TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS
Geluksdroom
ABDIJSIROOP
Prijsverhooging als
gevolg der guldens
depreciatie.
FEUILLETON.
Markten
Vergadering der Verkoopvereeniging
„St. Antonius" voor Venray e. o.
Verkoudheid,
hoest, bronchitis
AKKER 's verstèrkte
Zaterdag 19 December 1936
Zeven en vijftigste Jaargang No 51
De Regeering wenscht, dat het
algemeene goederenprijsniveau
niet noemenswaardig gaat stijgen.
Tegen prijsopdrijving zijn wetten
uitgevaardigd en gestraft worden
zij, die onnoodige prijsstijging
forceeren. Hier en daar zijn ver
volgingen ingesteld. Niet, dat de
Overheid principieel tegen hooge-
re prijzen is, neen, want zij beseft,
dat een der voordeelen van een
devaluatie is een betere verhou
ding tusschen kostprijs en ver
koopsprijs. Waar de kostprijzen
bijna niet lager kunnen, dient de
vertering te komen door prijs
stijging. De wetten hebben dan
ook niet beoogd het tegengaan
van gemotiveerde stijging, maar
het beletten van uitbuiting.
Het probleem echter blijft zeer
moeilijk en delicaat. Wat is een
gemotiveerde prijsstijging en wat
moet worden teruggebracht tot
uitbuiterij
Door het gecompliceerde kan
men natuurlijk onbillijkheden niet
voorkomen. Want er geschieden
tal van onbillijkheden. De invoer
van verschillend voedergraan kan
slechts tegen hoogeren prijzen
plaats vinden; toch wordt de
uitkeering per 100 Kg melk aan
de melkveehouderij niet verhoogd.
Naar mate de boter op de
wereldmarkt stijgt, vermindert de
Regering heffing en dit zal wel
de politiek zijn bij verdere prijs
verbetering van agarische pro
ducten. De boter is voor het
publiek duurder geworden; de
boer echter krijgt niet meer.
Doordat de ingrediënten voor
de vervaardigen van magarine
in prijs gestegen zijn, heeft de
Regeering toegestaan om den
magarine-prijs te rerhoogen en
ook hier vraagt men zich af,
waarom de margarine-producten
weer een extra voordeel in de
schoot wordt geworpen.
jWaarom mag de magarine
duurder worden? Niet duurder
voor de consument, maar voor
het landbouwcrisisfonds. Immers
de Overheid heeft de heffing van
de gemengde magarine van
42.60 op 39.30 cent per kilo
gram teruggebracht en waar de
verkoopsprijzen geen wijziging
hebben ondergaan, beteekent de
heffingverlaging een verhooging
van den prijs, welke aan de
margarine-producenten wordt uit
gekeerd.
Waarom dat meten met twee
maten, wanneer het de marga
rine-industrie betreft
Het Officieele Orgaan van den
Algemeenen Nederlandschen Zui-
velbond heeft in een harer num
mers het schrijven gepubliceerd,
dat die Bond aan den Minister
van Landbouw en Visscherij heeft
gezonden. In dit schrijven is een
berekening gemaakt van hetgeen
de boeren per K.G. melk krijgen
door
JAMES OLIVER CURWOOD.
31.
Ze keek hem aan en het was. als
of haar oogen nogmaals de vraag
herhaalden. Plotseling rees er een
verlangen in hem op tot haar te
spreken, zooals hij nog nooit tot
eenig menschelijk wezen gesproken
had en voor haar voor haar
alleen bloot te leggen, wat al jaren
in zijn ziel gesluimerd had. Terwijl
zij zoo naar hem opkeek, wachtend,
half begrijpend, waardoor een voch
tige glans in haar oogen kwam, was
ze zóo mooi, dat een zachte kreet
hem ontsnapte en hij onwillekeurig
zijn 'armen uitstrekte om haar tegen
zich aan te drukken.
Ik geloof, dat ik me nu pas
kan voorstellen hoe mijn vader mijn
moeder heeft lief gehad, zei hij.
Maar dat kan Ik u niet zoo precies
duidelijk maken. Toen zij stierf, was
ik nog zoo jong. dat zij mij niet
anders als in een mooie droom voor
kwam. Maar voor mijn vader was
ze eigentijk nooit dood geweest. En
hoe ouder ik werd. hoe meer ik haar
als een levend iemand ging beschou
wen, zoodat we gedurende onze
tochten zoo over haar plachten te
spreken, alsof zij werkelijk thuis onze
terugkomst afwachtte.
En nooit kon mijn vader lang
en gekregen hebben, voor en na
de depreciatie van den gulden.
Vóór de depreciatie van den
gulden kregen de melkveehouders
per K.G. melk, toeslag inbegrepen
4.20 cent en na de depreciatie
slechts 4.17 cent. Dit kwam, om
dat de Regeering de heffing van
2.24 heeft teruggebracht tot 2
cent per K.G.
De productiekosten der melk
zijn echter door de daling van
den gulden in het internationale
verkeer gestegen en de F. N. Z.
neemt deze stijging als gemiddeld
0.355 ct. per K.G. aan.
Door de vermindering der hef
fing en door de stijging van den
kostprijs is het nadeel voor den
melkveehouder geworden 0.385
ct. per K.G. Vanaf 1 November
j.l. heeft de Regeering de heffing
op melk weer met 0.40 cent per
K.G. verhoogd en krijgen de
boeren dus weer hetzelfde als
voor de devaluatie.
Waarom geniet de margarine
producent een surplus van 3.30
ct. per kilo margarine, niettegen
staande hij voor de depreciatie
al winst kon boeken, welke hem
in staat stelde om goede divi
denden te kunnen uitkeeren,
terwijl de veeboeren nauwelijks
aan hun kostprijs kunnen komen
en de stijging van 0.40 per K.G.
melk, welke zooals gezegd met
ingang van 1 November j.l. is
ingegaan, beschouwen als een
geringe compensatie voor het
kostprijsverschil tusschen zomer
en wintermeik.
Er zijn enkele groepen in het
land, die meer nog dan de land
bouw in de speciale zorg der
Regeering zich hebben mogen
koesteren. Het waren de bacon-
zouters, die nu uit de gratie zijn
en het zijn de margarine-produ
centen. Het zou juister zijn ge
weest, indien de heffing op
margarine onveranderd was ge
bleven, waardoor de margarine
maatschappijen zich een offer
zcuden hebben getroost ten bate
van het landbouwcrisisfonds, dat
nog steeds geld prachtig kan
gebruiken. t>an zou men ontstem
ming hebbenvermeden. Misschien
is er geen reden tot ontstemming;
de Regeering weet té goed, welke
winsten op de margarine-bereiding
worden gemaakt en het zou
natuurlijk kunnen zijn, dat de
extra-depreciatie-lasten, op de
margarine gelegd, een eventueel
voordeelig verschil in een verlies
zouden hebben veranderd Maar
dan dient dit te worden gepubli
ceerd. Of het een of het ander.
Of de Regeering haalt de logische
motieven aan, die hapr hebben
doen leiden tot verhoogen der
prijzen van de margarine-produ
centen of zij laat de heffing
onveranderd. Het klinkt mooi, dat
de consument niet meer zal heb
ben te betalen.... het zijn nu echter
de boeren, die het douceurtje
aan de margarine bekostigen.
CUYK Dinsdag 22 December
wegblijven van de plek, waar zij
begraven lag. Hij noemde die kleine
holte aan den voet van den berg
zijn „huis", daar waar 's zomers de
waterval ruischte en waar een para
dijs van vogels en bloemen was, die
haar gezelschap hielden temidden van
die woeste natuur, die ze zoo lief
had gehad. Daar stond ook nog de
hut, waarin ik geboren was, tegen
de bergen aan gelegen, vol van alles
wat mijn moeder met haar eigen
handen gemaakt had en die er nog
precies zoo uitzag als op den d
dat zij stierf.
En mijn vader placht daar te
lachen en te zingen; hij had een
mooi, helder geluid, dat tot ver in
de bergen doordrong en soms kwam
het mij voor, alsof mijn moeder
werkelijk nog leefde, als hij thuis
was. Maar u ziet er verschrikt uit,
juffrouw Standish. Het mag u wel
allemaal vreemd en spookachtig toe
lijken, maar het was waar, zoo
waar, dat ik nachten wakker heb
gelegen, wenschende, dat het nooit
zoo was geweest.
Hoe kon u zooiets wenschen
zei ze zoo zacht, dat het bijna een
fluisteren was. Ik hoop, dat iemand
eens.... datzelfde gevoel zal hebben,
Maar dit gevoel bracht juist
de groote tragedie, datgene, wat
graag van mij wilt hooren, zei hij,
terwijl hij zijn gebalde vuist opende
en toen de vingers weer krampachtig
sloot.
Maar toen begonnen macht en
hebzucht een rol te spelen en met
hun lange grijparmen naderden ze
dichter dien kleinen hoek aan den
voet van den berg. Doch mijn vader
I dacht er niet aan, wat er zou kun
nen gebeuren. Het greep plaats in
Het was er druk Zaterdagavond
in de groote zaal van het Patronaat,
alwaar de Verkoopvereeniging, onder
voorzitterschap van den Heer Mart.
Wismans, eene algemeene ledenver
gadering hield. Mogelijk hebben de
agenda-punten dit drukke bezoek in
de hand gewerkt.
Nadat de Voorzitter een welkoms
woord tot de vergadering gericht
had, opende hij deze met den gewo
nen groet en sprak een innig diep
gevoeld woord van hulde aan de
nagedachtenis van den Heer Bernard
Loenen, die vanaf de oprichting der
vereeniging, slechts met een korte
onderbreking, ontstaan door het in
werking treden der crisismaatregelen,
Directeur der Vereeniging geweest
is-
Telde de vereeniging bij haar be
gin een 150-tal leden, vóór de cen
trale begon, was dit getal, dank zij
de activiteit van den Heer Loenen,
gestegen tot bijna 1000. Gerust mag
dan ook van den Heer Loenen ge
tuigd worden, dat hij veel, zeer veel
voor de vereeniging en hare leden
gedaan heeft. Bovendien bezat de
Heer Loenen een warm gevoel voor
de belangen der leden en waar een
lid meende, dat zijn belangen niet
geheel naar zijn wensch behartigd
waren, zich tot hun Directeur wen
de, dan was zeker, dat zulk lid met
beteren kijk op den gang van zaken
tevreden huiswaarts ging met de
wetenschap, dat de Directeur voor
hen waakte. Bestuur en leden zgn
dan ook vervuld van dankbaarheid
jegens den Heer Loenen, bij wiens
begrafenis dan ook zulk een belang
stelling was, speciaal van vereeni-
gingsleden, dat slechts de begrafenis
van den grooten Venrayer JanPoels,
daarboven ging.
Zeker heeft het bestuur er zorg
voor gedragen, dat er voor hun
eminenten Directeur eene plechtige
H. Mis van Requiem werd opgedra
gen, maar het Bestuur is de mee
ning toegedaan, dat de plicht van
dankbaarheid alleszins billijkt, dat
er op alle plaatsen, waar de ver
eeniging een afdeeling telt, nogmaals
een H. Mis wordt opgedragen. Laat
ons nu gezamenlijk, zegt de Voor
zitter, op deze vergadering een Onze
Vader en Weesgegroet bidden tot
rust zijner ziel.
Met volle instemming der verga
dering werd hiertoe overgegaan en
duidelijk was het waar te nemen,
welk een groote plaats de Heer
Loenen in de harten der vereeni-
gingsleden innam.
Hierna vervolgde de Voorzitter
zijne inleiding en wees er op, dat in
verband met het overigden van den
Directeur, het Bestuur zich geplaatst
zag voor de lang niet gemakkelijke
taak een opvolger te kiezen. Adver
tenties in de bladen brachten 85
sollicitanten aan. Het werd een keu
ren van aanbevelingen, getuigschrif
ten, schoolrapporten en informeeren
naar de sollicitanten, dat er meer
dan eene bestuursvergadering aan
besteed werd. Eindelijk na lang wik
ken en wegen bleef er een drietal
sollicitanten over en daaruit zou dan
de keuze geschieden en is de Heer
Heijnen uit Roermond, wiens aanbe
velingen en rapporten prima zgn en
alleszins de hoop bevestigde ten op
zichte van het welvaren der veree
niging, benoemd.
De Heer Heijnen is een jonge man
van 27 jaar, wiens salaris bepaald
is op f 1500.— minimum en f 1800.
maximum. De borgstelling is bepaald
op f 5000.
Als opvolger van den ontslapen
Directeur Loenen, wacht U, Direc
teur, zoo richt de Voorzitter zich
tot den Heer Heijnen, een moeilijke
taak, maar uw jeugd en werklust,
verbonden met de volle medewerking
der leden, doen ons de beste ver
de lente van het jaar, dat hij mij
voor het eerst mee naar de Veree
nigde Staten nam. Ik was toen acht
tien. Vijf maanden bleven we weg,
een tijd, die mijn vader eindeloos
voorkwam. Dag en nacht verlangde
hij naar mijn moeder en naar het
huisje aan den voet van den berg.
En toen we eindelijk terugkwamen,..
Hij wendde zich weer naar het
venster, doch hij zag niets van de
gouden zonnestralen, noch drong de
stem van Tautuk tot hem door.
Toen we terugkwamen.., her
haalde hij op kouden, harden toon,
waren op de plek, waar de hut van
mijn moeder siond, honderden werk
lieden bezig. De hut was verdwenen;
van den waterval was een kanaal
gemaakt, dat mijn moeders graf had
verzwolgen. Ze hebben het op de
zelfde manier verwoest, zooals ze
lafer tienduizend Indianengraven ver
nield hebben. Haar beenderen lagen
verspreid over het zand en de mod
der en vanaf het oogenblik, dat mijn
vader zag, wat er gebeurd was,
heeft de zon nooit meer voor hem
geschenen. Zijn hart in hem was
gestorven, maar hij bleef leven....
voor korten tijd....
Mary Standish had het gezicht in
de handen verborgen; hij zag hoe
haar jonge schouders schokten en
toen ze haar blikken weer tot hem
richtte, was het, alsof hij de bleeke
schoonheid van een steppenbloem
bekeek.
En de man, die deze misdaad
beging was John Graham zeide
zij op eigenaardigen zachten toon,
als van te voren wetende, wat zijn
antwoord zou zijn.
Ja, John Graham. Hij was daar
als vertegenwoordiger van groote
wachtingen koesteren.
Nadat de Voorzitter nog had
medegedeeld, dat de Heer Heijnen
zijn domicilie heeft bij den Meubel-
handel Maassen in de Groote Straat,
waar hij steeds en ook op straat
voor ieder vrijelijk te spreken is,
kreeg de nieuwe Directeur Heijnen
het woord en beval zich aan in de
medewerking der leden. Hij van zijn
kant zal gaarne zijn beste krachten
geven om de Verkoopvereeniging tot
grooten bloei te brengen, hetgeen
Spreker zeer goed mogelijk acht; Zijn
er wenschen of klachten, kom ge
rust bij den Directeur, die zich gaarne
zal inspannen om Uwe tevredenheid
en vertrouwen te verwerven. (Ap
plaus).
Hierna deed de Secretaris, op ver
zoek van den Voorzitter, voorlezing
der notulen de vorige algemeene
vergadering, maar toen de vergade
ring werd afgevraagd of zij zich met
de voorgelezen notulen vereenigde,
kwam er een opmerking, die weldra
door meerdere gevolgd werd, welke
hier en daar zooveel van de notulen
afweken, dat de Voorzitter herhaal
delijk er op moest wijzen, dat de
notulen aan de orde waren.
Het was echter toegeeflijk, dat de
sprekers afdwaalden, wijl het een aan
het ander vastzat, naar hun meening.
Wat was het geval In de notulen
was gelezen, dat de leden, die na 1
September 1936 hun varkens nog aan
den vrijen handel verkochten, niet
tegenstaande de leveringsplicht aan
de Vereeniging, in de vergadering
van 17 Augustus weer was ingevoerd,
zouden worden geschrapt, of dat het
Bestuur zal zien wat er met dezulken
gebeurt.
Over de laatste zin rees nu de
moeilijkheid. Uit de vergadering werd
in den breeden door meerdere spre
kers betoogd, dat er in de laatste
vergadering alléén besloten was,
dezulken te schrappen als lid.
De Voorzitter voert hier echter
tegen aan, dat toen dat besluit ge
nomen was, er direct werd opgemerkt,
dat dit niet volgens de statuten was,
waarna hQ onmiddellijk er aan heeft
toegevoegd„het Bestuur zal zien
wat er met dezulken gebeurt-"
Meerdere bestuursleden bevestigen
dit, maar de Heer v. d. Sterren
wijst er op, dat er nogal geroezemoes
was in die vergadering en het zeer
goed mogelijk is, dat verreweg de-
meesten in de vergaderzaal dit laatste
niet gehoord zullen hebben. Maar
gezegd is het.
Meerdere leden verzekeren dit niet
gehoord te hebben.
Eaï Heer G. Reintjes, Leunen, zegt
er zich aan geërgerd te hebben, dat
het Bestuur den Bondsadviseur ge
passeerd is, toen het Bestuur meende
een paar leden in rechten te moeten
aanspreken, wegens overtreding van
vorenbedoelden leveringsplicht. Hij
herinnert er aan, dat er een plaat
is, waarop twee boeren geteekend
staan, die ieder een koe in een be
paalde richting willen trekken. Een
advocaat zit echter de koe rustigjes
te melken. Hij spreekt er zgn zorg
over uit, dat we hier in dezelfde
richting gaan en dit ontraadt hij
ten zeerste, daar de Statuten meer
malen met goedkeuring van het
Bestuur zijn overtreden, ja zelfs
buiten werking gesteld. Hij wijst er
op, dat Mr. Dubois, in leven Directeur
der Centrale Boerenleenbank, steeds
doceerde, dat een vereeniging, die
hare Statuten niet steeds heeft ge-
handhaaft, bij een eventueele proce
dure, waarbij naleving der Statuten
geëischt wordt, zwak staat. Wat zal
er nu gebeuren? Zij, die zich niet
kunnen verdedigen, zullen betalen,
doch de sterkeren, die er wat voor
over hebben, zullen er een advocaat
aanzetten en waarschijnlijk over
winnen. Dan zit het Bestuur met
Amerikaansche belangen. De opzich
ter had bezwaar tegen hetgeen er
gebeuren moest en ook verscheidene
werklieden protesteerden en velen
van hen, die mijn vader kenden,
weigerden dit misdrijf mede te vol-
voeien. Doch Graham had de wet
telijke macht: ze zeiden dat hij er
mee lachte en 't lollig vond, dat een
hut en eea kerkhof beschouwd zou
den worden een hindernis voor hem
te zijn.
En toen mijn vader en ik hem
opzochten, toen begon hij ook met
zijn duivelschen glimlach. Wij von
den hem temidden der werklui. Mijn
God, wat vervloekte ik dien kerel.
Een groote, grove, breede vent met
een dikke horlogeketting op z'n buik
die mijn vader vertelde, dat hij een
gek was om te veronderstellen, dat
hij een waardeloos graf als een hin
dernis zou beschouwen...
Ik wilde hem vermoorden,
doch mijn vader legde zijn vaste,
rustige hand op mijn schouder en
zeide:
Neen, dit is mijn plicht, Alan.
Mijn plicht
En toen..toen gebeurde het,
Mijn vader was ouder, veel ouder
dan Graham, doch God gaf hem op
dat oogenblik bovenmenschelijke
sterkte. Met zijn handen zou hij den
kerel vermoord hebben indien ik niet
tusschenbeide gekomen was. In de
tegenwoordigheid van zijn werkvolk
werd Graham als een hoop oude
vodden op den grond gesmakt en
toen hij daar hulpeloos nederlag,
ademsnakkend, vervloekte hij mijn
vader en mij. Hij zeide, dat zoolang
hij leefde, hij ons overal zou weten
uit te vinden en ons duizend keer
zou laten teruggeven, wat wij hem
de stukken. Hij zegt dit alles niet,
omdat hij tegen het Bestuur zijn
zou, maar alleen in het belang der
vereeniging. Slechts statutenwijziging
en daaraan in de toekomst de hand
houden, kan hier definitieve op'os-
sing brengen.
De Heer Peters geeft op een en
ander commentaar en de Voorzitter
merkt op, dat het zeer goed is, dat
een en ander hier openlijk gezegd
wordt, maar voegt er aan toewe
hebben nog steeds geen besluit voor
de notulen en stelt tegelijk de vraag:
Wat moet er dan gebeuren met hen,
die na 1 September hun varkens
buiten de vereeniging verkocht heb
ben Het Bestuur is voor vervolging.
Niet om de betrokkenen geld uit
den zak te jagen, doch als afschrik
wekkend voorbeeld voor anderen. Hij
betreurt thans ook, dat er in de
Statuten een boete bepaald is van
f 15. Er had z.i. beter kunnen staan
ten hoogste f 15. Maar we zouden
in een volgende vergadering kunnen
besluiten, de overtreders wat terug
te geven van de door hen betaalde
boeten.
De Heer G. Reintjes wijst er op,
dat er zoodoende gevaar bestaat,
dat de moeilijkheden nog grooter
worden. Laat het Bestuur bij den
door hem genoemden Meester in de
Rechten advies vragen en zoo dit
bevestigend luidt, dan moet het Be
stuur de vervolging doorzetten.
De Heer Peters merkt op, dat het
Bestuur door het volgen van den
door haar ingeslagen weg de Statuten
handhaaft. Sommigen zijn echter de
meening toegedaan, dat deze hand
having onmogelijk is. Al is de boete
heffing in een vereeniging uit den
booze, statuair is het in deze onge
twijfeld. Wat de tijdelijke niet-
toepassing der Statuten betreft, de
leden moeten er aan denken, dat
deze met goedkeuring der algemeene
vergadering tijdelijk geschorst zijn,
toen instelling der Varkenscentrale
het vrije leven der vereeniging
onmogelijk maakte. Nu er in dit op
zicht aanmerkelijke verbetering ge
komen is, is het Bestuur in de vorige
vergadering gekomen met het voor
stel tot herinvoering van den
leveringsplicht, welk voorstel in die
vergadering dan ook aangenomen is.
Een buitenstaander zou onderhand
gaan meenen, dat het Bestuur de
Statuten dikwijls verkracht. En toch
is niets minder waar. De vergadering
zal toch de door hem gesignaleerde
feiten niet tegen kunnen spreken.
Het Bestuur wil niets anders dan
het welzijn der vereeniging en leden.
Maar wat moet nu zwaarder wegen?
Een minder gelukkige uitdrukking
van den Voorzitter of naleving der
Statuten Het Bestuur heeft deze
actie niet uitgelokt alleen om de
betrokkenen te straffen, maar het
kan niet anders, wil men het prestige
der vereeniging of van het Bestuur
niet ondermijnen. Men moet beden
ken, dat het zeer goed mogelijk is,
dat het laatste deel van den ge-
wraakten zin van den Voorzitter
door de vergadering niet verstaan is.
De P. Reintjes meent toch, dat er
een draai genoemd wordt. Hij be
twijfelt of de juiste toedracht wel
vermeld wordt. Hij zegt, dat de Heer
P. J. Arts te Leunen hem er zgn
verwondering over uit heeft ge
sproken, dat het Bestuur den Bonds
adviseur gepasseerd is. Hij bepleit
Statutenwijziging en dan samen
vooruit, de nieuwe toekomst in.
Waar het de vereeniging niet om
die enkele guldens boete te doen is,
bepleit hij staking der vervolgings
actie. Hij wijst er op, dat er leden
zijn, die geen oproepingskaar t voor
een vergadering gekregen hebben.
Bovendien meent hij dat een gewone
kaart niet voldoende is, moet een
oproeping voor een algemeene ver
gadering niet bij aangeteekend
schrijven geschieden
§.\De Heer Peters zegt, dat het
Bestuur order heeft gegeven om
allen aan te schrijven. Hij vertrouwt
dan ook, dat de Heer Reintjes wel
zoo onderlegd is in de administratie
hadden aangedaan.
- En toen sleurde mijn vader
hem als een beest naar den rand van
een bosch, waar hij al de kleeren
van zijn lichaam rukte en sloeg hem
toen met een zweep tot zijn armen
er moe van werden en de kerel er
uitzag als een stuk rauw vleesch en
bewusteloos bleef liggen. Toen zijn
zijn wij beiden weer naar de bergen
teruggekeerd.
Gedurende dit verschrikkelijke ver
haal had Mary Standish haar oogen
geen oogenblik van hem afgewend,
terwijl heur handen even krampach
tig had geknepen als hij de zijne
Heur oogen en gezicht gloeiden en
het was of ze iemand af wilde
springen en ter neer slaan, dat on
zichtbaar tusschen hem verrezen
was...
En toen.,. Alan... Wat gebeurde
er toen...
Ze wist zelf niet, dat ze hem bij
zijn voornaam had genoemd en ook
Alan scheen hiervan niets gemerkt
te hebben.
Die vervloekte kerel heeft zijn
woord goed gehouden, antwoordde
hij op grimmigen toon. Zijn invloed
en het geld vervolgden ons, overal,
Mijn vader was gelukkig geweest,
doch nu werd de eene bezitting na
de andere ondeugdelijk gemaakt. In
een mijn waarin hij een groot deel
van zijn geld stak, werd niet meer
gewerkt. Een hotel te Dewsom,
waarin hij betrokken was, ging over
den kop. Zoo volgde het eene on
geluk na het andere en na iedere
gebeurtenis ontving m'n vader een
heel beleefd briefje van Graham
zijn spijt betuigend over 't gebeurde
en dat zoo was ingekleed of het,
van een oprecht vriend was. Doch
en de gevaarlijke gevolgen daarvan.
Sommige menschen, die wat vatbaar
zgn op borst en keel denken, dat
het nu eenmaal him lot is 's winters
te moeten hoesten, kuchen, hggen,
benauwd en vol op de borst te zijn.
Indien Gij tot diegenen behoort, probeert
dan eens de nieuwe verstèrkte Akker's
Abdijsiroop die honderdduizenden hun
levens-blijheid heeft teruggegeven. Reeds
na enkele lepels bemerkt Ge dat dit mid
del U zal kunnen helpen. De slijm, die
U op de borst drukte, enU benauwd maakte,
komt gemakkelijk los, de hoestbuien wor
den zeldzamer en verdwijnen, Uw adem
haling wordt weer diep en geruischloos
en de slijmvliezen van Uw borst en keel
worden versterkt. De planten-extracten
en de codeïne, de grootste hoest-bedwin-
ger, maken de nieuwe verstèrkte Abdij
siroop tot ,,'s werelds béste Hoest-siroop".
Verlaagde prijxcn i 75 ct., f 1.25, f 2.-, f 3.50 p. flacon
dat er bij vergissing wel eens een
overgeslagen zgn kan, waaraan de
Voorzitter toevoegt, dat statuair
aanschrijving niet noodig is en op
roeping in de bladen voldoende is.
Intusschen waren we nog niets
verder met de notulen en vraagt de
voorzitter of de vergadering er zich
mee kan vereenigen de overtreders
te schrappen, waarop de Heer Reint
jes opmerkt, dat het zoo gevaarlijk
is te procedeeren, dat kost geld,
hetgeen de Voorzitter doet opmerken,
dat schrappen van de ledenlijst toch
niets kost. Er zrjn bg de overtreders
van thans zelfs 2 personen, die per
soonlijk door Loenen z.g. gewaar
schuwd zijn.
De Heer Peters wijst er op, dat
men doende is zelfs besluiten van
een algemeene vergadering op zij te
schuiven, speciaal die, genomen in de
vorige vergadering.
De Heer Reintjes bepleit nogmaals
Statutenwijziging met opname der
boetekwestie in een Huishoudelijk
Reglement, dan is men vrijer deze
toe te passen of te verlagen ofwel
in te trekken. Verder zou hij de
overtreders gewoon schrappen. Beter
500 goede leden dan 1000 halve.
Als de Voorzitter dan voorstelt de
overtreders van den leveringsplicht
als lid te royeeren, stemt de verga
dering er unaniem mee in, hetgeen
ook van toepassing zal zijn voor de
genen, die vanaf deze vergadering tot
het van kracht worden der te wijzi
gen statuten, mits we er achter ko
men, voegt hier de Heer Peters bij,
want niet alle gevallen komen het Be
stuur ter oore.
Nu nog het besluit om de woorden:
„Dan zal het Bestuur wel zien, wat
er met dezulken gebeurt" uit de
notulen terug te nemen, waartoe de
vergadering besloot en het agenda
was tot: mededeelingen en rondvraag
afgewerkt.
De Voorzitter deelde mede, dat de
uitbetaling der varkens zal geschie
den naar geslacht gewicht in ver
band met kwaliteit. In dit opzicht
kwam er nog een voorstel om de
leden vrij te laten om zwaardere var
kens aan den handel te leveren,,mits
aan den Bond een zekere recognitie
afdragend. Dit vond de Voorzitter
onjuist, daar niet allen in staat zijn
om aan den handel te kunnen leveren
en zoo zou er een scheeve verhou
ding ontstaan kunnen.
De Heer G. Reintjes vindt het op
merkelijk, dat het steeds dezelfde
personen zgn die in hooge of lage
mijn vader gaf toen bijna niets meer
om geldverlies. Hij stelde nergens
be'ang meer in, alleen in de kleine
hut en het graf, dat eens in de
bergen lag. Zoo leefde hij nog drie
jaren, toen hij op een ochtend dood
gevonden werd,
Dood
Alan hoorde slechts den snik in
Mary Standish stem, toen zij dit
vroeg, want hij stond voor het
venster, met zijn rug naar haar toe
gekeerd.
Ja.... vermoord.,.. Ik weet. dat
dit Grahams werk was. Niet, dat hij
het zelf gedaan heeft, doch het is
door middel van zijn geld, dat deze
moord geschiedde. Natuurlijk is het
nooit uitgekomen wie het gedaan
heeft. Ik zal u niet vertellen hoe hij
door zijn invloed en zijn macht mij
tegengewerkt heeft: hoe mijn eerste
rendierkudde omgebracht werd en
hoe hij in de dagbladen spottende
artikelen en leugens liet publiceeren,
terwijl ik den vorigen winter in de
Vereenigde Staten was, toen ik mijn
best deed om uw volk iets van den
werkelijken toestand van Alaska te
doen begrijpen. Ik wacht en ik weet,
dat eens de dag zal komen, waarop
ik John Graham zoo in mijn vuisten
zal hebben, zooals mijn vader twintig
jaar geleden aan den voet van den
berg. Hij zal nu ongeveer vijftig
zijn Doch hiermee zal ik geen reke
ning houden, als mijn dag is geko
men. Geen macht ter wereld zal me
dan kunnen weerhouden, zooals ik
indertijd mijn vader heb tegengehou
den. En geheel Alaska zal dan
jubelen, want zijn macht en zijn geld
zijn de twee monsters, die Alaska
vernielen, zooals hij indertijd 't leven
van mijn vader verwoest heeft. Ten-