Tweed© Blad van „FEEL EN MAAS" Oud Venray De Paradijskamer overwerkte zenuwen fJ^Lymcmis HO«v FEUILLETON Uit de Landbouwwereld ZATERDAG 15 SEPTEMBER 1928 Negen en veertigste Jaargang No. 37 Hoe men in vroeger jaren ter stembus ging en terugkeerde. I. 't Was nog vroeg in den morgen, toen Hannes, reeds met de «Zondagsche boks" aan, »over de miste laij te traije" en van tijd tot tijd een gesmoord lachje niet kon onderdrukken. 't Was nog maar amper licht, toen hij met eene opvallende gejaagdheid «megs en knegs" aanspoorde, om zich toch wat te haasten, en bij iedere aansporing «um toch vort te make", met oen gevoel van trotsche eigenwaarde er bij voegde, »want strak mot ik noa Rooi goan stemme, dan is alles op scheut." De vrouw was den morgen wat men noemt «kort angeknöpt", alhoewel zij geen grondige reden had, om dit te mogen zijn, in aanmerking genomen, dat Hannes «iemes was, denn't bedrief goed hantierde", en in zijn heele leven slechts eenmaal met een «formidabele laaijing in de pels" was «thus gekom- me"maar dat herinnerde ze zich ook nog zoo goed «as den dag van gisteren" en hoe het toen ook «net zo as van daag mit Hannes was aafge loope." 't Hengt me de kail ut, had Hannes stotterend er uitgebracht, toen hij verzadigd naar den lijve, met verlies van 't evenwicht, «scheef gelaaje", laat in den avond was komen aanzeilen 't Is um van te speeje, had ie hikkepikkend gezeed, en mit haai de vrouw de loBg veur drie kwart ovver den bedjak gekreege. Wat voor angst en zorgen had ze toen niet uitgestaan, wat voor moeite niet gehad om Hannes de overtollige kleedingstukke van 't lijf te treuken, en hem in demi-negligé »in den bed kast te kriege". Nog zaag z'um dor ligge, wit as e laake, de tong ut den hals, in 't losse hemd, mit de rooij flanellen onde/boks an, woran e par lange, witte, loshan gende »snuur", Hannes steunend en kermend, hikkend en happend naar lucht, met 't koude zweet op 't voor hoofd, mit de errem utterenn, de pulf krampachtig tusschen de vuut en 't voeteind, stampende, alles van zich aaf gesmeten, de kop aan 't zieltogende lichaam bammelend, buute de bedplank, in rechte linie bovve den tinne waterpot, bezig zijnde op eene min of meer onnatuurlijke manier, de maag te ont lasten van het te veel genotene, van het vette en natte der aarde, hem te Rooi tigge heug en meug in z'n cadaver gedowd. Nog mainde ze, dat z'um heurde kerreme »'k goij kapot 1 'k goij kapot 1" en dan kwaam et wir van ondere, zo heel diep ut den boek op, um as 'n spuit in de alderwetsche tinne inrich ting terecht te komme Nog dacht ze aan het gezegde, dat Hannes zich toenmaals in «zien ge troubleerdheid en crimineele zattigheid" bij de eerste verlichting had laten ontvallen Vrouwke, had ie half schreiend en zingend gezegd, vrowke, ge mot nie bang zien, 't is mer ennen overgapg I Dan moest ze nog lachen, maar z had hem te lief, dan dat zij dat vleesche lijk voorwerp van d'r eenige liefde nog weer zoo zoude kunnen zien lijden. Drie dagen lang was ie zoo ziek geweest «as ennen hond" en 14 dagen lang «had ie d'r uitgezien as enne gestikte schelvisch, denn drie waike in de zon hit ligge te broaje" de foep was d'r totaal utgewist, en bej hoog en leeg haai gezwoore, dat z'um te Rooi nie merr snsppe zun.... ..En now, now was ie de beloftet die ie mit ennen duren eed van dan Historisch-Romantisch verhaal van liet Kasteel Blyenbeek by AfTcrden. Vrij naar het Duilsch door B,B. 36 Waarom ik nu juist weer zoo aan dien ouden Krijgsoverste Martin Schenk denk, vraagt ge? Ik dacht, dat ik in Blyenbeek was en dat ik weer boven op dien zand heuvel stond, van waaruit men zoo'n schoon gezicht heeft op het Slot, de heide, het Kleverwoud, de Maas en op de vier en twintig kerktorens rondom. Toen opeens ging de zon weg en werd het stikdonker en stond ik heel alleen tusschen donkere wolken op de eenzame heide. Toen werd ik zoo bang, dat ik om moeder en u begon te roepen om mi ter hulp te komen, maar niemanc hoorde mij. Op eens hoorde ik een ontzettend gehuil en gedruisch van paarden en ruiters; het was juist alsof 't uit het donkere moeras naar mij toekwam door de lucht, ik wilde weg vluchten, maar ik kon niet Het was de oude Martin Schenk, juist zooals hij thuis in de hal hangt geschilderd. In zijn geel leeren kolder en met zijn groote omgeslagen hand schoenen aan en zijn lange officiers kunde me doodsloan 1" bezegeld had, vergelen, totaal vergeten... En DAT kneep ur en vrong ze. Merr ze zsuj nog is enns probiere, of z'um nie van Rooi thus koz halde. Hannes, haai ze gezeet, en had em toen met een paar half natte oogen aangekeken, miene goeien Hannes, worrum gnadde now noa Rooi? Um ow ziek te maake? Mins", ik weet et ummer8, as ge ien de compeneej komt ziedde verlore, dan denkt-te nie-rner an ow vrouw en kiender, dan kan ow alles niks mer schille, dan stotte den enne over den andere mer noa binne, en m8kl ow half dood. Wieverproathad Hannes ge antwoord. Smoesjes, um me thus te halde Kunde begriepe Vandaag Vandaag bleef ik nog veur gen perd thus 1 Gej denkt zeker nie dat et van daag veur den boer gutGe zud is zien wat 't vee op gut sloan, en de paagte minder goan werre, as we denn d'r in hebbe 1 Mer gelie wiever hed gen begrip van polletik. Wat wette now in Gods naam van «Polletekzie of «Stadshuzhallkunst Genne mier 1 As m'ow 3prikt over «Sausiaal" of «kallonniaal eigendom", van «lebberoalig of demookatterigheid," of ow vruugt, wat veur e verschil d'er bestut tusse enne kattoliek of enne clerkiaal, dan ummers zoo vast as 'ne pot? Jesses, wat zudde te Rooi aarrig sloan te kieke, als gelie wiever most goan stemme I Ow heele zielezaligheid ver- stemde g'in enne keer, en hoe et er dan mit den boer en 't geloof, woar toch alles op dreijt, ut zeuij zien, 'k meug d'er nie an denke, went 'k wer d'er vlak kald af, van de gedachte alleen. Nee, moijjer 1 zo gut'td'rum vandaag nie 1 Ik mot noa Rooi, al zun ze me d'er hin sleipe, en Joa, joa, Hannes, zegt het over duvelde vrouwke op een spotachtig bijtenden toon. Joa, Hannes, ik geleuf dat ge d'r enn heel bitje van aaf wet, mer in alle geval toch nog nie genoeg, um den beste ut de tweej te kunne stemme, anders had ge ow briefke al nie twee keere loate invulle en d'r enne loate schrappe, deur die Rootse kells, die g' anders noot ziel, en ow bej die gelaigenheje net op de mow spelle wat ze wille en ow in alles geliek gaive, dass me toch wat gruun I Zo, zit Hannes op ennen loon waarin gekrenkt eergevoel tot zijn recht komt, mer begriepte gej dan mit ow benepen Boakels verstand nie, dat dor juust mien polletik in lit? As me de burgers, mit z'enne keer te verneuke kan tevreje stelle? En worrum zeuj me ze now dat klei plezier, um ze wat op mien briefke te loate krebbele, nie gunne IK doej toch wat IK wil. En kom ik dan Rooi, zoo heb ik toch allied op heurre «callidaat" gestemd, dat gift. wel zooveul verplichting nie, merr e par borreltjes schiete de'r toch allied ovver 1 En prötjes zien mer prötjes, de 2000 gulden zien gauw meij genome, en al verzoep ik now ok is enne halve guide op «mien callidate", zo is denn, denn nie gekoze is, nog mer twee kwartjes ermer, en den andere hit 1999 guide en vieftig eens over, en 't schonste van alles is, me hit de minse kalmeer-en en worden 685—15 sjerp fladderde in de lucht Hij zag mij met zijn bleek gezicht zóó grimmig en boos aan, dat het wel leek, dat hij mijn hart met zijn blik wou doorboren. En opeens had hij mijn buks in zijn handen, mikte op mij en school af. En ofschoon de kogels, gek, heel langzaam naar mij toekwamen, kon ik toch geen haar breed op zi gaan en ik voelde hoe het heete loot stuk voor stuk in mijn lichaam drong. Toen eerst knalde het schot en de booze Schenk verdween in de lucht. Wat er toen nog meer gebeurde, kan ik mij niet meer herinneren. Maar ten slotte scheen het mij, dat ik in de Paradijskamer tusschen rozen en heidebloempjes op mijn bedje lag. Toen ik mijn oogen opsloeg zag ik op het plafond niet dien adelaar met het wapen, welken gij hebt geschilderd, maar een veel mooieren, wonderschoo nen vogel met roode, blauwe, violette, purperen en van goud glinsterende vederen. Nog nooit heb ik zoo'n moóien vogel gezien en door het plafond heen kon ik echt, niet den geschilderden, maar werkelijk dsn echten blauwen hemel zien. Moeder stond naast mij en zong heel zachtjes met wonderzoete stem: Coelum peto, ik wil naar den hemel Toen schrok ik wakker en hoorde buiten de ochtendleeuwerikken zingen. Zie, Meester Thijssen, dien droom zit mij den heelen tijd in mijn hoofd en daarom ben ik deze morgen niet zoo vroolijk als anders. Hij zal toch wel niets te beteekenen hebben, is het wel? Wat zou hij te beteekenen hebben, 758- voldoan, want drinkte nie op d'er Zantee, dan meine ze nog mer, dal ge op ennen andere gestemd hedt Ziede, vrouw, da's de hoggere Polletik, wor me baiter van werd. Ik heur et al wir, wor 't op ut zal dreije, haai de vrouw gezeet, en was den hof' ingesukkeld, um 't sjagrien te vardrieve, en verdreugde reng van de boonestake te goan trekke Onder alle de bedrijven van echte' lijk verschil van opvatting explicaties, veronderstelling en bewijzen, blijven man en vrouw toch ieder hun stand punt, Hannes, in zake dö «kiezersplicht" en de vrouw, n zake de >zaltigb*id" volhouden. Met een »opgeslreke zei;" trekt Hannes de steevels aan, moppert iets van «niks dommer in de waereld as e wief", griept 't familiestuk, de maispele stok mit e klain zwèpke dran, achter de kast ut, fluit Fiks en vaigt mit e vernepe gezicht op Rooi an Tigge den hof over rupt ie de vrouw toe Um twelf uur ben ik er zeker, waagt mer mit aite I Kunde begriepe zit de vrouw, as g'al zo vroeg noa de wei gGai, dan zudde ok wel vroeg vet zien. t Verke heb ik nog noot utge- hange, vrouwke, zit Hannes op enne van water bej de wien doen echtigen toon. Mer toch ens de »lap", zit de vrouw erg gevat, in alle geval ben ik beneejd, hoe dat ik miene mins van oavond thus zal kriege, en drukt op dat miene zoo spotechtig, dat Hannes nie noaloale kan ze half bielend lachend toe te snauwe As de miene den owwe is, zudde gen reeje genoeg kunne viende, um op en mekkelike manier d'r van aaf te komme," al was zattigheid of noa tien ure thus komme, enne grond um ow te kunne loate scheije 1 Hannes 1 zit de vrouw. Hannes, heurt zo'n polleliek ok bej de vereischte, um leeje van de Kamer te meuge kieze Ge schient now de duvel al t lief te hebbe, en en gej de pzit Hannes, effelief kwoad stekt en heffelke dreuge tabak in 't raundje, en knauwt op Rooi an, tegeliekerlied zien planne makend, hoe dat ie 't an zal legge, um ze alle- moai te verneuke, en is e goed borreltje op de gezondheid van de »Heire" te kunnen drinke 1 Heuij 1 hoort hij op eens een bekende slem roepen, Heuij, Hannes! waagt wat, ik goij ok mit, verdoemd haal, wat bedde gej ennen hoast't Is kwellik aagt ure. Vroeg van hu us, vroeg thus, zeij de vrouw 1 zegt Hannes, als variant op de steek, die hij effentjes geleden van zijn wederhelft ontvangen heeft, dorbej kan ik mit den hoop nie mer weg, en drink liever e par borreltjes, as allemoal die poeliepalie. Net as ik, zit buurman Drikkus, ik kan den hoop ok nie mer in 't lief hebbe; 'n enkel bitlerke drink 'k veur ne keer nog knap gair, as 't er zo an zit, en möe knipt ie Hannes en eugske Wat za'k zegge, zit Hannes, motte nie van schar.deweege Da's 't um just, zit Drikkus, m'is d'er op angeweeze, of me wil of nie, wilde de grootste ruzie veurkomme en 't de heere allemoal noa de zin make 't Zal dr'um anders wir spannen, zegt Hannes, om op zijn geliefkoosd stokpaardje »de polliliek" te komen. Hedde d'r al over noagedaagt, wor ge op stemt, Drikkus Och 1 antwoordt deze ontwijkend, zal wel zo wat ellens zien, of ge van de kat of van de kater gehele werd, betaale zulle we aive goed motie blieven doen. Nee jong, zit Hannes, das nie ellens, ge mot veur den boer stemme, das de polletiek van den dag, veur minse van oz gedoeij. Wordt vervolgd. lieve Christoffel Je bloed was een beetje verhit en toen hebt ge in je slasp gedroomd wat Anna je over dien Martin heeft voorgebabbeld. Hij is niet eens een voorvader van je in de rechte lijn. Dat gij echter dikwijls en zelfs in je droom aan het «Coelum peto" denkt, hetgeen je moeder je zoo op je hart gedrukt beeft, is heel goed. Dat doet je er steeds aan denken, datge je hartje altijd zóó rein moet bewaren, dat ge elke dag bereid zijt naar den hemel te gaan. Ja, daar hebt ge gelijk in, dit heeft Pater Edmundus mij ook nog gezegd, toen ik laatst mijn eerste biecht bij hem gesproken heb. Men kan nooit weten, zeide hij, of men den avond nog zal halen en hij vertelde mij van een jongen van mijn leeftijd, die plotseling, terwijl bij vroolijk aan het spelen wast ineenzakte en een schielijke dood stierf. Even later zeide hij nog: Als ik nu moest sterven, zou ik maar van een ding spijt hebben, dat ik n.l. mijn vader niet verzocht had mijn pony te verkoopen en het geld aan moeder te geven, kan kon zij voor dat geld brood koopen voor de arme menschen. Mijn heilige Engelbewaarder heeft mij laatst in het voorjaar nog die gedachte in gegeven, maar ik heb ze met geweld uit mijn hoofd gejaagd omdat ik zooveel van mijn pony houd. Dat was echt slecht v&n mij, maar morgen zal ik vader schrijven dal hij de pony maar moet verkoopen. Alzoo pratend en keuvelend kwamen wij eindelijk bij de kerk en daar er nog geen misdienaar aanwezig was, was Het koopen van een paard* Wie een paard koopt 't is bekend moet op zijn hoede zijn. Want in den paardenhandel bestaan tal van trucs en handigheden, waarvan vele grenzen aan oneerlijkheden. Laat ik U enkele van de zeer vele noemen. Ge bezoekt den stal van den koopman, t Valt u op, dat hij keurig netjes is ingericht De paarden staan van voren hoog, zoodat de voorhand mooi uitkomt. Door mooie halsters, fraaie kleurige dekens, dooreen zorgvuldige verpleging, poetsen en scheren, geeft men den paarden een bevallig uiterlijk. In den stal van een koopman schijnen alle paarden levendig en opmerkzaam. Zij zien bestendig om, spitsen de ooren, trippelen heen en weer, enz. Dit is hun geleerd door klappen met de zweep, door toeroepen van het stalpersoneel, door het klappen met de haverkist en dergelijke. Oude paarden geeft men een jonger aanzien door de grijze haren aan het hoofd te verven, of door de diepe kuilen boven de oogbogen te doen verdwijnen door lucht onder de huid te blazen. Hun lange tanden maakt men korter en soms worden ze van een kunst matige kroonholte voorzien. Jonge paarden van 2 tot 4 jaar tracht men daarentegen ouder te doen schijnen, door ze te breken. De melktanden wor den getrokken, waardoor de paarden tanden eerder uitbotten. Paarden met zwakke gevoelige hoeven laat de handelaar bij voorkeur draven op een zachten bodem, omdat zij op een harden bodem pijnlijk of kreupel zouden loopen. Kreupele paarden of zulke dieren, welke zwak in de lendenen, zoogenaamd kruislam, zijn, en die bij het wenden en stappen knikken in de achterbeenen, worden eerst in stap geleid tot zij buiten het gezicht zijn. Of wel: ze worden door allerhande geluiden dermate ver ontrust, dat ze springen, galoppeeren en hoogst onregelmatig loopen, waar door het gebrek niet in het oog valt. Spalkreupele" paarden worden warm gereden vóór de komst van den kooper, dan' toch is de kreupelheid gewoonlijk niet meer zichtbaar, of althans sterk verminderd. Ook brengt men wel npzet telijk een verwonding aan hetkreupele been te weeg om het te doen voorkomen, alsof de kreupelheid daarvan een gevolg is. Kribbebijters worden door voederen gedurende de aanwezigheid van een kooper, door een stijf aangehaalden keelriem, waarin soms nog spijkers steken, althans tijdelijk verhinderd om aan hun verkeerde nijging toe te geven. Het is vrijwel een vast gebruik om de paarden voor het monsteren een stukje peper of gember in den endeldarm te steken. De prikkeling van het slijmvlies doet de paarden den staartbeter dragen, en ook het kruis komt dan fraaier uit, Gewoonlijk heeft deze prikkel ook tot gevoig, dat de paarden van achteren wijder gaan. Een groente voor den winter. Versche groenten in den winter zijn zeker iedere huismoeder welkom. En wie een tuin bezit, zal zich beijveren om ook in den winter zooveel mogelijk versche groenten te kunnen snijden 't zij uit den bak, of van den kouden onze jonker Christoffel aanstonds bereid den priester de H Mis te dienen. Ik zie hem nog voor mij met zijn engelenkopje en goudblonde lokken wal bad hij godvruchtig en hoe diep devoot belde hij en boog hij zijn hoofdje bij de Consecratie. Toen reeds bekroop mij zoo'n eigenaardig gevoel, alsof de knaap veel te goed was voor deze boo* e wereld en reeds rijp voor den hemel. Zijn droom wilde mij ook niet uit het hoofd en ik herinnerde mij nog hoe ik vroeger ook eens zulk een soort droom gehad had, waarin de oude Krijgsoverste en Emerenliana Dausque den kleinen Christoffel eveneens kwaad wilde doen. Vanwege al die gedachten wasikgedurende de H. Miszoo verstrooid dat ik, hetgeen God mij moge vergeven mijn rozenkrans nog maar half af had, toen de H Mis reeds geëndigd was. Na de H. Mis gingen we samen met den braven pastoor naar het Slot terug om aldaar samen het ontbijtte gebrui ken. De pastoor was een zeer geleerd en kunstzinnig man, maar bij de brand te Swalmen waren helaas niet alleen zijn boeken, maar was ook, wat mis schien nog betreurenswaardiger is, een uitgelezen verzameling van koper ver loren gegaan. Zoodoende geraakten wij tweëen langzamerhand in een gesprek over de kunst en hadden het natuurlijk voornamelijk over de schilderkunst Het duurde ook niet lang of we ver schilden al spoedig van meening over de Nederlandsche schilders. Over de Nederlandsche meesters was hij over 't algemeen slecht te spreken, daaren tegen had hg geen woorden genoeg grond. Een der bekende, maar nog ang niet in alle tuinen gekweekte wintergroente is: de Veldsla (Valeria- nella olitoria). Er is geen verwantschap geslachtsnaam en familienaam zeg gen het ons al tusschen onze Krop sla, Bind- en Snijsla, en de Veldsla; ze komen allen in hetgebruikovereen. Veldsla is zeer gemakkelijk in de cultuur, stelt bijna geen eischen. Men teelt ze op leeg gekomen bedden, die toch niet meer voor iets anders benut kunnen worden. Ook kan men ze wel zaaien tusschen andere gewassen. De aaiing kan geschieden reeds in Augus tus en men kan er mee doorgaan, b.v. om de 14 dagen, tot October. Doet men het in Augustus, dan kan men nog vóór Nieuwjaar er al van eten. Zaait men later, dan oogst men in 't voorjaar. De kleine plantjes ver- eischen weinig zorg, alleen doet men goed niet al te zeer op het «winterhard" vertrouwen, maar er bij eenige strenge vorst wat stroo of ander licht strooisel over te leggen, terwijl het eveneens geweuscht is om het uitzaaien op een beschutte plaats te doen; hier mee legt men vóór. Kieskeurig is we zeiden het al de Veldsla niet, wat echter niet wil zeggen, dat ze niet dankbaar zou zijn, als men haar een plaatsje geeft of uitzaait op vruchtbaren grond. De blaadjes zijn dan veel mal- scher. Men heeft van de Veldsla ver schillende variëteitenzoo heeft men de gewone, deHollandsche grootbladige, de Italiaansche, de donkergroene breed- bladige, en nog een variëteit, welke iets gevoeliger is, n.l. Goldherz, die kleine kropjes maakt. De Veldsla behoort wel niet tot de fijnste groenten, maar in een tijd, dat versche groenten schaarsch zijn, is ze zeker hoogst welkom. Zonder veel moeite kan men er veel genot van hebben. Liefhebbers v&n sla, die kropsla willen telen op den kouden grond, maken we er paltent, dat ze straks, in October, onder glas kunnen zaaien, waar men de plantjes, die niet te dicht op elkaar mogen komen, laat staan tot het voorjaar. In den hak zijn ze vorstvrii en kun nen dan in Maart worden verplant op de bedden half Mei zijn ze snij- en eetbaar. Aldus gekweekte en overge houden planten heeten «weeuwen", waarvoor we kunnen aanbevelen de Bonte Chili en de Meikoningin. Voor volgteelt na deze «weeuwen" dient men in Januari of begin Februari andermaal onder glas te zaaien, liefst met een weinig broeimest. De hiervan verkregen planten, die «vrijsters'1 genoemd worden, worden dan later uitgeplant. Wenken en mededeelingen. Ds belangstelling in de melkconlrole is in de iaatste jaren zeer toegenomen. Ziehier eenige cijfers uit Gelderland. In 1920 waren in die provincie 51 fok- en controle veenigingen met 786 leden en 3692 controleerde koeien in 1926 is het aantal vereenigingen 97, het getal aangesloten veehouders 1479, dus bijna 2 maal zoo groot. Men ia in Gelderland dus op den goeden weg, maar staat pas aan 't begin Stel die provincie naast Friesland. In Gelderland werden 9372 koeien van de 129,009, dat is nog geen 7i/t procent, gecontroleerd in Friesland 117,800 van de 178,636, of ruim 60i/t procentIn Gelderland bedroeg het gemiddeld vetgehalte 3,129 pCt., in Friesland 3,309 pCt. Verschil0,18 pCt. Wat dit zegt? Dat verschil van 18 honderdste of ruim één zesde deel van een procent, lijkt heel weinig, maar geeft op de hoeveelheid melk, in de Geldersche bo'.erfabrieken verwerkt (225 millioen K.G.), een verschil van 450,000 K G. boterOf een waarde van pl.m. f 1,000,000, zegge één mil lioen gulden 1 Deze cijfers zijn van den heer De Jong, Rijksveeleeltconaulent te Arnhem. om de oude Keulsche meesters op te hemelen en in de hoogte te steken. Aangezien ik echter van mijn kant de Nederlanders, bij wie ik inde school gegaan was, vurig verdedigde, waren we ten slotte in een even heftig als langdurig dispuut gewikkeld. Dit vond onze kleine Christoffel al allesbehalve leuk, daar hij van al die geleerdheid toch niets begreep en vol verlangen was om naar de lijsters te gaan kijken. Daarom ging hij zijn buks halen en vroeg mij of hij alleen een beetje in het Swalmer-bosch mocht gaan rondloopen. Ik durfde hem echter daar geen toe stemming voor geven en daarom zoida ik dat hij even geduld moest hebben en dat ik aanstonds mat ham mee ging. We stonden op, gingen den tuin door, langzaam achter den knaap aan, die ons eenige passen vooruit liep. Toen we bij den groolen lindeboom kwamen geraakten we echter weer in zulk een hevig dispuut, dat we, de barmhartige God zij ons genadig, daar een oogen- buk hieven stilstaan om heler onze meening omtrentden groote Rubens ten beste te kunnen geven. Het ging ten laatste zoo heftig toe, dat de tuinman en eenige meiden, die onze woorden* strijd bemerkt hadden, half geërgerd, half verwonderd de koppen bij elkaar slaken. Ik weet niet meer hoelang dit dis puut geduurd heeft. Ik ging er echter helaas zoo geheel en al in op, dat ik met bemerkte, dat onze in-lieve Chris toffel, wien de lijd te leng was gewor den, met zijn buks naar het nauwelijks

Peel en Maas | 1928 | | pagina 5