Weekblad voor VENBAY, HOBST en Omstreken.
Yoo&tmiesi/j
JAlTONqft
MDKLKÖTf
JACFON^
Dit nummer bestaat
uit TWEE bladen.
Naar het fascisme.
Ons Weekpraatje.
De arend-lezenaar der
Venraysche kerk.
Buitenl. nieuws.
Provinciaal Nieuws
Zaterdag 4 Juni 1932
Drie en vijftigste Jaargang No. 23
I MANUFACTURE j
BLIJKEN
TOCH HET
PEEL EN MAAS
PRIJS DER ADVERTENTIEN 1—8 regels 60 cent, elke regel meer 7'/* cl.
bij abonnement lagere tarieven.
Uitgave van FIRMA VAN DEN MUNCKHOF VENRAY
Telefoon 51 GIRO 150652
MANUFACTURE
BLIJKEN
TOCH HET
ABONNEMENTSPRIJS p. kwartaal voor Venray 65 ct., per post 75 cent
voor het buitenland f 1.05 bij vooruitbetaling. Afzonderlijke nummers 5 cent
O. L. Vrouw Behoudenis
der Kranken, Oostrum.
Als we de kansen van het fascis
me willen afwegen, dan mogen we
zeer zeker niet alleen letten op de
verhoudingen in ons eigen land.
Wij zijn nu eenmaal vrij nuchter
en koelbloedig van aard; we loopen
niet gauw warm voor iets nieuws,
zijn behoudsgezind, kijken de kat
liever eerst eens uit den boom, en
we zijn verschrikkelijk bang, dat we
ons „mal" aanstellen. Concludeer
uit een en ander nu vooal niet, dat
we bet plan hebben om hier een be
toog voor het fascisme te gaan hou
den, want we zijn in alle opzichten
zoo echt Hollandsch als wat en
zouden er een lief ding voor over
hebben om onze dierbare democratie
te kunnen redden en elke fascistische
gedachte buiten de grenzen te kun
nen houden. Men moet tenslotte
echter de oogen niet sluiten voor
realiteiten. Het schijnt, dat het fas
cisme onder de huidige omstandig
heden een kans maakt. Onder dat
kans-makende fascisme rekenen we
dan ook het communisme, dat in
wezen slechts weinig van het fas
cisme verschilt. Beide stroomingen
gaan uit naar persoonlijk gezag, dat
of door een volk in haar geheel in
handen van één raad en daarboven
één persoon, wordt gelegd (fascisme)
dan wel door de sterkste klasse der
maatschappij aan een zoo'n raad
en daarboven ook weer één persoon
wordt opgedragen (communisme), om
naar besle inzicht dat zelfde volk
te besturen en voordeelen te ver
schaffen, dan wel om de gemeen
schap ten behoeve van die ééne
klasse te beheeren, zoo niet uit te
buiten. In verschillende landen heeft
de democratie zich verward en on
machtig gemaakt in het eigen gewe
ven net van zelfzuchtige strevingen,
beschermingen, belemmeringen,
oogendienarij en andere noodlottige
zaken, welke met de naweeën van
den oorlog tot een wereldcrisis
hebben geleid, waarin de volkeren
niet langer op zich zelve en op
eigen vertrouwensmannen bouwen,
maar redding verwachten vèn den
sterken mensch en den machtigen
geest, welke uit tot puin vergane
resten eener zich overleefde wereld
ordening iets nieuws en beters zal
trachten te bouwen. In Italië, Rus
land, Turkijë, Portugal, Servië en
andere landen won het nieuwe sy
steem; in Japan, Spanje, Oostenrijk
en Engeland worstelt de democratie
nog met het fascisme, welke richting
er eigenlijk nog slechts wacht op de
waarlijk sterke mannen om er te
regeeren: en in Duitschland trachtte
de democratie zich tevergeefs te
handhaven met semi-fascistische en
dictatoriale middelen.
Of we het al dan niet mooi
en goed vinden, de teekenen wijzen
er op dat de ontwikkeling der maat
schappelijke verhoudingen er eene
is, welke van de democratie af
trekt tot een bestuur van boven,
hetwelk echter in tegenstelling met
vroeger wat meer rekening zal heb
ben te houden met de wenschen
en inzichten van het volk, hetwelk
te geschoold en te bewust is ge
worden om zich als een volkomen
willoos werktuig in handen der re
geerders te laten misbruiken.
De jongste gebeurtenissen in
Duitschland, eens. het hechtste bol
werk van het socialisme, wijzen het
uit, dat een geleidelijke wereldher
vorming in bestuurlijken zin, als
door ons aangegeven, zeker als een
mogelijkheid moet worden aange
merkt.
We juichen er geenszins om.
Een autocratisch staatsbestuur, al
is het dan gemoderniseerd, moge
goed wezen mooi en aantrekke
lijk lijkt het ons volstrekt niet. De
vrijheid van geest en de politieke
medezeggenschap, welke we thans
bezitten, zijn zeker zooveel waard
als de betrekkelijke politieke onbe
zorgdheid, welke misschien eens ons
deel zal zijn. Daarom, hoe het over
de grenzen ook moge gaan, onze
democratie is het altijd nog wel
waaid om voor haar behoud, zoo
langdurig ais het dan kan, te strij
den. Wel dreigt haar ten onzent
nog geen onmiddellijk gevaar, om
dat uit de huidige Nederlandsche
fascistische piasserij moeilijk een
ernstige beweging kan worden ge
boren, maar ons kleine land zal toch
vroeg of laat in den nieuwen we
reldstroom worden gesteld, dat
deze door geen natuurlijke belem
mering worde gekeerd worden
meegesleurd. Een nieuwe stroom
staart is regelmatig uitgespreid. De
lezenaar zelf staat op een voet van
drie samenkomende harten, die rusten
op drie liggende leeuwtjes. Tegen de
drie opgaande Gothiek uitgewerkte
zijden staan drie prachtbeeldjes.
Daarop rust een afdekking, een voet
stuk met tinnen dan staat op een
halven bol de groote arendfiguur,
op welks vleugels het gezangboek
rustte. Aan den lazenaar ontbreken,
zegt wijlen Pastoor Pascal Schmeitz
in het Óffic. Progr. van den Katho
liekendag te Venray 1 Juni 1914
blz. 72, de drie schoren met fialen,
die van den voet tegen den driehoek
opstijgen, de baldakijnen boven de
heiligen, de basiliskus, de klauwen
van den adelaar en de luchters.
Al is de lezenaar niet geheel com
pleet, het is een meesterwerk eerste
klasse, dat kan concurreeren met die
van de O. L. Vr. Kerk van Tongeren,
met die der Kerk van Freeren, met
die van Andenne en Bornival enz.
Van uit de verre middeleeuwen
blinkt nog in het heden het licht
v?n vaardigheid der geel-
woelt aarde, slijk en vuil oo,rfgt prijs .per wijst ons in de huidige
het water troebel maakt; 'atring van kunstopvattingen op
zal zich het bezinksr^ c door zijn besliste
het water in zuivere klaarte gaan "f. Hl „nvoudigen opzet
vlieden.
Wie de democratie wil redden tot
het moment, dat er geen bezwaar
meer zal zijn om zich met een
nieuwen zuiveren stroom te ver
eenigen, passé een volgzame tactiek
toe en die grave zich niet in, in
loopgraven van onverzettelijkheid,
want een nieuwe stroom zoekt de
laagste punten.
Als we thans in naam der demo
cratie, in bewustzijn van meerder
heidsmacht, herzieningen tegenhou
den, welke door de tijdsomstandig
heden zijn geboden, dan verhaasten
we daarmee den ondergang der de
mocratie en bevorderen we de ver
breiding der fascistische gedachte.
Door A. F. VAN BEURDEN.
Voor de versiering der Godshuizen
en der kerken met pracht-altaren,
met karakteristieke beelden, met over
vloedige kleuren prijkende glasramen,
met sierlijke gewelfschilderingen heb
ben ODze voorzaten veel over gehad.
Als de kerkgebouwen zeil hunne
slanke pijlerbundels samengevoegd
hadden tot een kunstig gewelf en
zij als gebouw gewijd waren tot
's Heerendienst, dan begon een wed
strijd in het opsmukken van kathe
draal, kerk of kapelallerlei kunste
naars werden opgeroepen, om daar
aan mede te helpen.
De eeuwen takelden later de ge
bouwen af. maar wakkere mannen
herstelden de vergane gedeelten. Ook
kwamen booze tijden als een storm
wind over de grijze kerken heen
trekken en vierde der menschen
vernielzucht zich bot door vele
kunstwerken te vernielen en omver
te halen, in naam van andere opvat
tingen over den godsdienst. Men
riep het gepeupel te hulp, om veel
edels en schoons door de voorouders
met vromen zin gesticht, te ver
nietigen.
De beeldenstorm heeft onbereken
baar veel schade aangericht en er
niets voor in de plaats gesteld. Nog
getuigen ledige nissen, koplooze
heiligenbeelden, ondergewitte muur
schilderingen, als magazijnen, en
kazernes gebruikte kerken van dien
woesten heksensabbath der vrije
gedachte.
Toch is er ook nog van alles
bewaard in de kerken en pronken
onze musea en die van het buiten
land nog met prachtbeelden en altaren
uit de Roomsche Kerken en is er
nog allerlei schoons in onze kerken.
De groote kerk van Venray,
vroeger rijk geornementeerd en prij
kend met heerlijke altaren, die door
onkunde verwijderd en vervangen
zijn in tijden die achter ons liggen,
en waarover wij het zwijgen doen,
heeft nog een kunstwerk bewaard,
dat op tentoonstellingen de aandacht
getrokken heeft van vele geleerde
kunstkenners en oudheidkundigen.
Wij bedoelen den koperen Koor
lezenaar uit de tweede helft der XVe
eeuw. Het is een geboetseerde enge-
cideleerde arend met beeldfiguren,
waarvan de grondstof, dus het koper,
hetzelfde uitzicht heeft als de lezenaar
van de kerk van Freeren bij Tonge-^
ren, het tabernakel van Bocholt en
den lezenaar van Roermond.
De bouwkundige en de plastische
vormen komen overeen met werk uit
Maastricht, dus uit de Maasstreek,
waarbij wij herinneren in Dinant,
zooals men weet. een gewichtig
centrum van kopergieterij geweest is.
De arend (of papegaai volgens den
bek) ia leer mooi en decoratief. De
We hebben onlangs een aantal
advertenties uit een nummer van De
Telegraaf in deze rubriek aangehaald
om te laten zien, hoe betrekkingen
en levensposities in deze dagen nog
steeds voor het grijpen zijn, mits men
maar over een bescheiden som beschikt
als „waarborg", of om er mee deel
te nemen in het „kapitaal" der ove
rigens florisante ondernemingen. Men
kan allerwegen vele duizenden ver
dienen, als men maar bereid is om
enkele duizenden te storten. Zwendel
zoo hebben we gewaarschuwd;
„schuimend" op de armoede der
massa. In het bijzonder kapittelden
we toen een der advertentiestellers,
die een bediende kon gebruiken,
mannelijk of vrouwelijk, die een zeer
behoorlijk loon zou verwerven, mits
een goede hand schrijvende en
een postzegel voor antwoord werd
bijgesloten. Het is roofgespuis dat
zulke annonces plaatst. Vanwege De
Telegraaf werd ons toen bericht, dat
de bedoelde advertentie aan de aan
dacht van den afdeelingschef was
ontsnapt en dat de opname er van
geenszins de instemming van dezen
wegdroeg.
De administratie van genoemde
krant stelt als regel, zoo werd ons
medegedeeld, dat geen advertentiën
worden aangenomen, waarin een
postzegel voor antwoord wordt ge
vraagd, tenzij in de annonce naam
en adres van den adverteerder wordt
vermeld. Van een en ander namen
we met genoegen acte.
Intusschen echter wemelen meer
dere groote bladen dagelijks van
aanbiedingen voor betrekkingen,
waarin onder allerlei voorwendsels
waarborgsommen of deelnemingen
in het kapitaal worden gevraagd.
Meestentijds is het reëel karakter
van zulke advertenties niet of moei
lijk te controleeren. De Telegraaf
zelve waarschuwde dezer dagen in
een artikel tegen de strekking van
dergelijke aanbiedingen en ook poli-
tioneele autoriteiten beginnen'zich
ter zake te roeren.
„De Commissaris van Politie der
afd. B. te 's Gravenhage zoo
lazen we deze week maant ernstig
aan om voorzichtigheid te betrachten
bij het aangaan van relaties met
onbekenden, die betrekkingen aan
bieden of compagnons vragen, waar
bij vereischte is, dat men geld stort.
Het is den laatsten tijd bij herha
ling gebleken, dat het bij deze aan
biedingen in vele gevallen alleen de
bedoeling is het geld machtig te
worden, waarbij de betrekking of
het compagnonschap achterwege
blijft, of na korten tijd op teleur
stellingen uitloopt."
Nu we het toch over geldzaken
hebben, willen we ook met een enkel
woord gewagen over het pessimisme
van de velen, die meenen, dat de
huidige maatschappij zeker vergaan
moet als gevolg van de geweldige
kosten, welke de overheid zich voor
leniging van den nood van werk
loosheid en andere crisisbezoekingen
moet getroosten. Een ieder is er van
geschrokken, toen hij hoorde, dat
die kosten in het vorige jaar voor
rijk en gemeenten tfesamen 300 mil-
lioen gulden beliepen. We zullen
het niet wagen om de crisisellende
of de sommen voor leniging van den
nocd te kleineeren, maar moeten
toch opmerken, dat de lasten nog
wel te dragen zijn, als de gemeen
schap tot het brengen van enkele
betrekkelijk kleine offers bereid zou
zijn. Er moge reden tot bezorgdheid
zijn, maar niet tot wanhoop.
Voor den enkeling is 300 millioen
een onbegrijpelijk groot kapitaal,
maar voor een gemeenschap betee-
kent het niet zoo wonder-veel.
Weet ge wel, zoo lazen we in een
drankbestrijdingsartikel en de
gegevens bleken ons bij onderzoek
juist te wezen weet ge wel, dat
de 300 millioen, in een jaar tijds
uitgegeven voor steun, werkver
schaffing, armenzorg enz., gelijk zijn
aan de 300 millioen, welke jaarlijks
in ons land worden uitgegeven aan
alcoholische dranken Zelfs verder
narekenende, kwamen we tot de be
cijfering, dat we het vorige jaar allen
crisisnood hadden kunnen bezweren,
als we één derde hadden bezuinigd
op ons borreltje en biertje en één
derde op tabak, sigaren, sigaretten
en op... ons pruimpje. Winst aan
gezondheid kregen we daarbij toe.
Buitengewone omstandigheden kun
nen buitengewone offers vragen,
maar tot het brengen daarvan worden
we minder en minder bereid. Van
niemand wordt een volstrekte ont
houding van alle genotmiddelen ver-
eischt, wat trouwens weer andere
schadeposten zou veroorzaken, maar
onze uiteenzetting moge hebben uit
gewezen, dat de 300 millioen per
jaar voor crisissteun en ook niet
verdere noodzakelijke uitgaven daar
toe, den ondergang onzer maatschap
pij behoeven te beteekenen, als we
allen bereid zijn om eens een biertje
of een sigaartje, een voetbalpartijtje
of andere ontspanning, minder te
genieten, om zonder morren of
zwartgalligheid onzen verhoogden
aanslag in de belasting, of de ver
hoogde prijzen van sommige levens
middelen te betalen, dan wel eigener
beweging bij te kunnen dragen in
het crisispotje van het crisiscomité.
Nieuwe Duitsche koers.
R.— De groote gebeurtenis van
deze week, die op het groote poli
tieke wereldtooneel alles overheerscht
is ongetwijfeld het feit van den val
der Duitsche regeering. Dat is de
schokkende gebeurtenis, waarvan de
gevolgen op de Duitsche binnen
landsche politiek en op den interna
tionalen toestand nog niet te over
zien zijn op 't moment, dat we dit
overzicht schrijven.
De bom moest vroeg of laat in
Duitschland wel barsten.
Immers, de regeering-Brüning steun
de slechts op een gelegenheidsmeer
derheid in den Rijksdag. En die
Rijksdag was absoluut geen weer
spiegeling meer van den volkswil,
wat duidelijk gebleken is bij de
Pruisische Landagverkiezingen.
Nu is de bom gebarsten.
Een meer ongelegen tijdstip was
daarvoor waarlijk niet te kiezen
geweest.
Immers, de conferentie van Lau
sanne stond op het punt gehouden
te worden en de uitnoodigingen wa
ren reeds verzonden.
Mogelijk is nu een eerste gevolg
van deze regeerings-crisis, dat deze
conferentie uitgesteld wordt met alle
noodlottige gevolgen van dien.
Want, dit is wel duidelijk geble-
Ken, dat de staatslieden van Europa
zoo vastgeroeid zijn dat ze zonder
ferme daden ter herstelconferentie
den hopeloos vastgeloopen poiitie-
ken wagen niet meer uit 't moeras
krijgen.
Maarhet aftreden van het kabi
net Brüning, dat Duitschland tot
heden veilig gevoerd heeft door den
zwaarsten tijd. dien het ooit mee
maakte, zal tbans een flioken zwaai
naar rechts maken.
Deze koersverandering zal een be-
teekenisvolle terugslag hebben op de
internationale verhoudingen.
Dë a.s. Fransche minister-president
Herriot heeft reeds zijn bezorgdheid
uitgesproken o"er den gang van zaken
in Duitschland en ook in Engeland
slaat men de ontwikkeling der ge
beurtenissen met groote aandacht
gade. Dat alles wijst er op, dat het
inslaan van een beslist rechtschen
koers in Duitschland een tijdperk
van nieuwe wrijvingen en spanningen
in Europa, dat toch vóór alles rust
behoeft, zou inleiden.
Wij merken reeds op, dat de re
geering-Brüning niet meer slaat op
den volkswil.
Zij kon, na den geweldigen aan
was van den aanhang van den
politieken hansworst Hitier, niet meer
bogen op het vertrouwen van het
volk in zijn groote meerderheid.
Intusschen ligt het voor de hand,
dat de Hitlerianen op dit moment
wel niet den val van Brüning hebben
zullen gewild. Daar hadden zii hun
goede reden voor.
Immers voor hnn propaganda
konden zij beter Brüning het ver
wachtte echec op de conferentie van
Lausanne laten incasseeren dan dat
zij daarvoor mede de verantwoorde
lijkheid moeten dragen.
Er zijn andere invloeden in 't ge
heim bezig geweest, om verwijdering
te brengen tusschen den Rijkspresi
dent en Dr. Brüning. De generaals
der Reichswehr en de Oost-Pruisische
groot grondbezitters, die zich bedreigd
zagen door de nieuwe, op stapel
staande noodverordening, hebben
achter de schermen gewerkt en Von
Hindenburg is blijkbaar voor den
aandrang van die zijde gezwicht.
Wellicht ook heeft hij Brüning
losgelaten om erger te voorkomen,
b.v. een militairen staatsgreep met
alle ernstige gevolgen daarvan met
het oog op de internationale ver
houdingen.
-—o
Brüning gaat heen en we zeggen
niet te veel, wanneer we beweren,
dat hij overstelpt is met de eerbe
wijzen van de internationale pers.
Dat behoeft bij zulk een staats
man van internationale kwaliteiten,
bij zulk een onkreukbaar karakter,
niet te verwonderen,
Behoorde hij, onder het leger van
de besluitelooze staatslieden van
Europa, niet tot de weinigen ja
was hij niet de eenige die ferm
durfde doortasten Het kenmerkende
•>an alle conferenties was, dat de
staatslieden steeds den moed misten,
om een beslissing aan te durven.
Hun ontbrakeD de vaste normen,
volgens welke zij hun politiek kon
den voeren.
Zij houden hun oog gericht op de
tegenwoordige, materieele belangen,
en laten deze het richtsnoer zijn voor
hun politiek, zonder «jkening te
houden met de eeuwige normen der
rechtvaardigheid. Daarvandaan hun
besluiteloosheid, hun willoosheid, en
het is wel merkwaardig, dat de man
die rekening boudt met deze eeuwige
normen —de katholieke Dr. Brüning
zoowat de eenige was, die zeggen
durfde, wat hij wilde en die beslui
ten durfde nemen ten aanzien van
de besprekingen.
Hij had zijn politiek ingesteld op
de eeuwige waarden en de verdedi
ging dezer hoogere waarden gaf hem
den moed tot handelen.
Dubbel jammer, dat zulk een
staatsman, juist in dezen moeilijken
tijd, wordt heengezonden.
o—
De oude vechtjassen schijnen in
Duitschland dan toch maar heel wat
te zeggen te hebben.
De oude Hindenburg, zoo pas nog
herkozen met behulp van alles wat
de Republiek en de democratie wilde
redden, schijnt nu ook ingespannen
te zijn en de intrigues der militairen
en de man, die vooral tegenover het
buitenland stond als de verpersoon
lijking van een verzoeningspolitiek
binnen het kader der mogelijkheden
hij viel in zijn ongenade en hij
moest Zondagmiddag hooren, dat
zijn verdere plannen veroordeeld
waren door den ouden Generaal.
De Hitlerianen zullen nu natuurlijk
worden ingeschakeld in de kabinets-
vorming en zullen bij het bepalen
van den nieuwen koers een zeer
belangrijke rol spelen.
De S.D.A.P. komt natuurlijk op
de scherpste wijze in de oppositie.
Verscherpte binnenlandsche ver
houdingen kunnen niet uitblijven en
als men nu in de krant reeds .iede-
ren dag reeksen van politieke klop
partijen ziet vermeld, dan vraagt
men zich af, wat dat in de toekomst
moet worden.
En hoe het buitenland hierop zal
reageeren, zeiden we reeds in enkele
woorden.
Vooral Frankrijk zal er zich op
beroepen, dat het 't toch maar steeds
bij het recht eind had, toen het met
't oog op Duitschland de veiligheid
vooropstelde
Ingezonden.
Buiten verantwoordelijkheid
der Redactie.
Tweede Pinksterdag. Wat een
drukte op de perrons van de stations.
Wat 'n mensen Wat 'n opgewekt
en fris leven. Er klinkt heerlike zang,
geen geblèr, maar schone zang. Men
hoort er de vrolike, klare, heldere
lach en stemmen. Wat zijn dat voor
mensen En overal langs de wegen
ziet men ze kranig voort marcheren,
't Zijn K.J.V.-ers, St. Bavo-knapen,
E. K. en R. K. Verkenners etc. En
op die zelfde dag, in de middag,
de grootse manifestasie van 1G.000,
zegge tienduizend, Graalmeisjes die
hun „Pinksterzegen" uitvoeren.
Verleden week woonde ik op 'n
kongres een lezing bij over de R.K.
Jeugdbeweging. Wat 'n schone
idealen, wat 'n heerlike gedachten
in de harten van zovele katolieke
JongerenIdealen en gedachten die
zich, zij het dan hier en daar nog
wat onbewust, richten op radikale
beleving van het Kristus' evangelie.
Breken willen de Jongeren met de
gewoonten, eenvoudig omdat het
gewoonte is. Zij willen terug naar
het eenvoudige, naar de mooie natuur,
naar 'n andere levensbeschouwing,
die sterk gebaseerd is op 't H. Evan
gelie. En toen dacht ik aan Venray.
En ik dacht aan de artikelen van
de Z.Eerw. Pater Direkteur van ons
St. Antonius-Patronaat 'n paar jaar
geleden geschreven in „Peel en
Maas". Hoe duidelik liet de schrijver
hier doorschemeren, dat de Patro
naten in hun tegenwoordige vorm
aan het verouderen zijn. Zeker hij
geeft gaarne toe dat zij nog veel
goeds doen, maar helaas niet meer
voldoen aan de eisen van de tegen
woordige beslissende tijd. Er moest
verandering komen. Maar er was in
ons zo innig katolieke Venray een
gebrek aan lekenapostelen.
Sinds is men, gelijk we weten, in
ons Patronaat begonnen om de
onderscheidene klubs meer op eigen
initiatief te laten werken, meer op
eigen benen te leren staan. Men is
begonnen met 't groepsysteem, welke
cjoor de bond van Patronaten is
ingevoerd onder goedkeuring van
het Nedeilands Episkopaat. Hieruit
mogen we verwachten dat zich onder
onze jongens gezonde initiatieven
ontwikkelen. Maar er moet haast
worden gemaakt en niet worden
gewacht tot er zich in ons Venray
ook anti-katolieken partijen hebben
gevormd.
We kunDen en moeten de wereld
hervormen. Maar deze hervorming
is slechts mogelik zo we geestdrift
losslaan voor 'n radikaal optimisties
katolisisme.
Dat er in Venray, laten 'we het
maar eerlik bekennen, al te weinig
gevoeld wordt voor lekenapostolaat,
o,a. of misschien wel voornamelik in
de jeugdbeweging, zal wel vooral
zijn oorzaak hierin vinden, dat
Venray nooit de strijd voor de gods
dienst heeft meegemaakt.
Geve God dat vele toch 'ns ein
delik wakker worden geschud uit
hun laksheid en middelmatig Kristen-
leven.
Moge dit dan 'ns gauw verande
ren.
Een Jongere.
Mijnheer de Redacteur, vergun
ons een klein plaatsje in Uw blad,
bij voorbaat dank.
Theorie en practyk.
Een raadslid, arbeiders afgevaar
digde, neemt een huis aan.
Het stucadoorwerk wordt door
den verdediger der arbeiders belan
gen, met voorbijgaan van alle Ven
raysche werklieden in genoemde
branche, eenvoudig zonder meer,
opgedragen aan een arbeider uit een
andere gemeente.
Geachte Wethouder, arbeiders af
gevaardigde, aannemer, kies tot Uw
lijfspreuk 't gezegde van een zekere
dominé „Luister naar mijne woor
den, maar zie niet naar mijne daden.
Eenige stucadoors.
Schut terg „St. Anna".
Dinsdag j.l. trad den koning van
schutterij „St. Anna' in het huwelijk
s Morgens in alle vroegte ver-
eenigde zich de schutters in het
gildenhuis. om bij het huwelijk van
hun koning blijk van belangstelling
te geven.
Vanaf zijn woning aan den Mer-
selosche weg vergezelde men hem
kerkwaarts. Na de plechtigheden ging
het in flink marschtempo naar den
Merseloschen weg, waar het pas
vereeDigd koninklijk paar werd toe
gesproken door den beschermheer
van schutterij St. Anna, de heer M.
Verheyen.
Met welgekozen woorden felici
teerde de beschermheer Zijne
Majesteit, namens schutterij St. Anna
terwijl hij zijn beste wenschen naar
voren bracht.
Als bijzonderheid dient te worden
gemeld, dat ook verleden jaar de
koning van schutterij „St. Anna"
huwde en een broer was van den
tegenwoordigen koning.
J.
VENRAY. 4 Juni 1932.
Ontheffing winkelsluiting voor
Venrnj-Kom.
Burgemeester en Wethouders van
Venray brengen ter openbare kennis,
dat ter gelegenheid van bet doot den
Noord Limburgschen Schuttersbond
Venray en Omstreken te houden
Schuttersfeest op Zondag 5 en Maan
dag 6 Juni a.s. door hen is bepaald
ingevolge art.kel 9, 5e lid der Win
kelsluitingswet, dat de bepalingen
van artikel 2 sub a der Winkel-