TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS De puntjes op de i FEUILLETON. Geluksdroom v Hooge belastingen. die vervelende kies.... BAKKERTJES Een opzienbarende uitvinding Zaterdag 13 Juni 1936 Zeven en vijftigste Jaargang No 24 „STERVEND IN 'T HARNAS".... Bij de herdenking naden dood van Z. H. Excellentie den Aarts bisschop van Utrecht, Mgr. Jan sen, stond in de Maasbode een artikel van de hand van P. Hya cinth Hermans. De bisschop zelf vertelde daarin over den grooten Backhuis, jarenlang de voortrek ker van de Friesche Katholieken dagen. Toen deze de laatste H. Sa cramenten ging ontvangen, had hij heel zijn huis met bloemen en planten gesierd. In galarok gekleed, geknield op een bid- stoel, ontving Backhuis toen de H. Teerspijze. En stel daar nu eens tegenover: een moderne wereldling, zonder godsdienst, die sterven gaat - omdat hij ook sterven moet omgeven door zijn bedroefde familie. Hij heeft wellicht ook op de wereld een vooraanstaande rol gespeeld, heeft wellicht veel van de wereld gezien en genoten en nu ligt hij daar neer en staat voor de poorten der eeuwigheid. Het leven kan hem niets meer bieden; de specialist, die ontbo den is, kan hem misschien nog een kleine opwekking inspuiten, een „verlenging" voor een korten tijd en wat heeft de dood hem dan te bieden De stoere Fries had heel zijn huis met bloemen en planten gesierd, in galarok gekleed ont ving hij de H. Teerspijze. Waat de dood had hem veel te biedende eeuwige rust en het eeuwige volzalige geluk. Men schelijker wijze gesproken, had hij daar de zekerheid van. Want de H. Teerspijze dat was voor hem het onderpand van die zekerheid. „Voedsel en Reisgezel" op dien tocht naar de eeuwig heid bracht hem de priester der Kerk. En daarom bloemen en palmen en de galarok 1 Dat is het stervensuur van den vromen christen. Door de droef heid en tranen heen van de fa milie, door de rouw over het zware verlies schijnt daar het glorielicht des hemels. Het glorielicht, dat uitstraalt van Qods ongeschapen licht en dat de ziel, komende van deze wereld, doorschitteren zal, om zoo Gods goedheid en schoon heid en wijsheid te kunnen ge nieten, gelijk de dauwdruppel doorglinsterd wordt van 't licht der zon en de kleuren der zon in zichzelve als het ware geniet... Bloemen en palmen en de galarok 1 Komt het ook onder de katholieken niet voor, dat men de bediening maar wil uitstellen of den zieke niet mededeelen durft Zeker, het is een teeken, dat er stervensgevaar is maar de dokter weet het toch en de fa milie moet het toch ook weten door JAMES OLIVER CURWOOD. 5. Ze besloeg een tweede ruimte en was met een verfijnde luxe ingericht. Een gedeelte hiervan was bestemd voor de dames, die er op gesteld waren hun mannen gezelschap te houden bij het rooken van hun after- dinner-sigaren. Als u iets over Alaska wilt hooren en u stelt belang in de men- schen, die er een deel van uitmaken, laten wij dan naar binnen gaan, stelde hij voor. Ik weet op het oogen- blik geen betere plaats. Is u bang voor rook Neen, als ik een man was, zou ik ielf rooken, Maar misschien doet u het toen Neen. Als ik daaraan begin, dan zal ik mijn haar ook af laten knippen. Wat een misdaad zou dat zijn, antwoordde hij zoo ernstig, dat hij zich over zichzelf weer verbaasde. Twee of drie dames met hun begeleiders bevonden zich reeds in de kamer, toen zij binnentraden. Het reusachtige, voornaam ge deelte van de kamer, dat een derde van het achterdek in beslag nam, zag blauw van de rook. Verschei dene mannen zaten aan ronde tafels kaart te spelen Nog meerderen en de zieke op de allereerste plaats En helpt dat Sacrament ook niet tot herstel der gezondheid, als het de(n) zieke zalig is En wat geeft het overigens niet een troost, geduld en aldus vanzelf verzachting Hoe vaak komt het niet voor, dat na de bediening de zieke zoo tevreden was, waar tevoren hij zich maar niet vereenigen kon met de gedachte, dat het einde nadert.... We mogen God danken, dat Hij ons zulk een versterkings-, verzachtings-, vertroostingsmiddel gegeven heeft in het aangezicht van den dood. Bij de heidensche Romeinen was het de gewoonte de doode een muntstuk in den mond te steken: daarmee kon de ziel den veerman der onderwereld betalen om haar over te zetten naar het gelukkige land. De volksmond noemt de H. Teerspijze (en de bediening) wel eens: „Reisgeld" op den weg naar de eeuwigheid. Dat muntstuk en die veerman waren verzinsels het christe lijk reisgeld is gelukkige werke lijkheid Voor arm en rijk, voor jong en oud, voor geleerd en ongelet terd voor allen, zonder eenig onderscheid van rang, rijkdom of stand brengt de priester der Kerk „Reisgeld", En men wordt er rijk mee: Het geeft het eeuwig geluk en de eeuwige rust. En al is men op deze wereld eens de beheer- scher geweest van een modern imperium, of de dictator van een millioenenvolk of de grond legger van een nieuw rijk, of de aanvoerder van een luchtleger, dat de zon schijnt te verduisteren of de organisator van mondiale olympische spelen of wat dan ook, als men geen „Reisgeld" heeft in welken vorm dan ook wat heett dat alles hem gebaat Groote dingen van deze wereld worden nietig, klein, onbedui dend, onbeteekenend in het licht der eeuwigheid. „Stervend in het harnas" van den Katholieken godsdienst: de helm des heils, het wapenschild van het geloof, het harnas van de deugden bloemen en plan ten door het huis, want de Koning komt In alle stilte, door niemand opgemerkt, op de borst gedragen door den priester, die schuchter schrijdt door het stadsrumoer of de priester in ambtskleedij, met licht en bel, waar dat nog mag. Hij kwam in het Zijne... ZAAIER. Onze Regeering, die aan den stonden in groepen te praten, terwijl anderen doelloos op en neer liepen Hier en daar waren er ook eenige mannen, die alleen zaten. Een paar van hen waren zelfs in slaap gevallen, wat Alan verbaasd op zijn horloge deed kijken. Toen bemerkte hij. dat Mary Standish aandachtig keek naar een groot aantal dekens, die netjes op gevouwen, rondom verspreid lagen. Een daarvan bevond zich vlak bij haar ze raakte deze met haar voet aan. Waarvoor dienen die vroeg zij nieuwsgierig. Er is geen plaats meer aan aan boord, legde hij haar uit. Sche pen, die naar Alaska gaan. hebben geen tusschendekspassagiers van het genre, dat wij op andere schepen kennen. Men gaat niet uit armoede tusschendeks naar het Noorden. Men zal zelfs heel dikwijls een paar millionnairs daar aantreffen en ik ben heel gelukkig geweest, dat het mij deze keer niet overkomen is. Daarmee wil ik niet zeggen, dat ik een millionnair ben, doch de admi nistrateur vertelde mij, dat mijn hut nog de eenige beschikbare was. Wanneer ze slaap krijgen, zult u de meeste mannen hun dekens zien ontrollen en zich op den grond ter ruste leggen. Heeft u ooit een graaf in uw leven ontmoet Nu hij haar hier had gebracht, beschouwde hij het als zijn plicht haar van een en ander uitleg te geven en vestigde hij de aandacht op de derde tafel aan de linkerzijde, waarin een drietal mannen gezeten waren. Die man met dat bleeke gezicht en die blonde snor, die nu naar ons eenen kant erkent, dat de grens der belastingheffing is bereikt, maar aan de andere zijde geen moeite ongedaan laat om allerlei nieuwe manieren van heffingen uit te denken, vergeet, dat wan neer het gaat gisten onder het volk over hooge heffingen en ondraaglijke belastingen, de kiem wordt gevoed van een omwen teling. Deze omwenteling behoeft natuurlijk niet bloedig te zijn. De geschiedenis is daar om zulks te bewijzen. Men denkt maar aan de tiende penning van Alva en aan den voortijd van de Fransche revo lutie. Belasting-techniek is een der vitaalste wetenschappen voor een volk. Want in wezen zijn belas tingen en heffingen niets anders dan pogingen om het volksin komen anders te verdeelen. Belastingen zijn op zichzelf experimenten. Zij grijpen in alle geledingen van de maatschappij. De macht tot experimenteeren, gelegd in handen van onbevoeg den, kan een ramp beteekenen, kan Iosweeken hetgeen door den loop der tijden ais gecementeerd mocht worden beschouwd, na melijk de eenheid van een volk. Men spreekt in ons land van de „vaste lasten". Deze vaste lasten is slechts een ander woord voor de „belasting-techniek". Het gaat immers niet alleen om de directe belastingen,welke geheven worden van reëel in komen, van reëel vermogen, neen het gaat voornamelijk om de indirecte rijks-, provinciale- en gemeentebelastingen, die steeds hooger worden opgeschroefd en die eenmaal een grens vinden. Niet een grens in het opleggen ervan, maar een grens in het willen aanvaarden door een volk. Wat beteekent tenslotte de linksche oriëntatie van het Fran sche volk, dat in wezen niet linksch gericht is? Niets anders dan een symbool dat de druk op het volk gelegd, door dat volk niet meer wordt aanvaard. Het Fransche volk wil verbetering van levensvoorwaar den, wenscht een halt aan het steeds verminderen der inkom sten en aan het opschroeven der belastingen en der vaste lasten. Wat in Frankrijk geschiedt, is voor het oogenblik een bloede- looze revolutie. Fabrieken worden bezet; deze worden niet verlaten, zoolang de gestelde eischen door de werkgevers niet zijn aanvaard en daarbij rekenen de arbeiders op de steun van de optredende linksche regeering. Ongetwijfeld zullen in Frank rijk meerdere maatregelen volgen, die den druk der vaste lasten op het volk zullen verminderen en mocht het nieuwe Ministerie daartoe onmachtig zijn of moch ten de conservatieve elementen de macht in handen krijgen, dan kan een werkelijke revolutie moeilijk worden tegengehouden. Wij hebben al deze voorbeel den voor oogen. Wij kunnen er kijkt, is een graaf, zijn naam ben ik kwijt, zeide hij. Hij ziet er wel niet naar uit, maar hij is werkelijk een goede kerel. Hij gaat op de beren jacht en slaapt op den grond. Het groep achter hen, aan de vijf de tafel bestaat uit Treadwell mijn eigenaars, en die man die half in slaap tegen den muur hangt met bakkebaarden tot bijna aan zijn mid del, is Smith, een vroegere compag non van George Carmack, dien in '96 aan de Bonanza goud ontdekte. Deze ontdekking van Carmack heeft de heele wereld in beroering ge bracht. En die man met die ver warde bakkebaarden was de tweede man te Bonanza, behalve Jim Stoo- kum en Charlie Tagish, twee Siwash Indianen, die met Carmack waren, toen hij zijn vondst deed. En als u van het romantische houdt, kan ik u mededeelen, dat hij verliefd was op Belinda Mulrooney, de dapperste vrouw, die ooit in het Noorden ge leefd heeft Waarom was ze zoo moedig? Omdat ze heelemaal alleen in een land kwam, waarin uitsluitend mannen woonden, met geen sterve ling om haar te verdedigen, vastbe sloten, net als de anderen fortuin te maken. En het is haar dan ook ge lukt. Ieder bewoner van Dawson zal zich Belinda Mulrooney herin neren. Zij gaf het bewijs wat een vrouw doen kan, mijnheer Holt. En even later bewees ze ook, hoe dwaas een vrouw handelen kan, juffrouw Standish Ze werd de rijkste vrouw in Dawson. Toen kwam er op zekeren dag een man, die zich voor een graaf uitgaf. Belinda trouw de met hem en ze gingen naar leering uit trekken. Wij kunnen er leering uit trekken. Onze belasting-techniek moet worden gewijzigd. Een tijdlang zijn wij in de richting gegaan der verzwaring van de directe belastingen, dus van de belastingen, die verband houden met draagkracht. In de kringen der bezitters ont stond hiertegen protest. Vele zeer kapitaalkrachtige personen ver trokken naar het buitenland om aan die belastingen te kunnen ontkomen. De overheid greep, toen de uitgaven der schatkisttoenamen en de inkomsten stagneerden naar het middel der indirecte belastingen. Nu worden de in komens der minder bedeelden zwaar belast. Een hooge heffing op inland- sche tarwe met een verplichting een deel ervan in het brood te verwerken, belasting op alle vet, op vleesch etc. drukken zwaar der op de kleinere inkomens dan op de grootere. Dit leidt onvermijdelijk tot verzet 1 Belastingen, ondragelijk ten nadeele van de beter gesitueer den, belastingen eveneens on dragelijk ten laste:van de armeren onder ons en daarbij geen hoop en geen uitzicht op spoedige verbetering! Dat leidt tot wanhoop Het is o.i. dringend noodig, dat er mannen aan het hoofd der regeering komen, die verstand hebben van belasting-techniek. Die niet terugdeinzen voor een plan, zooals Roosevelt, zooals Mussolini, Hitler en andere lei ders van volken. Wij hebben noodig een plan, dat grijpt in onze mentaliteit. Wij kunnen niet meer zonder een „plan"; het overlaten van het economische en sociale gebeuren aan het vrije spel van de krach ten leidt tot chaos. Een plan beteekent niets so cialistisch, niets nationaal-socia- listisch, niets fascistisch. Dat groepen, die in ons volk nog onvoldoende weerklank hebben gevonden, met plannen voor den dag zijn gekomen, doet hieraan niets af. De Coloradokever nadert de grens. INSPECTEER GEREGELD DE AARDAPPELVELDEN. Een bericht in de bladen meldt, dat de coloradokever is ontdekt in een tuin te Massemen-Kortenhorst, dicht bij de Nederlandsche grens. Men vond in een veldje aardappelen een honderdtal insecten. Maatregelen zijn genomen, om de gevreesde plaag ter plaatse uit te roeien. Nu wordt het voor de grensbewoners tijd, om geregeld de aardappelen te inspecteeren, want van douane en paspoort trekken die beestèn zich niets aan. De kevers vliegen dood eenvoudig de landsgrenzen over en kennen geen verschil in smaak bij aardappelen van andere nationaliteit. En hebben ze eenmaal vasten voet gekrege^ dan is het lastig, om ze weer kwijt te raken. Wat nog het ergste is, onze aardappeluitvoer wordt Parijs. Toen viel het scherm, zou ik zeggen. Alaska heeft sindsdien nooit meer iets van haar gehoord. Als ze Stampede Smith met de groote bak kebaarden had getrouwd..,. Hij voleinde zijn zin niet. Een half dozijn schreden van hen af was <»en man van de tafel opge staan en stond hen nu aan te kijken. Er was iets ongewoons aan hem waar te nemen. Behalve de brutale manier waarop hij naar Mary Stan dish keek. Het was alsof hij haar kende en dat hij haar opzettelijk wilde belee- digen door een blik, die meer dan onbeschoft was. Toen krulden zijn lippen zich plotseling, bijna onmerkbaar haalde hij schouders op en wendde zich af. Aian wierp een vluggen blik op zijn metgezellin. Haar lippen waren vast op elkaar geklemd en haar wangen hoogrood gekleurd. Zelfs toen, terwijl zijn bloed begon te koken, viel het hem op» hoe mooi ze er uitzag in haar ergernis. Als u mij 'n oogenblik wilt excuseeren, zeide hij kalm, zal ik dien man even om een verklaring vragen. Met een vlugge beweging legde ze haar hand op zijn arm, Alsjeblieft niet, smeekte zij. U is juist de persoon van wien ik iets dergelijks zou verwachten, maar het zou dwaas zijn er eenige notitie van te nemen. Niettegenstaande haar poging om kalm te praten, trilde haar stem en hij was verbijsterd, hoe plotseling alle kleur uit haar wangen week. Ik ben tot uwe beschikking, antwoordde hij iewat stroef. Ik wil er dan ten zeerste door bedreigd. Zooals men weet, is de aardappel kever een noodlottig geschenk uit Amerika. Zeer waarschijnlijk is hij als verstekeling per schip in de haven van Bordeaux in Zuid-Frankrijk ge land en heeft toen ongemerkt een paar jaar zijn gang kunnen gaan. Ten minste in het jaar 1922 werd aldaar in de omgeving de besmetting geconstateerd en toen bleek bij onderzoek, dat reeds 25.000 H.A. waren aangetast. Had men toen aldaar de bestrijding met man en macht aangepakt, dan was het nog mogelijk geweest, de plaag uit te roeien. Doch de bevolking, die zich niet bewust was van het groote gevaar, hielp niet mee, en zoodoende ging de verspreiding hoe langer hoe verder, trok de Belgische grens over en staat nu op het punt, ook een bezoek te gaan brengen aan Nederland. Behalve in Frankrijk, waar het hem gelukt is, 'heeft de kever ook op andere plaatsen geprobeerd, om zich in Europa te vestigen. Een paar keer is hij in Engeland gesignaleerd, waar men hem kon uitroeien. Reeds vijf maal trachtte hij in Duitschland vasten voet te krijgen, maar onze Oosterburen hebben hem als niet van arischen bloede zonder pardon met militaire eer naar de andere wereld geholpen. De kever overwintert in den grond en komt in April en Mei te voor schijn. Dan zoekt hij het aardappel loof als grootste lekkernij. De knollen worden niet aangetast. Het wijfje legt aan den onderkant der bladeren honderden, zelfs duizenden oranje gele eitjes, waaruit roode larven komen, die ook weer van het loof profiteeren. Binnen een drietal weken zijn ze volwassen en verpoppen in den grond. Zoo komen per jaar twee generaties voor, in de zuidelijke lan den zelfs drie. De kever is één c.M. lang en lijkt op een groot lievenheersbeestje. Hij is op den rug heldergeel met vijf zwarte strepen in de lengte. Behalve op aardappelloof leven kever en larve ook op andere plan ten, vooral op nachtschaden, tot welke familie de aardappel ook be hoort, zooals op tomaat, zwarte nachtschade e.a. Door het afvreten van het loof kan de aardappelopbrengst sterk verminderen, soms geheel te niet gaan. Nu kan men enkele bestrgdings middelen toepassen, zooals wegvan gen van de insecten, bespuiten met arsenicum-houdende stoffen, als Pa- rijsch groen en lood-arsenaat. Dit kost natuurlijk geld, maar op die manier is het toch mogelijk, normale oogsten te krijgen. Maar, wat erger is, Duitschland en ook Engeland verboden den invoer van aardappelen uit Frankrgk, en andere planten, waarop de kever kan woekeren, moeten bij invoer vergezeld gaan van een certificaat, dat ze gegroeid zijn in een streek, die meer dan 200 K.M. van een be smettingshaard verwijderd is. Nederland nam ook dergelijke maatregelen. Juist in het verbod van uitvoer naar andere landen schuilt het grootste gevaar. Of het lukken zal, den kever aan de grenzen te weren, is een andere vraag. Ze zgn in dit opzicht nog behendiger dan de Zigeuners. In Amerika constateerde men een jaarlijksche uitbreiding van 90 tot 120 K.M. In Frankrijk een gemiddelde van 25 K.M. De wind speelt hierbij een belangrijke rol. Toch zet de Nederlandsche regee ring er alles op, om de plaag uit ons land te houden. Speciaal in de Zuide lijke provincies, aan België grenzend, wordt een uitgebreide propaganda gevoerd. Scholen worden bezocht, u echter wel zeggen, juffrouw Stan dish, dat als u mijn zuster was, ik zoo iets nooit onopgemerkt zou laten voorbij gaan. Hij bleef den vreemdeling gade slaan, totdat hij door een deur, die op het dek uitkwam, verdween. Dat is een van John Graham's mannen, zei hij. Zijn naam is Ross land. Hij gaat naar het Noorden, om naar ik vermoed, de geheele zalmvisscherij in zijn macht te krij gen. Binnen twee jaar zal er geen greintje leven meer in zijn. Het is toch eigenaardig, wat dat smerige geld al niet doen kan, vindt u niet Twee winters geleden heb ik met eigen oogen gezien, hoe heele dor pen gebrek leden en vrouwen en kinderen bij hoopen tegelijk stierven en van dat alles was Graham s geld de schuld Zij moesten omkomen, omdat hij al het water als het ware leeg had laten visschen. O, als u dat eens had kunnen zien, hoe die stumpers bijna vel over been, liepen te huilen om een stukje brood. Haar hand omknelde zijn arm. Hoe... hoe kon John Graham dat doen fluisterde ze. Hij lachte en er klonk een bittere klank in zijn stem, toen hij Ant woordde Als u een jaar in Alaska ge woond heeft, juffrouw Standish, zult u dat niet meer vragen. Hoe Wel eenvoudig door het voedsel waarvan de inlanders moeten bestaan, voor zijn eigen doeleinden te gebruiken. Met andere woorden: een deel van het geld, dat hij bezit, heeft hij ver kregen door de visscherij uit te buiten en nog door zooveel andere dingen, Kiespijn overvalt U meestal op een tijdstip dat U géén gelegenheid heeft naar den tandarts te gaan. Neem dan een "AKKERTJE" dat helpt U tenminste dadelijk van de pijn af. AKKER-CACHETS zijn bijzondere pijnstillers bij Kiespijn, Hoofdpijn, Zenuwpijn, Spierpijn. Nederiandsch Smaakloos ouwel-omhulsel. Product Ge proeft daardoor niets. Ze glijden zoo naar binnen. Per 12 stuks slechts 52 cent. Volgens recept van Apotheker Dumont AKKER.CACHETS Op elk "AKKERTJE" komt de naam AKKER voor in "ruit" - vorm. Let hierop en weiger elke namaakl om de kinderen bekend te maken met het insect. De aardappeltelers worden gewaarschuwd door woord en geschrift, om hun velden geregeld te inspecteeren. Er is een opgave gevraagd van alle sproeimachines, die in de verschillende gemeenten aanwezig zgn, om bij de ontdekking van de kwaal paraat te zijn. De wet tot bestrijding van den Coloradokever van 27 December 1934 bevat bepalingen, waaraan men zich te houden heeft. De gebruiker van een perceel grond is verplicht onverwijld kennis te geven aan den Burgemeester der gemeente, zoodra zich aldaar de kever vertoont. De Burgemeester geeft hiervan onmiddellijk kennis aan het Hoofd van denPlantenziektekundigen Dienst Deze deelt den Burgemeester mee, welke maatregelen worden getroffen. De onkosten worden door het Rijk vergoed. Voldoet de gebruiker hieraan niet, dan worden op zijn kosten die maat regelen genomen. Het is een ieder verboden, levende coloradokevers of eieren of larven in zijn bezit te hebben of te vervoeren. Nu is oppassen de boodschap. De coloradokever staat op het punt, zonder te kloppen de Limburgsche deur binnen te vallen. Laten we paraat zijn, om dat ongewenschte bezoek, vooral in 't begin, als de familie nog niet talrijk is, te keeren. Heel. J. H. DELHOOFEN. VAN EEN MACHINE-BANK WERKER. HET RENDEMENT VAN DE BENZINE VERDUBBELD. Dezer dagen deden in de kranten berichten de ronde over een opzien barende uitvinding van een z.g. thermo-benzine bezuinigingsappa raat, door den machine-bankwerker A. Brisko te Eindhoven. „Het Huisgezin" heeft den uit vinder opgezocht en deelt hierover het volgende mede. De grondslagen der techniek leerde hij reeds in zijn jonge jaren kennen toen hij als dertienjarige jongen zijn loopbaan als bankwerker begon op de machinefabrieken der fa. Bege- man te Helmond. Dat toen zijn buitengewone ijver reeds opviel blijkt wel hieruit, dat de heer Paul Begeman hem boeken verschafte waarin hij na zijn vol brachte dagtaak naar believen kon studeeren. Op ongeveer 26-jarigen leeftyd Plotseling zweeg hij. Nu zit ik aldoor over de po litiek te praten, terwijl ik u toch werkelijk wel met aangenamer dingen bezig zou kunnen houden, zei hij verontschuldigend. Zullen we naar beneden gaan Of naar het bovendek, stelde ze voor. Ik ben bang, dat de rook me wat hoofdpijn bezorgd heeft. Hij voelde heel goed de verande ring, die er in haar plaats had ge vonden en hij begreep ook wel, dat deze niet alleen te wijten was aan de zware rooklucht. Hij geloofde, dat het onbeschaam de staren van Rossland haar meer gehinderd had, dan ze zichzelf wilde bekennen. Er zijn eenige Thlinkit India nen en een tamme beer in wat wij „het tusschendek" zouden noemen Zoudt u ze graag willen zien De Thlinkit meisjes gelden voor de mooiste Indiaansche vrouwen op de geheele wereld en twee daarvan moeten buitengewoon knap zijn, zooals kapitein Rifle zegt. Ja, ik heb er kennis mee, zei ze lachend. De twee mooisten heeten Kolo en Haidah; ze zijn bekoorlijk en ik mag ze wel. Ik heb heden met hen ontbeten, al heel vroeg, terwijl u nog sliep. 1 Wordt vervolgd.

Peel en Maas | 1936 | | pagina 5