TWEEDE BLAD VAN PEEL EN MAAS Geld Jan. Moreele stompzinnigheid. FEUILLETON. De puntjes op de i Sociale verzeke ringswetten. Weet wat ge koopt Zaterdag 10 Maart 1934 Vijf en vijftigste Jaargang No 10 Het geval-Abrahams. de hoofd stedelijke wethouder, wekt verbazing en ergernis. Ook wij hebben versteld gestaan, dat iemand van zijn politieke standing en intellectualiteit, iemand die geroepen is bovendien om een goed en juist gemeenschapsgevoelen te onderhouden en bij anderen te wekken, zich tegenover de gemeen schap zóó kan misdragen, dat zijn handelingen bedenkelijk veel op corruptie beginnen te lijken. Dr. Abrahams deed het niet stie- kum of achterbaks, dat was in het becritiseerde geval vrijwel on mogelijk. Maar dat doet de zaak tenslotte slechts te erger lijken. Dr. Abrahams heeft kunnen voorzien, dat wat hij deed publiek kon worden en hij zou het vermoedelijk dus hebben nagelaten, wanneer hij had kunnen voorzien, hoe slecht zijn geste zou worden beoordeeld. Het moet dus wel zijn, dat de hoofd stedelijke wethouder geen inzicht had in hetgeen hij ondernam, althans dat de immoreele beteekenis niet tot hem is doorgedrongen. Het is een kwestie geweest van moreele stomp zinnigheid Herinneren we nog even aan de feiten. Er bestaat een charitatieve vereeniging, genaamd Trein 8,28. Doel is de uitzending naar buiten van zieke en zwakke, prae-tuber- culeuze kinderen. Die uitzending wordt bekostigd uit liefdegaven van de bevolking des lands en voorts uit subsidies, dus „steun" bijdragen van de overheid. Het is alles zuiver „armengeld". Dr. Abrahams is keurend genees heer van de vereeniging en ontvangt daarvoor een salaris van f 2000, 's jaars. We geven toe, dat niet ieder zich voor zich zelf maatschap pelijk verantwoord kan achten, wan neer hij voor liefdadigheidsvereeni- gingen uitsluitend pro Deo werkt. Wel meenen we hei onjuist, dat Dr. Abrahams behalve gesalarieerde van Trein 8.28 ook voorzitter dezer vereeniging is en als zoodanig in vloed kon laten gelden op bezoldi ging e.d. van zich zelf als ge-emplo- yeerde. Deze invloed kon te grooter zijn, omdat zijn echtgenoote van de ge noemde vereeniging.., secretaresse was. Ook zij ontving en ontvangt bovendien als zoodanig salaris, n.l. f 3000,per jaar 1 Van liefdegelden. Was er al wanverhouding tusschen den keurenden dokter Abrahams en voorzitter Dr. Abrahams, de wan verhouding werd nog gecompliceer der, doordat wethouder Dr. Abrahams grooten invloed kon laten gelden bij de vaststelling van het gemeentelijk subsidie aan de vereeniging, van welke hij zelf en zijn echtgenoote loontrekkenden waren. Zeer terecht werd daarop aanmerking gemaakt in een der Amsterdamsche raadscom missies. Dr. Abrahams echter blijkt een vindingrijk man te zijn. In een volgende bestuursvergadering werd besloten, dat de voorzitter als keurend arts zijn salaris zou laten vallen, maar de daarmee vrijgekomen f 2000 werden nu toegevoegd aan het salaris van de secretaresse. Mevr. Abrahams, die nu voortaan f 5000 per jaar toucheert. Deze cumulatie van betrekkingen en functies is wel een zeer erger lijke In het algemeen vinden we dat ambtelijk teren op liefdegelden, waar zulks niet hoogst noodzakelijk is, een missttnd. Vroeger werd aan zulke dingen niet gedacht. Het sprak Een plattelandsgeschiedenis yan de Belg.-Limb. grens. En Jan stapte met groote schreden over den breeden rijksweg. De Julizon scheen nu en dan heet achter kleine grauwe wolkjes uit. In 't Noorden was 't een gehamelslaagde lucht, terwijl langs den Oosterkar.t grijze onweder- stompen dreigend omhoog heuvel den. Zwaluwen vlogen eerst laag, en kris en kras, scheerden de akkers en zwiepten zich dan op eens pijlsnel in de hoogte. Langs heel den weg, sjirpte, vinkte en orgelde een koor van vogeltjes. Weinig aandacht schonk de hoer aan het natuurschoon. Iemand die dage-lijks in bosch en veld werkt, geniet zoo hartstochtelijk niet meer van het bekoorlijke, het zonnige, het prachtige van Gods heerlijke schepping. Wel keek Jan naar de rijpende veldvruchten, nauwlettend of ze minder of meer beloofden dan de zijne. Als hij graan bemerkte dat hooger opbloei de dan het zijne, dan kropten hem spijt en nijd in de keelbij het zien van magere halmpjes zwol zijn boezem van rechtmatige fier- toen vanzelf, dat liefdewerk pro Deo verricht moest worden. In onzen tijd is van hulp en ondersteuning een zaak gemaakt. De organisatie is daardoor dikwijls veel verbeterd, maar van het aloude liefdewerk is alleen het werk en het loon overgebleven. De liefde is in het gedrang gekomen. In Amsterdam hebben we nu een perfect werkenden Armenraad, die het publiek regel matig waarschuwt, dat het aan dezen of genen geen cent moet geven, als-ie aan de deur komt, omdat b.v. van het ingezamelde slechts een deel ten behoeve van het voorgewende deel wordt besteed. Voor dat nuttige werk beurt de secretaris van den Armenraad jaarlijks f 14000. Het geval Abrahams wordt in politieken zin uitgebuit door fascisten en naMonaal-socialisten.Ten onrechte dunkt ons. Als zulke dingen aan het licht komen, zegenen we in gedachten onze staatsinrichting, welke toelaat, dat er publieke controle is, een vrije roeeningsuiting en een van beoor deeling. Met de nu aan het licht gekomen affaire is het politieke leven van den betrokkene gemoeid het publieke oordeel kan niet worden getrotseerd. Als hier ooit de dictatuur zou worden gesteld, dan zullen daarmee de menschen geen engelen zijn ge worden. Maar als er dan geknoeid zou worden, dan zou er niemand wezen, die een protest zou kunnen of durven uiten. Het recht van con trole zou verloren zijn, de persvrij heid zou zijn beknot, de publieke opinie zou zich niet kunnen uiten... DE KONINKIJIJKE KRUISWEG EN HET KONINKLIJKE KRUISJE Uit de levensbeschrijvingen bij den tragischen dood van koning Albert van België pikten we enkele mooie bijzonderheden op. Zoo, ten eerste, dat hij op zijn doodsbed in de handen hield een klein kruisje, hem zoo bijzonder dierbaar, omdat hij het ten geschenke had ontvangen op een reis door den Belgischen Congo, op een heel kleine en armoedige missie statie. Zoo, ten tweede, dat, tijdens den oorlog, in een klein kerkje athter het front, terwijl de aalmoezenier zijn brevier daar bad, de koning daar den kruisweg kwam bidden. Man van levendig geloof 1 Koning met koninklijken gods dienstzin Schitterend voorbeeld in onzen tijd, nu men het Kruis vervangen wil door hamer en sikkel van de Bolsje wieken door schootsvel en troffel van de Vrijmetselarijdoor het af schuwelijke, draaierige, wanstaltige hakenkruis van het verwaten natio naal socialisme. Schitterend voorbeeld in den H. Vastentijd, vooral die heilige kruis wegoefening. Een man, een koning, die den kruisweg bidt Hallo, gij, mannen, die dit leest, spreekt op hoevelen van u bidden den Kruisweg mee in dezen H. Vastentijd, waar hij in uwe parochie kerk, hetzij Vrijdags, hetzij des Zondags, wordt gebeden Hallo, gij mannen, die dit leest, spreekt op hebt gij wel eens ooit de kruiswegoefening (mee) gebeden Een pater, die veel missies gepre dikt had, vertelde me eens als we eenige dagen bezig zijn. dan kondi gen we op zekeren dag afmorgen avond om 5 uur komt iemand anders preeken het zal een heel bijzondere heid en streelende eigenliefde Alles bijeengenomen, konden deze boerkens met hun veldgewassen aan het zijne niet komen rieken. Toch nield hij zich nu weinig bezig met landbouwzaken. Hij was op weg om een flinke boerin op te vrijen. In zijn hoofd stond ze afgebeeld gelijk zij zijn moest. Zij prijkte er als ingelijst met het driedubbele opschriftrijk, gierig en gezond. Gezond ook, zoo niet moest hij te veel aan den dokter geven, juist gelijk buurman Frans die altijd zei, dat hij met de ziekte van zijn vrouw een fortuin had verdokterd. Op schoonheid kwam het hem minder aan. Een boerenvrouw was nu juist ook geen weeldeartikel... Mechanisch volgde zijn lichaam den weg, terwijl zijn denkende geest bezig was met zijn liefde- raadsel op te lossen. Hij wikte en kwikte het voor en tegen. Zoo hij zich eens brand- netelde of haarenkelde? Dat gebeurde meer en dan lag zijn mooie boerderijtje in vlam mende assche. Hij bleef plotseling stokstijf staan. Hij wilde op eens terug- keeren. Maar neen, daar waren ook nog bijeenhoudende, heel oppassende meisjes. Zoo een zou en moest hij hebben 1 En sneller beende hij weder over den weg. Dikwijls sprak hij hardop, als beantwoordde hij de vragen, hem door een onzichtbaren persoon preek zijnNatuurlijk is het dan altijd stampvol. En wat doen we dan Dan.bidden we de kruisweg oefening 1 Wie iemand anders, die dan preeken is... Christus Jezus zelf. Hij preekt door zijn voorbeeld. En op zekeren dag kwam er een man bij den Pater en zei„Pater, wat heeft me dat toch getroffen I En vooral de vijfde statie Simon van Cyrene helpt Jezus het kruis dragen." Dat kruis van Jezus mee helpen dragen - die gedachte had dien man zoo getroost en gesterkt, want hij had ook vele kruisjes te dragen. Zoo is het in de wereld. Ik las eens ergeus, dat de men schen wereld eigenlijk niet anders is dan één groote processie van kruis dragers kleine en groote. vroeg of laat, gewillig of niet, maar alle men schen zullen hunne kruisjes te dragen hebben. En wanneer er dan zijn, die dat niet goed doen, vooral niet goed willen doen, maar zich mokkend verzetten, dan brengen zij die wereld processie van kruisdragers in de war. De koning had ook een kruis te dragen, en om dat goed te kunnen dragen, ging hij met Jezus den kruis weg af 1 Mannen, de mensch is nooit grooter dan wanneer hij knielt zegt een beroemd Fransch schrijver. Vooral wanneer hij knielt bij de woorden „Wij aanbidden II Chris tus en wij loven U, omdat Gij door Uw kruis de wereld hebt verlost". 'O— Het kruis heeft nog altijd een ver lossende kracht. Laten we die verlossende kracht in dezen H. Boetetijd dikwijls aftrek ken door het mede-opdragen en het mede-bidden van de vernieuwing van het H. Kruisoffer het H. Mis offer door het dikwijls meebidden van de H. Kruiswegoefening, wan neer die in uwe parochiekerk publiek wordt gehouden, of anders alleen als ge den tijd hebt. Schaamt U niet 1 Denk aan dat koninklijk voor beeld. Het kruis voorop, zoo varen we ten hoogen hemel op 1 Zoo hield koning Albert dat kleine kruisje uit die armoedige missiestatie, dat hem zoo dierbaar was en dat hij altijd bij zich droeg, op zijn doodsbed in zijn handen. In de kracht van dat kruisje is hij ten hoogen hemel opgevaren. Blijve het kruis, het H. Kruis Misoffer, de Kruiswegoefening ons dierbaar bidden we daardoor zegen af over deze arme wereld opdat de andere symbolen van hamer en sikkel troffel en schootsvel en het dol- draaierige, wanstaltige hakenkruis van het verwaten na'.ionaal-socialisme ook ons niet overvalle. Opdat de werking van al deze onheilbrengende „wereldbeschou wingen bolschewisme, vrijmetse larij, nationaal-socialisme ln hun nen loop mogen worden gestuit. De koning vond kracht in dat kruisje uit de arme missiestatie dat was de gemeenschap der heiligen in haar schoonsten vormKoning en bekeerde (wilde) onderdaan, die elkander vonden en sterkten in de eenheid van het kruis. Dat was bovennatuurlijke soli dariteit. Zoo bidden wij allen in dezen H. Boetetijd het H. Misoffer en de Kruiswegoefening voor de bekeering der zondaars voor het heil der wereld. Aan dezen bovennatuurlijken solidariteitsplicht mag niemand, ook de hoogste standen niet, zich ont trekken. Het gebed zal de redding der wereld zijn anders zien we geen uitkomst..., gesteld. Nu en dan bleef hij luisterend stilstaan om dan weder sneller zijn weg voort te zetten. Voorbijgaanders zag hij bijna niet en van groeten was er geen sprake. Hij wilde de Hollandsche grens oversteken. Om een Hollandsche vrouw binnen te smokkelen behoefde men geen inkomende rechten te betalen. En de Hollandsche guldens, die zij zou medebrengen waren in België zooveel franks meer. Voor zijn geest zweefde het beeld van een vrouw, zwaar beladen met rijksdaalders. Aan den grenspaal, die Holland van België scheidt, ligt eene kleine herberg met uithangbord Alle menschen zijn niet eens van zin De een gaan voorbij, de ander komen in. Kwamen allen dorstig binnen- loopen. Hemel, wat zou ik veel drank verkoopen1 Jan veegde het Belgische stof van zijn schoeisel en trad binnen. Op zijn verzoek bracht de vriendelijke waard een schuimend glas bier en de reizende boer nam van uit zijn binnenzak zijn boterhammen, belegd met spek. Hij wikkelde ze stil los uit het weekblad en begon smakelijk te Nu op 1 Maart de nieuwe wet op de organisatie van de openbare or ganen, belast met de uitvoering van de sociale verzekering, in werking treedt, heeft de Algemeene Voor- lichtings-Commissie van de Vereeni ging van Raden van Arbeid hierin aanleiding gevonden tot het geven van een uiteenzetting aan de pers. Voor de belanghebbenden is het van beteekenis de veranderingen te ken nen, welke de nieuwe wet op het gebied der sociale verzekering brengt. Bij deze nieuwe wet blijft het zelf bestuur der Raden van Arbeid met directe verantwoordelijkheid tegen over den Minister bestaan. Het toezichthoudend lichaam, de Ver zekeringsraad te 's-Gravenhage, een instituut, dat zichzelf had overleefd, is fcchter opgeheven. Met het toe zicht is nu belast de Rijksverzekerings bank, welk tot dusver reeds het financieele gedeelte van de be slissingen der Raden van Arbeid ten uitvoer bracht. Hierdoor is meer eenheid bereikt. Bovendien wordt het toezicht verscherpt Raden van Arbeid zullen de aanwijzingen daarvan moeten volgen, niet alleen administratief, maar ook ten aanzien van de wetsinterpretatie, waardoor een meer eenvormige rechtsbedeeling wordt verkregen. In de organisatie der Raden van Arbeid is verandering gekomen. Het bestuurscollege van eiken Raad, dat tot dusver het eigenlijke werk deed, is komen te vervallen De voorzitter behandelt voortaan de zaken direct met den Raad, waarvan het ledental is beperkt tot vier. Bij de samenstelling zullen nu niet alleen werkgevers en werk nemers, maar ook in beide groepen eventueel verschillende richiingen in aanmerking komen. Naast het verscherpen van de centrale is de bedoeling der nieuwe wet decentralisatie in de uitvoering. De vereeniging van de Raden van Arbeid krijgt daarbij een be langrijke taak als adviseerend lichaam. Haar adviezen zijn van dwingend karakter. Om eenheid te brengen in de werkzaamheid der Raden van Arbeid heeft de Vereeniging verschillende commissies in het leven geroepen. Een studie commissie behandelt alle vragen inzake wetsinterpretatie, waardoor in beslissingen een lijn kan worden getrokken. De examen commissie draagt zorg voor de vorming van een goed onderlegd ambtenarencorps, gewapend met deugdelijke kennis der sociale wetten, van het burgerlijk straf- en staats recht. Voor alle kwesties op medisch gebied is een geneeskundige com missie in het leven geroepen. Verder werken een drukwerk commissie en een algemeene voor lichtingscommissie mee. Wat tocli ieder moet weten. Vooral voor deze laatste instantie is een belangrijke taak weggelegd. De kennis van het publiek omtrent de werking der sociale wetten is nog verbijsterend gering. In breede krin gen is men nog ontweiend van de groote voordeelen, welke zij bieden. Hoeveel werkgevers b.v. zijn nog onbekend met het feit, dat wanneer hun administratie aan bepaalde eischen voldoet, zij hun verplichtingen uiterst vereenvoudigd kunnen na komen met verzamelloonlijsten, totaalcijfers van uitgekeerd loon, periodieke opgave van kleine onge vallen (afloop biDnen zes weken) peuzelen. Nieuwsgierig praatzuchtig was de herbergier, die voor beginsel had die niks vraagt, die niks weet. Hij hoorde aan Jan'd dialekt dat hij Belg, van den onderkant was en vroeg hem of de reis nog verder, en of hij om zaken ging. Nog andere gasten zaten er en Jan durfde niet zeggen, wat hem zoo zwaar op z'n lever lag. Daar werd over weer en wind gepraat, over de duurte van Hollandsche en Belgische koeien en varkens. 't Verschil van prijzen was zoo overgroot niet meer. Maar het Hollandsche ras bleef nog steeds erg gezocht en daarom werd nog menig beestje bij donkeren nacht door sloten en grachten naar 't Belgisch grond gebied gesmokkeld. De andere lui, die den waard overbekend waren en dorps- menschen uit Stramproy zijn moesten, gingen groetend verder. Een goeden dijk had Jan zich gelegd en hij bestelde nog een tweede glas. 't Bier was ten andere uitstekend; men proefde nog dat het met hop gebrouwd was. 't Stramproyer bier is in de streek zoo goed befaamd als het Municher bier in de steden. Volgens den profijtelijken waard bestond er geen gezonder en ver8terkender. Die er veel van dronk behoefde niet te eten. blokzegels, geldend voor 13 weken enz. Van den anderen kant geldt dit voor de werknemers. Zeer velen komen in aanmerking voor invalidi- teitsrente, terwijl zij... geen aanvraag doen. Het is meermalen voorgekomen, dat door een gelukkig toeval per sonen tot de ontdekking kwameu, dat zij op belangrijke bedragen of jaarrenten recht hadden. Een weduwe vond, 4i/s jaar na het overlijden van haar man, diens oude rentekaart. Aanvankelijk wilde zij hem weggooien. Zij leverde hem echter in en toen bleek, dat zij recht had op... f 850 in eens en verder f 187.20 per jaar. Ook vergeten velen, dat wanneer b.v. de man, die nooit een rente- kaart heeft gehad, overlijdt en de vrouw vroeger vóór haar huwelijk wel verzekerd was, zij uit dien hoofde recht heeft op jaarrente voor haar kinderen. Dit zijn enkele sprekende staaltjes, hoe noodzakelijk voorlichting in deze is. Het uitstekend propaganda materiaal, dat hiertoe in omloop wordt gebracht, kan zeer veel goeds uitrichten. Aardige begrippen. Wel een boerinnenbond, maar geen Bond voor Groote Gezinnen Met instemming nemen we uit „Het Gezin" de volgende schets over, van de hand van Pater Janssen O.F.M. Er ligt ergens een aardig flink dorp. Ge kunt het u wel voor stellen, een oude kerk, met dikke boomen erom heen, een proper pleintje en rondom huisjes met roode daken, hier en daar er tusschen een statig heerenhuis met een stoep en zeker drie cafés. Het is er altijd stil, zoo rustig behalve op Zondag als de Missen uitgaan, en natuurlijk als er kermis is. Doch nu, op een gewonen Zondagmiddag was er iets bijzonders te doen. Goed en wel na de Vespers trok al wat gehuwde vrouw was naar een van de cat'é's. Een groote groep mannen stond het zwijgend en rookend aan te zien, hoe druk pratend en bewegend de eene vrouw na de andere achter de glazen klapdeur van Het Wilte Hert verdween. Och, och, als de huismoeders zoo beginnen zuchtte de bakker en klopte zijn pijp uit. Ik zal dan maar naar onze kinderen ga an kijken. Ik ben er tegen, wat ze ook besluiten, mopperde de boer van Aldehof. Het moet gezegd worden, de vergadering was goed voorbereid de vrouwelijke nieuwsgierigheid was door een circulaire gespannen het was van den preekstoel afgekondigd dus.... De spreekster kon tevreden zijn over de opkomst. En aandachtig was het gehoor ook. Wat er verteld werd Ze waren allemaal boerinnen en a!s boerinnen hadden ze allemaal dezelfde belangen namelijk te worden en te zijn een goede boerin in het werk, een goede boerin voor den man, een goede boerin in huis en dan Roomsch en braaf blijven. Door zich te ver eenigen zouden ze dat doel kunnen bereiken. Dus., laten we oprichten een boerinnenbond. Toen de spreekster geëindigd was, volgde de rondvraag. Een goede, stevige huismoeder stond op, zoo een die je kan aanzien, dat ze de potlepel zwaait voor 12 monden. Eq wat verlegen en onhandig kwam Men werd er niet flauw op. Dit was met geen apothekers- rommel maar met zuiver graan gestookt. Nu ze alleen waren, vroeg de vergunninghouder Onder ons gezegd en stil gezwegen, zeggen de klappeien: Komt de vriend soms voor een Hollandsche koe Hij wist er nog veel slaan en kende ook mannen, die ze voor een rijksdaalder op 't Belgisch brengen wilden. Wat bij hem verhandeld, gekocht en verkocht werd dat was bar. Zijn herberg langs den straatweg was vooral druk bezocht door de smokkelaars. Die mannen deden goede zaakjes en hij vertapte er veel bij. Op ieder koopje en verkoopje werd menig pintje ter kele Jan, die met den vinger stil op tafel tikte en trommelde en knikkebollend de welsprekende rede van den waard aangehoord had, werd een beetje meer thuis: Hij was wel op zoek, maar.. Mr.. Misschien om een beestje met twee beenen. Jst.. juist, stotterde lachend Jan.. De bierslijter kende al de huwbare dochters van het dorp. Daar waren er met veel en met weinig geld. Schoone Eva's kinderen en het eruit .Zouden we het wel doen, juf frouw, een boerinnenbond oprichten Wij, moeders van groote gezinnen, hebben zoo weinig tijd en begrip om zulke dingen goed bij te houden. Ik heb mijn man eens hooren zeggen, dat het zoo goed zou zijn, als er hier een bond voor groote gezinnen kwam, dan konden onze mannen..." Verschillende vrouwtjes zaten al instemmend te knikken, doch ineens zweeg ze, en zat, want er was iemaDd opgestaan, en sprak en het klonk haast als een bevel „Hier komt een boerinnenbond. Als er een boerinnenbond is, dan is er geen bond voor groote gezinnen noodig. Een boerinnenbond zorgt hier in het dorp voor alles, ook voor groote gezinnen." Boem Wie zal het wagen iets kwaads van een boerinnenbond te zeggen Me dunkt, dat er nog heel wat blaren van de boomen zullen vallen, eer overal de „aardige" begrippen over den Bond voor Groote Gezin nen tot waardige omgezet zullen zijn. Vooral op onze groote dorpen, dorpen van 5, 8, 12.000 inwoners doet men soms net, of daar de Bond voor Groote Gezinnen geen reden van bestaan heeft, omdat er zooveel vereenigingen zijn, of omdat andere vereenigingen zich ook op gezins actie toeleggen. En zoo blijven er te veel dorpen zonder een afdeeling en te veel dorpsbewoners buiten den Bond. Weet u, lezers, lezeressen, wat u moet doen U hebt wel een familie lid, een kennis ergens op een dorp wonen, waar nog geen afdeeling be staat. Praat er eens over. Zie eens, of er geen kans is, om een stoor te geven tot oprichting van een afdee ling. Met wat ijver en doorzettings vermogen lukt het soms wonderlijk. Hoe het met die boerinnenbond is afgeloopen Die is er niet gekomen. Dien zelfden avond zaten in „Het Witte Hert" de boer van de Alden- hof en de bakker bij een glas bier. De bakker had een booze bui. Zijn vrouw was kwaad geweest, omdat hij zija jongske een verkeerde luier had aangedaan en de melk was aan gebrand. Een uur lang zeiden ze niets. Ineens dronk de bakker zijn laatste restje leeg, stond op en zei„Wat hebben we aan al die organisaties, als we geen goede gezinnen hebben?" Toen zei de boer flegmatiek „Goede gezinnen door goede gezins actie goede gezinsactie door den Bond van Groote Gezinnen." Ingekomen en vertrokken personen van 23 Februari tot 2 Maart VERTROKKEN M. van Loon, verpleegster naar Bergen op Zoom Kremerstraat 1 A. van Lee, idem naar Rosmalen Kruisstraat Th. Rief wed, Tromp, z.b., naar Nijmegen Oude Graafscheweg 11 F. Pouwels, verpleger idem naar Nijmegen Graafscheweg 7 A. Linders, dienstbode n. Bergen Well E 72 A. Jacobs, dienstbode naar Maas hees Overloon A60 E. Bombeeck, verpleger, n. Lierop Sluis 10 W. Hendriks, dienstknecht naar Maashees Overloon P. Marcellis, dienstbode n. Hom H. Speijcken. idem n. Meerlo A97. Vraagt ge alleen tandpasta, dan kan men U van alles g:ven. Vraagt daarom beslist IVOROL, en ge ontvangt de beste tandpasta. minder schoone, zelfs leelijke wachten met ongeduld op den waren Jozef. Allen zalen gereed om 't nestje uit te vliegen, evenals jonge kirrende duiven op 't spijkerplankje. Dat waren kostelijke inlichtingen voor den zoekenden Jan, die een derde glas durfde bestellen en voor der, eersten keer van zijn leven ook vijf centen klinkend op tafel wierp voor den baas. Jan voelde zich een beetje meer op zijn gemak en begon nu te vertellen, dat hij een flinke boer was met zooveel hektaren eigen dom en zooveel liggend geld. Ook had hij nog heel wat te verwachten van een suikeroom en van een heerbroeder. In zijn streek waren de ge goede meisjes een uitzondering. De meesten hadden in 't boerenbedrijf geen zin, wilden als prinsessen gekleed gaan en wierpen liever hun liefdenetten op een penneiikker. Echte boerinnen, die hand aan 't werk durven slaan, die een cent in tweeen kunnen bijten, die niet bang zijn een paardevijg met de tien vingers, op te rapen, die waren te zijnent zoek geraakt Er hing een kwade lucht over hel Kempische boerenvolk. Maar, profeette Jan, moesten na de vette boerenjaren eens magere komen, dan zouden er heel wat boerenwoningen, die nu nog altijd op papierenbalken rusten

Peel en Maas | 1934 | | pagina 5