TWEEDE BT.AI) VAN PEEL EN MAAS ABDIJSIROOP Het Prinselijk huwelijk. FEUILLETON. Geluksdroom Vergadering Raad van Maashees en Overloon. Losse opmerkingen Nieuwjaarswensch 1936-1937 Uw kind zal morgen niet meer hoesten AKKER' S versièrkte I Wordt vervolgd. Vrijdag I Januari 1937 Acht en vijftigste Jaargang No 1 Het Prinselijk huwelijk brengt heel wat geld onder de menschen. Meer dan men wellicht zal den ken en men krijgt hiérvan een beter beeld, wanneer men alles eens nagaat, nu de bruidsdagen zijn begonnen en men kan con- stateeren, wat er gedaan is en wat er nog staat te komen. Eerst hebben wij den verkoop van plaat sen langs den weg, waar de stoet passeert. Hiermede zijn groote bedragen gemoeid, indien men b.r. bedenkt, dat een der beken de caté's in den Haag voor dien dag een bedrag van f 30.000 moet hebben gekregen als huur aan een ccmbinatie. De prijzen zijn den laatsten tijd weliswaar belangrijk gedaald en er zijn nog voldoende plaatsen beschikbaar beneden den prijs van f 10.—, zoodat de haastigen, zooals altijd, veel te veel hebben betaald maar het neemt niet weg, dat alleen uit dezen hoofde ton nen worden ontvangen. De men schen moeten van buiten worden aangevoerd; bussen, auto's en de spoorwegen zullen mooie zaken maken, terwijl ook het benzine- gebruik een stijging zal onder gaan. Dan de versieringen Hoeveel meter vlaggedoek zal er wel niet zijn verbruikt, want men ziet on telbare nieuwe vlaggen naast de oude I En het dennegroen, dat met kwistige hand is aangebracht. Op onze autotocht naar hetOos ten van het land kwamen wij op den hoofdweg groote transporten dennegroen tegen, die naar den Haag worden gedirigeerd. Ook dit brengt heel wat geld in het laadje, geld dat niet in den Haag blijft, maar zijn weg door het geheele land vindt, waar denne groen te verkrijgen is. Niet ver geten mag worden de bloemen- schat, die den Haag in de bruids weken zal versieren, terwijl van heinde en ver prachtige bouqet- ten aan het jonge Vorstelijke Paar worden aangeboden. Op de Westlandsche veilingen worden hooge prijzen betaald voor chrysanten, die nog in voldoende hoeveelheid aanwezig waren, doch die door de stijgende vraag be hoorlijke prijzen konden opbren gen. En wij hebben nog een paar weken voor den boeg, waarin de bloemenstreken, waaronder ook Aalsmeer, extra zullen profiieeren. Het groote bezoek, dat in de Residentie verwacht wordt, brengt zijn uitgaven aan eten en ver snaperingen mede. De café's en restaurants zullen vol loopen: het officieele sluitingsuur is gedu rende de drie bruidsweken bui ten werking gesteld, terwijl ook de hotels vol zullen loopen De Schouwburg in den Haag heeft nimmer zoo getrokken als nu en het is interessant in het Vaderland een recensie te lezen van K. de R. over den eersten feestavond in den bruidstijd. Mej. de R(idder) geeft een beschou wing over de gala-voorstelling van „Uit het leven der Oranjes" en zij zegt onder meer: „Wan neer reeds op den eersten feest- door JAMES OLIVER CURWOOD. 33. Oh, ik had zoo'n behoefte aan al die dingen, en omdat ik gedaan had, wat anderen van mij VI rlangden en door mijn verkeerd begrip van familietrots en eer liet ik me aan John Graham ketenen. De twee laat ste maanden voor mijn twee en twintigsten verjaardag kwam ik meer van den man te weten, dan ik ooit vermoed had. Geruchten kwamen mij ter oore ik onderzocht zelf het een en ander, en ontdekte toen hoe en waarom men John Graham haatte en waarvan ik hier in Alaska ook nog de meest overtuigende bewijzen heb gekregen. Op het laatst wist ik vrijwel zeker, dat hij een monster was, doch het was bekend gemaakt, dat ik met hem zon trouwen en Sharpleigh was voortdurend met al zijn vaderlijke huichelachtigheid om' mij heen. terwijl John Graham me zoo hoffelijk en zoo vol respect be handelde, dat ik niets vermoedde van at het vreeselijke, wat er in hem omging daarom kwam ik mijn belofte na. Ik trouwde met hem. Ze haalde plotseling heel diep avond van den bruidstijd een der gelijke luxe in avondtoiletten, parures en coiffures wordt gede monstreerd, hoe kan er dan nog tot 7Januari climax blijven Zijde, voleurs, satijn en organdie-crepes in allerlei variaties het werd allemaal gedragen, zooals de Haagsche vrouw dat met gratie te dragen weet. In den foyer zag ik ook nog 'n aardige combinatie van zwart fluweel met zilver en een hals band van brillanten; doch een van de mooiste modellen vond ik in de zaal een avondjapon van wit crepe de Chine, afgewerkt met zilver Iamé en met een zeer origineele vijf-hoekig uitgesneden rug. „Ze zeide ook": Was het doordat in de laatste jaren de heeren het zich in de schouwburg op het punt van kleeding wat erg gemakkelijk maakten, dat er thans, nu zij in uniform, rok en smoking waren, zooveel aandacht aan hen werd besteed. Men begrijpt, dat er heel wat uitgegeven is aan dameskleeding en aan verversching van de man lijke gala-kleedij. Tal van groen geworden rokken en smokings zullen zijn afgekeurd, zoodat de kleermakers handen tekort zijn gekomen in het fabriceeren van nieuwe costuums. Ook de gala uniformen der officieren, Kamer leden, gezanten etc. zullen hier en daar een dringende vernieu wing noodig hebben gehad. Van de parfums... de coiffeurs, die de Heeren der schepping extra hebben geknipt en de da mes extra hebben voorzien van elegante coiffures 1 Om de juwe liers niet te vergeten, die goede zaken hebben gemaakt. Indien men alle bedragen sa mentelt, welke voor en ten be hoeve van het huwelijk van Prin ses Juliana zijn uitgegeven en nog zullen worden uitgegeven, dan komt men ongetwijfeld tot miltioenen guldens en al deze millioenen worden hoofdzakelijk besteed aan Nederlandsche be drijven, aan de Nederlandsche industrie en voor een niet onbe langrijk bedrag aan loonen! Het geld rolt en zal verder rollen, naar mate het enthousias me stijgt. En dat er in dat ent housiasme een climax zal komen, mag men nu al afleiden uit de groote drukte, die er in de Re sidentie en in den lande heerscht. Laten wij hopen dat het weer zal medewerken, net zoo fraai zal zijn als op den dag, dat het Vors telijk Paar is aangeteekend Dinsdagmorgen om 10 uur kwam de Raad in een spoedeischende ver gadering bijeen, onder Voorzitter schap van Burgemeester A. Jans. De Secretaris was wegens ambts bezigheden verhinderd en werd ver vangen door den len ambtenaar H. van Daal. Aanwezig alle leden. 1. Wgziging raadsbesluit d.d. 2 Dec. j.L tot het aangaan van een conversie-leening. De Voorzitter zegt de leden on verwacht bij elkaar te hebben ge roepen, omdat er een kleine wijzi- adem, alsof het een groote opluchting was voor haar dit gedeelte, waar ze het meeste tegenop gezien had, ver teld te hebben. Terwijl ze de onver anderde uitdrukking op Alan's gelaat gadesloeg, ontsnapte haar een ont- stuime kreetze sprong overeind en ging met haar rug naar de steppen- bloemen gekeerd staaD, Met bevende stem ging ze voort, terwijl Alan eveneens was opgestaan en zich tegenover haar geplaatst had. U hoeft niet verder te gaan, viel hij haar in de rede, doch er was zoo'n harde k(ank in zijn stem, dat ze er den dreigenden ondertoon van voelde. U hoeft dit niet te doen. Ik zal met John Graham afrekenen, als God mij er de gelegenheid voor zal willen geven. U wilt hehben, dat ik nu op houd zonder u iets te hebben verteld van het eenige dappere, wat ik eigenlijk gedaan heb, protesteerde zij kunt er van overtuigd zijn, dat ik nu het dwaze en het slechte van dit alles begrijp, maar ik zweer voor God, dat ik het niet eer heb ingezien, voordat het te laat was. Ik begrijp, Alan, dat voor u, die zoo zuiver en sterk is als de groote bergen en vlakten, waarvan ge als het ware een deel zijt geworden, dit alles heel onmogelijk moet klinken hoe ik een man kon trouwen, voor wien ik eerst bang was, van wien ik toen een afschuw kreeg en dien ik eindigde te haten met een doodelijken haat.... hoe ik mezelf uit een soort plichts- ging noodig is naar aanleiding van het op 2 Dec. genomen besluit om een geldleening aan te gaan tegen een rente van 3'/s De Voorzitter zet een en ander uiteen en zegt dat de rente 4 moet worden. De eerste 5 jaar be hoeft nu niet te worden afgelost. De Raad keurde dit goed. 2. Benoeming leden der Commis sie tot wering van schoolverzuim, wegens periodieke aftreding. De aanbeveling van B. en W. be vatte een Commissie ingesteld voor Overloonle. M. Jans als aanspra kelijk persoon voor het onderwgs aan kinderen2e. A. H. Janssen als Hoofd der Jongensschool3e. M. E. Kockelkoren, als Hoofd der Meisjes school. Voor de Commissie ingesteld voor Maashees en gehuchtenle J. H. Linders als Hoofd der School2e J. H. Stevens als aansprakelijk per soon voor het onderwijs aan kinderen; 3e. F. R. Kersten, idem. De bovenbedoelde leden der Com missie werden overeenkomstig de aanbeveling met algemeene stemmen benoemd. 3. Ingekomen stukken. Er was een schrijven ingekomen van het Bestuur van den R. K, Boerenbond Maashees-Holthees, waarin deze verzoeken om de nood lijdende kleine boeren van gemeente wege te steunen. De Voorzitter stelt voor om dit verzoek aan te houden tot een vol gende vergadering. Werd algemeen goedgevonden. Een aanmerking van Ged. Staten op de verordening tot Legesheffing op betreffende inlichtingen der be volkingsregister. Een aanmerking van Ged. Staten op schoolgeldheffing, behoefde beiden maar een kleine administratieve wijziging te onder gaan. Wordt goedgevonden. De Voorzitter deelt nog mede, dat een aanvraag was ingekomen om subsidie voor de Burgerwachten van Overloon en Maashees. De Voorzitter zegt, dat dit een noodzakelijk instituut is en stelt voor om f 25.beschikbaar te stel len en dit bedrag onder beide af- deelingen te verdeelen. Werd met algem. stemmen goedgekeurd. De Raad besluit f0.25 beschikbaar te stellen per schoolkind bij gelegen heid van het huwelijk van H.K.H. Prinses Juliana en Z.D.H. Prins Bernhard. De Voorzitter zegt, dat het hier 500 kinderen betreft en dus een be drag van f 125. De Voorzitter stelt voor om B. en W. te machtigen tot verkoop en verpachting van gemeentegronden. Wordt eveneens goedgevonden. 4. Rjudvraag. Bonants vraagt of er in onze Gemeente ook feest gevierd wordt met het a.s. Prinselijk Huwelijk. De Voorzitter zegt dit over te laten aan particulieren, maar als er gevraagd wordt om dansvergunning, dit gegeven zal worden. Alle leden zijn van meening, dat er plaatselijk flink feest gevierd zal worden, b.v. optochten met muziek, opdat alle inwoners in eigen plaats aan deze feesten deelnemen. Bonants vraagt of er voor dans vergunning ook belasting geheven wordt. De Voorzitter antwoordt hierop bevestigend. Nadat de heer Franssen gevraagd heeft, of de werklui ook bjj die ge legenheid een extraatje krijgen, evenals bij de verloving, sluit de Voorzitter de vergadering met ge bed. BOERENBELANG EN EIGEN BELANG. Men weet, dat er van zekere zijde veel moeite gedaan is om de invoer van slakkenmeel te contingenteeren. Dat ging uit van de fabrikanten van superfosfaat, die daarmede hun eigen belang wilden dienen ten koste van het boerenbelaDg. Reeds was bewerkt, dat de invoer van super in ons land gecontingen- teerd werd. Daar had men althans een argument voor, dat eenige deug delijkheid bevatte. Men kon wijzen op de Nederlandsche belangen bij de Nederlandsche superfosfaatfabri- cage. Maar toen men van deze zijde ook begon om aan te dringen op contingenteering van een ander pro duct, dat niet door super vervangen kan worden, kreeg dit een bedenke lijk karakter. Bedenkelijk vooral voor de verbruikers, die het toch al niet ruim hebben, voor de boeren, die op elke cent moeten letten en die daar om moeten letten op hun bodem, want daar moeten ze het van heb ben. Wanneer men den grond niet in goede conditie brengt of in goede conditie houdt, boert men nog meer achteruit dan men nu al doet. Daarom is het gevaarlijk voorden Nederlandschen landbouw als belang hebbenden zulke contingenteerings- plannen beramen en nastreven, De Nederlandsche regeering is er niet in geloopen en heeft de belangen van heel de landbouw zwaarder laten géiden dan die van de superfosfaat- fabnikanten, die feitelijk ingericht zijn op fabricage voor export. De Nederlandsche landbouw kan het slakkenmeel niet missen, noch het fosforzuur aanmerkelijk duurder betalen. De grond laat het eerste niet toe en de portemonnaie het laatste niet. gevoel kon opofferen, en hoe ik zoo zwak, zoo onwetend was, dat ik me als was liet kneden in de handen van die menschen, die ik vertrouwde. En toch zeg ik, dat ik geen enkel oogenblik vermoed heb, dat ik mezelf opofferde, dat ik geen oogenblik, hoe blind ik u ook mag toeschijnen, het minste gevoeld heb van het groote gevaar, waarin ik me vrijwillig begaf. Neen, zelfs niet een uur voor het huwelijk had ik daarvan eenig ver moeden, want alles was gewoon be handeld geworden als een flnancieele transactie, zoodat ik niet de minste vrees had, doch alleen dat eigen aardige gevoel, dat iedereen heeft, wanneer men een nieuw leven gaat beginnen. En er werd ook niet de minste zinspeling gemaakt, totdat de laatste paar woordjes bij de huwe lijksinzegening waren uitgesproken. Toen zag ik in John Graham s oogen een uitdrukking, die ik er nog nooit te voren in gezien had. En Sharpleigh.. Haar handen drukten zich kramp achtig tegen haar borst en haar oogen schoten vlammen. Ik ging naar mijn kamer en ik sloot mijn deur niet, omdat het nooit noodig was geweest dat te doen Ik huilde niet.... Neen, ik huilde niet Maar er ging iets vreemds in mij om, een gevoel, dat misschien door tranen verdreven had kunnen worden Alles in de kamer, muren en ramen, begon voor mijn oogen te draaien het was, alsof ik flauw zou vallenen ik kroop meer dan ik liep, naar mijn bed. Toen werd de deur geopend Thomasvaer Daar zgn we dan weer, lezersschaar, Öm U getrouw, als ieder jaar Eens even te vertellen... Pieternel: Hoe wjj het samen stellen! Thomasvaer Hou jij je mond er buiten, Piet, 'k Wou zeggen, wat er is geschied Want hoe wij 't samen maken, hier, Dat int'resseert geen mensch 'n zier. Welaan dan: hier op Moeder Aarde.. Pieternel Die ons héél wat zorgen baarde. Thomasvaer Daar zeg je een verstandig woord Pieternel Is het nóg lang niet, zoo het hoort Thomasvaer Dat is krek, wat ik wou zeggen Piet. Pieternel Alleen... jij bent zoo'n vluggerd niet Je weet wel dapper te beginnen, Maar verder schiet je niets te binnen En laat je 't, net als ieder jaar, Aan mij weer over, Thomasvaer! Enfin, het is 't lot der vrouwen De teugels in de hand te houden, Dus 'k zal meteen maar verder gaan Die mannenpraat is niks gedaan Thomasvaer Da's sterk... je schijnt nog niet te weten, Of, misschien ben je het vergeten, Dat het de mannen zrjn de heeren, Die in Genève juist regeeren Pietemei Of ik het weet, zeg Thomasvaer, Daarom gaat alles juist zoo raar Als wij daar samen zouden boomen, Slechts vrouwen mochten samen komen, Dan Thomas, mao, zou jij eens zien, Dén was er vrede Thomasvaer Ja... misschien want ik sta D'r net hier aan te denken, Dat jij, die ons dat moois wilt schenken, De vrede zelfs, al vele jaren, Niet met... je buren kan bewaren Laat staanmet mij des avonds thuis. Pieternel Verbééld je, in je eigen huis Alsof ik anderen moet vragen, Hoe ik me daar wel mag gedragen Doe niet zoo dwaas, jij Thomasvaer. Thomasvaer Nee, fèitelrjk is dat wel waar Pieternel Maar zeg, van 't eigen huis gesproken, Het heeft ook Holland niet ontbro ken Aan nieuwtjes in den laatsten tijd en ik zag John Graham binnenkomen, die de deur achter zich sloot en op slot draaide. M ij n kamer hij had in mijn kamer durven komen Het afschuwelijke onverwachte van dit alles en het beleedigende daarvan deed mij weer tot mijzelf komen Ik sprong op en keek hem aan. zooals hij daar stond, een armslengte van mij verwijderd, met een uitdrukking op zijn gezicht, waardoor mij einde lijk de waarheid werd geopenbaard, die ik tot nu toe vermoed, noch gevreesd had. Hij strekte de armen naar mij uit. Je bent mijn vrouw, zeide hij, Oh, toen drong alles tot mij door. Je bent mijn vrouw, herhaalde hij. Ik wilde schreeuwen, maar ik kon niet, en toen toen sloeg hij zijn armen om mij heen en ik had het gevoel, alsof slangen mij om vatten. Ik voelde zijn afschuwelijke lippen op mijn gezicht en ik meende, dat ik verloren was en dat geen macht ter wereld mij in dit uur kon beschermen tegen hem, die mijn kamer was binnengedrongen..den man, die mijn echtgenoot was. Ik geloof, dat het de geest van oom Peter was, die mij mijn stem weer teruggaf en die mij de juiste woorden deed vinden, en me zelfs liet lachen ja, ik lachte, en ik liefkoosde hem bijna. Hij verbaasde zich over de plotselinge verandering en liet me los terwijl ik hem vertelde, dat ik in deze eerste uren van mijn Thomasvaer De reisbelasting, beste meid Die als 'n spook daar op kwam dagen Om onze vrijheid te belagen Die ons gewoonweg wou verhind'ren Eruit te trekken met de kind'ren. Naar het Beyersch Alpenland, Of naar 't Vlaamsche Noordzee strand Pieternel Maar man, alsof wij and're jaren. Ooit eerder in den vreemde waren? Thomasvaer Natuurlijk ja, dat wéét ik, Piet, Ik praat ook van mezelve niet Maar van die massa's menschen, Die verder gaan dan onze grenzen, Begrijp je vrouw, daar pleit ik voor.. Pieternel Hoor die hij pleit en'tgaat niet door? Thomasvaer Dét hoef je mij niet te vertellen, Dat wij 't zonder zullen stellen, Maar... dat dit straks gebeurt, zeg vrouw.... Pieternel Natuurlijk ja, dat komt door jou Thomasvaer Ja zeker, daar ik alle dagen Mijn steentje óók heb bijgedragen, Door steeds op 't nadeel te wijzen, Van een belasting op dat reizen Pieternel Och, och, wat zeg je daar wel van Ik krijg ontzag voor jou, hoor man Thomasvaer Dét heeft me altijd erg ontbroken. Maar Piet zeg van ontzag gesproken Ik heb ontzag voor jonge menschen Die onzen naam, over de grenzen, De wereld hebben rondgedragen, Die ginds zoo prachtig mochten slagen, Die prijs op prijs hebben bemachtigd En Hollands faam zoo mooi bekrachtigd In Duitschland bg 't Olympisch feest Pieternel Ja, dat is schitterend geweest Ook ik breng hulde aan hen allen Die daar 't Wilhelmus deden schallen Met onze Driekleur, hoog in top, Gij, Hollanders wees trotsch erop! Thomasvaer Dan Piet, nu wij tóch bezig zijn, Op zulk een eervol, grootsch terrein Nu wil ik even ook gedenken Den man, dien men een prijs mocht schenken, Een man, wel zeer en zéér geleerd, Wat zéker dient gememoreerd Die zich verdienstelijk mocht maken In wetenschappelijke zaken, Die onze naam heeft hooggehouden, En dien ze onlangs toevertrouwden De Nobelprijs voor de Chemie.,. Debge, heet dat grootsch genie Professor, ginder in Berlijn, Laat ons op hem óók trotsch dus zijn Pieternel Wel Thomas, man, ik moet je zeggen Het feit is vast niet te weerleggen, Je raakt op dreef, dus... waarde heer, Vertel eens op weet je nog meer Thomasvaer Nee Piet, nu is jouw beurt gekomen, 'k Heb eventjes revanche genomen, „Die mannenpraat is niks gedaan..." Dat kijk je nou wel andersaan Nu weet je zelf niets te verzinnen. Pieternel Jawèl... daar schiet me net te binnen Bij al die Nationale hulde, Hoort ook... de Nederl. gulden Thomasvaer Haha, zeg Piet... nee, die is goed! Pieternel Tóch zijn we, man, voor véél behoed, Door kalmte en voorzichtigheid, Én door een krachtig, flink beleid Een prijsopdrijving werd voorkomen En menig maatregel genomen In het belang van 't gansche volk, Ik maak me daarom tot zijn tolk, Nu wij behoed zijn voor ontoering, En ik breng dank aan de Regeering Thomasvaer Dat's waar, ja, eerlijk toegegeven, Al mag dan ook de gulden „zweven" Hg komt misschien niet eens zoo slecht Weer op z'n pootjes weer terecht En gaan wij zelfs eens vergelijken En eens in andre landen kijken... Pieternel Dan zegt een ieder, Thomasvaer Geef mij dat kleine Holland maar Daar heerscht tenminste rust en vrede, En luistert nog de mensch naar rede! huwelijk alleen werschte te zijn, en dat hij 's avonds bij mij zou kunnen komen en dat ik hem dan zou ver wachten. En terwijl ik dit alles zei, glimlachte ik tegen hem, niettegen staande ik hem had kunnen vermoor den en hij ging weg als een groot, gulzig, triomfeerend dier, meenende, dat de gehoorzaamheid, mij door het huwelijk opgelegd, hem eindelijk zou geven datgene, wat hij verwacht had door schandelijke handelwijzen te verkrijgen.... en hij liet me alleen eenige gedachte was om te ontvluchten. Ik begreep de waarheid. Ik voelde me er door overweldigd, me er door meegesleept. Alles, wat ik indertijd met oom Peter doorleefd had, kwam in mijn geest voor mij terug. Al de dingen, die gebeurd waren, behoorden niet tot zijn wereld.... hadden er nimmer in thuis gehoord..., evenmin als ik zelf Het kwam me plotseling voor, alsof ik den laatsten tijd geleefd had te midden van monsters, ik wilde die nooit meer terugzien, nimmer meer die menschen ontmoeten, die ik ge kend had Doch niettegenstaande al deze gedachten mij overweldigden, begon ik met koortsachtige haast een tasch te vullen, en het kwam mij voor, alsof oom Peter dicht bij j mij stond, mij tot spoed aanzettende, terwijl hij me vertelde, dat ik geen seconde te verliezen had, omdat de J man, die mij zoo even veria en had, sluw was en die waarheid zou kunnen vermoeden, die verborgen lag achter mijn glimlach en vleierijen. als U het nog heden de nieuwe ver- stèrkte Abdijsiroop geeft Daardoor zal die afmattende hoest ophouden en de benauwende slijm loskomen. Akker's Abdijsiroop, thans nog versterkt en nog genee^krachtiger gemaakt, door toevoeging van de hoest-bedwingende stof codeïne, werkt als een balsem op de borat, keel en longen. Ze bevat een 20-tal kruiden, zooals de Aconiet en de Drosera, die ook door de geneeskundigen thans worden be schouwd als de heilzaamste stoffen ter be strijding van de ademhalings-stoornissen. Elke lepel Abdijsiroop werkt verrassend snel op de ademhalings-urganen. lost de slijm op, stopt den hoest, neemt de be- nuuwdheid weg en geneest de rauwe ont stoken plekken der slijmvliezen. ,."s We relds béste Hoest-siroop", zoo noemt men: Verlaagde prijieo i 75 ct., f 1.25, f 2-, f 3.50 p. flacon Vliegt men elkaar niet in de haren... Thomasvaer Of... 't zijn alleen de huw'lijksparen Pieternel Daar heeft men (zéker) óók zijn zorgen, Doch houdt men die het liefst verborgen, Daar weet men zich er'n te schikken En durft men nog.vóóruit te blikken Thomasvaer Daar zijn er géén, die onrust stoken, Pieternel Daar kan het enkel duchtig spoken, Zooals het onlangs heeft gedaan, Toen wéér twee schepen zijn vergaan Haar ook, als rouw ons heeft geteisterd, Een Wilton-ramp ons heeft verbijsterd— Dan meer dan ooit, voelt iedereen, Van wélke richting, zich er één! Thomasvaer Dan kennen wij geen enge grenzen, Dan zijn wij allemaal hier menschen, Met hart en zónder koud verstand, Een hart, dat klopt voor Néderland Pieternel Maar, Thomasvaer, ook in de tijden, Dat Nederl. zich mocht verblijden, Was er ons volk stééds eensgezind, Is er een band, die éllen bindt Thomasvaer Ja, ja, 'k begin je al te snappen, Toen, onverwachts men kwam verklappen, Het schoonste nieuws, van héél het jaar Pieternel JuistDe Verloving, Thomasvaer Thomasvaer Dat was een dag, ik wil het weten, Om nooit en nooit meer te vergeten! Pieternel Toen waren alle kleine zorgen Ook eventjes weer opgeborgen Thomasvaer Toen was er enkel ware vreugde, Pieternel Niet één, die zich niet echt verheugde, In het geluk, zoo stevig hecht, In deze liefde, waar... oprecht! Thomasvaer Eenvoudig, in z'n grijzen wagen, Zóó mocht Prins Bernhard erin slagen Het hart van Nederland te winnen, En z'n triomftocht te beginnen... Pietemei Door 't gansche land, langs dorpen, steden, Waar ook de auto kwam gereden, Er is gejute d en gejuicht, Spontaan hem, instemming betuigd! Ik ontvluchtte het buis door de achterdeur, en terwijl ik wegging, hoorde ik Sharpleigh in de bibliotheek lachen. Het was een nieuwe, vreemde lach, waar bovenuit John Graham s stem klonk. Ik dacht aan niets anders dan aan de zee over de zee te kunnen vluchten Met een taxi begaf ik me maar mijn Bank, waar ik geld opnam. Toen ging ik naar de kade om te trachten ergens aan boord van een schip te geraken, onverschillig op welk dan ook, en toen zag ik de groote boot, die op het punt was naar Alaska te gaan en verder weet u alles wat er gebeurde Alan Holt. Met een snik verborg ze het ge zicht in de handen, doch ook slechts voor een kort oogenblik. En toen ze Alan weer aankeek, straalde er een zachte glans van trots en ver rukking in. Ik ben niet bezoedeld, riep ze uit. Hij stond daar met bijeengeknepen handen en hij zag er op dat oogen blik heel hulpeloos uit en in plaats van zij was bij bet, die het gevoel had alsof hij zijn hoofd zou buigen, opdat ze niets van zijn tranen zou 1 kunnen zien. Want'op dit oog nblik straalden haar oogen helder en on bevreesd. Veracht u me nu Ik houd van u, zei hij opnieuw zonder echter een poging te doen, 'dichter bij haar te gaan.

Peel en Maas | 1937 | | pagina 5