DEBDE BLAD VAN PEEL EN MAAS
De onrust te
Brussel
Buitenland.
Naak los die kou!
DAMPO daar lucht je van op.
Ons weekpraatje.
Krakelingen.
Gemengde Berichten
Zaterdag 31 October 1936
Zeven en vijftigste Jaargang No 44
De herberekening der
Indische pensioenen.
Ondanks de devaluatie zet
de regeering door.
Een noodzakelijk kwaad
Bevrediging voor de oud-
gcpens. Ind. militairen.
Wie verwacht mocht hebben,
dat de regeering na de devaluatie
haar aanpassingspolitiek zou sta
ken, is door de indiening deze
week van het wetsontwerp tot
herberekening der Indische pen
sioenen, in die meening teleur
gesteld.
De regeering had trouwens
reeds eerder van haar voornemen
om haar aanpassingspolitiek tot
een logisch einde te volvoeren
doen blijken.
We spreken van een „logisch"
einde
Inderdaad zou een stopzetten
na de devaluatie van de verla
gingsmaatregelen ten aanzien van
salarissen en pensioenen, niet
logisch zijn geweest. Omdat dan
een deel van de overheidsambte
naren zou zijn bevoordeeld tegen
over al die anderen, wier inko
mens reeds geheel het door de
regeering gezochte aanpassings-
punt hadden bereikt
De verlaging of gelijkschake
ling van pensioenen blijft in de
aanpassingspolitiek van de re
geering en ook na de devaluatie
een eigen principieel aspect be
houden.
We wagen ons hier niet aan
een zuiver juridische beschou
wing van de zaak en laten dus
de vra2g geheel open, in hoever
een wijziging in eenmaal verkre
gen pensioenrechten in overeen
stemming kan worden geacht met
letter en geest van de wet.
We willen er slechts op wijzen,
dat de voorgestelde verlaging
of gelijkschakeling van pensioenen
in het algemeen in strijd kan
worden geacht met het publieke
rechtsgevoelen.
Wanneer men zich verzekert
bij een particuliere maatschappij
en men heeft steeds prompt de
overeengekomen premies betaald
dan voelt men zich bedrogen,
wanneer op stuk van zaken de
overeengekomen uitkeering wordt
verminderd.
Ten aanzien van een verzeke-
ringsregeling met den staat kan
dat niet anders zijn.
Gepensionneerden, die eens in
overheidsdienst waren, hebben
voor hun pensioen betaald. Als
regel ten volle. Het rijk behoefde
dan ook geen toeslag te geven
in het fonds, waaruit de pensioe
nen moeten worden getrokken,
integendeel hield dit fonds
geld over van de premies. In 't
algemeen hebben de verzekerden
dus meer betaald dan de kost
prijs.
Wat de wet ook moge bepa
len, de massa voelt het als een
onrecht, dat een verzekerde niet
krijgt uitgekeerd de som, voor
dewelke hij premie heeft ge
stort.
Men kan een minder zakelijke
en meer ideële opvatting hebben
van den plicht der overheid
jegens de ambtenaren, wier pen
sioen ze verzekerd had. Men
kan zeggende overheid garan
deert haar ambtenaren niet zoo
zeer een bepaalde geldelijke uit
keering op hun ouden dag, maar
het voeren van een zekere levens
welvaart.
Zoo bezien, zou er weinig zijn
in te brengen tegen de voorge
spelde verlaging der Indische
pensioenen, welke van enkele
percenten tot een vermindering
met 20 en in sommige gevallen
tot 25 pet. loopt. De regeering
brengt de pensioenen daarmee
terug tot het peil van de pensi
oenen, welke in overeenstemming
zijn met de nieuwe, lagere sala
rissen, welke tegenwoordig wor
den uitgekeerd aan de functiona
rissen, die hetzelfde ambt ver
vullen als de gepensionneerden
van vroeger.
Wanneer de regeering deze
gedachte als stelsel van over
heidsverzekering aanvaardt, dan
is er iets voor te zeggen. Dan
weet de verzekerde tenminste
ook, dat bij een nieuwe stijging
van salarissen, als gevolg b.v,
van een noodzakelijk geworden
verdere muntdepreciatie, zijn pen
sioengrondslag in voor hem gun-
stigen zin zal worden herzien.
Men legge zulk stelsel dan
echter ook in de wet vast. We
vreezen, dat de huidige pensioen
aanpassing niet als een uitvloei
sel van een goede sociale ge
dachte moet worden beschouwd,
maar als een incidenteel ingrijpen
van de regeering, met het doel
van een voor haar toevallig pro
fijtelijke omstandigheid te profi-
teeren.
Immers, ware het minder de
bedoeling geweest om een be
paalde geldelijke uitkeering aan
oud-ambtenaren te verzekeren,
dan wel de mogelijkheid van 't
voeren van een zekeren levens
standaard na beëindiging van het
dienstverband, dan had de re
geering in de jaren van hoog
conjunctuur, welke we na den
oorlog hebben gekend, ook de
pensioenen dienen te verhoogen
van hen, die den overheidsdienst
voor 1920 hadden verlaten en
met hun bescheiden uitkeering
de grootste ellende kregen te
trotseeren, toen mét de inkomens
van de werkenden, de prijzen
van huren en levensmiddelen met
sprongen omhoog gingen.
Die stakkerds echter heeft men
jaar op jaar laten soebatten en
smeeken om eenigen toeslag op
hun pensioenen. Minstens 90 van
de 100, die voor 1920 waren
gepensionneerd, zijn in ellende
gestorven en thans pas, nu de
regeering aanleiding heeft ge
vonden om pensioenen te gaan
„herberekenen", welke door de
tijdsomstandigheden aan den
hoogen kant waren geraakt, nu
pas laat ze zich door de conse
quenties bewegen om ook de
pensioenen van voor 1920 tot 't
peil van 1920 om te schakelen.
De verlaging der „hooge pen
sioenen" levert het rijk een voor
deel van 8 millioen; de verhoo
ging van de ..lage" pensioenen
van degenen, die voor 1920
werden gepensionneerd, kost
omdat er zoo weinig overleven
den meer zijn zeven ton.
Als we dan spreken van „de"
gepensionneerden van vóór 1920,
die het nu beter gaan krijgen,
dan zijn we maar halfjuist. Het
zijn n.l. alleen de oud-gepension-
neerden Indische militairen, die
aldus een verhoogde uitkeering
zullen genieten.
Waaruit blijkt, dat van het
volgen van een bepaald stelsel
de verzekering van een be
paalden levensstaat betreffende
nog niet kan worden gespro
ken.
We hebben een en ander naar
voren willen brengen ten aanzien
van de herberekening der Indi
sche pensioenen, omdat deze zaak
thans bij het departement aan
hangig is gemaakt. Ons bezwaar
gaat echter principieel tegen alle
pensioensverlaging, dus óók tegen
die van b.v. het spoorwegperso
neel, voor dewelke de verlaging
reeds eerder haar beslag kreeg.
Waar een vastgestelde premie
werd betaald, moet ook een
vastgestelde uitkeering verzekerd
zijn. Die uitkeering moet zijn,
óf een vast, onveranderlijk, be
drag in geld, óf een variabele
som, benoodigd voor het voeren
van een zekeren levensstaat.
Wil men dit laatste, dan moet
zulks ook in de wet worden
vastgelegd. Md.
Met eenige bezorgdheid heeft
menigeen, vooral in 't zuiden
van ons land, het verloop van
den Zondag te Brussel afge
wacht.
Ook België heeft den grooten
schreeuwer van het oogenblik,
zooals wij er eenige kennen en
zooals andere landen er bezitten
of er door bezeten worden.
In België heet hij Degrelle.
Deze zou Zondag met 250.000
man naar Brussel trekken. Maar
zijn grootspraak is hem noodlot
tig geworden. De Belgische mi
nister-president Van Zeeland heeft
uitgaande van dat fascistische
reuzencijfer, de demonstratie van
dien heer verboden. Hij heeft
den volke voorgeredeneerd, hoe
dat tot ongelukken moest leiden;
250.000 man op een terrein van
17 Hectare, waar nog gebouwen
van hout van afgetrokken moes
ten worden, dat ging niet. Dat
was een uitlokken van onge.
regeldheden. Het kan niet anders.
Ik doe het toch, antwoordde
Degrelle.
De verstandige Van Zeeland
heeft geen woord meer gezegd,
maar is eenvoudig de tientallen
extra-treinen gaan verbieden, die
Degrelle tot zijn beschikking had.
Hij liet de wegen bewaken, op
dat Degrelle geen autobussen
zou mobiliseeren.
En zoo hoorden we geen hoo-
ger schatting dan van 20.000
man, die de Rexisten Zondag in
Brussel op de been hadden. Dat
aantal werd er daags tevoren al
gesignaleerd als van elders aan
gekomen met de gewone treinen.
Zulk getal mannen had Brussel
alleen op de straat kunnen bren
gen als het een beweging van
eenige beteekenis betreft, zou men
zeggen.
Degrelle was intusschen niet
heelemaal van zijn overmoed ge
nezen. Hij maakte op een ge
geven oogenblik een raam open
een maand tevoren had hij
het al gehuurd in een huis
op het plein voor de kerk van
St. Goedule en begon op zijn
manier zijn mond open te doen.
Eenige doodgewone politie
mannen gingen binnen, pakten
Degrelle bij zijn kraag en stopten
hem in een politie-auto. Hij werd
onschadelijk gemaakt, tot de
Zondag voorbij en het gevaar
voor relletjes geweken was. Het
was bij wat herrie en schermut
selingen gebleven.
Ruim één uur 's nachts reeds
hij kan nu ook moeilijk voor
martelaar gaan spelen werd
Degrelle in vrijheid gesteld en
hij beweerde in dat oogenblik
alle doeleinden, die hij zich had
gesteld bereikt te hebben.
Tableau 1
Dus Van Zeeland tevreden en
Degrelle tevreden.
De beweging had een fatsoen
lijk slot 1
Wij kunnen allemaal gerust
zijn
Op één punt moeten we echter
nog even de aandacht vestigen
Toer Van Zeeland de betoo
ging verbood, hebben we daar
over aanstonds kritiek gelezen in
een voornaam Katholiek Vlaamsch
Belgisch dagblad. En ook de
correspondent van een voornaam
Nederiandsch katholiek blad deed
daaraan terstond mee.
Gewezen werd op het verschil
van houding door de regeering
aangenomen bij een socialistische
betooging, die werd toegelaten
en bij deze rexistische beweging
die verboden werd.
Het ware verdienstelijk en
juister geweest van zulke bladen
wanneer zij met die critiek ge
wacht hadden tot Maandag, als
het gevaar, dat het optreden van
heethoofden met zich bracht,
geweken zou zijn.
Er was gevaar voor troebelen.
In zulk oogenblik is 't verkeerd,
een regeeringsdaad, die troebelen
voorkomt, af te keuren. Men mag
ook van geen regeering verlan
gen, dat zij een verkeerde daad
herhaalt, orrdat zij als precedent
een verkeerde daad had gesteld
Ook bij haar was inkeer te
loven. Van Zeeland zal zich wel
wachten een tweeden keer de
socialisten op straat te laten
demonstreeren.
Degrelle staat ons principieel
nader dan de socialisten, we
dingen niet af op zijn goede
bedoelingen en allerlei deugden,
die men van hem vertelt.
Maar hij moet geen gemoe
deren op hol brengen, zooals hij
Zondag deed. Daar is niets
katholieks aan. En het is toe te
juichen, dat de politie er op in
ranselde, toen de orde werd ver
stoord.
Als er van regeeringszijde iets
misdreven is en dat zal wel
dan is er nu tijd voor critiek,
niet zoolang er gevaar was, dat
zij den toestand niet meester zou
blijven. N.K.
gekondigd, dat hg, Léon Degrelle,
Zondag 250.000 partijgangers in de
Belgische hoofdstad zou verzamelen
„om de regeering weg te vagen."
Waarop de regeering in het be
lang der openbare orde deze betooging
verbood en tegenging, o.m. door een
verbod van het laten rijden van
extra-treinen en het vervoer van
betoogers met autobussen.
De rexisten beweren, dat daarmee
de democratie haar dictatuur heeft
ingesteld.
We zien de zaak anders. Ware de
betooging een zakelijke en ordelijke
propaganda geweest voor een poli
tieke gedachte, dan hadden zelfs de
rexisten rexisten recht gehad op
democratische duldzaamheid. Maar
hun leider heeft als doel van de
betooging aangegeven, de regeering
weg te vagen." M.a.w. door een mas
sale straatherrie wilde hij druk op
de regeering uitoefenen, opdat deze
desnoods na eenige herhalingen
van dergelijke betoogingen zou
heengaan. Dat is de weg der revolutie
een democratisch bestuur heeft
tot taak en plicht om deze te keeren.
Als de Brusselsche regeering nu
maar niet met twee maten gaat
meten, zooals de Franschedat onlangs
deed en aan b.v. communistische
revolutie-wekkers toestaat, wat ze
aan rechts-revolutionnairen heeft ge
weigerd. Belet ze ook communis
tische revolutie-pogingen, als conse
quentie van haar houding op Zondag
j.l., dan is haar opvatting gezond-
democratisch.
KLEINE SCHERMUTSELINGEN.
Als gevolg van de regeeringsmaat-
regelen zijn Zondag slechts enkele
duizenden rexisten uit de provincie
tot^Brussel kunnen doordringen, waar
ze zich langs den weg onledig hiel
den met de oud-strijders toe te
juichen, die ter gelegenheid van de
herdenking van den slag aan den
IJzer, voor den koning hadden ge
defileerd.
Politie en militairen wisten de
orde volledig te handhavenslechts
hadden hier en daar kleine scher
mutselingen plaats tussehen groepen
rexisten en politieke tegenstanders,
socialisten en communisten, ook wel
met jonge liberalen.
Er zijn slechts twee politiebeamb
ten en een burger door revolver
schoten gewond.
Omdat hij getracht had om toch
het politieverbod te overtreden en
zijn partijgangers toe te spreken,
werd Léon Degrelle, de leider der
rexisten, gearresteerd. Ook werden
wegens ongehoorzaamheid aan de
politie eenige rexistische Kamer
afgevaardigden aangehouden. Totaal
werden ongeveer 200 rexisten in
arrest gesteld. De meesten werden
na verhoor vrijgelaten.
Te voorzien valt, dat de jongste
gebeurtenissen in Brussel aan de
rexistische beweging geen goed
hebben gedaan. Het leek tot heden
te veel, dat de autoriteiten deze
politieke nienwlichters niet aankon.
Dat biologeerde de massa, maar
deze suggestie is thans verbroken.
als paddestoelen uit den grond, die
vooral op hun manier, d.i. tegen de
wenschen van de vorstelijke verloof
den in, de entourage (van nationale
versplintering) rond het huwelijk
onzer Kroonprinses zullen helpen
formeeren.
Honderd voorzitters en voorzitsters
van comité's liggen 's nachts al
slapeloos in hunne bedden, repe-
teerende en verbeterende de spontane
toespraken, welke ze straks bij de
officieele huwelijksfeesten voor het
volk zullen afstekenhooge hoeden
komen drie maal daags uit hun
doozen om te worden afgestoft en
glanzend opgewrevencolberts en
jaquets en rokcostuums worden naar
den kleermaker gezonden om het
knoopsgat op het revers te laten
doorsteken, dat er thans nog slechts
met een „veterdraadje „pro forma"
op is afgeteekend.
En inmiddels kan het algemeene
comité dat zoo bescheiden naar den
wensch der vorstelijke verloofden
vroeg, niet tot een oplossing komen.
Het durft niet besluiten tot een
nationale inzameling voor het door
de Kroonprinses en haar a.s. gemaal
verlangde huwelijksgeschenk. Het
vreest een fiasco, omdat er voor
hetzelfde doel van alle kanten wordt
gevraagd en gebédeld.
Gebedeld, jaEn niet ten be
hoeve van het a.s. paar, dat dit
gedoe niet wenscht, maar tot meer
dere eer en glorie van mijnheer X
of mevrouw Y, die zoo goed mogelijk
voor den dag wenschen te komen
om de rechten op het lintje zoo hóóg
mogelijk op te voeren.
De aarzeling van het algemeene
comité heeft weer tot gevolg gehad,
dat de vertegenwoordiger van het
Nationaal Jongeren Verbond er is
uitgeloopen. Misschien wel.... om een
eigen" comité te gaan vormen voor
een „eigen" huwelijksgeschenk.
Wat een hopeloos gemis aan fijn
gevoeligheid spreekt toch uit dit
alles
Men „polst" de verloofden over
een cadeau, dat hun welkom zou
zijn. Het vorstelijk paar maakt dit
verlangen inderdaad kenbaar. Dit
veriaogen wordt tot een publieke
aangelegenheid en.... men is zoo
onsmakelijk, om er recht tegen in
te gaan en de voldoening aan per
soonlijke eerzucht te stellen vóór of
bóven de voldoening van het jonge
vorstenpaar.
Holland op z'n smalst en z'n malst.
Ik zie maar één uitweg om het
ten deze lakenswaardige particuliere
initiatief te smoren laat de regeering
bekendmaken, dat ter gelegenheid
van het a.s. vorstelijke huwelijk in
géén geval koninklijke onderscheidin
gen zullen worden verleend aan de
aandragers van speciale geschenken.
Doe wat Dampo in beide neusgaten.
Doos 30, Pot 50 ct. Bij Apot. en Drog.
DE REXISTEN IN BELGIË.
DE REGEERING BLUFT BAAS.
De rexisten in België, die al een
even negatief program hebben, al
thans een even negatieve propaganda
voeren als de N.S.B. en andere fas
cistische of nat. soc. bewegingenten
onzent en bovendien als gevolg van
him zuidelijk temperament nog wat
militanter zijn dan de Mussertianen,
hebben Zondag niet het minste suc
ces geboekt met hun aangekondigde,
maar door de regeering verboden
betooging.
WAS HET VERBOD
ONDEMOCRATISCH
De leider der rexisten had aan
HET NATIONAAL HUWELIJKS
GESCHENK.
HOLLAND OP Z'N MALST.
DE STRIJD OM HET LINTJE.
Ik heb me doodgeërgerd geluk
kig slechts bij wijze van spreken
over het commissoriaal gedoe inzake
het nationale huwelijksgeschenk aan
de Kroonprinses en haar aanstaanden
gemaal. Dit gedoe is écht-Hollandsch
van onsmakelijkheid.
Daar vormt zich een comité voor
een „nationaal" huwelijksgeschenk
en informeert bescheiden bij het a.s.
vorstelijke echtpaar„wè.t het meer
prefereert, een stroom van onnutte
cadeaux van allerlei comité's, of één
groot geschenk van heel het volk in
al zijn geledingen.
Natuurlijk spraken de vorstelijke
verloofden zich voor het laatste uit.
En jó., ab het dan zoo wezen
mocht 'n zeewaardig „jacht," dat
zou een geschenk zijn, hetwelk aan
de jonggehuwden de intimiteit zou
bieden, waarheen het verlangen van
alle getrouwde verliefden uitgaat en
het zou bovendien passen in het
kader van ons volkswezen, dat is
ingesteld op de vertrouwdheid en de
vertrouwelijkheid met de zee.
Dus wilde men de verlangens van
het a.s. vorstelijke echtpaar ontzien,
dan géén versnippering, géén afzon
derlijke cadeaux, géén speciale
comité's.
Maar blikkiekaterZou mijnheer
Jansen en mevrouw Pieterse, en
Jonkvrouw de Oude en freule d' On
bekende van Hier of Daar, zouden
zij hun kans moeten laten voorbij
gaan om als voorzitter of secretaresse
in ieder geval als levende bezieling
van het Comité der Hofstadsche
vrouwen, of der Friesche Meer-
bewoners, van de Zuid-Nederlandsche
dienstmaagden, of de boven-Moer-
dgksche Geuzen, van de vereenigde
Nederlandsche zoet water visschers, de
katholieke geitenfokkers of de chris
telijk gereformeerde werkloozen, een
handgeknoopt tapijt, een Volen-
damsch-, Markensch-, Zeeuwsch-,
Brabantsch- en weet ik wat al méér
„nationaal" costuum aan de Kroon
prinses en haar gemaal aan te bieden,
in de hoop en de verwachting op
het ridderkruis van de Orde van
Oranje Nassau
Dat nóóit!
En dus rezen en rijzen de comité's
EVEN TIJD VOOR....
'n Caravellis
Een dure reclame-campagne van
een onzer groote sigarettenfabrie-
ken heeft het den rookers ingepompt
dat enkele verloren minuten niet
beter zijn te besteden dan door net
„toeback suygen" aan een sigaret.
n Paar vrije minuutjes deugen im
mers voor niets anders, ze zijn
althans te kort voor ernstig werk.
Ten departemente van een onzer
ministeries in Den Haag denkt men
daar anders over.
Daar gebruikt men een paar ver
loren minuutjes om de vertegen
woordigers van een groote groep
nijvere werkers voor het behoud
van hun economische bestaansmoge
lijkheid te laten pleiten.
En de rest van den ambtelijken
tijd, gaat die aan het rooken van
Caravellis- en andere sigaretten
heen
Van hetgeen er precies is gebeurd,
geeft de Pluimveebode op de vol
gende wijze verslag
„Een dezer dagen meldde een
officieel persoon, die de belangen
der pluimveehouders wilde be
pleiten, zich voor een bespreking
bij een onzer hoogste regeerings-
ambtenaren aan. Deze deelde hem
mede, daarvoor slechts twee mi
nuten beschikbaar te kunnen
stellen, waarop zeer terecht werd
geantwoord, dat de bezoekende
functionaris in hooge mate teleur
gesteld was, dat voorde belangen
van zoo heel veel kleine menschen
slechts 2 minuten vrij gemaakt
konden worden. Het resultaat werd
toen, dat er meer tijd beschikbaar
kwam".
Het Hbld. bevestigt de historiciteit
van de gegevens van de „Pluimvee
bode" en noemt den ambtenaar,
over wien in het bovenstaande citaat
wordt geklaagd. Het is Mr. A. A.
van Rhijn, secr.-gen. van de depar
tementen van Landbouw en van
Nijverheid.
We noemen het niet alleen treurig,
dat er ten genoemde departemente
zóó weinig ernst aanwezig blijkt om
zich van den vreeselijken crisisnood
van een belangrijke bevolkingsgroep
op de hoogte te stellen, maar zijn
ook pijnlijk verbaasd over het gemis
aan ernst bij de studie der vraag
stukken, welke aan zekere ambte
naren ter oplossing zijn toever
trouwd.
Ziehier, waarop het oordeel van
Mr. van Rhijn ten aanzien van den
toestand in het pluimveebedrijf was
gefundeerd, Hg gaf dit oordeel te
kennen in het onderhoud van twee
minuten met 'n staartje.
Bij die gelegenheid merkte be
doelde regeeringsambtenaar op,
dat de pluimveehouders het zoo
slecht nog niet hadden. In den
afgeloopen zomer was hij namelijk
in zijn vacantie bij verscheidene
boeren-pluimveehouders geweest
en die hadden hem verzekerd, dat
de pluimveehouderij nog het beste
deel van hun bedrijf was.
Inderdaad hebben wij die periode
gedurende een deel van dit jaar
gehad. Maar hoe ontstellend kort
zichtig is het, om daaruit te be
sluiten, dat de pluimveehouders
niet bitter te klagen hebben Alsof
door een beperkt deel van een
jaar een geheel jaar goed gemaakt
kan worden, te meer, wanneer
dit deel nog geen louter rozen
geur en maneschijn te zien gaf.
Voorts alsof er inmiddels niet iets
is veranderd. Tarwe kostte in den
vacantietijd (Juli 1936) per 100
kg. 5.62Yj, den 12en October j.l.
f 8.90. Mais liep in dat tijdvak op
van f 71.75 tot f 98.50. Gerst van
f 74.75 tot f 122.50 per 1000 kg.
Men krijgt toch wel een gevoel
van verlatenheid, wanneer men aldus
moet vaststellen, dat hooge regee-
ringsambtenaren, die groote bevol
kingsgroepen door het ontwerpen
van doeltreffenden regeeringssteun
voor ondergang moeten behoeden,
zich voor het vormen van hun
oordeel verlaten op een zonnigen
indruk uit zonnigen vacantietijd.
Jammer was in dit geval, dat de
vacantietijd van den mensch in den
druksten werktijd van de kip pleegt
te vallen. In Juli hebben de kippen
houders geen klagen. Want dan
vullen de legnesten zich „vanzelf"
en als het uiterlijk goed gaat, dan
prakkezeert de boer niet veel. Dè.n
denkt hij niet aan het geld, dat de
kip heeft gekost, vóór ze legde en
aan den tijd, dat zs iü den winter
tijd voer vraagt, zonder er iets
tegenover te stellen.
We willen den heer van Rhijn eens
'n rekensommetje voorhouden. Hij
kan het in twee minuten bestudee-
ren. Een volwassen kip eet per dag
120130 gram meel- en hardvoer.
Dit kost op het oogenblik gemiddeld
12 cent per kilo. De gemiddelde
eierproductie zal ongeveer 120 en
zelfs in de allerbeste bedrijven niet
meer dan 150 eieren per jaar zijn.
De eieren moeten dus ook al
weer gemiddeld 4 a 5 cent per
stuk opbrengen om de voerkosten
te dekken. Ze brengen dat niet op.
Bovendien is er dan nog geen arbeid
in rekening gebracht, geen mate
riaalkosten, geen afschrijving op
hokken enz., geen aanschaffings- en
opfokkosten van de hennener is
geen rekening gehouden met sterfte.
DE GROOTEN EN DE KLEINEN.
Een winke'iertje uit het dorpje
Wrjhe stond voor den kantonrechter
te Deventer terecht, verdacht van
overtreding van de wet tegen on
wettige prijsopdrijving. De man had
knotten koordwol met 5 ct. per knot
verhoogd. Het kwam vast te staan,
dat ook zijn inkoopsprijzen waren
verhoogd en daarom waren de winke
liers overeengekomen om ook zelf
iets meer te vragen.
Dat mocht niet, zei de ambtenaar
van het O.M. „Dit is nou een voor
beeld zoo betoogde hij van hoe
het niet moet." Hij eischte f 25
boete. En de kantonrechter maakte
de opmerking, „dat verdachte zijn
ouden voorraad voor den ouden prijs
had moeten verkoopen. Extra ver
dienste achtte hij niet noodig."
't Is een geluk voor dezen kanton
rechter dat hij kantonrechter is ge
worden en niet in den handel is
gegaan. Zijn failliet ware niet uit
gebleven.
Als de markt terugloopt, kan een
winkelier dan óók zijn voorraad
tegen den ouden prijs omzetten?
Het doet wat .klein" aan, dit voor
den rechter slepen van kleine winke
liertjes, die een paar centen op hun
grutten of hun knotten koordwol
hebben gezet, nadat de grossiers of
f abrikan ter, hun de devaluatie-das
hebben omgedaan. Laat men de oor
zaken van prijsverhooging ook eens
aan de bron nagaan.
De gulden is gedevaleerd met 20
pet., maar de vrachtprijzen oplndië
werden dadelijk na de devaluatie
met 30 pet. omhoog gebracht. Dit
percentage is óók gelegd op de ver-
voerprijzen van de Mitropa.
Ik ben niet zoo bang voor onwet
tige prijsopdrijving van winkeliers.
Die knauwen elkaar zooveel mogelijk
met hun prijzen, eenvoudig omdat
de markt van neringdoenden over
voerd is. Maar feit is, dat de winke
liers hoopjes circulaires krijgen van
hun leveranciers, alle prijs verhoogin
gen annonceerende.
BEGIN VAN HET EINDE DER
TEELTREGELING VOOR HET
PLUIMVEE.
Voor de hoenderrassen, welke bruin-
schalige eieren produceeren, is het
principe der overbodige en kostbare
„teeltregeling" losgelaten.
Naar wij vernemen heeft de Eieren-
en Pluimveecentrale besloten, om met
het principe der teeltregeling voor
de Pluimveehouderg te breken voor
wat betreft de rassen die bruin-
scbalige eieren leggen.
De consequentie hiervan zal moe
ten zijn, dat het geheele z.g. teelt-
verbeteringssysteem wordt geliqui
deerd, nu het foutieve van dit kost
bare en overbodige stelsel, zonne
klaar aan den dag is getreden. Im
mers dit papieren stelsel dreigde den
ondergang van 'n paar onzer zelfs
internationaal gerenommeerde rassen
mede te brengen. Voor deze conse
quentie blijkt de Centrale ten slotte
te zijn teruggedeinsd. (Hbld.)
Bericht
Thans naast goudgele ook witte Purol,
Dit wrijft onzichtbaar weg en daar
om is Purol (wit) zoo bijzonder
aangenaam voor de verzorging van
het gelaat. Zelfde prijzen. Doos 30.
Tube 45 ct. Bij Apoth. en Drogisten