Tweed© Blad ?ai „PBÏEIj IN MAAS" Eigen Erf- Vroeger en nu Het Onze Vader. FEUILLETON Mag jij alles? Vrouwenhanden Wij lever in een tijd van snelle ontwikkeling der techniek. De natuur krachten door den Schepper in het heelal neergelegd worden meer en meer den mensch dienstbaar gemaakt en wij beschouwen nu als de ge woonste zaak, wat wij vroeger in onze jeugd voor onbestaanbaar zouden achten. Maar welke ontstellende en ver baasde gezichten zouden wij zien, wanneer onze voorvaderen eens onder de levenden zouden terugkeeren. Welke groote oogen zouden zij op zetten, wanneer zij daar kinderen van 8 en 9 jaar op fietsen door drukke straten zagen rijden, wanneer zij die honderden auto's de kilometerslange wegen zagen verslinden hoe zouden zij ons rijp verklaren voor een krank zinnigengesticht, als wij hun vertelden, dat zwaar gebouwde vliegmachines zich hoog in de lucht kunnen ver heffen, met een ongelooflijke snel heid voortbewegen en in 10 dagen de Nederlandsche post brengen naar Oost-lndië. Hoe zouden zij schrikken, wanneer zij voor het eerst de radio hoorden, die muziek en zang van overzeesche landen brengt in duizenden en tien duizenden gezinnen, terwijl met een enkele knopbeweging wij ons ver plaatsen van Parijs naar Londen, en van Huizen naar Berlijn. Maar hiermee was hun verwonde ring niet ten einde. Immers wanneer zij die ouderwetsche maar toch zoo degelijke voorvaderen het gezinsleven van hun nageslacht zouden gaan meeleven, zouden zij ook daarin 'n groote ontwikkeling kunnen bespeuren, maar helaas, een ontwikkeling, die geen gelijken trek houdt met de ontwikkeling der tech niek. Wanneer zij in vele gezinnen de opvoedingsmethode zouden aan schouwen, wanneer zij voor hun oogen zouden zien de verhouding tusschen ouders en kinderen, vol verbazing zouden zij de handen in eenslaan over zooveel achteruitgang. Eerbiedig gebogen voor de resultaten van het menschelijk vernuft, moest van hun lippen de beschuldiging tegen het huidige geslacht komen „gij hebt U blind gekeken op het stoffelijke en daarmee het geestelijke vergeten"en ten volle zouden zij zeker instemmen met den schrijver van het rake stukje in Romen's Aan kondiger„De omgekeerde wereld" waar gezegd wordt „Vroeger gingen de ouders uit en mochten de kinderen mee nu gaan de kinderen uit, en de ouders mogen niet mee." „Vroeger was vader en moeder de baas in huis en de kinderen onder danignu zijn de kinderen de baas en vader en moeder geven zoet toe." „Vroeger bepaalden de ouders hoeveel zakgeld hun kinderen moch ten hebbennu zijn het de kinderen die uitmaken hoeveel zij aan hun ouders betalen „voor kost en inwoon." Vroeger zag moeder er uit als moeder en hun dochter trok nog op met jonge meisjes nu wil moeder er uit zien als een jong meisje en kleedt zich al even dwaas als haar dochter." „Vroeger was het eerst vader, dan moeder en dan de kinderen; nu is het eerst de kinderen, dan hun of haar vrienden of vriendinnen, en dan als er nog plaats overschiet, vader en moeder." „Vroeger liep moeder met de kin deren, nu met een schoothondje." „Vroeger was hetvroeg naar 't bed en vroeg er uit, nulaat op straat, en lui aan 't werk." „Vroeger waren er nog kinderen... want daar waren ook ouders. Nu klaagt men Daar zijn geen kinderen meer! Zou het niet zijn omdat er geen plichtbewuste ouders meer zijn?" Daarom, Ouders bij al den voor uitgang van onze dagen, houdt U, wat de opvoeding betreft, aan de beproefde methode uwer voorouders, toen uw kind met minder voorrech ten en minder ontspanning en meer gehoorzaamheid, gelukkiger was dan thans. 26. Zij liep in allerijl naar boven en stoof als een wervelwind in Mona Liza's kamer. Daar slingerde zij haren arm om den hals van Marie en trok haar goed of kwaadschiks met zich mede. Maar, kom tochKom dan toch ZuBler... gauw, of zij vreesde, dat de huwelijkscandidaat in damp en rook zou opgaan, wanneer zij talmden Een paar minuten waren nauwelijks verloopen, toen de beide meisjes hand in hand bij Dimier binnentraden, Miotte weerde zich en weigerde nader te komen. Zij bleef staan bij de deur, maar haar hart klopte heftig, toen zij Lazare Saville ontwaarde. In dit zelfde oogenblik was voor haar alles verdweneDHaar thuis, haar vader en moeder 1 Zij zag slechts hem, die voor haar alles beteekende Vrijheid, vrede en liefde, 't Waren eenige oogenblikken van onverhoopt geluk... Lazare keek haar aan met den goed- moedigen blik eens broeders en zeide eenvoudig Ja, Marie, wilt gij mijn vrouw worden Ik wil u niets voorliegen ik heb geen groote liefde aan te bieden maar wel groote vriendschap en een grenzelooze gehechtheid. Ik weet, dat - ik zeg maar: je moet wel hee^ maal wezen, als je Roomsch wordt En om het te zijn... en te blij ven Nou ja, je moet dat niet zoo persoonlijk opnemenals je 't nu eenmaal bent... Dan blijf je 't om een of andere goede of voordeelige reden, niet... maar, wat wou je eigenlijk zeggen Dat je niet eens meer een vrijen il mag hebben. Dien moet je weg gooien. En ik zeg maar iemand, die geen vrijen wil aanneemt is geen mensch. En het bewijs Mag een Roomsche in het NAS zijn, of bij de Esdeapee Mag een Roomsche scheiden, als hij getrouwd is, en trouwen met een onkatholiek Mag een Roomsche Zondags eens lekker uitgaan, of op alle dagen, dat hij trek heeft, vleesch eten? Ik 2eg maar, die geen vrijen wil aanneemt, is een driedubbele ezel... En... De goede, besfe man zette een paar oogen op als een koe, toen ik hem gul, goed, royaal, voluit, volhartig, oprecht gelijk gaf. Ja, ja, als ge geen vrijen wil aanneemt vader, ben je een zesdubbele ezel... Hij dacht warempel, dat hij geno men werd; zette zich in postuur, of hij zijn jasje wou uitschieten en Dempsy navolgen, die Carpentier enkel bloedneuzen sloeg. Daar snapt-n-ie gewoonweg niets van. Nou wie wel? Waar het hem zat? Die beste ronde kerel en grond werker eerste klas had in zijn hoofd enkele groote woorden, dikke woorden, holle woorden, die in zijn bovenverdieping gonsden en ronkten als de motor van een vliegmachien Vooral dat woord vrijheid deed het hem. Als een Roomsche „mag" je niet alles. Gerust waar, hoor Dan mag je een boel dingen niet. Maarheb je daarom geen vrijen wil? Als je getrouwd bent, mag je dan wel alles van je vrouw O, jemini I O, jemini 1 konden en wilden de vrijheidshelden eens praten Als je kinderen hebt, mogen die alles van je Nee 1 die „moeten" gehoorzaam zijn, die „moeten" d'r mond houden die „moeten" zoo laat thuis zijn. En als gij op uw werk bent, papa mag" jij dan alles Als ge moet graven en doen wat des grondwerkers is, mag je dan naar de lucht gaan zitten kijken, of de kroeg op den hoek een pan- doertje gaan leggen en toch zeggen ziezoo, ik heb mijn geld verdiend Nee, niet waar. Een mensch heeft nu eenmaal „plichten." Zeker, dat zijn lastige dingen, maar ze uit de wereld helpen, is onmogelijk. En die plichten beletten niet dat een mensch vrij is en blijft, want die mensch „kan" best anders, dat blijkt iederen dag. Juist, omdat iemand een vrijen wil heeft, juist omdat de Roomschen aannemen, vasthouden, verdedigen, dat iedere mensch een vrijen wil heeft, daarom kunnen ze iets voor schrijven, verbieden. Dit veronderstelt toch de mogelijkheid, dat ze anders kunnen doen want het zou je reinste gekkenwerk zijn, iets te bevelen aan iemand, die niet vrij is. Wie kind is, moet de plichten van een kind doen. Wie Roomsch is, moet de plichten van een Roomsche doen. Uit eigen beweging, vrijwillig doen, wat plicht is, is geen bewijs tegen, maar wel voor den vrijen wil. M. I. ook gij mij voor uw besten vriend houdt. Miotte stamelde enk-la oneamen hangende woorden, zij werd afwisselend rood en bleek en was verlegen als een vrouw, die door een plotseling geluk verpletterd wordt. Neen, neen... hel is niet mogelijk! Dat kan niet zijn.... Neen, neen Laa mij gaan.... spreek niet moer daarvan ik ben bang En eensklaps vloeiden tranen over haar wangen, en zij verborg haar gelaat in de handen. Zij schreide voor het eerst sinds vel jaren, tranen van smart en tranen van vreugde vol louterende kracht, die haar reinigden van haar laffe aarzeling, aan welke zij een oogenblik ten prooi waa geweest. Neen, zij mocht dezen man niet huwen, zijn leven mocht hij aan haa niet ten offer brengen en dat wilde hij doen... zij wist het maar al tegoed Maar zij zou dat offer niet aannemen Zijn hart en zijn liefde behooren aan Mona, zij had dit gezien in eiken blik, in ieder woord En Mona ging aan dezen rijkdom voorbij, zonder hem te vermoeden terwijl zij hare oogen gevestigd hielt op een drogbeeld! Des nachts sliet zij vaak, als om hulp roepend, een korten naam uit.... en zij begreep niet wat in haar nabijheid in een menschenziel om- ging. Saville beminde Mona, hiervan was zij ten volle overtuigd, maar wijl hij van haar mets te hopen had, wilde hij zijn leven aan een andere wijden in 726-8 ïagesasieB MitUSsiHagea. Versterk uw nieren Weip dat lustelooze, afgematte gevoel van u, en herwin uw gezondheid en energie door uw nieren ie helpen om de schadelijke c n kwaaddoende vergiften uit uw bloed te filtreeren. Maak uw leven weer tot een lustl Die pijn in de lendenen, die urinestoornissen, dal vermoeid, zenuwachtig, uitgeput gevoel, die hoofdpijn en duizeligheid kunnen alle te wijten zijn aan nierzwekte, en deze kan overwonnen worden Piekeren helpt u niet. Word Hinken gezond door het gebruik van Foster's Rugpijn Nieren Pillen. De tijd bewees, dat dit specifieke niergeneesmiddel aan de nieren juist die erslerkpnde hulp geeft, die zij noodig hebben en deze organen bijstaat om het bloed volkomen en terdege te zuiveren. Door nieuwe kracht aan de verzwakte nieren te geven, kunnen Foster's Pillen kwellende nierverschijnselen als rheu maiiek, ischias, spit, waterzucht, nier steen, en blaasontsteking verlichten en voorkomen. Duizenden in Holland danken hun tegenwoordige goede gezondheid aan de genezende eigenschappen van dit nier middel. Begin nog heden met het ge bruik en zie hoe snel gij een flinke gezondheid kunt herkrijgen. Verkrijgbaar (in glasverpakking met geel etiket let hier vooral op) bij apotheken en drogisten a f 1.75 per flacon. 36 welke huishoudelijke arbeid ver richten, blijven zacht, gaaf en blank door Doos 3U 60 90,Tube80ct stee van het in eenzaamheid te ver treuren. Mona kon voor hem niets, hij daarentegen voor Miotte alles zijn Miotte zag dit met den scherpen, helder zienden blik der liefde en zij schreidpl omdat deze zoo plotseling geopenbaarde zaligheid nooit haar eigen zou worden Zij liet hare handen zinken en wendde haar raet tranen bevochtigden blik tot Lazare.... O, die bekoring, hare hand in zijne gestrekte rechter te leggen, op zijnen arm te mogen steunen, aan deze trouwe borst een toevlucht tegen alle kv/aad te mogen vinden!... Neen, neen! De opoffering van dien man vorderde van haar nog een grootere opoffering Zij vermoedde maar al te wel, dat deze man haar oneindig dankbaar zou wezen, wanneer zij zijn grootmoedig aanbod zou weigeren en het eenige zelfzuchtige gevoel, dat haar in dit oogenblik bewoog, was de wensch, door hem slechts een weinig bemind te worden om wille der verloochening. Welnu, Miotte? vroeg Lazare, die zwijgend hare tranen zag, die hij alleen hield voor tranen van geluk. En Eveline trok haar bij den arm en plaagde haar als een gelukkig kind dat de hoogten en de diepten van een menschelijke ziel nog niet doorgrond he^ft. Maar, Marie, zeg dan toch ja. Is dat dan zoo moeilijk? Neen, maar het was hard, vröese lijk hard wanneer tenminste het gevoel van onbegrensde genegenheid dat haar volkomen beheerschte, sedert zij ondtr zijn blikken leefde, liefde kon genoemd worden. Zij beminde hem te Er is in de laatste 6 jaar heel wat veranderd in de buurt van het gesticht Stokershorst en Nederweert. Waar men in 1921 nog uitgestrekte heidevelden vond, ziet men nu een onafzienbare vlakte van weiden en kkerland. De doodschheid en verlaten heid van toen heeft plaats gemaakt voor leven en drukte rondom tal van boerderijen, die er verrezen zijn. Dat is het werk van »Eigen Erf", de vereeniging in Limburg, die zich ten doel stelt woeste gronden te ontginnen daarop 'boerderijen te slichten om die aan boeren, liefst met een talrijk gezin en dus met eigen weikkrachten, bezit over te doen, teneinde ze op die manier een »eigen erf" te bezor gen. Zoodoende Ir&cht deze vereeniging die menschen op het land te houden om zooveel mogelijk te voorkomen, dat zij en meer nog hun kinderen, door gebrek aan boerenbedrijven gedwongen worden een heenkomen te zoeken in steden, fabrieken of mijnen, waar zij iel thuis hooren en waar hel niet zelden totaal met hen misloopt. Wie zich wil overtuigen of Eigen Erf" in die 6 jaar nuttig werk heeft verricht, moet in den zomer gaan zien wat er kan groeien op die gronden, waar eeuwenlang de schrale heide de heerschappij heeft gevoerd. Dan is het daar een lust des nogs die malsche weilanden, waar tal van runderen volop voedzaam gras vinden; die welige korenvelden, die men op beste gronden niet beter vindt; die aardappelvelden, die soms tot 30000 Kg verkoopbare aardappels per HA. geven; die bietenvelden, die, wat opbrengst betreft, niet voor de Maasstreek behoe ven onder te doen. Natuurlijk vragen zulke opbrengsten een goede bewerking en bemesting. Maar de grond kan het geven De goede ontwatering die Eigen Erf heefl aangebracht en de kwaliteit van den grond slaan er borg voor. Die milde zwarte grond, voldoende ontwaterd en toch steeds genoegzaam vochthoudend, is niet ondankbaar. Dat toonen ons de flinke onder de boeren, die er wonen en die den kunst mest kunnen en willen geven. Eigen Erf heeft sinds 1921 in die streek naar omstandigheden goed voor- uilgewerkt, doelbewust volgens een vast plan. Met inbegrip van een 70 H A. onder Weert zijn in bovenge noemde gemeenten, ter plaatse genaamd de Hollander, Calluns en de Moost, circa 350 H.A. ontgonnen tot bouw en weiland en daarop zijn in totaal 17 modern ingerichte boerderijen geslicht, nl. 4 onder Weert en 13 in de nabijheid van Stokershorst. Op het oogenblik zijn die bedrijven nog meest alle verpacht De lust tot koopen bleek tot dusverre nog niet bijzonder groot Doch ook in deze komt een kentering. Nu raeds een paar stevige Limburgsche boeren, dus men schen, die zich goed kunnen helpen in den laatsten lijd tol kcopen zijn overgegaan, zullen er wel meer volgen. Jarenlang stond een ontginning bij de boeren niet goed aangeschreven En daar was wel iets voor te zeggen Groote ontginningen, die te lang in eigen exploitatie werden gehouden eD dan door vreemde werkkrachten moes ten gedreven worden, konden het als regel niet volhouden. Kleinere werden vaak gezocht doo menschen, die 'en einde raad er een aatste toevluchtsoord dachten te vinden Waar zulke menschen over geen gelden konden beschikker, voor kunstmest enz raoest dit ook faliekant uitkomen. Zoo kwam men er toe, in de meeste tobbers op ontgonnen gronden zwoe lere te zien, die noodwendig ten onder moesten en de ontginningen in het diep, dan dat zich als een hinderpaal tusschen hem en een mogelijk toe komstig levensgeluk zou gesteld hebben Van dit oogenblik af gevoelde zij zich innerlijk gerechtvaardigd. Met vaste stem sprak zij Ik dank u, mijnheer Saville. Gij zijt zoo goed! Ik zal het nooit vergelen en met deze herinnering is voor mr niets meer te vreezen, dat beloof ik u" Maar laten wij nooit meer daarvan spreken, nooit meer. Weet gij Blijft gij mijn beste, eenige vriend... ja, dat neem ik dankbaar aan, maar ik zal niet weder huwen. Qverigens, voegde zij er haastig aan toe, heb ik sinds eenige dagen een plan, en ik hoop, dat gij mij zult helpen het te verwezenlijken. Welk plan, Marie riep Lazare, Hij herademde en zijne ziel nam weer haar vrije vlucht naar de geliefde. En wat de arme Marie gehoopt had, gebeurde. De jonge man zag haar plotseling met heel andere oogen aan en een dankbaar, warm gevoel ver vulde hem voor diegene, die hem het zware offer gespaard had, zijn leven aan een vrouw te wijden, terwijl zijn hart een andere toebehoorde. Ik weet niet of gij mijn wensch vermetel vinden zult, maar ik heb Mona Liza zoo gaarne verpleegd, en zij zeide, dat ik het goed deed. Ik heb toen het voornemen gemaakt, zieken verpleegster te worden. Zoo heb ik een levensdoel, en ik geloof, dat ik daarbij altijd zoo tevreden zal wezen, als ik sedert de laatste weken geweest ben. Marie, wilt gij tot ons terugkeeren Jgemeen kwamen in discrediet. Betere kennis van de noodzakelijk heid van goede ontwatering, van grond bewerking, van aanwending en gebruik van kunstmeststoffen hebben in dit alles allengskens verandering gebracht. Langzaam aan is men gaan inzien, dat van geschikte woeste gronden toch wel iets goeds te maken is, dat er zelfs prachtige resultaten te bereiken zijn en dat heden ten dage bij de h^oge pacht en landprijzen in verschillende streken beter op menige ontginningsboerderij vooruit le komen is dan op vele andere, die te hoog in pacht liggen, mits men er maar niet met leege handen naar toe trekt Daardoor is nu de typische minach ting voor alles, wal naar ontginning riekt, verminderd, zoo niet verdwenen, en zelfs boeren van nette familie schamen zich niet meer er heen te trekken. Boerderijen van om de 20 H.A., gelegen te midden van één bloc goede wei en bouwlanden, zooals Eigen Erf die heeft, en dan niet te hoog in koopprijs, bieden den boer voor zich en zijn kroost een betere toekomst dan sommige hooggepachte en erg versnip perde bedrijven elders. Eigen Erf s boerderijen leenen zich bij uitstek voor veeteelt en voor var kenshouderij en kippenteelt in 't groot; alles loopt vanuit den stal de wei in en daar is ruimte en voedsel genoeg. Dat wiJ wat zeggen voor een boer. Dat geeft hem gemak, gezondheid aan de dieren en geld in het laadje. Een groot bezwaar tegen de ontgin ningen in het algemeen is de afgelegen ligging, soms meer dan 2 uur van kerk en school en harden weg Zeker, ook de boerderijen van Eigen Erf" moet men niet zoeken vlak bij de kom van een dorp; dan waren die goede gronden immers al eeuwenlang on'gonnen geweest, vóórdat Eigen Erf' zijn ontstaan vond Maar toch valt die ligging nog in menig opzicht mee Op het gesticht Stokershorst, dus in de onmiddellijke nabijheid, vindt men kerk en school; vlak langs dat gesticht ligt hel kanaal, de Noordervaart, voor den aanvoer van kunstmeststoffen en voeder artikelen en den afvoer van land bouwproducten op een half uur van Calluna bij de Heibloem ligt de grint weg met tramlijn en losplaats. De weg van de Heibloem naar de ontginningen loopt langs huizen en onafgebroken 'angs beteeld land. Niet veel ontginningsboerderijen ver keeren, wat dit alles betreft, in zulke omstandigheden. Tot dusverre zijn de meeste bedrijven van »Eigen Erf" verpacht en wel voor jaar. Voor enkele loopt het pacht contract binnen 2 jaar ten einde. De statuten van deze vereeniging kennen echter geen verpachten als einddoel; zij beoogen als zoodanig alleen eigen- geërfde boeren. Daarom moet de pacht- toestand enkel beschouwd worden als voorloopig, als een overgang, en bijge volg zullen die bedrijven als regel eerlang voor en na te koop worden aangeboden of eigenlijk zijn ze nu reeds veil, ingeval de kooper den pachter zoolang wil overnemen of zich met hem zoekt te verstaan. Volgens diezelfde statuten moet alle instbejag uitgesloten zijn. Daardoor kan »Eigen Erf" zijn gronden tegen betrekkelijk lagen prijs van de hand doen. Hier is grond, die al meerdere jaren in cultuur is, te koop tegen ge middeld f 700 per H.Aeen prijs, die voor gronden van niet betere kwaliteit enkele streken binnen 4 5 5 jaar wordt opgeslokt door de pacht alleen. Nu de nieuwbouw der laatste boer derij van »Eigen Erf" op de Hollander deze week wordt opgeleverd en daar mede het einde der vele werkzaam heden in die streek althans voorloopig is gekomen hebben we gemeend een en ander onder de aandacht van het publiek te mogen brengen. Mogelijk kan het voor den boer zijn nut hebben. Roermond. EUG. KRUYTZER. Directeur van »Eigen Erf'* als onze lieve dochter Allen keken verrast naar Dimier, die met bewogen stem deze woorden ge sproken had. Zonder het antwoord af te wachten, omvatte de moeder haar verloren kind en kuste het, terwijl Eveline haar vader hartelijk dankte. Maar Miotte maakte zich los uit de omarming. Het is nu te laat, vader, ant woordde zij met een zweem van treurig heid. U hebt het maar al te duide lijk le verstaan gegeven, dat mijne tegenwoordigheid voor anderen schade lijk zou wezen. Ik ben het kwaad in dit huis en moet daarom maar ver dwijnen... O, ik begrijp het wel Alle mannen zijn niet gelijk die daar 1 Zij wees op Saville. Ik wil wachten, ging zij voort, totdat Evi gehuwd is. Maar zij wil immers niets meer van dat huwelijk weten, zij heeft Lacaze afgewezen. Heeft zij hem..afgewezen riep Miotte verheugd. O, dat is flink, zusje.... Treur niet om dat verlies, vaderwaarlijk, hij was niet waardig haar schoenriemen los te maken. En wat zult gij doen, Marie Ik wil mijns gelijken verzorgen allen, die arm en verlaten zijn.... allen, die niet zoo als ik, op hun weg een Lazare Saville ontmoetten Wordt vervolgd.

Peel en Maas | 1927 | | pagina 5