DERDE BLAD VAN PEEL EN MAAS
De losgebroken
devaluatiestroom.
FEUILLETON.
Geluksdroom
Afrikaansche
brieven.
Voor de vrouwen.
Zorg voor de voeten.
De werking van
ABDIJSIROOP
is versterkt!
Tegen den wassen-
den vloed van god
loosheid en heiden
dom.
Zaterdag 10 October 1936
Zevenden vijftigste Jaargang No 41
Al tal van jaren heeft het vraag
stuk devaluatie of deflatie de
hoofden verhit.
Het grootste gedeelte van de
landen, die in den werelhandel
een domineerenden rol speelden,
besloten tot inuntcorrectie en
daaronder behoorden Engeland,
Amerika en Japan om de voor
naamste te noemen.
Frankrijk, Nederland, België,
Zwitserland en Duitschland hiel
den zich afzijdig en meenden
verstandig te doen door den
gouden standaard te blijven hand
haven.
Hun redeneering was, dat men
te eeniger tijd toch tot het goud
zou moeten terugkeeren. Hield
men vast aan de oude muntwaar
de en paste men het prijsniveau
aan de wereldmarkt door verla
ging van de kosten (loonen,
vaste lasten enz.) zonder aan de
munt te tornen, dan zou men
uiteindelijk een grooten voor
sprong hebben op de andere
landen.
Immers, de niet-goudlanden
zouden hun kosten in werkelijk
heid onvoldoende verlagen, want
de verlaging door de muntcor-
rectie was in die periode vol
doende om een heftige concur
rentie te kunnen voeren.
De landen echter, die hun munt
op peil hielden zouden derhalve
reëel versoberen en mocht het
op een gegeven moment tot een
internationale stabilisatie komen,
waarbij een geringe muntcorrec-
tie als sluitsteen zou dienen (men
noemde dit den laatsten tijd een
aligement) dan profiteerde men
dubbel, dus zoowel van de reëele
kostenverlaging als van de nieuwe
reductie via de munt.
Het is echter niet zoo gegaan.
Integendeel, de goudlanden
hadden met ontzaglijke moeilijk
heden te kampen en van een
versobering over de geheele linie
was geen sprake.
Te veel bevolkingsgroepen
werden met totalen ondergang
bedreigd en de Regeering had
te steunen.
De boerenbevolking werd ge
holpen door de bekende land
bouwcrisis-wetten, de werkloozen
door de steun, de visschers kre
gen hun regelingen en de tuin
ders ontvingen een bedrag, dat
niet voldoende bleek om hun
zorgen te verdrijven.
Al deze maatregelen hadden de
tendens om het leven duurder
te maken, dan overeenkwam met
de versoberingsgedachte.
Zeker... men betaalde voor de
agrarische producten minder dan
voor den oorlog en belangrijk
minder dan in de hausse-jaren
om 1929, wat echter niet wegnam
dat de zuivere deflatie hierdoor
werd belemmerd. Doch ook de
Regeering kon haar dalende in
komsten niet missen.)
Het nationaal vermogen liep
schrikbarend achteruit... het na
tionaal inkomen daalde. De be
lastingen moesten worden ver-
door
JAMES OLIVER CURWOOD.
22.
Alan voelde, dat hij nu dichter
bij huis kwam. Het leek hem onein
dig lang geleden sinds hij het sissen
van spek in een braadpan en het
geborrel van koffie op een open
kampvuur gehoord had. Hij vulde
zijn pijp en nadat hij het hout had
gehakt, zat hij Olaf gade te slaan,
die zich bezig hield met hét half ge
bakken gerstebrood
Dit alles herinnerde hem aan zijn
vader, hoe dikwijls had Olaf niet
op deze wijze met zijn vader ge
kampeerd.... in die dagen, toen Alaska
nog jong was en er geen kaarten
waren om aan te wijzen, wat er
achter de volgende bergketen lag.
Olaf sliep. Het vuur was zachtjes
aan uitgegaan, bleek nagloeiend in
het maanlicht, en de stemmen van
den nacht kwamen nader, terwijl het
zachte ruischen van den wind en
het stroomende water op gedempte,
maar duidelijk hoorbare muziek ge
leek het was de hartslag der bergen,
en tegelijk daarmede hoorde hij het
kabbelen der golven en kwam het
hem voor, alsof de boomen fluister,
den.
hoogd en nieuwe belastingen
ingevoerd; de directe zoowel als
de indirecte lasten namen toe,
zonder dat de Regeering over
een meerder totaal aan inkom
sten kon beschikken.
De internationale handel stag
neerde; de contingenteeringspo-
litiek deed onzen export enorm
terugloopen. Toch hield de Over
heid vast aan haar lijn, niettegen
staande de door het Volk ge
brachte offers bijna niet meer te
torsen waren en niettegenstaande
het resultaat vrijwel nihil moest
worden genoemd, al erkende de
Regeering zulks niet.
Onze moelijkheden waren iden
tiek aan die van de andere goud
landen. De omstandigheden waren
natuurlijk verschillend, afhangende
van de mentaliteit van het land
en van het aldaar bestaande
prijspeil en van de economische
ontwikkeling in internationale
richting. Doch in hoofdtrekken
was een zelfde lijn te trekken.
Daarom begon de meening post
te vatten dat indien één der
goudlanden het front afvallig zou
worden, de anderen wel moesten
volgen. België was de eerste, die
ontrouw werd, daartoe door de
omstandigheden gedwongen. Dit
belette de andere niet om den
gouden standaard te handhaven.
De mokerslagen werden echter
feller; Frankrijk, mede door de
meer naar links georiënteerde
stroomingen, kon het niet meer
bolwerken en ging tot devaluatie
over. Zwitserland volgde onmid
dellijk daarna, want ook in Zwit
serland ging de neiging hoe
langer hoe meer in de richting
van de muntcorrectie. Ons land
bleef alleen overimmers Duitsch
land had in naam een goudmark,
doch werktemet een serie speciale
marken, die belangrijk waren ge-
deprecieerd.
Ook wij kapten het gouden
anker.
NieP.y^'sr een nieuwe munt-
basis te aanvaarden, doch zuiver
en alleen door het instellen van
een goud-embargo. „Let op" luid
de het woord van den schipper
Colijn en nu zal men hebben af
te wachten, waarheen ons land
zal gaan drijven.
De eerste maanden zullen
uiterst belangrijk zijn. Vastgesteld
moet worden, waarheen de vrije
krachten ons zullen voeren en
zoodra deze koers kan worden
bepaald, welnu, dan zal men de
teugels ongetwijfeld weer in han
den nemen. Dan begint de op
bouwDan ontstaat weer hoop
in de harten en dan kan er licht
komen in de economische duis
ternis, waarheen wij lange jaren
hebben moeten leven 1
XII.
Missiewerk.
Ja, wat is missiewerk Dat is van
alles en nóg wat, en *t is niet gemak
kelijk om hiervan een compleet over
zicht te geven en dezen brief toch
een beetje logisch op te stellen.
Missiewerk, dat is buiten 't Priester
lijk zielenwerk, scholen bezoeken en
inspecteeren, zieken verzorgen en
verplegen, geregelde missiereizen
houden door de dorpen, kerken en
scholen bouwen, brikken doen maken
en bakken, planken zagen en deuren
en vensters maken... in een woord,
twaalf ambachten en, laten we hopen
geen dertièn ongelukken...
't Zielenwerk doet zich vooral
gelden 's Zondags en op hoog dagen
en vooral op missiereis. Zondags is
de missionaris bijna altijd alleen,
omdat er een aan de missiestatie
blijft en de ander naar een der hulp
kerken gaat. De een zoowel als de
ander heeft zijn handen aardig vol.
Tegen 6 uur begint 't biecht hooren
tot 9 of half 10 wanneer de hoogmis
voor de zwarten begint. In onze
kerkop de statie van Blantyre is
dan óm half 8 al een leesmis geweest
voor de blanken en Indiërs of liever
voor alles wat niet zwart is. Een
leelgk kantje van de Engelschen
zich zoo af te zonderen van de
zwarten zelfs in 't Huis des Heeren,
maar: waar niets tegen te doen is.
Moesten ze naar den negerdienst
komen dan kwamen ze heelemaal
niet meer naar de kerk. Ik persoon
lijk zou zeggen, dat ze dan maar
thuis blijven, maar men moet zich
ook hóuden aan algemeene regels en
orders van hooger gegeven.
Die negerdienst van half tien be-
teekent stampvolle kerken zoowel
aan de missie als in een der hulp
kerken, en duurt nog al lang. Heel
de kerk zingt 't gewone der H. Mis
(Kyrie, Gloria enz.) mannen en
vrouwen alternatief.
Natuurlijk moet er gepreekt wor
den in de negertaal. Dan gaan allen
die willen in die Hoogmis ter H.
Tafel en dat zijn er gewoonlijk heel
wat.
Ik heb Zondagen van 600 Commu
nies gehad. Na die Hoogmis mag
men eerst eens gaan veranderen,
want ',t resultaat van die opgepakte
kerk is gewoonlijk een nat pakje
van 't transpireeren. Na 't gebruik
van een ontbgtje heet 't kinderen
gaan doopen want alles wat 't levens
licht aanschouwde gedurende de
week wordt ter H. Doop gedragen
op Zondag wegens de afstanden.
Ochwat een herrie dan soms eer
ze netjes op een rij staan en ieder
z'n Peter of Meter heeft te pakken
en eer ge de namen weet en de
herafkomst, of 't n.l. wel kinderen
van christenen zijn. Als ge dan al
moe bent en zoo'n 15 of 20 van die
schreeuwers moet christenen, vast
gehouden door tamelijk domme
negerinnen, is er heel wat geduld
en stalen zenuwen noodig.
Daarna komt nog eerst 't interes
sante werk, n.l. de processen op 't
bureau der missie. De catechisten
staan al gereed met hun luitjes die
,den Pater moeten spreken". Deze
wil zich verloven of trouwen en
komt vragen of zgn liefste niet al
te zeer in 't zwarte boekje staat
voor 't verleden. Die twee zijn juist
getrouwd en... 't gaat niet samen
Die weer hebben mekaar de hut uit
gevochten of vrouwlief is gewoon
gaan loopen en vertikt 't om in de
familie terug te komen, enz. enz.
't Wordt twee uur en ook wel drie,
eer ge kunt zeggenWe hebben weer
eens Zondag gehad. Maar God
dank dat ze zoo goed ter kerke
komen, want weet wel, dat de
meesten van heel ver komen. Tot
10 K.M. komen de meesten geregeld
naar de kerk en dan nuchter ge
woonlijk. Anderen die 30 of 40 K.M.
en verder wonen, komen van tijd tot
tijd, zoo eens per maand b.v. en gaan
dan Vrijdags of Zaterdags heel vroeg
thuis weg. Zaterdagavond komen ze
in de missie aan, brengen devoot
hun Zondag door en reizen 's avonds
weer af om Maandagavond of Dins
dags weer thuis te komen van... een
gewone Zondagplicht. Ja, die men-
schen beschamen onze moderne ge
makzucht heel wat.
Op Hoofddagen worden we gewoon
overstelpt, vooral voor Paschen, wan
neer duizende negers de Goei Week
aan de missies komen doorbrengen,
d.w.z. van Woensdagmiddag tot en
Het leek hem, alsof er iets van
uit die stilte tot hem kwam en hem
in de armen nam. Zxh geheel latende
gaan, sprak hij zacht den naam van
het meisje uit en voor het eerst
sinds vele jaren voelde hij, dat hij
op het punt stond te schreien, zooals
hij gehuild had, toen zijn vader stierf.
Het kwam hem heelemaal niet vreemd
voor, dat hij geen poging gedaan
had om achter het mysterie te kómen
dat om Mary Standish heengeweven
scheen. Als zij nog in leven ware
geweest had hij graag uit haar eigen
mond gehoord, wie zij was, waarom
zij pogingen tot zelfmoord had ge
daan en in welke verhouding zij
tot Rossland had gestaan. Maar nu
boezemde dit alles hem geen belang
stelling in. Het voornaamste was,
dat zij een stuk van hemzelf ge-,
worden was en met elk uur, dat
verliep, nam zij een grootere plaats
in zijn hart in. Het leek op hét
verzamelen van kostbare stukjes van
een schat, die ontheiligd en vernield
was geworden.
Hij wist niet, hoe lang hij dien
nacht geslapen had. Zijn slaap was
onrustig en vol droomen, die hem
telkens deden ontwaken. Daarom
keek hij maar naar de sterren terwijl
hij zijn gedachten trachtte te ver
j bannen.
Niettegenstaande zijn verdriet
waren het toch prettige droomen, en
was het alsof een zachte, boven-
natuurlijke kracht in hem werkte,
1 die probeerde de schaduw van de
'tragedie weg te wisschen.
Mary Standish was wéér bij hem;
tusschen de bergen te Skagway ze
liep aan zijn zijde in het hartje der
steppen, terwijl de zon haar oogen
en het glanzende haar kuste, te
midden van een weelde van wilde
rozen, purperen irissen, blanke hal
men en goudkleurige madeliefjes, en
de vogels hun trillers lieten hooren
Hij onderscheidde duidelijk hun ge
zang, waarop de meisjesstem in haar
gelukkigen overmoed scheen te ant
woorden en het was, alsof iets van
haar blijdschap op hem oversloeg.
Hij ontwaakte met een kreet, alsof
iemand hem gestoken had. Olaf was
reeds bezig het vuur aan te maken,
terwijl het morgenrood al zichtbaar
werd over de bergtoppen.
XII
Deze eerste nacht en dageraad,
doorgebracht in het hartje van de
wildernis, kwam Alan als een mijl
paal in: zijn leven voor en het was
alsof nieuwe levensvreugde tot hem
kwam vanaf de machtige toppen der
Chugach- ^n Kpnaibergen Hij begreep
nu, hoe- zijn vader jaren lang de
herinnering aan eén vrouw, die ge
storven was, heilig had gehouden
en het leek hem oneindig lang ge
leden toe. Ontelbare malen had Jnj
het wondei van haar tegenwoordig
heid in de oogen van zijn vader
gelezen, en eens, toen ze samen
neerkeken op een in jh)?t zonlicht
badende vallei, had de. oude Holt
gezegd:
Zeven en twintig jaar geleden
op den twaalfden dag der laatste
maand, liep moeder met mij door
deze vallei, Alan. Zie je die kleine
met Paschen. Dan komen ze van
heinde en ver, knapzak en brandhout
op het hoofd, slapen onder den
blooten hemel en dan lijkt de missie
wel een allemansmarkt. Ik heb eens
op Witte Donderdag met twee andere
Paters samen 2000 H. Communies
uitgereikt.
Ja, onze christen negers komen
zeker geen devotie te kort. Als ze
zoo voor hun ziel en zaligheid aan
de missie vertoeven, volgen ze niet
enkel de h. diensten maar gaan tus-
schenbg nog eens in groepjes naar
de kerk om rozenhoedjes te bidden
of den Kruisweg af te gaan, of zit
ten buiten uren lang heilige liedjes
te zingen over 's Heeren lijden en de
Eucharistie of Mai (Moeder) Maria
ter eere.
Op missiereis gaan is een andere
steeds weerkeerende bezigheid van
den missionaris en wel de meest
wegende taak. Vooral in 't droge
seizoen dat om de acht maanden
duurt, gaan de missiereizen geregeld
door; In los en kort reiscostuum
gaat 't dan de dorpen af, waar 't
eenigszins gaat per motor, maar
ook veel nog te voet of per ezel.
Drie jongens zijn gewoonlijk onze
reisgenooten een draagt 't reisaltaar
met al 't noodige voor de H. Diens
ten, een tweede 't kampbed met een
paar dekens en muskietnet, een derde
wat mondvoorraad voor de eerste
dagen.
In ieder dorp haast wordt gesla
pen in een der negerhutten die ze
ons afstaan en 's morgens wordt er
gebiecht, gecommuniceerd en ge
preekt in 't leeme kerkje of school,
en vervolgens kinderen gedoopt, pro
cessen aangehoord en geoordeeld, de
school geinspecteerd enz. Van dag
tot dag gaan we zoo verder, een
heele week lang of ook wel twee of
drie, totdat ge „op" zijt en... de
neger beu, weer verlangend naar een
fatsoenlgke verstandige menschen-
conversatie.
Ja, laat me hier even aanstippen,
dat deze laatste behoefte en het
alleen zijn een der grootste kruisen
van den missionaris uitmaken. Ge
wordt ze moe die negers en zoodra
ge terug bent aan de missie, gaat
de ander op zijn beurt op missiereis
en... bent ge weer alleen
Mag ik hier even zeggen, dat een
radio met ultrakorte golf een weldaad
aan den missionaris gedaan zou zijn,
een weldaad die alleen menschen,
die in treurige alleenheid geleefd
hebben, schatten kunnen. Naar Hol
land luisteren en zijn tobbende ge
dachten afleiden, wat een troost voor
den jongen missionaris die, moe ge
reisd, alleen zit op die lange tropen
avonden, (de zon gaat even over zes
onder, 't heele jaar door) met niets
dan wilden om zich heen, die best
weten te praten maar altijd over
maïs, boonen en apen.
Ik sprak zooeven van dien jongen
met mondvoorraad voor de eerste
dagen der missiereis. Ja, aan de
missie hebben we op vandaag onge
veer Europeesch voedsel, dat wel
lang niet zoo goed is als hier maar
er dan toch op lijkt.
Als ik U zeg dat „echte" Europee-
sche kost mij 30 pond zwaarder
maakte sinds ik ginds weg ben, kunt
ge de rest toch wel zelf raden
We hebben bijna in alle missie
staties nu geregeld brood of wat
daar tamelijk op lijkt, en in de
missies op de hoogvlakte ook boter
en melk wanneer de magere koetjes
tenminste hun plicht doen. Alleen 't
vleesch is in de tropen een lastig
probleem. Koe en varken slachten
gaat alleen in Juni en Juli wanneer
't wat frlsscher is maar buiten die
twee maanden is 't er te heet voor.
Eventueel geschoten wild brengt
een lekker hapje maar ook maar
voor hoogstens twee dagen. Dan kan
't overgeblevene weggegeven aan de
nikkers die dol zijn op een hapje
met een fijn luchje aan.
Aan de missie zelf is anders wel
te leven, met de noodige verstervin
gen. Maar op missiereis is 't heel
anders. Die zullen wel altijd 't groot
ste kruis van den missionaris blijven.
Veel mondvoorraad meenemen gaat
niet omdat de zaken hoogstens 4 of
bocht daar in de kreek, met die rots
in de zon 1 Daar gingen we zitten
om uit te rusten voordat jij ge
boren was.
Hij had over dien dag gesproken
alsof het gisteren gebeurd was. En
Alan herinnerde zich de eigenaardige
uitdrukking van geluk, die op zijn
vaders gezicht lag, toen hij naar de
vallei keek, waar hij iets zag, wat
niemand anders dan hij kon zien.
En het was geluk, hetzelfde,
eigenaardige, schrijnende geluk, dat
Alan's ziel binnensloop, zich neste
lend dicht tegen het verdriet, dat
daar al huisde. Het kwam hem voor,
alsof een huis in hem opgebouwd
werd, maar een huis, dat nooit ledig
zou zijn. Nooit meer zou hij een
zaam zijn Eindelijk begreep hij, dat
het een onsterfelijk deel van hem
was, zooals het ook iets onafscheide
lijks van zijn vader was geweest,
zich in zoete smart tegen hem aan
drukkend, hem aanmoedigend, hem
met zachten drang duidelijk makend,
dat er toch ergens een plaats was,
waar men elkaar weer zou zien.
Gedurende de volgende dagen
groeide dit gevoel in hem, doch
geen menschenoogen hadden 't kun
nen. Het was een geheim, dat hij
met een muur omringde, het zoo
gescheiden houdende van het stoïcijn-
sche koele in zijn natuur, dat de
'menschen met „onverschilligheid"
plachten te bestempelen. Olaf kon
echter meer zien dan anderen, omdat
hij met Alan's vader als broer had
omgegaan.
Zóó was de oude Holt geweest,
eerlijk, oprecht en met een glimlach
5 dagen goed blijven. Daar de mis
siereizen gewoonlijk ver over dien
tijd heengaan, moet er dan maar
maispap gegeten worden, door de
negerinnen klaar gemaakt en in ge-
vlochte mandjes opgediend. Tamelijk
primitief hé maar 's lands wijs is
ook 's lands eer.
Een andere groote bezigheid van
den missionaris is 't bouwen van
kerken en hulpkerken, missiehuizen
en scholen. Daar de missie zich
jaarlijks uitbreid met 10000 nieuw-
gedoopten en om dè 2 of 3 jaar een
nieuwe statie bij moet komen, om
de steeds groeiende uitbreiding 't
hoofd te bieden, behoef ik U niet te
zeggen, dat wij voorloopig niet uit
gebouwd komen. De genoemde ge
bouwen zgn meestal van steenen
uitgezonderd de gewone dorpsschool
tjes. Maar architecten en aannemers
zijn ongekende weelde in Centraal
Afrika.
Plannen worden door ons zelf op
gemaakt of meestal wel door een
pater die in het vak thuis is en
ondervinding heeft. Maar dan moet
verder alles, van 't brikken bakken
af, op plaats gedaan worden. Brikken
maken en bakken, boomen kappen
en zagen voor dakwerk, deuren en
vensters, in een woord alles wat bij
een bouw komt kijken.
De daken zelf zijn meestal vaD
gras en bij voornamere gebouwen
van gegolfde platen of van pannen
die dan ook al weer eigen maaksel
zijn.
Gemetseld wordt er zoowat alles
met klei die zeer hard wordt en voor
t witten branden we zelf kalksteen
die daar gevonden wordt. De vloeren
zijn meestal van baksteen, en soms
wel eens van cement, maar dat goedje
kost maar even 2 Pond Sterling per
vaatje.
Ziekenzorg, tandheelkunde of ten
minste uittrekken, wonden reinigen
en verbinden, zijn nog een andere
voorname bezigheid van den missio
naris. ,,'t Lichaam verzorgen om de
ziel te bereiken."
Ziedaar een overzicht van een ge
deelte van ons werk. Een groote
bezigheid blijft er nog te bespreken,
een die zeer tijdroovend is en veel
zorgen vraagt, n.l. onderwijs en
schoolwezen waarover later.
JAN DE PONTI s.m.m.
Miss. in Centraal Afrika
Oirlo, October 1936.
Zijn de gevolgen van den arbeid
onzer handen, hoewel verstandige
zorg ze meestal had kunnen voor
komen of uitwisschen, altijd toch
eervolle blijken uit den strijd des
levens, de menigvuldige gebreken
aan onze voeten zijn enkel gevolgen
van nalatigheid, onverstand en ijdel-
heid.
De grootste nalatigheid, gebrek
aan begrip van dat, wat de voet bij
staan en gaan te doen heeft en daar
door geheel verkeerde bekleeding van
den voet, misvormen hem en bezor
gen de schoenen en laarzen dragende
menschheid ontelbare lasten en veel
lijden. Evenals men van den voet,
behalve goede diensten ook een netten
vorm wenscht, zoo wenscht men die
ook aan geheel het lichaam, maar
aan het laatste besteedt men veel
zorg en aan den eerste ontneemt
men zijn doelmatigen vorm.
Om elastisch, taai en sterk te
worden, moet de voet heel rein
worden gehouden. Daar de voet door
vuile wegen gemakkelijk onrein
wordt, en dit door drukking en
wrijving bevorderd wordt, moeten
men deze laatsten voorkomen en
vooral zorg dragen voor reinheid.
Om de opperhuid glad en buigzaam
te houden, dienen regelmatige was
singen met warm water en zeep,
waarop eene koele afwassching of
afspoeling moet volgen om verwee-
keling, die anders licht ontstaat,
tegen te gaan.
Wie de voeten dikwijls genoeg
om zijn lippen in tijden van droef
heid. Hij had gezien, hoe hij met
buitengewonen mannenmoed na den
dood van zijn geliefde vrouw het
leven weer begonnen was in een
wereld, die n;ets meer voor hem
beteekende.
In Alan's oogen zag hij op dit
oogenblik dezelfde uitdrukking, die
hij indertijd in de oogen van zijn
vader gezien had, in die dagen toen
zij samen de kust van Alaska af
voeren. Slechts als hij alleen was,
kwam de naam van Mary Standish
over zijn lippen, en hij hield dien
even heilig als zijn vader indertijd
zijn moeders naam had gehouden.
Olaf keek hem van terzijde aan,
en dacht plotseling aan het verleden,
terwijl het hem opviel, hoeveel vader
en zoon op elkander geleken. Uit
bescheidenheid zei hij echter niets
van alles wat er in zijn hoofd om
ging.
Hij sprak over Siberiëvoort
durend over Siberië en hij haastte
zjch ook allerminst om naar Seward-
te komen. Alan zelf had ook geen
behoefte dit ie doen. De zomer was
al in de lucht en de dagen werden
zacht. De nachten waren echter nog
koud, onder een hemel vol sterren.
Dagen lang zagen zij niets anders
dan bergen, die denken deden aan
machtige* kasteelen, wier tinnen tot
aan de wolken schenen te reiken.
Zij bleven zooveel mogelijk bij het
vasteland tusschen de eilanden, waar
zij iederen avond al vroeg hun
tenten opsloegen.
De vogels kwamen bij duizenden
Jnaar het Noorden en tegen den
De vanouds beroemde AKKER's
ABDIJSIROOP is een naïuur-genees-
middel, daar de werking in hoofd
zaak berust op de geneeskracht van
extracten, bereid uit reeds in oude
tijden bekende „genees-kruyden".
AKKER's ABDIJSIROOP, bereid vol
gens oud recept, is dus een aan de
natuur ontleend geneesmiddel I
De genezende, hoeststillende,
slijmoplossende en kalmeerende
werking van de kruiden-extracten,
welke AKKER's ABDIJSIROOP zoo
beroemd hebben gemaakt,is thans
door een nieuwe toevoeging van
den bekenden Apotheker Dumont
nog sterker, nog sneller, nog
krachtiger en nog doeltreffender!
Een lepel AKKER'S ABDIJSIROOP
werkt thans 2 x zoo snel als voorheen l
Een ongeëvenaarde werking tegen
hoest, bronchitis, kinkhoest, verwaar
loosde verkoudheid, griep, influenza.
De verlaagde prijzen zijn thans:
75 ct. F 1.25 F 2.00 F 3.50
3 dagen 6 dagen 12 dagen 24 dagen
gebruik gebruik gebruik gebruik
De grootere flacons zijn bij
voortgezet gebruik voordeeliger!
wascht, heeft geen warm water
noodig en behoeft zooveel minder
voor verkoudheid te vreezen, daar
de huid door koud water het best
gehard wordt, terwjjl men door zorg-
vjldig afdrogen en krachtig wrijven
het doorstroomen van het bloed en
daardoor de wederverwarming be
vordert en zoo dit noodig is, door
beweging en warme bekleeding de
latere afkoeling verhindert.
Zulke doelmatig toegepaste koele
wasschingen zgn ook de beste en
duurzaamste hulpmiddelen, niet al
leen tegen koude voeten, maar ook
voor verfrissching na inspanningen
en tegen wonden bij het loopen ont
staan.
De Aartsbisschop en de Bis
schoppen van Nederland aan
de hun toevertrouwde Gees
telijkheid en Geloovigen.
Zaligheid in den Heer.
Zonder ophouden en met steeds
krachtiger aandrang, B. G., smeekt
Christus' Plaatsbekleeder, Onze Hei
lige Vader de Paus, zijn kinderen,
zich te weer te stellen tegen den
aldoor wassenden vloed van God
loosheid en heidendom, die de wereld
met ondergang bedreigt.
Het eerste gevaar, aldus de Paus,
het grootste en het meest algemee
ne gevaar is het communisme in al
zijn vormen en graden. Overal tracht
het binnen te dringen, hetzjj open
lijk hetzij vermomdhet bedreigt
alles en allende persoonlijke waar
digheid van den mensch, de heiligheid
van het fanylieleven, de orde en den
vrede van de samenleving en boven
alles den godsdienst. Als volge
lingen van den vader der leugentaal
trachten zij, die zich op den naam
„Godlooze" als op een eerenaam
verheffen, al wat den mensch heilig
is te ondermijnen.
Nu eens komen deze valsche pro
feten, terwijl zij inwendig roofgierige
wolven zijn, in schaapskleederen
om de goedgezinden te misleiden. Zij
preeken vrede, maar beoogen wereld
revolutie en trachten de ontzettende
beproeving van werkloosheid en crisis
avond hing er in de buurt van het
kampvuur een verrukkelijke geur van
gebraden vleesch. Toen zij ten laatste
Seward bereikten, en de tijd voor
Olaf was aangebroken om terug te
keeren, kwam er een eigenaardige
glans in de oogen van den ouden
Zweed en als laatste geruststelling
beloofde Alan hem, dat ze eens
waarschijnlijk samen naar Siberië
zouden gaan. Daarna keek hij de
„Norden" na, totdat de kleine boot
geheel uit zijn gezicht was verdwenen.
Alleen achtergebleven, werd het
verlangen in Alan om naar zijn eigen
streek terug te keeren, nog grooter.
En het geluk was hem gunstig. Twee
dagen na zijn aankomst te Seward,
slaagde hij er in passage te krijgen
op een boot, die naar de Opstan
dingsbaai voer met de mail en de
noodige levensbehoeften voor de
nederzettingen, duizend mijlen in het
rond daarvan.
Op den twaalfden Juni stapte hij
te Nome aan wal.
Een week lang bleef Alan in Nome.
Hij was blij, toen de week om
was en zijn zaken afgedaan waren.
Dezelfde boot bracht hem naar
Kotzebue. Volgens zijn horloge was
het al nacht, toen Paul Davidovich
hem in een licht bootje de delta van
de Kobuk-rivier opbracht. Maar er
was geen duisternis. In den middag
van den vierden dag bereikten zij
Redstone, op tweehonderd mijlen
afstand van den mond van de Kobub.
Samen gebruikten ze het middagmaal
aan den oever. Toen keerde Paul
Davidovich stroomafwaarts terug,
terwijl hij tot afscheid wuifde zoo
ver hij kon.
Wordt vervolgd.
