TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS
Bedeeling van
armen en rijken.
FEUILLETON.
Mesalliance
Cadeautjes voor
verkeers agenten
Het geld moet
rollen.
elk jaar opnieuw had zij
GESPRONGEN
HANDEN en LIPPEN
akker's 'ORIGINEEL TFR INZAGE
KLOOSTERBALSEM
I
Zaterdag 11 Januari 1936
Zeven en vijftigste Jaargang No 2
BEZUINIGING BE
GINNE BIJ DEZE
LAATSTEN.
DE STAAT SUBSI
DIEERT ARME HER
SENEN VAN RIJKE
JONGELUI MET
DUIZEND GULDEN
PER STEL EN PER
JAAR.
Er wordt wel eens gemopperd
over de zeer groote uilgaven,
welke de overheid zich ten be
hoeve van de werkloozen moet
getroosten, maar men vergete
niet, dat deze uitgaven dienen
om medemenschen voor honger
en wanhoop te behoeden.
Het is niet onmogelijk, dat
eens de tijd zal aanbreken, waarop
de regeering zich zal moeten
bekennen, dat de steunlasten haar
te zwaar zijn geworden en aan
merkelijke bezuinigingen zullen
moeten worden ingevoerd, maar
dan is het tijd om te bedenken
of lieverlaat men het zich
vooraf bewust betoonen, dat niet
alleen arme boertjes en werk-
iooze arbeiders de door de over
heid bedeelden zijn, maar dat
ook duizenden goed gesitueerde
burgers, waarvan velen gering
schattend neerzien op steun-
loopers, zich op royale wijze
regelmatig uit de schatkist laten
steunen.
We denken daarbij aan de
uitgaven, welke het rijk zich ten
behoeve van veel onnoodig
onderwijs veroorlooft.
-Kost elke leerling van de lagere
school aan den belastingbetaler
f 100 per jaar, voor U.L.O. en
N.O. wordt dit reeds f 300 en
voor M.O. wel f 500 a f 600,
op kleine scholen zelfs f 1000
per leerling en per jaar. Ondanks
de „hooge" schoolgelden betaalt
het rijk altijd nog circa 90 pet.
der kosten 1
Een einddiploma H.B.S. kost,
mits vlot behaald, ongeveer
f 3000 aan den Staat. De „ge
middelde" kosten echter zijn
veel hooger, omdat deze worden
opgevoerd door de breede scharen
van jarenlang mee gesleepte,
maar ongeschikte leerlingen, die
het eindpunt niet weten te be
reiken.
Veel hooger nog zijn de kos
ten van het academisch onder
wijs.
Van dezen royalen rijkssteun
aan jongelui, die voortgezet
onderwijs volgen, profiteeren ook
de rijken, die in staat zijn om
de kosten van onderwijs aan hun
kinderen volledig te dragen. Ze
zijn „bedeelden", juist alswerk-
looze arbeiders, maar.... met
minder recht en reden.
Deze uitspraak gaat natuurlijk
niet op voor alle studeerende.
Het is een algemeen maatschap
pelijk belang, dat een volk over
voldoende geschoold intellect
(Een ongelijk Huwelijk)
Roman door Cor de Blij.
20
De oude man had met staarwijde
oogen gehoord... Dan omvatte ook
hem, de gansche omvang der ramp
Kreunend knielde hij bij de bedstee
Onze Vader, Die in den Hemel zijt
O, Vader... sta mijn kind bij... Vader
ontferm U onzer... Vader een snik...
tranen verstikten de oude moede
stem... die niet veroordeelde.
Uren later verliet de dokter het
zwaar beproefde huis... de wijk
verpleegster, deeenige in Veldhoven,
dezelfde, die Jan van Beers verpleeg
de, had haar plaats bij het ziekbed
ingenomen.
Frans liet den dokter uit.
Frans, kerel... dat het bericht
je Moeder zóó treffen zou, had ik
niet verwacht. Maar ik moest het
hun mededeelen. Bij je zuster kunnen
zich complicaties voordoen, die in
haar toestand, haar leven in gevaar
kunnen brengen. Neen man, ik zeg
kunnen. Maar omdat de mogelijk
heid bestaat, moest ik spreken. Eerst
ben ik bij je broer geweest. Was op
[els.
Jan op reis, dokter Waarheen?
Weet ik niet, Frans. In zich
zelf zuchtend nog meer verwikke
lingen.
Wordt Moeder beter, dokter?
angstig klonk de vraag.
beschikt en dus is het billijk
dat de staat een deel der oplei-
dingskosten op zich neemt. De
overheidssubsidie aan begaafde
jongelui is niet alleen goed be
steed, maar mag gelet op het
daarbij gediende algemeene be
lang niet als een privé-steun
worden aangemerkt.
Anders staat dat ten opzichte
van het „te veel" aan studeeren
den. De algemeenheid van den
overheidssteun is aanleiding ge
worden van een overdadigen toe
vloed naar onze onderwijsinstel
lingen van slechts middelmatig-
of niet-begaafden, die met ge
weld klaar-gemaakt moeten wor
den voor een diploma of titel,
omdat de ouders zich zulke
onderscheiding van hun kinderen
aan stand en aanzien verplicht
rekenen.
Met de studie van dergelijke
jongelui is geen enkel maatschap
pelijk belang gemoeid, —.integen
deel. Zij schaden de beteekenis
eener intellectueele opvoeding,
overvoeren de markt van gedi
plomeerden en academisch ge-
vormden, oefenen aldus een
zwaren druk uit op de geldelijke
positie van intellectueele werkers,
hebben de beste kansen op een
eigen toekomst verspeeld en
veroorzaken dat de „kostprijs"
per intellectueel-gevormde on
noodig hoog werd opgevoerd.
Op de hoogescholen is het per
centage der studenten, die het
doel van hun studie op redelijke
wijze bereiken, niet hooger te
stellen dan 30—50 pet.
Dr. J. Luning Prak rekende
ons in een artikel in „De Zaken
wereld" voor, dat de omstreeks
75 millioen gulden, welke het
voortgezet onderwijs kost, tot de
helft zouden kunnen worden
teruggebracht, indien een dam
werd opgeworpen tegen den
toevloed van ongeschikte leerlin
gen, wier ouders van de dwaze
royaliteit van de overheid „pro
fiteeren". Dat laatste echter mede
ten koste van een afbeuling van
jonge hersenen, welke gezet
worden aan een ongeschikte
taak.
Natuurlijk heeft men zich be
zorgd te betoonen, dat aan
werkelijk begaafden de toegang
tot onze onderwijsinstellingen
niet worde onthouden, omdat de
ouders onmachtig zijn om de
werkelijke kosten te betalen. Het
zou dus niet doelmatig zijn om
het schoolgeld algemeen te ver-
hoogen. Heel veel zou al worden
bereikt, als de volledige onder
wijskosten werden opgeëischt
vanaf het oogenblik, dat de leer
ling „blijft zitten". Dat zitten
blijven is volstrekt geen aan
wijzing voor ongeschiktheid, maar
wel van een tekort aan hooge
begaafdheid. Daarmee vervalt het
moreele „recht" op overheids
steun. Als volk hebben we
slechts belang op de geestelijke
ontwikkeling van de meest be
gaafde onder de jeugd.
Dezelfde schrijver, dien we
boven noemden, berekende, dat
Beste kerel... haar toestand is
zéér ernstig. Alles wijst er op, dat
het een beroerte is, als gevolg van
den heftigen schok. Dit komt voor
bij menschen, die zich volmaakt ge
zond voelen... en dan... maar ja,
Frans, laten we hopen, dat het een
lichte aanval is Straks kom ik weer.
De zuster weet overal van. Sterkte,
kerel.
Juist wilde de bedroefde zoon zich
weer in huis begeven, toen een klerk
van de secretarie van de flets sprong.
Hè I Verhoeven Wacht effen,
een brief voor je Vader, van Burge
meester.
Verwezen keek hij er naar, de
envelop om en om draaiend, stak
hem tenslotte in z'n zak en trad
binnen.
De dokter ging moe naar huis
Hm... een beroerte... als de
stakker er door komt... homiplegie...
blijvende verlamming... dat kan me
wat wordenNog meer rampen.
HOOFDSTUK XIV.
Eindelijk maakte Frans dien avond
den brief open. Zijn Vader was in
geen toestand tot lezen... hij moest
handelen.
Verhoeven.
Op 13 November was je bii mij
met het verzoek om het bedrag
van de pacht, dat je te kort kwam,
binnen een week te voldoen. Ik
heb daarin noode toegestemd. Aan
alles zijn grenzen. Verder uitstel
verleen ik onder geen voorwaarde:
en verzoek je dus, morgenochtend
voor elf uur het restant, zijnde',
vijf en zeventig gutden, te komen
voldoen. Mocht je in gebreke
blijven.' dan kun je er oprekenen
in de derde klas van de M.O.-
scholen de zittenblijvers reeds
domineeren, d.i. de meerderheid
uitmaken.
Op de uitkeeringen aan deze
„steuntrekkers" is heel wat te
bezuinigenMd.
OOK ONDERGETEE-
KENDE HOUDT ZICH
BELEEFD VOOR DER
GELIJKE VERRASSIN
GEN AANBEVOLEN.
WIE WE VOORAL NIET
MOGEN VERGETEN....
Op enkele plaatsen in het
buitenland werd het in de laatste
jaren een gewoonte dat automo
bilisten ter gelegenheid van het
Kerstfeest cadeaux gaven aan de
verkeersagenten, die ze passeer
den. De cadeaux worden rond
hun voeten neergelegd en groeien
geleidelijk aan tot hooge barri
cades.
Zoo heeft ieder land en heeft
ook elke stad, z'n eigenaardig-
en malligheden. Gelukkig zijn ze
meestal van onschuldigen aard
en blijkt er op de overige wereld
nog genoeg verstand te resteeren
om de dwaasheden niet over te
nemen. Daarop valt thans echter
één uitzondering vast te stellen.
In ons land n.l. worden sedert
enkele jaren hardnekkige pogin
gen ondernomen om de gewoonte
in te voeren van het openlijke
aanbieden van geschenken aan
verkeersagenten. Vooraf werd
daarvoor de publieke opinie per
ingezonden stukken in de krant
bewerkt en nu is men tot de
praktijk overgegaan.
In de Rotterdamsche bladen
kon men Maandag j.l. lezen, dat
op Oudejaarsdag, des morgens
om 10 uur, de verkeersagent op
het kruispunt CoolsingelVan
Oldebarneveldstraat Laurensstr.
het eerste present van den
„onbekenden automobilist" zou
ontvangen, in de hoop natuurlijk
dat honderden anderen 't voor
beeld zouden volgen.
We hopen, dat het experiment
goed zal zijn afgeloopen, dat
de verkeersopstoppingen geen
ongelukken zullen hebben ver
oorzaakt en dat de motor-brigade
niet is behoeven uit te rukken
om verkeersagenten, die lichtelijk
onder den invloed zijn geraakt
van wat men hun aanbood, naar
een gemeentelijk rustoord over
te brengen.
Ik zou met het stelsel van
cadeaux-geven aan menschen, die
hun plicht doen (en daarvoor
betaald worden) vrede kunnen
hebben, als het ook tot andere
categoriën van werkenden werd
uitgebreid.
Ik denk daarbij allereerst aan
de journalisten, die met hun
regelmatig verschijnende artike
len in de krant liet algemeen
dat ik de strengste maatregelen zal
nemen Mijn tegemoetkoming van
f 25 vervalt dan eveneens.
A. C. J. VAN BEERS.
Frans was ten einde raad. Het
geld was er niet... Had Vader maar
niet aan Gijs teruggestuurd, even
flitste 't door hem, maar dan weer
zette hij die gedachte van zich. Dok
ter was juist voor de tweede maal
vertrokken, Moeder lag nog net, zoo
als straks... Vader leek versuft... hij
moest wat beginnen
k Ga even weg. zuster, een
kwartiertje maar... kan 't
Met groote stappen liep hij langs
het weggedeelte, waar zoovele malen
hij met Alie gewandeld had. Hij
wilde in uitersten nood. Beukers om
raad vragen.
Zoo Frans, kom d'r maar in
zoo laat nog op 't pad Ja, ja, ik
begriep 't... vertel maar eens op.
-Is Alie d'r niet, Beukers
Goeien avond.
Die zal zoo wel kommen, jong.
Wat ziet ge bleek... ergens mee in
de war
Ja, Beukers, 't is een miserabele
boel bij ons, om... ja wat, daar praat
ik maar liever niet over,..
Je zegt 't maar precies, wat je
kwijt wil wezen, Frans. Maar, dat
wil ik je wel zeggen't is bij mien
vertrouwd... en as 't in mien machte
ligt, zal 'k je helpen ook.
Dat wist ik, Beukers, en daarom
kom ik bij je. Nou dan. De dokter
De dokter vertelde Vader en Moeder
iets, waar de oude menschen zóó
van bin geschrokken, dat Moeder
een beroerte heeft gekregen-
Frans had moeite zijn aandoening
te bedwingen De oude Beukers deed
een heftige trek aan zijn pijp...
maatschappelijke leven regelen
en redden, en middels hun nut
tige wenken de menschheid ééns
uit de crisis zullen opheffen en
binnen leiden in het land van
hun beloften. O zoo
Heb ik soms mijn plicht niet
prompt vervuld met de wekelijk-
sche verzorging van deze rubriek?
Heb ik daarbij niet afwisselend
een lach getooverd op een sjach-
rijnig aangelaat of een traan ont
weid aan het op een week ge
moed correspondeerend oog?
Is het soms mijn schuld, dat
zulk edel werk niet zoo vorstelijk
gehonoreerd kan worden als het
gebarenspel van een Rotterdam-
schen verkeersagent?
Ik zou niet weten, waarom de
dankbaarheid van het publiek
juist halt zou moeten houden
vóór den persoon des kranten-
schrijvers.
Nu ik de lekkere kachelwarmte
op mijn rug voel gloeien, terwijl
ik deze regelen schrijf, denk ik
aan het toch óók zeer nuttige
werk van de zwoegers, die hon
derden meters onder den grond
in een doodsche donkerte met
hun houweelen het zwarte goud
doen splinteren van versteende
wanden en die voor dit harde
en gevaarlijke werk heel wat
slechter worden betaald dan
verkeersagenten en journalisten.
Moet de plicht onzer dankbaar
heid ons niet naar het Zuiden
voeren, om er onze keurig ver
pakte presentjes in de peillooze
diepten der mijnschachten te laten
wegzinken
En dienen we onze erkentelijk
heid ook niet materieel te gaan
uitdragen aan de boeren en tuin
ders, die onze voeding produ-
ceeren en daarvoor in geld
nauwelijks hun kosten terug be
komen 1
Bezien we de zaken ernstig,
dan gaan we een verkeerd pad
op, wanneer we weer fooien en
cadeaux .gaan aandragen aan
menschen, die geen andere ver
diensten hebben dan dat ze dat
gene doen, waarvoor ze betaald
worden. Hun plicht dus. Plicht
doen moeten we niet gaan be
schouwen als iets buitengewóón-
verdienstelijks, maar als iets nor
maals, waarop degenen, die het
werk verschaffen tegen de daar
voor geldende betaling recht
hebben.
We moeten niet terug naar den
tijd, toen de lantaarnopsteker, de
vuilnisman, de postbode en
andere lieden met vaste maar
slecht gehonoreerde „posities"
met Nieuwjaar hun beste wen-
schen langs de deuren liepen
aan te bieden, in de hoop op
n dubbeltje of kwartje fooi,
welke het tekort aan verdiensten
moest aanvullen.
Aan dien onwaardigen toestand
is gelukkig een einde gemaakt
door betere salarieering, gevolgd
door een verbod aan overheids
personeel om nog langer klap te
Zoo, zoo, dat is wat, jongen.
Ja, Beukers, het is verschrikkelijk
om aan te zien De wijkzuster is er
nu bijmaar ik most naar jullie toe,
want er is nog meer.
De oude boer dacht de mede-
deeling in verband met de schorsing
van den veldwachter. Hij had daarvan
tot zijn groote verontwaardiging ge
hoord.. en was van plan, er morgen
op de raadsvergadering een hartig
woordje over tespreken. Hij, Beukers,
was ruim twintig jaar lid van den
raad, de laatste vijf als wethouder...
daarbij was hij de voorspraak van
Jan Verhoeven geweest.. Nee, nee,
dat ging zóó maar niet. Dan hardop:
Nog meer, Frans... is 't niet
genogt
Nee Beukers. En wat 'k je nou
ga vertellen, weet ik niet of dat wel
goed ismaar 't mot Vanmiddag
werd een brief van Burgemeester
bezorgd, hier is 't-ie. Vader was bij
hem, voor een week, had de heele
pacht niet bij elkaar... je weet dat
moeilijk is en nou schrijfc Burge
meester dit.
Beukers nam de pijp uit den mond,
zette schijnbaar geheel onbewogen
den bril op. Maar innerlijk kookte
hij. Twee maal las hij het briefje
door, dan:
Zoo, zoo... Meneer de Burge
meester heeft wel mooie plannen met
de pachters, die hun heele leven hier
voor hem gewerkt hebben. Maar zeg
d' res Frans je Vader heeft z'n
oudsten zoon, Gijs in Amsterdam-
die mot d'r deksels goed voorzitten,
kan die niet...
Een schaamrood overtrok het ge-
zicht... nerveus trilden even de lippen,
hij slikte een paar maal, dan
Och Beukers... laten we dat
maar laten rusten.
loopen op de publieke milddadig
heid.
Deze laatste slechte gewoonte
moet thans niet weer door een
achterdeurtje worden binnenge
haald.
Langs verkeersagenten rijden
automobilisten zonder zorgen,
maar loopen ook... duizenden
menschen met de wanhoop in
hun hart. Zij zien met jaloersche
blikken op naar den goed ge-
kleeden, wei-verzorgden, behoor
lijk betaalden ambtenaar, die met
armbewegingen of 'n druk nu en
dan op de lichtknop, het verkeer
staat te regelen. Hij wordt ge
houden voor een rijk bevoor
rechte...
Moeten die duizenden het nu
óók nog aanzien, dat passeeren-
de automobilisten voor dezen
ambtenaar stoppen en met
vriendelijk-lachende gezichten
cadeautjes aan zijn voeten leggen,
als offers aan den afgod van een
verdwaasden tijd
Wanneer we jegens elkaar
plichten van dankbaarheid willen
vervullen, laten dan allen, die
in dezen tijd nog arbeid hebben
en brood, de honderdduizenden
ongelukkigen gedenken, die het
moreele leed van den lediggang
moeten dragen en met hun ge
zinnen leven op de grens, getrok
ken door een ethisch minimum,
dat we eens plastisch hoorden
vertalen met de woordeneen
minimum aan eten.
Laten de „uitverkorenen" van
onzen tijd op een vastgestelden
dag en op een centraal punt
hun persoonlijk offer brengen
aan deze menschen, opdat Gods
zon ook weer een oogenblik
voor hen moge schijnen.
Er is jegens minister Marchant
veel onwaardige critiek geuit, welke
onbevooroordeelde menschen vaak
met wrevel heeft vervuld. Een krant,
welke daaraan geenszins meedeed,
was de „Avondpost", van welke de
bekwame parlementaire journalist
Hans hoofdredacteur is. Vandaar dat
we ook niet aarzelen om de volgende
critische kantteekening van Hans
over te nemen, omdat ze niet door
persoonlijke antipathiën kan zijn in
gegeven.
De geschiedenis hekelt trouwens
meer een lucratief gebruik of stelsel,
dan de persoonlijke gedraging van
oud-minister Marchant in het onder
havige geval.
De heer Hans vertelt
Toen ex-minister Marchant zijn
departement van het Bezuidenhout
naar de Oostduinlaan verhuisde, heeft
hij de dienstverrichting opgebeld en
die is met een wagentje voorge
komen. De rekening is betaald.
Precies f 1400. De kruier had er een
aardig weekgeld aan. Toen heeft de
minister een timmermannetje uit de
buurt laten komen om een paar
stellingen te timmeren voor het op
bergen van het archief. Het timmer
mannetje tikte aan zijn pet, en tim
merde een paar plankjes.. De reke
ning is betaald. Precies f 6.073. De
timmerman is uit den steun. En
daarna heeft de minister ergens een
paar stel gordijnen gekocht. Heel
eenvoudig. De rekening is betaald.
Precies f 2.227.
Toen de gordijnen hingen, zei de
minister, dat er toch ook wel eens
in zijn kamer een nieuw schrijf
bureautje mocht komen en een paar
stoelen om op te zitten. Die heeft
de minister ook goedkoop ergens op
een uitverkoopje op den kop getikt.
De rekening is betaald. Precies
f 6.760. Het begon er toen al heel
.ardig op te lijken. Nou nog een paar
oude kalenderplaatjes inlijsten. Hij
kocht een paar punaises en hing alles
netjes op. De rekening is betaald.
Precies f 1.724 aan „diversen."
De Rijksgebouwendienst had, buiten
den minister om, ook nog een paar
betalingen te doen, samen ad f 53.029.
Zoodat het verhuizen van den minister
rond f 71.213 heeft gekost.
De Tweede Kamer heeft de nota's
ter inzage gevraagd en zit desom
metjes nu na te tellen. Maar het
klopt precies.
Zuinigheid kan overdreven endaar
door onjuist worden. Het geld, dat
rolt, breDgt welvaart, mits.het in
de goede richting wordt gedirigeerd.
Met lucratieve geldsmijterij "heeft
een verstandige economie niets te
maken.
Dan za 'k jou wat vertellen,
jonge, Dat jij je mond houdt dat 's
jouw zaak... en da's goed van je.
Je bent hier nog niet in de familie...
al zul je 't deksels gauw wezen
Maar Beukers weet meer, dan je
denkt. Jij bent de eerste, buiten Alie,
die d'r iets van me verneemt... Ik
weetdat Jantje van Beers gaat
trouwen met jouw nichie Ja, daar
je van te kijkenMaar ik zeg je
daarbij dat 't misschien wel niet es
kon doorgaan. Die brief van de ouwe
van Beers is een gemeene streek waar
wat achter zit. Hij denkt de touwtjes
in handen te hebben... maar dat kon
'm nog wel es mis zitten. Eén ding
wordt me nou duidelijk, en dat is,
dat-ie niet weet van de verwant
schap van 't meissie en je Vader.
Anders zou hij dat brieffie wel achter
wege laten Dat ze nog met elkander
gaan Da's vast. Je nichie is ter nog
Speelt zooveel as voor liefdezuster.
Nou „lief is ze... da weet ik. Heb
ik gister op 't feest kunnen bespeu
ren.... en „zusterla' we maar
zwijgen. Kijk, daar is Alie... kom d r
in.
Frans Jij nog hier
Ja meid. Frans kwam vragen
wanneer het trouwen was met je..
En ik heb 'm gezegd, dat 't don
ders gauw zal zijn. Frans komt dan
hier op de hoeve... ik ga hiernaast
wonen... en z'n ouders krijgen een
ander huisje.
Perplex keken de twee hem aan.
Ja, zoo gebeurt 't. Of jullie
most d'r wat tegen hebbenMaar
Alie, meid, ga nou even met je
Franske mee... z'n Moeder is zwaar
ziek... en kan je noodig hebben. Van
dat brieffie Frans... Laat dat maar
es even bij mij. Dat varkentje zal ik
wel d'r es wasschen. En schoon ookl!
Dank lij den K100STERBALSEM
heeft ti) die nu nooit meert
'm'tWas een gruwelijke last en het leed
geweldig zeer. Het bloed stond er al'
tijd voor. Allerlei huismiddeltjes deed
ik er op. hef beet geweldig, maar tel-
i/tens kwamen de kloven terug. Gewone
tfruid-crêmes hielpen mij evenmin. Maar
■nu heb ik geen last meer ervan. Nu
wrijf ik eiken ochtend en avond Klooster
balsem er op. Dal doet géén zeer en
de huid is en blijft prachtig glad èn
gezond, ook al kom ik met mijn han
den vaak in het water. Het was een
uitkomst.". K de j
„Geen goud zoo goed"
Onovertroffen bjj brand-en snij wonden
Ook ongeëvenaard als wrijfmlddei btf
Rheumatiek, spit en pijnlijke spieren
Schroefdoos 35 ct. Potten62V2 ct. en 1.04
BON voor Inzenden in open couvert,
GRATIS als drukwerk (l'/2 ct.) aan
MONSTE R Handelmij. L. I. Akker, R'dara
Ingekomen en yertrokken
personen
van 27 Dec. tot 3 Jan.
INGEKOMEN
H. J. A. M. Derks, koperslager.
Merseloscheweg7a van Eindhoven
J. Th. Goumans, d.b., Hoenderstr. 7
van Venlo
E. A. Janssen, d.b., Buitenweg 2'
van Maashees
C. Th. M. L. Beel, verpleegster,
Bindstraat 25 van Nijmegen
E. C. M. Teunissen, z.b., Langstr.
37 van Grubbenvorst
J. P. Thoonen en gezin, z.b., Oude
Oostrumscheweg 37 van Maashees
R. Vervuurt, kantoorhouder, Oos
trum van Deurne
Ch. G. M. Denessen, verpleegster,
St. Annalaan 5 van Berg enTerblijt
P. Rikken, id., id., van Groesbeek.
VERTROKKEN
M. P. J. Strijkers, pastoor, naar
Venlo, Straelscheweg
J. M. Coopmans, dienstbode, naar
Noordwijk
P. Lemmen, naaister, n. Kevelaer
M. A. Bardok, verpleegster, naar
Utrecht.
N. Siebers, beambte N.S., naar
Sittard, Steenweg 9
P. J. Wilmsen, landbouwer, naar
Horst, America E 73
J. F. Diks en gezin, sigarenmaker
naar Roosendaal. H. G. Direkstr. 11
Moeder Verhoeven kreeg een
liefderijke verpleging.
HOOFDSTUK XV.
Morgen Mijnheer van Beers,
wat geslapen vannacht? Dag juffrouw.
Is Uw patiënt rustig geweest... niet
al te lastig
Neen, Zuster, ik heb geen
klagen. Daarbij is het al de tweede
keer, dat ik hem verpleeg. U ziet er
zelf erg moe uit... druk
Vannacht niet uit de ldeeren
geweest, juffrouw. Gewaakt aan een
zeer ernstig ziekbed van een oude
vrouw. Een geval van beroerte... die
een akelige nasleep zal hebben...
Enfin, 'n vroolijker gesprek is beter
voor den jongen Mijnheer. De dokter
zal er zoo wel wezen., ik zal vast
alles klaar zetten Heeft U de gaasjes
in deze lade, juffrouw?
Ja, Zuster.
De verpleegster maakte een en
ander gereed voor het nieuw te leg
gen verband.ze keek somber... wel
was ze gewend aan haar beroep...
maar de opeenvolging der zware
gevallen der laatste dagen, had ook
haar getroffen. Zij kende de Ver-
hoevens, het geheele dorp was in
beroering door den aanslag door
de schorsing van den veldwachter.
en iedereen was in spanning, hoede
gemeenteraadszitting dien middag zou
afloopen.
Wordt vervolgd