Weekblad voor VENRAY, HORST en Omstreken. aspirin/ Zeven en vijftigste Jaargang No 5 Scherpe critiek op de Varkens centrale. De Belgische devaluatie en haai* uitwerking. Naar het half miliioen Buitenland. Provinciaal Nieuws Zaterdag 1 Februari 1936 Onze Karnemelk en Karnemelkspap een heerlijk en voortref felijk voedsel voor jong en oud. Coöp. Zuivelfabriek „VENRAY" PEEL EN MAAS ADVERTENTIEPRIJS 1 tot 8 regels 60 ct. per regel 7l/a ct. Bij contract groote reductie Uitgave FIRMA VAN DEN MUNCKHOF, VENRAY Telefoon 51 Giro 150652 ABONNEMENTSPRIJS p. kwartaal voor Venray 65 ct. Buiten Venray p. kwartaal 75 ct. Afz. nummers 5 cent. Voor het pasteuriseeren, het koelen, de betrachte hygiene enz. betaalt U bij afname van onze producten niets. Coöp. Zuivelfabriek „VENRAY" De Baconfabrikanten profiteeren en de rest wordt geruïneerd De contracten van de Var- kenscentrale inet de baconfa- brikanten blijken een prachtig stuk werk, maar alleen voor den geldbuidel van die fabr: kanten en niet voor de boeren! Het Eerste Kamerlid Ruyter oefent op die zonderlinge po litiek een niet malsclie critiek en betoogt, dat de Varkens centrale een volslagen fiasco is geworden in haar streven om de prijzen der varkens in 't binnenland omhoog te wer ken. En toch werd de critiek uit den mond van deskundigen tot heden immer gesmoord totdat Mr. Deckers het be faamde contract opzegde. „Als de crisisbemoeïng van de Varkenscentrale nog drie jaren duurt, dan zal behalve de ge steunde groep baconfabrikanten, de rest der betrokkenen geruïneerd zijn." Dit is de niet malsche uit spraak van het lid der Eerste Kamer, den heer Ruyter, tevens secretaris van den Aartsdiocesa- nen Boeren- en Tuindersbond die in het blad van zijn organi satie een boekje open doet over de politiek der Varkenscentrale, welke de baconfabrikanten een enorme winst toestopte, terwijl de boeren voor hun varkens geen behoorlijken prijs konden bedingen. Hij zegt over dit „zwijnen zaakje" o.m. het volgende Wij hebben vier jaar crisisbe leid gehad met de varkens. Wat wij zelf deden met onze gewes telijke varkens-organisaties inzake de teeltregeling was prachtig werk Maar wat dat bestuur heeft klaar gemaakt met baconcon- tracten en zoo, dat was ook prachtig werk, maar niet voor de boeren, doch voor de ba confabrikanten. De resultaten van dit contract zijn zoo, dat deze fabrikanten er best bij gevaren zijn in denzelfden tijd dat het de boeren met de varkens slecht ging. En dit terwijl de meest groote en bekwame baconfabrikanten in bet bestuur der Varkenscentrale zaten en er liet College van Gedelegeerden vormden. Zij heb ben dit niet eerder geweten wordt nu gezegd dat er zoo schrikkelijk veel aan een en ander verdiend is, zij vonden het heel erg dat de boeren niet meer kregen, maar dat was ook hun schuld niet, dat zat in de Engelsche politiek. Maar wat zij zelf in handen hadden en wat die Engelschen hun niet konden bederven, het bacontract, dat was in orde: 'n Pracht-contract Als wij nu het resultaat van de Varkenscentrale beschouwen, dan mogen wij constateeren, dat de teeltregeling behoorlijk resul taat heeft afgeworpen. Maar nu het resultaat van het gevolgde beleid van 't handelsgedeelte. De politiek om door het be talen van goede prijzen voor de baconvarkens, den prijs van de varkens in het binnenland omhoog te trekken, is een vol slagen "fiasco gebleken. Daar voor is dus een Centrale niet noodig. Het baconcontract zelf was in het begin een goudmijn voor de bacontraclanten, later nog een zeer winstgevende zaak. Dit in tijden, dat de middelen van het Landbouwcrisisfonds veel te wei nig bedroegen om de boeren voldoende te helpen en deze te hooge vergoedingen werden ge geven aan een industrie, die voor dien tijd verre van loonend was. Na uiteengezet te hebben, dat de baconfabrikanten, dank zij het zeer „handige" contract, enorme sommen hebben ontvangen voor de verwerking der varkens, komt hij tot de conclusie, dat er heel wat van de regeeringsbemoeiing op dit terrein moet worden af geschaft. Anders zal de enorme steun aan de baconfabrikanten de rest ruïneeren en zeker de vleesch- waren- en worsttabrieken en de varkensgrossierderijen. Tot zoover de heer Ruyter. Wanneer we dit alles lezen, dan bevreemden ons vooral twee dingen in de eerste plaats, dat de waarschuwingen van de deskun digen uit de organisatise en van de piendere boeren, die terstond op het verkeerde van de politiek der Varkenscentrale hebben ge wezen, geen aandacht waard werden geacht. En verder, dat Minister Ver schuur na een paar jaren erva ring zich nog zoo door de han dige jongens van die Varkens centrale bij de neus liet nemen, dat hij ben in de Kamer nog als „belangeloos" in bescherming nam. Eerst minister Deckers had den moed dit befaamde contract op te zeggen. Maar hij moest er meteen bij erkennen, dat de millioenen, die de bacon-fabri- kanten teveel genoten hadden, verloren waren Geen wonder, dat eens iemand gezegd heeft, sinds het bestaan der Varkenscentrale meer respect te hebben voor de varkens dan voor de Centrale den besten schipper mee te varen, die eens 'n andere koers volgt, 't geeft niet waarheen. 136.000 246.000 350.000 394.100 414.300 472.000 Het aantal werkloozen in Ne derland bedroeg in December 1930 1931 1932 1933 1934 1935 (om precies te zijn 471.924). Dat zijn allemaal kostwinners óf (eJï) gezinshoofden. Zeg, dat ze gemiddeld vier gezinsleden moeten onderhouden, dan komen we tot de conclusie, dat een vierde deel van ons volk van den steun leeft, d.i. teert op de verschraalde porteinonnaie van de gelukkigen, die nog na hun zóóveelste korting „ver dienen". Ik ken een braven burgemees ter met een goed hart, die me onlangs voorrekende, dat het - bij de stijging van hét aantal werkloozen en de verarming der rest van de bevolking op den duur zoo niet kon blijven gaan met den steun. Ik heb, begrij pend, instemmend geknikt met het hoofd. De belastingopbrengst bleef in liet afgeloopen jaar weer 48 miliioen beneden de raming. Maar wat moeten we dan met dat vierde deel des volks, dat geen inkomen heeft Verhonge ren laten De Zuiderzee er mee dempen Vergeef me, maar andere dan zulke zware oplos singen, zijn er buiten „steun" toch niet denkbaar Voortdurend lezen we berich ten van verbetering der conjunc tuur... in het -buitenland. Van vermindering der werkloosheid daar! En, ofschoon wellicht eenigszins overdreven, zijn die berichten toch juist Bij ons alleen wordt de werk- loozenboom dikker, hoe langer hoe dikker. In het buitenland heeft men van alles geprobeerd en tenslotte het betere bereikt. Bij ons bestaat er slechts één, reeds zes a zeven jaren gevolgde economische wijs heid bezuinigen, ontslagbe sparen, verminderingvasthouden aan den gulden Inderdaad blijven onze guldens op peil, op goudwaarde. Maar met de uitbreiding van het werk- loozenleger slinkt het guldental, dat in de circulatie is. En groeit de geneigdheid van het volk om met den eersten NA EEN ONDERVINDING VAN RUIM 9 MAANDEN. Er is al wat nagekaart over de laatste devaluatie van den frank Zooals bij een verloren veldslag gezocht wordt naar den omgekoch- ten generaal, zoo werd na de deva luatie een onderzoek ingesteld naar de gewetenlooze speculanten, die aan het land dit onheil berokkenden. Aan hen de schuld! En zooals de dief, om de aandacht af te wenden, niet beter kan doen dan luidkeels te roepen: houd den dief! zoo lag het ook voor de hand, dat zij, die oorzaak waren der deva luatie, het initiatief namen tot aan stelling eener commissie ter opsporing van de „daders." Van meet af stond het natuurlijk vast, dat dit ondernemen op niets zou uitdraaien. Zoo is 't dan ook gebeurd. Er was een dubbel onderzoek op touw gezet: het eene uitgaande van het gerechte lijk parket, het andere van een commissie van Kamerleden. Het parket heeft bij deze gelegen heid den neus gestoken in het bank geheim, wisselagenten, rekenplich- tigen en nijveraars ondervraagd, 't Resultaat was nul. Dus moeten de daders in den vreemde zitten. Loop die eens na Daarmee is de taak van het parket afgeloopen. Het erkent, dat er geen termen voor vervolging aanwezig zijn. Na kennisneming van het lijvig dossier der rechterlijke macht zal de parlementaire commissie onver mijdelijk tot dezelfde conclusie komen. Hiermee heeft de bliksemafleider zijn werk verricht, die noodzakelijk was om aan de nooit volprezen spaarders voldoening te geven na de op hen toegepaste aderlating. Die aderlating was een onver mijdelijke noodzakelijkheid. Zij, die beweren, dat de devaluatie had kunnen vermeden worden, laten zich iets wijs maken of maken aan anderen iets wijs. De Leuvensche professor Baudhuin beweert zelfs, dat ze twee jareneer had moeten komen en dat ze, al kwam ze wat laat, België'van den ondergang gered heeft. Nu is het waar en door de uit komst bevestigd, dat het in België sedert de devaluatie veel beter gaat dan te voren. Ligt die verbetering van den economischen toestand aan eene algemeene heropleving van handel en industrie geheel de wereld door Neen, antwoordt genoemde professor. Dat zit in de devaluatie, want in de landen, die hun munt op peil hielden, gaat het hoe langer hoe slechter. Zoolang de Brusselsche wereld tentoonstelling haar poorten open hield, schreef het gros van 't publiek de vermeerdering van welvaart toe aan dien buitengewonen factor. Wacht maar, zei men, laat de expositie eens gesloten zijn, dan liggen de muizen voor de kast dood en valt de frank van 10 op 5 cen tiemen. Dat bange vooruitzicht heeft veel kwaad gedaan aan het Belgische S taatskrediet. Doch nu is de expositie voorbij, de gebouwen zijn afgebroken de duizenden arbeiders die bij dien afbraak werk vonden, afgedankt. Niettemin blijft alles goed gaan. Het beste bewijs ligt inde verminde ring der werkloosheid, al is deze in de laatste maanden door seizoens invloeden weer toegenomen in het bouwvak en den landbouw. Een nog duidelijker bewijs ligt in de stijging der beurswaarden. De gedwongen conversie der Staatsren- ten is volkomen gelukt. Sinds het einde der expositie zijn de titels der geunifieerde Staatsschuld 4 pet. gestegen van 92 tot bijna 96. En dat weerwil der in gang zijnde con versie van de provinciale en gemeente leeningen. Een sterk bewijs ook is de belang rijke stijging der ng verheids waarden. De aandeelen in zink, steenkolen en weefstoffen zijn in doorsnee gestegen met circa 100 pet., dus in franks- waarde nagenoeg verdubbeld. Vooral in deze laatste weken was die stijging opvallend groot. Ook de koloniale waarden maken een goed figuur, terwijl het goederenvervoer per spoorweg is toegenomen met 20 pet. Daarmee is België echter niet vrjj gemaakt van zijn buitenlandsche schuldruim 2/5 van het geheel. Dat is en blijft de wondeplek. Had men een paar jaren vroeger gedevalueerd, dan zou dit euvel veel kleiner zijn geweest. Doen om leeningen te sluiten die op de binnenlandsche markt onmogelijk waren geworden, ging men ten opzichte van het buitenland de zwaarste verplichtingen aan in deviezen en goudgeld, welke ver plichtingen zich niet op denbreeden rug der Belgische spaarders laten afwenden, althans niet rechtstreeks... Hoe ook beoordeeld, goedgekeurd of veroordeeld, de devaluatie is een feit. Eenige jaren geleden nog werd het aansturen daarop beschouwd als landsverraad, doch in de laatste maanden, welke er aan vooraf gingen, werd ze een vrije kwestie. Van Caeneghem, oud-minister, predikte ze aan in 't parlement en bovengenoemde prof. Baudhuin be schouwde ze in dagbladartikelen door hem onderteekend en in openbare conferenties als onvermijdelijk. Een conferentie, die hij gaf te Luik, heeft er zelfs toe bijgedragen, ze te ver haasten. Natuurlijk werd ook hij opgeroepen, om als getuige ondervraagd te wor den dpor de parlementaire commissie van onderzoek. Bij die gelegenheid verklaarde hg, onder eed uit de devaluatie niet het minste voordeel te hebben getrokken. Hij getuigde, op dat tydstip le noch gouden munten, noch staven te hebben bezeten, 2e aan niemand een centiem verschuldigd te zgn geweest, 3e geen rentetitels te hebben ver kocht. Dat klonk belangeloos in den mond van iemand, die wist, dat de devalu atie niet langer kon uitblijven. Hij voegde daarom aan zgn verklaring de bijzonderheid toe, dat hij heeft voorzien verdacht te zullen worden, te hebben geschreven en gesproken uit eigenbelang. Daarom nam hij zich voor, als openbaar persoon, liever schade te willen lijden dan handelingen te stel len, waardoor hij de verdenking op zich kon laden, te Luik te hebben gesproken met een baatzuchtige nevenbedoeling. Sinds de devaluatie treedt de professor voortdurend op als de verdediger der devaluatie. Hij schreef er zelfs een boek over, dat, ook in het buitenland, vooral in Frankrijk en Zwitserland, aftrek vond en door de Fransozen hevig becritiseerd werd. Maar tot op heden stelt de uitkomst hem in 't gelijk. Zgn hevigste tegen standers kunnen niet ontkennen, dat het in België beter gaat, beslist beter. Zal die beterschap aanhouden Dat zal meer afhangen van de poli tieke dan van de economische struc tuur. We zitten hier nu eenmaal, en naar alle waarschijnlijkheid voor goed, opgescheept met de socialisten. Maakten dezen geen deel uit van de regeeringsploeg, dan zouden ze nog gevaarlijker zijn als agitators daar buiten. Doch ook als mederegeerders hebben de leiders de handen niet vrij. Er zijn zooveel beloften gedaan. Deze moeten, althans gedeeltelijk, door hen ingelost worden, op straf de gunst hunner kiezers te verliezen. Beloften, die niet kunnen gehouden worden dan tot nadeel der schatkist. Nu wil het ongeluk, dat de alge meene Kamerverkiezingen op handen zijn. Het tijdstip, eerst vastgesteld op 11 October zou worden vervroegd tot Mei a.s. De socialistische minis ters, zich hiervan bewust, komen thans met peperdure voorstellen voor den dag. Om slechts iets te noemen: burger Delattre, minister van Sociale Voorzorg, wil de terughouding sinds 1933 in voege van 25 pet. op den steun der werkloozen, wier vrouwen mede loontrekkende zijn, zien afge schaft en heeft juist een voorstel dienaangaande ter goedkeuring voor gelegd aan den ministerraad. Weigeren de katholieke ministers daarop in te gaan, dan zullen de socialisten bij de stembus hieruit profijt trekken, geven ze toe, dan verloochenen ze hun program. Dus maar weer eens toegeven, ten einde erger te .voorkomen- Op die basis wordt het regeeren een onmogelijkheid en moet het land, weerwil der economische en financieele heropleving, opnieuw den put in. P.S. Had de middenafdeeling der Kamer met 3 stemmen tegen 1 het wetsontwerp verworpen, waarbij de datum der verkiezingen werd vast gesteld op 11 Oct., zoodat men ver vroegde verkiezingen in Mei ver wachtte, thans heeft de regeering den jongsten ministerraad als haar meening uitgesproken, dat er tusschen de expiratie der haar ver leende volmachten, einde Maart, en Mei geen voldoende tijd meer over schiet om reeds in Mei de verkie zingen te houden. Daarom zullen deze waarschijnlijk pas in October plaats hebben, overeenkomstig het regeeringsvoorstel, al is daarvan het gevolg, dat zoowat honderdduizend seizoenarbeiders, die in October buiten 't land werkzaam zgn, hun kiesplicht bezwaarlijk zullen kunnen vervullen. 't Is te voorzien, dat de meerder heid der Kamer zich zal aansluiten bij den wensch der regeering. Het Damocleszwaard is daardoor weer voor vijf maanden weggenomen boven *t hoofd van sommigen. N.K. een koude tocht veroorzaakt maar al te vaak hevige neu- ralgische pijnen. Maar één middel: Neemt: (yCctC f het product van vertrouwen i Uitsluitend verkrijgbaar in de oranje-bandbufsjet van 20 tabl. 70 ets. en oranjezakjes van 2 tabl. a 10 ets. TEGEN 'T NIEUWE HEIDENDOM. Wanneer we in aanmerking nemen, dat zelfs de Bisschoppen in Duitsch- land niet vrij zijn in hun brieven tot de gelooyigen en we beluisteren dan den ernstigen toon der waarschuwing tegen het nieuwe heidendom, dan kunnen we ook daaruit veilig con- cludeeren, welk een geweldige storm tegen de Kerk is losgebarsten, al wordt de actie ook nog veeal onder gronds gevoerd. Zondag is in alle katholieke ker ken van Duitschland opnieuw een Herderlijk schrijven van het Duit- sche Episcopaat van den kansel voorgelezen, waarin de katholieken gewaarschuwd worden tegen het gevaar van het moderne heidendom. Tevens spoorden de Bisschoppen de katholieken aan, om den moed en het vertrouwen niet te verliezen, temidden van den geweldigen storm, die over Duitschland is losgebarsten. KONING GEORGE TEN GRAVE GEDRAGEN. Onder een overweldigende, eer biedige deelneming van het geheele Britsche Rijk is Dinsdag Engeland's overleden Koning George V ten grave geleid. Terwijl Londen een belangstelling aanschouwde, welke het nog nimmer gekend heeft, en die op meer dan twee miliioen menschen wordt ge schat, stond het jachtende leven op 't sein van een kanonschot twee minuten stil. In het geheele land, in het geheele Rijk, dat zich uitstrekt over alle vijf de werelddeelen, heeft twee minuten stilte geheerscht, toen het stoffelijk overschot van wijlen Koning George V de kapel met de koninklijke grafkelders te Windsor naderde. Het is voor ons ondoenlijk, om ook zelfs maar beknopt een beschrijving te geven van deze indrukwekkende begrafenisplechtigheid en beperken ons tot enkele passages uit de breed voerige verslagen. Als de affuit met de daarop ge plaatste lijkkist nacjert, wordt de stilte langs den weg slechts verbro ken door het traag stappen der' troepen en de doffe tonen dertreur- marschen, welke door de muziek korpsen gespeeld worden. Dan valt de stilte nog dieper. Vooraf loopt de Hertog van Nor folk in zijn sobere zwart fluweelen kleed met kuitbroek, die hij draagt in zijn functie van Earl Marshall, in welke functie hg de baar vooraf moet gaan. De historische affuit, waarop ook het stoffelijk van Koningin Victoria Edward VII is vervoerd, wordt getrokken aan lange witte touwen door 142 matrozen van de opleidings school te Chatham. Acht-en-negentig manschappen in rijen van zes trekken de affuit voort en vier en veertig matrozen volgen en dragen de witte touwen, waarmede de vaart van de affuit eventueel ingehouden kan worden. Op de kist, die gedekt wordt door de Union Jack, staan de symbolen van het koningschap, de kroon, de rijksappel en de scepter. De koninklijke standaard wordt achter de baar gedragen en daar achter schrijdt, in admiraals-uniform, Koning Edward VHI, gevolgd door zijn broers, de Hertog van York, de Hertog van Gloucester, de Hertog van Kent, en de schoonzoon van den overleden Koning, de Earl of Hare- wood. Allen zijn gekleed in de ad miraals-uniform of in die van den rang, die zij hg de vloot bekleeden. De volgende groep, die direct achter de familieleden van den over leden Koning de baar volgen, bestaat uit vertegenwoordigers van buiten landsche staten, zoo goed als alle regeerende of niet meer regeerende vorstenhuizen. Wg zien niet minder dan vier koningen, n.l. koning Haakon van Noorwegen, koning Christiaan van Denemarken, koning Carol van Roemenië en koning Leopold van België, allen in uniform. Bij hen bevindt zich in donker rouwcostuum het ongekroonde staatshoofd van Frankrijk, president Lebrun. Dan volgen kroonprins Umberto van Italië, kroonprins Gustaaf Adolf van Zweden, Prins Axel van Dene marken, Prins Paul van Joego Slavië, Prins Paul van Griekenland, Prins Felix van Luxemburg en de kroon prins van Luxemburg, de Belgische prins Karei, Hertog van Vlaanderen en verder als vertegenwoordiger van den ex-keizer van Duitschland zijn kleinzoon Prins Frederik van Pruisen, als vertegenwoordiger van het Huis der Romanofs Prins Cyril van Rus land. Bij deze groep bevinden zich ook de vertegenwoordigers van H. M. Koningin Wilhelmina. De rouwdienst in de St. George- kapel droeg een indrukwekkend karakter. Plechtig klonk de koorzang toen het koor de 23ste psalm „De Heer is mijn Herder" inzette. Met heldere stem las de Bisschop van Wincester, prelaat van de Orde van den Kousenband, uit Openbaring XXI vers 17 voor. Het was een oogenblik van groote ontroering toen allen zich van hun zetels verhieven en het lievelingslied van den Koning „Abide with me" weerklonk. Vooral de leden der Koninklijke familie hadden moeite zich goed te houden. Hier en daar klonk het onderdrukte snikken van de dienaren des Konings, die langs de wanden stonden opgesteld. Daarna' daalde de Aartsbisschop van Canterbury naar de katafalk af en zegde het gebed voor de dooden, dat eindigt met de woorden„Ge doogt niet dat wij in de pijnen des doods van ons laatste uur van U zullen vervreemden." Na deze woorden daalde langzaam de katafalk met de kist naar den zich onder het altaar bevindenden grafkelder. De dienst loopt ten einde. De bisschop van Canterbury spreekt zijn zegen uit over allen, die in de kapel verzameld zgn en over de asch des dooden konings. Plechtig klinkt tot slot het in mineur gezon gen „God save the King." Engeland en de wereld hebben den overleden Vorst ten grave gedragen. KRANKZINNIG MILITARISME. De correspondent van de „Times" te Milaan meldt, dat voortaan ook de knapen beneden zes jaar lid moeten worden van de Balilla- organisatie tot welke tot dusver enkel de knapen van 6 tot 14 jaar mochten toetreden. In de provincie van Milaan zijn reeds 10.000 zulke krggers in de organisatie ingelijfd die den naam draagt van pre-Balilla organisatie. Zrj hebben hun lidmaatschapskaart reeds ontvangen. Men verwacht dat 130.000 van die jonge knapen in de provincie zullen worden gemilitari seerd, waarvan er 50.000 nog in de kindertuinen vertoeven. Weldra komen vermoedelijk de zuigelingen aan de beurt STUDENTEN-„EER" De Duitsche Leider Hitier heeft zich in principe uitgesproken voor een nieuwe eere-orde der Duitsche studenten, volgens welke de eer slechts met bloed kan worden ge wroken. Volgens deze verklaringen zal het duel waarschijnlijk voor alle Duitsche studenten verplicht worden. PER DAG EEN MOORD Volgens de statistieken van de New-Yorksche politie zgn er in de afgeloopen twaalf maanden in New- York 359 menschen vermoord, dat is dus bijna één per dag. GEEN PAUSFEEST TE BERLIJN. Terwijl in voorafgaande jaren sinds de emancipatie van het Katholicis me in Berlijn onder leiding van den onvergeteljjken Apostel van Pruis- sens hoofdstad, dr. Carl Sonnenschein, de verjaardag van de Pauskroning met een massabetooging der Berlijn- sche Katholieken in het groote Sportpaleis werd herdacht, zal dit jaar het groote Pausfeest achterwege moeten blgven. Dit is het gevolg van een verbod van Minister-Presi dent Goering, om nog in het open baar godsdienstige feesten te vieren, van een besluit, uitgevaardigd door Minister Frick, betreffende de absolute scheiding van het openbare leven en de Godsdienst. De viering zal slechts een zuiver godsdienstig karakter mogen dragen. VENRAY, 1 Febr. 1936 VALK-REVUE. VERDIENDE ZEGE VOOR H.V.C. H.V.C.De Valk heeft niet aan de verwachtingen beantwoordt. De Venrayschen waren hopeloos uit hun vorm en werden dan ock letterlgk gekraakt. De anders zoo sterke verdediging raakte het eerste kwar tier reeds zoodanig geblesseerd, dat

Peel en Maas | 1936 | | pagina 1