Onze dure
Gemeenschap.
Voor de vrouwen.
Gemengde Berichten
van zijn kind hoogst ernstig was.
Ea de zigeuner begreep, dat hij geen
hoop mocht hebben. De man sloeg
wanhopig de armen in de lucht. Al
de zigeuners, mannen, vrouwen en
kinderen, omringden hem en spraken
>t luide vreemde klanken, en gluurden
speelsgewijs in den wagen, waar het
zwart-oogige kind lag te staren en
te ijlen.
Was er dan niets meer aan te
doen Voor geen geld De vader
haalde uit zijn wagen een grijslinnen
zak, graaide erin en liet geld zien,
goud en zilver, vreemde munten.
Dokter begreep en schudde het
hoofd. Met geld was dit kind niet
te redden. Eén ding, zoo dacht hij,
maar hij sprak het niet aanstonds
uit, ééa ding kon nog redding
brengen bloedtransfusie. Als hij een
halven liter bloed kon krijgen, van
een kerngezond kind, en dat in de
aderen spuiten van het kleine zieke
meisje. Dan... ja dan was er nog
een mooie kans.
Toen de dokter in zijn auto zou
stappen, viel zijn oog op een groepje
van drie kinderen, die nieuwsgierig
te kijken stonden naar het vreemde
volkje met zijn drukke gebaren. Drie
paar helderblauwe kijkers en drie
Jrissche melk-en bloed gezichtjes. Ja,
als ik daar eens bloed van hebben
kon.' dacht dokter, en gauw laten
onderzoeken, en als het geschikt
blijkt, overspuiten. Dat zou beteekc-
nen nieuw en versch leven voor
het zieke stumperdje daarginds.
Hoe heeten jullie, kinderen
Jan van EerdeD, antwoordde de
oudste, een flinke knaap van elf jaar
Daar wonen wij... en hij wees naar
de dichtstbijzijnde boerenwoning met
rieten dak.
En willen jullie eens in de auto
zitten Dan breng ik jullie naar huis.
De twee meisjes traden schuchter
terug maar Jan stapte dapper in.
Hij vond 't wat fijn. De andere twee
hijgden klompklossend de auto na,
vol verwondering voor Jan, die toch
alles durfde, en van nieuwsgierigheid
hoe vader 't wel vinden zoj.
Hé dokter, u hier Wat is er aan
de band Zieken zijn hier niet.
Dat is 't ook niet, Van Eerden.
Maar... ge kunt misschien een kind
redden, dat anders geen twee dagen
jeer te leven heeft. En hij legde
Jen aandachtig luisterenden boer het
•eval uit. vertelde van bloed over
puiten. van de wondere uitwerking
daarvan, dat degene, die bloed af
stond, zelf niet het minste gevaar
loopt, enzoovoort.
En wat wil dokter nu eigenlijk
Mij bloed aftappen? En voor welk
kind
Dokter, die niets wist van den
kippendiefstal, kwam eindelijk met
zijn voorstel Bloed te mogen nemen
van Van Eerdens' jongen, als het
onderzoek tenminste uitwees, dat
zijn bloed met dat van het zieke kiüd
accordeeren zouanders was het
niet noodig, en dan overspuiten in
de aderen van het doodzieke kind
van dien zigeuner, dien groote. 't
Waren toch ook menschen. En als
een van jouw kinderen er zoo eens
voor stond. Van Eerden.
De boer stoof op. Dat moest er
nog bij komen Hij zijn eenigsten
jongen wagen voor een kind van
dien gemeencn dief. Als een onweers
bui kwamen de driftige woorden
over dokters hoofd. Dokter liet hem
uitwoeden. Dan begon hij weer op
nieuw kalm en rustig redeneerend.
Geen gevaarniet doen voor het
plezier van die menschen, maar uit
naastenliefdevergeef ons onze
schulden; de arme menschen wan
hopig eenigste kanshaast bij
G"d zou hem ervoor beloonen en
hem zegenen in zijn kinderen.
Een paar malen nog spartelde
Van Eerden tegen, telkens zwakker.
Ten slotte: Als de Pastoor zegt, dat
ik het doen moet, vooruit dan majr
Stap in, zei dokter, we rijden naar
de pastorie. Het was tevoren wel
;:eker, wat de oude herder zou ant
woorden. Maar ook toen weer
kwam de wrok tegen den kippendief
boven. En de Pastoor had alle over
VVees gegroet, Maria....
Een glimlach kwam van de
lippen van Sam.
Maria, fluisterde hij zacht.
Wees gegroet Maria, vol van
genade....
De Heer is met U....
Met U, lispelde Sam.
Gezegend zijt gij onder de vrou
wen, en gezegend is de vrucht
uws lichaarns Jezus...
Jezus Jezus lispelde Sam.
Heilige Maria
Maria, Jezus! fluisterde de ster
vende.
Moeder Gods, bid voor or.s, zon
daars....
Jezur, Maria! kwam het van de
bleeke lippen.
Nu en in hel uur....
■Jezus, Maria
Van onzen dood...,
Jezus.... Maria
Nauwelijks hoorbaar en Sain
Dinddy was dood.
Meester Dorrens knielde een
oogenblik bij het lijk van den
armen zwerver, toen greep hij de
twee lederen zakken en vloog de
deur uil, alsof de hel hem op de
hielen zat.
Het was nacht geworden.
Langzaam en in gedachten ver-
l mken als van twee dooden bege
leid, trok hij op zijn kwartier aan.
Elk oogenblik bleef hij slaan
alsof hij niet wist wal hij deed,
urn weer met versnelde schreden
voort to ijlen.
Alsof hij hier rust zou vinden,
redingskracht noodig, om Van Eer
den te kalmeeren. Slechts voor het
krachtige pleidooi van den Priester
zakte alle tegenstand ineen.
Nog dienzelfden middag snorde
dokter in razende vaart naar het
ziekenhuis in de naburige stad, werd
het bloed van Jan, die zich eenige
druppels had laten afnemen, onder
zocht en goed bevonden. En 's avonds
om 10 uur lag Jan rustig te bekomen
van de behandeling, m een wit bedje
van het ziekenhuis, en lag het dood
zieke zigeunerkind te herademen en
te winnen van den dreigenden dood.
Veertien dagen later kwam de
groote zigeuner zelf boer Van Eer
den bedanken. Zijn kind was gered.
Met gebaren en onverstaanbare
woorden betuigde hij zijn dank
maar de tranen in zijn oogen waren
welsprekend genoeg. Er. hij had
voor Jan, dien hij bijna de handen
afkneep en de armen afschudde, een
prachtigen paardentoom en rijdeken
meegebracht. Toen hij weg was,
gromde Van Eerden, om zijn aan
doening te verbergen Wat meet de
jongen daarmee doen Als hij die
ook maar niet gestolen heeft. In alle
geval hoeft hij me niet te bedanken,
want voor hem, den kippendief, heb
ik het niet gedaanmaar voor den
Pastoor en den dokter, 't Zou ook
wat zijn z'n eigen kind laten af
beulen voor zoo n schelm
Zijn geweten, diep in hem, sprak
andere taal. Hij wist. dat hij een
menschlievend werk had gedaan,
waarvoor God hem zou beloonen.
In den catechismus staatGod is
liefderijk Hij bemint ons met een
oneindige liefde en bewijst ons tal-
looze weldaden.
En het grootste bewijs van die
liefde? Dat Hij Zijn eenigen Zoon
heeft overgeleverd, om ons. die in
zonden waren, zijn vijanden, met
Zich te kunnen verzoenen. Die
Eenige Zoon, mensch geworden, gaf
al Zijn bloed, aan het kruis... om
ons te redden van den dood Zoo
zeer... heeft God de wereld liefge
had. IPSE
S|)1*O0É6H komen vroeg in
het voorjaar, koop tijdig een pot
Spmtol* Bij aije Drogisten.
Pot 90 ct., Tube 50 ct. Zeep 60 ct
Een kenmerk van den tijd, dien
we thans meemaken i3 de daling der
geldprijzen. Grondstoffen, tarwe,
katoen, metalen, suiker, rubber zijn
ia prijs gedaald tot ver beneden dien
van vóór den oorlog producten van
land- en tuinbouw brengen vaak
nauwelijks de kosten op, die noodig
zijn voor vervoer en verkoop.
De groot-industrie heeft de prijzen
harer producten vaak zien dalen tot
ver beneden kostprijs, niettegen
staande ze haar grondstoffen zoo
goedkoop betrekt.
Op een afstand volgt de ver
werkende industrie, die. voor zoover
ze levensmiddelen en kleedingstukken
produceert, haren afzet hier te lande
nog weinig heeft zien verminderen,
en daardoor loonende prijzen van
hare producten ten naaste bij heeft
kunnen handhaven Steeds verder
dringt de prijsverlaging door.
Engeland en de Skandinavische
landen hebben, met het los laten
van den gouden standaard een
grooten sprong naar beneden gedaan
van haast 30 procent ineens, en zijn
daardoor van de duurste landen van
Europa in de rij der landen met laag
prijspeil gekomen.
Óns land volgt langzaam, te lang
zaam, met de daling van het prijs
peil, dat hier te lande op het oogen
blik te hoog is voor een land, welks
industrie, welks land- en tuinbouw.
klom hij in den boom, wiens tak
ken hij tot een rustplaats had in
gericht, takken op- en vastge
bonden, en het dichte loof lot een
gemakkelijk leger gebogen. De
twee zakken naast zich, zocht.hij
vergeefs naar slaap
De akeligste gezichten dwarrel
den om zijn rustplaats op en af,
de phanlaslische dame Kitty
en Sam Dinddy, on de Senor en
Pedrillo, Schleicher en de rood
huiden, gingen vervaarlijk om hem
rond, en bogen zich beurtelings
over hem neer.
Dan schrok hij telkenmale uit
een koortsachtige dommeling op
en greep naar zijn wapen.
Ook geloofde hij steeds iels van
de gevreesde ziekte gewaar te
worden, en hel angstzweet brak
hem uit. Ilij was blij toen de
morgen aanbrak en een heerlijke
zon haar gouden stralen over hel
heerlijke dal wierp.
Wel had hij in den nacht soms
in de verte een verward gedruisch
gehoord, maar er niet verder om
gedacht. Alles was hier zoo anders
dan overal.
Toen hij echter op vieg was
naar den kontroleur, om hem zijn
eerste goud af le vragen, toen
vernam hij, dat men dezen had
overvallen, gedood en zijn keet
geplunderd had. Maar liet was
heet toegegaan. Verschillende doo
den en gekwetsten. Hel was in
den nacht gebeurd, van de danstent
uit en te vinden was er niets meer.
welks veeteelt en zuivelbedrijf op
export zijn aangewezen.
Dat kan zóó niet lang duren
onze export kwijnt aan alle kanten
weg voor zoover export nog moge-
lijk is moet ze geschieden tegen
prijzen die den producenten geen
winst, in de meeste gevallen verlies
laten. En zonder export kunnen we
met onze 8 millioen Nederlanders op
dit kleine plekje grond nu eenmaal
niet bestaan. Want de export moet
dienen om datgene te betalen, wat
we nu eenmaal aan grondstoffen,
aan levensmiddelen, aan vezelstoffen
voor onze kleeding, aan metalen,
enz., moeten importeeren om er het
leven bij ie houden.
Als men de winkelprijzen ziet en
vergelijkt met die van enkele jaren
geleden, zou men zeggen er is heel
wat daling zeker wel 25 a 30
procent. En dat is ook juist voor
vele van die artikelen, al is het nog
niet algemeen.
Maar toch ziet men den index van
het levensonderhoud maar 10 tot 15
pet. dalen. Hoe komt dat zoover
achteraan
Omdat in de kosten van het levens
onderhoud ook nog andere factoren
zitten, die tot nu toe niet gedaald
zijn.
En dat zijn factoren die haast alle
door de overheid beïnvloed worden.
Onze spoorwegen, onze gasfabrie
ken, electriciteitsbedrijven, onze
waterleidingen hebben hun tarieven
niet of weinig verlaagd, onze ge
meentetrams hebben ze zelfs hier en
daar verhoogd. Onze arbeiders
woningen, met steun van gemeente
en rijk bekostigd, bij duizenden door
de gemeenten zelfgebouwd, brengen
nog dezelfde huur op als 5 of 6
jaar geleden, toen het bouwen van
een woning 30 pet. meer kostte dan
tegenwoordig
Onze belastingen, de retributies,
die we aan straatgeld, marktgeld,
rioolgeld, doorvaartrecht, havengeld
en wat niet al te betalen hebben
aan de gemeenschap, zijn niet gedaald
en zullen als het zoo doorgaat, ver
hoogd moeten worden.
Al deze uitgaven maken, direct en
indirect, een belangrijk deel uit van
de lijst der uitgaven van elk gezin,
en hunne starheid houdt de zoo
noodzakelijke daling van het prijs
peil hier te lande tegen.
Ik wil niet zeggen, dat verlaging
van het prijspeil „het ééne noodige"
is, om de malaise te overwinnen,
maar voor ons land met zijn zeer
hoog prijspeil is het wél de aller
eerste voorwaarde om zijne zoover
gedaalde exportmogelijk weer te
herwinnen.
Een lager prijspeil beteekent op
zichzelf niet een lageren levens
standaard. Als alles 30 pet. goed-
kooper wordt kan ik met een loon
of salaris dat 80 pet. lager is dan
voorheen, mij precies dezelfde mate
van levensbehoeften en comfort ver
schaffen, als ik vroeger had. Maar
het beteekent wél, dat we ten opzichte
van het buitenland 30 pet. goedkooper
kunnen produceeren en daarmee onze
zoo noodzakelijke export mogelijkheid
enorm vergrooten.
En daarom moet alles bevorderd
worden wat die verlaging van het
prijspeil bevordert.
Het is een dure plicht van de
overheid om daartoe mede te werken.
Maar dan moet ze net doen als
ieder particulier en hare diensten tegen
lagere prijzen vetleenen eene ver
laging over de heele linie van alle
overheidslasten zal noodig zijn.
Het spreekt vanzelf, dat ze daartoe,
op evenredige wijze, hare uitgaven
zal heboen in te krimpen.
De regeering is daarvan in den
laatsten tijd blijkbaar, onder den
druk van den nood, doordrongen
geworden. Juist dezer dagen hebben
wc kunnen zien dat de bezuinigings
commissie Welter een bezuiniging
van niet minder dan 120 millioen op
de staatsuitgaven voorstelt. Ze moet
daartoe met zeer ingrijpende voor
stellen komen. Soit-aux grands maux,
les grands remèdes. En hoeveel par
wat van de keet nog over was,
had men in brand gestoken op de
lijken der gevallenen.
Zoo ging het met het eerste goud.
Hij had er genoeg van, vooral
toen men hem ook nog meedeelde
dal er alleen om een zakje met
schoone pepita's, twee dooden ge
weest waren en dat degoudkorrels
uit plassen bloed werden uilgehaald
en er om gestreden met het mes
in de hand.
Hel hem Sam Dinddy en Kitty
meer of min te doen begraven
voor goud en goede woorden.
Nog een gebed op het graf en
hij trok de rivier opwaarts op de
koningpepita uit.
Het goud. dat Sarn hem schonk
en dat van Kitly mede, droeg hij
welbezorgd op de borst, en met
zijn werktuigen op den rug ging
het langs den oever van den stroom
De Koningschat der Kaziken.
Onder de halfwilde stammen
der roodhuiden, ging een wondere
sage. Over ging zij van vader op
zoon.
In de bergen der heilige vallei
waren in een plaats, de schat
kamer des konings genoemd,
schatten gouds opgestapeld.
Ze waren het eigendom van den
koning der booze geesten, die den
menschen ongeluk, onheil, alle
kwaad berokkenen.
Wee hem die in hun handen
valt Hi] verdwijnt van de aarde
ticulieren, die met belastinggeld de
huishouding der overheid moeten be
talen. hebben niet zeer „ingrijpende
maatregelen" moeten nemen Van
honderdduizenden zijn de inkomsten
gedaald, niet met 3 pet. zooals in
enkele gemeenten met moeite van
het gemeentepersoneel is verkregeD,
maar met 10, 20 en in vele gevallen
belaas al met 100 pet.
Vooral op het platteland, dat den
nood der tijden wel het hardst aan
den lijve voelt, begint zich een bittere
stemming te openbaren tegenover de
overheid, die zooveel geld vraagt en
welks dienaren een, in vergelijking
met den levensstandaard ten platte-
lande, welvarend bestaan leiden, en
blijven leiden op kosten van een
zoozeer verarmde maatschappij.
De. overheidsuitgaven worden meer
en méér gevoeld als een looden last,
die bet bedrijfsleven drukt.
Wie die eenvoudige waarheid
inziet, begrijpt, dat men er met kleine
middelen onmogelijk komen kan, dat
niet alleen salarisverlagingen van 3
pet. door veel grootere gevolgd
zullen moeten worden, maar dat ook
inkrimping van het heele overheids
apparaat dringend noodzakelijk is.
Inkrimping der overheidsuitgaven,
vermindering der lasten door de
overheid aan de bevolking opgelegd,
verlaging van den prijs der diensten,
door of vanwege de overheid aan'
het bedrijfsleven en aan particulieren
bewezen, is niet het geneesmiddel
t de crisisweeëo. Maar het uit
blijven ervan zal zeer zeker de ge
nezing van die crisisweeën verlang
zamen, zoo niet tegenhouden.
Het is verstandig van de leiders
van het bedrijfsleven, en van hunne
vertegenwoordigers, die de Kamers
van Koophandel zijn, daarop steeds
de aandacht gevestigd te houden,
feiten en cijfers te verzamelen, die de
wanverhouding aanwijzen, die op
het oogenblik bestaat tusschen over
heidsuitgaven eenerzijds en de bron
nen van welvaart anderzijds, en mede
te werken om hunne overtuiging in
dezen op kalme en duidelijke wijze
voor te dragen.
enallespijsverterings- J
stoornissen verdwij-
nen onmiddellijk bij 't
gebruik van Foster's J
Maagpillen, het aan-
gename laxeermiddel.
Vèrkrijghaar a f 0.65 per flacon.
Na den mualtyd.
Het is bekend, dat ingespannen
arbeid na 't eten verricht, in belang
rijke mate de spijsvertering storen, ja
zelfs geheel belemmeren kan. Dit geldt
zoowel voor lichamelijken- als voor
ipierarbeid. De oorzaak hiervan is
gelegen in het feit, dat evenals iedere
werkzaamheid van een of ander li
chaamsdeel vermeerderden toevoer
van bloed naar dat deel beduidt. Het
spijsverteringsproces doet eveneens
dien eisch gelden, cn zelfs in nog
hoogere mate dan de andere organen
omdat het spijsverteringskanaal zeer
rijk is aan bloedvaten, en als die alle
gevuld zijn, hetgeen gedurende de
spijsvertering het geval is, bevatten
ze 'n relatief buitengewoon groote
hoeveelheid bloed.
Vanwaar komt dat meerdere bloed
hetwelk maag- en darm wand door
stroomt als de spijsvertering aan den
gang is? Daar de hoeveelheid bloed
in het lichaam dezelfde blijft, spreekt
het vanzelf, dat dit uit andere lichaams-
deelen moet komen en dat dus maag
en ingewanden ten koste van deze
worden voorzien. In de eerste plaats
zijn het wel de hersenen, die dit bloed
leveren en derhalve, zal die vermin
dering aldaar mindere werkzaamheid
teweeg brengen, daarom ij men na
een redelijk maal ongeschikt, voor
ingespannen geestesarbeid en zelf min
of meer slaperig. Dat de hersenen na
den maaltijd niet helder en dus on
geschikt zijn voor hun verrichtingen
is reeds van ouds bekend, zelfs de
oude Romeinen wisten dit en van
hen stamt een oude zegswijze, die
vertaald luidt:
Een volle maag
Studeert niet graag.
Doch ook onze spieren moeten een
deel van haar bloed tijde1 ijk afstaan
ook daar treedt een vermindering der
werkzaamheid op. Na den maaltijd
is men geneigd tot rusten.
Onderzoekingen van dr. Feré heb
ben aangetoond, dat het spijsver
teringsproces in belangrijke mate de
spierwerkzaamheiddoet afnemen meer
dan men zou verwachten. In den loop
van het eerste uur na den maaltijd
bereikt de arbeid, zonder vermoeienis
verricht, nauwelijks de helft van die
welke nuchter kan worden gedaan.
Doch de vermindering neemt steeds
klimmend toe van het begin tot het
einde van dit eerste uur. Van onge
veer 10 pet. tijdens de eerste 10 mi
nuten daalt zij tot 75 pet tijdens de
45e en tot de 60e minuut.
Men weet. dat de ervaring leert,
dat sommige stoffen bekend onder
den naam condimenten of genotmid
delen een opwekkenden invloed uit
oefenen en dan ook veelal na een
goeden disch gebruikt worden za,
koffie, cognac, likeur, tabak enz. En
inderdaad is uit de proeven van Ferè
gebleken, dat die stoffen in staat zijn
de vermoeëois te markeeren, 'doch
slechts voor korten tijd. die nooit 10
minunten te boven gaat. Daarna ver
schijnt de vermoeienis opnieuw en
veel sterker dan zij zonder die voorbij
gaande opwekking zou zijn geweest.
Is het een natuurlijk en alleszins
verklaarbaar verschijnsel, dat ons
lichaam na den maaltijd tot rust ge
neigd is, even natuurlijk is het, dat
die neiging niet moet Jworden tegen
gegaan, doch eer in de hand dient
te worden gewerkt.
Het lichaam is niet in staat twee
belangrijke functiën tegelijkertijd ën
aanhoudend door even zooveel ge
wichtige deelen naar behooren te
doen plaats vinden, evenmin als 'n
mensch twee zeer verschillende zaken
goed kan doen. En wie een of
ander toch doorzet, bespeurt weldra,
dat grooter vermoeienis zijn deel
wordt, grooter dan indien verdere
verrichting achterwege blijft.
Verwaarloozing vsn de natuurlijke
behoefte, aan rust na den maaltijd
wreekt zich vooral bij kinderen. Het
is hoogst ondoelmatig kinderen da
delijk na het eten aan hun huiswerk
of lessen te laten gaan.
Dit wordt steeds op twee wijzen
gestraft De kinderen worden daar
door gedurende het leeren onoplet
tend en afgetrokken, zij worden
nalatig en vluchtig bij hun werk.
Zij leeren dus weinig of niets en
worden gedurende het overige van
den dag traag en lusteloos. In de
tweede plaats komt ook de voeding
niet tot haar recht; dergelijke kiide-
ren gaan er bleek uitzien en krijgen
een onregelmatige spijsvertering.
Laat men de kinderen na hét
middagmaal een uur wachten voor
zij met hun werk beginnen, dan
komt dat zoowel hun hoofd als hun
maag ten goede.
want de grond opent zich om hem
te verslinden, en hij is veroordeeld
ten eeuwigen dage, hij de onder-
aardsche ovens, waar hel goud
der aarde wordt gemaakt, zwaar
geketend, te werken en te zwoe
gen de slaaf der booze geesten.
Nooit meer zal hij het rozige
daglicht aanschouwen, nooit
meer het gelaat van een 'mensch
die hen liefhebben kan.
Wanneer de schatkamer zal ont
dekt worden, dan zijn de dagen
der bewoners geteld.
Verbergen zullen ze alsdan de
beenderen hunner vaderen. Nie
mand zal weten, waar zij slapen
den laatsten slaap, de helden der
zonen der zon.
Hooger in de bergen is dan hun
heil.
Dan zullen vreemde volkeren
komen, gansch andere volkeren,
zij zullen zijn als booze geesten
in menschen gedaanten.
Een oorlog zullen ze voeren, een
oorlog op leven en dood, met onze
stammen, en onze krijgers zullen
verwonnen worden, en de dood zal
ons deel zijn, en de naam onzer
helden; krijgers in den strijd,
wijze mannen in den raad, zal
niet meer voortleven in den mond
hunner kinderen.
En niet verborgen zullen die
zijn in diepte ter aarde.
Open en vrij zullen zij daar lig
gen, als bruidschat van den berg
stroom met parelende wateren die
bruischt en schuimt van de hoogte
Vader van groot gezin gedood.
Hy reed zonder licht.
Zondagavond 10 uur reed de heer
de Wouw wonende te Berg in de
richting Nattenhoven om zich naar
huis te begeven. Bij het kasteel werd
hij aangeroepen door de marechaus
see L. S. uit Sittaid, omdat de man
zonder licht reed. De W. stapte
echter niet af. Een schot in de lucht
weerklonk, doch de W. reed door.
Een tweede schot weerklonk en trof
den man. Hij was op slag dood. De
W. was 47 jaar, weduwnaar en
vader van 9 kinderen.
Geestelijke en geneeskundige hulp
werd onmiddellijk ontboden, doch
't was reeds te laat. Aanvankelijk
werd geen schotwond gevonden, doch
later bleek de kogel in den rug te
zijn binnen gedrongen en door de
longen te zijn gegaan.
De justitie heelt de zaak in onder
zoek. De marechaussee L. S., bevirdt
zich tbans in de marechausseekazerne
te Maastricht.
Veldslag in hot woonwagenkamp
te Roermond.
In het woonwagenkamp in de
voorslad Sf, Jacob, te Roermond
ontstond Maandag een ernstige vecht
partij, waaraan de politie slechts
door krachtdadig optreden een einde
kon maken.
Den avond tevoren was het er
re^ds rumoerig geweest en kwam het
tusschen verscheidene personen tot
handtastelijkheden. Zekere M. S.
werd toen door een messteek niet-
ernstig gewond.
Maandag tegen den middag ont
brandde de strijd opnieuw tusschen
den 32 jarigen P. K. en den 21-ja
rigen L. en eenige andere kamp
bewoners.
K. moet hierbij een mes hebben
getrokken en aan L. een zeer ern
stige verwonding in den buik hebben
toegebracht, zoodat de ingewanden
naar huiten puilden. In levensge
vaarlijken toestand werd L. naar het
ziekenhuis overgebracht en van de
H.H. Sacramenten voorzien.
Hulptroepen per auto.
Familieleden van L. die niet in de
stad woonachtig zijn, kwamen op
het vernemen van deze verwonding
per auto ter plaatse en opnieuw
ontstond toen tusschen de twee
partijen een vechtpartij.
Van beide zijden was tevoren
reeds met geweren en revolvers ge
schoten. waardoor verschillende wa
gens met kog h ei hagelkorrels
werden doorboord.
Genoemde K. kreeg hierbij nog
een messteek in den linkerpols. De
54-jarige S. V.. die met een geweer
was gewapend, loste daarmee ver
scheidene schoten op K„ waardoor
deze bovendien in armen en buik
werd getroffen.
De politie, die terstond van een
en ander op dè hoogte was gesteld,
verscheen in allerijl ter plaatse, doch
eerst na veel moeite gelukte het haar
de woestelingen, van wie er een nog
met een groot mes en een ander met
een moker was gewapend, te arres
teeren en naar het politiebureau over
te brengen. K. moest per ziekenauto
van het bureau naar het ziekenhuis
worden overgebracht, waar de vele
hagelkorrels die hem hebben getrof
fen, langs operatieven weg zullen
moeten worden verwijderd.
Tijdens de overbrenging naar het
politiebureau bracht zekere L. onder
de oogen van de politie, zonder dat
deze zulks koo verhinderen nog een
steek toe aan K.
Het kamp is onder politietoezicht
gesteld.
Een direct ter plaatse ingesteld
onderzoek naar vuurwapenen leverde
geen resultaat op.
Wel werden eenige patroonhulzen
gevonden.
Een zware smidshamer werd door
de politie in beslag genomen.
De toestand van den 21-jarigen L.
was Dinsdagmorgen zeer bedenkelijk.
Noodlottige weifeling.
Maandagavond, omstreeks zes uur,
heeft op den Jutfaaschen weg te
Utrecht een doodelijk ongeluk plaats
gehad.
De 64-jarige schippersknecht D.
D. werd daar n.l.bij het oversteken
van den weg door een motor ge
grepen en tegen den grond geslingerd.
De ongelukkige was op slag dood.
Den motorrijder, die in een zeer
matig tempo reed, treft geen schuld.
D. stak achter eenige auto's om
den weg over, doch wijfelde bij het
hooren van signalen van den motor
of hij zou doorloopen of terugkeeren.
Deze weifeling werd hem noodlottig.
De motorrijder kon daardoor een
aanrijding niet meer voorkomen.
uit de geheime bronnen der ber
gen, en omspoelt en omdanst en
omarmt de schatten in zijn schoot
Wee hem, wiens oog het eerste
valt op den schat.
Hij moet sterven.
Niet zijn zal hij noemen zijn
vondst.
Het offer is hij van den koning
der booze geesten. Meeslepen zal
hij hem in zijn onderaardsche ho
len, ier eeuwige, straf ter eeuwige
slavernij
Zoo was die sage.
Niets wis! er van,-Meester Dor
rens, die toen hij eens het kamp
der goudzoekers achter den rug
had, met de laalste keet en hut,
Gods vrije natuur betooverend
schoon, stroorhopwaarts ging, met
zijn werktuigen op den schouder.
Toen hij vergenoeg van allen en
alles verwijderd was, vërgewiste
hij zich dal Sam Dinddv's en Mis
Kitly s goud nog op zijn plaats zat,
en hij ging lustig zijns weegs.
Proviand had hij voor enkele
dagen meegenomen.
Het weer was heerlijk en hij
dacht niet meer aan al de akelig
heden, die hij had doorgemaakt.
Met zorg zocht hij zijn weg, en
telde hij de rio's die zijn weg kruis
ten, van de bergen komend, om
zich in de Sacramento te storten
Het duurde langer dan hij dacht
en het was ook moeilijk er over
te komen.
Al dadelijk moest hij een heel
eind. den oever der kleine rivier
op, die het eerst hem in den weg
liep.
Hij had den Lijd ernstig over alles
na Ir denken.
Hij voelde zich vermoeid moe
gezworven, zou men eer moeten
zeggen. Hij voelde iets over zich
komen, dat hem den moed wilde
benemen.
Tot nu toe had hij erzichaltijd
legen geweerd. Hij wilde niet, en
met geweld onderdrukte hij alle
betere gevoelens. Maar nu begon
hij troosteloos te worden, en
langzaam rijpte in hem het besluit
dat dit zijn laatste avontuur zou
zijn.
Neen, sterven wilde hij niet in
dit ongelukkig land, en zelfs al
kwam het met den schat der Ka*
ziken en der booze geesten niet
uit, volgens de gegeven van Sam
Dinddy. Dan nog.
Maar vooral goud wilde hij heb
ben en veel, dat hij er mede in
trots naar^ huis kon gaan;
Goud zou allen den mond slui
ten. En zijn kinderen zouden ook
wel voor goud niet geheel ongevoe
lig zijn.
Dat hoopte hij en dikwijls dwaal
den zijn gedachten af, - en dan
betrapte hij zich zeiven op allerlei
plannen, en soms schrok hij van
zich zei ven, dan had hij in zich
zei ven halfluid hun naam geroepen.
Eens W8s het hem alsof hij hun
stem hcorde, en dan .klonk het
in zijn noren:
Vader! vader! nu is alles goed