umm
Uitsluitend zuivere NATUURWIJNEN.
Behoudenis
Oostrum
Hubert Janssen
Weekblad voor VENRAY, HORST en Omstreken.
J. VERMEÜLEN-ROELOFS
(manufacturen)
'(YQQRDttLW
(manufacturen)
'(YQQ&DÊÊLIfóTf
Dit nummer bestaat
uit TWEE bladen.
der
In Memoriam
De Kippenhouderij op
het platteland
1898 1928
Provinciaal Nieuws
ZATERDAG 14 JULIJ928
Negen en veertigste Jaargang
No. 28
BLIJKEN
TOCH HET
PEEL EN MAAS
BLIJKEN
TOCH HET
PRIJS DER ADVERTENTIEN1—8 regels 60 cent, elke regel meer 7l/t ct.
bij abonnement lagere tarieven.
Uitgave van FIRMA VAN DEN MUNCKHOF
Telefoon 51
VENUAY
ABONNEMENTSPRIJS p. kwartaal voor Venray 65 ctper post 75 cent
voor het buitenland t 1.05 bij vooruitbetaling, aizonderi. nummers 5 cent
Wijnhandel
Venray, Gr. Markt 5
Na oene ziekte van enkele weken is
Zondagvoormiddag om half twaalf
een der meest verdienstelijke mannen
van Venray, de GroolEdelachlbare Heer
Hubert Janssen, zacht en kalm in den
Heer overleden.
Jacobus Hubartus Janssen, geboren
te Venray 20 Dec. 1854, was sinds 19
Juli 1888 lid van den Gemeenteraad,
sinds 5 Juii 1904 lid van Provinciale
Staten en sinds 5 Sept. 1909 Wethouder
van de gemeente Venray.
De overledene was Ridder in de Orde
van Oranje Nassau en bekleedde tal
van functiën als Voorzitter van de
Boerenleenbank, President Commissaris
van de Coöp. Stoomzuivelfabriek »Ven
ray", Voorzitter der Limb. Vareeniging
tot verbetering van bet Varkensra3,
Voorzitter der Fokvereeniging Venray
Leunen, Lid van het College van
Zetters, enz.
Moge God hem reeds het loon gegeven
hebben voor het vele goede door hem
in zijn werkzaam leven tot stand ge
bracht.
De overledene behoorde tot de drie
overlevenden van de vijf en veertig, die
wij ruim 20 jaren geleden reeds in ons
Provinciaal college aantroffenVerheg'
gen, Janssen en Merckelbach.
Hij trad er minder op den voorgrond
dan de beide dépulé's van deze trits,
maar onder zijne collega's was hij een
der meest geziene en gewaardeerde
persoonlijkheden. Wie hem kende, voelde
zich aangetrokken tot dezen eenvoudi-
gen Noord Limburger, die vriendelijk
en geestig als hij was, zijn Venray en
de Limburgsche Peelslreek eer aandeed
en waardig vertegenwoordigde.
Het was de voortdurende blijheid van
gemoed, vrucht van ernstigen christe-
lelijken zin, uie dezen stoeren man uit
de Peel karakteriseerde. Verre echter
van op te gaan in een leven van ge
noegens, was hij een werker, die er
veel toe heeft bijgedragen om de schrale
Peel voor haar bewoners winstgevender
te maken. De vermeerdering aan de
welvaart dezer streken is voor een niet
gering gedeelte aan zijn noesten arbeid
te danken. De kleine landbouwers
vooral, die hem, eenvoudig als zij,
steeds met vertrouwen naderden,zullen
hem dankbaar blijven gedenken.
Was hij in de boerenbeweging op de
eerste plaats werkzaam op vakkundig
terrein, de veefokkerij, waarin hij als
voorzitter eenige organisaties bestuurde,
zijn optreden en omgang maakten hem
tevens tol een leider van zijn stand
genooten.
Venray en Noord Limburg wisten
hem op prijs te stellen. In 1904 reeds
kozen zij hem in het Provinciaal be
stuur, bijna veertig jaren was hij raads
lid van Venray en sinds 1909 wethouder
Zoo dankbaar is men hem geweest,
dat men de herinnering aan zijn naam
en aan zijn werk voor het nageslacht
heeft willen bewaren door eenige weken
geleden te Merselo het zeer uitgebreide
»Hubert Janssen-Park" te openen, dat
met zijn rijken boomentooi zijn liefde
toont voor bebossching. Hieruit blijkt
wel zijn groote populariteit.
In Provinciale Staten zal hij een
leegte achterlaten, al sprak hij gewoon
lijk alleen, wanneer zaken aan de
orde kwamen, waarover hij als des
kundige wist te oordeelen. Gaarne werd
dan naar zijn adviezen geluisterd
Hoe zeer de Heer Hubert Janssen
een bekende en geziene persoonlijk
heid was, bleek Woensdagmorgen, toen
onder groote deelneming de begrafeni
plaats had.
Omstreeks half tien vereenigde men
zich aan het sterfhuis. Na aankomst
der Z.E Heeren Geestelijken, formeer
de zich de stoet, die het stoffelijk
overschot naar zijn laatste rustplaats
begeleidde.
Ónder de talrijke aanwezigen merkten
we op Z.Exc. de Commissaris der Ko
ningin in Limburg, de Leden van Ged.
Staten van Limburg, de Heeren J. A.
Poels, Verheggen en Galiert, de Bur
gemeester en Secretaris met den Ge
meenteraad van Venray, alle gemeente
ambtenaren, de Heer X. Thomeer, Lid
der Prov. Staten te Horst, de Heeren
Burgemeesters van Meerlo, Wanssum,
Broekhuizen, Lottum, Bergen, Deurne,
oud-minister Bongaerts, Timmermans,
rijksveeteeltconsulent, Sprangers, Hout
vester bij het Staat8boschbeheer, ver
schillende deputation van Boerenbonden
Boerenleenbanken van Venray en
gehuchten, de Hoofden van Scholen,
een deputatie van de Broeders van
Liefde, bestuur der Goop. Veilingver.
benevens een deputatie van Ysselsteyn,
waar de overledene zooveel voor heeft
gedaan.
Verschillende prachtige bloemkransen
werden in den stoel meegedragen.
De ruime Parochiekerk was geheel
bezet, toen om 10 uur de Zeereerw.
Heer Pastoor Thielen de plechtige
Requiemmis opdroeg, met assistentie
van de Eerw. heeren Kapelaans Strij
kers en Geurts en een Pater Francis
an.
Na afloop der kerkelijke plechtig
heden werd het lijk grafwaarts gedra
gen, alwaar de EdelAchtb. Heer O
van de Loo, Burgemeester van Venray
de volgende rede uitsprak
Hooggeachte Familie, ZeerEerw
Heeren, Dames en Heeren,
Wij slaan hier geschaard rondom
de lijkbaar van een zeer verdienste
lijk man, die veertig jaren lang een
vooraanstaande plaats in het openbaar
leven heeft ingenomen.
Jacobus Huberlus Janssen werd
geboren te Venray op 20 December
1854 uit een oud Venraysch geslacht
en bracht gansch zijn rijk en vrucht
baar leven door in zijn geboorteplaats,
die hem zoo lief was en welks bloei
en vooruitgang hem zoozeer ter harte
gingen.
Op 38jarigen leeftijd zag hij zich
reeds benoemd tot lid van den Ge
meenteraad, welk ambt hij zonder
onderbreking 40jaren bekleedde, ter
wijl hij ongeveer 20 jaren wethouder
der gemeente was en in dezen ver
trouwenspost door den herhaaldelijk
wisselenden Gemeenteraad telkens
opnieuw werd bevestigd. Daarnaast
vervulde hij gedurende bijna een
kwarteeuw met nauwgezetheid het
lidmaatschap van de Provinciale
Staten.
Als lid van den Gemeenteraad en
vooral ook als wethouder, heeft de
overledene veel gedaan voor den
vooruitgang der gemeente. Wat is er
niet veranderd en verbeterd 1 Ik be
hoef slechts te wijzen op die lange
lijst van wegen welke werden aan
gelegd, de bebossching met renteloos
voorschot van den Staat, welke
grootendeels zijn werk was, de culii
veering van woesten grond, de
stichting van boerderijen in het
nieuwe dorp Ysselsteyn, waarin hij
zoo'n groot aandeel had. Zijn vurig
ste wenseh was de Peel ontgonnen
te zien en bewoond door nijvere
landbouwers; daarvoor had hij alles
over en zijn nooit falend optimisme
hielp hem over de tallooze moeilijk
heden heen. Hij heeft het genoegen
mogen smaken de eerste rijpe vruch
ten van zijn arbeid nog te aan
schouwen..
Maar niet alleen als lid van den
Gemeenteraad en wethouder had hij
groote verdiensten, bij was een
pionier op het gebied van landbouw
en veeteelt Hij gebruikte als prac-
tisch landbouwer het eerst in deze
gemeente het kunstmest en was een
der eersten, die beseften, dat verbe
tering van den veestapel voor den
vooruitgang van den boer noodzake
lijk was en deze volgens een vast
systeem moest geschieden.
Hij behoorde tot de oprichters der
Fokvereenigingen en was een der
beste veekenners, niet alleen de
gemeente en provincie, maar van het
geheele land. Een tentoonstelling,
een groote fokveedag, waarin hij
niet een zeer voornaam functie be
kleedde, was ondenkbaar. Zijn groote
verdienste op dit gebied werden
officieel door de regeering erkend
door zijne benoeming door H. M. de
Koningin tot Ridder in de Orde van
Oranje-Nassau. Dat de veestapel hier
zoozeer is vooruitgegaan, is voor een
groot deel aar. hem te danken.
Als voorzitter en bestuurslid van
land- en tuinbouwbond, boerenleen
bank, stoomzuivelfabriek, werkte hij
steeds in leidende functie, met kracht
aan de verbetering der sociale positie
van den landbouwer en het was hem
een voortdurend genoegen den voor
uitgang van den landbouw te demon-
streeren van het tijdstip zijner jeugd
tot het heden.
Door zijn aangename omgangsvor
men en de makkelijkheid waarmede
hij zich aanpastte aan de verander
ingen, die gewijzigde tijdsomstandig
heden noodzakelijk maakten, bleef
hij jong en vooruitstrevend tot in
zijn ouderdorif; hij stond nog midden
in het volle maatschappelijk leven
en zijn gezond verstand en groote
practische ervaring deden hem ge
woonlijk terstond aanvoelen wat
goed en wat verkeerd was. Hij nam
eene geheel eenige plaats in in deze
gemeente Overal was hij de geziene
man, in eiken stand en in eiken
kring, steeds stond hij in de eerste
rij, een wereldlijk of kerkelijk feest,
een tentoonstelling of wat ook,
waarin de figuur van HubertJanssen
ontbrak, was geen echt Venraysch
feest Men voelde, dat hij daarbij
onmisbaar was 1 Men "kon zich esn-
voudig geen feest voorstellen zonder
Hubert". Hij was het, die de jongeren
aanmoedigde door zijn jeugdig enthou
siasme en optreden en een geheel
bijzonder Venraysch cachet gaf aan
het geheel. Met zijn heengaan is een
stuk uit Venray zelf gesneden.
Hij was steeds opgeruimd 'en blij
moedig, buitengewoon behulpzaam,
goed en liefdadig Iemand iets te
moeten weigeren, was wel het ergste
wat hem kon overkomen. Steeds
dacht hij meer aan anderen, dan aan
zich zelf; voor dezen te werken was
hem tot tweeds natuur geworden.
Hij werd vereerd in zijn familie om
zijn gulle gastvrijheid, zijn hartelijke
jovialiteit en eenvoud, in den intiem
sten kring zijner familie gaf hij zich
geheel met zijn gouden hart.
Tijdens zijne laatste ziekte, in ean
oogenblik van pessimisme, zeide hij I
me: »Het zal niet lang meer met
me duren, maar één ding durf ik U
zeggen in hel aangezicht van den
dood, ik heb steeds naar krachten
het algemeen belang gediend en hen
mijn heele leven eerlijk gebleven
Dat waren de karaktereigenschappen,
die hem onbewust tot vriend van
allen maakten.
Toch heeft ook hij, die zoo groot
en krachtig en zoo sterk was tot in
zijn ouderdom, tenslotte moeten buk
ken voor de macht van den dood.
Dat ging niet in eens, telkens grooter
wordende inzinkingen waren noodig,
vele telkens heviger aankomende
mokerslagen moest de dood toebren
gen om dit taaie gestel te sloopen:
zijn verstand bleef helder tot bijna
het laatste oogenblik en nauwelijks
een week voor zijn dood zat hij nog
vol plannen voor de toekomst. Op het
ziekbed geworpen, stelde hij een
vertrouwen in Onzen Lieven Hser
als een kind en met een kinderlijk
geloof wierp hij zich in Zijne armen.
Venray zal hem nog dikwijls mis
sen, op de eerste plaats zijn familie,
maar ook gij allen en ik zelve, die
bijna 12i/« jaar op de meest aange
name wijze inliem met hem heb
samengewerkt en het mooie in hem
heb leeren waardeeren en vaak in
zijn ziel heb kunnen lezen.
Wij hebben allen een plicht van
dankbaarheid jegens hem te vervul
len en niet het minst de talloos
velen, die bij ziekte of ongeluk aan
de overvloedige gaven van de •Gou
den-Leeuw" hun jgezondheid of het
behoud van hun levenskracht te
danken hebben, laten wij die dank
baarheid ook toonen, niet slechts
door zijn aandenken in eere te
houden Venray zal hem blijven
eeren als een zijner verdienstelijke
mannen, die den vrede liefhad en
het gezag hooghield, daar ben ik
van overtuigd maar ook door een
hartelijk en vurig gebed voor zijne
ziel.
En nu neem ik afscheid van U
als wethonder, als Venrayenaar van
den ouden stempel, met de diepe
geloofsovertuiging, namens de talloos
velen, die hier geleidden naar
Uwe laatste rustplaats. Rust zacht,
eenmaal hopen wij elkander weder
te zien in den Hemel 1
Namens de familie dankte de Zeer
eerw. Heer Mooren, Pastoor te Strijp,
voor de hartelijke woorden, waarin de
overledene zoo juist geschetst is en
verzocht allen den overledene in de
gebeden te willen herdenken.
was ik in de omgeving van Kleef en
zag daar in de buurt van »Mooijland"
een zeer groot aantal kippenhokken,
waar wel tot 1000 kippen in gehouden
kunnen worden, naar men mij ver
zekerde. Naar den prijs informeerende
bleek me dat ze niet duur waren, per
kip gerekend. Zou U het kunnen goed
keuren, groote bokken te bouwen, niet
voor 100 kippen, maar bv. een hok
voor 300 of 400? Wanneer de bouw
kosten zooveel lager worden en de
blijft om en om gelijk, dan is er
in den tegenwoordigen lijd wel iets
voor om van die kleine hokken afstand
te doen.
B. te O.
ANTWOORD: Zoo goed als alle
landbouwers in de omgeving van
Venray houden kippen als een neven-
bedrijf van den landbouw. Het heeft
ltijd zoo wat bijgehoord, dat er
kippen liepen op de boerderij. In den
lGop der tijden is dat aantal geleidelijk
uitgebreid, maar de laatste jaren ging
het met groote sprongen, soms wel te
groote.
Het doel der kippenhouderij bleef
evenwel ongewijzigd. Wie 3maal zoo
veel kippen ging houden, deed dit
omdat hij dacht, dat de winst dan ook
wel 3maal zoo groot zou worden.
Dit is echter geenszins het geval
Waar boekgehouden wordt en waar
men de jaarlijksche uitkomsten mei
elkaar vergeleek, zal gebleken zijn,
dat de winst per kip en per jaar min
der werd, naar gelang het 8antal
hoenders toenam.
Dat zit 'm voor een groot gedeelte
in de huisvesting en in de kwaliteit
van het uitloopterrein.
Hoe meer kippen in één hok en op
één terrein men houdt, hoe meer op
pervlakte ook per kip gegeven moei
worden.
Kleine kippenhouders, dieb.v. 610
kippen hebben en daarvoor een ren
beschikbaar stellen van 610 vierk.
Meter, dus 1 vierk. Meter p8r kip
kunnen een aardig legcijfer behalen
met die kleine koppeltjes.
Maar doe nu eens 500 kippen in één
hok met 500 M2 uitloopterrein, dan
wordt het niks
U hebt daar bij Kleef reuzenkippen-
hokken gezien voor 1000 kippen. Zaten
die er ook in Dan moet het U wel
opgevallen zijn, dat er in breeden om
trek rondom het hok geen gras meer
geweest zal zijn. Het gras zal weer
jeginnen op te groote afstand van het
hok, want eene kip gaat niet onbegrensd
ver van hare woonplaats af.
Duizend kippen bij mekaar op een
terrein en in een hok beteekent niet,
dat ze 10 maal zooveel terrein zullen
bestrijken als 100.
Zoo'n massa kippen bijeen zullen dus
groenvoer te kort komen, ook al is het
veld, waarin het hok staat nog zoo
groot. Hoe meer kippen bijeen, hoe
slechter de kwaliteit wordt van de plek,
waar de massa zich overdag ophoudt.
Daar komt nog dit bij, dat men geen
overzicht heeft over zoo'n groote troep.
En men moest feitelijk een véél beter
overzicht hebben, omdat het gevaar
van besmetting toeneemt naarmate het
aantal hoenders grooter wordt.
Wat te doen, als er onder 'n troep
van 500 tot 1000 hoenders in één ver
blijf eene besmettelijke ziekte uitbreekt
Daar sta je doodgewoon machteloos
tegenover.
Ik ben het volkomen eens met»Horst",
waar men altijd gewaarschuwd heeft
tegen te groote hokken of beter gezegd
tegen te veel kippen in één verblijf,
al is dit dan per kip groot genoeg.
Met verbazing slaan wij de pluim
veebeweging in het Rijnland gade,
maar die verbazing behoeft niet in
bewondering over le gaan. We zullen
mekaar eens spreken, als we eenige
winters verder zijn.
De Duitschers vatten reusachtig aan,
het dient erkend, maar ik voor mij
geloof dat hun »durf" grooter is dan
lun prac'ische ervaring.
Op »Schoonderlogt" een hoender-
bedrijf in de gemeente Eist, waartoe
Lent behoort, heeft men hokken van 4
500 hoenders en het gaat daar goed.
Maar hoe komt het? Daar is men den
ganschen dag met de kippen bezig en
aeeft men de noodige kennis en
ervaring.
Maar waar de kippen meer aan d'r
lot worden overgelaten, zooals op de
boerderij, daar is de toestand héél
anders. Dit verliest men maar al te
vaak uit het oog.
heidstoestand der hoenders beïnvloeden.
Uit niets is tot nog toe gebleken, dat
de W. L. zwakker zijn dan andere
rassen, die onder dezelfde omstandig
heden worden gehouden.
Zooals U weet hield men de laatste
jaren in verschillende deelen des lands
(ook te Horst) leg wedstrijden met dieren
van al de bedrijfsrassen. En nog nergens
gebleken, dat de sterile onder de
W. L. grooter was dan onder andere
hoenders, ofschoon de gemiddelde leg
wel hooger was.
Zoo hoort men ook nog vaak beweren,
dat de W. L. geen winterlegsters zijn,
dat men daarvoor zwaardere rassen
moet hebben. Maar de rapporten der
Legwedstrijden logenstraffen deze be
weringen.
Bij menigen legwedstrijd was de
winterleg der W. L. zelfs grooter dan
van andere rassen.
Ik raad U dan ook aan, de oorzaak
der geregeld voorkomende sterfte onder
uw hoenders ergens anders te zoeker..
Hebt u al eens een gestorven kip
laten onderzoeken
Het is best mogelijk, dat er tuber
culose onder heerscht. Maar daar
blijven de andere rassen even min
van verschoond.
Tegenwoordig komt ook weer veel
de Kleinsche ziekte voor, een soort
van Pullorum; zij tast de Leghorn
niet eerder aan dan een ander ras.
Er is dus geen enkele reden, om de
W. L. een zwakker ras te noemen
dan een ander.
De kuikens van W. L. komen pro-
cent8gewijze het beste uit in de broed
machine, terwijl de hardgroeiende en
geharde kuikens er van zeer goed
bestand zijn tegen de machinale wijze
van grootbrengen met behulp van
kunstmoeders.
Ze zijn bovendien vroeger legrijp
dan vele andere en leggen in doorsnee
een flink ei van da algemeen gewen-
schte marktgrootte. Dat ze weinig of
niet broedsch worden is mede in haar
voordeel 1
door
JOS. BOSHOUWERS te LENT.
Reuzen-kippenhokken.
VRAAG: Zondag voor acht dagen
Hulde aan H. WILLEMS en
M. CLEPHAS, bij hun 30-jarig
Lidmaatschap der Schutterij
St. Anna te Venray.
Zyn Witte Leghorns niet zwakker!
VRAAG: Tot op het oogenblik heb
ik nog alleen Witte Leghorns gehouden
Die bevallen mij goed, wat de eieren
aangaat. Maar er gaan er me nog al
eens van dood, ook van de kuikens,
zelfs als ze een paar maanden oud
zijn. Zijn Witte Leghorns niet zwakker
dan andere kippen?
H. te V.
ANTWOORDDezelfde ondervin
ding doen ook anderen op met onver
schillig welk ras. De sterfte onder den
toom moet men niet op de eerste plaats
aan het ras torschrijven. Er zijn een
massa andere tactoren, die den gezond
Heil zij U, o fiere gildebroeders,
Bij dit zeldzaam, heug'lijk feit,
Nu gij 'n reeks van dertig jaren,
Steeds trouwe leden onzer gilde zijl.
o—
Geluk zij U, gij krasse blije strijders,
Die leefde met en voor ons gild,
Die meetrokt bij optocht en feesten,
En steeds haar grootheid hebt gewild.
0-
Ge kwaamt in 't bekende Kroningsjaar
En sloot U aan als leden van 't End.
Bleef trouw de vane wattijerkwam,
En heden nog de trouwste schutters
bent.
0—
Fier draagt ge beiden lans en geweer
En vast is uw oog en zeker uw hand,
Geen kamp geeft gij op en strijdt
onversaagd
Voor den edelen stand van 't
Limburgsche land.
0—
Laat salvo's klinken op 't vroolijke
feest,
Den Jubilarissen en Gilde ter eer,
Zwaait lustig 't vendel met klappende
slag,
Dat ziet en hoort men heden nog geer.
0-
Laat klinke de trom, schalie ons lied,
Laat ons vrede en eendracht bewaren,
Dan zal heel Venray van eiken stand
U wenschen nog zeer veie jaren.
H. ODENHOVEN.
VENRAY, 14 Juli 1928.
Examens in krankzinnigenverpleging*
Voor de Examen-Commissie der Ver-
eeniging van R.K. Gestichtsartsen boden
zich op 10 en 11 Juli 1928 uit het St.
Servatiusgesticht ie Venray de hierna
volgende candidaten aan
Voor het lste Overgangsexamen 6
candidaten, van wie de volgende 5
slaagden van Gerwen A. H. W. (Br.
Waltenu8) Heijnen J Kerstens M. G.
J., Remmen H. en van Waijenburg W.
Th.
Voor het 2de Overgangsexamen: 10
candidaten, die allen slaagden: van
Asseldonk J. GBasten M., Beunen P-
A. (Br. Ulpius), Campers J. F. (Br. Fir,
matus), van Gooi H., Haegens P. J.M..
Hoevenaars H. M., Keser A. A., Selder
W. en Verhaegh J. J.
De prijzen voor de Bekerwed
strijden van D.S.O. zijn hedenavond te
bezichtigen in de etalage van P.
Schaeffers, Hofstraat.
Morgen Z-ondag zal Venray's
Fanfarecorps een concert geven op het
Henseniusplein. Aanvang 8 uur nam.