TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS
pijnen mmm
PNEUMATISCHE
KLOOSTERBALSEM
Een en ander
over Abessinië.
FEUILLETON.
Mesalliance
ouitëN heer wm ss tam
Zaterdag 16 November 1933
Zes en vijftigste Jaargang No 46
(Bijzondere correspondentie)
Abessinië, 'n onafhankelijke
staat, ergens in Oost-Afrika, bij
toeval ontsnapt aan de expan-
siezucht der beschaafde volken;
dat wist de groote massa tot
voor 'n half jaar geleden van 't
land, dat nu ieders belangstel
ling heeft.
Men las toen, dat Mussolini
z'n begeerige blikken er op ge
vestigd had. De berichten wer
den uitvoeriger. Overbevolking
in Italië, uitbreiding was nood
zakelijk. Mussolini wilde Abes
sinië, kost wat kost en recht
vaardigt deze eisch onder het
voorwendsel in dat land de
beschaving te gaan brengen.
Men las over 'n langdurige
regenperiode, kwam tot de ont
dekking, dat Haile Selassi keizer
was, dat hij Negus genoemd
werd en de grootsche titel „Ko
ning der Koningen" voerde.
Er kwamen ontstellende be
richten van bestormingen en
bombardementen, over moord
partijen, die 'n beschaafd volk
onder wilde stammen aanricht,
Slachtingen van mensch tot
mensch Er vloeit weer bloed
Bloed om bezit
Men las 't en rilde er van en
kon niet gelooven hoe zoo iets
gebeuren kon in dezen tijd nog
Alle oogen zijn gericht op dat
eens schijnbaar vergeten rijk, dat
uit de oudheid is opgegroeid en
zich heeft weten staande te
houden door eigen kracht alle
eeuwen door. Men wil meer
weten van dit geheimzinnige
land.
Een tweejarig verblijf heeft
mij in de gelegenheid gesteld,
land en volk, geschiedenis,
godsdienst en beschaving van
nabij te leeren kennen. Ik zal
trachten den lezer in eenige
artikelen hiervan wat te ver
tellen.
De eenvoudigste manier om
van Djiboeti, de havenplaats van
Fransch Somaliland in Addis
Abeba, de hoofdstad van 't rijk,
te komen is: gebruik maken van
den eenigen spoorweg.
DE REIS.
Djiboeti. 't Is druk aan 't sta
tion. Een witte drukte in tro
pische hitte.
't Lijkt hier wel 'n rassenshow
waar elke kleur door een exem
plaar vertegenwoordigd is. Zwart
glimmende negers sjouwen zware
kisten, Chineesche en Turksche
kooplieden benutten hun laatste
kans, de reizigers hun hoogge
prezen waar aan te bieden, de
voorwerpen onontbeerlijk voor
de reis. Een oude negerin voor
spelt de toekomst.
Luchtig gekleede Amerikanen
en Europeanen zoeken in 't wit
gelakte rijtuig 'n peperduur be
taald plaatsje. In de groenge
verfde goederenwagens nemen
(Een ongelijk Huwelijk)
Roman door Cor de Blij.
12
Een toontje laeger jong mensch!
Ik duld dergelijke grofheden niet.
Begrepen? Maer ter zaeke. Als jullie
van elkaar houdt, dan is het mij nog
duister, hoe je beiden aan dat natte
pak komt. Een beetje gekibbeld De
toon was eenigszins amusant, toch
milder.
Ik Had d'r heelemaal niet ge
sproken... ze mot mij niet. 'k Hoorde
een schreeuw en toen heb ik haar
d'r uit gehaald. Dat is 'alles.
- Hm, veel duidelijker wordt mij
deze affaire niet. Ik neem aan, dat
je weer bij „Duivecate'' in de buurt
doolde, niet waer Zeker het meisje
opwachtte. Jae, jae. Je had haar dus
absoluut niet gesproken
Neen, Burgemeester.
En veldwachter, jij had, op je
ronde, Arie niet gezien 'I
Neen Burgemeester, ik had
Swievers niet gezien
De Burgemeester keek even op,
doch constateerde niets aan het kalme
gezicht van zijn employé.
Dan moeten we het dus aan
een ongeluk, aan een saemenloop
van omstandigheden toeschrijven.
Zeker de duisternis. Enfin, Swievers,
je kunt gaen, maer ik geef je in ge-
moede den goeden raad, om in de
naeste toekomst, je nachtelijke excur-
de inboorlingen.
Alles klaarZuchtend zet de
locomotief zich in beweging.
Djiboeti-Addis Abeba 784 K.M.
drie dagen sporen. Een saaie reis.
Een afmattende reis. Een einde-
looze reis Met 'n sukkelgang
van 20 K.M. per uur gaat de
trein door de heuvelige woestijn
die trilt onder de schroeiende
zon.
Tegen de gesloten raampjes
schuurt 't zand, fijn en scherp.
Buiten 'n armzalige steppe, zand
en nog eens zand, hier en daar
een hut van 'n inboorling, een
kudde schapen. Opgejaagde ga
zellen vluchten vol angst voor 't
steunend monster. Hoog aan den
hemel 'n zengende zon. Zoo is
de streek, zoo was ze, alleen de
trein is vreemd, hoort er niet
thuis
Achter de gesloten ramen zit
ten de reizigers; temperatuur om
't smeltpunt. Je voelt 't sjokken
van den wagen, 't stooten van
de wielen, je voelt de hitte, die
om je is en in je. Een ventila
tor zingt 'n eentonig langzaam
slaaplied.
Bij 't passeeren van de grens
worden de passen gecontroleerd
en vooruit gaat 't weer of liever
omhoog.
Tegen den avond stopt de
trein te Diredawa. We zijn op
'n hoogte van 1000 M. gekomen.
Hier wordt overnacht, want
's nachts rijdt de trein niet, daar
dit te gevaarlijk is in een land
waar niet voldoende toezicht kan
worden gehouden op de spoor
baan.
De inboorlingen hebben wel
eens de aardigheid 'n spoorstaaf
mee te nemen en ze om te
tooveren in speerpunten, ook al
voor armbanden en meer andere
gebruiksvoorwerpen.
Nadat men eens 'n aantal van
deze roovers aan galgen langs
de lijn hing, zijn velen hierdoor
bekeerd.
Om 7 uur den volgenden dag
gaat 't weer verder. We zijn in
't hooggebergte gekomen; de
temperatuur is dragelijk gewor
den; in diepe kloven storten de
bruisende rivieren zich de bergen
af. Op de heuvelruggen oer
wouden met tropischen planten
groei. In de boomen maken apen
grimassen.
Tegen den avond bereiken we
Hauasch, het tweede groote
station, waar weer overnacht
wordt.
Met nieuwen moed wordt den
volgenden dag 't laatste stuk
afgelegd. De trein gaat nu door
vruchtbare dalen, waar landbouw
bloeit. We naderen de hoofdstad
Aan de stationnetjes staan overal
groepjes nieuwsgierigen. Bede
laars doen hun best
De lucht wordt ijler.
Als een reuzenrups kronkelt
de trein tegen de bergen om
hoog en maakt wijde bochten.
Plotseling ligt ze voor je: de
hoofdstad Addis Abeba, Nieuwe
Bloem, 2400 M. boven den zee
spiegel.
Moderne gebouwen, die men
sics naer een ander gedeelte van het
dorp te dirigeeren Gezien den uit
slag van dit verheur, meen ik, als
hoofd van de gemeente je een com
pliment, veur je heldhaftig gedrag
niet te mogen onthouden. Ik bezie
deze gebeurtenis thans anders. Geef
me je hand, Swievers. Je hebt het
meisje van een wissen dood gered.
En misschien, je heurt dat wel eens
meer, verandert ze nu wel van ziens
wijze betreffende jou. Bonjours
Swievers. Het gae je goed.
Voldaan leunde van Beers achter
over in zijn bureaustoel. Dat had hij
hem keurig geleverd Het slot een
beetje theatraal... Kon geen kwaad...
Je moest bij dat seurt menschen nooit
kwaed bloed zetten
Enne veldwachter. Nu hebben
wij nog een weurdje te spreken. Dit
geval is nu wel opgelost, en kan ik
je geen bepaeld verwijt maeken over
je houding, maer toch trof het mij,
dat je je plicht eenigszins verzaekt
hebt. In mijn opdracht zou je een
surveillance uitoefenen. En dat is
niet naar beheuren geschied. Wat is
je antweurd daarop
- Daar heb ik niets op te ant
woorden, Burgemeester. Ik heb mijn
plicht naar behooren vervuld.
Zoo. Ik zal deze zaek nog eens
overdenken. Je begrijpt, en nu spreek
ik niet tot je als ambtenaer, maer tot
de broeder van het meisje, dat deze
quaestie mij in een buitengewoon
lastig parket heeft gebracht. Goddank
is mijn vrouw naer Amsterdam naer
de jongelui, de soesah is me in ieder
geval zeer, zeer onaengenaem. Ik
veronderstel, dat je zuster, een of
ander liefdesaffairetje heeft gehad,
ik heb er wel veur gewaekt daerop
niet te zinspelen in presentie van dat
hier niet verwachten zou, naast
armzalige hutten.
Contracten 1
Allen stappen uit, want verder
kan de trein niet.
Een korte schemering en in
de donkere avondstilte ligt een
rustige stad.
ADDIS ABEBA.
De nacht is koel en ligt zwaar
over de bonkige bergen. Akelig
klinkt het gejank van een jak
hals ergens ver weg. Daar ginds
in de wouden sluipen de leeuwen
rond, loerend naar hun prooi.
Uitgeput van de vermoeiende
reis was ik aanstonds naar bed
gegaan. Een andere vijand sloop
hier rond. Ik werd overvallen
door andere wezens, die dreig
den me uit te zuigen en bezield
met 'n ware kuddegeest m'n arm
lichaam afgraasden.
Ik werd kwaad op mezelf
daar ik in 'm eigenwijsheid had
gemeend 't wel zonder insecten
poeder af te kunnen. Als sprook
jes lagen de zwarte huizenmas
sa's schuw bijeen gedrongen. In
't zuchten' van den wind hoor
je 't ademen van de slapende
stad.
Langzaam, heel langzaam kwam
de dag. Boven de bergen vaagde
't zwart. Er schoten kleuren rood
en groen door de lucht.
't Sprookjesachtige van de
huizen smolt weg in 't licht, ze
namen hun eigen vormen aan.
Een uur later hangt de zon
nebrand in de lucht, hard als 'n
bonk staal en doet de witte
huizen der Europeanen trillen
De hutten knipperen droog.
Nog geen veertig jaar geleden
was de streek, waar nu 't cen
trum van 't rijk is, een eenzaam
dal met hier en daar een her
dershut. De warme bronnen ech
ter en 't goede klimaat, als gevolg
van de hooge ligging, trokken de
aandacht van vorst Menelik, die
in 1887 z'n residentie naar dit
dal 'verplaatste, Inlandsche amb
tenaren bouwen er hun primitieve
woningen, ordeloos en zonder
opgezet plan. Toch zou hier in
korten tijd door 't toenemen der
macht van den vorst 'n stad uit
groeien. Legaties vestigden zich in
moderne gebouwen in Wester-
schen stijl. Villa's van Europee-
sche en Amerikaansche vertegen
woordigers, avonturiers en geluk
zoekers. Inboorlingen, die hier 'n
bestaan vonden in landbouw en
veeteelt, bouwden hun hutten. Er
ontstonden wijken en straten,
sloppen, stegen en achterbuurtjes
met veelsoortige bevolking..
MARKT.
Midden in de stad is 'n open
terein, waar dagelijks markt ge
houden wordt. Hier is menschen-
lawaai en ezelgebalk en staat
sufoogig de alles negeerende
kameel. Z'n meester stalt z'n
openlucht-winkel uit. Amharische
vrouwen doen haar inkoopen.
Auto's toeteren modern 1 be
schaafd In vodden gekleede ne
gers verrichten sjouwerswerk. Hun
zwarte grijnskoppen zijn als uit
de rotsen gehouwen, 't Wit van
jongemensch edoch dan is het
een overspannen wezentje, dat ik niet
in mijn huis kan hebben... Wij zijn
niet ingesteld op tragie-comedies
De veldwachter klemde de lippen
opeen, om een scherp antwoord te
vermijden.
Ik had U er juist over willen
spreken, Burgemeester Dokter ver
telde mij daar even, dat het met Marie
in het geheel niet goed is. Ze schijnt
zeer geschokt, en is geheel in de war,
bazelt als een kind.
Zoo, zoo, jae, dat muisje kan
wel een staertje hebben. Wij, ik
bedoel meer speciael mijn vrouw, is
er de dupe van. Marie voldeed als
tweede meisje wel, en we hebben
juist zeer drukke daegen in het ver
schiet. Je heurde zeker van de ver
loving van mijn zoon enne...
Neem me niet kwalijk, Burge
meester, dat ik U in de rede val,
mijn zuster's toestand eischt een
directe verzorging. Met Uw toe
stemming breng ik haar dus bij mij
in huis.
Ga je gang, Verhoeven. Ik zou
je den raed willen geven niet te
overdrijven... Het zal zich wel redres-
seeren en met een sisser afloopen.
Bonjour wuifde hij met de hand.
Hij had een zeer emotievollen ochtend
achter den rug. Met zijn gesoig
neerde hand streek hij over het
aristocratische voorhoofd, bekeek
daarna critisch zijn gesoigneerde
nagels, en liet zijn blik lang rusten
op den ring met familiewapen
Mijmerend sprak hij in zich zelfJa
ja... de verloving met Jan het is
wel een beetje geforceerd gauw ge-
gaen.soit, de jongen was nog niet
gepromoveerd,., toch was zijn keus
hem welgevallig. Die zakenmenschen
hun oogen domineert, wit marmer,
koud en hard. Ze worden gemin
acht en evenals de blanken ge
duld.
Hier bespreekt de Abessijnsche
ouderdom de politiek en lummelt
de jeugd rond in lui niets-doen,
tuk op 'n gebeurtenis. Van onder
hun groote tropenhelmen uit, zien
blanken neer op 't wild gedoe.
Vrouwen verkoopen eieren en
groenten, 'n Rimpelige Congo-
neger zoekt 'n bestaan in den
verkoop van oude conservenbus-
jes. Grieksche en Arabische koop
lieden bieden alle mogelijke ge
bruiksvoorwerpen aan, alles „ma
de in Japan" Japaneezen kijken
toe en wachten 'n gunstig oogen-
blik af om hun slag te slaan.
HET PALEIS.
Weg uit 't ruwe gewoel, be
geven we ons in een andere
drukte, 'n Waardige drukte
Op 'n hoogen heuvel ligt 't re
geeringspaleis. Een trotsch, mas
saal gebouw, dat doet denken
aan de Middeleeuwen. Er is niets
bijzonders te doen en toch we
melt 't plein van menschen. In
Abessynië moet iemand, die voor
een aanzienlijk man gehouden
wil worden, bedienden bij zich
hebben. Zelf iets doen past niet
voor een man van stand. De
aristocraten worden dan ook ge
volgd dooreen heelehofhouding,
varieerend van twee tot duizend
bedienden, naar gelang hun rijk
dom dit toelaat.
Aan de poort van den muur,
die 't paleis omringt, staat 'n
onooglijke wacht, gekleed in
landsdracht. Versleten achterla
ders worden handig gepresen
teerd als 'n voornaam iemand
de poort ingaat.
Op 't binnenplein staat nog
zoo'n wacht.
Uit kooien, die aan weerskan
ten staan opgesteld, klinkt een
rauw leeuwengehuil. Woedende
leeuwen, grimmig geel, slaan hun
klauwen tegen de tralies, gapen
gevaarlijk wijd. Wreed schitteren
hun bloedoogen.
Anderen loopen onrustig op
en neer zwaaiend met hun
pluimstaart. Een oude leeuwin
kijkt wezenloos „ins Blaue
hinein".
Een lage trap geeft toegang
tot de troonzaal. Door de lage
raampjes valt 't zonlicht binnen.
't Is niet licht en niet donker,
'n toestand passend bij de om
geving. Je voelt je als in een
sprookjesland. Niets is hier ge
spaard, alles is even kostbaar,
'n Oostersche weelde. In de
ruime zaal staat de alles over
weldigenden indrukwekkenden
troon op vier met zijde over
trokken kolommen. Goud
Er hangt 'n geheimzinnige
fluisterstilte om stralend goud.
Zware tapijten bewerkt met gril
lige tapijten hangen langs de
muren en dempen alle geluiden.
Op den vloer tapijten, waarin je
voet wegzakt, alsof je door
door sneeuw loopt, zoo zacht en
diep. Dit is de zaal, waarin de
keizer mei zijn ministers samen-
hebben toch altijd een streepje veur....
ja... als hij in zijn hart keek... had
hij voor Jan liever een meer aristo
cratisch meisje gehad... de jongen
had het zakelijk bekeken... nagedacht
over dat gesprek in de bibliotheek.
Hij had rare klappen gehad. Eerst
na den oorlog met die Russen later
een paar onvoordeelige beleggingen...
en nu den laatsten tijd... hij moest
er niet aan denken. Een absolute
waardevermindering. Zijn notaris had
hem bij het laatste bezoek eenigszins
koel ontvangen. Ongehoord. Hij, een
van Beers van „Duivecate"Waar
de man de brutaliteit vandaan haalde
om hem te vertellen, dat er op de
hypotheken van zijn landerijen afge
lost moest worden... ja, dat was ook
een stomme streek geweest, die
hypotheken. Maar. had hjj dan anders
gekund Als Emilie ooit te weten
was gekomen, van dat voortdurend
suppleeren, op zijn speculaties, dan
had hij geen leven gehad. Ja, de
landerijen waren ongemeen zwaar
belast.... die boertjes moesten eens
weten, als ze met hun klaagliederen
bij hem kwamen, hoe hij zelf in de
modder zat.... Een ware balans van
zijn zaken hij durfde niet... hij wilde
het zich zelf niet aandoen,., maar dit
wist hij wel, van het kapitaal van
zijn vrouw was geen drommel over...
Herejéik wind me wat op... In
ieder geval was het een voorrecht,
dat Jan zijn verstand had gebruikt
en een meisje met geld trouwde. Je
moest je in den tijd van depreciatie
heen zetten over ouderwetsche be
grippen... daarbij... de Verhoevens...
hè, wat klonk die naam toch onaan
genaam... zeker, omdat hij zelf Ver
hoevens in zijn dorp had... en juist
met die laatste emoties.... 's even
komt om belangrijke vergaderin
gen te houden.
De keizer echter woont hier
niet meer; hij voelt zich niet
meer thuis in die leege groot
heid. Voor hem heeft 't middel-
eeuwsche afgedaan en plaats
maken voor 't nieuwe.
In een der buitenwijken is 'n
modern paleis gebouwd door
Europeesche architecten, die de
leiding hadden over 'n leger
arbeiders. De eerste steen werd
gelegd door den Negus, dan
volgden de ministers en vervol
gens droeg iedere man 't zijne
bij door 't brengen van een
steen.
In korten tijd stond er een
luxueus ingericht paleis, omge
ven door 'n prachtige bloemen
tuin. De wacht die ervoor staat
is gekleed in Europeesch tenue
en bestaat uit 'n keurcorps van
de keizerlijke garde. Overal
wordt de Westersche etiquette
waargenomen. Westersche cultuur
met 'n Oostersch -tintje. Voor de
deuren zwarte lakeien in harlekijn
kleuren, uit 'n rood jasje nauw
sluitend, steekt 'n dikke nek als
'n korte kachelpijp. In de ruime
zalen Oostersche pracht naast
Europeesche fabrieksproducten
Moderne rust naast popperige
drukte. Wordt vervolgd.
THEO VIRL.
deelt het verslag van het proefsta
tion te Maastricht ons mede, dat
verschillende partijen kalizout minder
kali bevatten dan gegarandeerd was.
Soms mocht, wat verkocht werd als
kalizout 40 pet., hoogstens kalizout
20 pet. heeten en ook dat soms nog
niet. Zoo was er kalkmergel, die niet
voldeed aan de eischen. Een product
dat als „Japansche kunstmest" ver
kocht was, was aUes behalve kunst
mest en geheel waardeloos.
Laten de boeren oppassen, want
juist deze onzuivere zaken worden
meestal met de meest mooie praat
aan de man gebracht. Wie in Neder
land de gewone gebruikelijke mest
stoffen bij bekende goede leveranciers
koopt, heeft gelukkig practisch geen
vrees te hebben bedrogen te worden.
Wie zich echter nieuwigheden met
mooie namen laat aanpraten, des te
meer.
De wereld.... enz.
Ik dacht maar zoo...
De wereld wil toch altijd nog maar
bedrogen worden en van de waar
heid daarvan maken nog steeds
enkelen gebruik om goede zaken te
maken.
Goede zaken voor zich zelf, wel
te verstaan, want een bona fide
zakenman doet als het kan
ook goede zaken voor zijn cliënt
door deze goede waar te leveren.
Natuurlijk moet men hier met nor
male omstandigheden rekenen.
Aan dat spreekwoord van de
wereld en het bedrogen zijn dachten
we dezer dagen toen we eens blader
den in de verslagen over de laatste
jaren van de Rijkslandbouwproef-
stations.
Zoo lazen we in het verslag van
Wageningen (omtrent veevoeder-
onderzoek) over 1932/33 de zinsnede;
de beperking in de opsporingsdienst
is blijkbaar bekend geworden en
heeft aanleiding gegeven tot mis
bruik want toen deze dienst weer in
zijn volle omvang werkzaam werd,
bleek het aantal overtredingen sterk
te zijn toegenomen. Het blijkt dus
wel, dat de dienst ter opsporing van
vervalschingen een preventieve
(voorbehoedende) werking heeft.
De dienst om te onderzoeken of
het geleverde wel voldoet aan de
garantie dus niet zoozeer om op
zettelijke vervalschingen te consta-
teeren is ook heel goed, want
niet alle waar is zooals ze beloofd
is en zoools de monsters waren.
Als men eens ziet hoe er nog
geknoeid wordt, dan zal men niet
veel meer op goed vertrouwen koopen,
want ook de leverancier kan (en is
in de meeste gevallen) wel onschul
dig zijn aan de onzuiverheid.
Neem het artikel veevoeder. In het
laatste verslag vinden we vermeld,
dat lgnmeel geleverd werd met veel
katoenzaadmeel, gerstemeel dat
roggemeel bevatte, vischmeel met
meer dan een derde gedeelte keuken
zout en met veel schimmel, diermeel
met een flinke portie vleeschbeender-
meel en vleeschmeel met gemalen
haverdoppen enz.
Neem het artikel kunstmest, dan
kijken de post.., hm.een brief van
Heeremans den bankier... gister ook
al weer manen om dekking., „dat
gaat zoo mis".... Wat van Beers
leunde achterover, zijn gezicht was
vaal bleek geworden... Zijn bankier,
de firma Heeremans te den Haag,
waar hij zijn beleggingen had onder
gebracht, zonder medeweten van zijn
vrouw -vandaar, dat die corres
pondentie ten stadhuize kwam,
vroeg om onmiddellijke suppletie van
twee duizend gulden.
„Onmogelijk" steunde hij. „Dat is
de nekslag..." Eindelijk herstelde hij
zich, .iEen beroerde corvee",
maar het moest, zijn notaris telefo-
neeren.
„Ja, hallo, hier van Beers.morge
ven Seventer... ah, dank jeja,
jongelui zijn in Amsterdam... o, ja,
een bijzonder aardig meisje... buiten
gewoon charmante familie. ja een
dochter van een zakenman"... hij
beet zich op de lip. „zoo, ken
je de naam ja, van de firma de
Haas Schilkmeyer en Verhoeven...
beurs menschen, zeg. apropos van
Seventer, ik heb even een paar mille
noodig. Ken jij dat even voor me
arrangeeren Watblief Nee, zeg,
dat is absurd... Ja, wat moet je
hebben... pandbrieven... eh... ja zeg,
daar heb ik op 't oogenblik de be
schikking niet over. Maar je weet
toch wei... och nee, zeg, je over
drijft... over een paar dagen komen
de pachten toch los... Nou ja, dat
begrijp ik, maar daar blijft toch vol
doende van over... Gunst, dan ben
ik wat in de warNou, adieu, zeg,
tot ziens, amice... van Seventer."
Ontdaan, heftig transpireerend,
legde hij den hoorn op den haak.
Dat was verschrikkelijk Zoo had
Dank zü den KL00STERBAISEH
is hij nu weer kras en monter
f mTot mijn 50ste jaar mankeerde ik nooit
iets, maar (oen begonnen hevige rheu-
matiek-aanvallen mijn leven te ver'
gallen. Reeds begon ik te wanhopen,
toen een vriend van mijn leeftijd mij
vertelde welke wonderbaarlijke onder'
vindingen lyj had opgedaan met Kloos
terbalsem. Nu ik zelf dit wonderlijke
middel heb toegepast, kan ik verklaren,
fij dat ik mij iveer jeugdig en monter
gevoel als een knaap van 30 jaaral
Jioop ik eerstdaags GO jaar te worden'
J. Fr. te O.
AKKER'S ORIGINEEL TER INZAGE
„Geen goud zoo goed" ,-j
Onovertroffen bU brand-en snfj wonden
Ook ongeëvenaard als wrijfmiddei bft
Rheumatiek, spit en pijnlijke spieren
Schroefdoos 35 ct. Potten62'/2 ct. en f 1.04
BON voor Inzenden in open couvert,
GRATIS als drukwerk (1 '/2 ct.) aan
MONSTER Handelmij.L.I. Akker, R'dam
Van een burgemeester
die brieven schrijft
en niet bekeurt.
De gedeeltelijk nieuwe groote ver
keersweg van Utrecht naar Den Bosch
is een juweeltje van een weg voor
autobestuurders die er van houden
,vol gas" te geven.
Slechts één minder mooi doel is er
in waarin het zaak is voor de auto
bestuurders om op te passen en dat
is de bebouwde kom van het dorp
Schalkwijk waar vlak voor het ge
meentehuis nog een gevaarlijke bocht
is bovendien.
De maximum snelheid is in de ge
meente Schalkwijk 26 K.M., doch of
dat het komt omdat de autorijders
gewoon zijn aan den mooien weg die
ze zoo juist verlaten hebben of om
andere redenen, doet weinig ter zake,
feit is, dat- die bepaling door tal van
autobestuurders overtreden wordt.
Zoolang men het niet al te erg maakt
is daar geen bezwaar tegen. In
Schalkwgk wordt er niets van ge
zegd als men veertig K.M. rijdt. Maar
ook die snelheid wordt vaak over
treden en dan grijpt de overheid in.
Tot zoover is ons verhaal niets
bijzonders en verschilt de politioneele
overheid van Schalkwijk is niets van
die van welke gemeente ook.
Maar nu. Een automobilist die de
veertig kilometer overschrijdt en het
niet brengt tot, laten we zeggen on
geveer het dubbele, wordt niet be
keurd doch ontvangt enkele dagen
hij zich zijn toestand niet ingedacht.
Die van Seventer, die het gewoon
weg vertikte om twee mille voor
hem los te maken Dan maar den
Haag opbellen....
Even later.
„Ja, hallo, met van Beers uit Veld
hoven... directie, als U blieft... Goe-
denmorgen, Heeremans... Ik heb je
brief daar straks ontvangen, maar
dat gaat te ver. Het is mij absoluut
onmogelijk dat geld te fourneeren in
één dag. Mijn notaris is uitstedig
zie je... enne ik zit een beetje court
over een paar dagen... danne komt
er pacht binnenhoudt dus even
voor me op, zeg. Maar. dat is ont
zettend zeg... dus het moet er zijn...
Maar we kennen elkaar toch al zoo
lang, amice... dus. dat zou een abso
lute... Nou ik zal zien wat ik kan
doen... ja, ja, jaik zal direct
remitteeren. Bonjour."
Vaal bleek stond van Beers een
oogenblik later voor de brandkast
van zijn gemeente.
Daar lag een bedrag van drie
duizend gulden, dat hij onder zijn
beheer had, voor uitbetaling van den
aannemer van den Dieuwen weg..,
Vertwijfeld keek hij er naar. Over
enkele dagen verviel de termijn hij
had het geld op zijn bureau, omdat
er een verschil van meening was
over de maten van het geleverde
basalt... de gemeente opzichter deed
wat hij voorschreef... Dat was zijn
uitweg... maar wat voor één Een
van Beers een dief...
Er was geen andere mogelijkheid,
hij zou wel een leening kunnen
forceeren, 'n speculatie a la baisse.
Vooruit, het moest...
Wordt vervolgd.