Tweed© Blad "ram nFESL El MAAS"
Openbare vergadering van den
Raad der gemeente Venray,
FEUILLETON.
De ondergang
der Bokruiters.
Het groote gezin
Allen op naar
Overloon
Zaterdag 1 Juli 1933
Vier en vijftigste Jaargang No. 26
gehouden op 9 Mei 1933 des namiddags 4 uur.
De heer Houben is het er wel mee eens dat het hier waardelooze
grond is, althans wat cultuurwaarde betreft, doch het is toch grond in
de nabijheid der kom gelegen en misschien bij eventueele uitbreiding
hiervan wel geschikt voor andere doeleinden.
Wethouder Odenhoven stelt voor den pachtprijs te bepalen op f 10
per H.A., dus f 15 in totaal.
Dit wordt algemeen goedgevonden en de verdere afwikkeling aan B.
en W. overgelaten.
De heer Millen vraagt, of nu B. en W. direct als de wielerbaan
klaar is met een voorstel tot belastingheffing zullen komen, waarop de
Voorzitter bevestigend antwoordt. B. en W. zullen dan echter wel met
allerlei omstandigheden rekening houden en Spreker kan nu reeds zeggen,
dat het b.v. niet de bedoeling is een minimum vast te leggen, doch een
percentage op de entrée's te heffen.
Nog is aan de orde voorstel van B. en W. om den burgemeester
te machtigen tot het aangaan eener overeenkomst met de stichting
Charitas der Eerw. Zusters Franciscanessen te Roosendaal tot afzonde
ring en verpleging van lijders aan besmettelijke ziekten in een inrichting
voor besmettelijke ziekten
De Voorzitter kan met buitengewoon genoegen mededeelen. dat aan
het ziekenhuis een inrichting voor afzondering van lijders aan besmette
lijke ziekten wordt verbonden. Het beeft veel moeite gekost om zoover
te komen, maar het is ten slotte toch gelukt.
Nu is deze zaak al besproken in verband met de bijdrage der ge
meente en stelt Spreker namens B. en VV. voor deze te bepalen op
5 ct. per inwoner.
De heer Vermeulen vraagt, of we nu van Venlo af zijn.
Absoluut, zegt de Voorzitter. Spreker meent verder, dat wij wel een
woord van dank verschuldigd zijn aan de Eerwaarde Zusters en ook
aan den Minister-president.
Wordt algemeen goedgevonden.
De Voorzitter deelt voorts mede, dat het raadsbesluit tot uitbreiding
van het aantal markten door Gedeputeerde Staten is goedgekeurd.
Wethouder Pubben zegt, dat het hem genoegen doet. dat de uitbrei
ding onzer markten is goedgekeurd. In dit verband meent Spreker echter
verplicht te zijn er op te wijzen, dat onze verordening op de veemark
ten te ver gaat wat betreft het aanvoeren van vee met zoogenaamde
wormbuiten bezet. Er zijn nl. niet minder dan 34 meuschen bekeurd en
er wordt maar liefst een boete gevraagd van f 15,Spreker vindt het
verschrikkelijk en z?gt, dat, hoezeer hij het ook noodig en noodzakelijk
acht, dat er pogingen worden gedaan tot bestrijding der runderhorzel,
hij toch, waar andere gemeenten een dergelijke bepaling niet hebben, in
het belang onzer markten, voorstelt ook hier de bepaling te schrappen.
Later als andere gemeenten het eveneens zouden doen, kunnen wij
dezen maatregel weer invoeren.
De Voorzitter zegt, dat deze bepaling indertijd in onze verordering
is opgenomen, omdat de boerenorganisatie? er bij den minister op hadden
aangedrongen en Ged. Staten het ons toen in overweging gaven. Het
is ook ongetwijfeld in het belang van den veestapel, hoewel er een
„maar" aan is, n.ldat ongeveer geen enkele gemeente aan het verzoek
van Ged. Staten heeft voldaan en daarom moet Spreker toegeven, dat
practisch, nu Venray vrijwel alleen staat, er toch geen voordeelen voor
den veestapel zijn en wij alle nadeelen hebben. Onder deze omstandig
heden heeft Spreker er geen bezwaar tegen deze bepaling te laten ver?
vallen. In het schrijven aan Ged. Staten zou Spreker er dan op willen
wijzen, dat de Raad noodgedwongen hiertoe is overgegaan nu onze
markten er door te niet gaan op den duur en het toch geen nut heeft,
omdat bijna geen enkele gemeente deze bepaling in hare verordening
heeft opgenomen. Verder echter eraan toe te voegen, dat de Baad
gaarne bereid is den maatregel weer in te voeren zoodra ook de andere
gemeenten, waar markten van eenige beteekenis zijn, eene dergelijke
verbodsbepaling stellen.
De heer Stoot vraagt of aan zulk vee niet een aparte plaats op de
markt kan worden gegeven, waarop de Voorzitter antwoordt, dat dit
moeilijk zou gaan
Wethouder Odenhoven hoopt, dat de kantonrechter te Venlo, reke
ning houdende met deze meenicg van den Raad. als er tot veroordee
ling moet worden overgegaan, slechts een kleine boete zal opleggen.
Z.i. verdient het aanbeveling den kantonrechter mede te deelen, dat de
bepaling thans is ingetrokken.
Wethouder Pubben zou namens den Raad een schrijven aan den
Kantonrechter willen richten in den geest als door Wethouder Oden
hoven bedoeld dan wordt de straf misschien lichter.
De Voorzitter zal overwegen wat in deze te doen is, waarna alge
meen wordt goedgevonden artikel 4a uit de verordening op de vee
markten te schrappen.
Nog wordt op voorstel van den Voorzitter algemeen goedgevonden
de regeling van de recognitie van een eventueele radio-centrale aan B.
en W. te laten.
Vervolgens leest de Voorzitter voor het hedenmiddag ingekomen
schrijven van de afd. Venray van den Nederl. R. K. Bond van Bouw-
patroons. houdende verzoek om de op handen zijnde aanbesteding van
den bouw eener R. K. Bijzondere Jongensschool te Leunen uitsluitend
te doen plaats hebben onder de R.K. georganiseerde bouwpatroons.
Aangezien, zooals gezegd, dit schrijven eerst hedenmiddag is ingekomen
is het nog niet in B. en W. besproken; deze aangelegenheid is echter
reeds vroeger onafhankelijk van eenig request in de vergadering van B.
en W. behandeld en de meening van het College is in deze,
dat, waar eene daartoe strekkende bepaling tot heden Dog niet in de
bestedingsvoorwaarden heeft gestaan, wij ze er onder de huidige tijds
omstandigheden zeker niet mogen inzetten, omdat wij dan juist in dezen
malaisetijd vele kleine aannemers, die geen lid van den R. K. Bond van
Bouwpatroons zijn en slechts door den nood der tijden wegens gebrek
Een zonderlinge Historie.
Naar het Duitsch.
14
De rechter las
«Geachte juffrouw Riedenburg
Ik vrees, dat ik u onlangs door
mijn onverwachte verschijning
schrik heb aangejaagd. Mag ik
hopen, dat deze schrik tegelijker-
lijd ook een blijmoedige is ge
weest? Ik ben alleen hierheen ge
komen om u aan ons laatste
sa uenzijn in Keulen te herinneren
en de vraag tol u te richten, of
ik vertrouwen kan op de hoop, die
toenmaals voor mij uit uw blikken
scheen te spreken en mij nog
verder mag vleien met de gedachte
die mijn ziel sindsdien nooit heeft
verlaten. Zeer zonderlinge omstan
digheden, die ik u thans nog niet
kan meedeelen, gaven mij plotse
ling aanleiding, niet, zooals oor
spronkelijk mijn plan was,geheel
vrij en onder mijn eigen naam
in deze stad mijn opwachting te
maken, maar naar ik hoop slechts
voor korten tijd eer. anderen per
soon voor te stellen. De heer, die
u deze bladzijden zal overhandigen,
kan bevestigen, dat hel aannemen
van een anderen naam niet ten
mijnen nadeele spreekt. Integen
deel, ik hoop daardoor de bewoners
van deze stad en uitde omgeving
een gewichligen dienst te bewij
zen. Dit alles moet u wel zeer
raadselachtig voorkomen, maar ik
verzoek u dringend mij te willen
vertrouwen. Overigens kan ik,
zoodra dit noodzakelijk zou wor
den, ieder oogenblik mijn waren
naam en stand weer aannemen.
Dit slechts te uwer geruststel
ling! Bovendien heb ik een drin
gend verzoek aan u. Schrijft u
mij eens enkele regels omtrent
den heer Kirchhoff. Het is voor
mij van onschatbare waarde, uw
oordeel over dezen heer te verne
men. Weest u zoo openhartig mo
gelijk. Het is voor mij van het
grootste belang te welen, hoe u
in 't diepst van uw hart over dien
heer denkt. Uw antwoord kan
zonder onderteekeningzijn evenals
dit briefje. Mijnheer B. zal u den
naam van den afzender noemen,
in geval u hem niet hebt geraden
en mij uw antwoord overbrengen.
Maar ik verzoek u nogmaals
dringend, verhoor u mijn wensch
Goed! zei Bokelman. Te
gen zulk een brief kan men geen
bezwaren hebben. Maar waarom
stelt u deze eenigzins zonderlinge
vraag aan juffrouw Annette?
Omdit ik besloten heb mij
terug te trekken, als juffrouw
Riedenburg den chirurg werke
lijk graag mag lijden, antwoord
aan werkgelegenheid patroon zijn geworden, geheel zouden uitsluiten.
De heer Van Haren kan zich met dit standpunt niet vereenigen de
georganiseerde bouwpatroons zijn volgens bet contract gedwongen een
bepaald loon te betalen en de pas later opgekomen aannemers behoeven
dat niet. De gemeente mag daarmede wel degelijk rekening houden.
De Voorzitter zegt, het daarmede in gewone omstandigheden wellicht
eens te kunnen zijn. In dezen malaisetijd echter zijn vele vroegere werk
nemers gedwongen, omdat ze geen werk hadden, zelf als aannemer op
te treden. En waar het nu vroeger niet gereserveerd is, mogen wij het
nu zeker niet gaan doen.
Wethouder Odenhoven is het met den Voorzitter eens. In Venray
zitten ook vele werknemers met een groot gezin, die geen werk kunnen
krijgen en als die zich dan als baasje gaan opwerpen, mag hun dat niet
door de gemeente belet worden; ook zij betalen belasting de gemeente
mag hen niet uitschakelen.
Maar, zegt de heer Van Haren, die kleine aannemers kunnen zt ch
toch ook bij den bond aansluiten.
Wethouder Odenhoven zegtintegendeel, er zijn er velen, die niet
kunnen aansluiten om verschillende redenen.
De heer Van Haren ziet niet in, waarom dit niet zou kunnen.
De Voorzitter wil niet in deze kwestie treden, maar blijft er bij. dat
het niet aangaat nu een dergelijke uitzonderingspositie te scheppen.
Natuurlijk behoeft niet aan den laagsten gegund te worden, en stelt het
gemeentebestuur als steeds den eiscb. dat de aannemer voor een goede
uitvoering van het werk alleszins geschikt moet zijn, doch dit staat
buiten de kwestie; er zijn fhaDs zeker niet voldoende redenen om in
afwijking van het steeds vroeger ingenomen standpunt de aanbesteding
en gunning te beperken tot de georganiseerde patroons.
De heer Van Haren zegt, dat die menschen zich niet buiten de
organisatie moeten houden.
De Voorzitter antwoordt, dat men ook met de zeer bijzondere om
standigheden moet rekening houden.
Nog wordt algemeen goedgevonden den met ingang van 1 Juli a s.
benoemden tijdelijk ambtenaar van politie N. Vroon f 100.— toe te
kennen voor kosten van eerste uitrusting.
De heer Van Boven vraagt, of het niet mogelijk is de schoolgeld-
aanslagen zoodanig vast te stellen en de biljetten met zoodanigen ter
mijn uit te reiken, dat de betaling over enkele maanden kan worden
verdeeld.
De Voorzitter wijst op de vele moeilijkheden ia deze en zegt den
Gemeente—Ontvanger opgedragen te hebben soepel te zijn in de be
taling.
De heer Arts zegt, nog steeds niets gehoord of gezien te hebben van
den lantaarn aan den Smakterweg.
De Voorzitter zegt, dat plaatsing van dezen lantaarn onoverkomenlijke
moeilijkheden oplevert.
De heer Arts zegt, dat het St. Annagesticht kan goedvinden, dat
van daar uit de stroom wordt betrokken.
De Voorzitter zal deze kwestie dan voor den winter nog eens onder
zoeken.
De heer Vermeulen zegt niets meer gehoord te hebben van de ver
betering hoek HofstraatKerkpad.
De Voorzitter betwijfelt uf he; nu wel de tijd is om dergelijke kosten
te maken. We hebben ook niets meer gehoord van den B. B. N.
De heer Vermeulen zou op het einde der Kruisstraat een bordje doen
plaatsen om het storten van afval enz. te verbieden. Het lijkt daar wel
een vuilnisbelt.
De Voorzitter antwoordt, dat dit niet helpt. Hij zal echter nog eens
een advertentie in de courant zetten en hoopt dan ook op de mede
werking der omwonenden.
Nog vraagt de heer Vermeulen hoe het zit m»t den weg naar de
Rips, waarop de voorzitter antwoordt, dat de ontwerpen zich in handen
van het Staatsboschbeheer bevinden. Spreker heeft echter grond om aan
te nemen dat de Raad et in den loop van den zomer wel nader van
zal hooren.
Niets meer aan de orde zijnde en geen der leden nog het woord
verlangende, sluit de Voorzitter de vergadering met gebed.
Onze maatschappij lijkt niet meer
ingesteld op groote gezinnen. Vroe
ger was een groot gezin overal een
verschijnsel, waaraan men gewoon
was, en zoo is het in goed katho
lieke streken, vooral op het platte
land, nog.
Elders wordt het tegen W'ordig
dikwijls als iets onzinnigs, zelfs iets
belachelijks beschouwd.
Zoo maakte een redacteur van
„De Residentiebode" dezer dagen
voor een kantongerecht mede, dat
een moeder, die vonr den rechter
kwam terzake van overtreding der
Leerplichtwet, op een vraag van
dezen bijna schuchter antwoordde,
dat ze elf kinderen had.
Van uit het publiek was terstond
een moeilijk te onderdrukken lachen
op te merken.
De moeder met elf kinderen stond
zoo'n beetje voor spot, zij het dan
dat de rechter met den hamer on
middellijk stilte gebood.
Zoo ongeveer wordt dikwijls het
lot van menschen, die hun buwe-
lijksplichien naar behooren hebben
de de kapitein rustig. De ge
dachte is n j ij ondraaglijk, om
tweedracht 'e zaaien in een ver
houding, die misschien de wen-
schen van alle belanghebbenden
bevredigt.
Nu, zooals u wil antwoord
de Bokelman, den brief bij zich
stekend. Het antwoord van
Annette zal u stellig bewijzen,
of u hopen mag ot niet. En nu
tot ziens! Indien alles zoo vlot
van stapel loopt, als ik mij voor
stel, dan breng iik u misschien
vandaag nog haar antwoordtl
Zij schudden elkaar de hand
en toen de rechter vertrokken
was, verzonk hij weer in gedach
ten, waaruit hij pas werd opge
schrikt, toen hel donker begon te
worden en de weduwe Mertens
hem licht bracht. De kapitein
vroeg, of George teruggekomen
was, doch zijn moeder schudde
ontkennend het hoofd. Buurman
Til had laten zeggen, dat de knaap
ook den avond bij hem zou blij
ven en hij zou hem zelf thuis
brengen.
Eesten rath schreef nu een brief
aan den beheerder van zijn land
goed en verzocht antwoord aan
het adres van den heer Bokelman
Kort daarna trad de rechter zelf
binnen.
Nu, dat ging allemaal heel
goed riep hij. Mevrouw Rieden
burg had bezoek van eenige vrien
dinnen en ik kon met Annette
praten, zoolang als ik wilde. Ik
vervuld en voor zware levenslasten
niet zijn teruggeschrokken.
Ook zelf hoorden we meer dan
eens iemand zich afkeurend uitlaten
over het groote gezin. Dan had men
het b.v. over de vrouw, die door
het overlijden van den man met een
aanzienlijk aantal kleine kinderen
achterbleef. Die man bad onverant
woordelijk gehandeld, werd niet
onduidelijk te kennen gegeven.
In een tijd, waarin het vertrouwen
op de goddelijke Voorzienigheid
verloren gaat, komt de mensch er
natuurlijk toe, alleen op eigen voor
zienigheid te vertrouwen. Men wil
zijn leven beveiligen tegen allerlei
risico's en dus ook tegen een talrijk
kroost, waarbij men alleen denkt
aan lasten en zorgen, welke men
daarmede op zich neemt, en niet aan
het geluk, dat een talrijke kinder
schare geeft en waarvan men zelfs
het besef Diet meer heeft, omdat ook
al een ander soort geluk wordt na
gestreefd. dat tegelijk met het geluk
als gevolg van plichtsbetrachting en
godsvertrouwen Diet bestaan kao.
Een groot gezin moet zich veel
ontzeggen, wat iemand, die met een
klein gezin in dezelfde financieele
overhandigde haar uw brief
toen zij terugkwam, waren haar
wangen hooger gekleurd en uit
haar oogen scheen een bijzonde
glans, hoewel het mij leek dal zij
vochtig waren. Hier is haar ant
woord I
Feslenrath nam haastig den brief
aan. scheurde hel couvert los en
las de volgende regels', door een
mooie, vaste hand geschreven
Ik antwoord niet op het eerste
deel van uw brief, want dat bevat
een geheim, wsarmee ik mij niet
mag inlaten. Wat uw vraag be
treft, daarop antwoord ik met de
volste overtuiging, dat ik te oor-
deelen naar alles, wat ik van den
heer Kirchhoff gezien en gehoord
heb, hem slechts achten en waar-
deeren kan en dat ik een verbin
tenis met hem, die mijn vader
wenscht en misschien alreeds ge
sloten heeft, geen noemenswaar
digen tegenstand kan bieden.
Daarentegen verklaar ik u even
openhartig, dal een innerlijke stem
tegen mijnheer Kirchhoff spreekt
dal ik hem niet voor oprecht
houd en dal een verbintenis met
hem mij heel ongelukkig zou
maken. De hemel vergeve mij,
indien ik mijnheer K. onrecht
aandoe 1 Deze mededeeling moet
voor iedereen een geheim blijven.
U ben ik deze verklaring echter
schuldig
Een diep rood was onder het
lezen van deze regelen over het
gelaat van Feslenrath gevlogen.
omstandigheden verkeert, zich ver
oorloven kan. maar deze laatste
mist ook veel kostbaars In zijn
familieleven, wat met woorden moei
lijk is uit te drukken, maar alles
kan vergoeden, wat in het mate-
rieele mocht ontbreken.
Toch moet de positie van het
groore gezin in onze maatschappij
verdedigd worden. Een organisatie
als de R. K. Bond voor Groote Ge
zinnen is dan ook zeer zeker op
haar plaats en moet door elke ka
tholiek met sympathie tegemoet
worden getreden en gesteund.
De Bond heeft een veelomvattende
taak, die ten deele op economisch,
maar voor het overgroote deel op
geestelijk en moreel gebied ligt en
daarmede een zeer belangrijk leeken-
apostolaat is, waarvan het belang
alle katholieken aangaat.
Hier op den preek
stoel staat hij.
In een oDzer parochiekerken werd
kort geleden een „godsdienstige
week" gehouden. De preeken lokten
zeer veel menschen. Ze kwamen
door weer en wind, zoodat de kerk
alle avonden vol was.
- Ik wil jullie slechts laten zien,
hoe goed gij kunt zijn, had de on
bekende Pater telkeDs herhaald bij
de inleiding van zijn avondpreeken.
Dan ontwaakten de harten, ze
brandden van verlangen naar het
edele en goede. Afgedwaalden zoch
ten en vonden verlossing en wanke
lenden den rechten weg.
Eiken avond was de kerk overvol.
En als de toehoorders naar huis
gingen, konden ze niet anders doen
als lucht geven aan hun bewonde
ring De Pater preekt uitstekend I
Zijn preeken zijn in weldaad Die
begrijpt zijn menschen In alle geval
zal er voor morgenavond...."
Die avond kwam de Pater zou
de sluitingspreek houden. Toen hij
den preekstoel opging, overzag hij
met rustigen blik de buitengewone
menigte der aanwezigen.
Toen begon hij
Dient altijd God, onzen Heer
Want Hij alleen is goed en Zijn
barmhartigheid duurt eeuwig 1
Helder en duidelijk klonken de
woorden door de groote ruimte der
kerk. Een diepe stilte heerschte
onder de toehoorders tot in de
uiterste hoekjes.
Verliest nooit den moed 1 zoo
spoorde de Pater op 't einde van
de preek zijn toehoorders aan. Hebt
moed slechts, vertrouweD, gij arme
menschen Gij kunt weer blij wor
den, innerlijk blij, blij als 'n kind!
Goed en braaf kunt ge worden
Luistert
Jaren geleden woonde 'n joDge
man ver weg van 't ouderlijk huis.
Hij bekommerde zich weinig om
hetgeen zijn gezond verstand hem
ingaf of Gods geboden hem opleg
den. Zijn moeder hoorde dit en ze
begaf zich op reis om naar hem toe
te gaan en hem te smeeken, dat hij
toch den weg der lichtzinnigheid en
der zonde zou verlaten.
Zoo gebeurde 't, dat de jongen
zijn moeder midden op straat zag
aankomen. Daar hij onmiddellijk ver
moedde, waarom zij gekomen was,
ontvluchtte hij haar en vertrok naar
een andere stad. Zijn moeder wist
te achterhalen waar hij naar toe ge
vlucht was. Met "n bedroefd hart
reisde ze hem na. Al moest ze zich
voor hem op de knieëa werpen,
ze zou hem smeeken, toch van leven
te veranderen.
Nu moest ze het droevige feit
meemaken, dat ze haar zoon ont
moette, door twee politieagenten
begeleid, op weg naar de gevange
nis. Dat was te veel voor 't arme
moederhart. Ze ging naar huis terug,
die goede moeder, maar spoedig
daarna werd ze op 't ziekbed ge
worpen.
Diepe ontroering trilde in de stem
van den predikant. Dan vervolgde
hijLangzaam kwijnde de arme
moeder weg. Op zekeren dag kwam
er in de gevangenis een brief aan,
waarin men verzocht, den zoon naar
't sterfbed van zijn moeder te bren
gen. Hij móet zich toch wel tot
betere gevoelens laten brengen, als
hij mij ziet sterven, had de moeder
gedacht.
Haar verzoek werd ingewilligd.
Daar stond de zoon aan haar
sterfbed. De arme vrouw, uitgemer
geld als 'n geraamte, keek haar zoon
aan, kalm eD ernstig.
Ze zag hem doordringend in de
oogen, in de hoop. dat bij zich op
de knieën zou werpen en oDder
tranen van berouw de verkillende
moederhand zou kussen.
Alle toehoorders keken roerloos
naar den preekstoel op.
De zoon echter bleef onbe
weeglijk staan, zijn oogen strak
naar den grond gericht. Ja, hij waagde
't zelfs, zijn moeder koud en brutaal
in het geleat te zien. Hij had alle
menschelijk gevoel verloren. Toen
wendde de moeder haar gelaat van
hem af naar den muur toe. Met
haar hand maakte ze een beweglDg,
die beduiden moest, dat men haar
zoon naar buiten moest brengen.
Korten tijd daarna ontving men in
de gevangenis 't bericht van het
overlijden der moeder. Haar zoon
hield het telegram in de handeD.
maar 't scheen alsof 't hem niet aan
ging. Tot eenige weken na de be
grafenis....
Toen schrok hij wakker: Zijn
moeder was pas 46 jaar en nu al
dood Hoe "kwam dat 7 M'n God,
wat had hij toch gedaan Ja, hij
had iets willen hebben aan zijn le
ven, van 't leven willen genieten;
maar wat had hij daarvoor gedaan
Nu volgden dagen en weken van
bitter zelfverwijt... En de zoon
schreide om z'n moeder, die gestor
ven was.
Allen waren getroffen door de
woorden van den Pater. Deze ging
door:
De ontaarde zoon beloofde z'n
overleden moeder beterschap. Hij
veranderde beelemaal. Hij zette z'n
onderbroken studie weervoort en
werd Priester, Pater. En pater 't
is geen vreemdeling voor u gij
kent hem allen. Hier op den preek
stoel staat hij voor u. Ik ben
het 1
Zóó goed is mij gisteren het
Openluchtspel „Ghristus Verworpen"
te Overloon bevallen, dat ik boven
dit kort verslag met gerustheid den
oproep durf zetten Allen op naar
Overloon
Op een ideale plek midden in de
Overloonsche dencenbosschen, waar
de natuur een heerlijk amphitheater
heeft opgeslagen, begon dit open
luchtspel met eenen klassieken, zeer
duidelijk uitgesproken proloog, waar
van de aanvangswoorden luidden
„Weest welkom, allen, die Christus
verwerping in heel ver land, veel
eeuwen geleden in vrome ziel
wilt herdenken, her voelen
De twaalf in hel wit gekleede,
paars-omgorde en gesluierde maag
den. welke den gestafden prologist
omgaven, brachten ons al aanstonds
de vrome, meditatieve stemming,
waarin dit bijbelsche drama moet
Welaan dan, riep hij met
vaste stem, dan zal ik den strijd
aanvaarden
Welken strijd? vroeg Bokel-
mann.
Feslenrath antwoordde nietdade-
lijk, hij vreesde, dat hij te ver
was gegaan met zijn woorden.
Wel, zei hij loen, wal juf
frouw Riedenburg schrijft, heeft
mij weer moed gegeven, aan mijn
eerste verwachtingen vast to hou
den en het veld voor den heer
Kirchhoff niet te ruimen.
Maar dat sprak immers wel
vanzelf, zeide Bokelmann. Heb ik
u niet gezegd, dat Kirchhoff zelf
zich terug zal trekken, zoodra hij
bemerkt, dat Annette aan u de
voorkeur geeft
Misschien doet hij het niet.
Maar, waarde mijnheer Bokelmann
neemt u mij niet kwalijk, dat ik
niet in zulke duidelijke bewoor
dingen tot u spreek, als ik wel
graag zou wenschen. Binnen en
kele dagen hoop ik te weten, waar
ik aan toe ben. Tor zoolang blijft
alles bij het oude. Laat u in ieder
geval de linnensoHeering zoo
spoedig mogelijk komen, opdat ik
in staat ben, mijn nieuwe rol naar
behooren te kunnen vervullen en
bewaart u juist tegenover Kirch
hoff ten strengste mijn geheim. U
kunt het an'ipalhie, een gril, af
gunst noemen, zooals u wilt
maar genoeg, ik voor mij heb het
§evoel, dat ik ten opzichte van
ezen man voorzichtig moet zijn.
Bokelman keek den kapiiein
met groote oogen aan en schudde
bedenkelijk het hoofd.
Wonderlijk, dat zelfs de ver
standigste mannen hun kuren
hebben 1 zei hij toen. Intusscben,
zooals u wilt. Ik heb juist niets
liever, dan dat u hier onbekend
blijft en in 't geheim de dingen
gadeslaat 1 Gisternacht zijn weer
in een naburig dorp drie niet
onbelangrijke diefstallen gepleegd.
Verlaat u er gerust op, dat
ik doe, wat ik kan zeide Festen-
rath. Als mij geen ongeluk over
komt, dan zullen wij misschien al
binnen acht dagen weten, hoe de
zaken staan.
Maar man, riep de rechter,
wat zou u dan kunnen overkomen?
U hebt iets op het hart, dat u mij
niet wilt zeggen. Daarom geen
geheimen 1
Neen U zoudtraij toch maar
uitlachen antwoordde de kapitein.
Laat u mij mijn weg alleen maar
gaan. Ik heb op zeer zonderlinge
wijze mijn intocht op deze plaals
gedaan, en misschien staat mij
nog veel meer zonderlings te
wachten. Ik wil welen, wien mijn
komst hier vooruit bekend was en
wien ik zoo'n bezorgdheid veroor
zaak, dat hij mij zelfs uit den weg
wil ruimen en ik hoop het te
weten te komen!
Maar daarvoor hebt u toch
in ieder geval hulp en onder
steuning noodig! zei Bokelmann.
Wordt vervolgd.