Weekblad voor VENBAY, HOBST en Omstreken. Yoo&tmiesi/j JAlTONqft MDKLKÖTf JACFON^ Dit nummer bestaat uit TWEE bladen. Naar het fascisme. Ons Weekpraatje. De arend-lezenaar der Venraysche kerk. Buitenl. nieuws. Provinciaal Nieuws Zaterdag 4 Juni 1932 Drie en vijftigste Jaargang No. 23 I MANUFACTURE j BLIJKEN TOCH HET PEEL EN MAAS PRIJS DER ADVERTENTIEN 1—8 regels 60 cent, elke regel meer 7'/* cl. bij abonnement lagere tarieven. Uitgave van FIRMA VAN DEN MUNCKHOF VENRAY Telefoon 51 GIRO 150652 MANUFACTURE BLIJKEN TOCH HET ABONNEMENTSPRIJS p. kwartaal voor Venray 65 ct., per post 75 cent voor het buitenland f 1.05 bij vooruitbetaling. Afzonderlijke nummers 5 cent O. L. Vrouw Behoudenis der Kranken, Oostrum. Als we de kansen van het fascis me willen afwegen, dan mogen we zeer zeker niet alleen letten op de verhoudingen in ons eigen land. Wij zijn nu eenmaal vrij nuchter en koelbloedig van aard; we loopen niet gauw warm voor iets nieuws, zijn behoudsgezind, kijken de kat liever eerst eens uit den boom, en we zijn verschrikkelijk bang, dat we ons „mal" aanstellen. Concludeer uit een en ander nu vooal niet, dat we bet plan hebben om hier een be toog voor het fascisme te gaan hou den, want we zijn in alle opzichten zoo echt Hollandsch als wat en zouden er een lief ding voor over hebben om onze dierbare democratie te kunnen redden en elke fascistische gedachte buiten de grenzen te kun nen houden. Men moet tenslotte echter de oogen niet sluiten voor realiteiten. Het schijnt, dat het fas cisme onder de huidige omstandig heden een kans maakt. Onder dat kans-makende fascisme rekenen we dan ook het communisme, dat in wezen slechts weinig van het fas cisme verschilt. Beide stroomingen gaan uit naar persoonlijk gezag, dat of door een volk in haar geheel in handen van één raad en daarboven één persoon, wordt gelegd (fascisme) dan wel door de sterkste klasse der maatschappij aan een zoo'n raad en daarboven ook weer één persoon wordt opgedragen (communisme), om naar besle inzicht dat zelfde volk te besturen en voordeelen te ver schaffen, dan wel om de gemeen schap ten behoeve van die ééne klasse te beheeren, zoo niet uit te buiten. In verschillende landen heeft de democratie zich verward en on machtig gemaakt in het eigen gewe ven net van zelfzuchtige strevingen, beschermingen, belemmeringen, oogendienarij en andere noodlottige zaken, welke met de naweeën van den oorlog tot een wereldcrisis hebben geleid, waarin de volkeren niet langer op zich zelve en op eigen vertrouwensmannen bouwen, maar redding verwachten vèn den sterken mensch en den machtigen geest, welke uit tot puin vergane resten eener zich overleefde wereld ordening iets nieuws en beters zal trachten te bouwen. In Italië, Rus land, Turkijë, Portugal, Servië en andere landen won het nieuwe sy steem; in Japan, Spanje, Oostenrijk en Engeland worstelt de democratie nog met het fascisme, welke richting er eigenlijk nog slechts wacht op de waarlijk sterke mannen om er te regeeren: en in Duitschland trachtte de democratie zich tevergeefs te handhaven met semi-fascistische en dictatoriale middelen. Of we het al dan niet mooi en goed vinden, de teekenen wijzen er op dat de ontwikkeling der maat schappelijke verhoudingen er eene is, welke van de democratie af trekt tot een bestuur van boven, hetwelk echter in tegenstelling met vroeger wat meer rekening zal heb ben te houden met de wenschen en inzichten van het volk, hetwelk te geschoold en te bewust is ge worden om zich als een volkomen willoos werktuig in handen der re geerders te laten misbruiken. De jongste gebeurtenissen in Duitschland, eens. het hechtste bol werk van het socialisme, wijzen het uit, dat een geleidelijke wereldher vorming in bestuurlijken zin, als door ons aangegeven, zeker als een mogelijkheid moet worden aange merkt. We juichen er geenszins om. Een autocratisch staatsbestuur, al is het dan gemoderniseerd, moge goed wezen mooi en aantrekke lijk lijkt het ons volstrekt niet. De vrijheid van geest en de politieke medezeggenschap, welke we thans bezitten, zijn zeker zooveel waard als de betrekkelijke politieke onbe zorgdheid, welke misschien eens ons deel zal zijn. Daarom, hoe het over de grenzen ook moge gaan, onze democratie is het altijd nog wel waaid om voor haar behoud, zoo langdurig ais het dan kan, te strij den. Wel dreigt haar ten onzent nog geen onmiddellijk gevaar, om dat uit de huidige Nederlandsche fascistische piasserij moeilijk een ernstige beweging kan worden ge boren, maar ons kleine land zal toch vroeg of laat in den nieuwen we reldstroom worden gesteld, dat deze door geen natuurlijke belem mering worde gekeerd worden meegesleurd. Een nieuwe stroom staart is regelmatig uitgespreid. De lezenaar zelf staat op een voet van drie samenkomende harten, die rusten op drie liggende leeuwtjes. Tegen de drie opgaande Gothiek uitgewerkte zijden staan drie prachtbeeldjes. Daarop rust een afdekking, een voet stuk met tinnen dan staat op een halven bol de groote arendfiguur, op welks vleugels het gezangboek rustte. Aan den lazenaar ontbreken, zegt wijlen Pastoor Pascal Schmeitz in het Óffic. Progr. van den Katho liekendag te Venray 1 Juni 1914 blz. 72, de drie schoren met fialen, die van den voet tegen den driehoek opstijgen, de baldakijnen boven de heiligen, de basiliskus, de klauwen van den adelaar en de luchters. Al is de lezenaar niet geheel com pleet, het is een meesterwerk eerste klasse, dat kan concurreeren met die van de O. L. Vr. Kerk van Tongeren, met die der Kerk van Freeren, met die van Andenne en Bornival enz. Van uit de verre middeleeuwen blinkt nog in het heden het licht v?n vaardigheid der geel- woelt aarde, slijk en vuil oo,rfgt prijs .per wijst ons in de huidige het water troebel maakt; 'atring van kunstopvattingen op zal zich het bezinksr^ c door zijn besliste het water in zuivere klaarte gaan "f. Hl „nvoudigen opzet vlieden. Wie de democratie wil redden tot het moment, dat er geen bezwaar meer zal zijn om zich met een nieuwen zuiveren stroom te ver eenigen, passé een volgzame tactiek toe en die grave zich niet in, in loopgraven van onverzettelijkheid, want een nieuwe stroom zoekt de laagste punten. Als we thans in naam der demo cratie, in bewustzijn van meerder heidsmacht, herzieningen tegenhou den, welke door de tijdsomstandig heden zijn geboden, dan verhaasten we daarmee den ondergang der de mocratie en bevorderen we de ver breiding der fascistische gedachte. Door A. F. VAN BEURDEN. Voor de versiering der Godshuizen en der kerken met pracht-altaren, met karakteristieke beelden, met over vloedige kleuren prijkende glasramen, met sierlijke gewelfschilderingen heb ben ODze voorzaten veel over gehad. Als de kerkgebouwen zeil hunne slanke pijlerbundels samengevoegd hadden tot een kunstig gewelf en zij als gebouw gewijd waren tot 's Heerendienst, dan begon een wed strijd in het opsmukken van kathe draal, kerk of kapelallerlei kunste naars werden opgeroepen, om daar aan mede te helpen. De eeuwen takelden later de ge bouwen af. maar wakkere mannen herstelden de vergane gedeelten. Ook kwamen booze tijden als een storm wind over de grijze kerken heen trekken en vierde der menschen vernielzucht zich bot door vele kunstwerken te vernielen en omver te halen, in naam van andere opvat tingen over den godsdienst. Men riep het gepeupel te hulp, om veel edels en schoons door de voorouders met vromen zin gesticht, te ver nietigen. De beeldenstorm heeft onbereken baar veel schade aangericht en er niets voor in de plaats gesteld. Nog getuigen ledige nissen, koplooze heiligenbeelden, ondergewitte muur schilderingen, als magazijnen, en kazernes gebruikte kerken van dien woesten heksensabbath der vrije gedachte. Toch is er ook nog van alles bewaard in de kerken en pronken onze musea en die van het buiten land nog met prachtbeelden en altaren uit de Roomsche Kerken en is er nog allerlei schoons in onze kerken. De groote kerk van Venray, vroeger rijk geornementeerd en prij kend met heerlijke altaren, die door onkunde verwijderd en vervangen zijn in tijden die achter ons liggen, en waarover wij het zwijgen doen, heeft nog een kunstwerk bewaard, dat op tentoonstellingen de aandacht getrokken heeft van vele geleerde kunstkenners en oudheidkundigen. Wij bedoelen den koperen Koor lezenaar uit de tweede helft der XVe eeuw. Het is een geboetseerde enge- cideleerde arend met beeldfiguren, waarvan de grondstof, dus het koper, hetzelfde uitzicht heeft als de lezenaar van de kerk van Freeren bij Tonge-^ ren, het tabernakel van Bocholt en den lezenaar van Roermond. De bouwkundige en de plastische vormen komen overeen met werk uit Maastricht, dus uit de Maasstreek, waarbij wij herinneren in Dinant, zooals men weet. een gewichtig centrum van kopergieterij geweest is. De arend (of papegaai volgens den bek) ia leer mooi en decoratief. De We hebben onlangs een aantal advertenties uit een nummer van De Telegraaf in deze rubriek aangehaald om te laten zien, hoe betrekkingen en levensposities in deze dagen nog steeds voor het grijpen zijn, mits men maar over een bescheiden som beschikt als „waarborg", of om er mee deel te nemen in het „kapitaal" der ove rigens florisante ondernemingen. Men kan allerwegen vele duizenden ver dienen, als men maar bereid is om enkele duizenden te storten. Zwendel zoo hebben we gewaarschuwd; „schuimend" op de armoede der massa. In het bijzonder kapittelden we toen een der advertentiestellers, die een bediende kon gebruiken, mannelijk of vrouwelijk, die een zeer behoorlijk loon zou verwerven, mits een goede hand schrijvende en een postzegel voor antwoord werd bijgesloten. Het is roofgespuis dat zulke annonces plaatst. Vanwege De Telegraaf werd ons toen bericht, dat de bedoelde advertentie aan de aan dacht van den afdeelingschef was ontsnapt en dat de opname er van geenszins de instemming van dezen wegdroeg. De administratie van genoemde krant stelt als regel, zoo werd ons medegedeeld, dat geen advertentiën worden aangenomen, waarin een postzegel voor antwoord wordt ge vraagd, tenzij in de annonce naam en adres van den adverteerder wordt vermeld. Van een en ander namen we met genoegen acte. Intusschen echter wemelen meer dere groote bladen dagelijks van aanbiedingen voor betrekkingen, waarin onder allerlei voorwendsels waarborgsommen of deelnemingen in het kapitaal worden gevraagd. Meestentijds is het reëel karakter van zulke advertenties niet of moei lijk te controleeren. De Telegraaf zelve waarschuwde dezer dagen in een artikel tegen de strekking van dergelijke aanbiedingen en ook poli- tioneele autoriteiten beginnen'zich ter zake te roeren. „De Commissaris van Politie der afd. B. te 's Gravenhage zoo lazen we deze week maant ernstig aan om voorzichtigheid te betrachten bij het aangaan van relaties met onbekenden, die betrekkingen aan bieden of compagnons vragen, waar bij vereischte is, dat men geld stort. Het is den laatsten tijd bij herha ling gebleken, dat het bij deze aan biedingen in vele gevallen alleen de bedoeling is het geld machtig te worden, waarbij de betrekking of het compagnonschap achterwege blijft, of na korten tijd op teleur stellingen uitloopt." Nu we het toch over geldzaken hebben, willen we ook met een enkel woord gewagen over het pessimisme van de velen, die meenen, dat de huidige maatschappij zeker vergaan moet als gevolg van de geweldige kosten, welke de overheid zich voor leniging van den nood van werk loosheid en andere crisisbezoekingen moet getroosten. Een ieder is er van geschrokken, toen hij hoorde, dat die kosten in het vorige jaar voor rijk en gemeenten tfesamen 300 mil- lioen gulden beliepen. We zullen het niet wagen om de crisisellende of de sommen voor leniging van den nocd te kleineeren, maar moeten toch opmerken, dat de lasten nog wel te dragen zijn, als de gemeen schap tot het brengen van enkele betrekkelijk kleine offers bereid zou zijn. Er moge reden tot bezorgdheid zijn, maar niet tot wanhoop. Voor den enkeling is 300 millioen een onbegrijpelijk groot kapitaal, maar voor een gemeenschap betee- kent het niet zoo wonder-veel. Weet ge wel, zoo lazen we in een drankbestrijdingsartikel en de gegevens bleken ons bij onderzoek juist te wezen weet ge wel, dat de 300 millioen, in een jaar tijds uitgegeven voor steun, werkver schaffing, armenzorg enz., gelijk zijn aan de 300 millioen, welke jaarlijks in ons land worden uitgegeven aan alcoholische dranken Zelfs verder narekenende, kwamen we tot de be cijfering, dat we het vorige jaar allen crisisnood hadden kunnen bezweren, als we één derde hadden bezuinigd op ons borreltje en biertje en één derde op tabak, sigaren, sigaretten en op... ons pruimpje. Winst aan gezondheid kregen we daarbij toe. Buitengewone omstandigheden kun nen buitengewone offers vragen, maar tot het brengen daarvan worden we minder en minder bereid. Van niemand wordt een volstrekte ont houding van alle genotmiddelen ver- eischt, wat trouwens weer andere schadeposten zou veroorzaken, maar onze uiteenzetting moge hebben uit gewezen, dat de 300 millioen per jaar voor crisissteun en ook niet verdere noodzakelijke uitgaven daar toe, den ondergang onzer maatschap pij behoeven te beteekenen, als we allen bereid zijn om eens een biertje of een sigaartje, een voetbalpartijtje of andere ontspanning, minder te genieten, om zonder morren of zwartgalligheid onzen verhoogden aanslag in de belasting, of de ver hoogde prijzen van sommige levens middelen te betalen, dan wel eigener beweging bij te kunnen dragen in het crisispotje van het crisiscomité. Nieuwe Duitsche koers. R.— De groote gebeurtenis van deze week, die op het groote poli tieke wereldtooneel alles overheerscht is ongetwijfeld het feit van den val der Duitsche regeering. Dat is de schokkende gebeurtenis, waarvan de gevolgen op de Duitsche binnen landsche politiek en op den interna tionalen toestand nog niet te over zien zijn op 't moment, dat we dit overzicht schrijven. De bom moest vroeg of laat in Duitschland wel barsten. Immers, de regeering-Brüning steun de slechts op een gelegenheidsmeer derheid in den Rijksdag. En die Rijksdag was absoluut geen weer spiegeling meer van den volkswil, wat duidelijk gebleken is bij de Pruisische Landagverkiezingen. Nu is de bom gebarsten. Een meer ongelegen tijdstip was daarvoor waarlijk niet te kiezen geweest. Immers, de conferentie van Lau sanne stond op het punt gehouden te worden en de uitnoodigingen wa ren reeds verzonden. Mogelijk is nu een eerste gevolg van deze regeerings-crisis, dat deze conferentie uitgesteld wordt met alle noodlottige gevolgen van dien. Want, dit is wel duidelijk geble- Ken, dat de staatslieden van Europa zoo vastgeroeid zijn dat ze zonder ferme daden ter herstelconferentie den hopeloos vastgeloopen poiitie- ken wagen niet meer uit 't moeras krijgen. Maarhet aftreden van het kabi net Brüning, dat Duitschland tot heden veilig gevoerd heeft door den zwaarsten tijd. dien het ooit mee maakte, zal tbans een flioken zwaai naar rechts maken. Deze koersverandering zal een be- teekenisvolle terugslag hebben op de internationale verhoudingen. Dë a.s. Fransche minister-president Herriot heeft reeds zijn bezorgdheid uitgesproken o"er den gang van zaken in Duitschland en ook in Engeland slaat men de ontwikkeling der ge beurtenissen met groote aandacht gade. Dat alles wijst er op, dat het inslaan van een beslist rechtschen koers in Duitschland een tijdperk van nieuwe wrijvingen en spanningen in Europa, dat toch vóór alles rust behoeft, zou inleiden. Wij merken reeds op, dat de re geering-Brüning niet meer slaat op den volkswil. Zij kon, na den geweldigen aan was van den aanhang van den politieken hansworst Hitier, niet meer bogen op het vertrouwen van het volk in zijn groote meerderheid. Intusschen ligt het voor de hand, dat de Hitlerianen op dit moment wel niet den val van Brüning hebben zullen gewild. Daar hadden zii hun goede reden voor. Immers voor hnn propaganda konden zij beter Brüning het ver wachtte echec op de conferentie van Lausanne laten incasseeren dan dat zij daarvoor mede de verantwoorde lijkheid moeten dragen. Er zijn andere invloeden in 't ge heim bezig geweest, om verwijdering te brengen tusschen den Rijkspresi dent en Dr. Brüning. De generaals der Reichswehr en de Oost-Pruisische groot grondbezitters, die zich bedreigd zagen door de nieuwe, op stapel staande noodverordening, hebben achter de schermen gewerkt en Von Hindenburg is blijkbaar voor den aandrang van die zijde gezwicht. Wellicht ook heeft hij Brüning losgelaten om erger te voorkomen, b.v. een militairen staatsgreep met alle ernstige gevolgen daarvan met het oog op de internationale ver houdingen. -—o Brüning gaat heen en we zeggen niet te veel, wanneer we beweren, dat hij overstelpt is met de eerbe wijzen van de internationale pers. Dat behoeft bij zulk een staats man van internationale kwaliteiten, bij zulk een onkreukbaar karakter, niet te verwonderen, Behoorde hij, onder het leger van de besluitelooze staatslieden van Europa, niet tot de weinigen ja was hij niet de eenige die ferm durfde doortasten Het kenmerkende •>an alle conferenties was, dat de staatslieden steeds den moed misten, om een beslissing aan te durven. Hun ontbrakeD de vaste normen, volgens welke zij hun politiek kon den voeren. Zij houden hun oog gericht op de tegenwoordige, materieele belangen, en laten deze het richtsnoer zijn voor hun politiek, zonder «jkening te houden met de eeuwige normen der rechtvaardigheid. Daarvandaan hun besluiteloosheid, hun willoosheid, en het is wel merkwaardig, dat de man die rekening boudt met deze eeuwige normen —de katholieke Dr. Brüning zoowat de eenige was, die zeggen durfde, wat hij wilde en die beslui ten durfde nemen ten aanzien van de besprekingen. Hij had zijn politiek ingesteld op de eeuwige waarden en de verdedi ging dezer hoogere waarden gaf hem den moed tot handelen. Dubbel jammer, dat zulk een staatsman, juist in dezen moeilijken tijd, wordt heengezonden. o— De oude vechtjassen schijnen in Duitschland dan toch maar heel wat te zeggen te hebben. De oude Hindenburg, zoo pas nog herkozen met behulp van alles wat de Republiek en de democratie wilde redden, schijnt nu ook ingespannen te zijn en de intrigues der militairen en de man, die vooral tegenover het buitenland stond als de verpersoon lijking van een verzoeningspolitiek binnen het kader der mogelijkheden hij viel in zijn ongenade en hij moest Zondagmiddag hooren, dat zijn verdere plannen veroordeeld waren door den ouden Generaal. De Hitlerianen zullen nu natuurlijk worden ingeschakeld in de kabinets- vorming en zullen bij het bepalen van den nieuwen koers een zeer belangrijke rol spelen. De S.D.A.P. komt natuurlijk op de scherpste wijze in de oppositie. Verscherpte binnenlandsche ver houdingen kunnen niet uitblijven en als men nu in de krant reeds .iede- ren dag reeksen van politieke klop partijen ziet vermeld, dan vraagt men zich af, wat dat in de toekomst moet worden. En hoe het buitenland hierop zal reageeren, zeiden we reeds in enkele woorden. Vooral Frankrijk zal er zich op beroepen, dat het 't toch maar steeds bij het recht eind had, toen het met 't oog op Duitschland de veiligheid vooropstelde Ingezonden. Buiten verantwoordelijkheid der Redactie. Tweede Pinksterdag. Wat een drukte op de perrons van de stations. Wat 'n mensen Wat 'n opgewekt en fris leven. Er klinkt heerlike zang, geen geblèr, maar schone zang. Men hoort er de vrolike, klare, heldere lach en stemmen. Wat zijn dat voor mensen En overal langs de wegen ziet men ze kranig voort marcheren, 't Zijn K.J.V.-ers, St. Bavo-knapen, E. K. en R. K. Verkenners etc. En op die zelfde dag, in de middag, de grootse manifestasie van 1G.000, zegge tienduizend, Graalmeisjes die hun „Pinksterzegen" uitvoeren. Verleden week woonde ik op 'n kongres een lezing bij over de R.K. Jeugdbeweging. Wat 'n schone idealen, wat 'n heerlike gedachten in de harten van zovele katolieke JongerenIdealen en gedachten die zich, zij het dan hier en daar nog wat onbewust, richten op radikale beleving van het Kristus' evangelie. Breken willen de Jongeren met de gewoonten, eenvoudig omdat het gewoonte is. Zij willen terug naar het eenvoudige, naar de mooie natuur, naar 'n andere levensbeschouwing, die sterk gebaseerd is op 't H. Evan gelie. En toen dacht ik aan Venray. En ik dacht aan de artikelen van de Z.Eerw. Pater Direkteur van ons St. Antonius-Patronaat 'n paar jaar geleden geschreven in „Peel en Maas". Hoe duidelik liet de schrijver hier doorschemeren, dat de Patro naten in hun tegenwoordige vorm aan het verouderen zijn. Zeker hij geeft gaarne toe dat zij nog veel goeds doen, maar helaas niet meer voldoen aan de eisen van de tegen woordige beslissende tijd. Er moest verandering komen. Maar er was in ons zo innig katolieke Venray een gebrek aan lekenapostelen. Sinds is men, gelijk we weten, in ons Patronaat begonnen om de onderscheidene klubs meer op eigen initiatief te laten werken, meer op eigen benen te leren staan. Men is begonnen met 't groepsysteem, welke cjoor de bond van Patronaten is ingevoerd onder goedkeuring van het Nedeilands Episkopaat. Hieruit mogen we verwachten dat zich onder onze jongens gezonde initiatieven ontwikkelen. Maar er moet haast worden gemaakt en niet worden gewacht tot er zich in ons Venray ook anti-katolieken partijen hebben gevormd. We kunDen en moeten de wereld hervormen. Maar deze hervorming is slechts mogelik zo we geestdrift losslaan voor 'n radikaal optimisties katolisisme. Dat er in Venray, laten 'we het maar eerlik bekennen, al te weinig gevoeld wordt voor lekenapostolaat, o,a. of misschien wel voornamelik in de jeugdbeweging, zal wel vooral zijn oorzaak hierin vinden, dat Venray nooit de strijd voor de gods dienst heeft meegemaakt. Geve God dat vele toch 'ns ein delik wakker worden geschud uit hun laksheid en middelmatig Kristen- leven. Moge dit dan 'ns gauw verande ren. Een Jongere. Mijnheer de Redacteur, vergun ons een klein plaatsje in Uw blad, bij voorbaat dank. Theorie en practyk. Een raadslid, arbeiders afgevaar digde, neemt een huis aan. Het stucadoorwerk wordt door den verdediger der arbeiders belan gen, met voorbijgaan van alle Ven raysche werklieden in genoemde branche, eenvoudig zonder meer, opgedragen aan een arbeider uit een andere gemeente. Geachte Wethouder, arbeiders af gevaardigde, aannemer, kies tot Uw lijfspreuk 't gezegde van een zekere dominé „Luister naar mijne woor den, maar zie niet naar mijne daden. Eenige stucadoors. Schut terg „St. Anna". Dinsdag j.l. trad den koning van schutterij „St. Anna' in het huwelijk s Morgens in alle vroegte ver- eenigde zich de schutters in het gildenhuis. om bij het huwelijk van hun koning blijk van belangstelling te geven. Vanaf zijn woning aan den Mer- selosche weg vergezelde men hem kerkwaarts. Na de plechtigheden ging het in flink marschtempo naar den Merseloschen weg, waar het pas vereeDigd koninklijk paar werd toe gesproken door den beschermheer van schutterij St. Anna, de heer M. Verheyen. Met welgekozen woorden felici teerde de beschermheer Zijne Majesteit, namens schutterij St. Anna terwijl hij zijn beste wenschen naar voren bracht. Als bijzonderheid dient te worden gemeld, dat ook verleden jaar de koning van schutterij „St. Anna" huwde en een broer was van den tegenwoordigen koning. J. VENRAY. 4 Juni 1932. Ontheffing winkelsluiting voor Venrnj-Kom. Burgemeester en Wethouders van Venray brengen ter openbare kennis, dat ter gelegenheid van bet doot den Noord Limburgschen Schuttersbond Venray en Omstreken te houden Schuttersfeest op Zondag 5 en Maan dag 6 Juni a.s. door hen is bepaald ingevolge art.kel 9, 5e lid der Win kelsluitingswet, dat de bepalingen van artikel 2 sub a der Winkel-

Peel en Maas | 1932 | | pagina 1