Weekblad voor VENRAY, HORST en Omstreken.
aspirin/
Zeven en vijftigste Jaargang No 5
Scherpe critiek
op de Varkens
centrale.
De Belgische
devaluatie en
haai* uitwerking.
Naar het half
miliioen
Buitenland.
Provinciaal Nieuws
Zaterdag 1 Februari 1936
Onze Karnemelk
en Karnemelkspap
een heerlijk en voortref
felijk voedsel voor jong
en oud.
Coöp. Zuivelfabriek
„VENRAY"
PEEL EN MAAS
ADVERTENTIEPRIJS 1 tot 8 regels 60 ct.
per regel 7l/a ct. Bij contract groote reductie
Uitgave FIRMA VAN DEN MUNCKHOF, VENRAY
Telefoon 51 Giro 150652
ABONNEMENTSPRIJS p. kwartaal voor Venray 65 ct.
Buiten Venray p. kwartaal 75 ct. Afz. nummers 5 cent.
Voor het
pasteuriseeren,
het koelen,
de betrachte hygiene
enz. betaalt U bij afname
van onze producten niets.
Coöp. Zuivelfabriek
„VENRAY"
De Baconfabrikanten
profiteeren en de rest
wordt geruïneerd
De contracten van de Var-
kenscentrale inet de baconfa-
brikanten blijken een prachtig
stuk werk, maar alleen voor
den geldbuidel van die fabr:
kanten en niet voor de boeren!
Het Eerste Kamerlid Ruyter
oefent op die zonderlinge po
litiek een niet malsclie critiek
en betoogt, dat de Varkens
centrale een volslagen fiasco
is geworden in haar streven
om de prijzen der varkens in
't binnenland omhoog te wer
ken. En toch werd de critiek
uit den mond van deskundigen
tot heden immer gesmoord
totdat Mr. Deckers het be
faamde contract opzegde.
„Als de crisisbemoeïng van de
Varkenscentrale nog drie jaren
duurt, dan zal behalve de ge
steunde groep baconfabrikanten,
de rest der betrokkenen geruïneerd
zijn."
Dit is de niet malsche uit
spraak van het lid der Eerste
Kamer, den heer Ruyter, tevens
secretaris van den Aartsdiocesa-
nen Boeren- en Tuindersbond
die in het blad van zijn organi
satie een boekje open doet over
de politiek der Varkenscentrale,
welke de baconfabrikanten een
enorme winst toestopte, terwijl
de boeren voor hun varkens
geen behoorlijken prijs konden
bedingen.
Hij zegt over dit „zwijnen
zaakje" o.m. het volgende
Wij hebben vier jaar crisisbe
leid gehad met de varkens. Wat
wij zelf deden met onze gewes
telijke varkens-organisaties inzake
de teeltregeling was prachtig
werk
Maar wat dat bestuur heeft
klaar gemaakt met baconcon-
tracten en zoo, dat was ook
prachtig werk, maar niet voor
de boeren, doch voor de ba
confabrikanten. De resultaten
van dit contract zijn zoo, dat
deze fabrikanten er best bij
gevaren zijn in denzelfden tijd
dat het de boeren met de
varkens slecht ging.
En dit terwijl de meest groote
en bekwame baconfabrikanten in
bet bestuur der Varkenscentrale
zaten en er liet College van
Gedelegeerden vormden. Zij heb
ben dit niet eerder geweten
wordt nu gezegd dat er zoo
schrikkelijk veel aan een en
ander verdiend is, zij vonden
het heel erg dat de boeren niet
meer kregen, maar dat was ook
hun schuld niet, dat zat in de
Engelsche politiek. Maar wat zij
zelf in handen hadden en wat
die Engelschen hun niet konden
bederven, het bacontract, dat was
in orde: 'n Pracht-contract
Als wij nu het resultaat van
de Varkenscentrale beschouwen,
dan mogen wij constateeren, dat
de teeltregeling behoorlijk resul
taat heeft afgeworpen. Maar nu
het resultaat van het gevolgde
beleid van 't handelsgedeelte.
De politiek om door het be
talen van goede prijzen voor
de baconvarkens, den prijs van
de varkens in het binnenland
omhoog te trekken, is een vol
slagen "fiasco gebleken. Daar
voor is dus een Centrale niet
noodig.
Het baconcontract zelf was in
het begin een goudmijn voor de
bacontraclanten, later nog een
zeer winstgevende zaak. Dit in
tijden, dat de middelen van het
Landbouwcrisisfonds veel te wei
nig bedroegen om de boeren
voldoende te helpen en deze te
hooge vergoedingen werden ge
geven aan een industrie, die voor
dien tijd verre van loonend was.
Na uiteengezet te hebben, dat
de baconfabrikanten, dank zij het
zeer „handige" contract, enorme
sommen hebben ontvangen voor
de verwerking der varkens, komt
hij tot de conclusie, dat er heel
wat van de regeeringsbemoeiing
op dit terrein moet worden af
geschaft.
Anders zal de enorme steun
aan de baconfabrikanten de rest
ruïneeren en zeker de vleesch-
waren- en worsttabrieken en de
varkensgrossierderijen.
Tot zoover de heer Ruyter.
Wanneer we dit alles lezen,
dan bevreemden ons vooral twee
dingen
in de eerste plaats, dat de
waarschuwingen van de deskun
digen uit de organisatise en van
de piendere boeren, die terstond
op het verkeerde van de politiek
der Varkenscentrale hebben ge
wezen, geen aandacht waard
werden geacht.
En verder, dat Minister Ver
schuur na een paar jaren erva
ring zich nog zoo door de han
dige jongens van die Varkens
centrale bij de neus liet nemen,
dat hij ben in de Kamer nog als
„belangeloos" in bescherming
nam.
Eerst minister Deckers had den
moed dit befaamde contract op
te zeggen. Maar hij moest er
meteen bij erkennen, dat de
millioenen, die de bacon-fabri-
kanten teveel genoten hadden,
verloren waren
Geen wonder, dat eens iemand
gezegd heeft, sinds het bestaan
der Varkenscentrale meer respect
te hebben voor de varkens dan
voor de Centrale
den besten schipper mee te
varen, die eens 'n andere koers
volgt, 't geeft niet waarheen.
136.000
246.000
350.000
394.100
414.300
472.000
Het aantal werkloozen in Ne
derland bedroeg in
December 1930
1931
1932
1933
1934
1935
(om precies te zijn 471.924).
Dat zijn allemaal kostwinners
óf (eJï) gezinshoofden. Zeg, dat
ze gemiddeld vier gezinsleden
moeten onderhouden, dan komen
we tot de conclusie, dat een
vierde deel van ons volk van
den steun leeft, d.i. teert op de
verschraalde porteinonnaie van
de gelukkigen, die nog na
hun zóóveelste korting „ver
dienen".
Ik ken een braven burgemees
ter met een goed hart, die me
onlangs voorrekende, dat het -
bij de stijging van hét aantal
werkloozen en de verarming der
rest van de bevolking op den
duur zoo niet kon blijven gaan
met den steun. Ik heb, begrij
pend, instemmend geknikt met
het hoofd. De belastingopbrengst
bleef in liet afgeloopen jaar weer
48 miliioen beneden de raming.
Maar wat moeten we dan met
dat vierde deel des volks, dat
geen inkomen heeft Verhonge
ren laten De Zuiderzee er mee
dempen Vergeef me, maar
andere dan zulke zware oplos
singen, zijn er buiten „steun"
toch niet denkbaar
Voortdurend lezen we berich
ten van verbetering der conjunc
tuur... in het -buitenland. Van
vermindering der werkloosheid
daar! En, ofschoon wellicht
eenigszins overdreven, zijn die
berichten toch juist
Bij ons alleen wordt de werk-
loozenboom dikker, hoe langer
hoe dikker.
In het buitenland heeft men
van alles geprobeerd en tenslotte
het betere bereikt. Bij ons bestaat
er slechts één, reeds zes a zeven
jaren gevolgde economische wijs
heid bezuinigen, ontslagbe
sparen, verminderingvasthouden
aan den gulden
Inderdaad blijven onze guldens
op peil, op goudwaarde. Maar
met de uitbreiding van het werk-
loozenleger slinkt het guldental,
dat in de circulatie is.
En groeit de geneigdheid van
het volk om met den eersten
NA EEN ONDERVINDING VAN
RUIM 9 MAANDEN.
Er is al wat nagekaart over de
laatste devaluatie van den frank
Zooals bij een verloren veldslag
gezocht wordt naar den omgekoch-
ten generaal, zoo werd na de deva
luatie een onderzoek ingesteld naar
de gewetenlooze speculanten, die aan
het land dit onheil berokkenden. Aan
hen de schuld!
En zooals de dief, om de aandacht
af te wenden, niet beter kan doen
dan luidkeels te roepen: houd den
dief! zoo lag het ook voor de hand,
dat zij, die oorzaak waren der deva
luatie, het initiatief namen tot aan
stelling eener commissie ter opsporing
van de „daders."
Van meet af stond het natuurlijk
vast, dat dit ondernemen op niets
zou uitdraaien.
Zoo is 't dan ook gebeurd. Er was
een dubbel onderzoek op touw gezet:
het eene uitgaande van het gerechte
lijk parket, het andere van een
commissie van Kamerleden.
Het parket heeft bij deze gelegen
heid den neus gestoken in het bank
geheim, wisselagenten, rekenplich-
tigen en nijveraars ondervraagd, 't
Resultaat was nul. Dus moeten de
daders in den vreemde zitten. Loop
die eens na
Daarmee is de taak van het parket
afgeloopen. Het erkent, dat er geen
termen voor vervolging aanwezig
zijn.
Na kennisneming van het lijvig
dossier der rechterlijke macht zal
de parlementaire commissie onver
mijdelijk tot dezelfde conclusie
komen.
Hiermee heeft de bliksemafleider
zijn werk verricht, die noodzakelijk
was om aan de nooit volprezen
spaarders voldoening te geven na de
op hen toegepaste aderlating.
Die aderlating was een onver
mijdelijke noodzakelijkheid. Zij, die
beweren, dat de devaluatie had
kunnen vermeden worden, laten zich
iets wijs maken of maken aan anderen
iets wijs.
De Leuvensche professor Baudhuin
beweert zelfs, dat ze twee jareneer
had moeten komen en dat ze, al kwam
ze wat laat, België'van den ondergang
gered heeft.
Nu is het waar en door de uit
komst bevestigd, dat het in België
sedert de devaluatie veel beter gaat
dan te voren. Ligt die verbetering
van den economischen toestand aan
eene algemeene heropleving van
handel en industrie geheel de wereld
door Neen, antwoordt genoemde
professor. Dat zit in de devaluatie,
want in de landen, die hun munt op
peil hielden, gaat het hoe langer hoe
slechter.
Zoolang de Brusselsche wereld
tentoonstelling haar poorten open
hield, schreef het gros van 't publiek
de vermeerdering van welvaart toe
aan dien buitengewonen factor.
Wacht maar, zei men, laat de
expositie eens gesloten zijn, dan
liggen de muizen voor de kast dood
en valt de frank van 10 op 5 cen
tiemen. Dat bange vooruitzicht heeft
veel kwaad gedaan aan het Belgische
S taatskrediet. Doch nu is de expositie
voorbij, de gebouwen zijn afgebroken
de duizenden arbeiders die bij
dien afbraak werk vonden, afgedankt.
Niettemin blijft alles goed gaan.
Het beste bewijs ligt inde verminde
ring der werkloosheid, al is deze in
de laatste maanden door seizoens
invloeden weer toegenomen in het
bouwvak en den landbouw.
Een nog duidelijker bewijs ligt in
de stijging der beurswaarden. De
gedwongen conversie der Staatsren-
ten is volkomen gelukt. Sinds het
einde der expositie zijn de titels der
geunifieerde Staatsschuld 4 pet.
gestegen van 92 tot bijna 96. En dat
weerwil der in gang zijnde con
versie van de provinciale en gemeente
leeningen.
Een sterk bewijs ook is de belang
rijke stijging der ng verheids waarden.
De aandeelen in zink, steenkolen en
weefstoffen zijn in doorsnee gestegen
met circa 100 pet., dus in franks-
waarde nagenoeg verdubbeld. Vooral
in deze laatste weken was die stijging
opvallend groot. Ook de koloniale
waarden maken een goed figuur,
terwijl het goederenvervoer per
spoorweg is toegenomen met 20 pet.
Daarmee is België echter niet vrjj
gemaakt van zijn buitenlandsche
schuldruim 2/5 van het geheel. Dat
is en blijft de wondeplek. Had men
een paar jaren vroeger gedevalueerd,
dan zou dit euvel veel kleiner zijn
geweest. Doen om leeningen te sluiten
die op de binnenlandsche markt
onmogelijk waren geworden, ging
men ten opzichte van het buitenland
de zwaarste verplichtingen aan in
deviezen en goudgeld, welke ver
plichtingen zich niet op denbreeden
rug der Belgische spaarders laten
afwenden, althans niet rechtstreeks...
Hoe ook beoordeeld, goedgekeurd
of veroordeeld, de devaluatie is een
feit. Eenige jaren geleden nog werd
het aansturen daarop beschouwd als
landsverraad, doch in de laatste
maanden, welke er aan vooraf gingen,
werd ze een vrije kwestie.
Van Caeneghem, oud-minister,
predikte ze aan in 't parlement en
bovengenoemde prof. Baudhuin be
schouwde ze in dagbladartikelen door
hem onderteekend en in openbare
conferenties als onvermijdelijk. Een
conferentie, die hij gaf te Luik, heeft
er zelfs toe bijgedragen, ze te ver
haasten.
Natuurlijk werd ook hij opgeroepen,
om als getuige ondervraagd te wor
den dpor de parlementaire commissie
van onderzoek.
Bij die gelegenheid verklaarde hg,
onder eed uit de devaluatie niet het
minste voordeel te hebben getrokken.
Hij getuigde, op dat tydstip le noch
gouden munten, noch staven te
hebben bezeten, 2e aan niemand een
centiem verschuldigd te zgn geweest,
3e geen rentetitels te hebben ver
kocht.
Dat klonk belangeloos in den mond
van iemand, die wist, dat de devalu
atie niet langer kon uitblijven. Hij
voegde daarom aan zgn verklaring
de bijzonderheid toe, dat hij heeft
voorzien verdacht te zullen worden,
te hebben geschreven en gesproken
uit eigenbelang.
Daarom nam hij zich voor, als
openbaar persoon, liever schade te
willen lijden dan handelingen te stel
len, waardoor hij de verdenking op
zich kon laden, te Luik te hebben
gesproken met een baatzuchtige
nevenbedoeling.
Sinds de devaluatie treedt de
professor voortdurend op als de
verdediger der devaluatie. Hij schreef
er zelfs een boek over, dat, ook in
het buitenland, vooral in Frankrijk
en Zwitserland, aftrek vond en door
de Fransozen hevig becritiseerd werd.
Maar tot op heden stelt de uitkomst
hem in 't gelijk. Zgn hevigste tegen
standers kunnen niet ontkennen, dat
het in België beter gaat, beslist
beter.
Zal die beterschap aanhouden
Dat zal meer afhangen van de poli
tieke dan van de economische struc
tuur. We zitten hier nu eenmaal, en
naar alle waarschijnlijkheid voor
goed, opgescheept met de socialisten.
Maakten dezen geen deel uit van de
regeeringsploeg, dan zouden ze nog
gevaarlijker zijn als agitators daar
buiten. Doch ook als mederegeerders
hebben de leiders de handen niet vrij.
Er zijn zooveel beloften gedaan. Deze
moeten, althans gedeeltelijk, door hen
ingelost worden, op straf de gunst
hunner kiezers te verliezen. Beloften,
die niet kunnen gehouden worden
dan tot nadeel der schatkist.
Nu wil het ongeluk, dat de alge
meene Kamerverkiezingen op handen
zijn. Het tijdstip, eerst vastgesteld
op 11 October zou worden vervroegd
tot Mei a.s. De socialistische minis
ters, zich hiervan bewust, komen
thans met peperdure voorstellen voor
den dag. Om slechts iets te noemen:
burger Delattre, minister van Sociale
Voorzorg, wil de terughouding sinds
1933 in voege van 25 pet. op den
steun der werkloozen, wier vrouwen
mede loontrekkende zijn, zien afge
schaft en heeft juist een voorstel
dienaangaande ter goedkeuring voor
gelegd aan den ministerraad.
Weigeren de katholieke ministers
daarop in te gaan, dan zullen de
socialisten bij de stembus hieruit
profijt trekken, geven ze toe, dan
verloochenen ze hun program. Dus
maar weer eens toegeven, ten einde
erger te .voorkomen-
Op die basis wordt het regeeren
een onmogelijkheid en moet het land,
weerwil der economische en
financieele heropleving, opnieuw den
put in.
P.S. Had de middenafdeeling der
Kamer met 3 stemmen tegen 1 het
wetsontwerp verworpen, waarbij de
datum der verkiezingen werd vast
gesteld op 11 Oct., zoodat men ver
vroegde verkiezingen in Mei ver
wachtte, thans heeft de regeering
den jongsten ministerraad als
haar meening uitgesproken, dat er
tusschen de expiratie der haar ver
leende volmachten, einde Maart, en
Mei geen voldoende tijd meer over
schiet om reeds in Mei de verkie
zingen te houden. Daarom zullen
deze waarschijnlijk pas in October
plaats hebben, overeenkomstig het
regeeringsvoorstel, al is daarvan het
gevolg, dat zoowat honderdduizend
seizoenarbeiders, die in October
buiten 't land werkzaam zgn, hun
kiesplicht bezwaarlijk zullen kunnen
vervullen.
't Is te voorzien, dat de meerder
heid der Kamer zich zal aansluiten
bij den wensch der regeering. Het
Damocleszwaard is daardoor weer
voor vijf maanden weggenomen
boven *t hoofd van sommigen. N.K.
een koude
tocht
veroorzaakt maar al
te vaak hevige neu-
ralgische pijnen.
Maar één middel:
Neemt:
(yCctC
f het product van vertrouwen i
Uitsluitend verkrijgbaar in de oranje-bandbufsjet van
20 tabl. 70 ets. en oranjezakjes van 2 tabl. a 10 ets.
TEGEN 'T NIEUWE
HEIDENDOM.
Wanneer we in aanmerking nemen,
dat zelfs de Bisschoppen in Duitsch-
land niet vrij zijn in hun brieven tot
de gelooyigen en we beluisteren dan
den ernstigen toon der waarschuwing
tegen het nieuwe heidendom, dan
kunnen we ook daaruit veilig con-
cludeeren, welk een geweldige storm
tegen de Kerk is losgebarsten, al
wordt de actie ook nog veeal onder
gronds gevoerd.
Zondag is in alle katholieke ker
ken van Duitschland opnieuw een
Herderlijk schrijven van het Duit-
sche Episcopaat van den kansel
voorgelezen, waarin de katholieken
gewaarschuwd worden tegen het
gevaar van het moderne heidendom.
Tevens spoorden de Bisschoppen de
katholieken aan, om den moed en
het vertrouwen niet te verliezen,
temidden van den geweldigen storm,
die over Duitschland is losgebarsten.
KONING GEORGE TEN
GRAVE GEDRAGEN.
Onder een overweldigende, eer
biedige deelneming van het geheele
Britsche Rijk is Dinsdag Engeland's
overleden Koning George V ten grave
geleid.
Terwijl Londen een belangstelling
aanschouwde, welke het nog nimmer
gekend heeft, en die op meer dan
twee miliioen menschen wordt ge
schat, stond het jachtende leven op
't sein van een kanonschot twee
minuten stil. In het geheele land, in
het geheele Rijk, dat zich uitstrekt
over alle vijf de werelddeelen, heeft
twee minuten stilte geheerscht, toen
het stoffelijk overschot van wijlen
Koning George V de kapel met de
koninklijke grafkelders te Windsor
naderde.
Het is voor ons ondoenlijk, om ook
zelfs maar beknopt een beschrijving
te geven van deze indrukwekkende
begrafenisplechtigheid en beperken
ons tot enkele passages uit de breed
voerige verslagen.
Als de affuit met de daarop ge
plaatste lijkkist nacjert, wordt de
stilte langs den weg slechts verbro
ken door het traag stappen der'
troepen en de doffe tonen dertreur-
marschen, welke door de muziek
korpsen gespeeld worden. Dan valt
de stilte nog dieper.
Vooraf loopt de Hertog van Nor
folk in zijn sobere zwart fluweelen
kleed met kuitbroek, die hij draagt
in zijn functie van Earl Marshall, in
welke functie hg de baar vooraf
moet gaan.
De historische affuit, waarop ook
het stoffelijk van Koningin Victoria
Edward VII is vervoerd, wordt
getrokken aan lange witte touwen
door 142 matrozen van de opleidings
school te Chatham. Acht-en-negentig
manschappen in rijen van zes trekken
de affuit voort en vier en veertig
matrozen volgen en dragen de witte
touwen, waarmede de vaart van de
affuit eventueel ingehouden kan
worden.
Op de kist, die gedekt wordt door
de Union Jack, staan de symbolen
van het koningschap, de kroon, de
rijksappel en de scepter.
De koninklijke standaard wordt
achter de baar gedragen en daar
achter schrijdt, in admiraals-uniform,
Koning Edward VHI, gevolgd door
zijn broers, de Hertog van York, de
Hertog van Gloucester, de Hertog
van Kent, en de schoonzoon van den
overleden Koning, de Earl of Hare-
wood. Allen zijn gekleed in de ad
miraals-uniform of in die van den
rang, die zij hg de vloot bekleeden.
De volgende groep, die direct
achter de familieleden van den over
leden Koning de baar volgen, bestaat
uit vertegenwoordigers van buiten
landsche staten, zoo goed als alle
regeerende of niet meer regeerende
vorstenhuizen. Wg zien niet minder
dan vier koningen, n.l. koning Haakon
van Noorwegen, koning Christiaan
van Denemarken, koning Carol van
Roemenië en koning Leopold van
België, allen in uniform. Bij hen
bevindt zich in donker rouwcostuum
het ongekroonde staatshoofd van
Frankrijk, president Lebrun.
Dan volgen kroonprins Umberto
van Italië, kroonprins Gustaaf Adolf
van Zweden, Prins Axel van Dene
marken, Prins Paul van Joego Slavië,
Prins Paul van Griekenland, Prins
Felix van Luxemburg en de kroon
prins van Luxemburg, de Belgische
prins Karei, Hertog van Vlaanderen
en verder als vertegenwoordiger van
den ex-keizer van Duitschland zijn
kleinzoon Prins Frederik van Pruisen,
als vertegenwoordiger van het Huis
der Romanofs Prins Cyril van Rus
land.
Bij deze groep bevinden zich ook
de vertegenwoordigers van H. M.
Koningin Wilhelmina.
De rouwdienst in de St. George-
kapel droeg een indrukwekkend
karakter.
Plechtig klonk de koorzang toen
het koor de 23ste psalm „De Heer
is mijn Herder" inzette.
Met heldere stem las de Bisschop
van Wincester, prelaat van de Orde
van den Kousenband, uit Openbaring
XXI vers 17 voor.
Het was een oogenblik van groote
ontroering toen allen zich van hun
zetels verhieven en het lievelingslied
van den Koning „Abide with me"
weerklonk. Vooral de leden der
Koninklijke familie hadden moeite
zich goed te houden. Hier en daar
klonk het onderdrukte snikken van
de dienaren des Konings, die langs
de wanden stonden opgesteld.
Daarna' daalde de Aartsbisschop
van Canterbury naar de katafalk af
en zegde het gebed voor de dooden,
dat eindigt met de woorden„Ge
doogt niet dat wij in de pijnen des
doods van ons laatste uur van U
zullen vervreemden."
Na deze woorden daalde langzaam
de katafalk met de kist naar den
zich onder het altaar bevindenden
grafkelder.
De dienst loopt ten einde. De
bisschop van Canterbury spreekt
zijn zegen uit over allen, die in de
kapel verzameld zgn en over de
asch des dooden konings. Plechtig
klinkt tot slot het in mineur gezon
gen „God save the King."
Engeland en de wereld hebben den
overleden Vorst ten grave gedragen.
KRANKZINNIG MILITARISME.
De correspondent van de „Times"
te Milaan meldt, dat voortaan ook
de knapen beneden zes jaar lid
moeten worden van de Balilla-
organisatie tot welke tot dusver
enkel de knapen van 6 tot 14 jaar
mochten toetreden.
In de provincie van Milaan zijn
reeds 10.000 zulke krggers in de
organisatie ingelijfd die den naam
draagt van pre-Balilla organisatie.
Zrj hebben hun lidmaatschapskaart
reeds ontvangen. Men verwacht dat
130.000 van die jonge knapen in de
provincie zullen worden gemilitari
seerd, waarvan er 50.000 nog in de
kindertuinen vertoeven.
Weldra komen vermoedelijk de
zuigelingen aan de beurt
STUDENTEN-„EER"
De Duitsche Leider Hitier heeft
zich in principe uitgesproken voor
een nieuwe eere-orde der Duitsche
studenten, volgens welke de eer
slechts met bloed kan worden ge
wroken. Volgens deze verklaringen
zal het duel waarschijnlijk voor alle
Duitsche studenten verplicht worden.
PER DAG EEN MOORD
Volgens de statistieken van de
New-Yorksche politie zgn er in de
afgeloopen twaalf maanden in New-
York 359 menschen vermoord, dat
is dus bijna één per dag.
GEEN PAUSFEEST TE
BERLIJN.
Terwijl in voorafgaande jaren sinds
de emancipatie van het Katholicis
me in Berlijn onder leiding van den
onvergeteljjken Apostel van Pruis-
sens hoofdstad, dr. Carl Sonnenschein,
de verjaardag van de Pauskroning
met een massabetooging der Berlijn-
sche Katholieken in het groote
Sportpaleis werd herdacht, zal dit
jaar het groote Pausfeest achterwege
moeten blgven. Dit is het gevolg
van een verbod van Minister-Presi
dent Goering, om nog in het open
baar godsdienstige feesten te vieren,
van een besluit, uitgevaardigd
door Minister Frick, betreffende de
absolute scheiding van het openbare
leven en de Godsdienst.
De viering zal slechts een zuiver
godsdienstig karakter mogen dragen.
VENRAY, 1 Febr. 1936
VALK-REVUE.
VERDIENDE ZEGE VOOR H.V.C.
H.V.C.De Valk heeft niet aan
de verwachtingen beantwoordt. De
Venrayschen waren hopeloos uit hun
vorm en werden dan ock letterlgk
gekraakt. De anders zoo sterke
verdediging raakte het eerste kwar
tier reeds zoodanig geblesseerd, dat