE
WAARSCHUWD MENSCH, DIE
TELT VOOR TWEE 1
is men niet gewaarschuwd, dan
verwacht men geen gevaar 1
NIET DRINGEN 1
Ondanks het feit, dat van 1
Januari a.s. af, dus reeds over
enkele weken, het roode achter
licht voor rijwielen wettelijk ver
plichtend wordt, zijn er nog
slechts weinig fietsen van een
achterlicht voorzien.
Ongetwijfeld zal dit wachten
tot het laatste oogenblik aanlei
ding geven tot een onvermijde
lijke vertraging, daar het naar
verhouding geringe aantal rijwiel
handelaren niet in staat zal zijn,
om in enkele dagen voor de
montage van eenige millioenen
fietsen te zorgen.
Bezitters van rijwielen doen
daarom verstandig, zich zoo
spoedig mogelijk in dit opzicht
„veilig" te stellenveilig, niet
alleen tegenover de nieuwe
wettelijke voorschriften, maar ook,
in eigen belang, tegenover de
gevaren van het verkeer bij
duisternis.
De wonderen in ons
lichaam.
Onze hand.... bestaat uit 27 been
deren en 40 spieren... dit mechanis
me wordt bestuurd door... ons eigen
verstand en onzen wil...
Ga eens na, wat ge met uw hand
zoo al doet, de grofste en'de fijnste
bezigheden... wat een vingerbewegin
gen... kijk eens naar den organist...
alles door elkaar... en toch,., wat een
harmonie
Ons bloed... het bestaat uit twee
bestanddeelen... het kleurlooze, vloei
bare serum en de vaste roode en
witte bloedlichaampjes, die in dat
serum drijven. De doorsnede van
zoo'n lichaampje is 0.07 m.M. Dat
kunt ge met geen liniaal meten en
ook met het bloote oog niet zien. In
één kubieke c.M. zijn ongeveer 5 mil-
lioen bloedlichaampjes... In een men-
schelijk lichaam, bij een hoeveelheid
van plm. 5 liter bloed, zijn dus aan
wezig 25 milliard van zulke lichaamp
jes... En die drijven niet zoo maar
doelloos en toevallig in ons lichaam.
Wat een ingewikkeld en vertakt
adernet. Als centrale hebben we het
groote pompstation, ons hart. Druk-
en zuigpomp te gelijk, en dan niet
grooter dan onze vuist. Elke minuut
op den bodem lag, omgekeerd en
omhoog gericht. Het gelaat was met j kleed en haar gezicht en hoofd van
bloed bevlekt uit een hoofdwonde bloed gereinigd. Met een doek
vloeide rijkelijk bloed, maar overi- j maakte zij een noodverband om de
gens was er geen teeken van leven hoofdwond, waarna zij probeerde de
meer in het meisje. bezinniDglooze weer tot bewustzijn
Behoedzaam nam Nunzio den te brengeD, wat haar echter, trots
kostbaren schat op zijn rechterarm, alle bekende huismiddeltjes, niet j
terwijl hij met den linkervoet den mocht gelukken, zoodat er niets
stijgbeugel zocht en met de vrije anders opzat dan de komst van den
hand eene geweldige poging deed dokter af te wachten.
Dm met zijn last in het zadel tej Nunzio had zich onder die bcdrij-»
ven besche-den teruggetrokken en
begaf zich, zijn paard aan de hand
leidend, naar zijn rancho.
De ruwe, stoere kerel was in een
allerdroevigste stemming Hij meende
vreesde dat zijn beschermeling
en tevens beschermster, voor wie bij
feitelijk naar dit vreemde land ge
komen was, het lieve, vrnolijke
meisje, dat hem zoo gaarne en
vleiend haar paladijn of iidder noemde,
er het leven niet af zou brengen
en wat dan Wat bleef er dan nog
voor Nunzio hier over De kerel
rilde bij die gedachte alsof hij koude
koorts had. Werktuigelijk zweefde
zijn blik omlaag naar de plaats des
onheils.
In de weide liep de stier thans
kalm grazend, maar nog altijd den
lasso nasleepend. De gaucho ging
naar den corral en haalde zijn paard,
dat k ij besteeg. Hij wilde zijn lasso
terughalen en meteen het paard van
Soledad uit de andere weide naar
den stal brengen.
De stier was volstrekt niet meer
wild of lastig. In de Noordelijke
rundveerassen zit niet die onstuimige,
ontembare kamplust gelijk in de
Andalusische toros, die voor de
stierengevechten gebruikt worden.
Zonder eenige moeite kon Nunzio
zijn lasso weer in bezit nemen. Met
het rijpaard van Soledad aan de hand
kwam bij op de hoogte bij den
rancho.
Terwijl zijn blik nog eens over
het Mot ten ven dwaalde, zag hij iets
dat plotseling zijn aandacht boeide
Ter linkerzijde liep de nieuw-
aangelegde grintweg naar de grens,
welke laatste bij de donkere dennen
bosschen begon. Op dien weg kon
men een stip zien, maar de scherpe
zeventig slagen, nooit rust, als al
het andere rust, bijv. als we slapen,
onze pomp moet altgd doorwerken...
Nooit ook maar één seconde uitbla
zen. Eiken dag verricht het hart
87000 kilogrammeter arbeid. Een
vreemd woord en toch is het heel
duidelijk. Een kilogrammeter is een
kracht, om 1 kilogram een meter op
te heffen. Dus ons hart heeft een
kracht ontwikkeld, waarbij 87.000
kilogram 1 meter omhoog zijn ge
heven... dat zgn 9 spoorwegwagons...
In één minuut pompt ons hart al
ons bloed... ruim 5 liter... drie keer
door het lichaam... Want, er moet
zuurstof in ons organisme zijn, en de
roode bloedlichaampjes zijn geladen
met zuurstof. De zuurstof geven ze
de afgewerkte stoffen nemen ze
mee... in 7 jaar tijds wordt op deze
manier ons heele lichaam vernieuwd;
en altijd opbouwen en afbreken...
en... we merken er nooit wat van-
Als het slechte bloed niet ver
nieuwd zou worden, zouden we spoe
dig koolzuurvergiftiging hebben-
maar dat vuile bloed, wordt na
terugkomst in een wonderbare filter
gereinigd nl. in de nieren.
Alleen het schadelijke, het bedor-
vene gaat door de nieren, geen nog
bruikbaar lichaampje gaat verloren...
wat is de „golffilter"... de radio in
vergelijking met een niervan de
nieren gaat 't bloed, ter verdere
reiniging naar de lever, waar de gal
werkzaam is voor de verbetering,
dan gaat het terug naar de recht-
sche kamer van 't hart en komt
vandaar in de longen om opnieuw
met zuurstof geladen te worden.die
longen bestaan uit... niet schrikken...
180 millioen kleine blaasjes, die een
halve m.m, groot zijD. Als we die
blaasjes, zouden openmaken en naast
elkaar neerleggen, zouden we een
oppervlakte krijgen van 200 vierkante
meter. Bij eiken slag van ons hart
wordt 180 gram bloed gepompt naar
die blaasjes, dit is bij 70 slagen in
de minuut, nog niet eens een volle
seconde, en die kleine tijdsruimte is
voldoende om die 180 gram weer
bruikbaar te maken.
Dan terug naar de linksche kamer
van 't hart, en dan gaat 't weer door
het lichaam... Wie of wat beweegt
die pomp, wie of wat bewaakt dat
pompstation
Ons hart vooral toont ods, dat we
zijn in „Gods HandEén enkel
oogenblik staking... en het leven is
weg. Begrijpt ge nu, waarom een
dokter direct naar den pols grijpt,
den pols, ik zou willen zeggeD, de
manometer van ons hart daar
kunnen we ons hart controleeren.
Altijd moet die pomp regelmatig
werken, elke slag moet precies op
den anderen volgen, en toont ons de
manometer van ons hart... onzen pols..
Maar voor vandaag is 't genoeg.
Alle werken des Heeren, looft den
Heer.
'K ZOU ZOO ZEGGEN..
Onze goede naam als kweekers.
Wij hebben over de geheele wereld
een heel goede naam als kweekers
van verschillende uitmuntende land
en tuinbouwproducten. Ook als fok
kers van uitnemend vee. De Holland-
sche degelijkheid spiegelt zich af in
de degelijkheid van de nieuwe rassen,
die door onze kweekers gewonnen
wordenin de degelijkheid van het
door ons gefokte vee.
En het gevolg is, dat overal op de
wereld onze producten en ons vee
gevonden worden. De kweekers doen
dan ook alles om een goede naam
te verkrijgen en om die te behouden.
De bollenkweekers gaan zelfs in
Moskou hun producten demonstreeren
in de stadparken, de bloemenkweekers
brengen hun fraaiste bloemeD naar
Zürich en komen met gouden medail
les en eereprijzen en.... een beroemden
naam terug. Er komt wei concur
rentie uit andere landen en die wordt
steeds sterker. Men ontziet zich
daarbij niet om de Hoiiandsche naam
blik van den gaucho herkende ter
stond den monteur, die het aan de
senorita overkomen ongeval veroor
zaakt had. Die kerel mocht hem niet
ontsnappen.
Het paard van Soledad drfef.hij
in den corral of omheining. Hij zelf
rende met zijn klepper in vliegenden
galop over den giiatwtg inde rich
ting der grens.
Wat eerst op een stip geleek, had
nu reeds grooter herkenbare vormen
gekregen. Nunzio was al zoover ge
naderd, dat de man in het blauwe
werkpak omkeek bij het hooren van
het in galop naderende paard, dat
nog slechts twee tot driehonderd
meters ach'er hem was.
De gaucho brulde iets wat de man
daar voor hem niet verstond, maar
op het geluid afgaande en aan het
voorgeva lene terugdenkend, scheen
de schurk te beseffen, dat hij dien
wildeman uit de handen blijven
oest.
Met een flinken sprong was hij
over de vri; breede sloot en zette
het op een loopen over het ongelijke
moeras. Dit achterste gedeelte van
het Motteven, dat tegen de grens
lag. was niet in cultuur gebracht,
daar de bodem te slecht was en er
veel diepe turfkuilen in lagen.
Toen de Duitscher een paar hon
derd meters geloopen had, kwam hij
op lageren moerasgrond, die zijn
gewicht nauwelijks droeg. Alleen
door de groote vlugheid waarmee
hij liep kon hij zich voor inzinken
behoeden. Omkijkend zag hij dat zijn
vervolger hem kort op de hielen zat,
maar dat diens paard moeite had op
te schieien door zijn grooter gewicht
en met de pooten zóó diep iu het
moeras zonk, dat het bijna niet meer
te misbruiken en als Hollandsch aan
te bieden, wat niet in Holland is
gewonnen, hoogstens verbouwd.
Maar het Hollandsch product is
toch niet te evenaren, omdat de
Hoiiandsche degelijkneid en secuur
heid van werken niet is te evenaren.
Zoo bg onze veefokkers, zoo bij onze
tuinders, zoo bij onze zaadkweekers.
Met hoeveel taaie volharding is er
al niet bijv. een halve eeuw gewerkt
om een uitmuntende, zich geheel op
het Hoiiandsche klimaat en Hoiiand
sche bodemgesteldheid en Hoiiand
sche bedrgfseischen richtende suiker
biet te winnen. En waar die al lang
geleden gevonden is in de Kuhn P.
hoe hebben de kweekers ervan zich
niet jaar uit jaar in en nog altijd
door beijverd om deze te verbeteren
en te zorgen, dat er niets veraardt.
Voor zoo iets is meer dan een
menschenleven noodig, zijn er ge
slachten reeds bezig geweest. Ook
tot heil van onze landbouw. Wat
deed volgens wij hoorden uit alle
deelen van het land deze biet het
weer best dit jaar.
Wat is en wat wordt er niet ge
daan om ons beroemd veeslag nog
te verbeteren en best te houden.
'k Zou zoo zeggenop zulke resul
taten kunnen wij trotsch zgn. En dat
zijn wij ook wel een beetje, laat ons
maar eerlijk wezen.
VOL VERWACHTING
KLOPT ONS HART.
Het verrassingselement is de
ziel van de Sinterklaas
gebruiken.
Heel oude gewoonte sterven geen
spoediger dood dan wanneer we ze
gaan moderniseeren. 't Gaat er mee
als met een ouderwetsch, goed be
klant winkeltje, dat op een gegeven
moment door vererving in handen
komt van een jongen man, die met
z'n tijd méé wil gaan. Hij laat de
oude ramen uit den gevel halen en
vervangt ze door een geweldige
spiegelruit, vervat ineen teakhouten
lijstde witte vloer wordt uitge
broken en er komt een granieten
grond in den winkelde binoenboel
wordt vertimmerd. Als de restauratie
gereed is, staat de jonge eigenaar
met voldoening zijn zaak te bezien,
maar.... de klanten durven er niet
naar binnen. Zij breken met een
traditie, nu deze ook niet werd ont
zien door den winkelhouder.
De ziel van de Sinterklaastraditie
is het verrassingselement, 'n Man,
die jarig is, moet 'n cadeautje heb
ben van zgn vrouw en dat cadeautje
behoort van een zekere, van velerlei
omstandigheden afhankelijke waarde
te zijn. En tevoren heeft die man
zijn vrouw duidelijk gemaakt, dat
z'n overhemden óp raken. Hg eD
zij weten dus precies, waar ze aan
toe zijn.
Ga ik dood, dan hebben mijn na
bestaanden recht op een kaartje
„p.c." van de buren en doen ze dat
niet, dan zullen ze voor altijd het
recht op de vriendschap en waar
deering van mijn erfgenamen ver
beuren.
Ik wil maar zeggenbg zoo goed
als alle bijzondere gelegenheden
weet een mensch, wat hij doen moet
of wat hem te wachten staat, maar
met Sinterklaas zoo wil het de
traditie weet hij dat niet. Dan
wordt de waarde van een geschenk
niet beoordeeld naar den prijs wel
ken het kostte, of naar het nut, dat
het kan afwerpen, doch alleen door
de intentie, waarmee het is ge
schonken.
Sinterklaascadaux vertolken de
gevoelens van het hart en hebben
als zoodanig hun eigene waarde. De
taal, waarin eens anders hart zich
uit, moet men niet trachten te
beïnvloeden. Een kind, dat mat
Sinterklaas van een paar gespaarde
vooruit kon. De schavuit dacht dat
hij gered was en zette er alles op om
het bosch en de grens te bereiken,
wat hem misschien ook wel gelukt
zou zijn, indien niet de lasso van
den gaucho hem plotseling om het
lijf gekneld en van de been gelicht
had. Nunzio had zijn ros reeds ge
wend en onbekommerd om hetgeen
er achter hem aan de lus van den
lasso gesleept en tegen den grond
gebonsd werd, galoppeerde bij, nu
zijn paard weer vasten bodem onder
de voeten had, voort naar een groote
waterkuil, die op ongeveer twee
honderd meters van het bosch li
Daar aangekomen steeg hij van
zijn paard en boog zich over hel
aan den lasso meegesleurde lichaam,
dat vol modder zat. De man scheen
dood le zijn het hoofd hing er
slap bij, de oogen waren gesloten.
Zonder zich te bedenken, trok de
woeste halfwilde zijn groot mes en
stiet het den zoo verschrikkelijk mis
handelde in het hart.
Koelbloedig veegde hij hel wapen
af en stak het weg. Daarna maakte
hij den lasso los en rolde dien kalm
weer. Hel lijk wierp hij in den don
keren waterpoel en keek toen nauw
keurig naar alle zijden rond Nergens
was een mensch te zien, niemand
was getuige gefeest van deze
bloedige daad dan de Heer in den
hemel, die alle meoschen geschapen
en hen gezegd heeftgij zult niet
dooden 1
Op de Reigershorst heerschte
groote verslagenheid. Dokter Del-
motte, die met zijn collega Welborn
bij het vernemen der ontstellende
mare in razende vaart Daar het
landhuis getuft was, hield zich reeds
Een stijve nek behoeft Ge
dus niet langer te hebben
\lk had den geheelen dag doorregen
achtig weer geloopen niet een sner-
penden wind. Toen ik s'avonds thuis
•ikwam, kon ik mijn hoofd niet meer.
bewegen, zoo stijf maren de spieren
ftoan mijn nek. Ik ging oroeg naar bed
a tnaar liet mij teooren eens stevig wr(j-
bven met Kloosterbalsem, 's Morgens
T was ik verrast te bemerken, dat er
1 van mfjn stijve nek niets meer te be'
•i speuren was. De Kloosterbalsem had
•f mij in een enkelen nacht, of in 8 uur
van m'n hevige stijve nek af geholpen.
«r-S. Sch. te den H.
AKKEIt'S ORIGINEEL TER INZAQ8
i'?- Geen goud zoo goed"
Onovertroffen bij brand- en snUwonden
Ook ongeëvenaard als wrHfmlddel bij
Rheumatiek, spit en pUnlyke spieren
Schroefdoos 35 ct. Potten62'/j ct. en f 1.04
BON voor Inzenden in open couvert.
GRATIS als drukwerk (l'/a ct.) aan
MONSTER Handelmij.L.I. Akker, R'dam
centen „heelemaal zélf" iets uitzoekt
voor vader of moeder, beleeft daar
van veel meer vreugde dan van het
cadeau, dat het te koopen wordt
geraden door een der ouders, die
zegt te weten, dat vader (moeder)
juist dAt zoo gaarne hebben zou.
Degene, voor wie(n) het cadeau
is bestemd, is te meer verheugd
naarmate "hij het minder had ver
wacht.
Onder ons gezegd en gezwegen
de uitgever dezer krant verraste me
het vorig jaar met een keurige kist
sigaren, Vorstenianders. Omdat
ik hem tevoren met extra-Sinter-
klaascopie had verrast. Nu rook ik
liever Sumatra, maar denkt u, dat
het me op dat oogenblik wat schelen
kon Of dat ik hem een „seintje"
heb gegeven voor een eventueel
volgenden keer. Geen denken aan.
Het is het blijk van waardeering,
het blijk, dat er aan je gedacht
wordt, het verrassende karakter, dat
je hart met blijdschap vervult en je
met moed en volharding Vorsten
ianders doet rooken, als je van een
midden-kleur Sumatra-dekbladhoudt.
Ik wil maar zeggen, dat we onze
omgeving voor den feestdag van de
volgende week vooral geen verlangens
lijstje moeten aanbieden, want dan
vervormen we het karakter van het
aloude Sinterklaasgebruik, dat het
cadeau tot een surprise bestempelt.
Het is al niet „aardig" meer als we
zelf de moeite niet willen nemen om
te prakkezeeren, hoe en waarmee
we iemand blij kunnen verrassen.
Met een verlangenslijstje verlagen
we het geven van een cadeau tot
een vormelijke plichtpleging, tot een:
„Ik-kan-er-niet-buiten" en laat ik
daarom mijn goeie centen vooral zoo
„nuttig mogelijk" besteden.
Bij het koopen van Sinterklaas-
cadeaux komt het lang niet in de
eerste plaats op de waarde aan. De
manier, waarop het cadeau tot een
surprise wordt gemaakt, kan al 'n
groot geschenk op zich zelf wezen.
Als de ontvanger uitroept„Hoe
heeft hij (zij) zóó iets kunnen prakke
zeeren dan beseft hij, dat er veel
en liefdevol aan hem (haar) is ge
dacht en zijn (haar) persoon een
plaats van beteekenis in het hart
van „Sinterklaas" inneemt. Dat alles
kan niet alleen de wijze van geven,
maar ook de keuze van 't cadeau
verraden. Wie in staat is om een
stillen wensch van een ander te
gedurende twee uur bezig met alle
mogelijke pogingen om zijn dochter
weer tot bewustzijn le brengen, maar
nie's mochl balen.
Tegen negen uur 's avonds toen
dokter Welborn naar huis gereden
was, om nog een paar geneesmidde
len uit zijn apotheek te halen, con
stateerde de vader een spoedig toe
nemende verhooging der temperatuur
op het lichaam der bewustelooze.
Deze waarneming vervulde hem
met zorg, daar het bijna met zeker
heid aan te nemen was dat een
gevaarlijke hersenkoorts daarop zou
volgen, Inderdaad trad deze ook
gedurende den nacht reeds iq vrij
sterke mate op, zonder dat men met
goed gevolg iets ter bestrijding kon
doen.
De ontvanger en zijn dochter
bleven dien nacht op het landgoed.
De oude heer wilde zijn zwaar be
proefden vriend niet alleen laten en
Netje had zich aangeboden bij de
lijderes te blijven waken.
Nunzio was dienzelfden avond nog
eens uitgereden, wederom in de
richting dt-r grens.
Onder zijn poncho had hij een
spade verborgen. Bij de plek gekomen
waar hij het lijk in den veenpoel
geworpen had, nam hij de spade en
begon een groote hoeveelheid aarde
van den wal in het water te werpen,
om zoodoende te voorkomen dat het
lijk weer omhoog naar de oppervlakte
zou drijven.
Nooit is er iets uitgelekt van den
van de bloedige afrekening van den
halfwilde, die gemeend bad zich te
moeten wreken op den schurk, die
zijn oogappel in doodsgevaar gebracht
had.