TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS En het loopt weer tegen Paschen.... FEUILLETON. Mesalliance Noord-Limburgsche Pottenbakkers. Krakelingen. HUIDUITSLAG met jeuk die dol ijiaakt veroorzaakt vurige wend J KLOOSTERBAISEM Zaterdag 21 Maart 1936 Zeven en vijftigste Jaargang No 12 Eigenlijk is de winkelier veelal de kalender van de winkelende bevolking, want al weten we meestal wel, welke datum het is, verder dan een week vooruit kijkt hij, die dit voor zijn werk kring niet bepaald noodig heeft, toch niet. En zoo kan het gebeuren, dat, gaande langs de wegen, die ons tot ons einddoel voeren, onze aandacht plotseling getrokken wordt door een etalage, die crème, suikeren, chocoladen, sur price, holle en gevulde eieren, in netjes of zonder netjes, maar in ieder geval netjes heeft uitge stald, gekleurde haasjes met vroolijke snuiten tegen ons laat glimlachen en we lachen wat verwezen terug: Waarom staan jullie daar toch allemaal, zoo vroolijk en uitdagend, moeten jullie gekocht worden?? Waarvoor Het is immers nog lang geen Paschen.... En onze hersenen geven ons het antwoord op de vraag, die de vroegtijdige étalage van den winkelier in ons opgewekt heeft: Nog een paar weken, die voor bij zullen vliegen, omdat in dit korte tijdsbestek, de natuurwon deren ondergaat, omdat we iedere dag opnieuw, de winter zullen vergeten, voor de zon, die war mer wordt, voor knoppen, die de zoekende oogen van de lente liefhebbers niet zullen ontgaan De uren, die ons nog scheiden van dit feest van 12 en 13 April zijn kort, want met de gedachte, die de banketbakker tijdig in ons heeft laten opwellen, komt er nog een heele serie bij. En daar is dan in de eerste plaats voor de vrouwen de heilige schoonmaak, de vernieuwing van alles, wat oud is (of wat zij willen dat er oud uitziet), dan volgen de kleeren en inderdaad... Trokken u en ik iederen mor gen gedwee opnieuw weer, die zelfde, wat vale jas aan, slikten we iederen morgen opnieuw, een minder aardig gezegde in, we deden, zooals het verstandige lieden betaamt, nietwaar? Want mopperen is vechten tegen de bierkaai en och, wie let er op, bij dat slechte weer Maar die eene dag, die deed het 'm 1 De lucht was zoo ijl blauw en de zon, die scheen net in je gezicht en je moest er door naar beneden kijken, omdat je er nog niet aan gewend was, na al die regen en met dat kijken naar den grond, dwaalden je blikken over je jas en je schrok en een naar gevoel bekroop je... Zag je er zoo uit Waren dat je eigen beenen, die daar liepen, in dat vale kleurlooze omhulsel... Paschen en het loopt nu weer tegen Paschen. Maar jij, versleten uitgediende jas, jij zult niet mee loopen, het is tegenwoordig goed koop genoeg, eens even met I interesse de winkels bekijken, teen nieuwe jas, dan dus ook een hoed en schoenen en... Hoeveel kan ik voor alles tesamen be steden En dan komt de verrassing: goed verzorgde etalage's, aan trekkelijke uitstallingen, duide lijke, overzichtelijke prijzen, een service, die U bij het binnen treden aangenaam aandoet, de groote kans tot slagen.... En wanneer U voldaan de winkel verlaat, dan bent U waar schijnlijk ego-centrisch genoeg, om te denken, dat U de prettige makkelijke klant bent, die zoo vlug tevreden is en Uw gedach ten vergeten de winkelier, die toen U in 't hartje van den win ter door de sneeuw naar huis baggerde; reeds zijn voorjaars collectie in zijn zaak had. U vergeet de tallooze moeilijk heden, die elk bedrijf opleveren de vooruitziende blik, die elke mogelijkheid overzien kan. PaschenHet waren de win kels, die U deze feestdag als niet meer veraf zijnde aankon digen, het zijn de winkeliers, die er voor moeten zorgen, dat alles op tijd in Uw huis is, (ook al bestelt U het zelf op het laatste nippertje), het zijn tenslotte de winkels, die de fleur in uwe woonplaats geven. Bedenk dit steeds... dan wordt de critiek op de ook wel eens falende winkelier geen afbreken de, maar een opbouwende. (Een ongelijk Huwelijk) Roman door Cor de Blij. 30 Hoe weet je dat Zij bloosde Nou ja, wat zou het. Een kleine bekentenis, Papa, U zondt me een briefje, ingesloten, ik was een beetje nieuwsgierig... en heb ik het opengerold.. Zoo. Buitengewoon correct, Kitty. Zij haalde de schouders op En hoe reageerde Van Beers op mijn schrijven... Ik kon het hem niet geven, de enveloppe was geschonden. Nu ja, zeur daar nu maar niet over. Wist U, dat tante Marie, dienstmeid op „Duivecate" geweest is 1 We hebben toch wel een keurige famil e. Pa nijdig kijkend Alright old Daddy, revanche. En wist U, dat zij nu malende is??? Kitty. Heusch Papa., och, trek je je het zoo an Hoe kon ik dat nou weten... De telefoon gingVerhoeven her stelde zich Ja, Verhoeven? Met... eh Beukers O, ja zeker Mijnheer Beukers, we hebben elkaar wel eens op de beurs ontmoet. Wat is er van Uw dienst Een onderhoud Natuur- door A. F. VAN BEURDEN. In de streek tusschen de Maas, langs Broekhuizenvorst, Ooyen, Wisser en Wijnhoverhof, B itterswijck en Wanssum loopende en de meer binnenwaarts gelegen gehuchten de Leigt, de Gun, Megelsum, Meerlo en Wanssum heeft in de oude tijden de Maas, onbeteugeld en woest huis gehouden. Van uit haar grooten loop en haar hoofdbed is zij bij Broekhuizenvorst het land ingeschoten en heeft daar gaten geslagen, een tweede loop uitgegraven, haar weg verder ge zocht door den Grootenbeek-loop en door het dorp Wanssum bij de Staai den grooten stroom weer opgezocht. Veel beschadigen kon ze niet, want het land was destijds nog met bosch en struiken bedekt. Alleen liet ze er een grooten voorraad leem en klei achter, die de latere bewoners hier en daar benut hebben, om er voor werpen van huiselijk gebruik van te maken n.l. borden, potten, kannetjes en schotels. De pottenbakkers konden zich alleen vestigen waar goede blauwe of wit-grijze potklei zat. Daarom woonden er in den ouden tijd, toen de Romeinsche kolonisten hier nog waren, te Tegelen, waar men een heele pottenbakkerij opgegraven heeft later ook Gennep en te Ottersum, te Boxmeer in de Holsteeg en vooral te Megelsum, kort bij de kleigroeven aan het Schuschwater. Over de Rijks grens in Rijnpruisen te Capellen, Sonsbeck. Issum werkten ook pot tenbakkers. De machinale vormmachines, de verbetering der ovens hebben de handwerkers echter veel schade ge daan, vele hebben het handwerk hunner vaderen verlaten en zijn ander lijk. Wanneer convenieert het U 't beste... Vanavond... Is het zóó urgent Als het niet anders kan... goed... in de Commercieele Club.ja, tegen negen. Tot genoegen, Mijnheer Beukers. Papa, in Veldhoven is ook een Beukers... een boereman Was op die fatale receptie., enerveerde ons ont zaglijk. Beukers Beukers... Gunst, ja natuurlijk herinner ik me dien. 't is allemaal ook zooveel jaren geleden... Zou dat wat te maken hebben met Jan... met mij... met... Kindje, nous verrons, als ik de geheele geschiedenis samenvat, en als zakenman verwikkelingen voorzie misschien, dat de Van Beers niet zóó gefortuneerd zijn... dan blijft er voor mij een vraag, zeer simpel„Houd jij van Jan van Beers 1" Houden 1 Hoe bedoelt U dat? Houden Verhoeven keek voor zich... Houden, hoe bedoelt U dat 1 dan Kilty, meid... 't is in orde... ik zal het alles overdenken. Resultaat van moderne educatie... Houden van iemand. hoe heerlijk antiek Een vlinder, die koesterende zonnestralen gemist had. Precies vijf voor negen stapte Verhoeven, naar den hoek van Kal- verstraat en Dam. De „Commercieele Club." In Amsterdam geen „Witte", »Litteraire", maar „Handels-Societeit" De „aristocratie van het geld" ingedeeld in een der hoogste vakken van het schaakbord. Natuurlijk niet in de bovenste Hij gaf zijn bontjas en grijze „dure" Borselino in de vestiaire, trad de leeszaal binnen, 1 Beukers, de „geld-beursman", die loonender werk begonnen. Zoo zijn ook de glasbranders uit de Boschhuizen bij Venray, de nagel smeden en de tallooze wevers in de verschillende dorpen verdwenen, In onze jeugd hebben we dikwijls bewonderend bij den pottenbakker in zijn werkplaats staan kijken naar het voortdrijven van het horizontale rad met de voeten en het veranderen van den kleiklomp op de bovenschijf door het bewegen der vingers en der hand. In het dorp Megelsum bij Meerlo had" men ook een paar pottenbak kerijen, die nu verdwenen zijn. Op de plaats, waar ze gestaan hebben, liggen tallooze scherven in den grond begraven. De eerste pottenbakker Gaert of Gerrit geheeten kwam van Pruisen voor 1657. Een tweede Dederijck Cleven kwam van Issum, was zeer bekwaam in zijn vak, maakte gegla zuurde borden, schotels en muur tegels. Hij verdiende veel geld, werd 1702 schepen, maakte vóór zijn dood in 1747 verschillende stichtingen voor godvruchtige doeleinden. Ztfn dochter Mechtildis Cleven werd religieuse in het klooster Bethlehem te Oóstrum bij' Venray. In het begin der 18e eeuw vestig de zich te Megelsum als pottenbak ker Herman Muller?, van Capellen bij Sonsbeeck, waar men Sonsbeecker kruikjes maakte en die op de bede- vaartsmarkt ter eere van St. Gere- bermus werden verkocht. Hij huwde te Megelsum met Gertrudis Gielens. Hij stierf spoedig. Peter Aerts volg de hem op de weduwe en in de pot tenbakkerij. Deze ging in de eerste helft der vorige eeuw te niet. De Megelsumsche pottenbakkers maakten blauwe borden met een voudige versiering, muurtegels met vogeltjes, boomen, bloemen, figuren, soms ingekrast en dan gekleurd. Zij zien uit als het werk van iemand, die veel goeden wil toont om iets juist uit te beelden, maar die kin derlijke teekeningen maakt, tot het naïeve toe. Men maakte ook proDkschotels voor het wandrek, gesierd met aster motieven. Het blauw is onderglazuur, fletsblauw. Hier en daar vindt men een bloemkorf voorgesteld met appelen en asters met een regel matig verdeelden rand. De tegels zijn in groen, bruin en geel bewerkt en moesten dienen als muurbescherming bij den haard. Ook in Gennep en Ottersum had men pottenbakkerijen, In Gennep heeft men zelfs den Pottenhoek. De Genneper schotels werden in Brabant verkocht, vooral te Oss. De schotels waren mooi geglazuurd met kleine bloemversiering. Ze zijn zwaar, ze wogen pl.m. 1150 gram. Ze hebben den vorm der breedgerande tinnen schotels. De familie Liebrant, die haar vak goed verstaat, zet het vak nog in 't groot voort. Zij is eender weinigen in de streek. GELD OF JE LEVEN! Aan den bezuinigingseisch van onzen tijd vallen heel wat goede dingen ten offer. B.v. de kinderbe scherming is ernstig in het gedrang gekomen. Uit mededeelingen van Mr. J. Overwater, kinderrechter bij de Rot- terdamsche rechtbank, leerden we, hoe eenerzijds, na in die richting uitgeoefenden aandrang van de re geering, het aantal ontheffingen en ontzettingen uit de ouderlijke macht in de laatste jaren afnam en hoe daartegenover de jeugdcriminaliteit toeneemt. Het laatste is het zeer natuurlijke gevolg van het eerste. Wanneer de overheid kinderen ter verdere op voeding in handen laat van ouders, die voor zulke voorname taak vol komen ongeschikt zqn, m.a.w. als de jeugd moet opgroeien in een misdadig millieu, dan kan het niet volgens „boer" Beukers eenvoudig gebleven was, overal vindt men excepties trad op hem toe Goeden avond Mijnheer Ver hoeven, precies op tijd. Ik had U gaarne even voor een zeer delicate quaestie. Zullen we daar in dat hoekje.. Tot Uw dienst, Mijnheer Beu kers. Kijk eens, waarde heer Ver hoeven Ik heb een familielid wonen in het dorp Veldhoven.. U ook be kend, is 't niet Het is een Oom van me: Willem Beukers. Nu heb ik wel eens financieele beslommerin gen voor hem, adviezen en zoo, en wilde hij me dezer dagen spreken. Zijn dochter, U zult haar wel niet kennen... Verhoeven, niet op zijn gemak, schudde ontkennend gaat trouwen. U spreekt eenigszins in raadse len, Mijnheer Beukers, werkelijk mijn intersese... gaat niet uit naar de huwelijksplannen van Uw nichtje Een oogenblikje, dan zult U wel geïnteresseerd zijn. Ik zei, zijn dochter gaat trouwen, met Uw. jongste broer... Frans, meen ik. Inderdaad, Verhoeven was zéér geïnteresseerd Sinds dien laatsten brief van zijn vader, dien hij bijzonder „onaangenaam" had gevonden, had hij nog een kort briefje van zijn broer Frans gehad, meldend de ziekte van zijn Moeder. De opeenvolging van j complicaties, was de oorzaak, dat hij j er niet heen gegaan waq. Enkele woorden had hij geschreven, maar ze waren gedwongen geweest... hoe kon het anders. „After all" geen manier, om hem indertijd dat geld te retour- neeren 1 I Zoo, met Frans., hem... een beste kerel. I anders of die kinderen raken ook zelf maatschappelijk en zedelijk ver loren. Bezuiniging op kinderbescherming wreekt zich altijd. De gelden, welke de overheid be- bespaart op de opvoeding van de verwaarloosde jeugd in een betere omgeving, die geldeD is ze straks dubbel en dwars weer kwijt aan de huisvesting van die tot wasdom ge komen jeugd in... de gevangenissen. Velen maken al vóór hun wasdom kennis met het Nederlandsche straf - instituut. We zeiden het reeds, dat de jeugdcriminaliteit stijgt naarmate de overheidszorg voor het verwaar loosde kind verslapt. De laatste indexcijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek zijn bepaald verontrustend. Wat het aantal schuldigverklaringen betreft, dit was in het derde kwartaal van 1934, hetwelk op zichzelf al 22 pet. hooger was dan dat van het zelfde tijdvak in 1933. Het duurt soms vele maanden voor de straf kan worden ondergaan. D. w.z. vele jeugdige delinquenten kun nen pas in de tuchtschool worden opgeborgen, als de fout reeds lang vergeten is Erger nog is, dat vele jongens en meisjes in dezen tijd tuchtschool- straf moeten ondergaan, ofschoon de de rechter, die hen veroordeelde, ze daarvan nog dacht te moeten terug houden. Ze moeten naar de tucht school, omdat... de ouders te arm zijn om boete te betalen. Zoo iets vinden we wel zeer be treu r ens waardig. Een volwassene, die voor een of ander misdrijf in de gevangenis terecht komt, is voor zgn verdere leven dikwijls practisch een verloren man. Die gevangenis blijft altijd op den achtergrond van zijn leven staan. Hoeveel erger is het, wanneer van kindsaf het stempel van ex-gevan gene op den mensch wordt gelegd. Het kind, dat in de tuchtschool heeft gezeten, zal daarvan in het verdere leven niet alleen practische moeilijkheden bjj het maken van een carrière ondervinden, maar het zal van meet-af aan een zedelijk tekort aan zich voelen, een geknot zelfbe wustzijn met zich meedragen. Zulk kind heeft de beste rem tegen de misdaad verloren. „Wat belèt me zoo zal het zich meermalen be peinzen, „ik zat tóch al eens in de tuchtschool." In de tuchtschool, omdat de over heid zich te arm meende óm kinde ren aan een verkeerd milieu te ont trekken en de ouders daarna te arm bleken om de eerste straf der .gerechtigheid" af te koopen Wil men voorbeelden In 1930 zaten in de tuchtschool te Nijmegen slechts 27 jeugdige ver oordeelden, die tot boete, subs, hechtenis waren veroordeeld, hun straf uit. In 1934 waren er dat al 218De tuchtschool voor jongens zijn tegenwoordig boordevol. Allen zitten daarin, omdat ze iets misdaan hebben, maar velen zouden er buiten zijn gebleven, als hun ouders niet zoo arm waren dene plaatsen heeft men getracht door optochten de menschen thuis te houden en de menschen van buiten te trekken. Wanneer alles het volgend jaar normaal is, dan zal het voorbeeld door weer andere plaatsen gevolgd worden en dan kan er wellicht geen plaats van beteekenis zijn, of er wordt getrokken. Of het succes te voren gewaar borgd is, durven Wij niet te zeggen, al zgn wij geneigd de vraag ontken nend te beantwoorden. De aniuseinents- industrie" in het Zuiden. WAT IN 1937 IN VELE PLAATSEN IN ZUID-LIMBURG GEBEUREN GAAT, MAAR.... De Zuid-Limb. medewerker van de Nieuwe Koerier schrijft hierover in dit blad Nu Carnaval weer eenigs weken achter den rug is, loont het wellicht de moeite, eens de aandacht te vragen voor een en ander, dat met de amusements-„industrie" verband houdt. Zuid-Limburg heeft einde Februari in het teeken van „Vasten avond" gestaan, d.w.z. in verschei- Verhoeven werd met zijn figuur verlegen... iets dat nooit te voren ge beurde. „Zelfbedwang in den zin van „Gelaatsbedwang" was een zijner eigenschappen Nu vertelde mijn Oom mij verdenkt U me niet van indiscretie van de verwikkelingen, die het engagement van Uw dochter gegeven heeft met mijnheer van Beers. Ik laat Uw beweegredenen geheel buiten beschouwing, dat U liever Uw familierelaties niet publiek wenschte. Pardon, ilaat U me even uitspreken. Dit liet mijn Oom Beukers natuurlijk eveneens koud Edoch, de zaken hebben een andere keer genomen. Het is nu niet meer mijnheer Verhoeven uit Amsterdam, die een zekere gêne voelt, doch... mijn Oom. Uw Oom Belachelijk. Toch niet. Maar laten wij ons niet in spitsvondigheden begeven. Ik zal duidelijk zijn. De financieele toe stand van Van Beers is uiterst critiek. De man staat op den rand vaneen bankroet. Mijn Oom heeft mij ter wille van de eer der Verhoevens, gevraagd U te waarschuwen, mijn heer Verhoeven. Inderdaad, verder commentaar was overbodig. Gijs, de man, die alles gegeven had, om „naar boven" te komen... zich opgewerkt had tot een der toonaangevende graanmakelaars [geziene figuur op de beurs, finantieel onafhankelijk dan nog hooger wilde, zoekend voor zijn dochters in kringen I waar hij niet kwam die konden 1 roemen op.stand. Ja, hij voelde de smaad, de teleurstelling... Kitty ver loofd met iemand uit zijn dorp... die daar straks bekend zou staan als de zoon van een bankroetier... Zijn i familie, eerst door hem verloochend, Lang niet alle steden, stadjes en dorpen in Zuid-Limburg hebben een vastenavond-traditie. In Maastricht en Sittard b.v. is het met of zonder optocht carnaval. Met of zonder optocht breekt te Maastricht Zondag even na twaalf de bonte storm los, het is vanzelf sprekend, de „natuur" behoeft geen geweld aangedaan te worden. Zonder afspraak komen van alle kanten de kinderen verkleed op het Vrijthof, het Momus-„kanon" gaat af, de muziek zet in en de kinderen zetten in„Wie niet draaien wil, die staat maar stil". In den namiddag komen de „maskers" eenlingen, tweelingen, clubs en in de balzalen en café's is het feest en dat duurt van Zondag middag tot Dinsdagavond 12 uur. Vroeger beleefden de „gelegen heden" een gouden tijd, maar nu het misère ouverte is, moet het ook van buiten komen en worden mede ter „veredeling" van carnaval optochten en kinderfeesten gehouden. Ook dat kent men van ouds in Maastricht en Sittard b.v. Den optocht te Maastricht hebben wij gezien. Er was veel werk van gemaakt, het was een proef, het volgend jaar beloofd de opzet veel grooter te worden. Het doel, vooral menschen naar Maastricht te krijgen, was bereikt, velen uit de mijnstreek b.v. waren naar de hoofdstad getrokken. Dat speelde zich Zondagmiddag af. Maandagmiddag woedde de bonte storm op het Vrijthof, op z'n fleurigst en kleurigst, het kinderfeest liep prachtig van stapel en er was veel bekijks. Het behoeft niet te verwonderen, dat de „gelegenheden" in Heerlen en Kerkrade b.v., waar het met Vasten avond ook zooveel als Zondag is, maar waar niets te doen is, zooals b.v. in Sittard en Maastricht, in Aken en Keulen, de bewoners met „leede oogen" naar deze plaatsen zien gaan en ieder jaar bij „die ge legenheid" wordt gezegd, dat het nu toch eens tijd wordt, dat er ietsge- beure om de menschen in de eigen plaatsen te houden. Zulke klachten en wenschen zijn gegrond. Maar in de mijnstreek stampt men geen carnaval a la Maastricht of Sittard uit den grond. Het is er niet geweest en de industrialiseering heeft het niet be vorderd. De mijnstreek is rijk aan kolonies en wij gelooven niet, dat een burgemeester van een mijnge- meente de „carnaval op straat en weg" zal toelaten en al zou hij het doen, dan zien wij nog geen carna val. In Maastricht b.v. was het Maandagmiddag vermakkelijk te zien hoe de kinderen verkleed en gemas kerd buiten kwamen en menigeen zei aanstonds, die hebben een vader en moeder, welke het klappen van de zweep kennen. Nu wordt daaraan door velen in de mijnstreek niet direct gedacht. Waar wel druk over „gesproken" wordt, is het houden van een groot- schen optocht, van kinderfeesten enz. enz. Nu gelooven wij wel, dat wanneer een en ander flink en deskundig aangepakt wordt, in de groote plaatsen van de mijnstreek op een druk bezoek kan gerekend worden. Dink li] d«n KL00STIRMUEN verdwijnt wond en hulduHslae J&e moet er niet aan krabben, zetda men my, ala tk klaagde dat de uitslag, die ik op een kwaden morgen op mfjn /land ontdekte, zoo verschrikkelijk Jeukte. Maar door 'i krabben ontstond een wond op m(Jn hand zoo groot ala een kwartje, welke wond m(j hevige pijn bezorgde. Toen niets hielp, nam tk Kloosterbalsem. Dadelijk vermin' derde het jeukerige gevoel, de wond werd mooi zuiver, de uitslag vermin derde en verdween en ook de wond genas geheel" AKKERS L BI te D. B. OAieiNttk TIN IN; I* - „Geen goud zoo goed" Onovertroffen bJJ brand- en snty wondeb Ook ongeëvenaard als wrUfralddel b(| Rheumatiek, spjt en pUnlJjke spieren Schroefdoos 35 ct. Potten: 627a ct. en ƒ1.04 BON voor Inzenden in open couvert, ®RATIS als drukwerk (F/a ct.) aan MONSTER Handelmi). L. I. Akker, R'dam schaamde zich nu voor een dergelijke familierelatie. De rollen waren wel omgedraaid. Hij wist zich te herstellen. Mijnheer Beukers, ik dank u... voor uw mededeeling, die me over rompeld heeft U is natuurlijk vol komen garant voor uw onthulling Absoluut. Het was een zéér onaangename taak voor me, dat verzeker ik u. Maar mijn oom is een door en door brave kerel. De wijze, waarop de heer van Beers uw vader, moeder, broers getaquineerd heeft, is van dien aard, dat zijn geste begrijpe lijk is niet alleen, maar noodzakelijk. Even later namen de heeren van elkander afscheid. In het hoofd, gedekt door de dure grijze „Borselino raasden zéér on parlementaire uitdrukkingen 1 Vader, een telegram uit Indië... nee, schrik maar niet hoor. 't Is deksels goed nieuws. Onze Klaas komt naar Holland. Ie zit al op de boot. Hoor maar „Vertrek heden Johan van Oldenbarneveldt, Midden December thuis. Klaas".Dat zal me wat geven. Onze Klaas... Zooals je zegt, Frans, dat is zeker goed nieuws, wat zal Moeder daar blij mee weze. Zoo, zoo. Dat bin dingen Dat 'k dat nou nog be leven mag... Vrouw Verhoeven knapte de laatste dagen wat op De spraak herstelde zich, de verlamming werd, minder het had er allen schijn van, dat, al zou ze niet meer kunnen loopen, toch weer aan tafel in den leunstoel kwam te zitten Jan en Frans waren eenige malen naar het ziekenhuis geweest, helaas de geestestoestand van Marie bleef Men moet evenwel niet uit 't oog verliezen, dat b.v. plaatsen als Heer len en Kerkrade enz. uitgebouwd zijn en de „gelegenheden" in Heer- lerheide en Spekholzerheide hetzelf de lied zingen als in Heerlen en Kerkrade, zoodat men in de prac- tgk voor het feit zou kunnen komen te staan, dat er in deze plaatsen een teveel van het goede zou kunnen komen. Maar er zijn ook „gelegenheden" in de omliggende plaatsen, die ook hun deel van de vastenavond-koek kunnen bekomen en daarom schre ven wij boven, dat het volgende jaar wellicht in alle piaatsen en dorpen van beteekenis zal „getrokken" worden. En dan De plaatsen met de traditie zullen niet veel nadeel hebben en de groot ste plaatsen, waar de zaak „solide" wordt aangepakt, kunnen er wel bg varen. Of de „gelegenheden" in Zuid- Limburg over Carnaval 1936 tevre den zijn, kunnen wij niet beoordeelen. Wij hebben b.v. in Maastricht medegemaakt, dat op die alle dagen op bepaalde uren de „gelegenheden" stampvol waren. Maar dat zegt nog niet alles, wij hebben „op inspectie" meer dan eens het gevoel gehad, dat kasteleins en kelners moeten verzucht hebben „stonden ze maar eens op." Er is geen geld onder de menschen een gulden kan nu eenmaal maar eenmaal uitgegeven worden en het moet uit de lengte of uit de breedte komen. De volksmond zegt niet voor niets, dat er voor en na Carnaval nog al menschen krom moeten lig gen. De „gelegenheden" in heel Zuid- Limburg klagen en wij hebben het nu niet over Carnaval. En alles wordt op den slechten tijd geladen. Onze tijd is inderdaad niet „what you cell", maar heeft ook een breeden rug, En wanneer onze tijd wel zoo was zouden wellicht ook „gelegenheden" klagen. Er is iets aan het veranderen en dat hebben wij reeds opgemerkt, voordat er nog sprake was van de z.g. crisis, althans voordat ze gevoeld werd. En dat geldt niet alleen voor Zuid-Limburg en met name de mijn streek, dezelfde verschijnselen- zijn elders ook waar te nemen. Maar vele diep droevig, Zij herkende haar broers niet... at gulzig de versnape ringen, door hen liefdevol meege bracht... maar zat dan weer suf, met afwezigen blik. Dit groote leed was de schaduw over de gelukkige veranderingen bij de Verhoevens. het geheim van Marie. Niemand hadden ze er deel genoot van gemaakt; zelfs Alie nu kind aan huis en Beukers, meer dan vriend, waren onkundig. Deschande".'t ergste wat den menscb, den dorpeling in het bijzon der, kan treffen. Dat moest hun geheim blijven. Jan Verhoeven was niet meer de oude Hij was stil, in zich zelf gekeerd. Wat Jan toch mankeert, 't is de ouwe Jan niet meer, had LeDa gezegd. Ze had het hem gevraagd Hoe zit dat toch, jongen. Je bent nu toch weer in je eer hersteld. Is de burgemeester soms leelijk tegen je Toe, je vrouw kun je het toch zeg gen. Maar Jan zei het niet. Hij was bij den rechtercommissaris geweest. Wel een uur was hij aan den tand ge voeld, wat toch de reden was geweest dat hij dien Swievers niet bad ge- arresteeid. Tenslotte werd hij met Arie geconfronteerd... en de veld- wach er had begrepen, dat nobele karakter van den suffen knaap... ook Arie wilde het geheim van Marie niet schenden. De wetenschap echIer, dat door dit zwijgen, door het duister blijven van het motief tot de misdaad, de straf voor Swievers veel grooter zou zijn, maakte hem somber. Dat was een onrecht.dat was een sparen van denwerkelijken schuldige. Wordt vervolgd.

Peel en Maas | 1936 | | pagina 5