TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS FEUILLETON. Mesalliance Uitkomst bij GRIEP Zaterdag 14 Maart 1936 Zeven en vijftigste Jaargang No 11 WAAKZAAMHEID TER VOOR KOMING VAN BOSCH- EN HEIDEBRANDEN. Burgemeester en Wethouders van Venray achten het noodzakelijk nog eens aan te sporen tot de meest mogelijke waakzaamheid met betrek king tot het voorkomen en blusschen van bosch- en heidebranden. De aan dacht zij daarom andermaal gevestigd op het navolgende le. Het is bekend, dat bij een verblijf in de bosschen en de heide, bij droog weder en speciaal in het warme jaargetijde de minste onacht zaamheid de grootste nadeelige ge volgen kan hebben. Het wegwerpen van een nog brandende lucifer of van een eindje sigaar of het weg vliegen van vonken van sigaar of pijp, schijnbaar van geen beteekenis, kan brand doen ontstaan en aldus een strafbaar feit opleveren volgens artikel 429 van het Wetboek van Strafrecht, waar o.m. een straf van 14 dagen hechtenis of f 100.boete wordt bedreigd tegen dengêne, die door gebrek aan de noodige omzich tigheid of voorzorg gevaar voor bosch-. heide-, helm-, gras- en veen brand doet ontstaan. Het strafbaar feit is ook reeds aanwezig door onvoorzichtigheid met vuur, ook zonder dat nog brand ont staat. Het rooken in de bosschen en licht brandbare heide is dus in het algemeen ABSOLUUT VERBODEN, terwijl ook TEN STRENGSTE VER BODEN is het, om welke reden dan ook, zonder vergunning van het be voegde gezag, aanleggen van vuur in of in de nabijheid van bosschen en heide, hetwelk steeds direct, dus ook al zonder dat brand ontstaat, strafbaar is volgens hetzelfde artikel 429, dat verbiedt op straffe van 14 dagen hechtenis of f 100.boete het aanleggen, voeden of onderhou den van een vuur op zoo korten afstand van gebouwen of goederen, dat daardoor brandgevaar kan ont staan. In dit verband wordt er nog met den meesten nadruk op gewezen, dat kinderen niet zonder toezicht in de bosschen of heide mogen verblijven, aangezien de ervaring leert, dat de jeugd zith gaarne onledig houdt met het spelen van vuur, of het doen ontstaan van kleine branden, waar van vaak de gèvolgen niet zijn te overzien. Dringend manen wij de ouders en verzorgers aan, in deze hnnne groote verantwoordelijkheid wel te beseffen. 2e. Wanneer een bosch- of heide brand ontstaan is, moet degene, die zulks het eerst ziet, er voor zorgen, dat daarvan terstond kennis worde gegeven bij den burgemeester of bij de politie, opdat onverwijld maat regelen kunnen worden genomen om den brand in zijn voortgang zooveel mogelgk te stuiten. Venray, 3 Maart 1936. Burgemeester en Wethouders van Venray, O. VAN DE LOO. De Secretaris, VAN HAAREN. VERBOD VAN ROOKEN ter voorkoming van gevaar voor bosch-, heide-, gras- en veenbrand. WAARSCHUWING, De Burgemeester van Venray herinnert de ingezetenen aan het besluit van Burgemeester en Wet houders d.d. 11 Juni 1925, waarbij ingevolge het bepaalde bij artikel 429 sub 4 van het Wetboek van Strafrecht, ig verboden het rooken in alle bosschen, veen-, turf- en heidegronden en tot op een afstand van tien meter hiervan op alle daar door, daarin, daarlangs of daarbij gelegen wegen, voetpaden of open plaatsen of terreinen. Dit besluit is op de wijze bedoeld in artikel 203 der Gemeentewet, den zelfden dag afgekondigd en onmid dellijk in werking getreden. Aan dit besluit zal zeer streng de hand worden gehouden en bg overtreding onmiddellijk procesver- (Een ongelijk Huwelijk) Roman door Cor de Blij. 29 Natuurlijk kan Jan geen lid meer zijn van het corps, maar dat hoeft op zoo'n negorij ook niet De jongen heeft een geweldig excuus, dat hij door die laatste geschiedenis zenuw overspannen is 1 Dan zouden wij allen een jaarlijksche toelage moeten geven... Uitgesloten. Allen keken naar Mevrouw van Beers, die met gedecideerd geklemde lippen niet noodig vond, er een woord aan toe te voegen. De goede Joost probeerde nog Maar vrouw, we kunnen toch Lex, met vrouw en kinderen niet in den steek laten, doch ze stond op. nam afscheid... de generaal volgde hoofdschuddend. Neen, hij zou nooit zich wagen in speculaties... Er ook niet de kans voor krijgen. HOOFDSTUK XX. Kitty was naar Amsterdam terug gekeerd. De laatste dagen van haar verblijf had ze zich onbehagelijk ge voeld. Mevrouw van Beers liep met martelaarsgezicht door het huis... de Burgemeester scheen zijn spraak ver loren, hoogstens hoorde je aan tafel baal worden opgemaakt. Venray, 3 Maart 1936. De Burgemeester van Venray, O. VAN DE LOO. VERBOD VAN LOOPEN IN DE BOSSCHEN. De Burgemeester van Venray brengt nogmaals ter algemeene ken nis, dat het, met het oog op het groote brandgevaar, verboden is, in de gemeentebosschen zich op te houden. Aan de bosschen zijn plaatjes aan gebracht „Verboden toegang." Aan dit verbod zal strengde hand worden gehouden en bij overtreding onmiddellijk procesverbaal worden opgemaakt. Tegen degenen, die de gepiaatste bordjes mochten verwijderen, ver plaatsen of beschadigen, zal met strengheid worden opgetreden. Venray, 3 Maart 1936. De Burgemeester van Venray, O. VAN DE LOO. AFKAPPEN EN SNOEIEN VAN HAGEN EN STRUIKGEWAS. Burgemeester en Wethouders van Venray brengen in herinnering de navolgende bepalingen van het Prov. Wegenreglement van Limburg In 1936 moeten vóór 1 Juli de niet jaarlijks geschoren wordende hagen en struikgewassen, staande binnen den afstand van 1 Meter van de grens van alle wegen en voetpaden, geen Rijks- Provinciale wegen of andere kunstwegen zijnde, worden afgekapt ter maximum-hoogte van 1.50 Meter boven den grond, waarop ze geplant zijn. De jaarlijks ge schoren wordende hagen en struik gewassen benevens die, welke dienen tot afsluiting van begraafplaatsen, mogen 2 Meter hoog blijven. Vorenstaande is niet van toepas sing op hagen sedert minder dan 3 jaren geplant, noch ook op struik gewassen, tot een bosch behoorend. Voorts schrijft bedoeld Reglement nog voor, dat al de binnen den af stand van 1 Meter van de grens van wegen en voetpaden staande hagen (onverschillig dus of ze langs Rijks- Provinciale- of Gemeentewegen of voetpaden staan) TELKEN JARÉ aan de wegzgde tot een hoogte van minstens 1.50 Meter moeten worden opgeschoren in dier voege, dat op 1 Juli a^an de wegzijde slechts hoog stens Xl.SO Meter hout buiten den stam mag aanwezig zijn. Tevens moeten jaarlijks voor 1 Juli insgelijks worden weggeruimd de over de wegen, voetpaden, slooten en greppels hangende boomen, strui ken, hagen of takken. Wij vertrouwen, dat in het belang van de wegen en voetpaden, zoowel als in het belang van de belendende gronden, dit jaar het afkappen en opscheren als bovenbedoeld tijdig en naar behooren zal plaats hebben, opdat geen enkel procesverbaal wegens niet-nakoming dezer voor schriften zal behoeven te worden opgemaakt. Venray, 3 Maart 1936 Burgemeester en Wethouders vnd. O. VAN DE LOO. De Secretaris, VAN HAAREN. Reorganisatie Land- bouw-erisis-maat- regelen. COMITÉ VAN GRAANHANDE LAREN WIJST OP ENKELE GEVAREN. Nu van verschillende zijden wordt gepleit voor wijziging van de maatregelen tot het in stand houden der bodemcultuur en een commissie benoemd is om op dit gebied een onderzoek in te stel len en een rapport uit te bren- een diepe zucht en Jan... deed bij zonder eigenaardig Zijn haast om naar Leiden terug te keeren, zijn studies af te maken, was geluwd... hij zou wel eens zien., promoveeren was een quaestie van een paar maanden... en dergelijke argumenten meer. De maaltijden waren een kwelling. Eens kwam het haast tot een scène. De student had, opkijkend van zijn boterham eigenaardig, Mevrouw scheen versoberen ook als slagzin genomen te hebben tot zijn Vader gezegd Zeg, papa, tot mijn niet geringe verbazing zag ik vanmorgen dien veldwachter weer in uniform door het dorp loopen. Hoe zit dat De Burgemeester had toen zeer onparlementair geantwoord Dat gaat je geen bliksem aan. Ze hadden allemaal geëlectriseerd opgekeken. Met een zuur lachje naar haar, Kitty, had hij vergoeilijkt Zoo bedoel ik het natuurlijk niet... maerre... ik had een beetje kassian nou jade man voldeed vroeger zeer behoorlijk. Had Mevrouw toen maar ge zwegen. Après tout, vind ik, dat je wel een ridicuul figuur slaet. En Jan Maer uw prestige dan. Papa 1 De Burgemeester was furieus op gestaan. een hooge borst opgezet en gezegd (zonder eenige bijbedoeling, doch om zich een houding te geven): „Chacun son tour." Kitty vermoedde, dat de Burge meester haar verwantschap met den veldwachter ontdekt had, doch direct zette ze dit denkbeeld van zich.,. De lunch was hopeloos verstoord. gen aan den minister van Land bouw en Visscherij, heeft het comité van graanhandelen te Rotterdam eenige beschouwingen in een brochure samengevat, aan deze commissie voorgelegd, waar in wordt gewezen op de gevaren welke aan sommige wijzigings voorstellen zijn verbonden. Ge noemd comité komt tot de vol gende conclusies Het tegenwoordige stelsel van landbouw crisis maatregelen s'reeft naar het in stand houden der bodemcultuur door middel van monopolie-heffingen bij den invoer, binnenlandsche heffingen prijstoeslagen en andere maat regelen van prijsverhoogenden of prijsregelenden aard. Vervan ging van dat stelsel door een systeem, waarin het zwaartepunt zooveel mogelijk wordt verlegd naar hooge invoerrechten valt op de volgende gronden af te keuren Die invoerrechten zouden ge heven worden op granen en veevoederartikelen, waardoor van alle door den .veehouder ge bruikte veevoeders, zoowel de ingevoerde, als zelfs de uitslui tend in Nederland geproduceerde, de prijs aanzienlijk zou stijgen. De productie-kosten van de ver edelingsproducten der veehouderij zouden in overeenkomstige mate worden verhoogd en de veehou derij zouden in overeenkomstige mate worden verhoogd en de veehouderij zou niet in stand kunnen worden gehouden, tenzij zij een voldoende compensatie voor de prijsstijging zou ont vangen. De te verwachten pogingen om die compensatie te doen bestaan in verhooging van de prijzen, die de Nederlandsche verbruiker heeft te betalen, dienen te worden verijdeld, omdat het onaanvaard baar zou zijn, den verbruiker tijt die verhooging zijner uitgaven voor belangrijke levensmiddelen te dwingen, alsmede omdat die verhooging de kosten van levens onderhoud zou doen toenemen, zeer ten nader le van ons niet agrarische bedrijfsleven en van de samenleving in haar geheel. De compensatie zou hebben te bestaan in restituties bij den uitvoer, dóch als gevolg van het vermelde eveneens in restituties tegenover die veredelingsproduc ten van de veehouderij, die in Nederland worden verbruikt. De omvang der te verleenen restituties en de daarmee ge moeide bedragen zouden niet verkregen kunnen worden uit de opbrengst der invoerrechten. Daarom zou onder het bepleite nieuwe systeem het streven ont staan om de voor restituties be- noodigde bedragen te beperken en wel in de eerste plaats door beperking van den uitvoer van producten der veehouderij. Die uitvoerbeperking is ten zeerste af te keuren omdat Nederland uitvoer noodig heeft ten einde de voor zijn welvaart zoo hoog noodig deelneming aan het internationale goederenverkeer Neen, prettig waren de laatste dagen op „Duivecate" niet geweest. Trijn bracht de eenige vroolijkheid met haar gezang in de keuken. Een leuk type, die Trijn." Op een ochlend ging zij dat heiligdom binnen. Door de radio had ze een leuk recept gehoord voor appelbeignets. Trijn hielp haar. Reuzen een helder witte schort voor gunst... in zoo n begrafe nisstemming was het tenminste een afleiding. Maar dan bedierf die Trijn alles door te zeggen Juffrouw Kitty U üjkent nou krek op 'n tweede meissie, dat we hier gehad hebben 't Was een doch ter van Verhoeven Net zulke oogeD, zoo n buitenmodels wipneussie. Och, die arme Marie, is d r zóó beroerd an toe. Die is malend geworre 'k mot d'r niet an denken. Kitty was opeens wee geworden van die vulgaire baklucht. Nooit had ze kunnen bevroeden Haar tante Marie., nota bene... tweede meisje geweest op Duivecate Verbeeld je maar dat was dan toch nooit lang geweest. Met dien ver jaardag van den vader van Papa, Grootvader, zei ze liever niet, ook niet in zich zelf was Marie thuis geweest. Dat was nog de aardigste. Ze zag haar nog. d e leuke jonge tante... en in begin November was ze reeds niet meer op Duivecate Wat had die Trijn ook weer ge zegd 't Drong nu pas goed tot haar door, nu ze zoo behaaglijk op de divan in haar eigen kamer de ge beurtenissen de revue liet passeeren. Och, die arme Marie is er zoo beroerd aan toe... is malend gewor den... Vreemd 1 Daarginds had ze alleen den schrik gevoeld door die vergelijking van de keukenmeid... te behouden. Iedere inkrimping van uitvoer leidt naar ernstige schade aan ons niet agrarische bedrijfsleven, dat juist de moge lijkheid dient te behouden om het voortdurende aanbod van nieuwe arbeidskrachten op te nemen. Opzettelijke beperking van uit voer leidt tot autarkie, die voor ons land verdere werkloosheid en verarming tengevolge moet hebben. Waar dus beperking van uit voer en verhooging van binnen landsche prijzen uitgesloten moeten worden geacht, zijn de voor de restituties vereischte middelen niet te vinden en is het middel der hooge invoer rechten onbruikbaar. Hooge invoerrechten, die op zichzelf reeds den akkerbouw loonend moeten maken, vormen een versterking van den stimu lans voor uitbreiding der graan- teelt, welke ook nu reeds te sterk wordt bevorderd. Die uitbreiding der graanteelt is af te keuren, omdat zij werk loosheid schept in vele bedrijfs takken, en omdat het in stand houden van graanteelt grootere lasten op de bevolking legt dan het in stand houden van veehou derij, ook onder de tegenwoordige omstandigheden. Aan behoud der veehouderij valt dus de voorkeur te geven boven uitbreiding van graanteelt, te meer omdat voor graan geen vermindering van beteekenis mag worden verwacht van het door de gemeenschap te overbruggen verschil tusschen den prijs, dien men den Nederlandschen produ cent wenscht te bezorgen en den prijs, waartoe de granen en vee voeders uit het buitenland wor den aangeboden, terwijl voor de producten der veehouderij een vermindering van dat verschil eerder te verwachten is. Aanpassing aan de veranderde omstandigheden, die het einddoel moet blijven van de landbouw crisis-maatregelen, valt dus voor de veehouderij eerder te ver wachten dan voor de graanteelt. Deze aanpassing is noodzake lijk omdat de gemeenschap de nu door haar ten behoeve van 'de bodemcultuur op te brengen lasten niet bij voortduring in de tegenwoordige mate zal kunnen dragen. Hooge invoerrechten bevrijden den handel in landbouwproduc ten en -benoodigdheden niet van de belemmeringen, die hij tegen woordig ondervindt en vermin deren niet het aantal der crisis ambtenaren noch aan de uitvoe ring der landbouw-crisis-maat- regelen verbonden kosten. Voor vereenvoudiging der landbouw-crisis-maatregelen, ter vergrooting van de mogelijkheid van aanpassing en ter verkrijging van een geleidelijke verlichting der op de gemeenschap gelegde lasten wijde men aandacht aan de Engelsche tarwewet. Net zulke oogen... Ja, als ze zich goed herinnerde, had ze wel een „fausse-air" van tante Marie. Weer voelde ze dat argumentis malend geworden... Maar dat was vreeselijk.Zou Papa.en dan die schorsing van Oom Jan... nee maar. dat ze daar nooit eerder iets anders achter gezocht had. Dat moest met elkaar in verband gebracht worden... Kon niet anders. Laat ik nu eens, met het begin beginnen Die avond op „Duivecate Het muziekkorps speelde Jan en zij stonden op het bordes.JuistToen die vreeselijke vent... Swieders of Schrieders heette hij, geloof ik. Hij had Jan uitgescholden voor schoft- gek toch, dat hij niets terug zei Daar had ze hem toch eens naar moeten vragen.... maar eens over schrijven of met Papa over spreken. Toen die steek... Kitty sloot de oogen... deduceerde verder. Burgemeester Van Beers had wel als motief opgegeven, dat Jan hem vroeger op strooperij betrapt had... maar dat was toch een zeer zwak argument. Daar bega je toch geen moord voor... riskeer je geen jaren gevangenis mee. Nee.-, daar moest wat anders achter zitten. En daarna dat gedrag van Oom Jan, den veldwachter. Zij was to-n flauw ge vallen, maar zwak kwam in haar onderbewustzijn opDat is niet de schoft... Daar ligt de schoft... Ligt Maar, dan had haar Oom haar ver loofde bedoeld... O, God, dat het nu eerst allemaal tot haar door drong... Gelukkig, ze hoorde de voetstappen van Papa... direct... Ja, nu dadelijk, wilde ze het vragen. Natuurlijk, beste meid zóigjes? Het eeuwfeest van de postzegel-idee. Dit jaar, 1936, is de postzegel- idée honderd jaren oud. De „Echo de Paris" tracteerde onlangs haar lezers op het verhaal van het ontstaan van dat denk beeld. Uit dat interessante artikeltje lichten wij het volgende voor de lezers van „Peel en Maas" Op zekeren dag van het jaar 1 hield een Engelschman stil vóór de deur van een herberg, toen daar terzelfder tijd een brievenbesteller aankwam. De „facteur" overhandig de een brief aan een meisje. Het kind draaide en keerde hem den brief wel te verstaan van alle kanten, bekeek heel aandachtig de enveloppe en gAf hem toen terug aan den brievenbesteller, zeggende, dat zij geen geld had, om het port één schelling te betalen. Toen de facteur vertrokken was, vertelde het meisje aan den pas aangekomen reiziger, dat zij met haar vader was overeengekomen, dat eenige van te voren afgesproken teekens, aangebracht boven op de enveloppe, haar het nieuws zouden melden, dat, zij noodig had te weten, terwijl er binnen in de enveloppe zich „niets" bevond. De reiziger vroeg zich nu af, of een systeem, dat aanleiding gaf tot zulk bedrog, niet verbeterd kon worden... Hij vond, dat men de portokosten moest verlagen en die laten vol doen door den afzender- Deze reiziger heette Rowland-Hill, en drie jaren later was hij secretaris van het Engelsche postbestuur. Den lOen Januari 1840 bedroeg de brieventaks niet meer dan 1/10 frank, terwijl tien jaren later het aantal postzegels in Engeland reeds gestegen was van 1.500.000 tot 7.250.000. Toen nam Frankrijk de postzegel over. Geheel nieuw was de postzegel idee daar echter niet, want reeds in de zeventiende eeuw had men in Parijs „biljetten met betaald port" verkocht, waarmee men de brieven frankeerde, die men in Parijs wilde besteld zien. Een kroniekschrijver uit die dagen vertelt, hoe zij, die geen knecht of meid of loopjongen in huis hadden, van die „biljetten" veel plezier be leefden, vooral als hun vrienden nogal ver de stad-in woonden. Er bestaat nog een brief, geschre ven in dien tijd en die op deze wijze aan de geadresseerde was verzonden voor „een stuiver". Zelfs kende men toen reeds „het betaalde antwoord". De afzender kon binnen in bovengenoemd biljet een strook papier steken, waarop de geadresseerde gratis zgn eigen nieuwtjes kon mededeelen. Pas in 1849 werden „eigenlijke" postzegels vervaardigd in de Fran- sche republiek, waarvan ze ook de beeltenis droegen; later verschenen en met die van den prins-president Bonaparte. Deze postzegels waren natuurlijk nog niet getand; men knipte de bladen in stukjes met een schaar. Tegen dienzelfden tijd echter had men in Engeland een machine uit gevonden, om de postzegels-bladen te perforeeren, d. i. te doorslaan met kleine gaatjts; ti erdoor kon men de postzegels vlugger los maken. Deze nieuwigheid had twaalf jaren noodig, om over het Kanaal te komen en pas in 1S61 begon een Parijsche handelaar geperforeerde bladen te verkoopen „zonder ver hooging van prgs" zooals hg heel commercieel aankondigde. Van Engeland en Frankrijk uit verbreidde zich de postzegel over andere landen en al spoedig verme nigvuldigden deze zich zóó sterk, dat Schuldjès... biecht maar eens op. Gijs Verhoeven was al zoo ge wend, dat zijn dochters bij hem kwamen, als ze... wat te betalen hadden. Een rekening van de Bon netterie... Hirsch.. Gerzondaar draaide het meestal op uit. Het inner lijk van zijn kinderen was voor hem een gesloten boek. Vroeger had hij geen tijd gehad, door zijn jachtend leven, zucht tot promotie, wanneer ze van school al eens bij hem kwamen met verhaaltjes, kleine verdrietelijk heden och ja, dan was hij wel vriendelijk geweest... doch met on bewust, afwerende hand, ze van hem gewend De kinderen, ook geen steun vindend bij de Moeder, waren over gelaten aan de juffrouw. die er immers voor „gehonoreerd" werd. Aldus, verschijnsel van moderne op voeding, waren ze zelfstandig. arro gant, en tochvoor het oog der wereld „Die lieve meisjes Verhoeven uit de Hachmanstraat." Leuke flirts. Of zooals de Amerikaan het kern achtig zegt„real Flappers." Is juist de verwaarloosde opvoeding, o pardon, niet de materieele, niet de kindertjes van Pro Juventute, die massale moraliteits-injecties krijgen... niet de karakter-vorming van die opgeraapte schooiertjes, afgenomen van drankzuchtige vaders of moeders, later, gedwee loopend met voor- eeuwsche petjes op, en te lange capes om, neen, die educatie buiten be schouwing... maar de „verzorging der ziel" bij het opkomend geslacht het „opkweeken van den geest" na de tijden van school, H.B S., Gym- nasiutn, enzoovoort... wanneer hockey en tennissend en voetballend jong Nederland... zijn geest verder flirtend verrijkt. Veelal... hol, veelal grenzen- Wacht niet tot de koorts oploopt, als Gij hoest, transpireert, U rillerig en als geslagen voelt: dit is het moment, om Abdijsiroop te gebruiken, omdat Abdijsiroop snel en grondig werkt. Vanaf den eersten lepel zult Gij de taaie slijm kwijt raken, die bezwan- Serd is met millioenen ziektekiemen, 'ij ondervindt een buitengewone verlichting, Uw hoest verdwi|nt. Gij kunt dan de koorts meester worden en slapen zonder uitputtende hoest- aanvailen. Gebruik daarom altijd bij: Hoest-Oriep-Bronchitis-Asthma Door een NIEUWE toevoeging werkt NU Abdijsiroop 2 x zoo snel als voorheen het werkelijk de moeite waard begon te worden; er „verzamelingen" van aan te leggen. De Engelschen beschuldigen er de Franschen van, dat dezen de „manie" of „hartstochtelijke ingenomenheid", om postzegels te verzamelen, hebben ingevoerd, waarbij de „Echo de Paris" wel een beetje ondeugend aan de Engelschen vraagt, of zij niet weten wie ooit „de grootste postzegel verzameling ter wereld" heeft be zeten. Van den pas overleden George V, koning van Engeland, wordt dit immers met zekerheid beweerd. Zooals alle verzamelingen, is ook deze 't eerst ondernomen door kin deren, maar de ouders volgden al ras. Op alle mogelijke manieren wisten de postzegel-maniakken hun verzamelingen steeds uit te breiden. Zoo vertelt „De Petit Journal" van 1863. dat een student, die met zijn familie overhoop lag, aan een negotiant, ergers ter wereld, iedere week een brief stuurde van den volgenden inhoud„Ik wil voor een millioen francs voortbrengselen van uw land koopen. Wilt u mijn agent zijn De student kocht niets, maar hij kreeg altijd een antwoord, en.... de postzegel. Dat er vele catalogen bestaan van postzegels en méér dan honderd en twintig tijdschriften aan de postzegel gewijd zijn, ja dat er zelfs een „philatelische hoogeschool" is opge richt, zal aan de lezers van „Peel en Maas" wel bekend zijn. Griep. EEN GOEDE BUUR IS BETER DAN EEN VERRE VRIEND. Wie niet schaatst, of wandelt en thuiskomt met een frisch roode kleur, wie niet nog eens met een extra be- hagelijk gevoel zgn winterjas vaster om zich heen trekt, of zgn tintelende vingers boven de kachel tracht te warmen, ligt op het oogenblik zeer waarschijnlijk met een griep-aanval- letje te bed. Een gedwongen vacantie. Een on mogelijk gevoel in armen, beenen in 't heele soezerige hoofd. Zv.*are oog leden, en binnen tweemaal vieren twintig uur opgebleekte zachte han den, die iets lijdends geven. Een wat verwende stem, die om lekkere hap jes vraagt, tegen de avond, als de slaap haar uitwerking gehad heeft, een grijpen naar de krant, en naar loos eigenwijs. Kinderziel".„fladderende vlinder" subtiel. oogenweelde.pand van den juichenden zomerdag... smachtend naar de zon. Door haar beschenen. een blank „Hemelgeschenk Niet door haar stralen verwarmd kwij nend... Zoo... vertel maar eens op... Weer zei Kitty Vader"; niet het achtelooze „Papa." Verhoeven voelde er iets wonder lijks door Vader, er is iets niet in orde... neen, U vergist zich. het is heel ernstig Het betreft: Jan Ik heb straks liggen denken, de gebeurtenis sen der laatste maand, dat alles ging door mijn hoofd... Zoo, kind, jij ook en op den vragenden blik van zijn dochter Ga je gang maar... ik luister... Ik zei, er is iets niet in orde, daar bedoel ik mee, dat, wanneer je de feiten in een logisch verband brengt, er toch een motief moet ge weest zijn, voor dien aanslag, ofhoe U het noemen wilt... Gijs verhoeven begreep, waar Kitty heen wilde. Alleen de nuchtere beschouwing viel hem op. irriteerde hem. Wéér dat moderne.zakelijke, dat was „zijn" dochter... die „hem' hartsgeheimen ging toevertrouwen... en voor zichzelf glimlachte hij wee moedig. U lacht er om, Papa 1 Zeer zeker niet, Kitty... mijn gedachten dwaalden even... maar ik ben één en al oor. Kitty ontwikkelde haar gedachten- gang, totdat... En toen ik hoorde, dat Mijn heer Van Beers... U twee mille schuldig was.. Wordt vervolgd.

Peel en Maas | 1936 | | pagina 5