TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS
FEUILLETON.
Smeulend vuur.
wal een pijn?
AKKERTJES
Zaterdag 23 October 1937
Acht en vijftigste Jaargang No 43
De geschiedenis
herhaalt zich...!
Dc critici van heden
hebben niet steeds
zelf een schoone lei l
Terecht beweegt de internatio
nale critiek zich tegen die landen,
die momenteel den wereldvrede
bedreigen. Men kan in het mid
den laten of er gegronde rede
nen aanwezig zijn om zoodanig
op te treden, want het „hoe en
waarom" doet niets af van het
feit, dat de zoogenaamde niet
verzadigde landen probeeren om
van de verzadigde landen terug
te willen hebben, wat een oor
logsstemming veroorzaakt.
Maar zij, die momenteel scherpe
critiek uitoefenen op de mentali
teit van bepaalde Volkeren, ver
geten, dat niet lang geleden de
algemeene afkeuring ook hun
deel was.
Engeland protesteerde tegen
de verovering van Abessynië
door Italië, wees op de wreed
heid, waarmede de arme Abes-
synen werden behandeld en ver
oordeelde de tactiek van den
Duce. Het verzamelde zijn vloot
in de Middellandsche Zee om
op te treden als beschermer van
de verdrukten, als handhaver
van het recht, doch sloeg niet
toe.
Doch wat lezen wij in het
goede boekje van Mr. A. Hustinx
Tusschen Tafelberg en Zambesi,
uitgegeven door de Uitgeverij
het Spectrum te Utrecht?
Dat de Transvaalsche boeren
steeds het slachtoffer zijn ge
weest van Engeland's hebzucht.
Dat zij telkens moesten wijken
voor den opmarsch der Britten,
die ter wille van het „bezit"
geen rekening hielden met rech
ten en met menschelijkheid. Dat
de Engelschen gebruik maakten
van de veete tusschen de Boeren
en de Kaffers en de Kaffers be
nutten om de Boeren te treffen
waar deze te treffen waren. De
Boeren trokken op een gegeven
moment uit de Kaap weg... „de
Qroote Trek, die aan de Boeren
republieken Oranje-Vrijstaat,
Transvaal en Natal het aanzijn
heeft geschonken, was begonnen
(1835)"
„Steeds verder dringen de
Boeren het vruchtbare Natal
binnen. In 1840 bereiken zij de
kusten van de Indische Oceaan.
Hier wordt het Oranje-blanje-bleu
geplant en de Hollandsche
Republiek „Natalia" uitgeroepen.
De Britten, die ook reeds in
Natal waren gevestigd, weigeren
na eenige aarzeling de onafhan
kelijkheid van deze nieuwe Staat
te erkennen. Drie jaar lang
moeten de Boeren tegen de
Engelschen vechten, maar zien
zich ten slotte genoodzaakt terug
te trekken. In 1843 wordt Natal
tot een Engelsche kolonie ge
proclameerd."
De tweede Groote Trek der
Boeren komt. Zij verlaten de
vruchtbare streken van Natal en
Oorspronkelijke Roman door
B. VIELER, schrijver van Mattesen
Ties de Kiesjeskel. Nadruk verboden.
26.
Heer abt, duid het me niet (en
kwade, wanneer ik op dit gebied
met u niet verder in discussie wensch
te treden. Laat ik er echter bijvoegen,
dat ik mij voorgenomen heb mei
niemand, wie dan ook, over geloofs
zaken te spreken, zoodat u zich niet
als de eeoige teruggewezene moet
beschouwen.
Waarde heer dokter, ik heb
et niet aan gedacht een theologisch
of filosofisch dispuut met u te be
ginnen en aldus te trachten u tot
eea aDder inzicht te brengen. Men
schen van uw slag zullen niet ge
makkelijk door anderen bekeerd
worden. Die moeten op een of ander
manier de genade verkrijgen, dat zij
zichzelf bekeeren. Een ding wil ik
echter wel voorspellen: dat u bij
nadere overweging uwe theorie wel
overboord zult werpen, zoodra u
zich ernstig met de leer van een H.
Thomas van Aquine zult bezig ge
houden hebben. Laat ik u, omda'
we toch nog wachten moeten, een
analoog geval verhalen van iemand,
dien ik goed gekend heb en onge
veer in dezelfde omstandigheden
verkeerde als u. Deze persoon was
vestigen zich in het droge, rots
achtige Transvaal.
Maar in Transvaal wordt dia
mant ontdekt (1867).
„Van alle kanten der wereld
stroomt het gelukzoekers naar de
Kaap. Heel de wereld spreekt
weer over Zuid-Afrika.
Engeland keert terug tot de
oude koloniale politiek en dwingt
de Oranje-Vrijstaat van het nieuwe
mijngebied afstand te doen, door
de grenslijn tusschen de Kaap
kolonie en Oranje-Vrijstaat ge
woonweg meer oostelijk te doen
loopen.
Naarmate er buiten die grens
opnieuw diamanten werden ge
vonden, werd de lijn door de
Engelsche landmeters verplaatst,
onder voorwendsel, dat de vorige
landmeters niet goed hadden ge
meten..."
Zoo gaat het door vol onge
rechtigdheden.
Er komt een Kaffer-oorlog met
de Boeren en „de Engelschen
treden opnieuw ten tooneele en,
onder voorwendsel, dat de Boeren
niet in staat bleken de inboor
lingen de baas te blijven, het
geen zij gevaarlijk noemen voor
alle in Zuid-Afrika wonende
Europeanen, vallen zij de Boeren
opnieuw aan. De tegenstand was
gering. Oranje-Vrijstaat en Trans
vaal worden geannexeerd."
Maar de Boeren staan op.
Bij de Majoeba-heuvel krijgen
de Engelschen geweldig klop, in
1884 wordt de onafhankelijkheid
van Transvaal en Oranje-Vrijstaat
opnieuw officieel bevestigd.
Twee jaar later (1886) wordt
er goud ontdekt op de Witwaters-
rand. Het arme Transvaal wordt
opeens schatrijk, maar deze vondst
bespoedigt het ontbindingsproces,
dat de Zuid-Afrikaansche Boeren
republieken doormaken. De
grondvesten van Johannesburg
worden gelegd. Kruger ziet op
nieuw zijn land door „uitlanders';
overstroomd. Hoe zal hij Trans
vaal als erfdeel der vaderen
voor zijn stamgenooten behou
den
Hij wijzigt de wet op het
burgerschapsrecht. Het Engelsche
element onder de uitheemsche
bevolking brengt weldra allerlei
grieven te berde tegen het Bestuur
der Boeren en stelt als voor
naamste eisch politieke gelijk
stelling met de eigenlijke inge
zetenen. Het gevolg is, dat een
nieuw Engelsch complot wordt
gesmeed.
De beruchte Jameson-raid in
1896 wil zich bij overrompeling
meester maken van Johannes
burg. Het is een jammerlijke
mislukkig. Jameson valt in de
handen der Boeren. Hij wordt
ter dood veroordeeld, maar de
nobele Kruger schenkt hem gratie,
de rechtspleging overlatend aan
de Engelsche Regeering, die den
vrijbuiter vrij laat uitgaan en
hem natuurlijk de hand boven
het hoofd houdt
De verhouding tusschen Enge
land en de Boeren-republieken
verscherpt zich. Beide rusten
zich tot den onvermijdelijk oor
log uit, want het goud, de heb
zucht lokken. De groote Boeren
de laatste afstammeling van een oud
adellijk Duitsch geslacht. Als jongen
van negen jaar had hij zijn moeder
verloren, eene zeer godsdienstige
vrouw. De vader, die een hooge
staatsbetrekking bekleedde en geen
tijd had zich met de opvoeding van
den knaap bezig te houden, gaf hem
in handen van een leeraar aan een
gymnasium. Juist toen de jongeling
zijn eindexamen gedaan en zijne
studies aan de universiteit zou be
ginnen, kwam zijn vader te overlij
den, hem een groot vermogen na
latend. dat tot aan de meerderjarig
heid door twee voogden beheerd zou
worden. Ingevolge den wensch van
den overledene, ging de jongeman
zich wijden aan de studie der rechis-
wetenschap doch alras liet bij die
varen, omdat i ij zich meer aange
trokken gevoelde tot de medicijnen.
Ofschoon zijn voogden zich daartegen
t erzetten, met het oog op de toe
komstige diplomatieke carrière, welke
men voor den jongen edelman ge
kozen had, kreeg hij toch zijn zin
en hij wijdde zich met veel ijver aan
de medische studie. Daar tusschen
door diende hij nog een jaar als
vrijwilliger bij de huzaren en keerde
toen als luitenant der reserve weder
naar de Hoogeschool terug.
Met een bijzondere voorliefde had
hij zich toegelegd op de oogheel
kunde. Nadat hij roet groote onder
scheiding gepromoveerd was, bleef
hij nog een paar jaar verbonden aan
de kliniek van den grootsten toen-
maligen leeraar en dokter der oog
heelkunde waarna hij gedurende
twee verdere jaren verschillende be
oorlog ontbrandt (1899—1902).
Botha, de Wet, De Ia Roy
vechten met hun mannen als
leeuwen en weten de Engelschen
aanvankelijk gevoelige nederlagen
toe te brengen.
Ladysmith, Mafeking, Kimber-
ley worden belegerd. Bij honderd
tallen bijten de „rooineks"
zooals de Britten door de Boeren
werden genoemd, naar de roode
kragen hunner uniformen in
het zand, de kogel steeds midden
in het voorhoofd.
De kansen echter keeren. De
Boeren leggen het ten slotte af.
Met geraffineerde wreedheid
verbranden de Engelschen de
hoeven en bezittingen der Afri-
kaanders, hierbij trouw geholpen
dooi de Kaffers. Vrouwen en
kinderen worden naar concen
tratiekampen getransporteerd.
Onbeschrijflijk is de ellende, die
in deze moordholen en folter-
kampen is geleden.
Het Vrouwenmonument te
Bloemfontein legt hiervan nog
getuigenis af. Op de obelisk van
dit gedenkteeken staat de vol
gende tekst gebeiteld
Aan onze Heldinnen
en lieve kinderen
Uw Wil geschiede.
Dit Nationale Monument is
opgericht ter nagedachtenis van
de 26 370 vrouwen en kinderen,
die in de concentratiekampen
zijn omgekomen en van de andere
vrouwen en kinderen, die elders
ten gevolge van den oorlog
1899—1902 zijn bezweken.
Onthuld 16 December 1913.
Tot zoover citaten uit Hustinx
„Tusschen Tafelberg en Zarn
besi."
Is het niet, of wij nog leven
in die tijden Concentratie
kampen
Het zijn nu andere landen, die
dergelijke kampen hebben inge
richt, min of meer afzichtelijk.
Maar in het begin van deze
eeuw bestonden zij ook, vrouwen
en kinderen nog wél werden
erin gebracht en dat door het
land, dat zich momenteel op
maakt tegen onrecht en wreed
heid
Is het helaas niet altijd geweest,
dat de hebzucht niet meer let op
billijkheid en recht, maar haar
gang gaat om te nemen, wat
een anders eigendom is! Toen
de Britten en de Boeren.... nu
China en Japan en terzijnertijd
weer andere Volkren, die elkaar
in de haren vliegen. Is het dan
zoo verkeerd om de realiteit in
alles te willen zien en zich niet
te veel op idealisme te baseeren.
Natuurlijk.... idealen zijn prachtig,
doch ze zijn er om niet te wor
den verwezenlijkt, want anders
zouden het geen idealen zijn.
De verhouding der Volkren
wordt in de eerste plaats be-
heerscht door belangen en het
recht wordt gewoonlijk dan in
dienst gesteld, wanneer de be
langen zich niet tegen het recht
verzetten. Het land, dat toevallig
ziet, dat belang en recht tezamen
gaan, heeft de publieke opinie
op zijn hand
roemde oogklinieken in het binnen-
en buitenland bezocht, totdat zijn
voormalige professor kwam te over
lijden en hem diens vacanten leer
stoel werd aangeboden, welke eer
volle positie hij gaarne aanvaardde.
In de uitoefening van zijn beroep
als leeraar, maar vooral als oogarts
en operateur vond hij een alleszins
tevredenstellenden werkkring, waarbij
nog kwam, dat de min of meer ijdele
jonge geleerde zich gestreeld gevoelde
door den roem dien men hem van
dag tot dag in toenemende mate
toezwaaide. Onnoodig te zeggen dat
zijn financieele positie, ook behalve
zijn beduidende inkomsten uit de
ouderlijke nalatenschap, eene hoogst
benijdenswaardige was. Door zijn
stand en in hoog aanzien staande
maatschappelijke positie verkeerde
hij met de allereerste en defstigste
families en zoo kwam het, dat de
jonge professor, die er allengskens
naar uitzag, een eigen haard te
vestigen en naar een levensgezellin
om te zien, in kennis kwam met de
eenige dochter van een zeer ver
mogenden Westfaalschen graaf, bij
welken laatste de professor met
buitengewoon gunstig en onverwacht
qevolg eene oogoperatie verricht had
Daar de jonge gravin den geleerden
standgenoot vaak ontmoette en
beiden zich tot elks ar aangetrokken
gevoelden, kwam het zoover dat de
professor de hand der begeerde vroeg
en hare toestemming verkreeg
echter onder een voorwaarde, dat
hij zijn aanstaande zou geruststellen
omtrent zijn geloofsovertuiging, om
dat zij in de laatste dagen toevallig
'k Zou zoo zeggen....
Men komt elk oogenblik weer voor
wat nieuws te staan.
De eene keer is het meer opval
lend dan de andere, maar nieuws is
er haast altijd in het wisselvallig
bedrijf van land- en van tuinbouw
op te merken. Dit jaar was het 't
bietenland, dat in een deel van ons
land voor iets nieuws, helaas iets
minder moois zorgde.
Reeds eind Augustus waren in bet
Zuiden van ons land de bietenakkers
al heelemaal geel. In het Noorden
van ons land nam men dit verschijn
sel maar sporadisch waar.
Het was een ziekteverschijnsel,
dat vooral in het Zuiden optrad en
wel in vrij hevige mate. De bladen
worden ontijdig geel, doch denerven
big ven groen. Vouwt men de bladen
dubbel, dan hoort men ze knappen.
De ziekte wordt overgebracht door
de bietenluis, die de smetstof van
zieke bieten overbrengt op gezonde,
die dan ook ziek worden. Ook kun
nen die luizen de ziektesporen van
andere planten, b.v. onkruiden, die
zonder zelf ziek te zijn, de smet
stoffen toch dragen, naar de bieten
overbrengen.
Besmetting wordt altijd overge
bracht door luizen en niet op andere
wijze. Deze traden nu dit jaar in
bijzondere mate in het Zuiden op.
Zoo erg zelfs, dat voor bijzondere
luisschade gevreesd werd. De luis
verdween gelukkig tg dig, doch ze
had haar schadelijk werk, het over
brengen van ziektesmetstof reeds
gedaan.
In het Noorden waren veel minder
luizen en er was misschien minder
smetstof aanwezig. Vandaar veel
minder optreden van de vergelings-
ziekte.
Voor het volgend jaar is het ergste
weer te vreezen.
Ik zou zoo zeggen, hier is werk
aan de winkel voor de wetenschap.
En voor de bietenverbouwers om de
door de deskundigen gegeven wenken
op te volgen.
Krakelingen.
Gemeentelijke
fraude-onderlinge.
Er wordt nogal cynisch geoor
deeld, in de pers althans over
de stichting van een gemeentelijke
fraude-onderlinge, d.i. een coöpera
tieve verzekering tegen bedrog van
ambtenaren. Voor de thans geopen
baarde bedenkingen is feitelijk geen
aanleiding, want de overheid heeft
zich altijd reeds tegen fraude van
de zijde harer ambtenaren beschermd.
Ontvangers e.d. moesten hooge
borgtochten stellen.
Aan dat laatste wil de regeering,
o.i. op goede gronden, een einde
stellen. Die borgtochten plaatsten
velen voor zóó zware lasten, dat
de.... verleiding tot het plegen van
fraude werd verhoogd. Bovendien
was de eisch van borgstelling soms
een bezwaar voor overigens zeer
bekwame lieden, om te solliciteer en.
De borgsteUingen zullen weldra
vervallen en nu worden de gemeen
ten verplicht om zich tegen fraude
te verzekeren. Heel normaal is zoo
iets.
In een onlangs elders gehouden
raadszitting vernam ik echter, dat
de premie waarschijnlijk zal worden
gesteld op f 5 a f 7.50 per mille
verzekerd bedrag. Is deze premie
een maatstaf van de betrouwbaar
heid der ambtenaren Het ziet er
toch wel heel treurig uit, als moet
worden aangenomen dat van elk
millioen gulden, waarvoor den
ambtenaar vertrouwen moet worden
geschonken, f 5000 a f7000 verloren
gaan. Dan wel dat van elke 1000
ambtenaren, er minstens 5 fraudeurs
zullen big ken te zijn.
Ambtenaren worden als regel ge
schift uit „de besten", die zich aan
bieden. Als ze het ook inderdaad
zijn, hoe is het dan gesteld met de
algemeene betrouwbaarheid der
menschen
Het is te hopen, dat spoedig een
bij geruchte vernomen had, dat de
uit een geloovige, katho'ieke familie
gesproten professor niets meer aan
het katholieke geloof deed en er
ich op beroemde tot de atheïsten
te bebooren.
Dit punt, vervolgde de abt,
was de struikelblok voor de van alle
zijden zoozeer gewenschte verbintenis
De professor was te eerlijk om te
huichelen of om zijn eenmaal opge
bouwde theorie omver ie stooten en
over boord te werpen.
Het door en door vrome meisje
daarentegen was niet te bewegen
h8re hand te schenken aan iemand
die niet dezelfde geloofsovertuiging
deelde als zij zelf Het was voor
beide partijen eene verschrikkelijke
ontgoocheling, want het gold hier
geen mi t opzet in elkander gezet
marriage de convenance, maar een
diep opgevatte wederzijdsche liefde,
welke maar niet zoo aanstonds uit
het hart te rukken was Desniet
tegenstaande de nog jeugdige pro
fessor een praktisch redeneerend man
was en ook anderen gaarne in dien
weg zocht te leiden, kon hij toch
dezen tegenslag, die zijn hoogste en
meest geliefkoosde verwachling te
niet deed, niet te boven komen. Na
er vruchteloos nog eenigen tijd legen
geworsteld te hebben, diende hij zijn
onts'ag in als hoogleeraar en begaf
hij zich op reis.
Doelloos trok hij van het eene
werelddeel naar het anderevan
tijd tot tijd weer eens een oogenblik
zijn aandacht schenkend aan zijn
lievelingsbezigheid de oogheelkunde,
maar doorgaans rondtrekkend zonder
verlaagde premie der gemeentelqke
fraude-onderlinge een gunstiger
beeld zal scheppen van de deugd
des menschen
De kok, die uit de keuken
klapt.
Het is een feit, dat het braaf
heidsetiket, dat vele menschen zich
plegen op te plakken, niet steeds
met het innerlijke overeenstemt.
Wat Bakhuys de wereld, te weten:
onze Nederland3che voetbalwereld,
vertelt van het geheide amateurisme
in den Kon. Ned. Voetbalbond.... 't
Zou verbasterend zijn, als de dokter,
die de wonden open legde, niet Bak
huys heetteDie heeft niet veel
naam meer te verliezen.
Intusschen, als de helft van zijn
„onthullingen" waar is....
„Ik ben nooit amateur geweest
laat hij schrijven in het Amster-
damsche Sportblad, dat voor een
zachten prijs de vuile wasch van
Bakhuys in den K N.V.B. kocht.
„Ik ben nooit amateur geweest....
Ik heb meegeholpen aan vlagver
toon en aan het formeeren van
tonnen guldens reserve in de bonds-
kas.... Op Zondag ja, op Zondag, dan
is voor ons mets te goed. Diners
met speeches en veel wijn, vrije
borrels, ongelimiteerd in aantal,
taxi's naar huis, tenminste alles,
zoo ang het Zondag is, zoolang het
voetbalpubliek nog nafuift in een
overwinningsroes in café's en res
taurants, die allen welvaren bjj deze
vcetbalindustrie.
Maar als de roes is uitgeleefd, en
iedereen weer werkt voor z'n dage
tij ksch brood, is de internationale
voetbalspeler tot zijn sigaren-lijf
eigenschap gedoemd, tot zyn gevan
genschap in zijn goedkoope kooitje,
waar iedereen hem voor een paar
dubbeltjes rookgerei mag komen
bekijken.... Dat zijn de voetbal-
amateur^, wij, die heusch de recettes
van Holland—België-wedstrijden wel
kennen, die niet blind zijn voor de
vlotheid, waarmede door het K.N.V.B.
bestuur onkostenrekeningen worden
gehonoreerd; spelersdeclaraties be
doel ik natuurlijk, soms wel drie
keer ingediend en betaald.
Feiten wil men, goed, ik zal ze
geven. Op den overwinningsdag van
ons Nederlandsch elftal in Zwitser
land, de revanche van Milaan, 42
voor Nederland, was de stemming
zoo uitbundig, dat zelfs de K.N.V.B.-
afgevaardigden vergaten, dat wij
amateurs waren. Wij kregen een
groote fooi dien dag. Puck van Heel
kreeg zoo maar f 150 te verdeelen
onder de jongens, die zoo hun best
hadden gedaan. Een meevallertje
voor de „amateurs", dat zij zich
natuurlijk niet lieten ontgaan, immers
al spelen wij niet voor premies, zoo
een buitenkansje laat toch geen
amateur zich ontnemen. Dat was
in Zwitserland, op Zondag
En wil men nog iets over het
Zuiden vernemen, waar ik nu enkele
maanden heb kunnen gadeslaan met
eigen oogen, wat daar „te koop" is;
er is stof in overvloed. Straathandel
in amateurs, officieele toezeggingen
van promoties bij keuze voor de derde
klassers naar de tweede, indien men
maar spelers aan anderen wil af
staan.
Bakhuys verhaalt dan nog uit
voerig, hoe een bestuurder van den
Limb. Voetbalbond, een der organen
van den K.N.V.B. hem onlangs nog
f 150 bood voor het meespelen van
een wedstrijd, nadat hij reeds offi
cieel was geschorst. Natuurlijk op
de overtreding zou boete staan.
Tarief dezer boete f 25. Maar die
25 pop zouden evenzeer voor reke
ning van den Limburgschen bond
zijn!
Men kan Bakhuys op z'n woord
gelooven of niet, maar iedereen, die
in de wereld der voetbalsport thuis
is, weet het, hoe daar wordt ge
knoeid en hoe men er met baantjes
en sigarenwinkels, met onkosten
rekeningen en andere declaraties de
klippen van het amateurisme omzeilt
en onwaarachtigheid kweekt in de
harten van jongelieden, die op de
bovenste trede van de sport staande
eenig bepaald doel of vooruitzicht,
toegevend aan persoonlijke grillen
of meegesleept door op de reis ont
moette kennissen en tochtgenooten.
Op dit oogenblik werden zij ge
stoord door den pater procurator,
die kwam aankondigen, dat de ge
opereerde broeder weer bij kennis
gekomen was, waarop alle drie zich
naar diens cel begaven
De lijder was bij volle bewustzijn
en liet geen klacht hooren, niettegen
staande dokier Delmotte wist en ook
tegen den abt reeds gezegd had. dat
hij zich ellendig moest voelen. De
zieke klaagde ook niet toen de heel
meester nog eens naar het verband
keek, doch reikte den laatste de hand,
waarbij hij met zwakke stem zei
Ik dank u in naam van Jezus
Christus, Die u zijn genade schenken
moge 1
Bid daarvoor innig, mijn zoon!
zei de abt beteekenisvol.
Daarna lieten zij den zieke alleen.
De dokter nam afscheid van den
abt en den pater procurator met de
belofte den volgenden dag terug te
zullen komen. Alvorens te paard te
slijgen, stelde hij den abt nog gerust
omtrent den zieken broeder.
Ik heb alle hoop, dat alles
goed zal gaan. Dit is reeds het
vijfde geval van denzelfden aard,
waarbij ik een dergelijke operatie
met gunstigen uitslag verricht heb
alhoewel het gezwel bij uwen broeder
op een moeilijkere plaats zat. Ik durf'
vertrouwen, dat hij weer spoedig op
de been en totaal genezen zal.
De volgenden dag constateerde
dokter Delmotte dat er bij den lijder
Neem daar nu toch eens een paar
"AKKERTJES" voor en lot Uw ver
bazing en welbehagen zal de pijn
verdwijnen, want AKKER-CACHETS
helpen uitstekend bij Rheumatiek,
Rheumatische zenuwpijn, Lendenpijn
Spit, Spierpijn, Gevatte Koude, enz,
Nederlandsch Smaakloos ouwel-omhulsel.
Qe proeft daardoor niets.
Ze glijden zoo naar binnen.
12 st. 52 ct. Zakdoosje 20 ct.
Volgens recept van Apotheker Dumont
AKKER.CACHETS
Op elk "AKKERTJE" komt de naam
AtCKER voor in "ruit"-vorm. Lot
hierop en weiger elke namaak
pas de onderste trede van het
leven hebben bereikt.
Hier valt een Augiasstal te reinigen
Ingekomen en vertrokken
personen
van 1 tot 15 Oct.
VERTROKKEN
J. F. Naus, verpleegster, naar
Meerlo C 25.
J. J. Engels, landbouwer, naar
Meerlo.
H. M. T. Berbers, dienstbode, naar
Broekhuizen.
J. B. M. v. Schevikhoven, klooster
knecht, naar Renkum.
J. P. Vermeulen, dienstbode, naar
Meerlo A 19.
J. B. Cox, idem naar Tienray D 24.
J. M. A. Martens, zonder beroep,
Maeseijck.
H. J. Rullenraad, molenaar, naar
Budel.
E. M. F. Schoenmakers verpleegster
naar Maasbree Blerick B 41.
A. A. Rutten, dienstbode naar
Horn.
J, M. Versteegen, mg nwerker, naar
Heerlen Hulstraat 5.
M. M. A. v. Els, dienstbode naar
Beesel Reuver Rgksweg Zuid 361.
UIT DE MIJNEN VERLOST.
Paarden, die in den wereld
oorlog dienst deden.
Duizenden paarden werden tijdens
den wereldoorlog uit Engeland's
lachende weiden gehaald, naar <*en
trainingskamp gestuurd en dai-r
voor oorlogsdoeleinden opgeleid.
Over de met granaten bezaaide
landouwen van België en Frankrijk
sleepten ze zware munitiewagens,
nog zwaardere kanonnen en droegen
ze een dappere ruiterij. Menig paard
verwierf zich een eerenaam. Talrijke
paarden vielen als slachtoffer. Hun
droefgeestig gehinnik vermengde
zich met de doodskreten der ster
vende menschen.
Toen de vrede werd gesloten, be
schikte de legerleiding over een
geweldige kudde. En ze wist er geen
raad mee. Naar Engeland terug
zenden bleek niet goed mogelijk. En
de Engelsche legerpaarden werden
daarop bij honderdtallen naar de
Belgische kolenmijnen verkocht. Daar
verdwenen ze onder den grond en
het leek lang, of ze zelfs door de
frontsoldaten, waarvan velen het
paard als een trouw kameraad had
den leeren waardeeren, vergeten
geen ongunstige complicaties bijge
komen waren meer kon hij voor
het oogenblik niet doen,
In de gastenkamer terug gekeerd,
zei hij tot den abt
U bent mij het einde van het
verhaal van dien Duitschen oogarts
nog schuldig.
Terwijl de kloosteroverste den
dokter een glas appelwijn inschonk,
hervatte hij zijn verhaal van den
vorigen dag.
Van Marocco reisde de oog
arts naar Spanje, waar hij zich
langen tijd in een klein zeedorpje
ophield. Vandaar trok hij naar het
Baskenland in het Zuiden van Frank
rijk, waar hij heerlijke bergtochten in
de Pyreneëen maakte. Bij een be
klimming van een nog weinig be
zochten Pico, had hij het ongeluk
uit te glijden en een been te breken.
Men bracht hem naar het kleine
hospitaal bij de zusters in Mauléon,
waar een bekwaam heelmeester uit
Bayonne het been zette.
Gedurende de weken van gedwon
gen rust verveelde de patiënt zich
ontzaglijkwant behalve den arts
en de hem verplegende zuster, kreeg
hij niemand te zien of te spreken.
Hij had de zuster om wat lectuur
gevraagd, doch deze had hem ge
antwoord. dat ze hem wel niets
naar zijn gading zou kunnen aan
bieden, daar zij in het gesticht er
geen ontspanningslectuur op na
hielden Ze bracht hem wat missie-
annalen en een boekje over het
heiligdom van Lourdes, waarin de
dokter wat bladerde en ze dan
terzijde legde.
Wordt vervolgd