Tweede Blad van „FEEL EM MAAS" BRONCHITIS ABDÜSIR00P Hel Onze Vader. Waar't licht doorbreekt van 't ongeloof. PBUILLBTON Vergadering R. K. Werkliedenvereeniging. AKKER5 Openbare vergadering Gemeenteraad te VENRAY. ZATERDA6 5 NOVEMBER 1927 48e Jaargang. No. 45 Wel typisch 't Geloof jaagt men in modern Europa de deur uit en „bijgeloof" kloutert door alle vensters naar bin- Daar heb je het ongeluksgetal „dertien". Met dertien aan één tafel... wil zeggen, dat één ervan binnen 't jaar sneuvelt. Wie zal 't hachje moeten laten 't Meest loopt hij of zij gevaar, die 't eerst is opgestaan of onder den spiegel zit. „Dertien" is 't onge luksgetal. Dus: een diner van dertien geef je niet. In kamer 13 logeerje niet. Huis 13 koop of huur je niet. De dertiende der maand deugt niet- Zeker niet, als 't nog Vrijdag óók is. De Vrijdag is je reinste pech vogel. Bij circus-menschen zit de gods dienst vaak niet dik er op. Des te dikker het bijgeloof. Een openingsvoorstelling geven op Vrijdag? Geen denken aan, zegt menig circus-directeur. Als artist be ginnen op een Vrijdag Geen sprake van. Is 't circus in elkaar getimmerd, dan zorge men, geen bezem door het theater heen te dragen: 't zou remmend op 't bezoek werken. Een met zegeteekenen overdekte manege vege men niet schoon, men harke. Een open parapluie in een circus is een ongeluksprofeet. Een hoefijzer vinden, vooral als 't van 'n ezel is, is iets zaligs voor 'n circusondernemer. Oevonden geld rape men eerst op nadat men er met den rechtervoet op heeft gestaan en voor men 't in zijn zak steekt, spuwe men er eventjes op. Alweer een paarSalomonsspreuken en wenken voor veel manege-lui. Driemaal in de manege spuwen garandeert het circus succes. En denk je 't geval, dat, bij een uitvoering, 't eerst van al, een oude vrouw aan de cassa een toegangs kaart vraagt, wat heeft men dan te doen JaI Afwijzen kan men ze niet Men verzoeke haar even te wach ten; late eerst een ander kooper of koopster door en dan is alle ongeluk wel bezworen: kan ons oudje dus binnengaan. Komt het eerst aan de cassa een jonge jongen of 'n jeugdig meisje, dan loopt de boel als gesmeerd dien keer. Wat je ooknog niet wist misschien Gebochelde menschen kunnen ge weldig geluk aanbrengen. Wat je daartoe doen moet? Even op den bochel kloppen. Verbeeld je zoo'n argeloos ge bochelde, omzwermd door tientallen meisjes en jongens, die onder aller lei lieve woordjes, 't arme schaap maar telkens op zijn uitwas tikken Menig dierentemmer zal de hokken niet binnengaan, zonder vooraf zekere bijgeloovige plichtsplegingen verricht te hebben. Dat bijgeloof komt natuurlijk alleen maar voor bij onoozelen, onontwik- keldenMeen je In 't gegoede en verlichte Den Haag zijn meer waarzegsters dan in andere grootsteden van ons land. Uit kaarten plus wat koffiedik de toekomst laten voorspellen door een oude juffrouw, kost massa's mon daine dames massa's geld. En van 't geleur met talisman en mascotte zijn we allemaal wel eens getuige geweest. 't Zoutvat valt om op tafelTwist of ongeluk staan te wachten. Men is aan 't bluffen geweest, dat men nog nooit een groot ongeluk heeft gehad! Klop gauw alles af, liefst op ongeverfd hout. Wratten ontstaan o.a. wanneer men kopjes en schoteltjes omwascht in water, waarin eieren gekookt zijn. Ze zullen verdwijnen, wanneer ze bij een begrafenis onder het luiden der klokken bestreken worden met een rotten appel, het binnnnste van een boonenschil, gerstekorrels of een ui, welke voorwerpen na gebruik in de schemering of bij maneschijn be graven worden onder den drup van het dak of onder den drempel van het huis, in een goot of op een kruisweg. o— Zeker, zeker: menigeen hecht geen geloof aan al dat flauwe geknutsel en apekoolgedoe. Maar even stellig zijner, meer dan we vermoeden misschien, die totover de ooren verzonken liggen in het water der bijgeloofs dogma's. P. H. M.I. 21. Vile HOOFDSTUK. En leid ons niet in bekoring..., Toen Miotte voor den tweeden keer uit het ouderlijke huis verjaagd werd, sloot zij de deur achter zich dicht en ijlde blindelings met gebogen hoofd de straat op. De wind greep haar met ruw geweld Doch zij merkte het niet en holde voort, met de wanhoop in het hart. Het gevoel der geleden vernedering en haar versmaad berouw brachten haar tot vertwijfeling. Lazare had zich vergist, hij was misleid geworden door zijn eigen goedheid 1 Het geloof in de mensch- heid, dat weder begonnen was te ont kiemen onder Seville's aanmoedigende woorden, werd in het hart der jonge vrouw bij de eerste poging jammerlijk verstikt Daar viel eensklaps een hand zwaar op haar schouder. Zij herkende den vasten greep, die haar een dag tevoren uit haar ellende wilde bevrijden doch zij schudde de hand bevend af en ijlde verder. Lazare Seville had op straat de wacht gehouden en hij had de deur der woning van Everard Dimier nie» De heer Odenhoven opent de ver gadering met den Christelijke" groet, roept alle aanwezigen een hartelijk welkom toe, speciaal aan de sprekers van heden avond. Spreker schildert het verloop van den Werkliedenbond met zijn opbloei en inkrimping, brengt hulde aan hen die steeds sland hebben gehouden, en memoreert dat bij het aftreden van den heer Haenen, als Voorzitter, er niet zooveel leden waren als op't oogenblik, nu nieuw leven aan de vereeniging is ingestort. Heeft spreker vroeger het Voorzitterschap voorloopig aangenomen, en is deze toesiandheengeslipperd, thans is het oogenblik gekomen om definitief een nieuw Bestuur te kiezen en in verband met de toeneming van het ledental het Bestuur uit te breiden tot 7 leden, welk bestuur moet voortkomen uit alle groepen waaruit de Werklieden* ereeniging bestaat. Het is alleen van avond de bedoeling de Bestuursleden te kiezen, die onderling de functiën zullen verdoelen. Hierna werden verschillende candi- daten gesteld en werd overeengekomen dat de vier personen, die de meeste stemmen hadden zouden gekozen zijn De heer Odenhoven deelde tevens mede dat de Secretaris ontslag had genomen en dat spreker zich r.iet verder voor Voorzitter of Secretaris kan be schikbaar stellen, wel voor een gewone bestuursfunctie Als stemopnemers fungeerden de heeren Arts, Goemans, Willems en Rikke, die den uitslag der stemming mededeelden. Er waren uitgebracht 49 geldige stemmen, waarvan een blanco, waarvan verkregen de heeren Evers 30, v. Boven uit het oog verloren. Hij was bezorgd en vreesde een mogelijke nederlaag, die op het doorwonde gemoed der on gelukkige hare werking niet zou mis sen. Weliswaar had hij gehoopt, dat Dimier zijn kind vergiffenis zou schen ken en haar wederom op zou nemen in zijn huis en zijn hart, maar helaas Deze ontgoocheling deed hem pijn om Miotte, die zoozeer een weinig liefde noodig had. Hij liet evenwel den moed niet zinken. Het gemoed der menschen is hard, langzaam in het vergeten, en weerspannig in het ver geven. Maar Gods is lankmoediger. Van het oogenblik af, dat God de zondares deed opstaan met de woorden »Wie zonder schuld is, werpe den eersten steen op haar 1" heeft dit voor beeld voor alle komende tijden navol ging gevonden Maar Miotte weerde zich heftig, toen hij haar had ingehaald. Waar gaat gij heen Zij antwoordde niet; een biltere trek speelde om haar mond en haastig ver volgde zij haren weg. Hij bleef naast haar voortloopen en liet haar hand niet meer los. Ik weet niet, waarheen gij gaat maar dit is zeker, dat ik met u mede- ga en u zal volgen tot in het uiterste, zeide hij kalmweg. De wind sneed hem den adem af. Lazare struikelde. Ach Miotte, zeide hij zacht, wilt gij niet een weinig langzamer loopen, mijne oogen doen zoo zeer en ik zie niet te best vanavond. Of wilt gij mij Smits 27, Rutten 26 stemmen, welke dus gekozen zijn. Verder verkregen de heeren Odenhoven 24, Peeters 22, San ders 21 en Lenssen 14 stemmen. Bij de mededeeling herinnert de Voorzitter eraan dat de Zeereerw. Heer Dinckels, adviseur der Vereeniging, als Rector naar Tienray is vertrokken. Al le leden zullen Z. E. zeker die promotie gunnen, ai zagen allen hem noode leengaan. Het nieuwe Bestuur zal dus aan den Zeereerw. Heer Patoor een nieuwe adviseur moeten vragen. De notulen der vorige vergadering worden tot een volgende gelegenheid aangehouden. De heer v. Rooy, Secretaris van den Arbeid, het woord verkrijgende, spreekt zijn groote voldoening uit over de het laatste halfjaar in Venray gevoerde actie. In Venray is nu een vrij sterke afdeeling en is een Collectieve arbeids overeenkomst tot stand gekomen Zeker de toestand kan nog beter worden, ja dit is zelfs gewentoht, maar ook dat zal wel komen als allen trouw, ijverig en altijd voor hun vereeniging opkomen, hetwelk mede zich zal brengen zedelijke en stoffelijke vooruitgang. Spreker herinnert aan de woorden van den H. Thomas van Aquine, dat een zekere welstand noodzakelijk is voor een zedelijk goed leven, maar voegt er bij dat Paus Leo XIII de Paus der Encyclieken heeft gezegd, dat niet het groote Joon en de korte arbeidsduur alleen den arbeider gelukkig maakt. Dus vooruitgang op beide punten is gewenscht, en wijst als gemakkelijkste weg om daartoe te geraken aan »ont wikkeling". Een ontwikkeld arbeider heeft vanzelf standsbewustzijn, solidariteits-en plichts gevoel, en zal toegerust met deze eigenschappen als vanzelf respect afdwingen. Bestaat de vereeniging uit dusdanige leden, dan zal heel de stand zich ver heffen. De heer Rutten, een voorman der arbeidersbeweging in België, noemt ontwikkeling het fundament waarop alles rust. Het gebrek daaraan heeft jammerlijk velen naar de socialisten doen afdwalen. Spreker wijst op het voorbeeld der gilden in de middeleeuwen, waar de gilden zich in hun ambachten in het gildenhuis thuis gevoelden en daar alles leerden wat zij noodig hadden Zoo moet voor de arbeiders de vereeni ging worden en allen mooten gebruik maken van de dezen winter gegeven wordende cursussen. Hij spoort de arbeiders aan, gebruik te maken van en te letten op alles, wat den bond voor hen doet, alsde uitgaven van den Volkscourant, een papieren propa gandist, die altijd klaar is de lezers mede te onderrichten omtrent alles wat er in het leven gebeurt, de verzeke ringsbank «Concordia", spaar en ziekte kassen, dokters en apothekersfonds, uitsluitend voor en door de arbeiders gesticht. Zooals in een machine alle onderdeelen samenwerken, zoo moeten ook de arbeiders in alle opzichten samengaan, want Eendracht maakt Macht. Een luid applaus weerklonk na deze met volle overtuiging uitgesproken rede. De heer Wint, Hoofdbestuurder van Bouwvakarbeidersbond, het woord voerende, laat de jongste in Venray gevoerde actie de revue passeeren en is er zeer verheugd over, waar er ten gevolge der uitbreiding van de groot industrie steeds meer menschen hun eigen bestaan verliezen en in de groot industrie worden opgenomen als arbei ders, breidt het leger der arbeiders zich steeds meer en meer uit en bestrijken de belangen der arbeiders een veel breeder terrein dan voorheen. Spreker juicht het daarom bijzonder toe, dat deze winter alhier ontwikkelingsavon den zullen gegeven worden, teneinde de arbeiders op de hoogte te brengen van alles waarbij zij betrokken zijn op het groote terrein van het economisch leven. leiden, ik vrees hier in de duisternis een misstap te doen. Dit beroep op hare vriendelijkheid miste zijne uitwerking niet. Zij stond eensklaps stil en strekte hare handen naar hem uit. Maar hem leiden, daar heen naar zij wilde gaan, neen, dat was niet mogelijk 1 En een vloed van bittere woorden stroomde van hare lippen Waarom volgt gij mij, ga naar huis, mijnheer Saville, gij kunt voor mij niets meer doen... Nu is alles voor bij... Wat wilt gij? Alle menschen zijn niet gelijk gij, neen, waarachtig nietl Zij weten niets van uwe leer der liefde. Het eigenbelang en de naakte zelfzucht leidt alleen... Gisteren schaamde ik mij over mijn leven, vandaag schaam ik mij over de menschen, hun verblind heid en hun dwalingen... Ware Evi niet tegenwoordig geweest, ik zou het mijn vader in het gezicht geslingerd hebben, toen die man, die Lacaso, het waagde mij te hoonen Bah 1 Hem heb ik het te danken, dat mijn vader mij afwees, mij ten tweede male uit het ouderhuis verdreef terwijl hij mij ette lijke ellendige guldens achternawierp, alsof geld mij helpen kon... Zonder Lacase ware ik zeker thuis, ik zag het wel, hoe vader met zich zelf streed. Moeder snikte, en mijn zuster lachte mij vriendelijk toe. O, had ik hen eens kunnen verhalen van den honger, de koude en de ellende, die ik heb uitgestaan. Ik weet zeker, dat vader zich had laten vermurwen, doeh deze ellendige Lacaze Spreker wil dit absoluut noodig noemen voor lijfsbehoud, slechts een eenheidsfront kan uilkomst bieden. 150 jaren lang heeft het liberalisme geregeerd met zijn beginsel »elk voor zich" en God voor ons allen, en wel zoo sterk, dat dit beginsel een spreek woord geworden is. En toch past dit niet in onze christelijke.beginselen vóór alles liefde voor elkander leerende. De gevolgen van het liberale stelsel bleven dan ook niet uit, enkele werden rijk ten koste van ellende van velen. En zoo sterk heeft het liberale stelsel zijn principes gepropageerd, dat jammer genoeg, zij het dan onbewust, vele iatholieken ervan doortrokken zijn, en nog steeds niet meedoen aan de katho lieke solidariteit. Vele notabelen hier in Venray staan, zooals op het critieke moment in de onlangs gevoerde actie bleek, achter den arbeider en steunen hem in zijn strijd om het bestaan, terwijl weer anderen door de mazen heen willen sluipen. Spreker haalt hiervan een recent voorbeeld aan. Hij noemt zulke ver schijn8elen treurig, waar het hier gaat in katholieken kring van werkgever en arbeider. Dat de arbeiders zich opwerken lot flinke, degelijke menschen, opdat zij kracht krijgen het verderfelijke stelsel n.l. de vraag: »voor hoeveel kan ik je krijgen," verdwijne, immers daar wordt niet op gelet of de arbeider met zijn gezin kan rondkomen. Dit oude liberale idee werkt als een zuigkracht op alle deelen der maatschappij en voor ons katholieken gelden toch zeker de be ginselen der leer onzer kerk, die voor schrijft liefde voor elkaar en een recht vaardig loon voor den arbeider. Dezer dagen stond in de Courant het behaalde winstcijfer over het verloopen boekjaar der firma de Gruyter. f 1,600,000 welke werden verdeeld, zooveel voor aandeelhouders, zooveel voor bijzondere aandeelhouders, zooveel voor obligatie houders, zooveel tantiemes voor den directeur, maar voor de arbeiders, die toch alles ten slotte bewerken.niets De bron van alle welvaart, is kapitaal en arbeid. Kapitaal hier te nemen als de natuur, zooals die door God ge schapen is. Niets brengt de mensch mee als hij ter wereld komt en niets neemt hij mee, als hij de wereld ver laat, alles wordt door arbeid aan natuur ontwoekerd. De katholiek* arbeider zal zeker altijd het privaatbezit eerbiedigen maar mag dan toch ook verlangen, dat zijn privaatbezit, de arbeidskracht, ook geeerbiedigd wordt, en hij, de arbeider niet langer beschouwd en gebruikt wordt als een middel om winst te be halen. Als wij arbeiders dat weten, moeten wij dan niet allen in onze organisatie's op de bres staan voor ons lijfsbehoud Uit de vereeniging moeten dus de mannen voortkomen, die de handen aan de ploeg slaan, heel de arbeiders massa in de vereeniging centraliseeren en door die centralisatie alle voordeelen weten uit te buiten lot versterking van individu en organisatie. Toepassen moeten de arbeiders, hetgeen hun dezen winter op de cursussen zal geleerd worden en zoo hun beginselen stellen tegenover anderen, en welke strijd de christelijke beginselen zullen en moeten winnen. Een daverend applaus klinkt op en de neer Odenhoven dankt de sprekers voor hun leerzame en mooie voorlich ting. Bij de rondvraag wijst Peeters op de wenschelijkheid, dat alle arbeiders te samen vergaderen, niet ieder in zijn eigen groep, dan krijgt men een sterker geheel. De heer Odenhoven raadt de arbei ders aan, invloed zien te verkrijgen in het Armbestuur en het Informatiebu reau, door en voor de arbeiders opge richt, maar in welks bestuur nu geen enkele arbeider zitting heeft. De heer Dommeck zegt, dat hij geen Volkscourant meer krijgt. O, wanneer gij den toon gehoord had, waarop hij sprak 1 Hij zette hen allen tegen mij op. En die wordt ge ëerd en is gezien bij mijn vader, en ik... ik moet hun schande zijn I Is het niet veeleer schandelijk, het eigen bloed te verloochenen en aan een vreemde die genegenheid te schenken, die men mij weigert Dat noemt men dan gelijkheid en gerechtigheid... ik arme vrouw, ach, mijn hoofd doet mij pijn. ik geloof, ik wordt krankzinnig... De zware stem van Lazare onderbrak haar woordenvloed. Ja, Miotte, de wetten der menschen zijn onvolmaakt, hun gerechtigheid is kreupel en blind, hun vooroordeelen zijn dwaas De menschen wandelen in de duisternis. Toen het licht kwam, hebben zij zich daartegen verzet, en men de liefde uit den hemel op de aarde nederdaalde, hebben zij deze aan het kruis genageld. Maar men mag niet een enkele daarvan beschuldigen, wij allen, menschen die wij zijn, heb ben ons daaraan vergrepen. Miotte, gij dwaalt in uw oordeel... en denkt gij, dat men u onrecht ge daan heeft, welaan, bewijs dit dan, gij hebt er het recht toe u te verdedigen, niemand kan of mag u onverbiddelijk vervloeken De wind snerpte om hen heen en hij droeg de woorden van Saville ver weg., doch niet zonder dat deze in het hart der ongelukkige waren doorge drongen en haar toorn en haar wan hoop een weinig bekoeld hadden. Zorg ervoor, dat Uw aandoening der luchtpijpen (bronches), die Ge kunt herkennen aan een piepende, pijnlijke ademhaling en een diepen, blaffenden en pijnlijken hoest, niet slepend wordt. Vergeet nooit, hoe dicht de bronchitis de ontstekingskiemen bij de teere longen brengt. Wapen Uw slijmvliezen tegen de aanvallen der bacteriën door ze te versterken met de uit het sap van versche geneeskrachtige kruiden berei de Akker's Abdijsiroop. Deze helpt U het vastzittende slijm oplossen en ver lost U van een pijnlijken hoest, die Uw luchtwegen zou vernielen als ge niet tijdig Uw toevlucht nam tot de geneeskrachtige en toch onschadelijke Voor de Borst. Per koker: f 1.50, f 2.75, f 4.50 De heer Lenssen zag gaarne de vra- genbus in eere hersteld, niet iedereen durft hardop te praten. De heer Odenhoven dankt hierna de aanwezigen voor hun trouwe opkomst en sluit de vergadering met den chris- telijken groet. van den Op Vrydag 28 October 1927. Voorzitter Edelachtb. Heer v. d. Loo, Burgemeester. Secretaris Van Haaren. Tegenwoordig alle leden, behalve de heer Goemans. De Voorzitter opent de vergadering met gebed en verzoekt den heer secre taris voorlezing van de notulen der vorige vergadering, welke onveranderd worden goedgekeurd. 2. Mededeeling kasopname Gemeente Ontvanger 3e kwartaal. Wordt voor kennisgeving aangenomen 3. Oninvorderbaarverklaring van schoolgelden dienst 1926. De Voorzitter deelde mede, dat in verband met ontheffing van den aanslag in de Rijksinkomstenbelasting moeten verschillende aanslagen voor schoolgeld worden oninvorderbaar verklaart, waar mee de Raad zich vereenigde. 4. Aanbieding der gemeenterekening dienst 1926 en der rekening van het bedrijf der Gasfabriek met balans, winst- en verliesrekening per 31 Decem ber 1926. Op voorstel van len Voorzitter wor den hiervoor volgens oude gewoonte eene commissie benoemd, ditmaal be- 8taande uit de heeren Nelissen, Jacobs en Wijnhoven. 5. Voorstel van B. en W. tot ont trekking aan den openbaren dienst van schoolgebouw en speelplaats groot circa 8 23 aren, kadastraal bekend sectie F 1861, gedeeltelijk een tuin groot circa 4 4 aren, gedeelte van sectie F 1860. 6. Voorstel van B. en W. tot over- Miotte laat u niet door uw toorn en uw wrok misleiden, neem den strijd op tegen den boozen geest, die u in het verderf wil storten... en vecht toch tegen den stroom, alvorens men ver drinkt. Een kreet ontsnapte haar, als hadde het water van den vloed, waarin zij zich wilde storten, haar reeds aange raakt. Hij had haar plan dus doorzien Zij verdedigde zich intusschen Verdrinken Ik wil slechts weg gaan... ver, ver weg, verdwijnen voor altoos, om nooit meer terug te komen en niet meer zwak te worden zooals den eersten keer. Zoo is het dat, gij wilt slechts weg, zeide hij, en zijn stem klonk een weinig ironisch. Maar, Miotte, gij zijt krankzinnig, gij weet niet wat gij doet. Kijk mij eens vrij aan en her haal dan de woorden, die gij zooeven gesproken hebt. Ach, zeide zij, waarom ook zou ik langer willen leven, voor mij is nergens plaats op de wereld, ik ben overal teveel... Teveel, Miotte, neen waarlijk niet. Er is nog een menigte te doeu op het groote veld der naastenliefde, zoodat de krachten te kort schieten. Herin nert gij u nog uwe vroegere vriendin Mona Liza Daniel? O ja, zij was destijds vijftien jaren oud, doch zij was veel verstandiger en wijzer dan ik. Ik geloof, zij hield veel van mij. YVelnu, Mona Liza is ziek en zij is eenzaam. Tante Sabine is eenige

Peel en Maas | 1927 | | pagina 5