Weekblad voor VENRAY, HORST en Omstreken.
PAREL
DER PEEL
Het belang der
volkshuisvesting
Buitenland.
Binnenland.
Provinciaal Nieuws
Zaterdag 4 Juli 1936
Zeven en vijftigste Jaargang No 27
Onze Karnemelk
en Karnemelkspap
een heerlijk en voortref
felijk voedsel voor jong
en oud.
Coöp. Zuivelfabriek
„VENRAY"
PEEL EN MAAS
ADVERTENTIEPRIJS1 tot 8 regels 60 ct.
per regel 71/» ct. Bij contract groote reductie.
Uitgave FIRMA VAN DEN MUNCKHOF, VENRAY
Telefoon 51 Giro 150652
ABONNEMENTSPRIJS p. kwartaal voor Venray 65 ct.
Buiten Venray p. kwartaal 75 ct. Afz. nummers 5 cent.
een frissche drank,
een gevraagde
lekkernij,
een zeer voedzaam
product,
overal verkrijgbaar.
O. L. Vrouw
„Behoudenis der Kranken'*
Oostrum.
De schrik van het ver
leden. Juist in een tijd van
algemeene verarming moet
groote aandacht aan de
volkshuisvesting worden
besteed om het volk althans
voor geestelijk pauperis
me te bewaren.
Nu bezuiniging op alle terrein
geboden is, beginnen enkele
sociale doelstellingen op den
achtergrond te geraken en daar
onder helaas ook de verbetering
der volkshuisvesting.
Veie arbeidersgezinnen gaan
onder den druk der tijden ge
leidelijk weer den weg "terug
voor wat hun woningtoestand
betreft.
Er wordt al gauw 'ns uitge
keken naar een goedkooper huisje.
De verleiding of de noodzaak
daartoe herhaalt zich en het einde
van dezen gang ligt wederom in
de krotwoning, waaruit de armen
na een moeizaam streven van
enkele decennia en ten koste
van vele millioenen zijn weg- en
opgehaald.
't Is zéér jammer, dat velen
zich voelen genoopt om dien
terugweg te gaan, omdat ze aldus
behalve materieel ook geestelijk
verpauperen.
Wanneer het de menschen
goed gaat, zooals het ons allen
in de na-oorlogsche jaren van
hoogconjunctuur goed is gegaan
dan kan men met allerlei hulp
middelen zelfs een krot bewoon
baar en in zekeren zin zeer ge
riefelijk maken. Zie maar eens,
hoe sommige menschen 'n pri
mitieve hut weten om te tooveren
in een gezellig weekend-huisje
of een vacaniieverblijf.
Wie echter uit armoe gedwon
gen is om in een krot te kruipen
sluit zich in hetzelve af van de
gemeenschap, uit schaamte, uit
gemis aan levenslust en moed,
uit een behoefte om dien geest
te doen verzinken in dezelfde
zwarte ellende, waarin 't lichaam
dreigt onder te gaan.
Algemeen woidt erkend, dat
de huishuren in verband met 't
peil, tot hetwelk de maatschappij
zich heeft moeten aanpassen, te
hoog zijn.
Wel heeft de regeering 'n
enkele schuchtere poging onder
nomen om de huren omlaag te
voeren, maar om bijkomstige
redenen werden die pogingen
door de Kamer soms niet als
practisch geapprecieerd; en voor
zoover de overige maatregelen
effect hadden, is hetzelve zeer
onvoldoende gebleken.
Het komt ons voor dat er niet
kan worden gewacht, totdat de
woninghuren zich uit „vanzelf"
voldoende aan de huidige ver
houdingen van loon of andere
inkomsten zullen hebben aange
past.
O.i. zal er moeten worden ge
bouwd. Een grooter overschot
aan woningen moet tot huurver-
laging leiden. Er zijn allerlei
economische factoren, welke den
bouwlust van particulieren tem
peren; daarom is het noodig, dat
de gemeenten zelve de hand aan
den troffel slaan. Of dat
en zulks achten we nog beter
particuliere vereenigingen, werk
zaam in het belang der volks
huisvesting, opnieuw plannen
ontwerpen en tot uitvoering
brengen.
Men is daar wel eens huiverig
voor en verwijst soms als af
schrikwekkend voorbeeld naar
de financieele debacle van zoo
vele bouwvereenigingen.
is zulke verwijzing wel juist
en logisch
In de oorlogs(mobilisatie)-jaren
was een enorm tekort aan wo
ningen ontstaan. Toen onmiddel
lijk daarop een tijd van hoog
conjunctuur intrad en „geld" in
die dagen „geen rol" speelde,
woedde de bouwnijverheid van
zelfsprekend hevig en ook de
besturen van- alle bouwvereeni
gingen spanden zich in om door
het uit den grond doen stampen
van geweldige huizen-complexen
in het nijpende tekort aan volks
huisvesting te voorzien. Wat toen
gebouwd werd was vaak slecht
als gevolg van de haast en
het noodwendig gebruik van er-
satz-producten en het was
duur.
De exploitatie kon dus moei
lijk loonend wezen, te minder,
omdat er geen enkel uitzicht
bestond, dat de „tijd" nog eco-
nomischer-beter zou worden dan
hij was en derhalve de kans
slechts resteerde, dat we gelei
delijk naar een lagere conjunc
tuur zouden wegzakken. Dat
laatste is inderdaad werkelijkheid
geworden, erger zelfs dan we
konden vermoeden.
In onzen tijd zijn de omstan
digheden juist andersom. Het is
volkomen redelijk om te ver
wachten, dat de prijzen van
loonen en grondstoffen niet die
per zullen zinken dan tot het
nu bereikte peil.
Goedkooper zullen we dus
wel nooit kunnen bouwen en de
exploitatierekeningen van thans
kunnen naar alle waarschijnlijk
heid in de toekomst slechts
gunstig worden beïnvloed.
Onze gulden heeft nog zijn
goudwaarde, hooger in waarde
stijgen, dat kan hij practisch niet,
maar wél zijn de kansen van de
devaluatie in een nabije of ver
dere toekomst groot. Daarmee
de kans op stijging van de waar
de van het hv.izenbezit. De tijd
om te bouwen en met de reke
ning uit te komen in de toe
komst, is gunstiger dan ooit. En
nooit was de behoefte aan werk
zoo intens als heden.
Laten we daarom bouwen en
nog eens bouwen, tot aan de
grens van het redelijke.
Goede, vooral goedkoope ar
beiderswoningen. Stellen we onze
eisclien aan dezelve niet te hoog
want de arbeider van heden
heeft meer aan een half volmaak
te woning, voor welke hij de
huur kan opbrengen, dan aan 'n
ideaal van een huis, dat onbe
taalbaar en door hem dus niet
te betrekken is.
Wie er op uit is om te zien,
hoe de vertraging in den nieuw
bouw van woningen, geschikt
voor arbeidersgezinnen, geleide
lijk weer tot wantoestanden heeft
geleid, dien slaat de schrik om
het hart. De vierde stand, welke
bezig is zich te vormen, verpau
pert ook naar den geest tot een
klasse van paria's.
„Wat kan je er aan doen
zoo vroeg iemand ons dezer
dagen. Bouwt goede woningen
voor de menschen, die thans
zitten te vervuilen in krotten en
zoo wierp hij ons tegen
de goede woningen zullen krotten
worden."
Dat is ten deele juist en ten
deele onjuist.
Naast een zekere mate van
materieel vermogen is er een
grondslag van innerlijke bescha
ving noodig om een behoorlijke
huishouding te kunnen voeren.
Toch zullen zelfs de meeste
a-sociale typen niet geheel en al
ontkomen aan den goeden in
vloed welke een betere, meer
practische en hygiënische om
geving uitoefent.
Naast dezen van zelfwerken-
den invloed dienen georganiseer
de krachten hulp te verleenen
bij de individueele verheffing van
hen, die aan den maatschappe-
lijken zelfkant leven.
Bovendien: men stelt de zaken
onjuist voor, als men hei onbe
gonnen werk noemt om nieuwe,
goedkoope woningen voor de
bewoners van de huidige krotten.
Dat is geenszins de bedoeling
geweest van de regeering, toen
ze haar wetten in het belang
eener betere volkshuisvesting
uitvaardigde.
Die verbetering moet komen
langs den weg van opschuiving.
Nieuwe woningen zullen betrok
ken worden door die arbeiders,
die thans reeds een huis van
minder aanzien en gerief netjes,
hebben bewoond. En zoo ver
volgens.
Als er 10 of 50 nieuwe arbei
derswoningen worden gebouwd,
dan kunnen er 8 of 40 krotten
worden afgekeurd en opgeruimd.
De opschuiving geschiedt dan
geleidelijk en gedwongen even
als de „aanpassing" van het a -
sociale gezin aan de betere
levensvoorwaarden.
In geen geval mogen we werk
loos blijven, omdat de krotbe
woners niet te redden zouden
zijn. We moeten de lust en be
hoefte naar beter, wat de volks
huisvesting betreft, blijven sti-
muleeren, opdat de toekomst
wordt gered in de kinderen dezer
maatschappelijk-uitgebannenen of
-zelfverstootenen. Md.
DE VOLKENBONDS
VERGADERING.
Dinsdagmiddag om 5 uur is een
even belangrijke als merkwaardige
zitting van den Volkenbond geopend.
De droeve geschiedenis van het Ita-
liaanschAbessynisch conflict en de
kwestie van de sancties tegen Italië,
maakte deze vergadering tot een
historischezitting, welke mede ging
beslissen over de mogelijkheid van
een krachtig voortbestaan van het
instituut.
De eerste zitting was al direct
veel meer bewogen dan algemeen
verwacht was.
De Belgisfche minister-president
Van Zeeland werd met 47 van de 51
uitgebrachte stemmen tot president
der zitting gekozen. Deze verklaarde,
dat de Volkenbond op een keerpunt
van zijn bestaan staat.
Niettemin geloofde spreker, dat
men voor een deel besloten is, in
een geest van wederzijdsch begrip
en met den wil, persoonlijke teleur
stellingen op den achtergrond te
stellen, een betere basis voor de toe
komst te verzekeren.
Vervolgens werd een nota voor
gelezen van de Italiaansche regee
ring, waarin de onwaarachtigheid en
huichelarij zoo ver wordt gedreven,
dat de Italiaansche regeering de ver
antwoordelijkheid voor den oorlog
afwentelt op de Abessijnsche regee
ring!
Nadat de gedelegeerde van Argen
tinië een lofrede had gehouden op
het Amerikaansche beginsel van de
niet-erkenning van door geweld tot
stand gekomen gebiedswijziging,
verwaterd door de aalgladde politieke
toevoeging „behoudens de verschei
denheid der omstandigheden", was
het woord aan den Keizer van
Abessynië.
Deze was bij aankomst aan het
Volkenbondsgebouw hartelijk toege
juicht, maar in de vergaderzaal koel
ontvangen.
Toen de keizer het woord nam,
begonnen de Italiaansche journalisten
op de perstribune te fluiten en te
sissen. Zij werden door de politie
verwijderd en in hechtenis genomen.
Nadat de rust was weergekeerd,
hield Haile Selassie in het Amharisch
zijn rede, die later in het Fransch
en Engelsch werd vertaald
De negus deed een beroep op den
volkenbond, zijn ongelukkig land niet
in den steek te laten. Hij schetste
den loop der gebeurtenissen voor en
tijdens den oorlog en sprak over het
gebruik van gifgassen door de Ita
lianen.
Hij vroeg den volkenbond, wat deze
in feite gedaan heeft, behalve het
veroordeelen van den aanvaller, om
hem hulp te bieden.
Overgaande tot een bespreking
van de kwestie der opheffing van
de sancties verklaarde de negus „Ik
kom voor de assemblee bevestigen,
dat het probleem op deze wijze niet
kan worden opgelost. Het is niet alleen
de regeling van ItaliaanschAbes
synisch conflict, welke op het spel
staat, maar het is in principe het
geheel der collectieve veiligheid en
het is de toekomst van alle kleine
staten, die vertrouwen hebben in de
heiligheid der verdragen, het is de
geheele internationale moraliteit,
welke op het spel staat.
„Ik kom thans mgn protesten
vernieuwen tegen de schending der
verdragen. De keizer en het volk van
Abessynië zullen niet voor geweld
buigen. Wat gaat gij doen voor
Abessynië, welk antwoord moet ik
mijn volk brengen
De negus werd vrij algemeen toe
gejuicht, toen hij na zijn redevoering
het spreekgestoelte verliet.
Maar, met die toejuichingen zal
de onttroonde keizer het dan ook
wel moeten doenZijn rechtvaardige
zaak kunnen of willen de volkeren
niet meer redden in onzen tijd, waarin
het recht van den sterkste geldt.
Het optreden van de Italiaansche
journalisten is door de internationale
vereeniging van Volkenbondsjourna
listen terecht scherp veroordeeld. In
een motie zegt deze vereeniging o.m.:
„Het comité betreurt en veroor
deelt het gedrag van een groep
Italiaansche journalisten, die de
meest elementaire regelen van hun
beroepswaardigheid hebben vergeten
en hevige incidenten hebben veroor
zaakt, welke in de geschiedenis van
den volkenbond zonder weerga zijn."
Het optreden van deze journalisten
is kenmerkend voor de houding van
Italië in dit heele drama.
Met geweld, met massa-moord,
zelfs met gifgassen heeft Italië door
een geweldige overmacht Abessynië
veroverd en gedeeltelijk uitgemoord.
Desondanks geeft men de schuld van
het heele geval aan Abessynië en
doet daarbij, alsof men zijn zaak
zoo rechtvaardig acht, dat men een
woord van protest van de aangeval
len partij als een beleediging be
schouwt.
En zulke landen zullen in 't ver
volg in Europa de eerste viool spelen!
Men behoeft waarlijk niet meer te
vragen, wat daaruit voor een wereldje
zal ontstaan
KADERDAG ONZER ARBEI
DERSBEWEGING. BETEE-
KENIS VOOR KERK EN
VADERLAND. BEHOED
VOOR SOCIALISME EN
COMMUNISME. VAN DEZE
REGEERING WORDT NIETS
VERWACHT. PUBLIEKE
ZONNEBADEN TEEKENEN
VAN BESCHAVINGSVER-
VAL.
Onze Katholieke Arbeidersbewe
ging heeft Zondag te Amsterdam
een Kaderdag gehouden.
Deze heeft opnieuw gedemon
streerd, tot welk een machtige be
weging onze arbeidersorganisatie is
uitgegroeid, maar ook, van welk een
enorme beteekenïs deze beweging
voor Kerk en Vaderland geworden
is.
Die Kaderdag maakte opnieuw
duidelijk, wat Nederland en in 't
bijzonder Katholiek Nederland te
danken heeft aan zijn prachtige en
goed georganiseerde Katholieke
Arbeidersbeweging en hoe het zaad,
door mannen als Ariëns, Ruys. Aal-
berse en andere, rgke vruchten heeft
gedragen.
Mgr. van Schaik zeide het te
Amsterdam met nadruk, dat wan
neer Nederland is behoed voor het
socialisme en communisme en ons
land behouden is gebleven voor
revolutionnaire woelingen, zooals
we buiten onze grenzen herhaal
delijk zien en waardoor groóte
schade aan de gemeenschap wordt
toegebracht, dan hebben wij dit
mede te danken aan deze kath.
arbeidersbeweging.
Nu betreuren het de kath. bisschop
pen van Spanje, dat men daar niet
tg dig een krachtige kath. arbeiders
beweging heeft georganiseerd, toen
het nog tijd was. Het waren echter
de bekrompen kath. grandes en
groot grondbezitters, die zich daar,
óok nog na de verschijning van
Rerum Novarum, hebben verzet tegen
een kath. arbeidersbeweging en
Spanje heeft helaas de mannen ge
mist, die dit verzet konden en durf
den breken. En nu worden de bezit
tingen van de „grandes" onteigend
en wat erger is de kath. kerken
en kloosters door een communistisch
gepeupel in brand gestoken.
Hebben de kath. arbeiders in het
verleden Nederland en de Kath. Kerk
behoed voor het socialisme, dat
nergens waar een kath. arbeiders
beweging was, ooit een voet aan
den grond kon krijgen, zelfs niet in
de industrieele centra van het
Zuiden.
Ook in de toekomst, zoo zeide
Mgr. van Schaik, kan Nederland
en de Kath. Kerk veilig zijn, voor
de vernietigenden démon van het
nationaal-socialisme.
De krachtige kath. arbeidersbewe
ging niet alleen krachtig door haar
getal, maar vooral door haar echte
kath. scholing en gezonde organisa
tie, zal ook Kath. Nederland behoe
den voor de intreurige toestanden,
waaronder de Kath. Kerk momen
teel in Duitschland lijdt.
Zooals ook Troelstra, zal Mussert
zijn tanden stuk bijten op het hechte
bolwerk van de kath. arbeiders
organisatie in Nederland.
Echter, deze Kaderdag heeft ook
nog eens met klem erop gewezen,
dat dit bolwerk alleen te hand
haven is, wanneer met de recht
vaardige wenschen en eischen van
de arbeidersmassa rekening wordt
gehouden.
En wij katholieken er vooral voor
zorgen, dat in dezen nood der tijden
niet opnieuw aan het verfoeilijke
economische liberalisme, de kans
gegeven wordt, ons arbeidende volk
terug te werpen in dien poel van
geestelijke en maatschappelijke
ellende, waartegen Leo Xin de
geheele wereld reeds in 1891 in het
geweer heeft geroepen.
Dat dit gevaar bestaat, ook daarop
heeft Mgr. van Schaik gewezen. Wij
dachten, zoo zeide hg, de macht van
het oud liberalisme in het openbare
leven te hebben gebroken, maar wij
moeten in deze tijden ontwaren, dat
het opnieuw zijn kop opsteekt.
Zoo is het inderdaad. En zij, die
onze bondgenooten waren, om dit
liberalisme den kop in te drukken,
we herinneren aan den gemeenschap-
pelijken strijd van Aalberse en
Talma, loopen thans in het gareel
van het oude liberalisme, zooals Dr.
Colgn de laatste jaren herhaaldelijk
heeft bewezen.
Tegen dit groote gevaar op econo
misch maatschappelijk terrein, het
welk onze arbeiders dreigt, maar in
hen ook de Kerk en het maatschap
pelijk leven, heeft Henri Hermans
met grooten nadruk en groote
duidelijkheid gewaarschuwd.
Hg is krachtig opgekomen tegen
de politiek, waarvan het goud de
eenige factor is. De devaluatie van
onze zedelgke volkskracht, de
devaluatie van onzen welstand, de
devaluatie van onze moraliteit, dat
alles acht men van minder belang,
als de gulden maar niet devalueert
zoo zeide het de Heer Hermans.
Tegenover deze stelling heeft hij
een aantal eischen gesteld, waaraan
thans onze economische politiek
moet voldoen, omdat vooral de
waarde van onze volkskracht blijft
gehandhaafd. En als deswege de
gulden moet devalueeren, welnu, dan
moet dit gebeuren, deze kwestie is
niet primair.
Nu wordt er wel gezegd, dat de
strijd om de handhaving van den
gulden juist geschiedt in het belang
van den kleinen man.
Maar men zal het toch niemand
euvel duiden, wanneer hij ziet, dat
die strijd om den gulden geleid
wordt door de bankiers, door man
nen als Trip, Zimmermann, Colgn
enz., die zich nóóit zoo erg bezorgd
hebben gemaakt voor de belangen
van de „kleine luiden" en hij ziet
daartegenover mannen, die heel
hun leven in diénst gesteld hebben
tot behartiging van het algemeen
welzijn en die het tegenovergestelde
beweren, dat hij dan eenigszins
sceptisch staat tegenover de be
wegingen van de zijde der groote
financiers, dat zij in hun strijd
voor den gulden juist vechten
voor de belangen van de kleine
menschen.
Wij hebben niet het regeerings-
beleid, dat thans noodzakelijk is ten
opzichte van den grooten materieelen
nood, waarin ors volk verkeert. Dat
was de kern van de betoogen op
dezen Kaderdag.
Vast kwam te staan, dat men van
de huidige regeering niets meer ver
wacht.
De heer De Bruyn zeide het al
heel duidelijkde ordening in het
maatschappelijk leven, welke wij
noodig achten, zal eerst komen van
het eerstvolgende kabinet.
Daarnaast heeft de heer Hermans
nog eens met nadruk gewaarschuwd,
dat we niet veel tijd meer te ver
spelen hebben, dat de tijd dringt.
Het is nu onzen tijd, zoo zeide hij
met nadruk, en hij zeide dit tot de
overheid en ook tot de katholieke
arbeiders.
Zoo teekent zich de lijn van de
naaste toekomst steeds sterker af.
Een hoogtepunt op dezen Kader
dag was ook nog de grootsche en
werkelgk spontane huldiging van den
nieuwen staatkundigen leider van
ons kath. volk Mr. Goseling.
Deze jonge, actieve en bekwame
kracht, die naast scherp inzicht, pa
raatheid tot handelen paart en die
een nieuwen frisschen geest door de
geheele partij doet stroomen, is de
laatste weken het slachtoffer gewor
den van een even gemeene als door
zichtige laster-campagne, waarin de
liberaal met den nationaal-socialist
een nauwe bondgenootschap sloot. Als
er echter iets geschikt was, om Mr.
Goseling vaster dan ooit aan de Kath.
Partg en de Partij aan hem te bin
den, dan was het wel deze infame
lastercampagne. De wijze waarop hij
Zondag in Amsterdam is toegejuigd,
een hartelgke toejuiching, welke cul
mineerde in een enthousiasme, dat
even oprecht als spontaan was, be
wees wel duidelgk, welk een groote
plaats deze jonge bekwame figuur,
reeds bij ons kath. volk inneemt.
Zoo was deze Kaderdag er een van
vele en belangrijke hoogtepunten en
werpt hij zonder twijfel groote scha
duwen vooruit.
PUBLIEKE ZONNEBADEN
TEEKENEN VAN BESCHA-
VINGS VERVAL.
In de Utr. Crt. werd dezer dagen
met klem gewaarschuwd tegen de
zonnebaden
Er is een groote van menschen, die
het zwemmen als regel te koud vindt,
wie 't zwemmen vermoeit, wie het
zwemmen en baden in de openlucht
absoluut niet interesseert, maar die
blijkbaar wel gaarne in de zeer sobere
kleeding van den zwemmer zich over
geeft aan de lauwe genieting van
eenige uren luieren in de zon.
Zij zijn zelfs blijkens de ervaringen
aan de kust verre in de meerderheid
boven de zwemmers. Handige zwem
bad-exploitanten hebben dit waarge
nomen en er hun financieel profijt van
getrokken door ook dezen „baders"
service te geven. Zoo ontstonden de
„natuurbaden."
In deze natuurbaden was oorspron
kelijk de zwemgelegenheid in goed
Nederlandsch het smoesje, dat het
rondwandelen en rondhangen in zwem-
costuum moest rechtvaardigen. Later,
toen niemand wakker werd, is men
brutaler geworden. Het zonnebad ging
in uitgestrektheid de zwemgelegen
heid verre overtreffen en deze laatste
werd bijzaak.
Wg zullen de laatste zijn, om de
heilzame werking van zonlicht en fris
sche lucht op het lichaam te ontken
nen.
Maar is het voor deze heilbrengen
de werking noodig, dat het lichtbad
genoten wordt in een luien, volkomen
passieven toestand Is dat zelfs ge-
wenscht
Uit overwegingen van geestelijke
gezondheid zeer zeker nietHet pas
sief zich overgeven aan het genot van
de streelende zonnewarmte maakt sen
sueel, het verslapt den wil, dooft de
energie.
Bezoek een „echt" zwembad en zie
het klaterende leven in het water;
luister er naar, en ge hoort den le
venslust opbruischen; het is alles be
weging, vol van vitale spierkracht.
Bezoek een zonnebad. Hier en daar
een langzame beweging van een zich
gemakkelijker schikkend „bader", een
lauw gemurmel van enkele stemmen,
verder stilte...
Zooals het zwembad het symbool
mag heeten van een zich verjongende
generatie, zoo mag het zonnebad het
zijn van een decadent geslacht
Een symboliek, die door 't scheiden
der sexen niet minder spreekt.
Het wordt daarom hoog tijd, dat
men zich gaat realiseeren, wat men
doet, als men de zakelijke natuurbad
exploitanten kritiekloos na-aapt,
slechts onder deze restrictie: datjmen
de sexen scheidt.
Publieke zonnebaden zgn nóch voor
de eene, nóch voor de sexe goed.
En allerminst voor beide tezamen
EEN DEPARTEMENT OVER
TREEDT WETTEN
Volgens de „Vee- en Vleeschhandel"
zal per 100 kilo blikgehalct (niet het
IJmuidensche, maar het andere, het
z.g, varkensgehakt eveneens voor So
ciale Zaken) moeten worden gebruikt:
71 kilo varkensvleesch;
19 liter melk (gepasteuriseerd);
71/, kilo meel;
en verder zout en specerijen.
Het zeer eigenaardig feit zal zich
echter voordoen, dat het aldus bereide
gehakt op grond van de bepalingen in
beslag zal moeten worden genomen.
Deze wet schrijft n.l. voor, dat voor
gehakt in blik een maximum-zetmeel-
gehalte geldt van 4 pCt,!
Dit zou dus de tweede maal zijn,
dat het Departement van Sociale Za
ken een wet doet overtreden. De eerste
maal was het advies (en recepten)
voor de huisvrouwen (in het onder de
auspisiën van dit departement uitge
geven maandblad „De huishouding van
nu") om zelf margarine te maken,
hetgeen een strafbare overtreding in
houdt van de desbetreffende bepalin
gen uit hoofde van de Landbouwcri-
siswet.
En thans zou vanwege dit departe
ment gehakt worden gemaakt, dat
niet voldoet aan de bepalingen van
Warenwet
EEN BEKEND VERSCHIJNSEL.
In een schrijven aan de N. Rott.
Crt. wordt mededeeling gedaan van
vernietiging op groote schaal van
nieuwe aardappelen:
Op verschillende veilingen, w.o.
voornamelijk wel die aan den west
kant van het Westland, met name
de veilingen te 's Gravenzande en
Monster, is de berg te vernietigen
aardappelen reeds onrustbarend
hoog gerezen. Als treurig staaltje
daarvan moge dienen, dat aan de
veiling te 's Gravenzande Woensdag
j.l. 7500 kisten doordraaiden, en
Vrijdag dit aantal 6800 kisten be
droeg, zulks bij een totaal aanvoer
van 11.000 kisten. De poters, welke
voor het binnenland bestemd zijn,
gingen Vrijdag te 's Gravenzande
voor een zeer belangrijk deel weg
en behaalden nog prijzen tot f 1
per kist toe, hoewel de minimum
prijs f 0.50 bedraagt.
Zulke feiten zullen blijven schrij
nen, hoeveel vergelijkende redenee
ringen men er ook omheen opzet. Is
er nu werkelgk geen weg te vinden,
om aan dezen gruwel der voedsel-
vernietiging in een wereld, waar nog
honger geleden wordt, een einde te
maken
VENRAY, 4 Juli 1936.
MARKTBERICHT.
Op de Dinsdag gehouden veemarkt
waren aangevoerd in totaal 241 stuks
t.w.
Dragend vee 20, Gust vee 10, Vet
vee 6, Biggen 205.
Handelmatig. Prijzen stijgend.
Prgzen: dragend vee van f 135,
tot f 200.vet vee van 22 tot 24
cent per pond, gust vee van f 60.
tot f 135.biggen van f 10.tot
f 12.per stuks.