TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS
Na de wet op de
vestigingseischen.
FEUILLETON.
Geluksdroom
DE ZON!
Krakelingen.
3F Die
rheumatische pijnen
)AKKERTJES
Stand- en stands
organisatie.
Inbinden
Zaterdag 30 Mei 1936
Zeven en vijftigste Jaargang No 22
STERKER CONCURREN
TIE VAN HET VENT-
BEDRIJF
In verschillende bladen komt
een rubriek voor van intervieuws
over middenstandsvraagstukken.
Het laatste verschenen intervieuw
in het Hsgz. was o.m. gewijd
aan de mogelijke gevolgen van
de wet op de vestigingseischen
op winkelbedrijven en ambach
ten. We laten dat gedeelte hier
volgen
„Denkt u niet, dat, wanneer
de vestigingseischen eenmaal in
werking zijn, dat er dan een
zeer nadeelig gevolg zou kunnen
ontstaan in den vorm van een
sterke en snelle uitbreiding van
het ventbedrijf
Daar is inderdaad wel reden
voorDr. J. van Beurden heeft
in het laatste nummer van „Bou
wen en Streven" dit punt ook
even aangeraakt.
Als het vestigen van een eigen
winkel gebonden gaat worden
aan eenigermate beteekenende
eischen, dan bestaat de mogelijk
heid zeer, dat velen zich met
groote energie op het venten
zullen werpen en op die manier
den bonafiden middenstand toch
nog groote schade zullen aan
doen.
De eenigst mogelijke oplos
sing in deze materie is, dat
naast de invoering van een
wettelijke regeling van vesti
gingseischen voor de detail
handel, er ook een regeling
komt, waardoor het ventwezen
beperkt wordt.
Trouwens, de noodzakelijkheid
van een regeling van het vent
wezen wordt ook in de kringen
van de georganiseerde venters
en marktkooplieden aangevoeld.
Deze groep heeft zelf stappen
gedaan om tot ordening en
regeling hiervan te komen.
En als we juist ingelicht zijn,
dan wordt die noodzakelijkheid
daarvan ook op het Departe
ment van Handel, Nijverheid en
Scheepvaart volkomen begrepen
en heeft men zich daar bereids
aan een vooronderzoek gezet van
dit moeilijk op te lossen pro
bleem.
„Kunt u misschien zoo onge
veer zeggen, wat men onder
„venten" verstaat Een heel een
voudige vraag, maar waar toch
wel eens verschil van meening
over is 1"
„Venten is heel eenvoudig uit
gedrukt „loopende of rijdende
te koop aanbieden."
Als iemand dus aan de huizen
belt, en vraagt of mevrouw geen
bloemetjes of een pond boter
noodig heeft en op een bevesti
gend antwoord van mevrouw de
bloemen of het pondje boter
aflevert, dan is dat venten.
Maar geen venten is b.v. als
de eene week de boterboer van
mevrouw hoort, dat de volgende
door
JAMES OLIVER CURWOOD.
3.
U heeft gelijk, antwoordde zij
met een ietwat trotsche beweging
van haar hoofdje. Ofschoon ik pas
in den laatsten tijd me een volko
men goed idee heb kunnen vormen
omtrent de beteekenis van de Ame
rikaansche toestanden en de verant
woordelijkheid daarvan. Ik maak u
nogmaals mijn verontschuldigingen u
gestoord te hebben, doch ik heb dit
niet met een vooropgezette bedoeling
gedaan. Het was maar louter een
toeval.
Ze wachtte niet af totdat een van
beiden begon te spreken, wierp hun
een glimlach toe en liep het prome
nadedek af.
De muziek had opgehouden en
langzamerhand keerde de stilte weer
terug.
Een eigenaardige jonge vrouw,
merkte Alan op. Ik stel me voor,
dat de geest van Kapitein Miles
Standish wel een weinig trotsch
mag zijn op deze bijzondere vrede
stichtster. De appel valt niet ver van
den boom, zult u zeggen. Men zou
bijna kunnen veronderstellen, dat de
kapitein Priscilla getrouwd had en
dat dit meisje uit dit huwelijk is
voortgesproten.
Hij had een eigenaardige manier
van lachen, die zich niet in gelaats-
week een pond boter noodig is
en als de volgende week dus
dat pond boter bezorgd wordt.
„Hooren en bezorgen" wordt
niet onder venten gerekend.
Op het platteland kennen
we nog deze situatie, dat daar
regelmatig eenige malen in de
week een auto van één der
groote filiaal-bedrijven uit den
omtrek komt om te trachten
diverse kruidenierswaren aan
den man te brengen.
Gewoonlijk wordt de bestel
auto dan in het dorp gestatio
neerd, terwijl dan de hulp van
den chauffeur van te voren bij
de bewoners aanbelt om te vra
gen, of zij nog iets van de aan
geboden waren behoeven.
De bestellingen worden ge
noteerd en na verloop van een
kwartier komt de auto voorrijden
en worden de bestelde waren
afgeleverd.
Is dat venten of is dat geen
venten Vooralsnog schijnt
daar niets aan te doen, hoe
wel het valt te begrijpen
talrijke middenstandszaken
tegen deze manier van zaken
doen heftig ageeren.
Het verleenen van ventvergun
ningen is een gemeentelijke aan
gelegenheid. Daar het aantal
venters den laatsten tijd zoo
groeit, zou een middel kunnen
zijn, om den plaatselijken mid
denstand te beschermen, langs
den weg van beperking door
verscherping van gemeentelijke
verordening op de verstrekking
van ventvergunningen, het contin
ent venters te miniseeren.
Tot zoover het interview.
Wij zijn van oordeel, dat er
voor den gevestigden midden
stand op onze dorpen niet veel
heil te verwachten is van de
werking eener gemeentelijke
ventverordening.
De ervaring doet in dezen niet
veel goeds verwachten.
En zoolang de groote filiaal
bedrijven uit de steden hier vrij
kunnen „werken", doordat zij
wel een handigheidje weten om
eventueele moeilijkheden meteen
ventverordening te omzeilen, zal
de middenstand van een vent-
verbod geen groote verwachtingen
mogen koesteren.
De Noordelijke Volken, waar
toe ook wij behooren worden
zeer sterk beinvloed door het
klimaat. Wij zijn somber en
teruggetrokken, wanneer de wind
woedend giert en zware regen
buien neerkletteren dat hooren
en zien vergaat. Wij zijn neer
gedrukt, wanneer de loodgrauwe
lucht alles met een melancholiek
waas bedekt en wij zijn niet te
genieten als de barometer staag
blijft dalen.
Doch hoe geheel anders wordt
dit alles, wanneer de zon haar
opwekkende stralen naar ons
heen schiet. Tenminste in de
intensiteit, waarin wij die hier
uitdrukking, doch slechts in woorden
uitte.
Hij kon een zoodanigen klank in
zijn stem leggen, die iedereen begreep
en soms, wanneer hij iets ironisch
wilde zeggen, klonk deze scherper
dan eigenlijk zijn bedoeling was.
Enkele oogenblikken later was hij
Mary Standish reeds geheel ver
geten.
Ik herinner me nog knikte
Holt, terwijl hij zijn blikken op de
hooge bergen richtte, waarachter zoo
vele naar goud dorstende menschen
uit een vroegere generatie hun graf
hadden gevonden. Ik herinner me....
En de oude Donald droomt nog
steeds van die hel daar; hij was er
vanavond weer vol van. Ik wilde
maar, dat hij alles kon vergeten.
Mannen kunnen zulke vrouwen
als Jane Hope nooit vergeten, zei
de kapitein zachtjes.
Heeft u haar gekend
Ja Ze is hierheen gekomen
met haar vader aan boord van mijn
schip. Dat was dezen herfst vijf en
twintig jaren geleden, Alan. Dat is
een heele tijd, nietwaar En als ik
zoo naar Mary Standish kijk en haar
stem hoor... Hij aarzelde, alsof hij op
het punt stond een geheim te ver
raden en toen voegde hij er aan toe:
Ik kan er niets aan doen, dat ik
telkens weer terug moet denken aan
het meisje, waarvoor Donald Hard-
wick vocht en dat hij veroverde in
dat doodshol te White Horse. Wat
is het jammer, dat zij stierf.
Ze is niet dood, zei Alan Er
was nu geen sprake meer van de
minste hardheid in zijn stem. Ze is
niet dood, herhaalde hij. Dat is het
juist, wat zoo jammer is. De herin
nering aan haar is bij hem zoo sterk
nol-maal kennen... kalm, rustig
en behoorlijk. Anders dan in de
tropen, waar men de ons-allen-
heilbrengster betitelt met de
„koperen ploert" wat niet bewijst,
dat men haar erg waardeert.
In de Noordelijke regionen is
de zon echter verkwikkend. Zij
brengt „leven in de brouwerij."
De dames trekken hun donkere
en zware kleeding uit en ver-
toonen zich in hun vlinderach
tige costuumpjes, die voor ons
mannen, een verrukking voor het
oog is. De markiezen worden
weer aan de ramen gehangen en
geven aan het anders zoo een
tonige straat-aspect een bonte
variatie. Parasols verschijnen in
de tuintjes en 's avonds ziet men
de huisgenooten in die tuintjes
zitten.
Het is de tijd, waarop de be
drijvigheid terugloopt en waar
weer andere categoriën nijvere
menschen hun brood kunnen
verdieken. Zij, die het hebben
moeten van de reizenden... van
hen, die uittrekken, uitzwermen,
al komen velen 's avonds weer
in het eigen huis terug.
Alles maakt zich op om de
komende gasten te kunnen ont
vangen.
Men is in volle voorbereiding.
De zon is immers daar, de zon
die lokt, die ons uit de huizen
roept en waarvoor alles in de
Noordelijke landen wijkt.
In Scheveningen is de pers
conferentie weer gehouden. Het
eerste teeken van de komende
seizoensdrukte. Op die perscon
ferentie ontvouwt de Directie van
het Zeebad Scheveningen haar
plannen. Men voelt zich ver
jongthet mondaine leven met
zijn geneugten en tevens met
zijn gebreken gaat weer beginnen.
Nog enkele weken en onze
eerste badplaats wemelt van
badgasten, tenminste, wanneer
het buitenland geen belemme
rende maatregelen neemt. Wan
neer de reisbelasting maar niet
wordt aangenomen, opdat repres-
sailles wegblijven.
Men is vol moed.
Er komen veel attracties bij.
Ten eerste een Luna-park...
verder een Lutine-Palace, waar
het wrak van de Lutine, het
goudschip zal worden bezocht,
1.200 M. onder zee 1
Wanneer men geen hazard
spelen mag organiseeren,
drommen Nederlanders trekken
alleen hiervoor naar de buiten-
landsche badplaatsen dan moet
men ten minste de gedachte
daaraan kweeken. Wat kan de
fantaisie niet beter prikkelen dan
de Lutine-goudschat voor oogen
te tooveren, tenminste voor hen,
die destijds geen Lutine-aandee-
len hebben gekocht, en nu hun
geld zoo goed als kwijt zijn.
De eenige methode voor een
vacantie-oord is „sfeer" kweeken.
Zonder sfeer bereikt men niets,
de prijzen zijn laag gehouden
tenminste in vergelijking met den
bij ons bestaanden levens
standaard en de hooge lasten,
waaronder het hotel- café- en
alsof er geen twintig jaar overheen
was gegaan.
Na een oogenblik van stilte, zeide
de kapitein;
In het begin van den avond
waren ze samen aan het praten,
Alan.
Bedoelt u de dochter van ka
pitein Standish
Ze schijnt iets over zich te
hebben, wat je aantrekt, Alan.
Alan trok de schouders op.
O, heelemaal niet. Ik vind haar
alleen een bewonderenswaardig per
soontje. Wilt u een sigaar opsteken
kapitein Ik ga een beetje op en neer
loopen. Ik wil nu eens een kijkje
nemen bij die „zure kerels" daar
verder op.
Zij staken beiden hun sigaar aan
en Alan verliet hem, terwijl de ka
pitein in de richting van zijn eigen
hut ging.
Op dezen bewusten avond was
voor Alan het stoomschip „Nome"
oneindig veel meer dan een voor
werp van hout en staal
Het was een levend, ademend
wezen, waarin men den hartslag van
Alaska voelen kon.
Het trillen der machtige machines
klonk als een menschelijke lofzang.
Voor hem bevatte de groote pas
sagierslijst niet alleen een opsomming
j van namen van eenvoudige mannen
en vrouwen, doch hield als 't ware
een stuk geschiedenis in.
Hij beschouwde deze als de pols
slag van het land, dat hij lief had.
Hij trok aan zijn sigaar en liep
alleen voort, mannen en vrouwen
voorbijgaande. die hij nauwelijks
scheen op te merken. Maar toch
lette hij op alles,
Hij herkende de toeristen, zonder
restaurantbedrijf zucht. In Hotel
Rauch, geheel gemoderniseerd
kan men reeds voor f 4.50 per
dag, vol pension, vlak aan zee
gelegen, terecht. Drie goede
maaltijden inbegrepen.
Vermoedelijk zuilen de lagere
prijzen over het geheele land
gaan gelden. Men begrijpt, dat
niemand meer genegen is bij de
dalende inkomsten en bij de be
staande mentaliteit hooge prijzen
te betalen. Men trekt met auto's,
met reiswagens (waardoor men
op hotelkosten spaart) op de
fiets het land door en velen
nemen hun eigen proviand, mede.
Slechts wanneer billijkheid en
gezelligheid zich aan elkaar
paren, kan bezoek worden ver
wacht. Ook wanneer voldoende
propaganda wordt gemaakt.
Met die feiten MOET men
rekening houden, of men het
wil of niet. Houdt men er geen
rekening mede, dan komt men
bedrogen uit. Zorgt voor verma
ken, die overeenkomen met de
bestaande mentaliteit, zorgt voor
prijzen, die bij den huidigen
inkomsten-standaard passen en
geeft service, want zonder service
bereikt men in den tegenwoor-
digen tijd niet veel. Het publiek
is veeleischend tegenwoordig en
dit is de schuld van het bedrijfs
leven, dat ter wille van de
onderlinge felle concurrentie aan
dit publiek te veel heeft willen
geven... het schromelijk heeft
verwend. Eerst geleidelijk kan
hierin verandering komen.
Grooteren eenvoud, maar een
toenemende service. Men heeft
dit laatste liever dan overdreven
maaltijden en niet meer in het
kader passende luxe
BLIJFT IN EIGEN LAND.
Voor wat de reisbelasting betreft,
heb ik tot nog toe steeds tegen den
stroom van de publieke opinie op
geroeid. De publieke opinie was
tégen de reisbelasting, ik was
vóór deze heffing.
"t Moge al zuur zijn, als je 'n paar
kwartjes per dag moet betalen voor
een pleiziertochtje in het buitenland,
daar staat toch tegenover, vond
ik, dat de lust naar „over de grenzen"
eenv beetje geremd moet worden ten
behoeve van de café-, pension-,
hotel- en restauratiehouders, die
óók moeten bestaan en die het toch
waarlijk niet kunnen helpen, dat
onze regeering ze zwaarder belast
dan vreemde regeeringen het hun
collega's van elders doen. Evenmin
kunnen ze het helpen, dat de accijns
op bier en gedistilleerd hier hoog is
en dat vleesch en andere voedings
ingrediënten slechts met een crisis
toeslag kunnen worden ingekocht.
Ze zijn er ook onschuldig aan, dat
de gulden nog op goudpeil werd ge
handhaafd...
Onze seizoenzaken moeten nu
eenmaal hoogere prijzen berekenen
dan in 't buitenland gelden. Houdt
men dat in het oog, dan zal men
daarnaast moeten erkennen, dat die
prijzen zoo laag worden gehouden,
als de omstandigheden het toelaten,
m.a.w. dat ze billijk zijn. Café
houders en restaurateurs doen inder
daad al hun best om hun land-
genooten een vacantie binnen de
grenzen tot een feest en genoegen
te maken
Zóó dacht ik... tot voor korten tijd.
Op een der mooie zomersche dagen,
welke reeds ons deel waren, toefde
ik op de Veluwe. En ter verpoozing
streek ik er neer op een terrasje,
dat met een vriendelijk zitje leek te
bieden, 't Was er een eenvoudige,
maar nette ontspanningsgelegenheid.
Ik bestelde er thee voor het gezel
schap, bestaande uit vier personen.
We kregen een potje met het ge
vraagde en vier kopjes. Eenvoudig,
maar proper. Het potje bevatte voor
ieder een slechts zeer bescheiden
plasje van het geurige blad, maar
dat was niet erg, want de thee was
in elk geval geurig en ons was het
meer om het oogenblikje voor af
wisseling begonnen.
Ik vroeg om te mogen afrekenen
„Vier thee f 1.60!"
Ik heb niets van mgn gedachten
verraden, dat doet een Hollander
nu eenmaal niet in zulk geval. Ik
betaalde f 1.60 en gaf den bediende
twee dubbeltjes fooi. En langs den
kortsten weg ben ik toen met mijn
gezelschap naar huis gevlucht.
Ik heb thermoflesschen gekocht.
En ik hoop thans, dat de reisbelas
ting er niet doorkomt en dat me de
kans blijft toebedeeld om van den
zomer voor enkele dagen de grens
over te wippen.
Men bespare aan de redactie van
dit blad de toezending van ingezon
den stukken, waarin wordt betoogd,
dat men tegenwoordig in goede zaken
koffie of thee kan drinken voor 15
cent. Ik wéét hetzulke zaken be
staan er vele. En ik waardeer deze.
Maar het is de treurige ervaring
van allen, die reizen in ons land,
dat men op bekend terrein als toe
rist nog dikwgls geplukt en gevild
wordt, als men ergens gelegenheid
zoekt om den inwendigen mensch
te restaureeren.
Dat houdt het reizen in eigen land
tot een gevaar van je financieelen
welstand.
Horecaf en dergelijke bonden doen
veel om ter zake betere verhoudin
gen te verkrijgen, maar willen ze
succes hebben, dan moesten ze derge
lijke zaken sjgnaleeren.
Desgewenscht kunnen ze van mij
het adres bekomen van de Veluwsche
ontspanningsgelegenheid, waar me
het theedrama overviel.
Ik herinner me nog een geval uit
een vorig seizoen. In het Gooische
dorpje Kortenhoef zat ik „buiten,"
voor een zeer onooglijk en klein
boeren-herbergje, een glas citroen
limonade te drinken. Een sjofele oude
juffrouw en een klein meisje stappen
er van de fiets afbeiden zijn zeer
zichtbaar vermoeid en verhit. De
juffrouw vraagt óók een „kogel-
fleschje." Ze doet onwennig en blijft
bij een tafeltje staan, zonder plaats
te nemen. Ze vraagt een tweede glas
en deelt dan den inhoud van het
fieschje in tweeën op, voor zich en
het kind. Beiden drinken haar glas
achter elkaar leeg en dan wil de
juffrouw, die al dien tijd al met de
portemonnaie in haar hand heeft
gestaan, betalen.
„Vijf en dertig cent
De juffrouw raakt zichtbaar ver
legen en verward. „U zegt
vraagt ze.
„Vijf en dertig cent", antwoordt
de boer norsch.
Het menschje haalt het geld voor
den dag, zucht even, betaalt, en dan
stappen beide „toeristen" weer op
de fiets.
Ik vraag nu óók om af te rekenen,
want ik heb geen zin om méér te
gebruiken in deze afzetterszaak. De
boer berekent mij... vgf en twintig
cent.
,En zoo vroeg ik waarom
liet u die juffrouw dan vijf en dertig
betalen
„Die had er een tweede glas bij
die U hei leven vergallen, daarvoor
helpen nu "AKKERTJES" zoo bui
tengewoon. Niet alleen dal de pijnen
verdwijnen, maar AKKER-CACHETS
verdrijven bovendien uil 'i lichaam
de stoffen, die de pijnen veroor
zaken. Neem daarom "AKKERTJES"
NedeHandsch Ongeëvenaard bij Griep,
Product gevatte kou, rheumatische
pijnen. Zenuwpijnen, enz.
12 st. 52 ct. Zakdoosje 20 ct.
Volgens recept iron Apotheker Dumont
AKKER.CACHETS
Op elk "AKKERTJE" komt de naam
AKKER voor in "ruit"-vorm. Let
hierop en weiger elke namaak I
van Boeken, Jaargangen
e. d. spoedig en billijk bij
Fa. v. d. Munckhof
Standsverschil zal er altijd blijven,
hebben wij aan het slot van ons vo
rig artikel gezegd. En dat is ook
niet erg. Immers de menschen wor
den niet beter noch slechter door hun
lid zijn van een bepaalde stand. Ten
onrechte wordt wel eens gesproken
van „betere" standen. Betere „stan
den" bestaan niet; wel worden in
iederen stand slechte, goede en betere
„menschen" gevonden. En in iedere
stand moet worden getracht van al
de leden van den stand betere men
schen te maken.
Als dit laatste gebeurt, zal het ook
gemakkelijker worden de verschil
lende standen te brengen tot onder
linge samenwerking, zooals die door
Paus Pius XI in zijn Encycliek
„Quadragesimo Anno" wordt ver
langd. Als men in alle standen gaat
inzien, dat de verschillende standen
gevormd worden door menschen, dat
het feit, dat men tot een bepaalden
stand behoort, iemand beter noch
slechter maakt, dat wij als menschen,
onverschillig tot welken stand wij
behooren, voor God allemaal gelijk
zijn, dat binnen het raam der stan
den de menschen moeten gevormd
en hervormd worden, dan zullen wij
ook een goede, een betere verhou
ding krijgen tusschen de verschillen
de standen. Dan pas zal de samen
werking der standen kunnen komen
aan de onbillijke ongelijkheid der ver
schillende standen, die wij momen
teel waarnemen, dan zal men ook in
andere standen gaan inzien, dat de
arbeidersstand als zoodanig niet min
derwaardig is in verhouding tot an
dere standen, dan zal ook brj den
arbeidersstand geleidelijk het minder
waardigheidsgevoel gaan verdwijnen.
Bij de bespreking van het vraag
stuk: Stand en Standsorganisatie
hebben wij ernstig rekening te hou
den met het feit dat de meerderheid
van ons volk niet Katholiek is. Bij
de tegenwoordige samenstelling van
het Nederlandsche volk kan men ze
ker niet spreken van Katholieke stan
den. In onzen tijd, in de gegeven om
standigheden, zijn Katholieke stan
den een onmogelijkheid.
Waar dus Katholieke standen een
onmogelijkheid zijn, zal er iets anders
op gevonden moeten worden. Waar
bevordering van standsbewustzgn,
van solidariteit en verantwoordelijk
heidsgevoel in Katholieken zin inde
ze te hoeven aan te zien. De stem
van het Noorden had nog geen
weerklank bij hen gevonden.
Aan de achterzijde van de rook
kamer stond hij stil, terwijl hij de
asch van zijn sigaar over den rand
van de verschansing wierp Een
groep van drie mannen stond dicht
bij hem, waaruit hij dadelijk de jonge
ingenieurs herkende, kersversch van
de universiteit, die uitgingen om te
werken aan den spoorweg, loopend
van Seward naar Tan ana.
Een van hen was voortdurend
aan het woord, vol enthousiasme
over zijn eerste avontuur.
Ik geef je de verzekering, zeide
hij, dat de meeste menschen bitter
weinig van Alaska afweten. Op
school leert men ons, dat het een
ontzettend groote ijskast is, gevuld
met goud en het hoofdkwartier van
Santa Claus, omdat daar de ren
dieren vandaan komen. En volwas
sen menschen gelooven dat ook.
Maar even haalde hij diep adem.
het is negen maal zoo groot als
New York en wij hebben het van
Rusland gekocht voor minder dan
twee cent per H.A. Als je het bij
wijze van spreken kon opnemen en
neerleggen op de Vereenigde Staten,
zou Juneau komen te liggen op St.
Augustine, Florida en Unalaska op
Los Angélos. Zoo groot is het, en
het geograpisch middelpunt van ons
land is niet Omaha of Sioux, maar
correct genomen San Francisco
Heel goed, vadertje, klonk het
kalm vanachter het groepje. Je bent
goed op de hoogte van aardrijks
kunde. En je kunt er ter verdere
leering nog aan toevoegen, dat Nome
ligt op 37 mijlen afstand van Bol-
sjowistisch Siberie en dat in het
afgeloopen jaar niet minder dan vijf
honderd draadlooze telegrammen
door de Bolsjewieken naar Alaska
werden gezonden, waarin er op werd
aangedrongen, dat ons volk op zou
staan tegen de regeering in Was
hington. Wij hebben Washington
verzocht ons manschappen en mu
nitie te zenden om Nome te bewa
ken, maar ze hebben ons eenvoudig
uitgelachen. Voelt u de moraal van
deze geschiedenis
Aanvankelijk half-spottend toe
luisterend, werd plotseling Alan s
volle beiangstelling opgewekt. Hij
zag een glimp van den mageren
grijsaard, die gesproken had, doch
hij kende hem niet.
Toen deze man zich omwendde,
scherp uitkomend tegen het maanlicht
liet dezelfde zware, kalme stem van
zooeven zich weer duidelijk hooren
En als je iets om Alaska gaf,
ging je aan je regeering vragen een
paar mannen, zooals John Graham,
op te hangen.
Bij het hooren van dien naam
voelde Alan hoe het warme bloed
hem plotseling naar het hoofd steeg.
Er was slechts één man op aarde
dien hij haatte met een onsterfelijken
haat en die eene man was John
Graham.
Hij was juist op het punt om te
trachten uit te vinden wie de vreem-
dehng was, die deze woorden, welke
de jonge ingenieurs voor korten tijd
sprakeloos hadden gemaakt, had uit
gesproken, toen hij plotseling een
slank figuurtje ontdekte tusschen hem
en het licht van de rookkamer.
Het was Mary Standish
Uit haar houding kon hij opmaken
dat ze de woorden van den jongen
ingenieur en den grijsaard gehoord
had. Haar blikken echter rustten op
hem.
Hij kon zich niet herinneren ooit
vroeger in vrouwenoogen een derge
lijke uitdrukking gezien te hebben.
Het was geen vrees, doch afschuw
eer teweeg gebracht door geestelijke
dan door lichamelijke invloeden.
Zoodra hij dit opmerkte, voelde
hij zich aangetrokken.
Dit was de tweede maal, dat zij
te sterk had gereageerd op dingen,
die haar niet aangingen.
Daarom zei hij, terwijl hij zich
wendde tot de nu zwijgende jonge
mannen, die op eenige schreden af
stand stonden:
Hij vergiste zich heeren, John
Graham moet niet opgehangen wor
den, dat zou een veel te lichte straf
voor hem zijn.
Toen liep hij door, hen in het
voorbijgaan toeknikkend.
Maar nauwelijks was hij uit hun
gezicht of hij hoorde vlugge voet
stappen achter zich. Onmiddellijk
daarop voelde hij de aanraking van
Mary's hand.
Hoort u eens» mijnheer Holt.
Hij stond stil en moest zichzelf
bekennen, dat de zachte aanraking
van die hand hem verre van onaan
genaam aandeed.
Ze aarzelde even en toen ze weer
begon te spreken, waren 't slechts
haar vingertoppen, die zijn arm be
roerden
Zij keek naar de kust, zoodat hij
voor een kort oogenblik alleen het
volle glanzende haar te zien kreeg.
Toen zag zij hem recht in de oogen.
terwijl in haar blik een uitdagende
uitdrukking lag.
Wordt vervolgd.