TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS
Geld Jan.
Moreele
stompzinnigheid.
FEUILLETON.
De puntjes op de i
Sociale verzeke
ringswetten.
Weet wat ge koopt
Zaterdag 10 Maart 1934
Vijf en vijftigste Jaargang No 10
Het geval-Abrahams. de hoofd
stedelijke wethouder, wekt verbazing
en ergernis. Ook wij hebben versteld
gestaan, dat iemand van zijn politieke
standing en intellectualiteit, iemand
die geroepen is bovendien om een
goed en juist gemeenschapsgevoelen
te onderhouden en bij anderen te
wekken, zich tegenover de gemeen
schap zóó kan misdragen, dat zijn
handelingen bedenkelijk veel op
corruptie beginnen te lijken.
Dr. Abrahams deed het niet stie-
kum of achterbaks, dat was in
het becritiseerde geval vrijwel on
mogelijk. Maar dat doet de zaak
tenslotte slechts te erger lijken. Dr.
Abrahams heeft kunnen voorzien,
dat wat hij deed publiek kon worden
en hij zou het vermoedelijk dus
hebben nagelaten, wanneer hij had
kunnen voorzien, hoe slecht zijn
geste zou worden beoordeeld. Het
moet dus wel zijn, dat de hoofd
stedelijke wethouder geen inzicht had
in hetgeen hij ondernam, althans dat
de immoreele beteekenis niet tot
hem is doorgedrongen. Het is een
kwestie geweest van moreele stomp
zinnigheid
Herinneren we nog even aan de
feiten. Er bestaat een charitatieve
vereeniging, genaamd Trein 8,28.
Doel is de uitzending naar buiten
van zieke en zwakke, prae-tuber-
culeuze kinderen. Die uitzending
wordt bekostigd uit liefdegaven van
de bevolking des lands en voorts
uit subsidies, dus „steun" bijdragen
van de overheid. Het is alles zuiver
„armengeld".
Dr. Abrahams is keurend genees
heer van de vereeniging en ontvangt
daarvoor een salaris van f 2000,
's jaars. We geven toe, dat niet
ieder zich voor zich zelf maatschap
pelijk verantwoord kan achten, wan
neer hij voor liefdadigheidsvereeni-
gingen uitsluitend pro Deo werkt.
Wel meenen we hei onjuist, dat Dr.
Abrahams behalve gesalarieerde van
Trein 8.28 ook voorzitter dezer
vereeniging is en als zoodanig in
vloed kon laten gelden op bezoldi
ging e.d. van zich zelf als ge-emplo-
yeerde.
Deze invloed kon te grooter zijn,
omdat zijn echtgenoote van de ge
noemde vereeniging.., secretaresse
was. Ook zij ontving en ontvangt
bovendien als zoodanig salaris, n.l.
f 3000,per jaar 1 Van liefdegelden.
Was er al wanverhouding tusschen
den keurenden dokter Abrahams en
voorzitter Dr. Abrahams, de wan
verhouding werd nog gecompliceer
der, doordat wethouder Dr. Abrahams
grooten invloed kon laten gelden bij
de vaststelling van het gemeentelijk
subsidie aan de vereeniging, van
welke hij zelf en zijn echtgenoote
loontrekkenden waren. Zeer terecht
werd daarop aanmerking gemaakt in
een der Amsterdamsche raadscom
missies. Dr. Abrahams echter blijkt
een vindingrijk man te zijn. In een
volgende bestuursvergadering werd
besloten, dat de voorzitter als keurend
arts zijn salaris zou laten vallen,
maar de daarmee vrijgekomen f 2000
werden nu toegevoegd aan het salaris
van de secretaresse. Mevr. Abrahams,
die nu voortaan f 5000 per jaar
toucheert.
Deze cumulatie van betrekkingen
en functies is wel een zeer erger
lijke
In het algemeen vinden we dat
ambtelijk teren op liefdegelden, waar
zulks niet hoogst noodzakelijk is,
een missttnd. Vroeger werd aan
zulke dingen niet gedacht. Het sprak
Een plattelandsgeschiedenis
yan de Belg.-Limb. grens.
En Jan stapte met groote schreden
over den breeden rijksweg.
De Julizon scheen nu en dan
heet achter kleine grauwe wolkjes
uit. In 't Noorden was 't een
gehamelslaagde lucht, terwijl langs
den Oosterkar.t grijze onweder-
stompen dreigend omhoog heuvel
den. Zwaluwen vlogen eerst laag,
en kris en kras, scheerden de
akkers en zwiepten zich dan op
eens pijlsnel in de hoogte. Langs
heel den weg, sjirpte, vinkte en
orgelde een koor van vogeltjes.
Weinig aandacht schonk de
hoer aan het natuurschoon. Iemand
die dage-lijks in bosch en veld
werkt, geniet zoo hartstochtelijk
niet meer van het bekoorlijke, het
zonnige, het prachtige van Gods
heerlijke schepping. Wel keek Jan
naar de rijpende veldvruchten,
nauwlettend of ze minder of meer
beloofden dan de zijne. Als hij
graan bemerkte dat hooger opbloei
de dan het zijne, dan kropten hem
spijt en nijd in de keelbij het
zien van magere halmpjes zwol
zijn boezem van rechtmatige fier-
toen vanzelf, dat liefdewerk pro
Deo verricht moest worden. In onzen
tijd is van hulp en ondersteuning een
zaak gemaakt. De organisatie is
daardoor dikwijls veel verbeterd,
maar van het aloude liefdewerk is
alleen het werk en het loon
overgebleven. De liefde is in het
gedrang gekomen. In Amsterdam
hebben we nu een perfect werkenden
Armenraad, die het publiek regel
matig waarschuwt, dat het aan dezen
of genen geen cent moet geven,
als-ie aan de deur komt, omdat b.v.
van het ingezamelde slechts een deel
ten behoeve van het voorgewende
deel wordt besteed. Voor dat nuttige
werk beurt de secretaris van den
Armenraad jaarlijks f 14000.
Het geval Abrahams wordt in
politieken zin uitgebuit door fascisten
en naMonaal-socialisten.Ten onrechte
dunkt ons.
Als zulke dingen aan het licht
komen, zegenen we in gedachten
onze staatsinrichting, welke toelaat,
dat er publieke controle is, een vrije
roeeningsuiting en een van beoor
deeling. Met de nu aan het licht
gekomen affaire is het politieke leven
van den betrokkene gemoeid het
publieke oordeel kan niet worden
getrotseerd.
Als hier ooit de dictatuur zou
worden gesteld, dan zullen daarmee
de menschen geen engelen zijn ge
worden. Maar als er dan geknoeid
zou worden, dan zou er niemand
wezen, die een protest zou kunnen
of durven uiten. Het recht van con
trole zou verloren zijn, de persvrij
heid zou zijn beknot, de publieke
opinie zou zich niet kunnen uiten...
DE KONINKIJIJKE KRUISWEG
EN
HET KONINKLIJKE KRUISJE
Uit de levensbeschrijvingen bij
den tragischen dood van koning
Albert van België pikten we enkele
mooie bijzonderheden op.
Zoo, ten eerste, dat hij op zijn
doodsbed in de handen hield een
klein kruisje, hem zoo bijzonder
dierbaar, omdat hij het ten geschenke
had ontvangen op een reis door den
Belgischen Congo, op een heel kleine
en armoedige missie statie.
Zoo, ten tweede, dat, tijdens den
oorlog, in een klein kerkje athter
het front, terwijl de aalmoezenier
zijn brevier daar bad, de koning
daar den kruisweg kwam bidden.
Man van levendig geloof 1
Koning met koninklijken gods
dienstzin
Schitterend voorbeeld in onzen tijd,
nu men het Kruis vervangen wil
door hamer en sikkel van de Bolsje
wieken door schootsvel en troffel
van de Vrijmetselarijdoor het af
schuwelijke, draaierige, wanstaltige
hakenkruis van het verwaten natio
naal socialisme.
Schitterend voorbeeld in den H.
Vastentijd, vooral die heilige kruis
wegoefening.
Een man, een koning, die den
kruisweg bidt
Hallo, gij, mannen, die dit leest,
spreekt op hoevelen van u bidden
den Kruisweg mee in dezen H.
Vastentijd, waar hij in uwe parochie
kerk, hetzij Vrijdags, hetzij des
Zondags, wordt gebeden
Hallo, gij mannen, die dit leest,
spreekt op hebt gij wel eens ooit
de kruiswegoefening (mee) gebeden
Een pater, die veel missies gepre
dikt had, vertelde me eens als we
eenige dagen bezig zijn. dan kondi
gen we op zekeren dag afmorgen
avond om 5 uur komt iemand anders
preeken het zal een heel bijzondere
heid en streelende eigenliefde
Alles bijeengenomen, konden deze
boerkens met hun veldgewassen
aan het zijne niet komen rieken.
Toch nield hij zich nu weinig
bezig met landbouwzaken. Hij was
op weg om een flinke boerin op
te vrijen. In zijn hoofd stond ze
afgebeeld gelijk zij zijn moest. Zij
prijkte er als ingelijst met het
driedubbele opschriftrijk, gierig
en gezond. Gezond ook, zoo niet
moest hij te veel aan den dokter
geven, juist gelijk buurman Frans
die altijd zei, dat hij met de ziekte
van zijn vrouw een fortuin had
verdokterd.
Op schoonheid kwam het hem
minder aan. Een boerenvrouw was
nu juist ook geen weeldeartikel...
Mechanisch volgde zijn lichaam
den weg, terwijl zijn denkende
geest bezig was met zijn liefde-
raadsel op te lossen.
Hij wikte en kwikte het voor en
tegen. Zoo hij zich eens brand-
netelde of haarenkelde?
Dat gebeurde meer en dan lag
zijn mooie boerderijtje in vlam
mende assche.
Hij bleef plotseling stokstijf
staan. Hij wilde op eens terug-
keeren. Maar neen, daar waren
ook nog bijeenhoudende, heel
oppassende meisjes. Zoo een zou
en moest hij hebben 1 En sneller
beende hij weder over den weg.
Dikwijls sprak hij hardop, als
beantwoordde hij de vragen, hem
door een onzichtbaren persoon
preek zijnNatuurlijk is het dan
altijd stampvol. En wat doen we
dan Dan.bidden we de kruisweg
oefening 1 Wie iemand anders, die
dan preeken is... Christus Jezus zelf.
Hij preekt door zijn voorbeeld. En
op zekeren dag kwam er een man
bij den Pater en zei„Pater, wat
heeft me dat toch getroffen I En
vooral de vijfde statie Simon van
Cyrene helpt Jezus het kruis dragen."
Dat kruis van Jezus mee helpen
dragen - die gedachte had dien
man zoo getroost en gesterkt, want
hij had ook vele kruisjes te dragen.
Zoo is het in de wereld.
Ik las eens ergeus, dat de men
schen wereld eigenlijk niet anders is
dan één groote processie van kruis
dragers kleine en groote. vroeg of
laat, gewillig of niet, maar alle men
schen zullen hunne kruisjes te dragen
hebben. En wanneer er dan zijn,
die dat niet goed doen, vooral niet
goed willen doen, maar zich mokkend
verzetten, dan brengen zij die wereld
processie van kruisdragers in de
war.
De koning had ook een kruis te
dragen, en om dat goed te kunnen
dragen, ging hij met Jezus den kruis
weg af 1
Mannen, de mensch is nooit
grooter dan wanneer hij knielt
zegt een beroemd Fransch schrijver.
Vooral wanneer hij knielt bij de
woorden „Wij aanbidden II Chris
tus en wij loven U, omdat Gij door
Uw kruis de wereld hebt verlost".
'O—
Het kruis heeft nog altijd een ver
lossende kracht.
Laten we die verlossende kracht
in dezen H. Boetetijd dikwijls aftrek
ken door het mede-opdragen en het
mede-bidden van de vernieuwing
van het H. Kruisoffer het H. Mis
offer door het dikwijls meebidden
van de H. Kruiswegoefening, wan
neer die in uwe parochiekerk publiek
wordt gehouden, of anders alleen
als ge den tijd hebt.
Schaamt U niet 1
Denk aan dat koninklijk voor
beeld.
Het kruis voorop, zoo varen we
ten hoogen hemel op 1
Zoo hield koning Albert dat kleine
kruisje uit die armoedige missiestatie,
dat hem zoo dierbaar was en dat
hij altijd bij zich droeg, op zijn
doodsbed in zijn handen.
In de kracht van dat kruisje is
hij ten hoogen hemel opgevaren.
Blijve het kruis, het H. Kruis
Misoffer, de Kruiswegoefening ons
dierbaar bidden we daardoor zegen
af over deze arme wereld opdat de
andere symbolen van hamer en sikkel
troffel en schootsvel en het dol-
draaierige, wanstaltige hakenkruis
van het verwaten na'.ionaal-socialisme
ook ons niet overvalle.
Opdat de werking van al deze
onheilbrengende „wereldbeschou
wingen bolschewisme, vrijmetse
larij, nationaal-socialisme ln hun
nen loop mogen worden gestuit.
De koning vond kracht in dat
kruisje uit de arme missiestatie
dat was de gemeenschap der heiligen
in haar schoonsten vormKoning
en bekeerde (wilde) onderdaan, die
elkander vonden en sterkten in de
eenheid van het kruis.
Dat was bovennatuurlijke soli
dariteit.
Zoo bidden wij allen in dezen H.
Boetetijd het H. Misoffer en de
Kruiswegoefening
voor de bekeering der zondaars
voor het heil der wereld.
Aan dezen bovennatuurlijken
solidariteitsplicht mag niemand, ook
de hoogste standen niet, zich ont
trekken.
Het gebed zal de redding der
wereld zijn anders zien we geen
uitkomst...,
gesteld.
Nu en dan bleef hij luisterend
stilstaan om dan weder sneller
zijn weg voort te zetten.
Voorbijgaanders zag hij bijna
niet en van groeten was er geen
sprake. Hij wilde de Hollandsche
grens oversteken.
Om een Hollandsche vrouw
binnen te smokkelen behoefde
men geen inkomende rechten te
betalen. En de Hollandsche
guldens, die zij zou medebrengen
waren in België zooveel franks
meer. Voor zijn geest zweefde
het beeld van een vrouw, zwaar
beladen met rijksdaalders.
Aan den grenspaal, die Holland
van België scheidt, ligt eene
kleine herberg met uithangbord
Alle menschen zijn niet eens
van zin
De een gaan voorbij, de ander
komen in.
Kwamen allen dorstig binnen-
loopen.
Hemel, wat zou ik veel drank
verkoopen1
Jan veegde het Belgische stof
van zijn schoeisel en trad binnen.
Op zijn verzoek bracht de
vriendelijke waard een schuimend
glas bier en de reizende boer
nam van uit zijn binnenzak zijn
boterhammen, belegd met spek.
Hij wikkelde ze stil los uit het
weekblad en begon smakelijk te
Nu op 1 Maart de nieuwe wet op
de organisatie van de openbare or
ganen, belast met de uitvoering van
de sociale verzekering, in werking
treedt, heeft de Algemeene Voor-
lichtings-Commissie van de Vereeni
ging van Raden van Arbeid hierin
aanleiding gevonden tot het geven
van een uiteenzetting aan de pers.
Voor de belanghebbenden is het van
beteekenis de veranderingen te ken
nen, welke de nieuwe wet op het
gebied der sociale verzekering brengt.
Bij deze nieuwe wet blijft het zelf
bestuur der Raden van Arbeid met
directe verantwoordelijkheid tegen
over den Minister bestaan. Het
toezichthoudend lichaam, de Ver
zekeringsraad te 's-Gravenhage, een
instituut, dat zichzelf had overleefd,
is fcchter opgeheven. Met het toe
zicht is nu belast de Rijksverzekerings
bank, welk tot dusver reeds het
financieele gedeelte van de be
slissingen der Raden van Arbeid ten
uitvoer bracht. Hierdoor is meer
eenheid bereikt.
Bovendien wordt het toezicht
verscherpt Raden van Arbeid zullen
de aanwijzingen daarvan moeten
volgen, niet alleen administratief,
maar ook ten aanzien van de
wetsinterpretatie, waardoor een meer
eenvormige rechtsbedeeling wordt
verkregen.
In de organisatie der Raden van
Arbeid is verandering gekomen.
Het bestuurscollege van eiken
Raad, dat tot dusver het eigenlijke
werk deed, is komen te vervallen
De voorzitter behandelt voortaan
de zaken direct met den Raad,
waarvan het ledental is beperkt tot
vier. Bij de samenstelling zullen nu
niet alleen werkgevers en werk
nemers, maar ook in beide groepen
eventueel verschillende richiingen in
aanmerking komen.
Naast het verscherpen van de
centrale is de bedoeling der nieuwe
wet decentralisatie in de uitvoering.
De vereeniging van de Raden
van Arbeid krijgt daarbij een be
langrijke taak als adviseerend lichaam.
Haar adviezen zijn van dwingend
karakter.
Om eenheid te brengen in de
werkzaamheid der Raden van Arbeid
heeft de Vereeniging verschillende
commissies in het leven geroepen.
Een studie commissie behandelt
alle vragen inzake wetsinterpretatie,
waardoor in beslissingen een lijn
kan worden getrokken. De examen
commissie draagt zorg voor de
vorming van een goed onderlegd
ambtenarencorps, gewapend met
deugdelijke kennis der sociale wetten,
van het burgerlijk straf- en staats
recht.
Voor alle kwesties op medisch
gebied is een geneeskundige com
missie in het leven geroepen.
Verder werken een drukwerk
commissie en een algemeene voor
lichtingscommissie mee.
Wat tocli ieder moet weten.
Vooral voor deze laatste instantie
is een belangrijke taak weggelegd.
De kennis van het publiek omtrent
de werking der sociale wetten is nog
verbijsterend gering. In breede krin
gen is men nog ontweiend van de
groote voordeelen, welke zij bieden.
Hoeveel werkgevers b.v. zijn nog
onbekend met het feit, dat wanneer
hun administratie aan bepaalde
eischen voldoet, zij hun verplichtingen
uiterst vereenvoudigd kunnen na
komen met verzamelloonlijsten,
totaalcijfers van uitgekeerd loon,
periodieke opgave van kleine onge
vallen (afloop biDnen zes weken)
peuzelen. Nieuwsgierig
praatzuchtig was de herbergier,
die voor beginsel had die niks
vraagt, die niks weet.
Hij hoorde aan Jan'd dialekt
dat hij Belg, van den onderkant
was en vroeg hem of de reis nog
verder, en of hij om zaken ging.
Nog andere gasten zaten er en
Jan durfde niet zeggen, wat hem
zoo zwaar op z'n lever lag.
Daar werd over weer en wind
gepraat, over de duurte van
Hollandsche en Belgische koeien
en varkens. 't Verschil van
prijzen was zoo overgroot niet
meer.
Maar het Hollandsche ras bleef
nog steeds erg gezocht en daarom
werd nog menig beestje bij
donkeren nacht door sloten en
grachten naar 't Belgisch grond
gebied gesmokkeld.
De andere lui, die den waard
overbekend waren en dorps-
menschen uit Stramproy zijn
moesten, gingen groetend verder.
Een goeden dijk had Jan zich
gelegd en hij bestelde nog een
tweede glas. 't Bier was ten
andere uitstekend; men proefde
nog dat het met hop gebrouwd
was.
't Stramproyer bier is in de
streek zoo goed befaamd als het
Municher bier in de steden.
Volgens den profijtelijken waard
bestond er geen gezonder en
ver8terkender. Die er veel van
dronk behoefde niet te eten.
blokzegels, geldend voor 13 weken
enz.
Van den anderen kant geldt dit
voor de werknemers. Zeer velen
komen in aanmerking voor invalidi-
teitsrente, terwijl zij... geen aanvraag
doen. Het is meermalen voorgekomen,
dat door een gelukkig toeval per
sonen tot de ontdekking kwameu,
dat zij op belangrijke bedragen of
jaarrenten recht hadden.
Een weduwe vond, 4i/s jaar na
het overlijden van haar man, diens
oude rentekaart. Aanvankelijk wilde
zij hem weggooien. Zij leverde hem
echter in en toen bleek, dat zij recht
had op... f 850 in eens en verder
f 187.20 per jaar.
Ook vergeten velen, dat wanneer
b.v. de man, die nooit een rente-
kaart heeft gehad, overlijdt en de
vrouw vroeger vóór haar huwelijk
wel verzekerd was, zij uit dien
hoofde recht heeft op jaarrente voor
haar kinderen.
Dit zijn enkele sprekende staaltjes,
hoe noodzakelijk voorlichting in
deze is. Het uitstekend propaganda
materiaal, dat hiertoe in omloop
wordt gebracht, kan zeer veel goeds
uitrichten.
Aardige begrippen.
Wel een boerinnenbond, maar
geen Bond voor Groote Gezinnen
Met instemming nemen we uit
„Het Gezin" de volgende schets
over, van de hand van Pater Janssen
O.F.M.
Er ligt ergens een aardig flink
dorp. Ge kunt het u wel voor
stellen, een oude kerk, met dikke
boomen erom heen, een proper
pleintje en rondom huisjes met roode
daken, hier en daar er tusschen een
statig heerenhuis met een stoep en
zeker drie cafés.
Het is er altijd stil, zoo rustig
behalve op Zondag als de Missen
uitgaan, en natuurlijk als er kermis
is.
Doch nu, op een gewonen
Zondagmiddag was er iets bijzonders
te doen.
Goed en wel na de Vespers trok
al wat gehuwde vrouw was naar
een van de cat'é's. Een groote groep
mannen stond het zwijgend en
rookend aan te zien, hoe druk
pratend en bewegend de eene
vrouw na de andere achter de
glazen klapdeur van Het Wilte Hert
verdween.
Och, och, als de huismoeders
zoo beginnen zuchtte de bakker en
klopte zijn pijp uit. Ik zal dan
maar naar onze kinderen ga an kijken.
Ik ben er tegen, wat ze ook
besluiten, mopperde de boer van
Aldehof.
Het moet gezegd worden, de
vergadering was goed voorbereid
de vrouwelijke nieuwsgierigheid was
door een circulaire gespannen het
was van den preekstoel afgekondigd
dus.... De spreekster kon tevreden
zijn over de opkomst.
En aandachtig was het gehoor
ook.
Wat er verteld werd Ze waren
allemaal boerinnen en a!s boerinnen
hadden ze allemaal dezelfde belangen
namelijk te worden en te zijn een
goede boerin in het werk, een goede
boerin voor den man, een goede
boerin in huis en dan Roomsch en
braaf blijven. Door zich te ver
eenigen zouden ze dat doel kunnen
bereiken. Dus., laten we oprichten
een boerinnenbond.
Toen de spreekster geëindigd was,
volgde de rondvraag. Een goede,
stevige huismoeder stond op, zoo
een die je kan aanzien, dat ze de
potlepel zwaait voor 12 monden.
Eq wat verlegen en onhandig kwam
Men werd er niet flauw op.
Dit was met geen apothekers-
rommel maar met zuiver graan
gestookt.
Nu ze alleen waren, vroeg de
vergunninghouder
Onder ons gezegd en stil
gezwegen, zeggen de klappeien:
Komt de vriend soms voor een
Hollandsche koe
Hij wist er nog veel slaan en
kende ook mannen, die ze voor
een rijksdaalder op 't Belgisch
brengen wilden. Wat bij hem
verhandeld, gekocht en verkocht
werd dat was bar.
Zijn herberg langs den straatweg
was vooral druk bezocht door de
smokkelaars.
Die mannen deden goede
zaakjes en hij vertapte er veel bij.
Op ieder koopje en verkoopje
werd menig pintje ter kele
Jan, die met den vinger stil op
tafel tikte en trommelde en
knikkebollend de welsprekende
rede van den waard aangehoord
had, werd een beetje meer thuis:
Hij was wel op zoek, maar..
Mr..
Misschien om een beestje
met twee beenen.
Jst.. juist, stotterde lachend
Jan..
De bierslijter kende al de
huwbare dochters van het dorp.
Daar waren er met veel en met
weinig geld.
Schoone Eva's kinderen en
het eruit
.Zouden we het wel doen, juf
frouw, een boerinnenbond oprichten
Wij, moeders van groote gezinnen,
hebben zoo weinig tijd en begrip
om zulke dingen goed bij te houden.
Ik heb mijn man eens hooren zeggen,
dat het zoo goed zou zijn, als er
hier een bond voor groote gezinnen
kwam, dan konden onze mannen..."
Verschillende vrouwtjes zaten al
instemmend te knikken, doch ineens
zweeg ze, en zat, want er was
iemaDd opgestaan, en sprak en het
klonk haast als een bevel
„Hier komt een boerinnenbond.
Als er een boerinnenbond is, dan is
er geen bond voor groote gezinnen
noodig. Een boerinnenbond zorgt
hier in het dorp voor alles, ook
voor groote gezinnen."
Boem
Wie zal het wagen iets kwaads
van een boerinnenbond te zeggen
Me dunkt, dat er nog heel wat
blaren van de boomen zullen vallen,
eer overal de „aardige" begrippen
over den Bond voor Groote Gezin
nen tot waardige omgezet zullen zijn.
Vooral op onze groote dorpen,
dorpen van 5, 8, 12.000 inwoners
doet men soms net, of daar de Bond
voor Groote Gezinnen geen reden
van bestaan heeft, omdat er zooveel
vereenigingen zijn, of omdat andere
vereenigingen zich ook op gezins
actie toeleggen. En zoo blijven er
te veel dorpen zonder een afdeeling
en te veel dorpsbewoners buiten den
Bond.
Weet u, lezers, lezeressen, wat u
moet doen U hebt wel een familie
lid, een kennis ergens op een dorp
wonen, waar nog geen afdeeling be
staat. Praat er eens over. Zie eens,
of er geen kans is, om een stoor te
geven tot oprichting van een afdee
ling. Met wat ijver en doorzettings
vermogen lukt het soms wonderlijk.
Hoe het met die boerinnenbond is
afgeloopen Die is er niet gekomen.
Dien zelfden avond zaten in „Het
Witte Hert" de boer van de Alden-
hof en de bakker bij een glas bier.
De bakker had een booze bui. Zijn
vrouw was kwaad geweest, omdat
hij zija jongske een verkeerde luier
had aangedaan en de melk was aan
gebrand. Een uur lang zeiden ze
niets.
Ineens dronk de bakker zijn laatste
restje leeg, stond op en zei„Wat
hebben we aan al die organisaties,
als we geen goede gezinnen hebben?"
Toen zei de boer flegmatiek
„Goede gezinnen door goede gezins
actie goede gezinsactie door den
Bond van Groote Gezinnen."
Ingekomen en vertrokken
personen
van 23 Februari tot 2 Maart
VERTROKKEN
M. van Loon, verpleegster naar
Bergen op Zoom Kremerstraat 1
A. van Lee, idem naar Rosmalen
Kruisstraat
Th. Rief wed, Tromp, z.b., naar
Nijmegen Oude Graafscheweg 11
F. Pouwels, verpleger idem naar
Nijmegen Graafscheweg 7
A. Linders, dienstbode n. Bergen
Well E 72
A. Jacobs, dienstbode naar Maas
hees Overloon A60
E. Bombeeck, verpleger, n. Lierop
Sluis 10
W. Hendriks, dienstknecht naar
Maashees Overloon
P. Marcellis, dienstbode n. Hom
H. Speijcken. idem n. Meerlo A97.
Vraagt ge alleen tandpasta, dan kan
men U van alles g:ven. Vraagt
daarom beslist IVOROL, en ge
ontvangt de beste tandpasta.
minder schoone, zelfs leelijke
wachten met ongeduld op den
waren Jozef. Allen zalen gereed
om 't nestje uit te vliegen, evenals
jonge kirrende duiven op 't
spijkerplankje.
Dat waren kostelijke inlichtingen
voor den zoekenden Jan, die een
derde glas durfde bestellen en
voor der, eersten keer van zijn
leven ook vijf centen klinkend
op tafel wierp voor den baas.
Jan voelde zich een beetje meer
op zijn gemak en begon nu te
vertellen, dat hij een flinke boer
was met zooveel hektaren eigen
dom en zooveel liggend geld.
Ook had hij nog heel wat te
verwachten van een suikeroom en
van een heerbroeder.
In zijn streek waren de ge
goede meisjes een uitzondering.
De meesten hadden in 't
boerenbedrijf geen zin, wilden als
prinsessen gekleed gaan en
wierpen liever hun liefdenetten op
een penneiikker.
Echte boerinnen, die hand aan
't werk durven slaan, die een
cent in tweeen kunnen bijten,
die niet bang zijn een paardevijg
met de tien vingers, op te rapen,
die waren te zijnent zoek geraakt
Er hing een kwade lucht over
hel Kempische boerenvolk. Maar,
profeette Jan, moesten na de
vette boerenjaren eens magere
komen, dan zouden er heel wat
boerenwoningen, die nu nog
altijd op papierenbalken rusten