Tweed© Blad van „FEEL EN MAAS"
Oud Venray
De Paradijskamer
overwerkte
zenuwen
fJ^Lymcmis
HO«v
FEUILLETON
Uit de Landbouwwereld
ZATERDAG 15 SEPTEMBER 1928
Negen en veertigste Jaargang
No. 37
Hoe men in vroeger jaren ter
stembus ging en terugkeerde.
I.
't Was nog vroeg in den morgen,
toen Hannes, reeds met de «Zondagsche
boks" aan, »over de miste laij te traije"
en van tijd tot tijd een gesmoord lachje
niet kon onderdrukken.
't Was nog maar amper licht, toen
hij met eene opvallende gejaagdheid
«megs en knegs" aanspoorde, om zich
toch wat te haasten, en bij iedere
aansporing «um toch vort te make",
met oen gevoel van trotsche eigenwaarde
er bij voegde, »want strak mot ik noa
Rooi goan stemme, dan is alles op
scheut."
De vrouw was den morgen wat men
noemt «kort angeknöpt", alhoewel zij
geen grondige reden had, om dit te
mogen zijn, in aanmerking genomen,
dat Hannes «iemes was, denn't bedrief
goed hantierde", en in zijn heele leven
slechts eenmaal met een «formidabele
laaijing in de pels" was «thus gekom-
me"maar dat herinnerde ze zich
ook nog zoo goed «as den dag van
gisteren" en hoe het toen ook «net zo
as van daag mit Hannes was aafge
loope."
't Hengt me de kail ut, had
Hannes stotterend er uitgebracht, toen
hij verzadigd naar den lijve, met verlies
van 't evenwicht, «scheef gelaaje", laat
in den avond was komen aanzeilen
't Is um van te speeje, had ie
hikkepikkend gezeed, en mit haai de
vrouw de loBg veur drie kwart ovver
den bedjak gekreege.
Wat voor angst en zorgen had ze
toen niet uitgestaan, wat voor moeite
niet gehad om Hannes de overtollige
kleedingstukke van 't lijf te treuken,
en hem in demi-negligé »in den bed
kast te kriege".
Nog zaag z'um dor ligge, wit as e
laake, de tong ut den hals, in 't losse
hemd, mit de rooij flanellen onde/boks
an, woran e par lange, witte, loshan
gende »snuur", Hannes steunend en
kermend, hikkend en happend naar
lucht, met 't koude zweet op 't voor
hoofd, mit de errem utterenn, de pulf
krampachtig tusschen de vuut en 't
voeteind, stampende, alles van zich aaf
gesmeten, de kop aan 't zieltogende
lichaam bammelend, buute de bedplank,
in rechte linie bovve den tinne waterpot,
bezig zijnde op eene min of meer
onnatuurlijke manier, de maag te ont
lasten van het te veel genotene, van
het vette en natte der aarde, hem te
Rooi tigge heug en meug in z'n cadaver
gedowd.
Nog mainde ze, dat z'um heurde
kerreme »'k goij kapot 1 'k goij kapot 1"
en dan kwaam et wir van ondere, zo
heel diep ut den boek op, um as 'n
spuit in de alderwetsche tinne inrich
ting terecht te komme
Nog dacht ze aan het gezegde, dat
Hannes zich toenmaals in «zien ge
troubleerdheid en crimineele zattigheid"
bij de eerste verlichting had laten
ontvallen
Vrouwke, had ie half schreiend
en zingend gezegd, vrowke, ge mot nie
bang zien, 't is mer ennen overgapg I
Dan moest ze nog lachen, maar z
had hem te lief, dan dat zij dat vleesche
lijk voorwerp van d'r eenige liefde nog
weer zoo zoude kunnen zien lijden.
Drie dagen lang was ie zoo ziek
geweest «as ennen hond" en 14 dagen
lang «had ie d'r uitgezien as enne
gestikte schelvisch, denn drie waike in
de zon hit ligge te broaje" de foep
was d'r totaal utgewist, en bej hoog en
leeg haai gezwoore, dat z'um te Rooi
nie merr snsppe zun....
..En now, now was ie de beloftet
die ie mit ennen duren eed van dan
Historisch-Romantisch verhaal van
liet Kasteel Blyenbeek by AfTcrden.
Vrij naar het Duilsch door B,B.
36
Waarom ik nu juist weer zoo aan
dien ouden Krijgsoverste Martin Schenk
denk, vraagt ge?
Ik dacht, dat ik in Blyenbeek was
en dat ik weer boven op dien zand
heuvel stond, van waaruit men zoo'n
schoon gezicht heeft op het Slot, de
heide, het Kleverwoud, de Maas en op
de vier en twintig kerktorens rondom.
Toen opeens ging de zon weg en
werd het stikdonker en stond ik heel
alleen tusschen donkere wolken op de
eenzame heide.
Toen werd ik zoo bang, dat ik om
moeder en u begon te roepen om mi
ter hulp te komen, maar niemanc
hoorde mij. Op eens hoorde ik een
ontzettend gehuil en gedruisch van
paarden en ruiters; het was juist alsof
't uit het donkere moeras naar mij
toekwam door de lucht, ik wilde weg
vluchten, maar ik kon niet
Het was de oude Martin Schenk,
juist zooals hij thuis in de hal hangt
geschilderd. In zijn geel leeren kolder
en met zijn groote omgeslagen hand
schoenen aan en zijn lange officiers
kunde me doodsloan 1" bezegeld had,
vergelen, totaal vergeten... En DAT
kneep ur en vrong ze. Merr ze zsuj
nog is enns probiere, of z'um nie van
Rooi thus koz halde.
Hannes, haai ze gezeet, en had
em toen met een paar half natte oogen
aangekeken, miene goeien Hannes,
worrum gnadde now noa Rooi? Um
ow ziek te maake? Mins", ik weet et
ummer8, as ge ien de compeneej komt
ziedde verlore, dan denkt-te nie-rner
an ow vrouw en kiender, dan kan ow
alles niks mer schille, dan stotte den
enne over den andere mer noa binne,
en m8kl ow half dood.
Wieverproathad Hannes ge
antwoord. Smoesjes, um me thus te
halde Kunde begriepe Vandaag
Vandaag bleef ik nog veur gen perd
thus 1 Gej denkt zeker nie dat et van
daag veur den boer gutGe zud is
zien wat 't vee op gut sloan, en de
paagte minder goan werre, as we denn
d'r in hebbe 1 Mer gelie wiever hed
gen begrip van polletik. Wat wette
now in Gods naam van «Polletekzie
of «Stadshuzhallkunst Genne mier 1
As m'ow 3prikt over «Sausiaal" of
«kallonniaal eigendom", van «lebberoalig
of demookatterigheid," of ow vruugt,
wat veur e verschil d'er bestut tusse
enne kattoliek of enne clerkiaal, dan
ummers zoo vast as 'ne pot?
Jesses, wat zudde te Rooi aarrig sloan
te kieke, als gelie wiever most goan
stemme I Ow heele zielezaligheid ver-
stemde g'in enne keer, en hoe et er
dan mit den boer en 't geloof, woar
toch alles op dreijt, ut zeuij zien, 'k
meug d'er nie an denke, went 'k wer
d'er vlak kald af, van de gedachte
alleen. Nee, moijjer 1 zo gut'td'rum
vandaag nie 1 Ik mot noa Rooi, al zun
ze me d'er hin sleipe, en
Joa, joa, Hannes, zegt het over
duvelde vrouwke op een spotachtig
bijtenden toon. Joa, Hannes, ik geleuf
dat ge d'r enn heel bitje van aaf wet,
mer in alle geval toch nog nie genoeg,
um den beste ut de tweej te kunne
stemme, anders had ge ow briefke al
nie twee keere loate invulle en d'r
enne loate schrappe, deur die Rootse
kells, die g' anders noot ziel, en ow
bej die gelaigenheje net op de mow
spelle wat ze wille en ow in alles
geliek gaive, dass me toch wat
gruun I
Zo, zit Hannes op ennen loon
waarin gekrenkt eergevoel tot zijn
recht komt, mer begriepte gej dan
mit ow benepen Boakels verstand nie,
dat dor juust mien polletik in lit? As
me de burgers, mit z'enne keer te
verneuke kan tevreje stelle? En
worrum zeuj me ze now dat klei
plezier, um ze wat op mien briefke te
loate krebbele, nie gunne IK doej
toch wat IK wil. En kom ik dan
Rooi, zoo heb ik toch allied op
heurre «callidaat" gestemd, dat gift.
wel zooveul verplichting nie, merr e
par borreltjes schiete de'r toch allied
ovver 1 En prötjes zien mer prötjes,
de 2000 gulden zien gauw meij genome,
en al verzoep ik now ok is enne halve
guide op «mien callidate", zo is denn,
denn nie gekoze is, nog mer twee
kwartjes ermer, en den andere hit 1999
guide en vieftig eens over, en 't
schonste van alles is, me hit de minse
kalmeer-en en worden
685—15
sjerp fladderde in de lucht
Hij zag mij met zijn bleek gezicht
zóó grimmig en boos aan, dat het wel
leek, dat hij mijn hart met zijn blik
wou doorboren. En opeens had hij mijn
buks in zijn handen, mikte op mij en
school af. En ofschoon de kogels, gek,
heel langzaam naar mij toekwamen,
kon ik toch geen haar breed op zi
gaan en ik voelde hoe het heete loot
stuk voor stuk in mijn lichaam drong.
Toen eerst knalde het schot en de booze
Schenk verdween in de lucht. Wat er
toen nog meer gebeurde, kan ik mij
niet meer herinneren.
Maar ten slotte scheen het mij, dat
ik in de Paradijskamer tusschen rozen
en heidebloempjes op mijn bedje lag.
Toen ik mijn oogen opsloeg zag ik op
het plafond niet dien adelaar met het
wapen, welken gij hebt geschilderd,
maar een veel mooieren, wonderschoo
nen vogel met roode, blauwe, violette,
purperen en van goud glinsterende
vederen.
Nog nooit heb ik zoo'n moóien vogel
gezien en door het plafond heen kon
ik echt, niet den geschilderden, maar
werkelijk dsn echten blauwen hemel
zien. Moeder stond naast mij en zong
heel zachtjes met wonderzoete stem:
Coelum peto, ik wil naar den hemel
Toen schrok ik wakker en hoorde
buiten de ochtendleeuwerikken zingen.
Zie, Meester Thijssen, dien droom
zit mij den heelen tijd in mijn hoofd
en daarom ben ik deze morgen niet zoo
vroolijk als anders. Hij zal toch wel
niets te beteekenen hebben, is het wel?
Wat zou hij te beteekenen hebben,
758-
voldoan, want drinkte nie op d'er
Zantee, dan meine ze nog mer, dal ge
op ennen andere gestemd hedt Ziede,
vrouw, da's de hoggere Polletik, wor
me baiter van werd.
Ik heur et al wir, wor 't op ut
zal dreije, haai de vrouw gezeet, en
was den hof' ingesukkeld, um 't
sjagrien te vardrieve, en verdreugde
reng van de boonestake te goan trekke
Onder alle de bedrijven van echte'
lijk verschil van opvatting explicaties,
veronderstelling en bewijzen, blijven
man en vrouw toch ieder hun stand
punt, Hannes, in zake dö «kiezersplicht"
en de vrouw, n zake de >zaltigb*id"
volhouden.
Met een »opgeslreke zei;" trekt
Hannes de steevels aan, moppert iets
van «niks dommer in de waereld as e
wief", griept 't familiestuk, de maispele
stok mit e klain zwèpke dran, achter
de kast ut, fluit Fiks en vaigt mit e
vernepe gezicht op Rooi an
Tigge den hof over rupt ie de vrouw
toe
Um twelf uur ben ik er zeker,
waagt mer mit aite I
Kunde begriepe zit de vrouw, as
g'al zo vroeg noa de wei gGai, dan
zudde ok wel vroeg vet zien.
t Verke heb ik nog noot utge-
hange, vrouwke, zit Hannes op enne
van water bej de wien doen echtigen
toon.
Mer toch ens de »lap", zit de
vrouw erg gevat, in alle geval ben
ik beneejd, hoe dat ik miene mins van
oavond thus zal kriege, en drukt op
dat miene zoo spotechtig, dat Hannes
nie noaloale kan ze half bielend lachend
toe te snauwe
As de miene den owwe is, zudde
gen reeje genoeg kunne viende, um op
en mekkelike manier d'r van aaf te
komme," al was zattigheid of noa tien
ure thus komme, enne grond um ow
te kunne loate scheije 1
Hannes 1 zit de vrouw. Hannes,
heurt zo'n polleliek ok bej de vereischte,
um leeje van de Kamer te meuge
kieze Ge schient now de duvel al
t lief te hebbe, en
en gej de pzit Hannes,
effelief kwoad stekt en heffelke dreuge
tabak in 't raundje, en knauwt op Rooi
an, tegeliekerlied zien planne makend,
hoe dat ie 't an zal legge, um ze alle-
moai te verneuke, en is e goed borreltje
op de gezondheid van de »Heire" te
kunnen drinke 1
Heuij 1 hoort hij op eens een
bekende slem roepen, Heuij, Hannes!
waagt wat, ik goij ok mit, verdoemd
haal, wat bedde gej ennen hoast't Is
kwellik aagt ure.
Vroeg van hu us, vroeg thus, zeij
de vrouw 1 zegt Hannes, als variant op
de steek, die hij effentjes geleden van
zijn wederhelft ontvangen heeft,
dorbej kan ik mit den hoop nie mer
weg, en drink liever e par borreltjes,
as allemoal die poeliepalie.
Net as ik, zit buurman Drikkus,
ik kan den hoop ok nie mer in 't lief
hebbe; 'n enkel bitlerke drink 'k veur
ne keer nog knap gair, as 't er zo an
zit, en möe knipt ie Hannes en
eugske
Wat za'k zegge, zit Hannes, motte
nie van schar.deweege
Da's 't um just, zit Drikkus, m'is
d'er op angeweeze, of me wil of nie,
wilde de grootste ruzie veurkomme en
't de heere allemoal noa de zin make
't Zal dr'um anders wir spannen,
zegt Hannes, om op zijn geliefkoosd
stokpaardje »de polliliek" te komen.
Hedde d'r al over noagedaagt, wor ge
op stemt, Drikkus
Och 1 antwoordt deze ontwijkend,
zal wel zo wat ellens zien, of ge van
de kat of van de kater gehele werd,
betaale zulle we aive goed motie blieven
doen.
Nee jong, zit Hannes, das nie
ellens, ge mot veur den boer stemme,
das de polletiek van den dag, veur
minse van oz gedoeij.
Wordt vervolgd.
lieve Christoffel Je bloed was een
beetje verhit en toen hebt ge in je slasp
gedroomd wat Anna je over dien Martin
heeft voorgebabbeld. Hij is niet eens
een voorvader van je in de rechte lijn.
Dat gij echter dikwijls en zelfs in je
droom aan het «Coelum peto" denkt,
hetgeen je moeder je zoo op je hart
gedrukt beeft, is heel goed. Dat doet
je er steeds aan denken, datge je hartje
altijd zóó rein moet bewaren, dat ge
elke dag bereid zijt naar den hemel te
gaan.
Ja, daar hebt ge gelijk in, dit
heeft Pater Edmundus mij ook nog
gezegd, toen ik laatst mijn eerste biecht
bij hem gesproken heb. Men kan nooit
weten, zeide hij, of men den avond nog
zal halen en hij vertelde mij van een
jongen van mijn leeftijd, die plotseling,
terwijl bij vroolijk aan het spelen wast
ineenzakte en een schielijke dood stierf.
Even later zeide hij nog:
Als ik nu moest sterven, zou ik
maar van een ding spijt hebben, dat
ik n.l. mijn vader niet verzocht had
mijn pony te verkoopen en het geld
aan moeder te geven, kan kon zij voor
dat geld brood koopen voor de arme
menschen. Mijn heilige Engelbewaarder
heeft mij laatst in het voorjaar nog die
gedachte in gegeven, maar ik heb ze
met geweld uit mijn hoofd gejaagd
omdat ik zooveel van mijn pony houd.
Dat was echt slecht v&n mij, maar
morgen zal ik vader schrijven dal hij
de pony maar moet verkoopen.
Alzoo pratend en keuvelend kwamen
wij eindelijk bij de kerk en daar er nog
geen misdienaar aanwezig was, was
Het koopen van een paard*
Wie een paard koopt 't is bekend
moet op zijn hoede zijn. Want in
den paardenhandel bestaan tal van
trucs en handigheden, waarvan vele
grenzen aan oneerlijkheden. Laat ik U
enkele van de zeer vele noemen.
Ge bezoekt den stal van den koopman,
t Valt u op, dat hij keurig netjes is
ingericht De paarden staan van voren
hoog, zoodat de voorhand mooi uitkomt.
Door mooie halsters, fraaie kleurige
dekens, dooreen zorgvuldige verpleging,
poetsen en scheren, geeft men den
paarden een bevallig uiterlijk. In den
stal van een koopman schijnen alle
paarden levendig en opmerkzaam. Zij
zien bestendig om, spitsen de ooren,
trippelen heen en weer, enz. Dit is
hun geleerd door klappen met de zweep,
door toeroepen van het stalpersoneel,
door het klappen met de haverkist en
dergelijke.
Oude paarden geeft men een jonger
aanzien door de grijze haren aan het
hoofd te verven, of door de diepe kuilen
boven de oogbogen te doen verdwijnen
door lucht onder de huid te blazen.
Hun lange tanden maakt men korter
en soms worden ze van een kunst
matige kroonholte voorzien. Jonge
paarden van 2 tot 4 jaar tracht men
daarentegen ouder te doen schijnen,
door ze te breken. De melktanden wor
den getrokken, waardoor de paarden
tanden eerder uitbotten.
Paarden met zwakke gevoelige hoeven
laat de handelaar bij voorkeur draven
op een zachten bodem, omdat zij op
een harden bodem pijnlijk of kreupel
zouden loopen.
Kreupele paarden of zulke dieren,
welke zwak in de lendenen, zoogenaamd
kruislam, zijn, en die bij het wenden
en stappen knikken in de achterbeenen,
worden eerst in stap geleid tot zij buiten
het gezicht zijn. Of wel: ze worden
door allerhande geluiden dermate ver
ontrust, dat ze springen, galoppeeren
en hoogst onregelmatig loopen, waar
door het gebrek niet in het oog valt.
Spalkreupele" paarden worden warm
gereden vóór de komst van den kooper,
dan' toch is de kreupelheid gewoonlijk
niet meer zichtbaar, of althans sterk
verminderd. Ook brengt men wel npzet
telijk een verwonding aan hetkreupele
been te weeg om het te doen voorkomen,
alsof de kreupelheid daarvan een gevolg
is. Kribbebijters worden door voederen
gedurende de aanwezigheid van een
kooper, door een stijf aangehaalden
keelriem, waarin soms nog spijkers
steken, althans tijdelijk verhinderd om
aan hun verkeerde nijging toe te geven.
Het is vrijwel een vast gebruik om de
paarden voor het monsteren een stukje
peper of gember in den endeldarm te
steken. De prikkeling van het slijmvlies
doet de paarden den staartbeter dragen,
en ook het kruis komt dan fraaier uit,
Gewoonlijk heeft deze prikkel ook tot
gevoig, dat de paarden van achteren
wijder gaan.
Een groente voor den
winter.
Versche groenten in den winter zijn
zeker iedere huismoeder welkom. En
wie een tuin bezit, zal zich beijveren
om ook in den winter zooveel mogelijk
versche groenten te kunnen snijden
't zij uit den bak, of van den kouden
onze jonker Christoffel aanstonds bereid
den priester de H Mis te dienen.
Ik zie hem nog voor mij met zijn
engelenkopje en goudblonde lokken
wal bad hij godvruchtig en hoe diep
devoot belde hij en boog hij zijn hoofdje
bij de Consecratie. Toen reeds bekroop
mij zoo'n eigenaardig gevoel, alsof de
knaap veel te goed was voor deze boo* e
wereld en reeds rijp voor den hemel.
Zijn droom wilde mij ook niet uit
het hoofd en ik herinnerde mij nog
hoe ik vroeger ook eens zulk een soort
droom gehad had, waarin de oude
Krijgsoverste en Emerenliana Dausque
den kleinen Christoffel eveneens kwaad
wilde doen. Vanwege al die gedachten
wasikgedurende de H. Miszoo verstrooid
dat ik, hetgeen God mij moge vergeven
mijn rozenkrans nog maar half af had,
toen de H Mis reeds geëndigd was.
Na de H. Mis gingen we samen met
den braven pastoor naar het Slot terug
om aldaar samen het ontbijtte gebrui
ken. De pastoor was een zeer geleerd
en kunstzinnig man, maar bij de brand
te Swalmen waren helaas niet alleen
zijn boeken, maar was ook, wat mis
schien nog betreurenswaardiger is, een
uitgelezen verzameling van koper ver
loren gegaan. Zoodoende geraakten wij
tweëen langzamerhand in een gesprek
over de kunst en hadden het natuurlijk
voornamelijk over de schilderkunst
Het duurde ook niet lang of we ver
schilden al spoedig van meening over
de Nederlandsche schilders. Over de
Nederlandsche meesters was hij over
't algemeen slecht te spreken, daaren
tegen had hg geen woorden genoeg
grond. Een der bekende, maar nog
ang niet in alle tuinen gekweekte
wintergroente is: de Veldsla (Valeria-
nella olitoria). Er is geen verwantschap
geslachtsnaam en familienaam zeg
gen het ons al tusschen onze Krop
sla, Bind- en Snijsla, en de Veldsla;
ze komen allen in hetgebruikovereen.
Veldsla is zeer gemakkelijk in de
cultuur, stelt bijna geen eischen. Men
teelt ze op leeg gekomen bedden, die
toch niet meer voor iets anders benut
kunnen worden. Ook kan men ze wel
zaaien tusschen andere gewassen. De
aaiing kan geschieden reeds in Augus
tus en men kan er mee doorgaan, b.v.
om de 14 dagen, tot October.
Doet men het in Augustus, dan kan
men nog vóór Nieuwjaar er al van
eten. Zaait men later, dan oogst men
in 't voorjaar. De kleine plantjes ver-
eischen weinig zorg, alleen doet men
goed niet al te zeer op het «winterhard"
vertrouwen, maar er bij eenige
strenge vorst wat stroo of ander licht
strooisel over te leggen, terwijl het
eveneens geweuscht is om het uitzaaien
op een beschutte plaats te doen; hier
mee legt men vóór. Kieskeurig is
we zeiden het al de Veldsla niet,
wat echter niet wil zeggen, dat ze niet
dankbaar zou zijn, als men haar een
plaatsje geeft of uitzaait op vruchtbaren
grond. De blaadjes zijn dan veel mal-
scher. Men heeft van de Veldsla ver
schillende variëteitenzoo heeft men
de gewone, deHollandsche grootbladige,
de Italiaansche, de donkergroene breed-
bladige, en nog een variëteit, welke
iets gevoeliger is, n.l. Goldherz, die
kleine kropjes maakt.
De Veldsla behoort wel niet tot de
fijnste groenten, maar in een tijd, dat
versche groenten schaarsch zijn, is ze
zeker hoogst welkom. Zonder veel
moeite kan men er veel genot van
hebben.
Liefhebbers v&n sla, die kropsla
willen telen op den kouden grond,
maken we er paltent, dat ze straks, in
October, onder glas kunnen zaaien,
waar men de plantjes, die niet te dicht
op elkaar mogen komen, laat staan tot
het voorjaar.
In den hak zijn ze vorstvrii en kun
nen dan in Maart worden verplant op
de bedden half Mei zijn ze snij- en
eetbaar. Aldus gekweekte en overge
houden planten heeten «weeuwen",
waarvoor we kunnen aanbevelen de
Bonte Chili en de Meikoningin. Voor
volgteelt na deze «weeuwen" dient
men in Januari of begin Februari
andermaal onder glas te zaaien, liefst
met een weinig broeimest. De hiervan
verkregen planten, die «vrijsters'1
genoemd worden, worden dan later
uitgeplant.
Wenken en mededeelingen.
Ds belangstelling in de melkconlrole
is in de iaatste jaren zeer toegenomen.
Ziehier eenige cijfers uit Gelderland.
In 1920 waren in die provincie 51
fok- en controle veenigingen met 786
leden en 3692 controleerde koeien in
1926 is het aantal vereenigingen 97,
het getal aangesloten veehouders 1479,
dus bijna 2 maal zoo groot. Men ia in
Gelderland dus op den goeden weg,
maar staat pas aan 't begin Stel die
provincie naast Friesland.
In Gelderland werden 9372 koeien
van de 129,009, dat is nog geen 7i/t
procent, gecontroleerd in Friesland
117,800 van de 178,636, of ruim 60i/t
procentIn Gelderland bedroeg het
gemiddeld vetgehalte 3,129 pCt., in
Friesland 3,309 pCt. Verschil0,18 pCt.
Wat dit zegt? Dat verschil van 18
honderdste of ruim één zesde deel van
een procent, lijkt heel weinig, maar
geeft op de hoeveelheid melk, in de
Geldersche bo'.erfabrieken verwerkt
(225 millioen K.G.), een verschil van
450,000 K G. boterOf een waarde
van pl.m. f 1,000,000, zegge één mil
lioen gulden 1 Deze cijfers zijn van den
heer De Jong, Rijksveeleeltconaulent te
Arnhem.
om de oude Keulsche meesters op te
hemelen en in de hoogte te steken.
Aangezien ik echter van mijn kant
de Nederlanders, bij wie ik inde school
gegaan was, vurig verdedigde, waren
we ten slotte in een even heftig als
langdurig dispuut gewikkeld.
Dit vond onze kleine Christoffel al
allesbehalve leuk, daar hij van al die
geleerdheid toch niets begreep en vol
verlangen was om naar de lijsters te
gaan kijken. Daarom ging hij zijn buks
halen en vroeg mij of hij alleen een
beetje in het Swalmer-bosch mocht
gaan rondloopen.
Ik durfde hem echter daar geen toe
stemming voor geven en daarom zoida
ik dat hij even geduld moest hebben
en dat ik aanstonds mat ham mee ging.
We stonden op, gingen den tuin door,
langzaam achter den knaap aan, die
ons eenige passen vooruit liep. Toen
we bij den groolen lindeboom kwamen
geraakten we echter weer in zulk een
hevig dispuut, dat we, de barmhartige
God zij ons genadig, daar een oogen-
buk hieven stilstaan om heler onze
meening omtrentden groote Rubens ten
beste te kunnen geven. Het ging ten
laatste zoo heftig toe, dat de tuinman
en eenige meiden, die onze woorden*
strijd bemerkt hadden, half geërgerd,
half verwonderd de koppen bij elkaar
slaken.
Ik weet niet meer hoelang dit dis
puut geduurd heeft. Ik ging er echter
helaas zoo geheel en al in op, dat ik
met bemerkte, dat onze in-lieve Chris
toffel, wien de lijd te leng was gewor
den, met zijn buks naar het nauwelijks