Tweed© Blad ?ai „PBÏEIj IN MAAS"
Eigen Erf-
Vroeger en nu
Het Onze Vader.
FEUILLETON
Mag jij alles?
Vrouwenhanden
Wij lever in een tijd van snelle
ontwikkeling der techniek. De natuur
krachten door den Schepper in het
heelal neergelegd worden meer en
meer den mensch dienstbaar gemaakt
en wij beschouwen nu als de ge
woonste zaak, wat wij vroeger in
onze jeugd voor onbestaanbaar
zouden achten.
Maar welke ontstellende en ver
baasde gezichten zouden wij zien,
wanneer onze voorvaderen eens onder
de levenden zouden terugkeeren.
Welke groote oogen zouden zij op
zetten, wanneer zij daar kinderen van
8 en 9 jaar op fietsen door drukke
straten zagen rijden, wanneer zij die
honderden auto's de kilometerslange
wegen zagen verslinden hoe zouden
zij ons rijp verklaren voor een krank
zinnigengesticht, als wij hun vertelden,
dat zwaar gebouwde vliegmachines
zich hoog in de lucht kunnen ver
heffen, met een ongelooflijke snel
heid voortbewegen en in 10 dagen
de Nederlandsche post brengen naar
Oost-lndië.
Hoe zouden zij schrikken, wanneer
zij voor het eerst de radio hoorden,
die muziek en zang van overzeesche
landen brengt in duizenden en tien
duizenden gezinnen, terwijl met een
enkele knopbeweging wij ons ver
plaatsen van Parijs naar Londen, en
van Huizen naar Berlijn.
Maar hiermee was hun verwonde
ring niet ten einde. Immers wanneer
zij die ouderwetsche maar toch
zoo degelijke voorvaderen het
gezinsleven van hun nageslacht
zouden gaan meeleven, zouden zij
ook daarin 'n groote ontwikkeling
kunnen bespeuren, maar helaas, een
ontwikkeling, die geen gelijken trek
houdt met de ontwikkeling der tech
niek. Wanneer zij in vele gezinnen
de opvoedingsmethode zouden aan
schouwen, wanneer zij voor hun
oogen zouden zien de verhouding
tusschen ouders en kinderen, vol
verbazing zouden zij de handen in
eenslaan over zooveel achteruitgang.
Eerbiedig gebogen voor de resultaten
van het menschelijk vernuft, moest
van hun lippen de beschuldiging
tegen het huidige geslacht komen
„gij hebt U blind gekeken op het
stoffelijke en daarmee het geestelijke
vergeten"en ten volle zouden zij
zeker instemmen met den schrijver
van het rake stukje in Romen's Aan
kondiger„De omgekeerde wereld"
waar gezegd wordt
„Vroeger gingen de ouders uit en
mochten de kinderen mee nu gaan
de kinderen uit, en de ouders mogen
niet mee."
„Vroeger was vader en moeder de
baas in huis en de kinderen onder
danignu zijn de kinderen de baas
en vader en moeder geven zoet toe."
„Vroeger bepaalden de ouders
hoeveel zakgeld hun kinderen moch
ten hebbennu zijn het de kinderen
die uitmaken hoeveel zij aan hun
ouders betalen „voor kost en inwoon."
Vroeger zag moeder er uit als
moeder en hun dochter trok nog op
met jonge meisjes nu wil moeder
er uit zien als een jong meisje en
kleedt zich al even dwaas als haar
dochter."
„Vroeger was het eerst vader, dan
moeder en dan de kinderen; nu is
het eerst de kinderen, dan hun of
haar vrienden of vriendinnen, en dan
als er nog plaats overschiet, vader
en moeder."
„Vroeger liep moeder met de kin
deren, nu met een schoothondje."
„Vroeger was hetvroeg naar 't
bed en vroeg er uit, nulaat op
straat, en lui aan 't werk."
„Vroeger waren er nog kinderen...
want daar waren ook ouders. Nu
klaagt men Daar zijn geen kinderen
meer! Zou het niet zijn omdat er
geen plichtbewuste ouders meer zijn?"
Daarom, Ouders bij al den voor
uitgang van onze dagen, houdt U,
wat de opvoeding betreft, aan de
beproefde methode uwer voorouders,
toen uw kind met minder voorrech
ten en minder ontspanning en meer
gehoorzaamheid, gelukkiger was dan
thans.
26.
Zij liep in allerijl naar boven en
stoof als een wervelwind in Mona Liza's
kamer. Daar slingerde zij haren arm
om den hals van Marie en trok haar
goed of kwaadschiks met zich mede.
Maar, kom tochKom dan toch
ZuBler... gauw, of zij vreesde, dat de
huwelijkscandidaat in damp en rook
zou opgaan, wanneer zij talmden
Een paar minuten waren nauwelijks
verloopen, toen de beide meisjes hand
in hand bij Dimier binnentraden, Miotte
weerde zich en weigerde nader te
komen. Zij bleef staan bij de deur,
maar haar hart klopte heftig, toen zij
Lazare Saville ontwaarde.
In dit zelfde oogenblik was voor
haar alles verdweneDHaar thuis,
haar vader en moeder 1 Zij zag slechts
hem, die voor haar alles beteekende
Vrijheid, vrede en liefde, 't Waren
eenige oogenblikken van onverhoopt
geluk...
Lazare keek haar aan met den goed-
moedigen blik eens broeders en zeide
eenvoudig
Ja, Marie, wilt gij mijn vrouw
worden Ik wil u niets voorliegen ik
heb geen groote liefde aan te bieden
maar wel groote vriendschap en een
grenzelooze gehechtheid. Ik weet, dat
- ik zeg maar: je moet wel hee^
maal wezen, als je Roomsch wordt
En om het te zijn... en te blij
ven
Nou ja, je moet dat niet zoo
persoonlijk opnemenals je 't nu
eenmaal bent...
Dan blijf je 't om een of andere
goede of voordeelige reden, niet...
maar, wat wou je eigenlijk zeggen
Dat je niet eens meer een vrijen
il mag hebben. Dien moet je weg
gooien. En ik zeg maar iemand, die
geen vrijen wil aanneemt is geen
mensch.
En het bewijs
Mag een Roomsche in het NAS
zijn, of bij de Esdeapee Mag een
Roomsche scheiden, als hij getrouwd
is, en trouwen met een onkatholiek
Mag een Roomsche Zondags eens
lekker uitgaan, of op alle dagen, dat
hij trek heeft, vleesch eten? Ik 2eg
maar, die geen vrijen wil aanneemt,
is een driedubbele ezel...
En... De goede, besfe man zette
een paar oogen op als een koe, toen
ik hem gul, goed, royaal, voluit,
volhartig, oprecht gelijk gaf. Ja, ja,
als ge geen vrijen wil aanneemt vader,
ben je een zesdubbele ezel...
Hij dacht warempel, dat hij geno
men werd; zette zich in postuur, of
hij zijn jasje wou uitschieten en
Dempsy navolgen, die Carpentier
enkel bloedneuzen sloeg.
Daar snapt-n-ie gewoonweg niets
van.
Nou wie wel? Waar het hem zat?
Die beste ronde kerel en grond
werker eerste klas had in zijn
hoofd enkele groote woorden, dikke
woorden, holle woorden, die in zijn
bovenverdieping gonsden en ronkten
als de motor van een vliegmachien
Vooral dat woord vrijheid deed het
hem.
Als een Roomsche „mag" je niet
alles.
Gerust waar, hoor Dan mag je
een boel dingen niet. Maarheb je
daarom geen vrijen wil?
Als je getrouwd bent, mag je dan
wel alles van je vrouw
O, jemini I O, jemini 1 konden en
wilden de vrijheidshelden eens praten
Als je kinderen hebt, mogen die
alles van je
Nee 1 die „moeten" gehoorzaam
zijn, die „moeten" d'r mond houden
die „moeten" zoo laat thuis zijn.
En als gij op uw werk bent, papa
mag" jij dan alles
Als ge moet graven en doen wat
des grondwerkers is, mag je dan
naar de lucht gaan zitten kijken, of
de kroeg op den hoek een pan-
doertje gaan leggen en toch zeggen
ziezoo, ik heb mijn geld verdiend
Nee, niet waar. Een mensch heeft
nu eenmaal „plichten." Zeker, dat
zijn lastige dingen, maar ze uit de
wereld helpen, is onmogelijk.
En die plichten beletten niet dat
een mensch vrij is en blijft, want die
mensch „kan" best anders, dat blijkt
iederen dag.
Juist, omdat iemand een vrijen wil
heeft, juist omdat de Roomschen
aannemen, vasthouden, verdedigen,
dat iedere mensch een vrijen wil
heeft, daarom kunnen ze iets voor
schrijven, verbieden. Dit veronderstelt
toch de mogelijkheid, dat ze anders
kunnen doen want het zou je reinste
gekkenwerk zijn, iets te bevelen aan
iemand, die niet vrij is.
Wie kind is, moet de plichten van
een kind doen.
Wie Roomsch is, moet de plichten
van een Roomsche doen.
Uit eigen beweging, vrijwillig doen,
wat plicht is, is geen bewijs tegen,
maar wel voor den vrijen wil.
M. I.
ook gij mij voor uw besten vriend
houdt.
Miotte stamelde enk-la oneamen
hangende woorden, zij werd afwisselend
rood en bleek en was verlegen als een
vrouw, die door een plotseling geluk
verpletterd wordt.
Neen, neen... hel is niet mogelijk!
Dat kan niet zijn.... Neen, neen Laa
mij gaan.... spreek niet moer daarvan
ik ben bang
En eensklaps vloeiden tranen over
haar wangen, en zij verborg haar gelaat
in de handen.
Zij schreide voor het eerst sinds vel
jaren, tranen van smart en tranen van
vreugde vol louterende kracht, die haar
reinigden van haar laffe aarzeling, aan
welke zij een oogenblik ten prooi waa
geweest.
Neen, zij mocht dezen man niet
huwen, zijn leven mocht hij aan haa
niet ten offer brengen en dat wilde
hij doen... zij wist het maar al tegoed
Maar zij zou dat offer niet aannemen
Zijn hart en zijn liefde behooren aan
Mona, zij had dit gezien in eiken blik,
in ieder woord
En Mona ging aan dezen rijkdom
voorbij, zonder hem te vermoeden
terwijl zij hare oogen gevestigd hielt
op een drogbeeld! Des nachts sliet zij
vaak, als om hulp roepend, een korten
naam uit.... en zij begreep niet wat in
haar nabijheid in een menschenziel om-
ging.
Saville beminde Mona, hiervan was
zij ten volle overtuigd, maar wijl hij
van haar mets te hopen had, wilde hij
zijn leven aan een andere wijden in
726-8
ïagesasieB MitUSsiHagea.
Versterk uw nieren
Weip dat lustelooze, afgematte gevoel
van u, en herwin uw gezondheid en
energie door uw nieren ie helpen om
de schadelijke c n kwaaddoende vergiften
uit uw bloed te filtreeren. Maak uw
leven weer tot een lustl Die pijn in de
lendenen, die urinestoornissen, dal
vermoeid, zenuwachtig, uitgeput gevoel,
die hoofdpijn en duizeligheid kunnen
alle te wijten zijn aan nierzwekte, en
deze kan overwonnen worden
Piekeren helpt u niet. Word Hinken
gezond door het gebruik van Foster's
Rugpijn Nieren Pillen. De tijd bewees,
dat dit specifieke niergeneesmiddel aan
de nieren juist die erslerkpnde hulp
geeft, die zij noodig hebben en deze
organen bijstaat om het bloed volkomen
en terdege te zuiveren.
Door nieuwe kracht aan de verzwakte
nieren te geven, kunnen Foster's Pillen
kwellende nierverschijnselen als rheu
maiiek, ischias, spit, waterzucht, nier
steen, en blaasontsteking verlichten en
voorkomen.
Duizenden in Holland danken hun
tegenwoordige goede gezondheid aan de
genezende eigenschappen van dit nier
middel. Begin nog heden met het ge
bruik en zie hoe snel gij een flinke
gezondheid kunt herkrijgen.
Verkrijgbaar (in glasverpakking met
geel etiket let hier vooral op) bij
apotheken en drogisten a f 1.75 per
flacon. 36
welke huishoudelijke arbeid ver
richten, blijven zacht, gaaf en
blank door
Doos 3U 60 90,Tube80ct
stee van het in eenzaamheid te ver
treuren. Mona kon voor hem niets, hij
daarentegen voor Miotte alles zijn
Miotte zag dit met den scherpen, helder
zienden blik der liefde en zij schreidpl
omdat deze zoo plotseling geopenbaarde
zaligheid nooit haar eigen zou worden
Zij liet hare handen zinken en wendde
haar raet tranen bevochtigden blik tot
Lazare.... O, die bekoring, hare hand
in zijne gestrekte rechter te leggen, op
zijnen arm te mogen steunen, aan deze
trouwe borst een toevlucht tegen alle
kv/aad te mogen vinden!... Neen, neen!
De opoffering van dien man vorderde
van haar nog een grootere opoffering
Zij vermoedde maar al te wel, dat
deze man haar oneindig dankbaar zou
wezen, wanneer zij zijn grootmoedig
aanbod zou weigeren en het eenige
zelfzuchtige gevoel, dat haar in dit
oogenblik bewoog, was de wensch, door
hem slechts een weinig bemind te
worden om wille der verloochening.
Welnu, Miotte? vroeg Lazare, die
zwijgend hare tranen zag, die hij alleen
hield voor tranen van geluk.
En Eveline trok haar bij den arm
en plaagde haar als een gelukkig kind
dat de hoogten en de diepten van een
menschelijke ziel nog niet doorgrond
he^ft.
Maar, Marie, zeg dan toch ja. Is
dat dan zoo moeilijk?
Neen, maar het was hard, vröese
lijk hard wanneer tenminste het
gevoel van onbegrensde genegenheid
dat haar volkomen beheerschte, sedert
zij ondtr zijn blikken leefde, liefde kon
genoemd worden. Zij beminde hem te
Er is in de laatste 6 jaar heel wat
veranderd in de buurt van het gesticht
Stokershorst en Nederweert.
Waar men in 1921 nog uitgestrekte
heidevelden vond, ziet men nu een
onafzienbare vlakte van weiden en
kkerland. De doodschheid en verlaten
heid van toen heeft plaats gemaakt
voor leven en drukte rondom tal van
boerderijen, die er verrezen zijn.
Dat is het werk van »Eigen Erf", de
vereeniging in Limburg, die zich ten
doel stelt woeste gronden te ontginnen
daarop 'boerderijen te slichten om
die aan boeren, liefst met een talrijk
gezin en dus met eigen weikkrachten,
bezit over te doen, teneinde ze op
die manier een »eigen erf" te bezor
gen.
Zoodoende Ir&cht deze vereeniging
die menschen op het land te houden
om zooveel mogelijk te voorkomen, dat
zij en meer nog hun kinderen, door
gebrek aan boerenbedrijven gedwongen
worden een heenkomen te zoeken in
steden, fabrieken of mijnen, waar zij
iel thuis hooren en waar hel niet
zelden totaal met hen misloopt.
Wie zich wil overtuigen of Eigen
Erf" in die 6 jaar nuttig werk heeft
verricht, moet in den zomer gaan zien
wat er kan groeien op die gronden,
waar eeuwenlang de schrale heide de
heerschappij heeft gevoerd.
Dan is het daar een lust des nogs
die malsche weilanden, waar tal van
runderen volop voedzaam gras vinden;
die welige korenvelden, die men op
beste gronden niet beter vindt; die
aardappelvelden, die soms tot 30000 Kg
verkoopbare aardappels per HA. geven;
die bietenvelden, die, wat opbrengst
betreft, niet voor de Maasstreek behoe
ven onder te doen.
Natuurlijk vragen zulke opbrengsten
een goede bewerking en bemesting.
Maar de grond kan het geven De
goede ontwatering die Eigen Erf heefl
aangebracht en de kwaliteit van den
grond slaan er borg voor. Die milde
zwarte grond, voldoende ontwaterd en
toch steeds genoegzaam vochthoudend,
is niet ondankbaar.
Dat toonen ons de flinke onder de
boeren, die er wonen en die den kunst
mest kunnen en willen geven.
Eigen Erf heeft sinds 1921 in die
streek naar omstandigheden goed voor-
uilgewerkt, doelbewust volgens een
vast plan. Met inbegrip van een 70
H A. onder Weert zijn in bovenge
noemde gemeenten, ter plaatse genaamd
de Hollander, Calluns en de Moost,
circa 350 H.A. ontgonnen tot bouw en
weiland en daarop zijn in totaal 17
modern ingerichte boerderijen geslicht,
nl. 4 onder Weert en 13 in de nabijheid
van Stokershorst.
Op het oogenblik zijn die bedrijven
nog meest alle verpacht De lust tot
koopen bleek tot dusverre nog niet
bijzonder groot Doch ook in deze komt
een kentering. Nu raeds een paar
stevige Limburgsche boeren, dus men
schen, die zich goed kunnen helpen
in den laatsten lijd tol kcopen zijn
overgegaan, zullen er wel meer volgen.
Jarenlang stond een ontginning bij
de boeren niet goed aangeschreven En
daar was wel iets voor te zeggen
Groote ontginningen, die te lang in
eigen exploitatie werden gehouden eD
dan door vreemde werkkrachten moes
ten gedreven worden, konden het als
regel niet volhouden.
Kleinere werden vaak gezocht doo
menschen, die 'en einde raad er een
aatste toevluchtsoord dachten te vinden
Waar zulke menschen over geen gelden
konden beschikker, voor kunstmest enz
raoest dit ook faliekant uitkomen.
Zoo kwam men er toe, in de meeste
tobbers op ontgonnen gronden zwoe
lere te zien, die noodwendig ten onder
moesten en de ontginningen in het
diep, dan dat zich als een hinderpaal
tusschen hem en een mogelijk toe
komstig levensgeluk zou gesteld hebben
Van dit oogenblik af gevoelde zij zich
innerlijk gerechtvaardigd.
Met vaste stem sprak zij
Ik dank u, mijnheer Saville. Gij
zijt zoo goed! Ik zal het nooit vergelen
en met deze herinnering is voor mr
niets meer te vreezen, dat beloof ik u"
Maar laten wij nooit meer daarvan
spreken, nooit meer. Weet gij Blijft
gij mijn beste, eenige vriend... ja, dat
neem ik dankbaar aan, maar ik zal
niet weder huwen.
Qverigens, voegde zij er haastig
aan toe, heb ik sinds eenige dagen
een plan, en ik hoop, dat gij mij zult
helpen het te verwezenlijken.
Welk plan, Marie riep Lazare,
Hij herademde en zijne ziel nam
weer haar vrije vlucht naar de geliefde.
En wat de arme Marie gehoopt had,
gebeurde. De jonge man zag haar
plotseling met heel andere oogen aan
en een dankbaar, warm gevoel ver
vulde hem voor diegene, die hem het
zware offer gespaard had, zijn leven
aan een vrouw te wijden, terwijl zijn
hart een andere toebehoorde.
Ik weet niet of gij mijn wensch
vermetel vinden zult, maar ik heb
Mona Liza zoo gaarne verpleegd, en
zij zeide, dat ik het goed deed. Ik heb
toen het voornemen gemaakt, zieken
verpleegster te worden. Zoo heb ik een
levensdoel, en ik geloof, dat ik daarbij
altijd zoo tevreden zal wezen, als ik
sedert de laatste weken geweest ben.
Marie, wilt gij tot ons terugkeeren
Jgemeen kwamen in discrediet.
Betere kennis van de noodzakelijk
heid van goede ontwatering, van grond
bewerking, van aanwending en gebruik
van kunstmeststoffen hebben in dit
alles allengskens verandering gebracht.
Langzaam aan is men gaan inzien,
dat van geschikte woeste gronden toch
wel iets goeds te maken is, dat er zelfs
prachtige resultaten te bereiken zijn en
dat heden ten dage bij de h^oge pacht
en landprijzen in verschillende streken
beter op menige ontginningsboerderij
vooruit le komen is dan op vele andere,
die te hoog in pacht liggen, mits men
er maar niet met leege handen naar
toe trekt
Daardoor is nu de typische minach
ting voor alles, wal naar ontginning
riekt, verminderd, zoo niet verdwenen,
en zelfs boeren van nette familie
schamen zich niet meer er heen te
trekken.
Boerderijen van om de 20 H.A.,
gelegen te midden van één bloc goede
wei en bouwlanden, zooals Eigen Erf
die heeft, en dan niet te hoog in
koopprijs, bieden den boer voor zich
en zijn kroost een betere toekomst dan
sommige hooggepachte en erg versnip
perde bedrijven elders.
Eigen Erf s boerderijen leenen zich
bij uitstek voor veeteelt en voor var
kenshouderij en kippenteelt in 't groot;
alles loopt vanuit den stal de wei in
en daar is ruimte en voedsel genoeg.
Dat wiJ wat zeggen voor een boer. Dat
geeft hem gemak, gezondheid aan de
dieren en geld in het laadje.
Een groot bezwaar tegen de ontgin
ningen in het algemeen is de afgelegen
ligging, soms meer dan 2 uur van kerk
en school en harden weg
Zeker, ook de boerderijen van Eigen
Erf" moet men niet zoeken vlak bij de
kom van een dorp; dan waren die
goede gronden immers al eeuwenlang
on'gonnen geweest, vóórdat Eigen Erf'
zijn ontstaan vond Maar toch valt die
ligging nog in menig opzicht mee Op
het gesticht Stokershorst, dus in de
onmiddellijke nabijheid, vindt men kerk
en school; vlak langs dat gesticht ligt
hel kanaal, de Noordervaart, voor den
aanvoer van kunstmeststoffen en voeder
artikelen en den afvoer van land
bouwproducten op een half uur van
Calluna bij de Heibloem ligt de grint
weg met tramlijn en losplaats. De weg
van de Heibloem naar de ontginningen
loopt langs huizen en onafgebroken
'angs beteeld land.
Niet veel ontginningsboerderijen ver
keeren, wat dit alles betreft, in zulke
omstandigheden.
Tot dusverre zijn de meeste bedrijven
van »Eigen Erf" verpacht en wel voor
jaar. Voor enkele loopt het pacht
contract binnen 2 jaar ten einde. De
statuten van deze vereeniging kennen
echter geen verpachten als einddoel;
zij beoogen als zoodanig alleen eigen-
geërfde boeren. Daarom moet de pacht-
toestand enkel beschouwd worden als
voorloopig, als een overgang, en bijge
volg zullen die bedrijven als regel
eerlang voor en na te koop worden
aangeboden of eigenlijk zijn ze nu reeds
veil, ingeval de kooper den pachter
zoolang wil overnemen of zich met
hem zoekt te verstaan.
Volgens diezelfde statuten moet alle
instbejag uitgesloten zijn. Daardoor
kan »Eigen Erf" zijn gronden tegen
betrekkelijk lagen prijs van de hand
doen. Hier is grond, die al meerdere
jaren in cultuur is, te koop tegen ge
middeld f 700 per H.Aeen prijs, die
voor gronden van niet betere kwaliteit
enkele streken binnen 4 5 5 jaar
wordt opgeslokt door de pacht alleen.
Nu de nieuwbouw der laatste boer
derij van »Eigen Erf" op de Hollander
deze week wordt opgeleverd en daar
mede het einde der vele werkzaam
heden in die streek althans voorloopig
is gekomen hebben we gemeend een
en ander onder de aandacht van het
publiek te mogen brengen. Mogelijk
kan het voor den boer zijn nut hebben.
Roermond. EUG. KRUYTZER.
Directeur van »Eigen Erf'*
als onze lieve dochter
Allen keken verrast naar Dimier, die
met bewogen stem deze woorden ge
sproken had.
Zonder het antwoord af te wachten,
omvatte de moeder haar verloren kind
en kuste het, terwijl Eveline haar vader
hartelijk dankte.
Maar Miotte maakte zich los uit de
omarming.
Het is nu te laat, vader, ant
woordde zij met een zweem van treurig
heid. U hebt het maar al te duide
lijk le verstaan gegeven, dat mijne
tegenwoordigheid voor anderen schade
lijk zou wezen. Ik ben het kwaad in
dit huis en moet daarom maar ver
dwijnen... O, ik begrijp het wel Alle
mannen zijn niet gelijk die daar 1
Zij wees op Saville.
Ik wil wachten, ging zij voort,
totdat Evi gehuwd is.
Maar zij wil immers niets meer
van dat huwelijk weten, zij heeft Lacaze
afgewezen.
Heeft zij hem..afgewezen riep
Miotte verheugd. O, dat is flink,
zusje.... Treur niet om dat verlies,
vaderwaarlijk, hij was niet waardig
haar schoenriemen los te maken.
En wat zult gij doen, Marie
Ik wil mijns gelijken verzorgen
allen, die arm en verlaten zijn.... allen,
die niet zoo als ik, op hun weg een
Lazare Saville ontmoetten
Wordt vervolgd.