G PUROL Aanbesteding C. W. MIISKENS e Ons Weekpraatje. Gods wegen zijn wonderbaar. Gemengde Berichten Het bouwen van een woonhuis te V ortum-Muliem. J. van Weegen, A ssurantiën, inliPor irij °1 H. Onder den invloed der gebeurte nissen van 1914 tot 1918 spanning, lijden, zorg en hunne reactie uit gelatenheid, genotzucht, roekeloos heid zijn talloozen te plotseling anders geworden. Daarbij deed de schijnwelvaart, die wij eenige jaren hebben gekend, ons allen grooter gaan leven. De stoffelijke behoeften zijn veel grooter dan voor dien tijd. Slechts weinigen zijn daaraan ont komen. De afstand tusschen destan- den en klassen onzer samenleving is grooter geworden. Zoo ging het in de samenleving en hetzelfde verschijnsel viel waar te nemen in het bestuur van land en gemeente. Vooral in de gemeen telijke leiding komt dit op den voor grond. De zaken werden veel groot- scheepscher aangepakt. Alles moest in overeenstemming worden gebracht met de „eischen des tijds" gebou wen, bestrating, verfraaiing. Daarin en in nog veel meer ging men veel verder dan vroeger. Men verwijt zelfs aan vorige geslachten, dat ze zuinig waren en in hun tijd niet gezorgd hebben voor al die dingen, toen ze goedkoop te verkrijgen waren, zoodat ze reeds lang betaald zouden zijn en het nageslacht zich er niet diep voor in de schulden behoefde te steken. Men vergeet evenwel# de regénten van vijftig jaren gefcden al die behoeften van onzen tijd- niet kenden. De industrie, die zich ih eigen belang toelegde op het scheppen van behoefte, was toen ook veel eenvoudiger. En onze vaders en grootvaders, die de ge meenten bestuurden, konden zich ook niet voorstellen, dat een ge meente zich diep in de schulden mocht steken, om aan de eischen van den tijd te kunnen voldoen. Men heeft zijn eigen bezwaren gesust in onzen tijd met de redeneering, dat men het nageslacht mee moet laten betalen, dat er immers van profiteert, maar vergeet, dat de tijd van het nageslacht met eigen eischen zal komen, als zoo verder wordt geleefd, zoodat betalen of leven eindelijk haast niet meer mógelijk zal zijn. En nu zitten wij met de liquidatie van de omhoog gevoerde maatschap pij. Het is met de boeten begonnen, wier levensstandaard een heel stuk naar beneden is geduwd. Arbeiders en beambten volgen, maar ook werk gevers, middenstanders.... Alle deelen onzer samenleving hangen immers af van elkaar. Werd dat maar beter beseft, zij zouden niet omwille van eigen belangen ingaan tegen elkaar, maiar als een groote eenheid elkaar bijstaan. Inge togenheid vraagt van ons de Troon rede. De tijdsomstandigheden bevelen ze. Maar genotzucht blijft regeeren: drank, sigaret, bioscoop, dancing - Waar gaan wij naartoe Er is overvloed van alles. De banken zitten vol geld, maar er is geen emplooi voor, landbouw en industrie hebben gezorgd voor een overvloed van alles wat noodig en onnoodig is, maar zeer velen kunnen het product, zelfs het allernoodigste niet betalen, millioenen over de wereld moeten zelfs eerst den steun van staat of particulieren ontvangen, voordat zij hun levensbehoeften kun nen koopen. Het millioenengetal werkloozen vermeerdert met den dag. En daarmee vermindert weer dage lijks de koopkracht eh vermeerdert de crisis. Zoo is de samenleving ontwricht. Arbeid, productie en verdeeling der goederen zijn op elkaar aangewezen, maar de verdeeling is steeds inge steld geweest opde„wet"van vraag en aanbod. De „vragers" zijn evenwel in déconfiture geraakt en zoo liepen de dingen spaak. Vele geleerden en ook niet-ge- leerden zinnen op het geneesmiddel. Maar als dit wordt aangeboden, is de wereld verdeeld genoeg om het niet eens te worden over de aan wending. Hier willen te velen genees heer en artsenijbereider zijn en er loopt een geducht aantal kwakzalvers onder die van een ander niets zullen aanvaarden. Toen de voorzitter van de Tweede Kamer Mr. van Schaik de vorigp week opnieuw het voorzitterschap aanvaardde, zeide hij in zijn frissche rede omtrent verbetering van de maatschappelijke ontwrichting o.m. „Dat de grenzen van het publiek recht ter wille van het gemeenschaps leven en het algemeen welzijn naar verschillende zijden moeten worden uitgezet, schijnt mij nauwelijks voor betwisting vatbaar" met andere woorden, de wetgever zal moeten ingrijpen in het belang van het alge meen welzijn. Het parlement zal hierbij een grooten arbeid tegemoet gaan. Helpen wij allen mede om een andere aan sporing van den president te ver wezenlijken „Ons streven zij vooral gericht op de eenheid des vredes, die het best wordt bewaard, indien men elkanders lasten zooveel mogelijk tracht te dragen en te verdeelen". Heel het volk toone zich dus een hechte eenheid. ROELAND. Al hebben we ons zelve door middel van het zomertijd-trucje ook nog" een poosje weten wijs te maken dat we van den winter verre waren, de vallende blaadjes, de kille och tenden, nu en dan de gure herf?t- vlagen en straks, als we de wijzers van de klok tot een uurtje rust hebben gedwongen, óók de vroege avonden, ze doordringen ons van het besef, dat de zomer voorbij is en Vorst Winter klaar staat om binnen afzienbaren tijd langs met sneeuw bepoederde wegen Zijn in trede te doen. Wie de natuur beminnen, moeten zich haasten om van de weinige mooie najaarsdagen, die we nog wachtende zijn, te profiteeren. Er valt daar buiten inderdaad nog veel te genieten. De luchten zijn nu mooi en des morgens, als de zon haar stralen schiet op de met dauw be drupte velden, dan flonkeren duizen den diamanten op het groen, rijk als nimmer aan schakeering. Bezoekt nu de bosschen, waar de zon-belichte nevelen tusschen de boomen hangen, waar de aarde een tapijt is geworden van groen en geel en rood en bruin gebladerte. Kent ge iets schooners dan de tinten, die de herfst toovert in hetbosch?Wat zijn het bevoorrechten, die daar buiten te midden van al die weelde in de natuur leven mogen Zoo dachten we. totdat we... We wilden er óók eens van ge nieten, al was het dan maar voor één dagje. En we togen naar Zeist, de prachtige buitenplaats in het cen trum des lands, het ideale rustoord van moe- en rijk gewerkte Indiërs, Zeist, bekend om de schitterende landhuizen en plantsoenen, die men er vindt, maar méér nog om de heerlijke bosschen, die prachtige natuurjuweelen, waarvan het is om geven. We kenden die bosschen van zomerbezoeken, maar nu zouden we ze gaan genieten, pralende in de verscheidenheid van tinten, waarmee de herfst zoo artistiek te kleuren weet. We gingen langs den mooien Jagerssingel, maar daar troffen we het niet, want alle mooie rood-bruin gekleurde eikenbladeren waren er besmeurd door datgene, wat ook een vogel liever kwijt dan rijk is Dat was jammer Toen togen we naar het Zeister bosch, maar eilacie! Ook daar scheen een vogeleninvasie een onwelvoegzame herinnering te hebben achtergelaten. Geweldig, wat een geknoei. Geen eikenstruikje, geen blaadje was onbesmeurd ge bleven. We stonden versteld en verbaasd! Want, hoe is het mogelijk, zoo dachten we, dat het slechts eikenbladeren zijn, waarop de vogelen haar naam willen schilderen. We informeerden voorzichtelijk en toen bleek ons, we durven het haast niet zeggen, toen bleek ons Menschelijke vandalen hadden hier huis gehouden, menschen, die op hun panier... de natuur hadden willen beschermen Omdat er wel eens iemand is, die zoo'n mooi rood-bruin gekleurd eikentakje afsnijdt, om het thuis als garneering bij een paar chrysanten te gebruiken, daarom hadden ze daar in Zeist bosch en weg met de kalkkwast bewerkt, zon der ook maar één bereikbaar eiken blad onbesmeurd te laten 1 We waren er zóó door van streek, dat we 's nachts aan het droomen raakten. We droomden, dat we de bontmantel van onze vrouwelijke wederhelft met kalk hadden bespat, omdat de bezitster altijd zoo bang was, dat het ding uit een of andere vestiaire nog eens ontvreemd zou v/orden. En we droomden, dat we ons Weekpraatje, alvorens het in te zendert, met inkt overgoten, opdat de hoofdredacteur er niet in zou kunnen knoeien met zijn potlood. We droomden, dat men ons toen naar een gekkenhuis wilden vervoeren, maar dat we protesteerden en er niet van weten wilden, zoolang nog één van die Zeister vandalen vrij rond liep. En dat protest leek ons, toen we weer wakker waren, het eenige verstandige uit onze onzinnige droomerij. De wereld gaat er merkbaar op achteruit. We hebben kuitenprikkers gekend en later inktwerpers, maar die werden voor zoover vatbsar opgesloten en veroordeeld. Nu zijn we toe aan de Zeister kalkspat- ters, maar die verrichten hun vandalen werk op last der autoriteiten ze worden er voor betaald O tempora Intusschen zijn we er niet ondank baar voor, dat men ons in Zeist eindelijk eens gelegenheid heeft ge geven om ons eens ergens anders woest over te maken dan over crisis en malaise, gedaalde Ponden en waardevolle maar onzicht- en onvind bare guldens. een trouwe, bij jong en oud geziene huisvriend. Wij nemen uit „de Bazuin" het volgende over. Een abonné schrijft aan dit blad Het stukje met opschrift,,De mensch wikt, maar God beschikt' geeft mij aanleiding u het volgend treffend en waar verhaal te zenden. Het gebeurde in een provinciestad van Noord-Holland voor ongeveer 50 jaren, aan een der grachten toen eenige jongens aan het stoeien en ra votten waren, dat een hunner ten aanschouwe van zijn moeder, die in de nabijheid was, te water viel. De knaap van zes a zevenjarigen leef tijd verdween onmiddelijk in de diep te en de moeder riep wanhopig om hulp. Dit werd gehoord door een daar langs komende werkman, een sterke robuste man, die zonder be denken te water sprong en het geluk had het knaapje te redden en in de armen te leggen van de overgeluk kige moeder. De redder stond in de plaats be kend als iemand die een vrij onge regeld leven leidde, ruw in den om gang en zich aan God noch gebod storend. De moeder, in haar over- groote dankbaarheid, wilde hem be- loonen, hij evenwel weigerde dit be slist, zacht gestemd door zijn goede daad, achtte hij zich rijkelijk beloond en wilde zich verwijderen. De moe der echter hield aan, maar toen de man bleef weigeren bood zij hem een medaille aan met de beeltenis van O. L. Vrouw. „Hier", zeide zij, „neem dan deze medaille, ik ben ervan overtuigd dat zij u geluk zal brengen." De man, die in de medaille, trots zijn ongeloof, een zekere talisman zag, die hem kon beschermen tegen mogelijke ongelukken, nam haar aan en ging zijns weegs. Vijf en twintig jaar later. De man was na veel omzwervingen hier en daar eindelijk beland in Algiers en lag daar opgenomen in een zieken huis. Nog immer moest hij niets hebben van alles wat op godsdienst geleek en daar hij in stervensgevaar was deed [men vele pogingen om hem te brengen tot betere gedachten (men had n.l. de medaille op hem gevonden en veronderstelde dus met reden dat hij katholiek was.) Toen niets hielp en de man totaal onverschillig was voor elk beter in zicht kwam men op de gedachte een Hollandschen priester, die men wist dat in de nabijheid was, aan het ziekbed te roepen en zie, toen deze eenigen tijd met hem gesproken had in zijn landstaal kwam er meer vertrouwelijkheid met het gevolg, dat de priester hem de vraag stelde „Maar beste man, vertel mij, waar om gij, die zooveel jaren en ook nu nog aan niets geloofd hebt en ge leefd als.ware er geen God, waar om gij dan die medaille bij u hebt willen dragen Toen vertelde hij den prister, dat hij eens in zijn va derland lang, zeer lang geleden een knaapje van een wissen dood uit het water gered had. De priester vroeg naar bijzonder heden en vernam de plaats waar het geschiedde, alsook de naam van den geredde en dat de moeder hem als een aandenken van zijn goede daad de medaille geschonken had. Toen riep de priester uit „Maar die jongen was ik zelfDe zie ke was sprakeloos van ontroering en daar, ver van zijn vaderland, in het vreemde land, vond zijn goede daad, misschien de eenige van zijn leven, belooning. De priester smaak te na vijf en twintig jaar het genoe gen hem, die zijn leven eens gered had in de laatste uren bij te staan, want de man, getroffen door dezen samenloop van omstandigheden, had het geluk te worden gered van den eeuwigen dood door dengene, die hij zelf op zoo jeudigen leeftijd van den aatdschen dood gered had. Aldus Gods beschikking MprVPIIC en overspannen, on- nCI VCUa rustig en slapeloos. Men gebruike hiertegen de zenuw- stillende en zenuwsterkende Mijnhardt's Zenuwtabletten Glazen Buisje 75 ct. Bij Apoth. en Drog Spoorljjn Nuth—Stuntsmyn Maurits. „Spoor en Tramwegen" weet te melden, dat de mijnspoorweg van Nuth naar Staatsmijn Maurits, in dien er zich geen onvoorziene om standigheden voordoen, voor het einde van het jaar gereed zal komen en in gebruik worden genomen. Het autobus-ongeluk te Blerick. Het gerechtshof te 's-Hertogen- bosch bevestigde het vonnis van de rechtbank te Roermond, waarbij de baanwachteres mej. E., die de boo men te BlerickGrubbenvorst niet tijdig gesloten had, wegens veroor zaken van gevaar door mechanische kracht, veroordeeld werd tot een maand hechtenis. Tusschen de dorschmackine bekneld. De 18-jarige H. S, te Posterholt is tusschen een dorschmachine be kneld geraakt. Het meisje is in hope- loozen toestand naar het ziekenhuis te Roermond overgebracht. Noodlottige vechtpartij Vrijdagavond heeft te 's-Heeren- berg een vechtpartij plaats gehad tusschen twee jongens van 17 en 19 jaar, waarbij zij elkaar met een fiets pomp en een klomp bewerkt hebben. Een van de jongens is Zaterdag op zijn werk onwel geworden. Hij werd naar het ziekenhuis te 's-Heerenberg gebracht, waar hij is overleden. Een knaapje door den trein vermorzeld. Met den sneltrein, die Zaterdag middag om ongeveer 2 uur uit Utrecht te Ede aankwam, is het zes jarig zoontje van W. overreden. Het knaapje was onherkenbaar verminkt en onmiddellijk dood. Het geschiedde bij den onbewaakten overweg bij den Kerkweg. Den machinist treft geen schuld. De moord te Zuidbroek. Qp 26 Augustus j.l. vond een brievenbesteller in Zuidbroek in de woning van de weduwe Molanus onder een linnenrek verborgen het lijk der 76-jarige vrouw met een prop in den mond. De zoon, een man van 45 jaar, bleek spoorloos ver dwenen. Den volgenden dag echter werd zijn lijk opgehaald uit een sloot, eenige honderden meters van de boerderij verwijderd. Verschillende omstandigheden wezen erop, dat ook hij was vermoord. Lang heeft de politie in deze zaak in het duister getast, doch thans meent zij haar tót klaarheid te zul len kunnen brengen. Als verdacht den dubbelen moord te hebben ge pleegd heeft zij n.l. aangehouden zekeren L.S., die vroeger in Win schoten koedrijver is geweest. Dinsdagavond is hij zwaar geboeid uit Eindhoven naar Winschoten overgebracht. De man is ter beschik king gesteld van de Justitie. In vryheid gesteld. Bij beschikking van de Arrondis sementsrechtbank te 's Bosch is op 25 Sept. in vrijheid gesteld P. v. d. V., verdacht van doodslag op zijn oom v. d. V., gepleegd te Wanroy in April j.l. Finantieel gedupeerden te Kampen. De directeur van de Kamper Bank te Kampen, de heer v d, W., is in verband met de finantieele débacle van deze bank ter beschikking van den Officier van Justitie te Zwolle gesteld. Het geval heeft te Kampen groote ontsteltenis veroorzaakt. Velen zijn finantieel gedupeerd, vooral spaarders en zakenmenschen. Volgens geruchten zijn, die hun geheele bezit zien verloren gaan. De onbewaakte overweg. Maandagavond is de 34jarige ge huwde chauffeur G. Klamer, wonen de te Groningen, toen hij per fiets den onbewaakten overweg bij de Horn overstak door de personentrein van Leeuwarden naar Groningen ge grepen en totaal vermorzeld. Plotseling den weg overgestoken Zondagavond reed ten hoogte van den Wildenberg te Weert de 30- jarige F. v. Winkel uit Budel met zijn rijwiel in de richting Weert, toen uit de tegenovergestelde richting een auto uit Hoensbroek naderde. De fietser, die links van den weg reed stak plotseling voor den auto over naar rechts. Hij werd door den auto gegrepen en op slag gedood. De bestuurder van den auto remde zoo krachtig dat een band van een der wielen vloog, met het gevolg, dat de wagen in een sloot terech* kwam. De vijf inzittenden bekwamen verwondingen door glasscherven, Een hunner, een heer uit Hoens broek zal daardoor het oog moeten missen. Alle werden in het Gasthuis te Weert verbonden. Het lijk is eveneens naar het Gasthuis vervoerd. De chauffeur treft geen schuld. ,,De ouwe", die niet op reis was. In een gemeente nabij Enschede was de burgemeester met vacantie en op het gemeentehuis verkeerde men in de veronderstelling, dat Z.E. wel tot den laatsten dag van zijn rust zou genieten. Ook het opper hoofd der gemeente zelve was niet van plan, eerder weer aan het zwoegen te tijgen, doch een van zijn bekenden reclameeide over een aan slag in de hondenbelasting. De plicht riep en Z. E. keerde terug, eerder dan zijn plan was. Zijn eerste werk was het gemeentehuis op te bellen. En toen ontwikkelde zich het vol gende pikante gesprek Hier burgemeester X., zeide het hoofd der gemeente, kijkt u eens even na- De jonge man op het gemeente bureau was op zijn hoede, wist dat de burgemeester pas over een paar dagen terug zou komen en riep in de telefoon Denk je dat je mij kunt bedu... de ouwe komt overmorgen pas terug. Hier is de burgemeester, klonk 't een beetje nijdig aan het andere eind van de lijn. Maar de jongeling bleef in zijn rol. Klets toch niet. Ik vlieg er niet in. Maar je kletst den ouwe schit terend na, hoor. En hij hing de telefoon aan den haak. Wat er een paar minuten later gebeurde, toen Z. E. zich naar het gemeentehuis had gespoed, vertelt de geschiedenis niet. Het drama in den kerktoren, Eentge maanden geleden heeft de leidekkerspatroon die, verdacht van moord op zijn compagnon in den toren van de Gerardus Majellakerk te Amsterdam, in het Huis van Be waring aldaar vertoeft en naar wiens toerekeningvatbaarheid eenigen tijd geleden een onderzoek werd inge steld, een slechte beurt gemaakt. Uit de verslagen van de behandeling ter terechtzitting zal men zich kunnen herinneren, dat hij in het Huis van Bewaring een briefje aan een mede gedetineerde, welken hij bepaalde verklaringen had willen doen afleggen ten nadeele van zijn knecht die als kroongetuige ïn de zaak zou optreden. Het briefje werd door den mede gedetineerde aan den directeur ter Ihand gesteld. Het schrijven van zoo'n brief heeft hij naar de Tel. bericht, her haald. Ditmaal was de brief bestemd voor zijn zoon, die het aanpakte, Het werd gemerkt en in beslag ge nomen. Tot in finesses was de in houd gewijd aan een plan om den kroongetuige om het leven te brengen. De zoon zou hem zoo wilde de gedetineerde dat tenminste met een revolver doodschieten en het vuurwapen naast den doode leggen ten einde den indruk te vestigen, dat er zelfmoord in het spel was. Voorts zou de zoon een brief naast het lijk deponeeren. De lei dekkerspatroon had dezen brief maar vast geschreven in het handig nage bootste handschrift van den kroon getuige. Hierin stond, dat hij (de knecht) wroeging had over de be zwarende verldaringen, welke hij in het geding had afgelegd en tevens dat niet de patroon, doch hij het slachtoffer Arkenhout had geveld. Een bewaker zag, dat de gedeti neerde de briefjes aan zijn zoon overhandigde en noodzaakte dezen ze hem af te geven. De triomf der vrye.,.. gedachte. Naar aanleiding van de strenge maatregelen der Japansche Justitie te gen het staatsgevaarlijk optreden van den Bolsjewistischen-Godbestrijders- Bond, zal het volgende relaas van het Ofinor-Bureau den lezer zonder twijfel interesseeren. De Godbestrijdersbond, gewild door het Bolsjewisme heeft zich in den laatsten tijd zeer ontwikkeld over geheel het Russische gebied. Hij gebruikt allerlei soorten van list en geweld en vreeslijk is het nadeel, dat hij het Russische volk en.... andere volken toebrengt. Het Ofinor-Nieuwsbureau heeft nu eens een uitgebreide beschrijving gegeven van de actie tegen den Kat holieken godsdienst, dan weer tegen den Orthodox-Russischen in al zijn vertakkingen, dan weer tegen den Mohammedaanschen, die bijzonder in de Zuidelijke provincies nog steeds de gunst dier bevolking geniet. Diimaal komt het nieuws van het officieele orgaan te Moskou, de „Isvestia" en betreft 'de beweging der „zonder-God-menschen tegen de Israëlieten. De bond dezer Godsbestrijders heeft n.l. in de laatste dagen in Sov- jet-Ukraine aan de overheden te Charcor een lang relaas voorgelegd, waarin geeischt worden formeel-offi- cieeledwangmaatregelen tegen de Is raëlieten der Ukraine. Het stuk be schuldigt, bijzonder de rabbijnen, van anti-communistische actie in den eeredienst. Ook de Ukrainische re geering wordt verweten, dat zij nog niets gedaan heeft om den godsdienst te bestrijden en speciaal de gods dienstige beweging der Israëlieten, die in hun eigen huizen den eere dienst hebben hersteld, nu de godsi huizen hun door de actie der gods- bestrijders zijn ontnomen. In de huizen, in het geheim, volgens het rapport dier vrijdenkers-speurhonden hebben geregeld plaats al de ritussen, die zich eerst in de synagoge ont plooiden en nog wel met de hun eigen plechtigheid Waarlijk, voor een echt vrijdenker, om uit zijn vel te springen. De inzenders van het rapport zijn dan ook werkelijk verontwaardigd, dat een godsdienst, die toch dood moest zijn, nog teekens van leven durft geven. Moskou heeft hierop gereageerd door de Ukrainische regeering op te dragen, onmiddellijk een zeer streng onderzoek in te stellen en met ge weid iedereen godsdienstigen ritus, die nog in het verborgen geschiedt, te doen verdwijnen. Alle rabbijnen en geloovigen. die betrapt worden op de uitoefening van hun godsdienst zullen zonder meer gearresteerd en voor de rechtbank gebracht worden. Waarlijk, waar de broertjes der dageraads-menschen de lakens uit geven, mogen de anderen alleen nog maar vrij.... denken (onder bescher ming der politie). schoten allemaal in een lachbui om onzen Jan, die beter scheen thuis te wezen in de vaderlandsche dan inde bijbelschegeschiedenis De toenmalige pastoor van Coe- vorden wilde eens hooren, of de kinderen der Belgische vluchtelin gen, welke laatsten veelal uit on wetendheid tct het antichristelijk Socialisme waren overgegaan, nog een of ander Marialiedje konden zingen. Een der meisjes hief aanstonds, geheel ter goedertrouw, de „Mar seillaise" aan, in de heilige mee ning, dat dit Fransche volkslied ter eere van „Marianne", een Marialiedje was (historisch.) In zeker Peeldorp had ;de Ge meenteraad, de vorige week van wege de slechte tijden besloten, dat de wielrijders, bij eventueel maanlicht zonder lantaarn zouden mogen rijden. Verleden Zaterdagavond nu ped delde een der inwoners van ge noemde gemeente zonder lichtlangs 's Heeren wegen, terwijl de volle maan in de kernschaduw van de aarde draaide, zoodat het pikdonker was... De veldwachter van dat dorp, totaal onkundig van de op dat oogenblik plaatshebbende maans verduistering, verbaliseerde den fietser wegens het rijden zonder licht bij maanloozen avond. Deze laatste protesteerde heftig daartegen, en hield vol, dat hij bij volle maan reed... «Waar is de maan dan vroeg de verontwaardigde veldwachter. »Dat weet ik ook niet", ant woordde de wielrijder »maar ik weet zeker, dat het vanavond voU© maan is; vanmorgen heb ik net nog op de scheurkalender gelezen!" De veldwachter hield *'n ver baliseering staande, totdat hij na eenigen lijd de maan werkelijk te voorschijn zag treden uit deaard- sche slagschaduw, en haar, vóór hij thuis was, in volle klaarheid aan den sterrenhemel zag glanzen.. Een propagandist van bet socia lisme hield in Amsterdam eene redevoering voor werknemers. Uitgaande van het totaal onjuiste beginseldat de waarde en het loon van den arbeid gelijk is aan de waarde van hetgeen er door worde voortgebracht en dat dus Je werknemer het recht heeft alles op te eischen, wat door zijn arbeid werd tot stand gebracht, slingerde hij opeens de tjokvolle zaal in de vraag »Wat heeft de arbeider op zijn brood?".... «Kaas riepen eenige toehoor ders uit, «boter!" antwoorddon weer anderen, terwijl de overgroote meerderheid schreeuwde «niks De redenaar, van zijn stuk ge bracht door zijn eigen misplaatste, welsprekendheid, wist zich niet beter uit de verlegenheid te redde i dan door te zeggen «Menschen, ge hebt het allemaal mis, want de arbeider heeft opzijn brood., recht!" Met welken uitroep de propa gandist van het anti-christelijk socialisme geheel in Katholieken stijl sprak,-aangezien Paus Pi us XI in zijn encycliek «Quadragesima Anno" over het herstel der sociale orde en haar vervolmaking vol gende wet van het Evangelie duide lijk gezegd had, dat «op de eerste plaats aan den arbeider een loon moet worden uitgekeerd, dat vol doende is om hem en zijn gezin te onderhouden." Zoo diende deze misplaatste vraag ongewild de katholieke, en dus eenige waarheid. ONS VROOLIJKE HOEKJE 'n Rolt.>damsche schooljongen stond op een Woensdagmiddag, toen hij vrij van school had, tegen een lantaarnpaal geleund, zich gruwelijk te vervelen, omdat zijn speelkameraadjes niet waren ko men opdagen, waarschijnlijk van wege het miezerige weer. Toen zijn verveling ten top ge slegen was, verzuchtte hij „Ik wou, dat ik twee hondjes was dan konden we samen gezellig spelen 1 In het Catechismus uurtje had de kapelaan verteld van de Wij zen uit het Oosten. Hun aantalen hun namen zoo zeide hij waren onbekend, doch de Traditie telde er drie en noemde hen Cas par, Melchior en Balthazar. Toen de kapelaan met zijn ver haal, gekomen was tot de waar schuwing, welke de Wijzen door een Godsopenbaring in een droom ontvingen, om niet naar Herodes terug te keeren, zag hij, dat een der jongens half in slaap gevallen was, en om dezen nu weer klaar wakker te maken, vroeg hij hem eensklaps„Zeg jij ereis, Jan hoe heetten die Wijzen ook al weer 1" De jongen opende z'n slaperige oogen, en zei„Caspar, Melchior enhier kon hij niet verder ,Bal, Bal, Ballha hielp hem de kapelaan „O, ja" riep Jan „Balthazar Gerards, mijnheer!",.. De kapelaan en de leeringjongens Op Dinsdag 13 October zal te VC-tTUMMl'LLEM, namens den WelEd. Heer P. WlENTJES, Hoofd der School aldaar, worden Bestek met teekeningen zijn vanaf Woensdag 30 September verkrijgbaar bij den Architect ad f 7.50 per stel, waarvan tot drie dagen na de besteding f 5.— wordt gerestitueerd. Architect N.l.V.A. VIERLINGSBEEK. Belastingzaken, Kadastrale Zaken, Koop- en Huur contracten, enz. t Vgei Olrtr KI VI Be at 0. te zond Wl Dij aal zorg Allé# FIR! coüê c'

Peel en Maas | 1931 | | pagina 6