Tweede Blad van „FEEL EM MAAS"
BRONCHITIS
ABDÜSIR00P
Hel Onze Vader.
Waar't licht doorbreekt
van 't ongeloof.
PBUILLBTON
Vergadering R. K.
Werkliedenvereeniging.
AKKER5
Openbare vergadering
Gemeenteraad te VENRAY.
ZATERDA6 5 NOVEMBER 1927
48e Jaargang. No. 45
Wel typisch
't Geloof jaagt men in modern
Europa de deur uit en „bijgeloof"
kloutert door alle vensters naar bin-
Daar heb je het ongeluksgetal
„dertien". Met dertien aan één tafel...
wil zeggen, dat één ervan binnen 't
jaar sneuvelt.
Wie zal 't hachje moeten laten
't Meest loopt hij of zij gevaar,
die 't eerst is opgestaan of onder
den spiegel zit. „Dertien" is 't onge
luksgetal.
Dus: een diner van dertien geef je
niet.
In kamer 13 logeerje niet.
Huis 13 koop of huur je niet.
De dertiende der maand deugt
niet- Zeker niet, als 't nog Vrijdag
óók is. De Vrijdag is je reinste pech
vogel.
Bij circus-menschen zit de gods
dienst vaak niet dik er op. Des te
dikker het bijgeloof.
Een openingsvoorstelling geven op
Vrijdag? Geen denken aan, zegt
menig circus-directeur. Als artist be
ginnen op een Vrijdag
Geen sprake van.
Is 't circus in elkaar getimmerd,
dan zorge men, geen bezem door
het theater heen te dragen: 't zou
remmend op 't bezoek werken.
Een met zegeteekenen overdekte
manege vege men niet schoon, men
harke.
Een open parapluie in een circus
is een ongeluksprofeet.
Een hoefijzer vinden, vooral als 't
van 'n ezel is, is iets zaligs voor 'n
circusondernemer.
Oevonden geld rape men eerst op
nadat men er met den rechtervoet op
heeft gestaan en voor men 't in zijn
zak steekt, spuwe men er eventjes op.
Alweer een paarSalomonsspreuken
en wenken voor veel manege-lui.
Driemaal in de manege spuwen
garandeert het circus succes.
En denk je 't geval, dat, bij een
uitvoering, 't eerst van al, een oude
vrouw aan de cassa een toegangs
kaart vraagt, wat heeft men dan te
doen
JaI Afwijzen kan men ze niet
Men verzoeke haar even te wach
ten; late eerst een ander kooper of
koopster door en dan is alle ongeluk
wel bezworen: kan ons oudje dus
binnengaan.
Komt het eerst aan de cassa een
jonge jongen of 'n jeugdig meisje,
dan loopt de boel als gesmeerd dien
keer.
Wat je ooknog niet wist misschien
Gebochelde menschen kunnen ge
weldig geluk aanbrengen.
Wat je daartoe doen moet?
Even op den bochel kloppen.
Verbeeld je zoo'n argeloos ge
bochelde, omzwermd door tientallen
meisjes en jongens, die onder aller
lei lieve woordjes, 't arme schaap
maar telkens op zijn uitwas tikken
Menig dierentemmer zal de hokken
niet binnengaan, zonder vooraf zekere
bijgeloovige plichtsplegingen verricht
te hebben.
Dat bijgeloof komt natuurlijk alleen
maar voor bij onoozelen, onontwik-
keldenMeen je
In 't gegoede en verlichte Den
Haag zijn meer waarzegsters dan in
andere grootsteden van ons land.
Uit kaarten plus wat koffiedik de
toekomst laten voorspellen door een
oude juffrouw, kost massa's mon
daine dames massa's geld.
En van 't geleur met talisman en
mascotte zijn we allemaal wel eens
getuige geweest.
't Zoutvat valt om op tafelTwist
of ongeluk staan te wachten.
Men is aan 't bluffen geweest, dat
men nog nooit een groot ongeluk
heeft gehad! Klop gauw alles af,
liefst op ongeverfd hout.
Wratten ontstaan o.a. wanneer men
kopjes en schoteltjes omwascht in
water, waarin eieren gekookt zijn. Ze
zullen verdwijnen, wanneer ze bij
een begrafenis onder het luiden der
klokken bestreken worden met een
rotten appel, het binnnnste van een
boonenschil, gerstekorrels of een ui,
welke voorwerpen na gebruik in de
schemering of bij maneschijn be
graven worden onder den drup van
het dak of onder den drempel van
het huis, in een goot of op een
kruisweg.
o—
Zeker, zeker: menigeen hecht geen
geloof aan al dat flauwe geknutsel
en apekoolgedoe.
Maar even stellig zijner, meer dan
we vermoeden misschien, die totover
de ooren verzonken liggen in het
water der bijgeloofs dogma's.
P. H. M.I.
21.
Vile HOOFDSTUK.
En leid ons niet in bekoring...,
Toen Miotte voor den tweeden keer
uit het ouderlijke huis verjaagd werd,
sloot zij de deur achter zich dicht en
ijlde blindelings met gebogen hoofd de
straat op.
De wind greep haar met ruw geweld
Doch zij merkte het niet en holde
voort, met de wanhoop in het hart.
Het gevoel der geleden vernedering
en haar versmaad berouw brachten
haar tot vertwijfeling.
Lazare had zich vergist, hij was
misleid geworden door zijn eigen
goedheid 1 Het geloof in de mensch-
heid, dat weder begonnen was te ont
kiemen onder Seville's aanmoedigende
woorden, werd in het hart der jonge
vrouw bij de eerste poging jammerlijk
verstikt
Daar viel eensklaps een hand zwaar
op haar schouder. Zij herkende den
vasten greep, die haar een dag tevoren
uit haar ellende wilde bevrijden
doch zij schudde de hand bevend af
en ijlde verder.
Lazare Seville had op straat de
wacht gehouden en hij had de deur
der woning van Everard Dimier nie»
De heer Odenhoven opent de ver
gadering met den Christelijke" groet,
roept alle aanwezigen een hartelijk
welkom toe, speciaal aan de sprekers
van heden avond.
Spreker schildert het verloop van
den Werkliedenbond met zijn opbloei
en inkrimping, brengt hulde aan hen
die steeds sland hebben gehouden, en
memoreert dat bij het aftreden van den
heer Haenen, als Voorzitter, er niet
zooveel leden waren als op't oogenblik,
nu nieuw leven aan de vereeniging is
ingestort. Heeft spreker vroeger het
Voorzitterschap voorloopig aangenomen,
en is deze toesiandheengeslipperd, thans
is het oogenblik gekomen om definitief
een nieuw Bestuur te kiezen en in
verband met de toeneming van het
ledental het Bestuur uit te breiden tot
7 leden, welk bestuur moet voortkomen
uit alle groepen waaruit de Werklieden*
ereeniging bestaat. Het is alleen van
avond de bedoeling de Bestuursleden
te kiezen, die onderling de functiën
zullen verdoelen.
Hierna werden verschillende candi-
daten gesteld en werd overeengekomen
dat de vier personen, die de meeste
stemmen hadden zouden gekozen zijn
De heer Odenhoven deelde tevens
mede dat de Secretaris ontslag had
genomen en dat spreker zich r.iet verder
voor Voorzitter of Secretaris kan be
schikbaar stellen, wel voor een gewone
bestuursfunctie
Als stemopnemers fungeerden de
heeren Arts, Goemans, Willems en
Rikke, die den uitslag der stemming
mededeelden.
Er waren uitgebracht 49 geldige
stemmen, waarvan een blanco, waarvan
verkregen de heeren Evers 30, v. Boven
uit het oog verloren. Hij was bezorgd
en vreesde een mogelijke nederlaag,
die op het doorwonde gemoed der on
gelukkige hare werking niet zou mis
sen. Weliswaar had hij gehoopt, dat
Dimier zijn kind vergiffenis zou schen
ken en haar wederom op zou nemen
in zijn huis en zijn hart, maar helaas
Deze ontgoocheling deed hem pijn
om Miotte, die zoozeer een weinig
liefde noodig had. Hij liet evenwel
den moed niet zinken. Het gemoed der
menschen is hard, langzaam in het
vergeten, en weerspannig in het ver
geven. Maar Gods is lankmoediger.
Van het oogenblik af, dat God de
zondares deed opstaan met de woorden
»Wie zonder schuld is, werpe den
eersten steen op haar 1" heeft dit voor
beeld voor alle komende tijden navol
ging gevonden
Maar Miotte weerde zich heftig, toen
hij haar had ingehaald.
Waar gaat gij heen
Zij antwoordde niet; een biltere trek
speelde om haar mond en haastig ver
volgde zij haren weg.
Hij bleef naast haar voortloopen en
liet haar hand niet meer los.
Ik weet niet, waarheen gij gaat
maar dit is zeker, dat ik met u mede-
ga en u zal volgen tot in het uiterste,
zeide hij kalmweg.
De wind sneed hem den adem af.
Lazare struikelde.
Ach Miotte, zeide hij zacht, wilt
gij niet een weinig langzamer loopen,
mijne oogen doen zoo zeer en ik zie
niet te best vanavond. Of wilt gij mij
Smits 27, Rutten 26 stemmen, welke
dus gekozen zijn. Verder verkregen de
heeren Odenhoven 24, Peeters 22, San
ders 21 en Lenssen 14 stemmen.
Bij de mededeeling herinnert de
Voorzitter eraan dat de Zeereerw. Heer
Dinckels, adviseur der Vereeniging, als
Rector naar Tienray is vertrokken. Al le
leden zullen Z. E. zeker die promotie
gunnen, ai zagen allen hem noode
leengaan. Het nieuwe Bestuur zal dus
aan den Zeereerw. Heer Patoor een
nieuwe adviseur moeten vragen.
De notulen der vorige vergadering
worden tot een volgende gelegenheid
aangehouden.
De heer v. Rooy, Secretaris van den
Arbeid, het woord verkrijgende, spreekt
zijn groote voldoening uit over de het
laatste halfjaar in Venray gevoerde
actie. In Venray is nu een vrij sterke
afdeeling en is een Collectieve arbeids
overeenkomst tot stand gekomen Zeker
de toestand kan nog beter worden, ja
dit is zelfs gewentoht, maar ook dat
zal wel komen als allen trouw, ijverig
en altijd voor hun vereeniging opkomen,
hetwelk mede zich zal brengen zedelijke
en stoffelijke vooruitgang.
Spreker herinnert aan de woorden
van den H. Thomas van Aquine, dat
een zekere welstand noodzakelijk is
voor een zedelijk goed leven, maar
voegt er bij dat Paus Leo XIII de Paus
der Encyclieken heeft gezegd, dat niet
het groote Joon en de korte arbeidsduur
alleen den arbeider gelukkig maakt.
Dus vooruitgang op beide punten is
gewenscht, en wijst als gemakkelijkste
weg om daartoe te geraken aan »ont
wikkeling".
Een ontwikkeld arbeider heeft vanzelf
standsbewustzijn, solidariteits-en plichts
gevoel, en zal toegerust met deze
eigenschappen als vanzelf respect
afdwingen.
Bestaat de vereeniging uit dusdanige
leden, dan zal heel de stand zich ver
heffen. De heer Rutten, een voorman
der arbeidersbeweging in België, noemt
ontwikkeling het fundament waarop
alles rust. Het gebrek daaraan heeft
jammerlijk velen naar de socialisten
doen afdwalen.
Spreker wijst op het voorbeeld der
gilden in de middeleeuwen, waar de
gilden zich in hun ambachten in het
gildenhuis thuis gevoelden en daar
alles leerden wat zij noodig hadden
Zoo moet voor de arbeiders de vereeni
ging worden en allen mooten gebruik
maken van de dezen winter gegeven
wordende cursussen. Hij spoort de
arbeiders aan, gebruik te maken van
en te letten op alles, wat den bond
voor hen doet, alsde uitgaven van
den Volkscourant, een papieren propa
gandist, die altijd klaar is de lezers
mede te onderrichten omtrent alles wat
er in het leven gebeurt, de verzeke
ringsbank «Concordia", spaar en ziekte
kassen, dokters en apothekersfonds,
uitsluitend voor en door de arbeiders
gesticht. Zooals in een machine alle
onderdeelen samenwerken, zoo moeten
ook de arbeiders in alle opzichten
samengaan, want Eendracht maakt
Macht.
Een luid applaus weerklonk na deze
met volle overtuiging uitgesproken
rede.
De heer Wint, Hoofdbestuurder van
Bouwvakarbeidersbond, het woord
voerende, laat de jongste in Venray
gevoerde actie de revue passeeren en
is er zeer verheugd over, waar er ten
gevolge der uitbreiding van de groot
industrie steeds meer menschen hun
eigen bestaan verliezen en in de groot
industrie worden opgenomen als arbei
ders, breidt het leger der arbeiders zich
steeds meer en meer uit en bestrijken
de belangen der arbeiders een veel
breeder terrein dan voorheen. Spreker
juicht het daarom bijzonder toe, dat
deze winter alhier ontwikkelingsavon
den zullen gegeven worden, teneinde
de arbeiders op de hoogte te brengen
van alles waarbij zij betrokken zijn op
het groote terrein van het economisch
leven.
leiden, ik vrees hier in de duisternis
een misstap te doen.
Dit beroep op hare vriendelijkheid
miste zijne uitwerking niet. Zij stond
eensklaps stil en strekte hare handen
naar hem uit. Maar hem leiden, daar
heen naar zij wilde gaan, neen, dat
was niet mogelijk 1
En een vloed van bittere woorden
stroomde van hare lippen
Waarom volgt gij mij, ga naar
huis, mijnheer Saville, gij kunt voor
mij niets meer doen... Nu is alles voor
bij... Wat wilt gij? Alle menschen zijn
niet gelijk gij, neen, waarachtig nietl
Zij weten niets van uwe leer der liefde.
Het eigenbelang en de naakte zelfzucht
leidt alleen... Gisteren schaamde ik mij
over mijn leven, vandaag schaam ik
mij over de menschen, hun verblind
heid en hun dwalingen... Ware Evi
niet tegenwoordig geweest, ik zou het
mijn vader in het gezicht geslingerd
hebben, toen die man, die Lacaso, het
waagde mij te hoonen Bah 1 Hem heb
ik het te danken, dat mijn vader mij
afwees, mij ten tweede male uit het
ouderhuis verdreef terwijl hij mij ette
lijke ellendige guldens achternawierp,
alsof geld mij helpen kon...
Zonder Lacase ware ik zeker thuis,
ik zag het wel, hoe vader met zich
zelf streed. Moeder snikte, en mijn
zuster lachte mij vriendelijk toe. O,
had ik hen eens kunnen verhalen van
den honger, de koude en de ellende,
die ik heb uitgestaan. Ik weet zeker,
dat vader zich had laten vermurwen,
doeh deze ellendige Lacaze
Spreker wil dit absoluut noodig
noemen voor lijfsbehoud, slechts een
eenheidsfront kan uilkomst bieden.
150 jaren lang heeft het liberalisme
geregeerd met zijn beginsel »elk voor
zich" en God voor ons allen, en wel
zoo sterk, dat dit beginsel een spreek
woord geworden is. En toch past dit
niet in onze christelijke.beginselen vóór
alles liefde voor elkander leerende. De
gevolgen van het liberale stelsel bleven
dan ook niet uit, enkele werden rijk
ten koste van ellende van velen. En
zoo sterk heeft het liberale stelsel zijn
principes gepropageerd, dat jammer
genoeg, zij het dan onbewust, vele
iatholieken ervan doortrokken zijn, en
nog steeds niet meedoen aan de katho
lieke solidariteit.
Vele notabelen hier in Venray staan,
zooals op het critieke moment in de
onlangs gevoerde actie bleek, achter
den arbeider en steunen hem in zijn
strijd om het bestaan, terwijl weer
anderen door de mazen heen willen
sluipen.
Spreker haalt hiervan een recent
voorbeeld aan. Hij noemt zulke ver
schijn8elen treurig, waar het hier gaat
in katholieken kring van werkgever en
arbeider.
Dat de arbeiders zich opwerken lot
flinke, degelijke menschen, opdat zij
kracht krijgen het verderfelijke stelsel
n.l. de vraag: »voor hoeveel kan ik je
krijgen," verdwijne, immers daar wordt
niet op gelet of de arbeider met zijn
gezin kan rondkomen. Dit oude liberale
idee werkt als een zuigkracht op alle
deelen der maatschappij en voor ons
katholieken gelden toch zeker de be
ginselen der leer onzer kerk, die voor
schrijft liefde voor elkaar en een recht
vaardig loon voor den arbeider.
Dezer dagen stond in de Courant het
behaalde winstcijfer over het verloopen
boekjaar der firma de Gruyter. f 1,600,000
welke werden verdeeld, zooveel voor
aandeelhouders, zooveel voor bijzondere
aandeelhouders, zooveel voor obligatie
houders, zooveel tantiemes voor den
directeur, maar voor de arbeiders, die
toch alles ten slotte bewerken.niets
De bron van alle welvaart, is kapitaal
en arbeid. Kapitaal hier te nemen als
de natuur, zooals die door God ge
schapen is. Niets brengt de mensch
mee als hij ter wereld komt en niets
neemt hij mee, als hij de wereld ver
laat, alles wordt door arbeid aan natuur
ontwoekerd. De katholiek* arbeider zal
zeker altijd het privaatbezit eerbiedigen
maar mag dan toch ook verlangen, dat
zijn privaatbezit, de arbeidskracht, ook
geeerbiedigd wordt, en hij, de arbeider
niet langer beschouwd en gebruikt
wordt als een middel om winst te be
halen.
Als wij arbeiders dat weten, moeten
wij dan niet allen in onze organisatie's
op de bres staan voor ons lijfsbehoud
Uit de vereeniging moeten dus de
mannen voortkomen, die de handen
aan de ploeg slaan, heel de arbeiders
massa in de vereeniging centraliseeren
en door die centralisatie alle voordeelen
weten uit te buiten lot versterking van
individu en organisatie. Toepassen
moeten de arbeiders, hetgeen hun dezen
winter op de cursussen zal geleerd
worden en zoo hun beginselen stellen
tegenover anderen, en welke strijd de
christelijke beginselen zullen en moeten
winnen.
Een daverend applaus klinkt op en
de neer Odenhoven dankt de sprekers
voor hun leerzame en mooie voorlich
ting.
Bij de rondvraag wijst Peeters op de
wenschelijkheid, dat alle arbeiders te
samen vergaderen, niet ieder in zijn
eigen groep, dan krijgt men een sterker
geheel.
De heer Odenhoven raadt de arbei
ders aan, invloed zien te verkrijgen in
het Armbestuur en het Informatiebu
reau, door en voor de arbeiders opge
richt, maar in welks bestuur nu geen
enkele arbeider zitting heeft.
De heer Dommeck zegt, dat hij geen
Volkscourant meer krijgt.
O, wanneer gij den toon gehoord
had, waarop hij sprak 1 Hij zette hen
allen tegen mij op. En die wordt ge
ëerd en is gezien bij mijn vader, en
ik... ik moet hun schande zijn I Is het
niet veeleer schandelijk, het eigen bloed
te verloochenen en aan een vreemde
die genegenheid te schenken, die men
mij weigert
Dat noemt men dan gelijkheid en
gerechtigheid... ik arme vrouw, ach,
mijn hoofd doet mij pijn. ik geloof, ik
wordt krankzinnig...
De zware stem van Lazare onderbrak
haar woordenvloed.
Ja, Miotte, de wetten der menschen
zijn onvolmaakt, hun gerechtigheid is
kreupel en blind, hun vooroordeelen
zijn dwaas De menschen wandelen in
de duisternis. Toen het licht kwam,
hebben zij zich daartegen verzet, en
men de liefde uit den hemel op de
aarde nederdaalde, hebben zij deze aan
het kruis genageld. Maar men mag
niet een enkele daarvan beschuldigen,
wij allen, menschen die wij zijn, heb
ben ons daaraan vergrepen.
Miotte, gij dwaalt in uw oordeel...
en denkt gij, dat men u onrecht ge
daan heeft, welaan, bewijs dit dan, gij
hebt er het recht toe u te verdedigen,
niemand kan of mag u onverbiddelijk
vervloeken
De wind snerpte om hen heen en
hij droeg de woorden van Saville ver
weg., doch niet zonder dat deze in het
hart der ongelukkige waren doorge
drongen en haar toorn en haar wan
hoop een weinig bekoeld hadden.
Zorg ervoor, dat Uw aandoening der
luchtpijpen (bronches), die Ge kunt
herkennen aan een piepende, pijnlijke
ademhaling en een diepen, blaffenden
en pijnlijken hoest, niet slepend wordt.
Vergeet nooit, hoe dicht de bronchitis
de ontstekingskiemen bij de teere longen
brengt. Wapen Uw slijmvliezen tegen
de aanvallen der bacteriën door ze
te versterken met de uit het sap van
versche geneeskrachtige kruiden berei
de Akker's Abdijsiroop. Deze helpt U
het vastzittende slijm oplossen en ver
lost U van een pijnlijken hoest, die
Uw luchtwegen zou vernielen als ge
niet tijdig Uw toevlucht nam tot de
geneeskrachtige en toch onschadelijke
Voor de Borst.
Per koker: f 1.50, f 2.75, f 4.50
De heer Lenssen zag gaarne de vra-
genbus in eere hersteld, niet iedereen
durft hardop te praten.
De heer Odenhoven dankt hierna de
aanwezigen voor hun trouwe opkomst
en sluit de vergadering met den chris-
telijken groet.
van den
Op Vrydag 28 October 1927.
Voorzitter Edelachtb. Heer v. d. Loo,
Burgemeester.
Secretaris Van Haaren.
Tegenwoordig alle leden, behalve de
heer Goemans.
De Voorzitter opent de vergadering
met gebed en verzoekt den heer secre
taris voorlezing van de notulen der
vorige vergadering, welke onveranderd
worden goedgekeurd.
2. Mededeeling kasopname Gemeente
Ontvanger 3e kwartaal.
Wordt voor kennisgeving aangenomen
3. Oninvorderbaarverklaring van
schoolgelden dienst 1926.
De Voorzitter deelde mede, dat in
verband met ontheffing van den aanslag
in de Rijksinkomstenbelasting moeten
verschillende aanslagen voor schoolgeld
worden oninvorderbaar verklaart, waar
mee de Raad zich vereenigde.
4. Aanbieding der gemeenterekening
dienst 1926 en der rekening van het
bedrijf der Gasfabriek met balans,
winst- en verliesrekening per 31 Decem
ber 1926.
Op voorstel van len Voorzitter wor
den hiervoor volgens oude gewoonte
eene commissie benoemd, ditmaal be-
8taande uit de heeren Nelissen, Jacobs
en Wijnhoven.
5. Voorstel van B. en W. tot ont
trekking aan den openbaren dienst van
schoolgebouw en speelplaats groot circa
8 23 aren, kadastraal bekend sectie
F 1861, gedeeltelijk een tuin groot circa
4 4 aren, gedeelte van sectie F 1860.
6. Voorstel van B. en W. tot over-
Miotte laat u niet door uw toorn
en uw wrok misleiden, neem den strijd
op tegen den boozen geest, die u in
het verderf wil storten... en vecht toch
tegen den stroom, alvorens men ver
drinkt.
Een kreet ontsnapte haar, als hadde
het water van den vloed, waarin zij
zich wilde storten, haar reeds aange
raakt. Hij had haar plan dus doorzien
Zij verdedigde zich intusschen
Verdrinken Ik wil slechts weg
gaan... ver, ver weg, verdwijnen voor
altoos, om nooit meer terug te komen
en niet meer zwak te worden zooals
den eersten keer.
Zoo is het dat, gij wilt slechts
weg, zeide hij, en zijn stem klonk een
weinig ironisch. Maar, Miotte, gij zijt
krankzinnig, gij weet niet wat gij
doet. Kijk mij eens vrij aan en her
haal dan de woorden, die gij zooeven
gesproken hebt.
Ach, zeide zij, waarom ook zou
ik langer willen leven, voor mij is
nergens plaats op de wereld, ik ben
overal teveel...
Teveel, Miotte, neen waarlijk niet.
Er is nog een menigte te doeu op het
groote veld der naastenliefde, zoodat
de krachten te kort schieten. Herin
nert gij u nog uwe vroegere vriendin
Mona Liza Daniel?
O ja, zij was destijds vijftien jaren
oud, doch zij was veel verstandiger en
wijzer dan ik. Ik geloof, zij hield veel
van mij.
YVelnu, Mona Liza is ziek en zij
is eenzaam. Tante Sabine is eenige