Tweed© Blad van „PEEL EN MAAS" ontwikkeling. In twee werelddeelen Politieke FEUILLETON De eerste spoorwegen. Gemeenteraad Maashees - Overloon. ZATERDAG 22 AUGUSTUS 1931 Twee en Vijftigste Jaargang No. 34 De Grondwetsherziening van 1840 in de dubbele Kamer. Het optre den der Katholieken. Eerste ver schijnselen van een samengaan van katholiek en liberaal. Den vorigen keer beschouwden we den verderen gang der Grond wetsherziening van 1840 en met name het optreden van de katholieke leden der Tweede Kamer. Toen deze de ontwerpen, op dat van de Defensie na, waarin de ver plichting tot den zeedienst mogelijk werd gemaakt, had aangenomen, moest de herziening nog door de dubbele Kamer worden aanvaard. Ook deze behandeling is onze be langstelling overwaard om de rol, welke de katholieke leden daarbij hebben gespeeld en vooral om het geen er over Limburg te doen is geweest. De katholieken waren zeventien in getal. Een eenheid vormden ze niet. Zeven hunner allen Braban ders stonden in oppositie tegen over de regeering, de overigen waaronder de zes overige Brabanders waren conservatief-gouvernemen- teel. Onder de katholieken in deze dubbele Kamer, die door Provinciale Staten waren gekozen, waren ook vier van boven den Moerdijk, drie uit Holland, dat door deze grond wetsherziening in Noord- en Zuid- Holland zou worden gescheiden, en één uit Overijsel. Het was wel teeke nend dat het toch voor een goed deel katholieke Gelderland door geen enkelen katholiek vertegenwoordigd werd. Limburg was nog altijd uitgesloten, hetgeen in de dubbele Kamer zooals we nader zullen zien, een scherpe discussie uitlokte. We zien in deze Kamer ook het optreden van de ontluikende liberale oppositie, welke versterkt werd door de zooeven bedoelde zeven Braban ders. In de dubbele Kamer bad o.m, zitting de latere minister-president Thorbecke, die onmiddellijk leider der liberale oppositie werd, als ook Groen van Priosterer, de leider der anti-revolutionnairen. Een scherpe scheiding der geesten zooals die vooral in de laatste kwart eeuw in het Nederlandsche politieke leven werd doorgevoerd, was er toen nóg niet. We zien hier het eerste samengaan van liberalen en katho lieken, een bondgenootschap dat in de pers, bijzonder in de liberale Arnhemsche Courant en de ka.holieke Noord-Brabander werd bepleit. De regeering, wie de eischen inzake de grondwetsherziening welke verder ging dan zij in haar ontwerpen had neergelegd, een doorn in het oog was, wenschte de dubbele Kamer, die alleen tot taak had over de door de Tweede Kamer aangenomen her- zieningsontwerpen te beslissen, zon der daarin iets te mogen veranderen, maar zoo spoedig mogelijk bijeen te zien, „teneinde zamenspanningen, overleggingen en couranten-wijsheid voor te komen." Al spoedig kwam de kwestie van Limburg ter sprake. Reeds vóór het bijeenkomen der vergadering had Thorbecke de niet-vertegenwoordi- ging van Limburg in zijn naamlooze brochure„Wat kan de dubbele Kamer doen," aangeraakt. Limburgs uitsluiting werd door hem en andere leden scherp afgekeurd, niet het minst natuurlijk door katholieke leden, Brabanders zoowel als Hollanders, Zooals onze trouwe gids, dr. J. Witlox in zijn „De Katholieke Staatspartij" mededeelt, had R. W. baron van Bricnen van de Groote Lindt, zoon van den oud-maire van Amsterdam, deze kwestie besproken in een nota aan het verslag zijner afdeeling toegevoegd, waarin hij zelfs zijn spijt betuigde dat aan den nieuwen Limburgschen kerkvoogd Mgr. Paredis geen boogere rang was verleend, ofschoon deze niet alleen tot vicaris apostolicus was benoemd, maar bovendien tot bisschop was verheven. Van Brienen wilde dus een bisschopsbenoeming zonder meer. Den Brabander Luyben zou de niet-oproeping van Limburgsche af gevaardigden reeds voldoende zijn geweest om al de herzieningsontwer- pen af te stemmen als hij daarvoor geen andere reden had gehad, n.l. de ongenoegzaamheid der herziening. Het eerste ontwerp inzake de Grondwetsherziening ging o.m. over Limburg: de verheffing van het Hertogdom Limburg tot een grond wettige provincie van het Rijk. De Brabander van Son verklaarde geen zwarigheid te vinden in de afwezigheid van Limburgsche afge vaardigden zoowel wegens de on mogelijkheid om ze op te roepen als om het feit dat het voorgestelde geheel ten gunste van Limburg strekte. Tegenover van Son ?tond zijn vurige gewestgenoot jhr. Leopold van Sasse van IJsselt. Deze stelde de vraag of de provincie Limburg waar de grondwet jure nog bestaat, evenals in de andere den Staat uit makende gewesten, niet het recht had, om zich op een wettige wijze in deze vergadering te vertegen woordigen. Zoo deze vraag beves tigend moet worden beantwoord, „waar van daan ontleenen wij dan de macht, wij die gezworen hebben de Grondwet te handhaven, om deze Grondwet, gewijzigd en veranderd, aan Limburg op te dringen bij wijze van octrooi", vraagt hij. Hij kon daartoe niet meewerken. Het ontwerp had reeds zulk een treurigen indruk op Limburg gemaakt, wat zou het zijn als het in wet veranderd te voorschijn zou komen. „Men ziet daarin een hatelijke herinnering a«n het verledene, een vernederend mis trouwen, een sluw overleg, om onder het schild der additionele artikelen der Grondwet, de eerste benoeming tot alle coliegien en ambten in de hand der regeering te spelen, het stem- en kiesrecht te onderdrukken en de Tweede Kamer der Staten Generaal te beneficieeren met drie leden zonder grondwettig radicaal." „Wat zou het worden, zoo ver volgde van Sasse van IJsselt, brak de dreigende oorlog eens uit, en Limburg beschouwde zich niet door deze gewijzigde grondwet gebonden. Vermoedelijk oproer en afval, meende hij. De Kamer moest dit verhoeden door aan Limburg recht te verschaf fen. zijn vertrouwen te verdienen „en ons eigen geweten te bevredigen door het verwerpen van het project." Op deze scherpe wijze ging jhr. van Sasse van IJsselt nog eenigen tijd voort. Het einde was dat het ontwerp inzake Limburg evenals de andere uitgezonderd dat inzake de periodieke aftreding der gemeen teraadsleden werd aangenomen. Het Hertogdom Limburg werd een Nederlandsche provincie. Den naam Hertogdom, die verband hield met Limburgs relatie met den Noord- Duitschen Bond, hebben Gedepu teerde en Provinciale Staten gevoerd tot ruim 20 jaar geleden, toen na een langdurige discussie door Prov. Staten van Limburg met meerderheid van stemmen werd uitgemaakt dat de provincie zich Provincie Limburg en niet langer Hertogdom Limburg zou noemen. 4. Waar hij nu woonde op de Kleine Gracht, woonden vroe ger zijn schoonouders, en die hadden maar 'n eenig kind, een dochter, die er tengevolge van hare eenigheid en van het spaar zame en vlijtige leven harer schoonouders, er goed hij en in zat. Dat wist de toekomstige meester Dorrens maar al te goed en hij vereerde er Anneken niet minder om, omdat zij er zoo warm inzat, en kreeg het met zijn lief gezicht en zijn mooie woorden klaar, dat Anneken geen heil meer zag dan in Harike, en dat ze een paar werden, en trouwden in de Sint Mathijs. In den beginne ging alles naar wensch en van een leien dak. Harike was de lievigheid in per soon. Voor zijn jonge vrouw, was hem niets te veel. Hij droeg ze op de handen, zoo als men pleegt te zeggen. Maar, maar, het scheen dat ze hem steeds zwaarder op de hand werd, en hij teekens gaf - van die oude positie te willen I Zij bracht genoeg en ruim op, om laten varen, en Anneken, maar liever gelijk alle stervelingen, op natuurlijke wijze, op haar men- schelijke voeten te laten loopen. Wat een meer gewone wijze van zijn is, en ook beter voor de gezondheid, omdat zij meer bewe ging geeft. Maar wie zou dat achter Harike gezocht hebben, wat er nu gaat gebeuren. Harike wilde hooger vliegen, en dan was hem natuurlijk Anneken een lastig iels met dat iragen, en daarom zal hij wel aan dat eerste handwerk een einde gemaakt hebben, en voor goed. Hij had een lichtzinnig en on dankbaar karakter. Dat kwam aan den dag toen zijn schoonouders een zaligen dood stierven. Zij waren algemeen geacht, en werden algemeen ver trouwd. en de Sint Mathijs was vol menschen hij hun begrafenis, wel de heele Kleine Gracht was er, groot en klein. Lang had Harike zich goed ge houden, en wanneer er ook waren die zijn glad gezicht niet zeer vertrouwden, hij had zich echter zoo netjes gedragen, dat zulks alleen op kwade vermoedens rustte en dat is niet christelijk. Maar nu kwam de aap uit de mouw. De zaak der schoonouders was nu in zijn hand, en die zaak was een goede zaak. Klein en rein. De voornaamste woordvoerders bij dit debat waren de heeren mr. Paul baron de Bieberstein Rogalla Zawadsky, voorstander en mr. Oscar Beerenbroek, beiden van Roermond tegenstander van Hertogdom. Bij de discussie over de verdere ontwerpen tot herziening der Grond wet waren de katholieken verdeeld over oude verlangens als een verant woordelijk ministerie en rechtstreek- sche verkiezingen eensgezinder traden ze op als het ging over de vrijheid van godsdienst, het onder wijs en de ongelijke bedeeling der ambten. Het ging er soms levendig toe, vooral toen Groen het katholi cisme een gevaarlijk bijgeloof had genoemd, waartegen Luyben scherp opkwam. Het einde was de aanneming van de Grondwetsherziening gevolgd door den afstand van den troon door Willem I. ROELAND. Nu de ontwikkeling der spoor wegen in nieuwe banen gaat electrische treinen, zeppelin-treinen en treinen op autowielen is het wel eens aardig om zich te herinne ren, dat die goede ouderwetsche stoomtreinen nog eerst een geschie denis van 100 jaren hebben. Het we s in 1830, dat Stephenson, de geestelijke vader van het spoor wegverkeer, de gedachte lanceerde om de haven van Liverpool, in En geland, waar millioenen balen katoen aankwamen, door een spoorweg te verbinden met Manchester, waar het katoen werd verwerkt. Slechts voor het vervoer van steenkool kende men tot dien het lijntje van Stock ton. De bezwaren tegen het plan waren vele en men schold Stephenson voor gek. Niet alleen scheidden heuvelen en rotsen, beken en kanalen beide steden, maar daar strekte zich ook het verraderlijke moerras Chatt Nott uit, waar de argelooze reiziger soms tot de knieën in het water zonk. Ha zoo meende men en daar zouden treinen rijden Schippers en voer lieden zagen hun bestaan bedreigd en zij verzetten zich met energie. De lucht zou verpest worden, zoo beweerden de boeren, de vogels zouden sterven, huizen zouden in storten, boomeu worden ontworteld, de koeien zouden van schrik geen melk meer geven en de kippen zou den ophouden eieren te leggen. De grootste tegenstanders waren de grondbezitters. Kolonel Sibthoine verklaarde, dat hij liever een roover op zijn goederen zag, dan een in genieur. Sir Astley Cooper voorspelde, dat met zulke dingen binnen enkele jaren gansch Engeland's adel ver nietigd zou wezen. Stephanson intusschen bleef over tuigd van zijn zaak. Zijn zoon Ro bert, die goed gestudeerd had, steun de hem. Vader en zoon hadden te New-castle een fabriek van locomo tieven opgericht. Twee jaar lang verdedigde Stephenson voor de heeren van het parlement zijn locomotief, maar toch kreeg hij een weigering tot aanleg van het lijntje. Aanvankelijk althans, want door zijn aanhouden heeft de groote uit vinder toch zijn zin gekregen. Het werk werd door de bevol king der streek sterk gesaboteerd, De ingenieurs en arbeiders werden voortdurend bedreigd en telkens werden instrumenten en machines vernield. Langzamerhand echter ver dween toch de tegenstand en groeide het vertrouwen. het heele huishouden fatsoenlijk te onderhouden, en nog een ap- peilje over te leggen voor den dorst, zooals men zegt. Maar meester Dorrens was daar niet mede tevreden. Hij wilde hooger, de zaak uit breiden, meer rijk worden, boven anderen zien verheffen, groot doen. En dat is een ongelukkig willen Vanaf een zekeren jongenheer die in den ouden tijd, Icarus ge noemd werd, en die het eens probeerde om met vleugels, die zijn vader gemaakt had te gaan vliegen en tot aan de zon wilde opstijgen, om eens te zien hoe het daar uitzag, maar die in de zee terecht kwam en er jammer lijk verdronk, tot aan dien mijnheer Santos Dumout, die het ook onlangs probeerde en ook in het water terecht kwam, maar niet verdronk. zullen er altijd menschen zijn die vliegen willen, en hooger vliegen, dan hun krachten reiken, al schaffen ze zich ook vleugelen aan, van aller lei soort. Een paar keer, speculeerde hij ook, op de manier van groote kooplui, en het lukte niet bij zonder. zijn zaak verwaarloos de hij, nauwelijks deed hij nog wat hij doen moest om ze bij te houden. Want dat hij niet vooruit kon, zooals hij wilde, dat knaagde aan zijn hart. en vrouw en kinderen Bij den aanleg ontmoette Stephen son de meeste moeilijkheden aan het beruchte moeras Chatt Mass, Hier toonde de geniale uitvinder z ch ook een knap waterbouwkundige. Soms was op een enkel oogenbiik de arbeid van weken vernietigd, als heel de boel van aarde, graszoden, stammen en steenen in een schijn baar bodemloozen put verdween. Maar Stephenson hield vol, wakkerde zijn werklieden aan, gaf het voor beeld van moed en vlijt en overwon. Een harde weg doorsneed het gevaar lijke moeras. Tunnels doorboorden de rotsen en diepe wegen doorsneden de heuvels bruggen overspanden rivieren en beken. Het reuzenwerk werd voltrokken, de lijn kwam ge reed. Toen daagden mededingers op. Toen de nieuwe lijn beproefd zou worden stonden er vier locomotieven klaar. Die van Stephenson heette de Vuurpijl en was door Robert ver vaardigd. De Vuurpijl behaalde de zege de andere locomotieven bleven her haaldelijk steken. De Vuurpijl snelde over de baan met haar zwaren last, van Liverpool naar Manchester en teug, en voldeed aan de zwaarste eischen. De locomotief bereikte de enorme snelheid van... 20 mijlen Dat moet voor George Stephen son een gelukkige dag zijn geweest Bij de officieele opening van de lijn verdrongen duizenden menschen zich langs de spoorbaan, die met sterke hekken was afgezet, terwijl soldaten de orde handhaafden. Acht locomotieven, allen uit Stephenson's fabriek stonden met hun wagens voor den tocht klaar. De voornaamste heeren van Enge land namen in de wagons plaats. Het teeken van vertrek werd ge geven en.... daar reden ze heen.... de wonderbare treinen.... daverend over bruggen, voortsnellend over viaducten, door donkere tunnels.... De naam van Stephenson klonk door gansch Europa. Stephenson overleed den 12 Aug. 1848 aan een aanval van koocts. Chesterfield rouwde openlijk, toen de groote man naar zijn laatste rust plaats in een der kerken van de stad werd gedragen. Te Liverpool zoowel als te New castle werd een standbeeld voor hem opgericht. Robert overleefde zijn vader slechts elf jaren. Zijn asch rust te midden van Engeland's grootste 20,;."n, in de Westminster Abdij van Londen. Vader en zoon hebben millioenen verdiend, waarvan een zeer groot deel aan goede werken werd be steed. Ingekomen en vertrokken personen van 7 tot 13 Aug. INGEKOMEN G. Aerts, z.b. Stationsweg 14 van Heerlen; M. Boerstal, dienstbode, Oirlo E 9 van Oploo; J. Goumans, bakker, Langstr. 85 van Grubbenvorst; J. Kruysen, z.k. Groote Markt 8 van Oirschot; M. Janssen, z.b. Leunen K 3 van Oirschot; M. van Maris, dienstbode, Pa- lersstraat 9 van Wanssum; E. Rongen, id. B 26, van Den Kaag; M. Versteegen. id. G 9 van id. M. Titulair, z.b. Oostrum G 28 van Maasbree; L. Deenen, dienstbode, Merselo M 62 van Bakel; moesten het misnieten. Kinderen, zeiden wij, want zijn huwelijk was met drie kin deren gezegend geworden, aller liefste kopjes, en het deed u waar lijk aan, wanneer men ze zag staan bij het ziekbed hunner moeder, en hun blozende wagen vleiden tegen de uitgemergelde hand hunner bezorgde, doorkran- ke moeder. Want zij was ziek geworden vanaf de geboorte van haar jongste kind, een lief meisje met de heer lijkste blonde krullen, en dat klein Anneken genoemd werd. Toen had zij steeds maar door gekwijnd, een tijd lang ging ze nog stil door het huis en nam de huiselijke bezigheden waar, maar toen sloop ze slechts meer van het eene vertrek naar het andere, en steeds meer en meer zelden zag men het bleek, inge vallen gelaat, door de winkelraam achter de toonbank staan, met langzaam gebaar bediende ze nog een klant, sprak dan bijna niet, en de droevige glimlach om de vale lippen, deed u pijnlijk aan. Harike Dorrens bekreunde zich weinig om zijn zieke vrouw, weinig om zijn drie kinderen. De buren spraken er schande van en Maijken uit de Moriaentjes kapit telde hem bijna eiken avond, wanneer hij den voet op de „neren" van haar gebied zette, en zij schudde steeds bedenkelijk het hoofd, wanneer zij bij het licht in J. Janssen, dienstknecht, Smakt B 16 van Maashees; E. Haenen, schoenmaker, Groo te straat 6 van Heer; M. van de Voort, verpleger, Sta tionsweg 32 van Beugen, A. van den Heuvel, dienstkn. Stationsweg 32 van Gemert; A. Baltus, kloosterzuster, Overl. weg 2 van Tegelen. VERTROKKEN: P. J. M. Schmitz, monteur, naar Valkenburg J. H. M. Verbeek, z.b, naar Melick, Heinsbergerweg 81 J. Kusters, koopman, naar Horst A 5 C. A. Th. Engelman en gezin, geneesheer, naar Heiloo M. II. F. Messemaeckers, z.b., naar 's Bosch J. Kroon, verpleger, naar Broek huizen. A- Th. J. Voesten en vrouw, slager, naar Stevensweert Plein 33. M. H. B. Bergs, dienstbode,naar Beesel. J. M A. Slits, bloemist, naar Monster, Woninglaan 9. F. J. Kessels, slager, naar Hel mond, Zonnehofstraat. W. M. Gellings, landbouwer, naar Horst. Op Donderdag 13 Augustus 1931. Tegenwoordig zijn alle leden met uitzondering van het lid Poels. Voorzitter H. Rieter. Secretaris P. L. Stevens. De Voorzitter opent de vergade ring met den Cbristelijken groet, waarna de Secretaris de notulen der vorige vergadering voorleest, welke onveranderd worden vastgesteld. Aan de orde is 1. Aanbieding Gemeenterekening over 1930. De gemeente-rekening over 1930 met de daarbij behoorende bescheiden, opgemaakt door den Gemeente ontvanger wordt den Raad aange boden. De Voorzitter zegt, dat andere jaren altijd een commissie is benoemd voor het nazien der rekening en stelt voor dit thans weer te doen. Bij de stemming zijn uitgebracht op Poels 3, op Jans 4 en op Geurts 4 stemmen, zoodat de Heeren Jans en Geurts zijn benoemd. Beide leden verklaren hun benoe ming aan te nemen. De rekening zal gedurende veertien dagen ter visie worden gelegd ter Secretarie en in afschrift verkrijgbaar worden gesteld. In verband met dit punt wordt vastgesteld de z.g. restantenlijst (staat van oninbare en nog te verhalen posten). 2. Aangaan geldleening arbeiders woning. De Voorzitter zegt, dat Burge meester en Wethouders ingevolge het besluit der vorige vergadering de voor H. J. Hendriks te Overloon te bouwen arbeiderswoning hebben aanbesteed. Het huis is gegund aan P. Gom- mers te Maashees voor f 2100. Spreker stelt voor een geldleening aan te gaan tot ten hoogste een be drag van f 2300, om daarmee ook de eventueel bijkomende kosten te kunnen dekken. Wordt besloten bij bankinstelling of particulieren een geldleening aan te gaan tot ten hoog ste een bedrag van f 2300. tegen een rentepercentage van 4i/4 maximum af te lossen in 40 jaar. 3. Wijziging geldleeningsbesluiten. De Secretaris licht dit punt toe en zegt, dat de Centrale Boerenleen de binnenkamer zeg, hoe hij den Amerikaan de woorden uit den mond keek. Dan mompelde Maijken binnen- monds hij wordt nog gek", en ik zeg, dat ik gelijk heb, en dan placht ze met een diepen zucht te eindigen, die arme klein- s, en dan dacht zij aan haar drie moriaantjes die zij even zoo lief had als waren zij niet in de moriaentjes geboren, of misschien daarom juist nog liever. Dat waren zoo wat de drie be staande onderwerpen van Maij- kens philosophische betrachtingen »die mannen, die mannen maar daar hoorde haar Bertes niet bij, bij die mannen, en »die arme kinderen,en daar hoorden hare drie lievelingen wel bij. Wat meester Dorrens zoo trouw naar de »Drie Moriaentjes" trok, dat was de Amerikaan. Wanneer die bezig was met niet te vertellen, hoe gemakkelijk, hoe gauw en hoe zeker men in Ame rika rijk werd, dan bondsde hem het hart in de keel, dan vergat hij alles, vrouw en huisgezin, kinderen en zaken. Maastricht en vaderland, alles, allen, en dan staarde hij maar voor zich uit en zag in de verte als in verre lan den, het goud maar voor het op rapen. het rijk worden maar voor het willen, en dan zuchtte hij diep, als hij de pijp weer aan-* stak, omdat hij in die goudvelden in dat luilekkerland niet was en bank te Eindhoven verlangt, dat in de besluiten voorkomt, dat de bank de leening kan opzeggen met inacht neming van een opzeggingstermijn van drie maanden, alsmede dat de gemeente een termijn in acht moet nemen van drie maanden bij even- tueele conversie der leening. Bovendien is gebleken dat de leening ad f 1000 voor electrificatie der gemeentegebouwen ongeveer f 250 te laag is genomen. De voorgelezen consept-besluiten tot het aangaan van twee leeningen met de plaatselijke boerenleenbanken ad resp. f 45500 en f 1250. worden met algemeene stemmen goedgekeurd. 4. Verpachting boerderij Rade maker. De Voorzitter zegt, dat B. en W. met Rademaker hebben onderhandeld en dat deze thans de gemeente boerderij wil inpachten voor f 60 per H.A. Evenwel moeten dan enkele minder goede perceelen ter grootte van ongeveer 8 H.A. van de boer derij worden afgenomen, zoodat de boerderij dan nog ongeveer 15 H.A. groot is. Verder moet een gierkelder en varkenshokken worden bijge bouwd. Dit laatste acht de Voorzit ter ook noodzakelijk. Na eenige bespreking gaat de Raad accoord met het bod van Rademaker en wordt besloten de boerderij aan hem te verpachten voor den tijd van drie jaar, tegen f 60 per H. A., onder bepaling dat Rademaker be voegd is, na drie jaar, wederom voor eenzelfde tijd in te pachten tegen dezelfde pachtprijs en dat anderzijds de gemeente bevoegd is de pacht na 3 jaar te doen eindigen. Jans meent, dat er een scherpere controle moet worden uitgeoefend op de verplichting der pachters aan gaande de bemesting der boerdeijen. Wethouder Crooymans vindt het goed dat dienaangaande voorwaar den worden gesteld, doch men moet ze ook kunnen naleven. Na eenige bespreking wordt de volgende regeling getroffen. Om een betere controle te kunnen uitoefenen moeten de pachters de benoodigde meststoffen als regel koopen bij den Boerenbond. Indien de pachter hiervan wil afwijken, kan zulks geschieden onder goedkeuring van B. en W. 5. Verpachting boerderij de Lange. De Voorzitter zegt, dat ook de pacht van de boerderij de Lange dit jaar ten einde loopt, en dat de Lange wederom wil inpachten. Spreker zegt, dat hij van oordeel is, dat deze boerderij de beste is, die de gemeente bezit ook wat de gebouwen betreft. Met het oog op den huidigen toe stand is het niet gewenscht voor langen tijd te verpachten en zou daarom een regeling willen treffen als bij de boerderij van Rademaker. Wat de pachtprijs aangaat meent spreker, dat de boerderij van de Lange toch ongeveer f 50 per H.A. moet op brengen. De boerderij is ongeveer 40 H.A. groot. Wordt na eenige bespreking be sloten de boerderij wederom aan de Lange te verpachten ad f 50 per H.A. voor den tijd van drie jaar, met een regeling als voor Rademaker. 6. Belegging waarborgsommen. De Secretaris leest een consept- raadsbesluit voor tot het beleggen in gemeentelijke fondsen van een bedrag van f 6400, gestort door de besturen van bijzondere scholen als waarborgsommen. Aldus wordt be sloten. 7. Ingekomen stukken. a. Verzoek van P. Jansen te Maashees om hem te ontslaan als pachter van een perceel gemeente grond, omdat hij dit wegens bijzon dere omstandigheden niet meer kan bewerken. De Raad is van oordeel, dat het niet zijn kon. Dan kwam hem zijn vrouw en kinderen niet voor dan als een beletsel voor zijn plannen en de toekomst, dan gold die zucht eigenlijk vrouw en kinderen. Ja i zoover had reeds meester Dorrens het gebracht, zoover was hij in gedachten reeds afgeweken van God en plicht, zoover had hij reeds zijn geweten geweld aangedaan. En alsdan, de Amerikaan, Noord- Amerika met Zuid verwisselde, of Noord en Zuid over elkander sloeg, zoodat Noord- en Zuidpool elkan der raakten, iets wat gewoon lijk het einde van een en't begin van een ander gewichtig verhaal moest aangeven, iels dal pijpen uitkloppen, glazen uitdrinken, hartverzuchtingen en diepgevoel de uitroepingen tot accompagne ment had, dan ontwaakte meester Dorrens als uit een droom en was verwonderd dat hij nog in de »Drie Moriaentjes" zat, op dezelfde plaats, op dezelfde bank, aan hetzelfde glas, met dezelfde gasten, onder het gehoor van den eeuwigen Amerikaan en dat om dan weer met genoemden Ameri kaan op reis te gaan, allerlei avonturen te beleven en rijk te worden, rijk.... rijk zooals niemand het was te Maastricht en zoo droomde hij verder en niet dan ongaarne verliet hij bank en tafel, s en pijp en altijd om den Amerikaan.

Peel en Maas | 1931 | | pagina 5