TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS Bedeeling van armen en rijken. FEUILLETON. Mesalliance Cadeautjes voor verkeers agenten Het geld moet rollen. elk jaar opnieuw had zij GESPRONGEN HANDEN en LIPPEN akker's 'ORIGINEEL TFR INZAGE KLOOSTERBALSEM I Zaterdag 11 Januari 1936 Zeven en vijftigste Jaargang No 2 BEZUINIGING BE GINNE BIJ DEZE LAATSTEN. DE STAAT SUBSI DIEERT ARME HER SENEN VAN RIJKE JONGELUI MET DUIZEND GULDEN PER STEL EN PER JAAR. Er wordt wel eens gemopperd over de zeer groote uilgaven, welke de overheid zich ten be hoeve van de werkloozen moet getroosten, maar men vergete niet, dat deze uitgaven dienen om medemenschen voor honger en wanhoop te behoeden. Het is niet onmogelijk, dat eens de tijd zal aanbreken, waarop de regeering zich zal moeten bekennen, dat de steunlasten haar te zwaar zijn geworden en aan merkelijke bezuinigingen zullen moeten worden ingevoerd, maar dan is het tijd om te bedenken of lieverlaat men het zich vooraf bewust betoonen, dat niet alleen arme boertjes en werk- iooze arbeiders de door de over heid bedeelden zijn, maar dat ook duizenden goed gesitueerde burgers, waarvan velen gering schattend neerzien op steun- loopers, zich op royale wijze regelmatig uit de schatkist laten steunen. We denken daarbij aan de uitgaven, welke het rijk zich ten behoeve van veel onnoodig onderwijs veroorlooft. -Kost elke leerling van de lagere school aan den belastingbetaler f 100 per jaar, voor U.L.O. en N.O. wordt dit reeds f 300 en voor M.O. wel f 500 a f 600, op kleine scholen zelfs f 1000 per leerling en per jaar. Ondanks de „hooge" schoolgelden betaalt het rijk altijd nog circa 90 pet. der kosten 1 Een einddiploma H.B.S. kost, mits vlot behaald, ongeveer f 3000 aan den Staat. De „ge middelde" kosten echter zijn veel hooger, omdat deze worden opgevoerd door de breede scharen van jarenlang mee gesleepte, maar ongeschikte leerlingen, die het eindpunt niet weten te be reiken. Veel hooger nog zijn de kos ten van het academisch onder wijs. Van dezen royalen rijkssteun aan jongelui, die voortgezet onderwijs volgen, profiteeren ook de rijken, die in staat zijn om de kosten van onderwijs aan hun kinderen volledig te dragen. Ze zijn „bedeelden", juist alswerk- looze arbeiders, maar.... met minder recht en reden. Deze uitspraak gaat natuurlijk niet op voor alle studeerende. Het is een algemeen maatschap pelijk belang, dat een volk over voldoende geschoold intellect (Een ongelijk Huwelijk) Roman door Cor de Blij. 20 De oude man had met staarwijde oogen gehoord... Dan omvatte ook hem, de gansche omvang der ramp Kreunend knielde hij bij de bedstee Onze Vader, Die in den Hemel zijt O, Vader... sta mijn kind bij... Vader ontferm U onzer... Vader een snik... tranen verstikten de oude moede stem... die niet veroordeelde. Uren later verliet de dokter het zwaar beproefde huis... de wijk verpleegster, deeenige in Veldhoven, dezelfde, die Jan van Beers verpleeg de, had haar plaats bij het ziekbed ingenomen. Frans liet den dokter uit. Frans, kerel... dat het bericht je Moeder zóó treffen zou, had ik niet verwacht. Maar ik moest het hun mededeelen. Bij je zuster kunnen zich complicaties voordoen, die in haar toestand, haar leven in gevaar kunnen brengen. Neen man, ik zeg kunnen. Maar omdat de mogelijk heid bestaat, moest ik spreken. Eerst ben ik bij je broer geweest. Was op [els. Jan op reis, dokter Waarheen? Weet ik niet, Frans. In zich zelf zuchtend nog meer verwikke lingen. Wordt Moeder beter, dokter? angstig klonk de vraag. beschikt en dus is het billijk dat de staat een deel der oplei- dingskosten op zich neemt. De overheidssubsidie aan begaafde jongelui is niet alleen goed be steed, maar mag gelet op het daarbij gediende algemeene be lang niet als een privé-steun worden aangemerkt. Anders staat dat ten opzichte van het „te veel" aan studeeren den. De algemeenheid van den overheidssteun is aanleiding ge worden van een overdadigen toe vloed naar onze onderwijsinstel lingen van slechts middelmatig- of niet-begaafden, die met ge weld klaar-gemaakt moeten wor den voor een diploma of titel, omdat de ouders zich zulke onderscheiding van hun kinderen aan stand en aanzien verplicht rekenen. Met de studie van dergelijke jongelui is geen enkel maatschap pelijk belang gemoeid, —.integen deel. Zij schaden de beteekenis eener intellectueele opvoeding, overvoeren de markt van gedi plomeerden en academisch ge- vormden, oefenen aldus een zwaren druk uit op de geldelijke positie van intellectueele werkers, hebben de beste kansen op een eigen toekomst verspeeld en veroorzaken dat de „kostprijs" per intellectueel-gevormde on noodig hoog werd opgevoerd. Op de hoogescholen is het per centage der studenten, die het doel van hun studie op redelijke wijze bereiken, niet hooger te stellen dan 30—50 pet. Dr. J. Luning Prak rekende ons in een artikel in „De Zaken wereld" voor, dat de omstreeks 75 millioen gulden, welke het voortgezet onderwijs kost, tot de helft zouden kunnen worden teruggebracht, indien een dam werd opgeworpen tegen den toevloed van ongeschikte leerlin gen, wier ouders van de dwaze royaliteit van de overheid „pro fiteeren". Dat laatste echter mede ten koste van een afbeuling van jonge hersenen, welke gezet worden aan een ongeschikte taak. Natuurlijk heeft men zich be zorgd te betoonen, dat aan werkelijk begaafden de toegang tot onze onderwijsinstellingen niet worde onthouden, omdat de ouders onmachtig zijn om de werkelijke kosten te betalen. Het zou dus niet doelmatig zijn om het schoolgeld algemeen te ver- hoogen. Heel veel zou al worden bereikt, als de volledige onder wijskosten werden opgeëischt vanaf het oogenblik, dat de leer ling „blijft zitten". Dat zitten blijven is volstrekt geen aan wijzing voor ongeschiktheid, maar wel van een tekort aan hooge begaafdheid. Daarmee vervalt het moreele „recht" op overheids steun. Als volk hebben we slechts belang op de geestelijke ontwikkeling van de meest be gaafde onder de jeugd. Dezelfde schrijver, dien we boven noemden, berekende, dat Beste kerel... haar toestand is zéér ernstig. Alles wijst er op, dat het een beroerte is, als gevolg van den heftigen schok. Dit komt voor bij menschen, die zich volmaakt ge zond voelen... en dan... maar ja, Frans, laten we hopen, dat het een lichte aanval is Straks kom ik weer. De zuster weet overal van. Sterkte, kerel. Juist wilde de bedroefde zoon zich weer in huis begeven, toen een klerk van de secretarie van de flets sprong. Hè I Verhoeven Wacht effen, een brief voor je Vader, van Burge meester. Verwezen keek hij er naar, de envelop om en om draaiend, stak hem tenslotte in z'n zak en trad binnen. De dokter ging moe naar huis Hm... een beroerte... als de stakker er door komt... homiplegie... blijvende verlamming... dat kan me wat wordenNog meer rampen. HOOFDSTUK XIV. Eindelijk maakte Frans dien avond den brief open. Zijn Vader was in geen toestand tot lezen... hij moest handelen. Verhoeven. Op 13 November was je bii mij met het verzoek om het bedrag van de pacht, dat je te kort kwam, binnen een week te voldoen. Ik heb daarin noode toegestemd. Aan alles zijn grenzen. Verder uitstel verleen ik onder geen voorwaarde: en verzoek je dus, morgenochtend voor elf uur het restant, zijnde', vijf en zeventig gutden, te komen voldoen. Mocht je in gebreke blijven.' dan kun je er oprekenen in de derde klas van de M.O.- scholen de zittenblijvers reeds domineeren, d.i. de meerderheid uitmaken. Op de uitkeeringen aan deze „steuntrekkers" is heel wat te bezuinigenMd. OOK ONDERGETEE- KENDE HOUDT ZICH BELEEFD VOOR DER GELIJKE VERRASSIN GEN AANBEVOLEN. WIE WE VOORAL NIET MOGEN VERGETEN.... Op enkele plaatsen in het buitenland werd het in de laatste jaren een gewoonte dat automo bilisten ter gelegenheid van het Kerstfeest cadeaux gaven aan de verkeersagenten, die ze passeer den. De cadeaux worden rond hun voeten neergelegd en groeien geleidelijk aan tot hooge barri cades. Zoo heeft ieder land en heeft ook elke stad, z'n eigenaardig- en malligheden. Gelukkig zijn ze meestal van onschuldigen aard en blijkt er op de overige wereld nog genoeg verstand te resteeren om de dwaasheden niet over te nemen. Daarop valt thans echter één uitzondering vast te stellen. In ons land n.l. worden sedert enkele jaren hardnekkige pogin gen ondernomen om de gewoonte in te voeren van het openlijke aanbieden van geschenken aan verkeersagenten. Vooraf werd daarvoor de publieke opinie per ingezonden stukken in de krant bewerkt en nu is men tot de praktijk overgegaan. In de Rotterdamsche bladen kon men Maandag j.l. lezen, dat op Oudejaarsdag, des morgens om 10 uur, de verkeersagent op het kruispunt CoolsingelVan Oldebarneveldstraat Laurensstr. het eerste present van den „onbekenden automobilist" zou ontvangen, in de hoop natuurlijk dat honderden anderen 't voor beeld zouden volgen. We hopen, dat het experiment goed zal zijn afgeloopen, dat de verkeersopstoppingen geen ongelukken zullen hebben ver oorzaakt en dat de motor-brigade niet is behoeven uit te rukken om verkeersagenten, die lichtelijk onder den invloed zijn geraakt van wat men hun aanbood, naar een gemeentelijk rustoord over te brengen. Ik zou met het stelsel van cadeaux-geven aan menschen, die hun plicht doen (en daarvoor betaald worden) vrede kunnen hebben, als het ook tot andere categoriën van werkenden werd uitgebreid. Ik denk daarbij allereerst aan de journalisten, die met hun regelmatig verschijnende artike len in de krant liet algemeen dat ik de strengste maatregelen zal nemen Mijn tegemoetkoming van f 25 vervalt dan eveneens. A. C. J. VAN BEERS. Frans was ten einde raad. Het geld was er niet... Had Vader maar niet aan Gijs teruggestuurd, even flitste 't door hem, maar dan weer zette hij die gedachte van zich. Dok ter was juist voor de tweede maal vertrokken, Moeder lag nog net, zoo als straks... Vader leek versuft... hij moest wat beginnen k Ga even weg. zuster, een kwartiertje maar... kan 't Met groote stappen liep hij langs het weggedeelte, waar zoovele malen hij met Alie gewandeld had. Hij wilde in uitersten nood. Beukers om raad vragen. Zoo Frans, kom d'r maar in zoo laat nog op 't pad Ja, ja, ik begriep 't... vertel maar eens op. -Is Alie d'r niet, Beukers Goeien avond. Die zal zoo wel kommen, jong. Wat ziet ge bleek... ergens mee in de war Ja, Beukers, 't is een miserabele boel bij ons, om... ja wat, daar praat ik maar liever niet over,.. Je zegt 't maar precies, wat je kwijt wil wezen, Frans. Maar, dat wil ik je wel zeggen't is bij mien vertrouwd... en as 't in mien machte ligt, zal 'k je helpen ook. Dat wist ik, Beukers, en daarom kom ik bij je. Nou dan. De dokter De dokter vertelde Vader en Moeder iets, waar de oude menschen zóó van bin geschrokken, dat Moeder een beroerte heeft gekregen- Frans had moeite zijn aandoening te bedwingen De oude Beukers deed een heftige trek aan zijn pijp... maatschappelijke leven regelen en redden, en middels hun nut tige wenken de menschheid ééns uit de crisis zullen opheffen en binnen leiden in het land van hun beloften. O zoo Heb ik soms mijn plicht niet prompt vervuld met de wekelijk- sche verzorging van deze rubriek? Heb ik daarbij niet afwisselend een lach getooverd op een sjach- rijnig aangelaat of een traan ont weid aan het op een week ge moed correspondeerend oog? Is het soms mijn schuld, dat zulk edel werk niet zoo vorstelijk gehonoreerd kan worden als het gebarenspel van een Rotterdam- schen verkeersagent? Ik zou niet weten, waarom de dankbaarheid van het publiek juist halt zou moeten houden vóór den persoon des kranten- schrijvers. Nu ik de lekkere kachelwarmte op mijn rug voel gloeien, terwijl ik deze regelen schrijf, denk ik aan het toch óók zeer nuttige werk van de zwoegers, die hon derden meters onder den grond in een doodsche donkerte met hun houweelen het zwarte goud doen splinteren van versteende wanden en die voor dit harde en gevaarlijke werk heel wat slechter worden betaald dan verkeersagenten en journalisten. Moet de plicht onzer dankbaar heid ons niet naar het Zuiden voeren, om er onze keurig ver pakte presentjes in de peillooze diepten der mijnschachten te laten wegzinken En dienen we onze erkentelijk heid ook niet materieel te gaan uitdragen aan de boeren en tuin ders, die onze voeding produ- ceeren en daarvoor in geld nauwelijks hun kosten terug be komen 1 Bezien we de zaken ernstig, dan gaan we een verkeerd pad op, wanneer we weer fooien en cadeaux .gaan aandragen aan menschen, die geen andere ver diensten hebben dan dat ze dat gene doen, waarvoor ze betaald worden. Hun plicht dus. Plicht doen moeten we niet gaan be schouwen als iets buitengewóón- verdienstelijks, maar als iets nor maals, waarop degenen, die het werk verschaffen tegen de daar voor geldende betaling recht hebben. We moeten niet terug naar den tijd, toen de lantaarnopsteker, de vuilnisman, de postbode en andere lieden met vaste maar slecht gehonoreerde „posities" met Nieuwjaar hun beste wen- schen langs de deuren liepen aan te bieden, in de hoop op n dubbeltje of kwartje fooi, welke het tekort aan verdiensten moest aanvullen. Aan dien onwaardigen toestand is gelukkig een einde gemaakt door betere salarieering, gevolgd door een verbod aan overheids personeel om nog langer klap te Zoo, zoo, dat is wat, jongen. Ja, Beukers, het is verschrikkelijk om aan te zien De wijkzuster is er nu bijmaar ik most naar jullie toe, want er is nog meer. De oude boer dacht de mede- deeling in verband met de schorsing van den veldwachter. Hij had daarvan tot zijn groote verontwaardiging ge hoord.. en was van plan, er morgen op de raadsvergadering een hartig woordje over tespreken. Hij, Beukers, was ruim twintig jaar lid van den raad, de laatste vijf als wethouder... daarbij was hij de voorspraak van Jan Verhoeven geweest.. Nee, nee, dat ging zóó maar niet. Dan hardop: Nog meer, Frans... is 't niet genogt Nee Beukers. En wat 'k je nou ga vertellen, weet ik niet of dat wel goed ismaar 't mot Vanmiddag werd een brief van Burgemeester bezorgd, hier is 't-ie. Vader was bij hem, voor een week, had de heele pacht niet bij elkaar... je weet dat moeilijk is en nou schrijfc Burge meester dit. Beukers nam de pijp uit den mond, zette schijnbaar geheel onbewogen den bril op. Maar innerlijk kookte hij. Twee maal las hij het briefje door, dan: Zoo, zoo... Meneer de Burge meester heeft wel mooie plannen met de pachters, die hun heele leven hier voor hem gewerkt hebben. Maar zeg d' res Frans je Vader heeft z'n oudsten zoon, Gijs in Amsterdam- die mot d'r deksels goed voorzitten, kan die niet... Een schaamrood overtrok het ge- zicht... nerveus trilden even de lippen, hij slikte een paar maal, dan Och Beukers... laten we dat maar laten rusten. loopen op de publieke milddadig heid. Deze laatste slechte gewoonte moet thans niet weer door een achterdeurtje worden binnenge haald. Langs verkeersagenten rijden automobilisten zonder zorgen, maar loopen ook... duizenden menschen met de wanhoop in hun hart. Zij zien met jaloersche blikken op naar den goed ge- kleeden, wei-verzorgden, behoor lijk betaalden ambtenaar, die met armbewegingen of 'n druk nu en dan op de lichtknop, het verkeer staat te regelen. Hij wordt ge houden voor een rijk bevoor rechte... Moeten die duizenden het nu óók nog aanzien, dat passeeren- de automobilisten voor dezen ambtenaar stoppen en met vriendelijk-lachende gezichten cadeautjes aan zijn voeten leggen, als offers aan den afgod van een verdwaasden tijd Wanneer we jegens elkaar plichten van dankbaarheid willen vervullen, laten dan allen, die in dezen tijd nog arbeid hebben en brood, de honderdduizenden ongelukkigen gedenken, die het moreele leed van den lediggang moeten dragen en met hun ge zinnen leven op de grens, getrok ken door een ethisch minimum, dat we eens plastisch hoorden vertalen met de woordeneen minimum aan eten. Laten de „uitverkorenen" van onzen tijd op een vastgestelden dag en op een centraal punt hun persoonlijk offer brengen aan deze menschen, opdat Gods zon ook weer een oogenblik voor hen moge schijnen. Er is jegens minister Marchant veel onwaardige critiek geuit, welke onbevooroordeelde menschen vaak met wrevel heeft vervuld. Een krant, welke daaraan geenszins meedeed, was de „Avondpost", van welke de bekwame parlementaire journalist Hans hoofdredacteur is. Vandaar dat we ook niet aarzelen om de volgende critische kantteekening van Hans over te nemen, omdat ze niet door persoonlijke antipathiën kan zijn in gegeven. De geschiedenis hekelt trouwens meer een lucratief gebruik of stelsel, dan de persoonlijke gedraging van oud-minister Marchant in het onder havige geval. De heer Hans vertelt Toen ex-minister Marchant zijn departement van het Bezuidenhout naar de Oostduinlaan verhuisde, heeft hij de dienstverrichting opgebeld en die is met een wagentje voorge komen. De rekening is betaald. Precies f 1400. De kruier had er een aardig weekgeld aan. Toen heeft de minister een timmermannetje uit de buurt laten komen om een paar stellingen te timmeren voor het op bergen van het archief. Het timmer mannetje tikte aan zijn pet, en tim merde een paar plankjes.. De reke ning is betaald. Precies f 6.073. De timmerman is uit den steun. En daarna heeft de minister ergens een paar stel gordijnen gekocht. Heel eenvoudig. De rekening is betaald. Precies f 2.227. Toen de gordijnen hingen, zei de minister, dat er toch ook wel eens in zijn kamer een nieuw schrijf bureautje mocht komen en een paar stoelen om op te zitten. Die heeft de minister ook goedkoop ergens op een uitverkoopje op den kop getikt. De rekening is betaald. Precies f 6.760. Het begon er toen al heel .ardig op te lijken. Nou nog een paar oude kalenderplaatjes inlijsten. Hij kocht een paar punaises en hing alles netjes op. De rekening is betaald. Precies f 1.724 aan „diversen." De Rijksgebouwendienst had, buiten den minister om, ook nog een paar betalingen te doen, samen ad f 53.029. Zoodat het verhuizen van den minister rond f 71.213 heeft gekost. De Tweede Kamer heeft de nota's ter inzage gevraagd en zit desom metjes nu na te tellen. Maar het klopt precies. Zuinigheid kan overdreven endaar door onjuist worden. Het geld, dat rolt, breDgt welvaart, mits.het in de goede richting wordt gedirigeerd. Met lucratieve geldsmijterij "heeft een verstandige economie niets te maken. Dan za 'k jou wat vertellen, jonge, Dat jij je mond houdt dat 's jouw zaak... en da's goed van je. Je bent hier nog niet in de familie... al zul je 't deksels gauw wezen Maar Beukers weet meer, dan je denkt. Jij bent de eerste, buiten Alie, die d'r iets van me verneemt... Ik weetdat Jantje van Beers gaat trouwen met jouw nichie Ja, daar je van te kijkenMaar ik zeg je daarbij dat 't misschien wel niet es kon doorgaan. Die brief van de ouwe van Beers is een gemeene streek waar wat achter zit. Hij denkt de touwtjes in handen te hebben... maar dat kon 'm nog wel es mis zitten. Eén ding wordt me nou duidelijk, en dat is, dat-ie niet weet van de verwant schap van 't meissie en je Vader. Anders zou hij dat brieffie wel achter wege laten Dat ze nog met elkander gaan Da's vast. Je nichie is ter nog Speelt zooveel as voor liefdezuster. Nou „lief is ze... da weet ik. Heb ik gister op 't feest kunnen bespeu ren.... en „zusterla' we maar zwijgen. Kijk, daar is Alie... kom d r in. Frans Jij nog hier Ja meid. Frans kwam vragen wanneer het trouwen was met je.. En ik heb 'm gezegd, dat 't don ders gauw zal zijn. Frans komt dan hier op de hoeve... ik ga hiernaast wonen... en z'n ouders krijgen een ander huisje. Perplex keken de twee hem aan. Ja, zoo gebeurt 't. Of jullie most d'r wat tegen hebbenMaar Alie, meid, ga nou even met je Franske mee... z'n Moeder is zwaar ziek... en kan je noodig hebben. Van dat brieffie Frans... Laat dat maar es even bij mij. Dat varkentje zal ik wel d'r es wasschen. En schoon ookl! Dank lij den K100STERBALSEM heeft ti) die nu nooit meert 'm'tWas een gruwelijke last en het leed geweldig zeer. Het bloed stond er al' tijd voor. Allerlei huismiddeltjes deed ik er op. hef beet geweldig, maar tel- i/tens kwamen de kloven terug. Gewone tfruid-crêmes hielpen mij evenmin. Maar ■nu heb ik geen last meer ervan. Nu wrijf ik eiken ochtend en avond Klooster balsem er op. Dal doet géén zeer en de huid is en blijft prachtig glad èn gezond, ook al kom ik met mijn han den vaak in het water. Het was een uitkomst.". K de j „Geen goud zoo goed" Onovertroffen bjj brand-en snij wonden Ook ongeëvenaard als wrijfmlddei btf Rheumatiek, spit en pijnlijke spieren Schroefdoos 35 ct. Potten62V2 ct. en 1.04 BON voor Inzenden in open couvert, GRATIS als drukwerk (l'/2 ct.) aan MONSTE R Handelmij. L. I. Akker, R'dara Ingekomen en yertrokken personen van 27 Dec. tot 3 Jan. INGEKOMEN H. J. A. M. Derks, koperslager. Merseloscheweg7a van Eindhoven J. Th. Goumans, d.b., Hoenderstr. 7 van Venlo E. A. Janssen, d.b., Buitenweg 2' van Maashees C. Th. M. L. Beel, verpleegster, Bindstraat 25 van Nijmegen E. C. M. Teunissen, z.b., Langstr. 37 van Grubbenvorst J. P. Thoonen en gezin, z.b., Oude Oostrumscheweg 37 van Maashees R. Vervuurt, kantoorhouder, Oos trum van Deurne Ch. G. M. Denessen, verpleegster, St. Annalaan 5 van Berg enTerblijt P. Rikken, id., id., van Groesbeek. VERTROKKEN M. P. J. Strijkers, pastoor, naar Venlo, Straelscheweg J. M. Coopmans, dienstbode, naar Noordwijk P. Lemmen, naaister, n. Kevelaer M. A. Bardok, verpleegster, naar Utrecht. N. Siebers, beambte N.S., naar Sittard, Steenweg 9 P. J. Wilmsen, landbouwer, naar Horst, America E 73 J. F. Diks en gezin, sigarenmaker naar Roosendaal. H. G. Direkstr. 11 Moeder Verhoeven kreeg een liefderijke verpleging. HOOFDSTUK XV. Morgen Mijnheer van Beers, wat geslapen vannacht? Dag juffrouw. Is Uw patiënt rustig geweest... niet al te lastig Neen, Zuster, ik heb geen klagen. Daarbij is het al de tweede keer, dat ik hem verpleeg. U ziet er zelf erg moe uit... druk Vannacht niet uit de ldeeren geweest, juffrouw. Gewaakt aan een zeer ernstig ziekbed van een oude vrouw. Een geval van beroerte... die een akelige nasleep zal hebben... Enfin, 'n vroolijker gesprek is beter voor den jongen Mijnheer. De dokter zal er zoo wel wezen., ik zal vast alles klaar zetten Heeft U de gaasjes in deze lade, juffrouw? Ja, Zuster. De verpleegster maakte een en ander gereed voor het nieuw te leg gen verband.ze keek somber... wel was ze gewend aan haar beroep... maar de opeenvolging der zware gevallen der laatste dagen, had ook haar getroffen. Zij kende de Ver- hoevens, het geheele dorp was in beroering door den aanslag door de schorsing van den veldwachter. en iedereen was in spanning, hoede gemeenteraadszitting dien middag zou afloopen. Wordt vervolgd

Peel en Maas | 1936 | | pagina 5