UomsM
te VENRAY
Konm
Weekblad voor VENRAY, HORST en Omstreken.
Shanufactur&n!
SmanufacturênJ
blijken
toch het
blijken
toch het
ÏVOQRDEELIGStf
Dit nummer bestaat
uit TWEE bladen.
Vacantie en reizen.
Buitenland.
Binnenland.
De doodenrit.
Provinciaal Nieuws
Zaterdag 28 'Jul» 1934
Vijf en vijftigste Jaargang No 30
PEEL EN MAAS
pp. m DER ADVKRTENTIKN1—8 regels 66 cent, elke regel meer 7'/, cl.
bij abonnement lagere tarieven.
Uitgaye van FIRMA VAN DEN MUNCKHOF VENRAT
Telefoon 51 GIRO 150652
ABONNEMENTSPRIJS p. kwartaal voor Venray 65 ct., per post 75 cent
voor het buitenland f 1.05 bij vooruitbetaling. Afzonderlijke nummers 5 cent
op de Groote Markt,
mórgen Zondag
om 3 uur.
In jaren van achteruitgang en
depressie zijn het 1 ongetwijfeld de
economische zwakkeren, die het t
hardst te verantwoorden hebben.
Anderen lijden 'er ongetwijfeld ook
onder. Ook zij zien hun inkomen
kleiner worden, kunnen minder ter
zijde leggen, zelfs komt menigeen
voor de noodzakelijkheid te staan
om zijn uitgaven sterk in te krimpen.
Maar zoo er één stand is, die het
direct aan den lijve voelt, dan zijn
het degenen,-die moeten leven van
wat er in de week met handenarbeid
verdiend wordt.
De algemeene loonstaodaard en
het levenspeil van onze arbeiders
stond hier in deze streken toch al
zoo hoog niet, maar nu de crisis al
jaren en jaren gestaag vreet aan de
loonen van onze werkmenschen, nu
is het voor velen zoo erg bekrimpen
geworden, dat al wat noodzakelijk
er moet zijn, niet meer in 't huis
houden kan aangeschaft worden.
Van het kleine loon moet niet
alléén brood en mik gekocht en de
huur van het huisje betaald worden,
maar in een huishouden is nog meer
noodig, o.a. kleeding hoeveel
weekloonen zijn er noodig om het
pak van vader te betalen Ver
der ondergoed en beddegoed.
En als er elk jaar een kleintje
zijn intrede doet, als er ziekte bin
nensluipt en de dokter moet geregeld
wekenlang over den vloer komen,
premie van ziekenfonds kan er iedere
week niet af, dan baat geen bezui
nigen meer, want het loon is reeds
lang zoozeer naar beneden gedrukt
en er is zoo lang op zooveel dingen
bezuinigd, dat menige nette huis
vader moet zeggen: ,,'t kan niet
meer 1"
Nu heb ik het nog niet gehad
over menschen, die half werkeloos
zijn, of die om de paar weken maar
mogen arbeiden in de werkverschaf
fing, omdat ze zoo rijk zijn, dat
ze wat kippen hebben of een stukje
omgespitte heidegrond, of over men
schen, die, omdat ze wel werkeloos,
maar niet in staat zijn met de schop
dag in dag uit te werken, uit nood
een armzalig handeltje drijven.
Onze arbeiders en onze arbeiders
beweging hier maakt zware dagen
door. Daarom verheug ik mij, dat
op oas voorstel hier in Venray al
de arbeiders van heel Noord Limburg
samenkomen op een meeting om uit
te drukken, dat wij toch nog den
moed er in houden en dat wij door
solidair te zijn, door ons vast aan
een te sluiten hopen de zware zorgen
iets te verlichten.
Want wanneer wij stil bij de
pakken gingen neerzitten en maar
alléén geduldig verdragen prediken,
dan zouden wij als katholieke orga
nisatie te kort schieten, want er is
thans iets te veranderen aan den
toestand van 't oogenblik.
Al kunnen wij in deze jaren voor
onze arbeiders geen hoogconjunctuur -
loonen bedingen, toch kannen wij
door het publiek aanhoudend te
wijzen op den boven beschreven
toestand onder een groot gedeelte
van ons arbeidersvolk, niet alleen de
aandacht er op vestigeD, maar ook
door richtlijnen aan te geven, waar-
lengs verbetering kan komen, het
publiek inlichten en de openbare
meening gunstig beinvloeden.
De Boeren- en Middenstanders-
organisatie's van Venray zijn ook
uitgenoodigd voor deze meeting. Dit
moge weder een gelegenheid zijn om
het contact met de andere standen
inniger en hechter te maken, om
elkaar beter te begrijpen en dan
vanzelf graag elkaar te helpen door
de moeijijke jaren heen.
Kap. W. GEURTS,
Adviseur R.K. Werklieden
vereniging.
Wi) taken weer aan den tijd van
noogzomer en vacantie. Het mooie
zomerweer lijkt dit jaar als inge
huurd, maar het zoo welkome woord
vacantie heeft niet meer zoo'n oü'
verdeeld liefelijken klank, als wij
bedenken, dat er talloozen zijn, die
noodgedwongen vacantie hebben
moeten nemen, die zonder einde lijkt.
Zomer, vacantie, reizen, 't is een
koppeling van woorden, die men als
in één adem uitspreekt. Alleen voor
velen dreigt nu het schoonste woord
van de drie, het reizen, te moeten
uitvallen, om Jat, om 't maar huiselijk
te zeggen, 't dit jaar niet lijden kan
Toch wordt ons juist dit jaar wel
het vuur aan de schenen gelegd, het
officieele toerisme doet water in zijn
wijn, en goochelt ons allerlei ver
lokkelijke getallen en cijfers voor
oogen om ons te beduiden, dat
reizen eigenlijk tegenwoordig niet
zooveel meer hehoeft te kosten.
„Reist per spoor" lezen wij aller
wegen, ,,'t is snel, goedkoop en
veilig". Maar daarnaast zien wij in
onze steden heeie publieke markten
en beurzen van aldoor maar grootere
en comfortabeler autocars, die ons
mee willen voeren een heele wereld
door. En hoe moeilijk 't schijnt om
aan de verleiding van deze dingen
te weerstaan, blijkt wel uit het feit,
dat heel oqs land overzwermd wordt
van deze wagens als een plaag van
veelkleurige kevers, die elk stukje
weg afstroopen. Geduiende de Rot-
terdamsche Verkeersweek, die zoo
feestelijk joyeus werd ingezet en zoo
spijtig verstoord werd door den
piotseliogen dood van Prins Hendrik
had de K.L.M. eeD historische etalage
van het reis- en verkeerswezen
„voorheen en thans". De postwagen
en diligence, de trekschuit en de
spoor, de auto. de Oceaanstoomer
en het vliegtuig. Een paar simpele
beelden maar, maar die toch in deze
enkele voorstellingen de ontzaggelijke
ontwikkeling weergaven van het
reis- en verkeerswezen.
En dan te denken, dat de Middel
eeuwers op een ezeltje de vaak
onbegaanbare wegen afsukkelden om
hun dorst naar wetenschap de
een of andere Europeesche Universi
teit te kunnen bezoeken.
Om hun leven en hun schat van
boeken te beveiligen, moesten zij
dan, zooal geen zwaar geschut, dan
toch een kloek te hanteeren wapen
met zich voeren om zich tegen de
coovers langs den weg te verdedigen.
Maar onder dit opzicht is de
menschheid er nog niet veel op
vooruitgegaan, want ook de moderne
reiziger moet nog bedacht zijn op
„les bandits du rail', die op zijn geld
zijn leven loeren, en 't wordt
juist nog in deze dagen als een der
zegeningen van het Italiaansche fas
cisme geprezen, dat onze bagage
voortaan niet meer onder onze eigen
oogen weggestolen wordt,
In vroeger eeuwen ook werd den
reiziger, die' een verren tocht ging
ondernemen, in gemoede aangeraden
te voren zijn testament te maken,
omdat bij de mogelijkheid niet moest
voorbijzien, dat zijn tijdelijke reis
eventueel tot een eeuwige reis, van
waar hij nooit meer terugkeerde kon
worden geprolongeerd. Maar de
jongste, nog altijd in. duisternis en
mysterie omhulde reis van den
Parijschen raadsheer Prince leert ons
dat '4 ook nu nog raadzaam is zich
niet alleen van een pas en een visum
te voorzien, maar ook te voren veilig
zijn uiterste wilsbeschikking te depo
neeren.
De postwagen heeft in het reisver
keer de menschheid wel 't langst en
dankbaarst gediend, als wij denken,
dat de spoortrein eerst in de eerste
helft der negentiende eeuw zijn
uiteraard luidruchtige eutrée deed in
onze samenleving, en 't is wel de
ironie der historie, dat 't juist weer
de gemoderniseerde postwagen in
den vorm van den autocar is, die
heden ten dage weer op zijn beurt
een strijd op leven en dood begint
met het eens zoo bejubelde spoor,
dat zijn reden van beslaan in de
toekomst zoo ernstig ziet bedreigd.
En toch zou 't ondankbaar zijn
om niet te gedenken, hoe het spoor
in de honderd jaar van zijn bestaan
ons naar de uiterste wenschen en
zelfs droomen heeft gediend. Het
spoor met zijn primitieve waterstoven
en sobere petroleumlampen, dat zich
heeft omgeschapen in elegante salons
met centrale verwarming en electri-
sche verlichting. Het spoor als een
rijdend hotel met zijn behagelijke
slaapcoupé's en zijn gezellige restau
ratiewagens het spoor zelfs ook
met zijn bar's en zijn dancings, het
spoor met zijn radio en zijn loud
speaker, die als een onzichtbare gids
den reiziger en toerist de schoonheid
wijst en verklaart van stad en land.
Het spoor, eerst stoomwagen,
hoe koit geleden nog begroette onze
dichter-zanger Bernard van Meurs
„de Eerste Locomotief" toen
geëlectrificeerd, nu Dieseltrein ge
worden.
En toch schijnt 't alsof zijn dagen
zijn geteld, of de spoortrein zijn
eigen ondergang, om in deo stijl te
blijven, als per expres tegemoet snelt.
Overal ziet en ontmoet hij voor
zich, naast zich, om zich de auto en
den autocar.
De auto steeds sneller, steeds sier
lijker, steeds geriefelijker, steeds meer
in algemeen bezit.
De auto, die aan geen rails en
route is gebonden, die altijd zijn
eigen vrijen weg kan kiezen.
De auto, die haar eigen land kan
gaan ontdekken.
De auto, voor wie de wegen als
een looper liggen gespreid.
De auto, voor wie allerwegen de
verkeersborden dienstbaar zijn.
De auto, voor wie in alle landen
en streken de Service vriendelijk te
wachten staat.
De auto, die de herleving en her
schepping is geworden van den
ouden postwagen en diligence.
Maar die nu niet meer te rekenen
heeft met pleisterplaatsen en omwis
selen van versche paarden, de auto
die nu in een uur aflegt, waar de
oude postwagen dagen over deed.
De auto, voor wie geen afstand te
groot geen dag te lang is, de auto
die zijn eigen stralend licht laat
schijnen, als de zon en de hemel h»t
hunne gaan inhouden en bekorten.
De auto, die nog alleen overtroefd
wordt door het vliegtuig, gelijk de
Oceaanstoomer 't moet afleggen
tegen den Zeppelin.
Jules Verne schreef als van een
ongekend wonder van een reis om
de wereld in tachtig dagen, het
vliegtuig brengt u in acht, zes dagen
van Holland naar Neerland's Indië.
De ongelooflijke snelheid van ver
keer lokt en verleidt tot reizen, tot
de wereld te gaan zien. De concur
rentie van het verkeerswezen, de
wedijver van volkeren en naties om
toeristen naar zich toe te trekken,
leidt tot een voortdurende reducee
ring van prijzen en kosten.
De reisbureaux gerieven u met de
billijkste aanbiedingen per spoor,
per boot, vliegtuig of auto.
Het reizen maakt u tot een ander
mensch, het reizen is als een Lethe-
bron, welker water u de blijheid en
frischheid der jeugd hergeeft. Maar
onder deze algemeene verlokking
neuriet nu stil en klagelijk het oude
bekende wijsje „wie zal dat betalen".
De wereld lokt als een aardsch
paradijs, maar crisis en malaise, die
tot een algemeenen neergang doemen,
binden en houden ons vast.
En toch de meest verwoede reizi
ger erkent 't graag, het schoonste
van de heele reis is altijd weer „der-
Weg zurück", de terugtocht naar
huis, naar het aloude beproefde
devies „Oost, West, thuis best".
Laat dit een zoete troost zijn voor
hem, die dezen zomer, deze vacantie
niet reizen kunnen Het beste van
elke reis vinden zij immers toch
weer thuis.
Bondskanselier E. Dollfus
vermoord.
Gevallen als slachtoffer van de
Nazi-terreur.
De rebellie te Weenen is
onderdrukt.
De Oostenrijksche bondskanselier
dr. Engelbert Dollfuss, is op het
oogenblik, dat de bondstroepen de
nationaal-socialistische putchisteo uit
debondskanselarij verdreven. Woens
dagavond door een der revolution-
nairen met een revolverschot doode-
lijk gewond. Omstreeks half negen
is Dollfuss aan de bekomen verwon
dingen overleden.
Donker valt de nacht over Oos
tenrijk.
Een van Oostenrijks edelste zonen,
een bouwer van de nieuwe toekomst,
vurig en onverdroten strijder voor
de onafhankelijkheid en zelfstandig
heid van zijn land, trouw kind der
Katholieke Kerk, is in de avonduren
heengegaan.
Laaghartig neergeschoten op het
oogenblik dat de nationaal-soclalis-
tische opstand bedwongen werd en
de rebellen gedwongen waren te
capituleeren, is zijn dood nog een
triomf geweest van het groote leven
wat minister Fey met diep-ontroerde
stem mededeelde, is de hoop van
Oostenrijk Dollfuss' werk zal voort
gezet worden gelijk zijn leven ge
wijd was aan Oostenrijk en zijn volk,
zoo zal zijn dood een nieuwe prikkel
zijn om zijn gedachten ter verwezen
lijken en tot volle ontplooiing te
brengen.
Een enkel trekje, zoo karakteristiek
voor den overledene, willen wij hier
weergeven.
Het was in de sombere uren, toen
Oostenrijk aan den rand van den
afgrond stond, in de Mei-dagen van
1932. Het tweede kabinet-Buresch
was afgetreden er dreigde allerwege j
revolutie.
Toen deed bondspresident Miklas
een beroep op Dollfuss om de zware
verantwoordelijkheid op zijn schou-
dets te nemen de taak om Oosten
rijk te redden.
Het was vijf uur in den namiddag
Dollfuss vroeg tijd van beraad tot
den volgenden dag. Van het presi
dentieel paleis reed hij naar een
kleine kerk in de buitenwijKen van
Weenen, waar nachtelijke Aanbidding
was. Daar verbleet hij in gebed en
overweging tot den volgenden mor
gen acht uur.
Wat in de stilte en in de slechts
door het teere kaarsenlicht even
verbroken duisternis gebeden en ge
vraagd is, zal de wereld nooit weten.
Maar gesterkt door de kracht, welke
hij van den Christus Eucharisticus
afgesmeekt had, dorst hij het schijn
baar hopelooze werk aan. Van de
kerk keerde hij naar Miklas terug.
Enkele uren later wist Oostenrijk,
wist de wereld, dat de jongste staats
man van Europa bondskanselier van
Oostenrijk was geworden.
De wereld wist niet, waar deze
groote beslissing was gevallen.
Dit eene feit, schijnbaar zoo klein
in dit rijk en veel bewogen leven,
teekent Dollfuss ten volle uitde
staatsmaD, werkend en levend in het
geloof, dat hem dierbaar was het
geloof van den Neder Oostenrijkschen
boer, dat groeit in de moeilijkheden
en daardoor ook de moeilijkbeden
overwint.
Dollfuss heelt zijn program niet
tot in alle onderdeelen kunnen uit
werken en doorzetten. Maar hij
heeft de grondslagen van een nieuwe
orde in Oostenrijk, op katholieken
grondslag, gelegd.
Omringd door vijanden, soms zelfs
niet zeker van zijn vrienden, heeft
hij met een onverwoestbare kracht,
met een energie, welke ieders be
wondering moest afdwingen, temid
den van voortdurend levensgevaar
het groote doel, dat hem» voor oogen
stood: de redding van zijn land na
gestreefd.
Critiek, bittere en felle critiek,
hatelijke critiek is hem niet gespaard
gebleven; en het pijnlijkste heeft hem
wel getroffen, dat het broedervolk
in het Noorden hem niet wilde be
grijpen, zijn edele pogingen saboteer
de en het economisch leven van
Oostenrijk poogde te vernietigen om
dit land op de knieën te dwingen.
In eigen land heeft Dollfuss steeds
getracht hardheden te vermijden. Er
moesten vaak maatregelen getroffen
worden, welke levens eischteD-, het
welzijn van het volk dwong hem er
toe. Maar hard was hij slechts in
het geval van de alleruiterste nood
zakelijkheid. Waar het mogelijk was
ging genade voor recht.
En zelfs nog toen hij Woensdag
avond stervend ter neer lag, waren
zijn laatste woorden tot de aanwe
zige ministers en autoriteiten, dat zij
zorg zouden dragen voor zijn vrouw
en kinderen, van wie bij zelfs geeD
laatste afscheid mocht nemen, maar
ook, dat zij de uiterste zorg zouden
dragen om bloedvergieten te vermij
den.
Ook deze laatste edele daad tee
kent Dollfuss volkomen.
Te Weenen is onmiddellijk de
verscherpte staat van beleg afgekon
digd. Na 8 uur des avonds mocht
zich niemand op straat bevinden
en alle café's, moesten gesloten zijn.
Alle belangrijke punten der stad zijn
door troepen van de Heimwehr en
de politie bezet. Demonstraties zijn
verboden en elke poging tot samen
scholing of oproer zal standrechtelijk
worden bestraft.
Minister Schussnigg heeft in zijn
rede, die hij Woensdagavond voor
de radio heeft gehouden, verklaard,
dat de regeering de orde zal hand
haven en de politiek van Dollfuss
zal voortzetten. „Oostenrijk zal
Oostenrijk blijven," aldus besloot bij.
De Koninklijke Familie naar
Noorwegen. Sabotage op de
„Nautilus." Het conflict in
de mijnen voorkomen -—De
tippelaars op weg. Allerlei
ongeluk.
Het is een eenvoudig bericht de
koninklijke familie is voor een korte
vacantie naar Noorwegen vertrokken.
Dat bericht zal Zaterdag in alle
bladen voorkomen, want het vertrek
op Zaterdagmiddag te 12 uur
bepaald. Dezen keer heeft de mede-
deellng echter niet uitsluitend iets
vormelijks voor ons. We realiseeren
het ons immers, hoe deze koninklijke
familie thans tot slechts twee leden
Is ingekrompen en hoe het gevoel
van verlatenheid te sterker spreken
zal bij deze jaarlijksche vacantie, die
voor vorsten personen vaak niet méér
beteekent dan een tijdelijke afzonde
ring ter ontspanning uit het offlciëele
gedoente van allen dag.
Die afzondering kan dezen keer
slechts te zwaarder doen gevoelen
en inzien, het verlies van twee dier
baren, die in den engen kring der
koninklijke familie zulk een bijzondere
plaats innamen. Maar de druk van
de volle zwaarte van dat verlies kan
ook leiden tot die weloverwogen
berusting, \6elke voor de eigen
levenssterkte benoodigd is. Moge die
berusting in Noorwegen het deel van
ons Vorstenhuis worden.
Is er dan toch nog onrust op de
vloot zoo vroegen we ons deze
week af, toen uit Den Helder bericht
werd over sabotage op H.M. Nau
tilus. Dit Mariuevaartuig, hetwelk
toezicht pleegt uit te oefenen op de
visscherij in de Noordzee, was Zater
dagavond vertrokken en is Zondag
gesleept, moeten terugkeeren wegens
machinedefecc. Het bleek, dat de
smeerolie verontreinigd was geworden
met zand en andere scherpe ingre
diënten, waardoor de machines heet
liepen. Er is een oogenblik aan
sabotage gedacht, aan politieke actie.
Tal van schepelingen werden in
verhoor genomen en bun werd eenige
uren hun vrijheid belet. Tenslotte
echter is gebleken, dat er slechts eeD
schuldige was, een stoker, wiens
daad niet uit politieke of economische
motieven was ingegeven geworden,
maar uitvloeisel beteekende van
persoonlijke geraaktheid, gevolg van
vermeend ongelijk bij een overplaat
sing. De man is in arrest gesteld,
nadat hij bekend had.
Nu we het toch over de vloot
hebben, willen we meteen de uit
spraak memoreeren van het Militair
Gerechtshof, oordeelende in hooger
beroep over de officieren, die zich iD
verband met het gebeurde op de
Z. P. hadden te verantwoorden.
Het Gerechtshof nam verzachtende
omstandigheden aan, omdat in de
laatste jaren als gevolg van de
houding der overheid de gezagsidee
in het algemeen zeer had geleden.
De verschillende straffen zijn dan
ook aanmerkelijk teruggebracht, maar
voor zes officieren bleef het ontslag
uit den dienst als bijkomende straf
gehandhaafd.
In de ^imburgsche mijnen is het
uitbreken van een arbeidsconflict
voorloopig voorkomen. Het waren
de Dominiale Mijn en de Willem
Sophie, welke zich nog niet konden
neerleggen bij een loonsverlaging van
slechts drie procent, maar thans
hebben de betreffende diiecties op
aandrang van minister Steenberghe
van haar verder gaande planneo
afgezien. Ze zullen wel toezegging
hebben erlangd en verkregen, dat de
regeering maatregelen zal nemen om
de economische perspectieven voor
de mijnindustrie te verbeteren. Die
maatregelen zullen van binnen-uit
moeten komen van het buitenland
hebben we niets te verwachten.
Frankrijk heeft nog dezè week ons
kolen-invoercontingent met 10 pCt.
verminderd.
Dreigend is nog het arbeidsconflict
op het eiland Tholen, waar de
landarbeiders om een loonkwestie in
staking willen gaan. Het gestelde
ultimatum is in het midden dezer
week met twee dagen verlengd
geworden, zoodat er toch nog wel
kansen op eene overeenstemming
schijnen te bestaan.
Onze jaarlijksche vier-daagsche-
afstandmarschen zijn een succes van
internationale beteekenis. Deze week
hebben niet minder dan 3000 tippe
laars uit alle windstreken aan dit
sportevenement, hetwelk door vrij
gunstig weer werd begunstigd, deel
genomen. De tippelaars hebben heel
wat vertier in en r ind Nijmegen
gebracht.
Elke week vragen helaas enkele
opmerkelijke ongevallen onze aan
dacht. Deze week kraaide de roode
haan in het dorp Oudhoorn, waar
een heel complex wooingen en
schuren in de asch werd gelegd.
Een ongelukkige vacaotie- tocht
werd gemaakt door een Nederlandsch
gezelschap, hetwelk per autobus in
België toerde. In de buurt van
Mechelen geraakte de bus van den
weg en drie iozittenden, allen uit
Dordrecht afkomstig, werden ernstig
gewond.
Weer een fabriek te Helmond
stilgelegd.
Vanaf Vrijdag is de textielfabriek
N. V. Prinzen en van Glabbeek te
Helmond stopgezet, waardoor weder
om een honderdtal arbeiders werkloos
is geworden.
De machines staan gezadeld.
Wachtend met d'r stalen rug.
Om de renners voort te drijven,
Jonge kerels, stoer en vlug.
't Schot weerklinkt 1 En zij vliegen,
Duiz'liogwekkend wordt de vaart
In 't gezicht der duizendtallen
Vol emotie nagestaard.
Onherkenbaar, gansch verstoken,
Zit bet rammelend karkas,
Mag're Hein, met valsche tronie,
Vraagt niet Komt het wel te pas?
Smijt den renner van z'n voertuig.
Sleurt hem voort of drukt hem plat;
Stoort zich niet aan merk of snelheid
Gaat op 't grootste onheil prat.
Daar ligt hij 1 Geen vijf minuten
Nog zoo monter en vol moed
Duur betaald wordt de reclame.
Al te duur met jeugdig bloed
En op verte, verre afstand.
Waar men tusschen hoop en vrees
Luistert Wie zal winnaar worden?
Knielt de weduw' en de wees.
HENRY.
VENRAY, 28 Juli 1934
H. KINDSHEID VAN VENRAY.
Wie den Kindsheidoptocht heeft
gezien en het feest heeft meegemaakt
zal met het verzoek van den Direc
teur, Kapelaan Geurts, aan ons 't
heel en al eens zijn om in ons blad
een hartelijk dankwoord te plaatsen
aan allen, die op eenigerlei wijze
aan het welslagen van dit groote
kinderfeest hebben medegewerkt.
Ongetwijfeld zal door dit feest het
medeleven met onze missionarissen
intenser zijn geworden. We kunnen
niet in cijfers uitdrukken hoeveel
menschen bij hun dagelijksch gebed
nog met meer liefde de missie ge
denken, maar wel spreken heel sterk
tot ons de cijfers van den steun in
geld, die de Directeur als stoffelijk
blijk van medeleven en sympathie
aan de kindsheidtehuizen der missie's
kon sturen ondanks de crisis
Collecte Groote. Kerk f 270.
Paterskerk f 73.90
tijdens Optocht f 180.
f 523.90
Moge God door deze rijke gave
aan de armste kinderen van de
Heidenmissie voor onze menschen
de tijd van malaise en crisis ver
korten.
Morgen Zondag zal Venray's
Fanfarecorps een concert geven op
het Henseniusplein.
Aanvang 8 uur nam.
Blijkens achterstaands adver
tentie heeft de bekende Firma Jamin
ook hier een depot gevestigd.
Scliietwedstrgden B. V. L.
te Leunen.
Op 16, 23 en 30 September a.s.
worden door de B. V. L. Leunen
groote schietwedstrijden K.S.O. ge
organiseerd in de weide van H.
Weijs op de Steegh. De uitnoodi-
gingen zijn reeds verzonden. De
inschrijving wordt gesloten 15 Aug.
De deelname belooft groot te zijn.
Er zullen schitterende prijzen
worden beschikbaar gesteld o.a. 2
bekers, 2 lauwerkransen, 2 lauwer
takken. gouden en zilveren med.,
prachtige kunstvoorwerpen door
Venraysche firma's welwillend aan
geboden en geldprijzen.
De wedstrijden bestaan in korps
en algemeene wedstrijden. De
korpswedstrijden hebben plaats in
twee groepen. afzonderlijk voor
vijftallen der Limb. Jagers en voor
vijftallen der Burgerwachten.
De algemeene wedstrijden bestaan
uit personeele, vrije baan enz. Waar
in het Reglement gesproken wordt
van Limb, jagers, worden ook be
doeld B.V.L. uit Noordbrabant en
Gelderland.
Schouw der waterlossingen.
Op 20 Augustus a.s. en volgende
dagen zal wederom de jaarlijksche
schouw der waterlossingen worden
gehouden. Dit jaar is het wegens
den lagen waterstand eenieder mogelijk
de beken goed te reinigen, den
bodem te zuiveren en de beken op
diepte te brengen. Er zal dan ook
streng worden geschouwd, zoowel
de beken zelve als de toestand der
oevers tot op anderhalven meter
breedte. Struiken, boomen, kribben,
dammen enz. moeten worden ver
wijderd. Ook de nieuw op de leggers
geplaatste waterlossingen worden
alle geschouwd en ook de water-
lossingen, die op den waterschap!-
