Weekblad voor VENRAY, HORST en Omstreken.
JAlfOMfr
ftOORDEEUGSJ)
Dit nummer bestaat
uit TWEE biaden.
Van oud tot
nSeaiw.
Buitenl. nieuws.
Uit eigen tand.
Ons Weekpraatje.
Kamerkroniek.
Provinciaal Nieuws
Zaterdag 17 December 1932
t; MANUFACTUREN Ji
BLIJKEN
TOCH HET
JvoomiGST/j
po, m nPr; ADVP.RT12NTIBN: 1-8 regels 60 cent, elke regel meer 7',. cl.
bij abonnement lagere tarieven.
Drie en vijftigste Jaargang No. 51
MAAS
iWnufacturên
BLIJKEN
TOCH HET
Uitgave van (i'lRIHA VA.N DEB MUNOKHOE VENRAY
Telefoon 51 GIRO 150652
ABONNEMENTSPRIJS p. kwartaal voor Venray 65 ct., per post 75 cent
het buitenland f 1.05 bij vooruitbetaling. Afzonderlijke nummers 5 cent
Nuchter beschouwd, is Nieuw
jaarsdag een dag als de overige 3o4
dagen van het jaar. V au oud tor
nieuw verspringen we slechts één
etmaal, juist ahi anders. alleen de
wereld heeft in baar a'gemeen be
staan een nieuw mijlpaaltje bereikt,
waarvan de plaatsing door een
astronomiscben kringloop worclt be
paald. Omda: wij met de aarde mee
draaien, daarom ontmoeten ook wij
die mijlpaaltjes. Bij zoo'n gelegenheid
zuchten we eens zwaar om daarna,
niet zonder eenige ontroering, de
handen van magen en vrienden te
drukken en onze beste wenschen te
uiten voor dezer geestelijke rust en
welvaart.
Het is in vele opzichten goed, dat
die paaltjes daar staan op onzen
levensweg en het is ook goed, dat
we ze niet zonder meer willen pas-
seeren. Een oogenblikje van rust is
noodig op een groote wandeling en
daartoe nooden ons die paaltjes. We
zien eens om naar den weg, dien we
hebben afgelegd, herinneren ons een
wijle, wat we daar voor rocois heb
ben ontmoet en welke leelijke dingen
we er aanschouwden of beleefden,
misschien wel... veroorzaakten dan
wenden we den blik weer af en zien
we vóór ons, naar den weg, dien
we verder moeten gaau. Slechts de
dwazen of boozen zullen voortgaan,
zonder zich de lessen van den afge -
legden weg ten nutte te hebben ge
maakt, zij struikelen straks weer
over dezelfde soort hindernissen,
rukken dezelfde schoone bloemen af,
die ze ook voordieo vernielden en
sloffende gaan ze verder, het vuil en
de stof met hua voeten om zich
heen stuivende. De verstandigen en
goedwilligen nemen de lessen uit het
verleden ter harte en ze zullen daar
door op den nieuwen weg meer
geluk ervaren, meer schoonheid be
leven, minder bederven en met grooter
voldoening den nieuwen mijlpaal
benaderen.
Straks staan we allen aan den
mijlpaal 1932-1933. Welnu, dan is
het goed. dat we elkaar daar even
ophouden, opdat geen der onzen
zorgeloos of door zorgen willoos
geworden, voortwandelt zonder de
weldaad van de rust te hebben ge
smaakt en het nut, dat de overden
king afwerpt, deelachtig te zijn ge
worden. Verwanten, vrienden er
bekenden, bieden elkaar daarom bij
het scheiden van het jaar en bij de
intrede van het nieuwe hun wenschen.
We zullen die dezer dagen veel
hebben aan te hooien en dikwijls
hebben te uiten, maar het is geen
monotonie, welke nutteloos is, omdat
weer steeds door herinnerd zullen
worden aan de beantwoording der
vragen hoe was het, wat leerden
we, hoe kunnen we het nieuwe jaar
beter gaan leven
Voor zeer velen bracht het oude
jaar weinig vreugdevols. Dat was
ten deele eigen schuld eo die schuld
moeten we zeker in het komend jaar
zien te verminderen. Maar veel
vreugde moesten we allen ook missen
door omstandigheden buiten ons om.
We banen allen zelf ons levenspad,
maar de grond waarover het pad
gaat, wordt ons toegewezen. Een
pad, dat over steenachtigen bodem
voert, kunnen we niet zoo opfleuren
als een weg, welke een vruchtbare
vlakte snijdt, maar altijd toch kunnen
we er iets voor doen cm het aanzien
van een pad of weg te verfraaien.
Langs een vruchtbare vlakte wil
alles groeien en bloeien, voor een
dorren bodem moeten we de geschikte
plantsoorten zoeken en aan dcrzelver
verzorging tijd en moeite besteden.
Maar kan kunnen de resultaten ook
schoon zijn.
Op het oogenbiik loopt veler
levensweg over een dorre vlakte.
Welnu, laten we cïa.a wat extra
moeite doen om dien weg op de
daartoe meet geëigende wijze te ver
fraaien. Waar geen rozen groeien,
kan men nog vreugde beleven aan
het eenvoudig Steenbloempje zelfs
in distelen is schoonheid te vinden,
als we de moeite nemen om ze erin
te zoeken.
Het is een goede gewoonte, dat
ook de uitgever en de redactie van
een krant tot den lezerskring bij het
wisselen van het jaar hun heilweD-
schen richten. Een gewoonte, die
groeit uit de natuurlijke verhouding.
Het plaatselijk blad vooral is een
goede vertrouwde in het gezin,
de plaatselijke krant hóórt tot de
familie. Zij immers verteld in haar
redactie- en advertentiekolommen,
wat de familie ter plaatse onderling
beleven en wat ze elkaar hebben
aan te bieden. In moeilijke oogen-
blikken staat de krant klaar om de
kleine gemeenschap tot onderlingen
steun en hulp op te wekken en ze
door een goed woord moreel te
si erken.
De uitgever heeft zijn abonné's
noodig en zijn adverteerders, maar
dezen op hun beurt behoeven de
krent. We kibbelen op z'n tijd wel
eens met elkaar, zooals men dat in
de beste families doet, maar scheiden
van elkaar, dat doen we nóóit, hoe
wel we ook niet „aan elkaar ge
trouwd" zijn, zooals dat wel eens
heet.
We hebben, in een jaar weer lief
en leed gedeeld, in dit jaar helaas
wat al te veel va-a het laatste. Maar
met moed en vertrouwen en sterk
door de vereeniging van belangen,
gaan we het nieuwe jaar tegemoet,
waarbij we de geheele gemeenschap
van onze lezers en adverteerders
weet tot steun hopen te zijn, door
samenwerking, voorlichting en op
beuring.
In Rome en andere Italiaansche
steden worden geestdriftige studenten
acties gevoerd ten behoeve van een
optreden (oorlog) tegen Servië. Het
gaat hier natuurlijk om het bezit van
Dalmatië. De Duce heeft de betoogers
toegesproken...
Het kabinet Herriot ten val ge
bracht. De Fransche Kamer
weigert de December-befalingen
aan de Ver. Staten te verrich
ten. Schrik in Amerika.
Ernstige ijsongevallen in Duitsch-
land, Spoorwegramp in
Zwitserland.
Het kabinet-Herriot is van de
week op saelle wijze den politieken
dood gestorven. Herriot was tot het
besluit gekomen, dat de December-
betalingen aan Amerika moesten wor
den gedaan, nu de Vereen. Staten
zoo halstarrig aan die betaling vast
hielden.
Herriot had dus toegegeven, zij
het onder restricties. Hij had in
Amerika n.l. doen weten, dat 't zoo
niet langer kon, nu Duitschland,
niet het minst door aandrang van de
Ver. Staten, bijna al baar schuldbe
talingen waren kwijt gescholden.
Hij vroeg aan Amerika om de
spoedige bijeenroeping van een al
gemeene schuldconferentie, waar het
schuldenvraagstuk in haar geheel zou
worden onderzocht en geregeld. De
betaling, welke Frankrijk op 15 Dec.
zou verrichten, wenschte Herriot be
schouwd te zien, als gedaan in min
dering van de betalingsverplichtin
gen, welke Frankrijk op de toekom
stige schuldeoconferentie zou aan
vaarden. De Engelschen hadden voor
hun hetaling eeu ongeveer gelijklui
deDde restrictie gemaakt.
De regeering van Hoover bleek
echter zeer halsstarrig. Zij liet weten
dat ze enkel op betaling rekende en
geen restricties kon aanvaarden. Die
onverzoenlijke, hardvochtig lijkeode
houding, heeft in Europa veel kwaad
bloed gezet. In Fiankrijk groeide de
oppositie tegen het verrichten van
elke verdere betaling, tenzij eerst op
een internationale schuldeoconferentie
tot een nieuw accoord zou zijn ge
komen. Die oppositie heeft het ten
slotte gewonnen,
Na een nachtzitting heeft de Ka
mer in den vroegen Woensdagmor
gen het outwerp-accoord der re
geering aan de Ver. Staten over de
betaling fop 15 Dec. verworpen met
402—187 stemmen.
Het gebeurde kan wel in staat
zijn om den Ver. Staten eenig be
grip van de Europeesche werkelijk
heid bij te brengen. Wat men thans
te Washington zal doen, wordt met
belangstelling tegemoet gezien.
Behalve Frankrijk heeft ook België
Pelen en Griekenland geweigerd om
de December-betaling ie verrichten.
Direct nadat de Belgische regeedng
haar besluit genomen had om geen
betaling te verrichten, is ze afgetre
den. Het nieuwe katholiek-liberale
kabinet is echter reeds in de maak.
In ons land hebben we van de
week slechts heel even ijsptet gekend
Het was jammer voor de schaatsen
rijders, dat het maar zoo kort heeft
geduurd, maar van den anderen kant
houdt men ook weer zijn hart vast
voor de vele ongevallen, welke altijd
aan ijsvermaak van eenigen duur
zijn verbonden. In Duitschland heb
ben enkel heel droeve ongevallen de
korte pret wreed verstoord. Op te-
samen twee plaatsen zijn 16 kinderen
plots door het ijs gezakt, waarbij 11
kleinen om het leven kwamen. Daar
waren 5 zusjes uit één gezin onder.
Ook Zwitserland is door een ramp
getroffen. In een tunnel bij Luzern
zijn twee treinen op elkaar geloopen.
Reeds dadelijk moesten onder de vele
zwaar gewonden 6 lijken worden
weggedragen.
Ons bedrijfsleven aan
den ondergang
In vergaderingen, cp straat, in
café's, aan den huiselijken haard, we
hebben het overal en altijd over de
economische crisis en over de op
lossing ervan; we kunnen geen krant
of tijdschrift ter hand nemen, of we
lezen over de crisis.
We zijn er onderhand zoo aan
gewoon geraakt, dat we er een beet
je bij indommelen en dat hij velen,
die niet zoo direct en zoo ernstig
door de crisis zijn getroffen, de
meening van „is 't wel zoo heel
erg postvat.
Daaraan moesten we onwillekeurig
denken, toen we het verslag lazen
van een gecombineerde vergadering
van de aigemeene en de R.K. Werk
gevers-organisaties. deze week te
's Hage gehouden.
De voorzitter, mr. Steenberghe,
heeft daarbij in zijn openingsrede
rake dingen gezegd, allereerst op
algemeen internationaal terrein.
Wautrouwen en onverstand...
Spreker concludeerde, dat het in
ternationale wantrouwen en het
politieke onverstand zich steeds meer
en meer wreken op het geheele
internationale leven.
De volslageD willoosheid en mach
teloosheid der internationale politici
voert de welvaart ten afgrond. In
plaats van de voor de hand liggende
en sinds t&l van jaren gepredikte
herstelmiddelenontwapening, zoowel
militair als economisch, wegnemen
der handelsbelemmeringen, schrappen
der politieke schulden toe te passen,
zien wij het tegendeel gebeuren. De
handelsbelemmeringen nemen „in tal
en last" toe, de bewapeningswedstrijd
wordt onvermoeid voortgezet en de
internationale scbuldeischers vervullen
de rol van Shylok, vergetende, dat
zij op deze wijze het laatste pond
vleesch uit hun eigen lichaam zullen
moeten sDijden.
Het water tot aan de lippen
Mr, Steenberghe concludeerde, dat
m ons bedrijfsleven thans het water
tot aan de lippen is gestegen. Hij
vreesde dat binnen korten tijd ver
scheidene ondernemers het voorbeeld
zouden moeten volgen van hen, die
thans reeds hun bedrijven geheel
hebben moeten sluiten.
Uit eigen kracht zal het Neder
laodsche bedrijfsleven op den duur
de internationale concurrentie moeten
kunnen weerstaan. Doch in deze
periode van abnormale, van oneerlijke
concurrentie, van valutastrijd en
dumpingmaatregelen is het de plicht
van de regeering. den ondergang van
ons bedrijfsleven te verhoeden.
Spr. pleitte voor bescherming tegen
abnormale concurrentie op de binnen-
laodsche markt en bevordering van
onzen export.
Wij hebben een crisis-invoerwet,
maar daarvan wordt zoo langzaam
gebruik gemaakt en de toegestane
percentages van invoer zijn zoo hoog,
dat de abnormale invoer op verre na
niet wordt afgesneden.
Is het niet treurig, dat mannen uit
het volle bedrijfsleven zóó de regee
ring in gebreke moeten stellen En
dat er een meerderheid ip ons parle
ment huist vooral links die
stelselmatig alle wetten tegengaat,
welke ons moesten verlossen van een
abnoimalen invoer van artikelen,
welke we hier in eigen land reeds
in overvloed hebben Als men hier
over vrijhandel door dik en dun
of bescherming eens een volks
uitspraak had uitgelokt, dan was de
uitspraak niet twijfelachtig geweest
en hadden we een regeering kunnen
vormen, die op dit belangrijke punt
een meerderheid in het parlement
achter zich had gehad.
Verkorte werkweek
Over de idéé van de verkorting
van de werkweek merkt spr, op. dat
we door de voortgezette mechanisatie
steeds meer machines en ratio
nalisatie meer werk in minder tijd
zelfs als de crisis voorbij is, niet
alle werkloozen weer in de bedrijven
kunnen opnemen, zoodat internatio
naal de werkweek wel blijvend zal
moeten worden ingekort.
Als crisis-maatregel heeft spr. tegen
inkorting der werkweek groote be
zwaren
Een 40-urige werkweek invoeren
met behoud van loon acht spr. on
mogelijk, omdat dit zou neerkomen
op een loonsverhooging van 17 pet.
waardoor de kostprijs weer zou
worden verhoogd. Spr. ziet heel
goed de enorme ellende der werk
loosheid en wil met zijn organisatie
gaarne alles doen, om deze ellende
re verminderen. De organisatie heeft
dit probleem in ernstig onderzoek,
waarbij de moreele gevolgen van de
werkloosheid zeker niet uitgeschakeld
mogen worden.
Stille armen.
Pastoor Kitslaar uit Zeeland, be
kend sociaal werker in Brabant,
schreef een artikel over de stille
armen in zoo menig gezin van werk
lieden, boeren en middenstanders.
Hoor, hoe fijn hij dat teekent
Ik geef gaarne toe, dat er onder
den arbeidersstand, waarvan er zoo-
velen het harde kruis der werkloos
heid dragen, bittere armoede wordt
geleden. Daar zijn Goddank
zoovele rechtschapen en fatsoenlijke
werklieden, die hun hand niet spoedig
tot een aalmoes zullen uitstrekken.
Tot hen, die dikwijls met hun groote
gezinnen, zoozeer de armoede ge
voelen, gaat ons groot medelijden.
Men zou zich echter zeer vergissen
als men de stille armen alleen onder
den werkmansstand ging zoeken. Dan
licht uw lantaarntje niet ver. Onder
den klein-boerenstand is ook de
ellende groot. De regeeringsmaat-
regelen hebben iets goeds gedaan
maar al zal men licht aan het eten
blijven van eigen producten, verdiend
wordt er zoo weinig, dat de zorgen
overstelpend groot zijn te noemen.
Wat i3 er een tekort van kleeding!
Men zucht voor rekeningen en kan
ze niet betalen. Men vraagt geen
weelde maar men kan aan de nood
zakelijkste behoeften niet voldoen.
Menig boerderijtje is tegenwoordig
een plaats van stille armoede.
Ook onder den winkelstand en bij
de klein-burgerij zijn menigvuldige
zorgen en de tranen komen u ia de
oogen als men soms het leed hoort
van kleine middenstanders, waaronder
toch zoo echt brave menschen zijn.
Zij moeten zich zelf en hunne kinde
ren dikwijls het noodzakelijke weige
ren om het hoofd boven water te
houden. En dan die wissels... o die
wissels
Niet potten 1
Op milde wijze de christelijke
naastenliefde beoefenen
Dat moet ons antwoord zijn op de
schets van zooveel leed en kommer
en ellende.
voudiger om ons van den arbeid en
van de arbeidenden te verlossen
Amsterdam besteedt nu in een jaar
114 millioen aan haar stedelijke
huishouding. De hoofdstad telt circa
800.000 inwoners. Vroeger kon men
aannemen, dat gemiddeld 5 personen
een gezin vormden; we vreezen, dat
de moderne gezinnen kleiner zijo,
maar rekenen toch nog op 180.000
gezinnen in de hoofdstad. Als we
nu de politie eens afschaften een
noodzakelijke consequentie trouwens
van de meest moderne vredesgedach-
ten en we onderhielden allemaal
ons eigen straatje, dan zou van die
114 millioen aan ieder gezin 633
gulden per jaar kunnen worden uit
gekeerd, d.i. ruim 12 gulden per
week. Zeker, dat zou te weinig zijn
om er van te leven, maar men ver-
gete niet, dat alles dadelijk veel
goedkooper wordt, als het leger van
dwingende en bedillende ambtenaren
is opgedoekt.
Bovendien we hebhen nu alleen
nog maar de gemeentelijke centen
verdeeld, maar als de kas der pro
vincie nu ook eens naar de ge
schetste beginselen gaat worden ge
ledigd en mede het potje van de
rijksbelastingen wordt opgemaaakt,
dan mogen we toch aannemen, dat
het mogelijk zou zijn om iede*
Nedetlaudsch gezinperjweek minstens
25 gulden uit te keeren uit de be
lastingen, welke we zelf opbrengen.
Klopt er iets niet in onze bereke
ning, dan duide men on? dat niet
al te euvel, want we doorleven juist
weer onzen jaatlijkschen griepaanval
en een meDsch ziet in koortstoestand
de dingen soms heel eigenaardig.
We nemen zelfs onmiddellijk aan,
dat onze -oplossing van een heel
stel van maatschappelijke vraagstuk
ken tesameD, een volkomen onmoge
lijke is. Maar toch vragen we ons
ernsrig af, waar het in de toekomst
heen moet met onze maatschappelijke
en economische orde, als we de
overheidszorg inzake ons welzijn,
moeten honoreeren met een som,
waarvaa elk huisgezin een sober,
maar verzekerd bestaan zou kunnen
genieten zonder werken in
dien men aan ons zou kunnen over
laten om populair gezegd ons
eigen straatje te vegen.
Nu de heer Verschuur toch een
maal bezig was zijn goede hart uit
te storten, sprak hij mede schoone
woorden over de Dierenbescherming
Zulks in antwoord op betoogen
van Mevr, Bakker en den heer Van
Zadelhoff.
Een goed christen, zei minister
Verschuur, is een vriend van de
dieren.
Voor zekere belangrijke gebeurte
nissen (verkiezingen) zou het nog
wel niet tot een aigemeene herziening
van de Vogel wet kunnen komen,
maar de minister dacht nog aan een
incidentieele regeling tegen de massa
vangst van zangvogeltjes.
Minister Reymer (Waterstaat) heeft
in de avondvergadering van Dinsdag
heel wat critiek moeten aanhooren
over zijn vermeend gemis aan acti
viteit om uit den chaos van onze
verkeerstoestanden. het Veilig Ver
keer te scheppen. Vele leden von
den ons Nederlandsch verkeer een
janboel. Mevr. v. Italië v, Emden
(V. D.) sprak van Wild-westtoestan-
den; Bongaerts (R.K.) wilde ten be
hoeve van de Spoorwegen een wet
telijke regeling van het vrije verkeer.
Van Braambeek (S.Dcritiseerde
de ongelijke behandeling van auto en
spoorwegen, hij wilde verkeers-
monopolies zien gesticht en vroeg
een „Planwirtschaft" op verkeers
gebied; de heer Van Dis (St. Ger.)
wilde wegwedstrijden verboden zien
en de heer Keestra (R.K vroeg een
maxium-snelheidsbepaling van 40 KM.
voor pas beginnende autobestuurders.
De heer Rutgers van Rozenburg
(C.H.) bleek van gevoelen, dat ver-
keersovertreders te licht worden ge
straft.
Eigenlijk is 't niet anders dan een
dure p'.icht van de overheid, dat ze
crisisslachtoffers op onbekrompen
wijze ondersteunt. Overheidsgeld ia
tenslotte ons geld, dat we in den
vorm van hooge of milde ot in het
geheel geen belasting Jn de over
heidskas storten. Hoe minder iemands
bijdrage is, hoe grooter zijn mond
over dat ons geld pleegt te zijn,
De overheid heeft tot taak om
dat geld op economische wijze voor
ons te beheeren of oordeelkundig uit
te geven. Wat dat laatste betreft,
stellen we haat thans vierkant in
gebreke.
We lazen van de week, dat de
^msterdamsche begrooting is aan
genomen op een totaal, voor den
gewonen dienst, van 114 millioen
gulden. Meestal passeert een mensch
zulke mededeelingen zonder er verder
over na te denken. Sedert den oor
log hebben we het geleerd om ko
lossale cijfers voor de oogen te
krijgen; al begrijpen we den omvang
ervan niet, toch laten we ons door
geen millioenen-gegoochel meer bezig
houden; 't is alles dagelijksche kost
voor den krantenlezer.
Dat cijfer echter van 114 millioen
zijn we eens aan het ontleden gegaan.
De gemeente beurt het een en
ander aan belastingen en uit de winst
der bedrijven, zoo redeneerden we,
tesamen het genoemde kapitaal
vormende en gaat die dan weer tot
ons aller heil, althans dat van de
Amsterdammers, uitgeven. Ze steekt
een aantal mannen in een mooi
politie-uniform en die beschermen
dan ons leven en wat we, na vol
doening van onze belastingen, nog
aan have en goed over hielden. Ze
zorgen voorts, dat we geen matjes
kloppen in besloten tijd, des avonds
na 8 uur geen winkeliers meer lastig
vallen enz. De overheid doet des
avonds lantaarns ontsteken en ze
onderhoudt een straatje voor onze
woningen. Ze doet nog meer. Ze
belast b.v. een leger van 24000
ambtenaren we spreken nog steeds
alleen van de hoofdstad om ons
met zorgen van allerlei aard te om
ringen; bovendien steunt ze tien
duizenden werkloozen. Maar., is dat
alles nu wel economisch
O.i. worden de groote sociale en
economische problemen geheel ver
keerd gesteld. We maken ons kop
zorg over de vaag, hoe we van de
werkloosheid en de werkloozen af
komen, maai is het niet veel een
Wederom Landbouw.
Steunwetten voor aardappelen
en roggeteeli in de veenstreken.
Het mengpercentage voor
brood tot 40 verhoogd. Een
goed woord van den minister
voor Landarbeiders en zang
vogeltjes. Veilig verkeer in
de Kamer. Tegen de Wild'
westtoestanden in ons land.
Maandag werd de behandeling
van de Landbouw-begrootiDg voort
gezet. Deze afdeeling ressorteert
eerst sedert Mei j.l. onder minister
Verschuur, die sindsdien toch reeds
zijn Crisiszuivelwet, Crisistarwewei
en Crisisvarkenswet zag aangenomen.
Men was over 's ministers activi
teit dan ook wel tevrecen, al bleef
er natuurlijk ruimte voor critiek.
De minister hielp in zijn repliek
eenige fabeltjes uit de wereld. De
margariDefabrikanten zouden gewel
dige zaken maken door de crisis
zuivelwet. maar de minister toonde
aan, dat de margarine productie van
1200 ton tot 1050 ton per week is
teruggeloopen. De fabrikanten heb
ben eigener beweging hun boeken
aan de regeering aangeboden. Ook
de bakkers, zei de minister, beoogen
met hun overeenkomst met de meel
fabrikanten geen extra-winst, maar
een behoorlijk loon verwerven.
Over de Crisisvarkenswet kwam
de meeste critiek los. De wet had
weinig uitgehaald, werd beweerd en
we hebben er onzen afzet naar
België mee verspeeld.
De minister antwoordde, dat de
critici er geen begrip van hadden,
hoe de toestand zou zija, als deze
wet er niet ware geweest. Een toe-
zegging deed de heer Verschuur; de
betaling zou voortaan vlugger wor
den afgewikkeld, ja binnen 10
dagen plaats hebben.
Voor de veenkoloniale aardap
pelen en de roggeteelt in de veen-
streken liggen nieuwe steunwetten
gereed. De heer Kampschoer (R. K.)
kon geen toezegging loskrijgen voor
steun aan de bollen. In antwoord
op een betoog van den heer Loer
akker (R.K.) deelde de minister mee,
dat het meoggebod voor binnen-
landsch meel zal worden verhoogd
van 25 op 40 pCt. Dat was goed
nieuws voor de tarwe bouwers. {De
minister nam nu meteen de gelegen
heid te baat om op dezelfde atarwe-
bouwers nu ook een beroep te doen
ten behoeve van de landarbeiders
Hij hoopte, dat al het mogelijke
zou worden gedaan om dezen positie
te handhaven.
VENRAY. 17 December 1932.
Leggen van bruggen enz. over
waterlossingen.
De Burgemeester van Venray ves
tigt er nogmaals de aandacht op van
oevereigenaren, dat er nog zeer velen
zijn, die nog geene vergunning heb
ben gevraagd aan heeren Gedepu
teerde Staten om in de genormali
seerde beken nieuwe bruggen enz.
te mogen leggen.
Het is bekend, dat alle vroeger
verleende vergunningen zijn verval
len en opnieuw aanvrage aan het
Gedeputeerd Bestuur moet geschie
den.
Aanvragen daartoe zijn gratis ver
krijgbaar bij den beer Melis, technisch
ambtenaar van den Provincialen
Waterstaat, die van s Woensdags
tot Vrijdags te Venray is ten huize
van den heer Jac. van de Voort te
Oostrum, en des avonds na vijf uur
als regel te spreken is en bij den
heer Timmermann, gemeente-hoofd
opzichter, „Onder den Boog".
De heer Melis geeft tevens alle
aanwijzingen omtrent de eischen
waaraan deze bruggetjes enz. moeten
voldoen.
Eenieder, die een bruggetje wil
leggen, wordt in zijn eigen belang
nogmaals aangeraden voor spoedige
inzending der aanvrage aan Heeren
Gedeputeerde Staten zorg te dragen.
Venray, 12 December 1932
De Burgemeester van Venray
O. VAN DE LOO.
De trein-verbindingen in
Noord-Limburg.
In de Memorie van Antwoord op
het Voorloopig Verslag der Water-
staatsbegrooting voor 1933 zegt de
Minister o.m. bet volgende
„Het aantal reizigerstreinen naar
en van de kleine stations in Noord-
Limburg is niet gioot, gevolg1 van
het geringe reizigersverkeer, dat niet
zou rechtvaardigen, om aan den
treinenloop uitbreiding te geven. De
klacht schijnt overigens niet geheel
juist. Vai de tusschenstations der
lijn Nijmegen—Venlo, zoowel als
van den spoorweg Eindhoven—Venlo
kan men op werkdagen des morgens
Maastricht bereiken om 10.24 uur.
In omgekeerde richting geeft trein
94 (Maastricht V. 19.04) nog aan
sluiting naar alle stations der lijn
Venlo—Nijmegen, o.m. dus ook naar
Venray. Met de tusschenstations der
lijn Venlo—Eindhoven is dit even
wel niet het geval.
De vraag, of uitbreiding van den
treinenloop verantwoord is, hangt in
de eerste plaats af van de reizigers
bezetting, die op nieuwe treinen kan
worden verwacht; daarbij worden
zekere minimum-grenzen in acht ge
nomen. Wegens de slechte uitkom-
sien van het bedrijf, wordt voor
hands aan het dagelijksch afgelegde
aantal reizigers trein-kolometers wei-
nig of geen uitbreiding gegeven.
Kentering" in Venray.
Naar wij met genoegen vernemen,
zal begin Januari in Venray vertoond
worden de veel besproken prachtfilm