TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS
En het loopt weer
tegen Paschen....
FEUILLETON.
Mesalliance
Noord-Limburgsche
Pottenbakkers.
Krakelingen.
HUIDUITSLAG met
jeuk die dol ijiaakt
veroorzaakt vurige wend
J
KLOOSTERBAISEM
Zaterdag 21 Maart 1936
Zeven en vijftigste Jaargang No 12
Eigenlijk is de winkelier veelal
de kalender van de winkelende
bevolking, want al weten we
meestal wel, welke datum het is,
verder dan een week vooruit
kijkt hij, die dit voor zijn werk
kring niet bepaald noodig heeft,
toch niet.
En zoo kan het gebeuren, dat,
gaande langs de wegen, die ons
tot ons einddoel voeren, onze
aandacht plotseling getrokken
wordt door een etalage, die
crème, suikeren, chocoladen, sur
price, holle en gevulde eieren,
in netjes of zonder netjes, maar
in ieder geval netjes heeft uitge
stald, gekleurde haasjes met
vroolijke snuiten tegen ons laat
glimlachen en we lachen wat
verwezen terug: Waarom staan
jullie daar toch allemaal, zoo
vroolijk en uitdagend, moeten
jullie gekocht worden??
Waarvoor
Het is immers nog lang geen
Paschen....
En onze hersenen geven ons
het antwoord op de vraag, die
de vroegtijdige étalage van den
winkelier in ons opgewekt heeft:
Nog een paar weken, die voor
bij zullen vliegen, omdat in dit
korte tijdsbestek, de natuurwon
deren ondergaat, omdat we iedere
dag opnieuw, de winter zullen
vergeten, voor de zon, die war
mer wordt, voor knoppen, die
de zoekende oogen van de lente
liefhebbers niet zullen ontgaan
De uren, die ons nog scheiden
van dit feest van 12 en 13 April
zijn kort, want met de gedachte,
die de banketbakker tijdig in ons
heeft laten opwellen, komt er
nog een heele serie bij.
En daar is dan in de eerste
plaats voor de vrouwen de heilige
schoonmaak, de vernieuwing van
alles, wat oud is (of wat zij
willen dat er oud uitziet), dan
volgen de kleeren en inderdaad...
Trokken u en ik iederen mor
gen gedwee opnieuw weer, die
zelfde, wat vale jas aan, slikten
we iederen morgen opnieuw, een
minder aardig gezegde in, we
deden, zooals het verstandige
lieden betaamt, nietwaar?
Want mopperen is vechten
tegen de bierkaai en och, wie let
er op, bij dat slechte weer
Maar die eene dag, die deed
het 'm 1 De lucht was zoo ijl
blauw en de zon, die scheen net
in je gezicht en je moest er door
naar beneden kijken, omdat je
er nog niet aan gewend was, na
al die regen en met dat kijken
naar den grond, dwaalden je
blikken over je jas en je schrok
en een naar gevoel bekroop je...
Zag je er zoo uit Waren dat
je eigen beenen, die daar liepen,
in dat vale kleurlooze omhulsel...
Paschen en het loopt nu weer
tegen Paschen. Maar jij, versleten
uitgediende jas, jij zult niet mee
loopen, het is tegenwoordig goed
koop genoeg, eens even met
I interesse de winkels bekijken,
teen nieuwe jas, dan dus ook een
hoed en schoenen en... Hoeveel
kan ik voor alles tesamen be
steden
En dan komt de verrassing:
goed verzorgde etalage's, aan
trekkelijke uitstallingen, duide
lijke, overzichtelijke prijzen, een
service, die U bij het binnen
treden aangenaam aandoet, de
groote kans tot slagen....
En wanneer U voldaan de
winkel verlaat, dan bent U waar
schijnlijk ego-centrisch genoeg,
om te denken, dat U de prettige
makkelijke klant bent, die zoo
vlug tevreden is en Uw gedach
ten vergeten de winkelier, die
toen U in 't hartje van den win
ter door de sneeuw naar huis
baggerde; reeds zijn voorjaars
collectie in zijn zaak had.
U vergeet de tallooze moeilijk
heden, die elk bedrijf opleveren
de vooruitziende blik, die elke
mogelijkheid overzien kan.
PaschenHet waren de win
kels, die U deze feestdag als
niet meer veraf zijnde aankon
digen, het zijn de winkeliers, die
er voor moeten zorgen, dat alles
op tijd in Uw huis is, (ook al
bestelt U het zelf op het laatste
nippertje), het zijn tenslotte de
winkels, die de fleur in uwe
woonplaats geven.
Bedenk dit steeds... dan wordt
de critiek op de ook wel eens
falende winkelier geen afbreken
de, maar een opbouwende.
(Een ongelijk Huwelijk)
Roman door Cor de Blij.
30
Hoe weet je dat
Zij bloosde Nou ja, wat zou het.
Een kleine bekentenis, Papa,
U zondt me een briefje, ingesloten,
ik was een beetje nieuwsgierig... en
heb ik het opengerold..
Zoo. Buitengewoon correct,
Kitty.
Zij haalde de schouders op
En hoe reageerde Van Beers
op mijn schrijven...
Ik kon het hem niet geven, de
enveloppe was geschonden. Nu ja,
zeur daar nu maar niet over. Wist
U, dat tante Marie, dienstmeid op
„Duivecate" geweest is 1 We hebben
toch wel een keurige famil e.
Pa nijdig kijkend
Alright old Daddy, revanche.
En wist U, dat zij nu malende
is???
Kitty.
Heusch Papa., och, trek je je
het zoo an Hoe kon ik dat nou
weten...
De telefoon gingVerhoeven her
stelde zich
Ja, Verhoeven? Met... eh
Beukers O, ja zeker Mijnheer
Beukers, we hebben elkaar wel eens
op de beurs ontmoet. Wat is er van
Uw dienst Een onderhoud Natuur-
door A. F. VAN BEURDEN.
In de streek tusschen de Maas,
langs Broekhuizenvorst, Ooyen,
Wisser en Wijnhoverhof, B itterswijck
en Wanssum loopende en de meer
binnenwaarts gelegen gehuchten de
Leigt, de Gun, Megelsum, Meerlo en
Wanssum heeft in de oude tijden de
Maas, onbeteugeld en woest huis
gehouden.
Van uit haar grooten loop en haar
hoofdbed is zij bij Broekhuizenvorst
het land ingeschoten en heeft daar
gaten geslagen, een tweede loop
uitgegraven, haar weg verder ge
zocht door den Grootenbeek-loop en
door het dorp Wanssum bij de Staai
den grooten stroom weer opgezocht.
Veel beschadigen kon ze niet, want
het land was destijds nog met bosch
en struiken bedekt. Alleen liet ze er
een grooten voorraad leem en klei
achter, die de latere bewoners hier
en daar benut hebben, om er voor
werpen van huiselijk gebruik van te
maken n.l. borden, potten, kannetjes
en schotels.
De pottenbakkers konden zich
alleen vestigen waar goede blauwe
of wit-grijze potklei zat. Daarom
woonden er in den ouden tijd, toen
de Romeinsche kolonisten hier nog
waren, te Tegelen, waar men een
heele pottenbakkerij opgegraven heeft
later ook Gennep en te Ottersum, te
Boxmeer in de Holsteeg en vooral
te Megelsum, kort bij de kleigroeven
aan het Schuschwater. Over de Rijks
grens in Rijnpruisen te Capellen,
Sonsbeck. Issum werkten ook pot
tenbakkers.
De machinale vormmachines, de
verbetering der ovens hebben de
handwerkers echter veel schade ge
daan, vele hebben het handwerk
hunner vaderen verlaten en zijn ander
lijk. Wanneer convenieert het U 't
beste... Vanavond... Is het zóó urgent
Als het niet anders kan... goed... in
de Commercieele Club.ja, tegen
negen. Tot genoegen, Mijnheer
Beukers.
Papa, in Veldhoven is ook een
Beukers... een boereman Was op die
fatale receptie., enerveerde ons ont
zaglijk.
Beukers Beukers... Gunst, ja
natuurlijk herinner ik me dien. 't is
allemaal ook zooveel jaren geleden...
Zou dat wat te maken hebben
met Jan... met mij... met...
Kindje, nous verrons, als ik de
geheele geschiedenis samenvat, en als
zakenman verwikkelingen voorzie
misschien, dat de Van Beers niet zóó
gefortuneerd zijn... dan blijft er voor
mij een vraag, zeer simpel„Houd
jij van Jan van Beers 1"
Houden 1 Hoe bedoelt U dat?
Houden
Verhoeven keek voor zich...
Houden, hoe bedoelt U dat 1
dan Kilty, meid... 't is in orde... ik
zal het alles overdenken.
Resultaat van moderne educatie...
Houden van iemand. hoe heerlijk
antiek Een vlinder, die koesterende
zonnestralen gemist had.
Precies vijf voor negen stapte
Verhoeven, naar den hoek van Kal-
verstraat en Dam. De „Commercieele
Club." In Amsterdam geen „Witte",
»Litteraire", maar „Handels-Societeit"
De „aristocratie van het geld"
ingedeeld in een der hoogste vakken
van het schaakbord. Natuurlijk niet
in de bovenste
Hij gaf zijn bontjas en grijze „dure"
Borselino in de vestiaire, trad de
leeszaal binnen,
1 Beukers, de „geld-beursman", die
loonender werk begonnen.
Zoo zijn ook de glasbranders uit
de Boschhuizen bij Venray, de nagel
smeden en de tallooze wevers in de
verschillende dorpen verdwenen,
In onze jeugd hebben we dikwijls
bewonderend bij den pottenbakker
in zijn werkplaats staan kijken naar
het voortdrijven van het horizontale
rad met de voeten en het veranderen
van den kleiklomp op de bovenschijf
door het bewegen der vingers en der
hand.
In het dorp Megelsum bij Meerlo
had" men ook een paar pottenbak
kerijen, die nu verdwenen zijn. Op
de plaats, waar ze gestaan hebben,
liggen tallooze scherven in den grond
begraven.
De eerste pottenbakker Gaert of
Gerrit geheeten kwam van Pruisen
voor 1657. Een tweede Dederijck
Cleven kwam van Issum, was zeer
bekwaam in zijn vak, maakte gegla
zuurde borden, schotels en muur
tegels. Hij verdiende veel geld, werd
1702 schepen, maakte vóór zijn dood
in 1747 verschillende stichtingen
voor godvruchtige doeleinden. Ztfn
dochter Mechtildis Cleven werd
religieuse in het klooster Bethlehem
te Oóstrum bij' Venray.
In het begin der 18e eeuw vestig
de zich te Megelsum als pottenbak
ker Herman Muller?, van Capellen
bij Sonsbeeck, waar men Sonsbeecker
kruikjes maakte en die op de bede-
vaartsmarkt ter eere van St. Gere-
bermus werden verkocht. Hij huwde
te Megelsum met Gertrudis Gielens.
Hij stierf spoedig. Peter Aerts volg
de hem op de weduwe en in de pot
tenbakkerij. Deze ging in de eerste
helft der vorige eeuw te niet.
De Megelsumsche pottenbakkers
maakten blauwe borden met een
voudige versiering, muurtegels met
vogeltjes, boomen, bloemen, figuren,
soms ingekrast en dan gekleurd. Zij
zien uit als het werk van iemand,
die veel goeden wil toont om iets
juist uit te beelden, maar die kin
derlijke teekeningen maakt, tot het
naïeve toe.
Men maakte ook proDkschotels
voor het wandrek, gesierd met aster
motieven. Het blauw is onderglazuur,
fletsblauw. Hier en daar vindt men
een bloemkorf voorgesteld met
appelen en asters met een regel
matig verdeelden rand.
De tegels zijn in groen, bruin en
geel bewerkt en moesten dienen als
muurbescherming bij den haard.
Ook in Gennep en Ottersum had
men pottenbakkerijen, In Gennep
heeft men zelfs den Pottenhoek. De
Genneper schotels werden in Brabant
verkocht, vooral te Oss. De schotels
waren mooi geglazuurd met kleine
bloemversiering. Ze zijn zwaar, ze
wogen pl.m. 1150 gram. Ze hebben
den vorm der breedgerande tinnen
schotels. De familie Liebrant, die
haar vak goed verstaat, zet het vak
nog in 't groot voort. Zij is eender
weinigen in de streek.
GELD OF JE LEVEN!
Aan den bezuinigingseisch van
onzen tijd vallen heel wat goede
dingen ten offer. B.v. de kinderbe
scherming is ernstig in het gedrang
gekomen.
Uit mededeelingen van Mr. J.
Overwater, kinderrechter bij de Rot-
terdamsche rechtbank, leerden we,
hoe eenerzijds, na in die richting
uitgeoefenden aandrang van de re
geering, het aantal ontheffingen en
ontzettingen uit de ouderlijke macht
in de laatste jaren afnam en hoe
daartegenover de jeugdcriminaliteit
toeneemt.
Het laatste is het zeer natuurlijke
gevolg van het eerste. Wanneer de
overheid kinderen ter verdere op
voeding in handen laat van ouders,
die voor zulke voorname taak vol
komen ongeschikt zqn, m.a.w. als
de jeugd moet opgroeien in een
misdadig millieu, dan kan het niet
volgens „boer" Beukers eenvoudig
gebleven was, overal vindt men
excepties trad op hem toe
Goeden avond Mijnheer Ver
hoeven, precies op tijd. Ik had U
gaarne even voor een zeer delicate
quaestie. Zullen we daar in dat hoekje..
Tot Uw dienst, Mijnheer Beu
kers.
Kijk eens, waarde heer Ver
hoeven Ik heb een familielid wonen
in het dorp Veldhoven.. U ook be
kend, is 't niet Het is een Oom
van me: Willem Beukers. Nu heb
ik wel eens financieele beslommerin
gen voor hem, adviezen en zoo, en
wilde hij me dezer dagen spreken.
Zijn dochter, U zult haar wel niet
kennen... Verhoeven, niet op zijn
gemak, schudde ontkennend gaat
trouwen.
U spreekt eenigszins in raadse
len, Mijnheer Beukers, werkelijk mijn
intersese... gaat niet uit naar de
huwelijksplannen van Uw nichtje
Een oogenblikje, dan zult U
wel geïnteresseerd zijn. Ik zei, zijn
dochter gaat trouwen, met Uw.
jongste broer... Frans, meen ik.
Inderdaad, Verhoeven was zéér
geïnteresseerd Sinds dien laatsten
brief van zijn vader, dien hij bijzonder
„onaangenaam" had gevonden, had
hij nog een kort briefje van zijn broer
Frans gehad, meldend de ziekte van
zijn Moeder. De opeenvolging van
j complicaties, was de oorzaak, dat hij
j er niet heen gegaan waq. Enkele
woorden had hij geschreven, maar ze
waren gedwongen geweest... hoe kon
het anders. „After all" geen manier,
om hem indertijd dat geld te retour-
neeren 1
I Zoo, met Frans., hem... een
beste kerel.
I anders of die kinderen raken ook
zelf maatschappelijk en zedelijk ver
loren.
Bezuiniging op kinderbescherming
wreekt zich altijd.
De gelden, welke de overheid be-
bespaart op de opvoeding van de
verwaarloosde jeugd in een betere
omgeving, die geldeD is ze straks
dubbel en dwars weer kwijt aan de
huisvesting van die tot wasdom ge
komen jeugd in... de gevangenissen.
Velen maken al vóór hun wasdom
kennis met het Nederlandsche straf -
instituut. We zeiden het reeds, dat
de jeugdcriminaliteit stijgt naarmate
de overheidszorg voor het verwaar
loosde kind verslapt.
De laatste indexcijfers van het
Centraal Bureau voor de Statistiek
zijn bepaald verontrustend. Wat het
aantal schuldigverklaringen betreft,
dit was in het derde kwartaal
van 1934, hetwelk op zichzelf al 22
pet. hooger was dan dat van het
zelfde tijdvak in 1933.
Het duurt soms vele maanden voor
de straf kan worden ondergaan. D.
w.z. vele jeugdige delinquenten kun
nen pas in de tuchtschool worden
opgeborgen, als de fout reeds lang
vergeten is
Erger nog is, dat vele jongens en
meisjes in dezen tijd tuchtschool-
straf moeten ondergaan, ofschoon de
de rechter, die hen veroordeelde, ze
daarvan nog dacht te moeten terug
houden. Ze moeten naar de tucht
school, omdat... de ouders te arm
zijn om boete te betalen.
Zoo iets vinden we wel zeer be
treu r ens waardig.
Een volwassene, die voor een of
ander misdrijf in de gevangenis
terecht komt, is voor zgn verdere
leven dikwijls practisch een verloren
man. Die gevangenis blijft altijd op
den achtergrond van zijn leven staan.
Hoeveel erger is het, wanneer van
kindsaf het stempel van ex-gevan
gene op den mensch wordt gelegd.
Het kind, dat in de tuchtschool
heeft gezeten, zal daarvan in het
verdere leven niet alleen practische
moeilijkheden bjj het maken van een
carrière ondervinden, maar het zal
van meet-af aan een zedelijk tekort
aan zich voelen, een geknot zelfbe
wustzijn met zich meedragen. Zulk
kind heeft de beste rem tegen de
misdaad verloren. „Wat belèt me
zoo zal het zich meermalen be
peinzen, „ik zat tóch al eens in
de tuchtschool."
In de tuchtschool, omdat de over
heid zich te arm meende óm kinde
ren aan een verkeerd milieu te ont
trekken en de ouders daarna te arm
bleken om de eerste straf der
.gerechtigheid" af te koopen
Wil men voorbeelden
In 1930 zaten in de tuchtschool te
Nijmegen slechts 27 jeugdige ver
oordeelden, die tot boete, subs,
hechtenis waren veroordeeld, hun
straf uit. In 1934 waren er dat al
218De tuchtschool voor jongens
zijn tegenwoordig boordevol.
Allen zitten daarin, omdat ze iets
misdaan hebben, maar velen zouden
er buiten zijn gebleven, als hun
ouders niet zoo arm waren
dene plaatsen heeft men getracht
door optochten de menschen thuis
te houden en de menschen van buiten
te trekken.
Wanneer alles het volgend jaar
normaal is, dan zal het voorbeeld
door weer andere plaatsen gevolgd
worden en dan kan er wellicht geen
plaats van beteekenis zijn, of er
wordt getrokken.
Of het succes te voren gewaar
borgd is, durven Wij niet te zeggen,
al zgn wij geneigd de vraag ontken
nend te beantwoorden.
De aniuseinents-
industrie" in het
Zuiden.
WAT IN 1937 IN VELE PLAATSEN
IN ZUID-LIMBURG GEBEUREN
GAAT, MAAR....
De Zuid-Limb. medewerker van de
Nieuwe Koerier schrijft hierover in
dit blad
Nu Carnaval weer eenigs weken
achter den rug is, loont het wellicht
de moeite, eens de aandacht te vragen
voor een en ander, dat met de
amusements-„industrie" verband
houdt. Zuid-Limburg heeft einde
Februari in het teeken van „Vasten
avond" gestaan, d.w.z. in verschei-
Verhoeven werd met zijn figuur
verlegen... iets dat nooit te voren ge
beurde. „Zelfbedwang in den zin
van „Gelaatsbedwang" was een zijner
eigenschappen
Nu vertelde mijn Oom mij
verdenkt U me niet van indiscretie
van de verwikkelingen, die het
engagement van Uw dochter gegeven
heeft met mijnheer van Beers. Ik laat
Uw beweegredenen geheel buiten
beschouwing, dat U liever Uw
familierelaties niet publiek wenschte.
Pardon, ilaat U me even uitspreken.
Dit liet mijn Oom Beukers natuurlijk
eveneens koud Edoch, de zaken
hebben een andere keer genomen. Het
is nu niet meer mijnheer Verhoeven
uit Amsterdam, die een zekere gêne
voelt, doch... mijn Oom.
Uw Oom Belachelijk.
Toch niet. Maar laten wij ons
niet in spitsvondigheden begeven. Ik
zal duidelijk zijn. De financieele toe
stand van Van Beers is uiterst critiek.
De man staat op den rand vaneen
bankroet. Mijn Oom heeft mij ter
wille van de eer der Verhoevens,
gevraagd U te waarschuwen, mijn
heer Verhoeven.
Inderdaad, verder commentaar was
overbodig. Gijs, de man, die alles
gegeven had, om „naar boven" te
komen... zich opgewerkt had tot een
der toonaangevende graanmakelaars
[geziene figuur op de beurs, finantieel
onafhankelijk dan nog hooger wilde,
zoekend voor zijn dochters in kringen
I waar hij niet kwam die konden
1 roemen op.stand. Ja, hij voelde de
smaad, de teleurstelling... Kitty ver
loofd met iemand uit zijn dorp... die
daar straks bekend zou staan als de
zoon van een bankroetier... Zijn
i familie, eerst door hem verloochend,
Lang niet alle steden, stadjes en
dorpen in Zuid-Limburg hebben een
vastenavond-traditie.
In Maastricht en Sittard b.v. is
het met of zonder optocht carnaval.
Met of zonder optocht breekt te
Maastricht Zondag even na twaalf
de bonte storm los, het is vanzelf
sprekend, de „natuur" behoeft geen
geweld aangedaan te worden. Zonder
afspraak komen van alle kanten de
kinderen verkleed op het Vrijthof,
het Momus-„kanon" gaat af, de
muziek zet in en de kinderen zetten
in„Wie niet draaien wil, die staat
maar stil". In den namiddag komen
de „maskers" eenlingen, tweelingen,
clubs en in de balzalen en café's is
het feest en dat duurt van Zondag
middag tot Dinsdagavond 12 uur.
Vroeger beleefden de „gelegen
heden" een gouden tijd, maar nu het
misère ouverte is, moet het ook van
buiten komen en worden mede ter
„veredeling" van carnaval optochten
en kinderfeesten gehouden.
Ook dat kent men van ouds in
Maastricht en Sittard b.v.
Den optocht te Maastricht hebben
wij gezien. Er was veel werk van
gemaakt, het was een proef, het
volgend jaar beloofd de opzet veel
grooter te worden.
Het doel, vooral menschen naar
Maastricht te krijgen, was bereikt,
velen uit de mijnstreek b.v. waren
naar de hoofdstad getrokken.
Dat speelde zich Zondagmiddag af.
Maandagmiddag woedde de bonte
storm op het Vrijthof, op z'n fleurigst
en kleurigst, het kinderfeest liep
prachtig van stapel en er was veel
bekijks.
Het behoeft niet te verwonderen,
dat de „gelegenheden" in Heerlen en
Kerkrade b.v., waar het met Vasten
avond ook zooveel als Zondag is,
maar waar niets te doen is, zooals
b.v. in Sittard en Maastricht, in
Aken en Keulen, de bewoners met
„leede oogen" naar deze plaatsen
zien gaan en ieder jaar bij „die ge
legenheid" wordt gezegd, dat het nu
toch eens tijd wordt, dat er ietsge-
beure om de menschen in de eigen
plaatsen te houden.
Zulke klachten en wenschen zijn
gegrond.
Maar in de mijnstreek stampt men
geen carnaval a la Maastricht of
Sittard uit den grond.
Het is er niet geweest en de
industrialiseering heeft het niet be
vorderd. De mijnstreek is rijk aan
kolonies en wij gelooven niet, dat
een burgemeester van een mijnge-
meente de „carnaval op straat en
weg" zal toelaten en al zou hij het
doen, dan zien wij nog geen carna
val. In Maastricht b.v. was het
Maandagmiddag vermakkelijk te zien
hoe de kinderen verkleed en gemas
kerd buiten kwamen en menigeen
zei aanstonds, die hebben een vader
en moeder, welke het klappen van
de zweep kennen.
Nu wordt daaraan door velen in
de mijnstreek niet direct gedacht.
Waar wel druk over „gesproken"
wordt, is het houden van een groot-
schen optocht, van kinderfeesten
enz. enz.
Nu gelooven wij wel, dat wanneer
een en ander flink en deskundig
aangepakt wordt, in de groote
plaatsen van de mijnstreek op een
druk bezoek kan gerekend worden.
Dink li] d«n KL00STIRMUEN
verdwijnt wond en hulduHslae
J&e moet er niet aan krabben, zetda
men my, ala tk klaagde dat de uitslag,
die ik op een kwaden morgen op mfjn
/land ontdekte, zoo verschrikkelijk
Jeukte. Maar door 'i krabben ontstond
een wond op m(Jn hand zoo groot ala
een kwartje, welke wond m(j hevige
pijn bezorgde. Toen niets hielp, nam
tk Kloosterbalsem. Dadelijk vermin'
derde het jeukerige gevoel, de wond
werd mooi zuiver, de uitslag vermin
derde en verdween en ook de wond
genas geheel"
AKKERS
L BI te D. B.
OAieiNttk TIN IN;
I* - „Geen goud zoo goed"
Onovertroffen bJJ brand- en snty wondeb
Ook ongeëvenaard als wrUfralddel b(|
Rheumatiek, spjt en pUnlJjke spieren
Schroefdoos 35 ct. Potten: 627a ct. en ƒ1.04
BON voor Inzenden in open couvert,
®RATIS als drukwerk (F/a ct.) aan
MONSTER Handelmi). L. I. Akker, R'dam
schaamde zich nu voor een dergelijke
familierelatie.
De rollen waren wel omgedraaid.
Hij wist zich te herstellen.
Mijnheer Beukers, ik dank u...
voor uw mededeeling, die me over
rompeld heeft U is natuurlijk vol
komen garant voor uw onthulling
Absoluut. Het was een zéér
onaangename taak voor me, dat
verzeker ik u. Maar mijn oom is een
door en door brave kerel. De wijze,
waarop de heer van Beers uw vader,
moeder, broers getaquineerd heeft, is
van dien aard, dat zijn geste begrijpe
lijk is niet alleen, maar noodzakelijk.
Even later namen de heeren van
elkander afscheid.
In het hoofd, gedekt door de dure
grijze „Borselino raasden zéér on
parlementaire uitdrukkingen 1
Vader, een telegram uit Indië...
nee, schrik maar niet hoor. 't Is
deksels goed nieuws. Onze Klaas
komt naar Holland. Ie zit al op de
boot. Hoor maar „Vertrek heden
Johan van Oldenbarneveldt, Midden
December thuis. Klaas".Dat zal me
wat geven. Onze Klaas...
Zooals je zegt, Frans, dat is
zeker goed nieuws, wat zal Moeder
daar blij mee weze. Zoo, zoo. Dat
bin dingen Dat 'k dat nou nog be
leven mag...
Vrouw Verhoeven knapte de
laatste dagen wat op De spraak
herstelde zich, de verlamming werd,
minder het had er allen schijn van,
dat, al zou ze niet meer kunnen
loopen, toch weer aan tafel in den
leunstoel kwam te zitten
Jan en Frans waren eenige malen
naar het ziekenhuis geweest, helaas
de geestestoestand van Marie bleef
Men moet evenwel niet uit 't oog
verliezen, dat b.v. plaatsen als Heer
len en Kerkrade enz. uitgebouwd
zijn en de „gelegenheden" in Heer-
lerheide en Spekholzerheide hetzelf
de lied zingen als in Heerlen en
Kerkrade, zoodat men in de prac-
tgk voor het feit zou kunnen komen
te staan, dat er in deze plaatsen
een teveel van het goede zou kunnen
komen.
Maar er zijn ook „gelegenheden"
in de omliggende plaatsen, die ook
hun deel van de vastenavond-koek
kunnen bekomen en daarom schre
ven wij boven, dat het volgende jaar
wellicht in alle piaatsen en dorpen
van beteekenis zal „getrokken"
worden.
En dan
De plaatsen met de traditie zullen
niet veel nadeel hebben en de groot
ste plaatsen, waar de zaak „solide"
wordt aangepakt, kunnen er wel bg
varen.
Of de „gelegenheden" in Zuid-
Limburg over Carnaval 1936 tevre
den zijn, kunnen wij niet beoordeelen.
Wij hebben b.v. in Maastricht
medegemaakt, dat op die alle dagen
op bepaalde uren de „gelegenheden"
stampvol waren.
Maar dat zegt nog niet alles, wij
hebben „op inspectie" meer dan eens
het gevoel gehad, dat kasteleins en
kelners moeten verzucht hebben
„stonden ze maar eens op."
Er is geen geld onder de menschen
een gulden kan nu eenmaal maar
eenmaal uitgegeven worden en het
moet uit de lengte of uit de breedte
komen. De volksmond zegt niet voor
niets, dat er voor en na Carnaval
nog al menschen krom moeten lig
gen.
De „gelegenheden" in heel Zuid-
Limburg klagen en wij hebben het
nu niet over Carnaval.
En alles wordt op den slechten
tijd geladen. Onze tijd is inderdaad
niet „what you cell", maar heeft
ook een breeden rug,
En wanneer onze tijd wel zoo was
zouden wellicht ook „gelegenheden"
klagen.
Er is iets aan het veranderen en
dat hebben wij reeds opgemerkt,
voordat er nog sprake was van de
z.g. crisis, althans voordat ze gevoeld
werd.
En dat geldt niet alleen voor
Zuid-Limburg en met name de mijn
streek, dezelfde verschijnselen- zijn
elders ook waar te nemen. Maar vele
diep droevig, Zij herkende haar
broers niet... at gulzig de versnape
ringen, door hen liefdevol meege
bracht... maar zat dan weer suf, met
afwezigen blik.
Dit groote leed was de schaduw
over de gelukkige veranderingen bij
de Verhoevens. het geheim van
Marie. Niemand hadden ze er deel
genoot van gemaakt; zelfs Alie
nu kind aan huis en Beukers,
meer dan vriend, waren onkundig.
Deschande".'t ergste wat den
menscb, den dorpeling in het bijzon
der, kan treffen. Dat moest hun
geheim blijven.
Jan Verhoeven was niet meer de
oude Hij was stil, in zich zelf gekeerd.
Wat Jan toch mankeert, 't is
de ouwe Jan niet meer, had LeDa
gezegd. Ze had het hem gevraagd
Hoe zit dat toch, jongen. Je bent nu
toch weer in je eer hersteld. Is de
burgemeester soms leelijk tegen je
Toe, je vrouw kun je het toch zeg
gen.
Maar Jan zei het niet. Hij was bij
den rechtercommissaris geweest. Wel
een uur was hij aan den tand ge
voeld, wat toch de reden was geweest
dat hij dien Swievers niet bad ge-
arresteeid. Tenslotte werd hij met
Arie geconfronteerd... en de veld-
wach er had begrepen, dat nobele
karakter van den suffen knaap... ook
Arie wilde het geheim van Marie
niet schenden. De wetenschap echIer,
dat door dit zwijgen, door het duister
blijven van het motief tot de misdaad,
de straf voor Swievers veel grooter
zou zijn, maakte hem somber. Dat
was een onrecht.dat was een
sparen van denwerkelijken schuldige.
Wordt vervolgd.