Tweede Blad van „FËEL El MAAS"
Klachten uit den
Middenstand.
zenuwen
Uw Haar
overwerkte
]/^nhci/idls
TmwAal&ttm
Het Onze Vader.
Verkoudheden
FEUILLETON
Ingekomen en vertrokken
personen.
Noord-Limburgsche
ongen-Boerendag te Venray,
voor de kringen Horst en
Gennep.
li.
Wie de gelegenheid heeft rond te
kijken in onze groote en kleinere
steden, kan het iederen dag opnieuw
constateeren, hoe de groote winkel
trusts steeds meer terrein veroveren.
Ze strekKen zich uit op welhaast
alle terreinen van den handeldrijven-
den middenstand.
Het grutters- en kruideniersbedrijf;
het manufacturen- en confectiebedrijf;
de handel in damesmodeartikelen; de
schoenenhar.del; de handel in suiker
waren en wat al niet meer, vertoonen
een toenemende vertrusting.
En als de sneeuwbal eenmaal aan
het rollen is, wordt hij zoo gemak
kelijk grooler.
Wat toch is het practische resul
taat dezer vertrusting?
Dit: dat de winsten, die vroeger
door een groot aantal bedrijven wer
den gemaakt en waarvan talrijke ge
zinnen een ruim bestaan hadden,
ihans, na aftrek van de salarissen
der zetbazen in de vertruste bedrijven
bedrijven, in ééne hand of althans in
weinige handen, samenvloeien.
Die vaak in de tonnen, ja in de
millioenen loopende bedragen kun
nen voor een deel weer worden
aangewend tot den bouw van nieuwe
winkelpaleizen; en zoo ziet men van
een en dezelfde winkeltrust in onze
groote steden reeds vele winkels en
zelfs onze grootere dorpen hebben
reeds trust-filiaalwinkels.
De hoop van Chestertondat het
lukken kan en zal door een beweging
in het publiek de menschen te be
wegen liever in kleinere zaken te
koopen, zal, zoo goed als zeker,
ijdel blijken.
Bij een kleine doelbewuste élite
moge dit beschikbaar wezen, over
het algemeen zal de massa steeds
onder suggestie komen van de uiter
lijke pracht der groote winkelpaleizen
en van de suggestieve reclame, waar
mede de winkeltrusts met hunne ge
weldige kapifaalsmiddelen den op
zich zelf staanden middenstander
steeds kunnen overvleugelen.
Psychologisch beschouwd is het
ondenkbaar, dat de massa zich aan
deze invloeden zal onttrekken.
Bovendien bieden de winkeltrusts
het valt nu eenmaal niet te ont
kennen het publiek bepaalde voor
deden.
Door haren massalen omzet kun
nen zij goedkoop inkoopen. Sommige
hebben naast de eigen winkelzaken
reeds eigen fabrieken; naast de hori
zontale begint de verticale trustorga
nisatie zich ook op dit gebied af te
kalmeeren en worden
gesterkt door
8ui$,e 75ct Bij Apoth en Drogisten.
685—16
20.
Toen begon Lea weer te herleven
haar vroegere vroolijkheitl keerde terug.
En het gebeurde, dat een man uit het
Bergdal haar, die weduwe was geworden,
ten huwelijk vroeg. Deze wilde echter
van bet kind niets weten en zou haar
slechts huwen onder voorwaarde, dat
dit in|een'gesticht zou worden opgevoed
Lea verloochende haar moederliefde
en stemde.... doch Maria haalde het
kind en nam het tot zich. Nooit meer
deed Lea een poging haar kindje tetzien
Zij beminde en werd bemind, haar man
vergoodde haar en hun huis werd ge
zegend met nieuw kroost, dat hun liefde
bezat.
Maria voedde de kleine op en was
haar meer dan een moeder. Dat men
haar vaak met den scheldnaam van
.juffrouw Mama" vereerde, deerde haar
weinig-
Tante Sabine zweeg In den loop van
het verhaal had zij het beven van
Mona-Liza's vingers, die de hare vast
omklemden, bespeurd.
Mona had geluisterd zonder een enkel
woord er tusschen te brengen.
De wettigheid harer geboorte bekom
merde haar nauwelijks. Zij boog zich
lot de oude vrouw en kuste haar innig.
Tante Sabine voelde, dat het hart
feekenen. Ook deze organisatie stelt
haar in slaat tot een prijzenregeling,
waarbij de omzet van den op zich
zelf staanden middenstander heel
vaak geen voldoende levensonder
houd meer opbrengt.
En dan spreken we nog niet van
de ruimere sorteering, snelle en vak
kundige bediening, aantrekkelijkheden
voor het publiek als lunchroom, bi
bliotheken enz. enz.
De zelfstandige middenstander
moge nog zoo wrokken en mokken
over den groei der winkeltrusts,
daarmede zal hij dien groei niet be
letten.
We zeiden het reeds: de laatste
middeleeuwsche arbeidersgilden heb
ben dat eveneens gedaan tegen de
toen ontstaande fabrieken.
De documenten zijn nog aanwezig
waaruit blijkt, dat zij adresseerden
aan stads- er. andere overheden; dat
zij klaagden hoe de fabrieken hun
bedrijf ondergroeven en hun het be
staan onmogelijk maakten. In hun
goeden tijd hadden de gilden, ook
die der handelaars, zelf hun „fabrie
ken", verkoophallen enz., maar ze
misten de kracht tot gezamenlijke
actie, toen de fabrieksondernemers
hunne machinale installaties gingen
inrichten. En ze dolven het onder
spit. Zoo zullen ook onze zelfstandige
handeldrijvende middenstanders het
op den duur tegen de winkeltrusts
moeten afleggen, wanneer zij zich
beperken tot klachten.
Wat zij dan wel moeten doen, om
dit gevaar te keeren, en het is
van het grootste belang, dat het ge
keerd wordt, omdat de stabiliteit en
de rust der maatschappijen afhangen
van het bestaan van een groot aantal
economisch zelfstandige menschen,
wat wel zoo algemeen erkend wordt,
dat een bewijs dezer stilling hier thans
achterwege kan blijven teneinde niet
noodelooze uitweidingen te ver
vallen kunnen we pas ten volle
uiteenzetten bij de bespreking van de
ééne groote oorzaak, waarin de drie
meer zichtbare bedreigingen van den
middenstand wortelen, welke wij
opnoemden.
Tegen die groote oorzaak kan
slechts met de gemeenschapsmacht
worden opgetreden en deze alleen
kan den mfddenstand geheel veilig
stellen. Intusschen kan die stand zelf
door gezamenlijken inkoop, door toe
nemende specialisatie, door gezamen
lijke contracten met fabrieken, trans
port-ondernemingen enz. enz. zeker
wel iets bereiken. Zelfs zijn afspraken
met de organisaties van andere stan
den volstrekt niet ondenkbaar of
onuitvoerbaar.
Volstrekt noodzakelijk voor al deze
maatregelen is echter een straffe en
allen-omvattende organisatie van de
bedrijfsgroepen in den middenstand.
Dat deze maar steeds niet tot stand
wil komen, is het grootste gevaar,
hetwelk den Middenstand bedreigt.
Het is een gevolg van de individua
listische gezindheid, waarin ook onze
Katholieke middenstanders zijn opge
voed en waaraan velen hunner een
persoonlijken welstand te danken
hebben, die echter niets zegt voor de
gezondheid van hunnen stand als
zoodanig.
Diezelfde welstand heeft de mees
ters der arbeids-gilden in hunnen tijd
gebracht tot een geesteshouding,
welke den ondergang van den arbei
dersstand als stand van economisch
wordt gezond en sterk
het krijgt mooier glans
het wordt vrjj van roos
het blijft beter zitten
het valt niet meer uit
indien gij dea morgens een weinig
PUROL tusachen de handen wrijft en dit
door de haren uitstrijkt 't Voldoet iedereen
zelfstandige menschen tengevolge
had. Die welgestelde lieden werden
een voor een uit hunne zelfstandige
positie gedreven omdat zij de krach',
tot gezamenlijk verweer, als stand
door te doen, wat durvende onder
nemers begonnen, misten.
Evenmin als toen voor de arbeiders
beteekent de persoonlijke welstand
van menig hedendaagsch middenstan
der, dat zijn stand nog sterk staat.
Integendeel, die persoonlijke welstand,
die zoo velen er toe verleidt alleen
op eigen kracht en inzicht te blijven
bouwen en vertrouwen en hen afkee-
rig maakt van gezamenlijk handelen,
vormt zelfs een groot gevaarhet
gevaar, dat de trusts nimmer een
georganiseerde kracht tegenover zich
zullen zien en gemakkelijk met eiken
tegenstander één voor een kunnen
afrekenen. Dat gevaar is reeds vèr
voortgeschreden....
Wie zich aan een ander spiegelt,
spiegelt zich zacht; moge het
voorbeeld van den ondergang van
den arbeidersstand als stand van
economisch zelfstandigen en van zijne
neerdrukking tot loontrekkerij een
waarschuwend voorbeeld zijn voor
de leden van onzen huidigen, reeds
zwaar getroffen middenstand, om nog
te elfder ure, de individualistische
gezindheid erfenis van een liberaal
verleden af te schudden en door
onderlinge samenwerking, door be
drijfsorganisatie, zich schrap te zetten
tegen de toenemende vertrusting,
welke bij ongehinderden groei loon
afhankelijkheid van den geheelen
middenstand onvermijdelijk tengevol
ge moet hebben.
van 14 tot 21 Oct.
INGEKOMEN
G van Cappelle, echtg. v. W. Brug-
gink, Ga8straat 16 van Hoensboek
G. P. M. Goumans, z.b., Patersstraat
van Roermond
M. C. G. Verbeek, dienstbode, Hen
seniusstraat 18 van Roermond
P. J. H. Philipsen, dienstknecht,
Merselo M 68 van Venlo
G. J. Rutten, dienstbode, Smakt B 11
van Grubbenvorst
J. Peeters, ^.b., Overloonscheweg
14a van Aarle-Rixtel.
VERTROKKEN
L Kurstjens landbouwer, naar Mont-
fort, Markt 25
A. Kupers en gezin, chauffeur,
naar Geleen, Javastraat 4
B. Thielen, z b., naar Meerlo A 40
P. van de Ven, dienstbode, naar Vier-
ngsbeek
H. M. v. Dijk en gezin, grondwerker,
naar Siltard
M. J. O. Wintels, z.b naar Helmond
J. A. Hille, verpleegster, naar Namen
J. Ruysenaas, Pater, naar Nijmegen
Ch. Spee, dienstb., naar Vierlingsbeek
lagsnaiset Utfcdsaliages.
Zorg voor een genotvollen ouden dag
Ouderdom is niet enkel een kwestie
van jaren. Velen voelen zich jonger op
70-jarigen leeftijd dan anderen van 60
of zelfs 50 jaar. Dit is een onlegen
zeggelijk feit, en men kan er verschil
lende oorzaken voor aangeven. Gewoon
lijk hebben ouden van dagen met een
jonger gemoed behoorliik zorg gedragen
voor hun nieren. Een oude spreekwijze
zegt: »Als gij uw nieren gezond houdt,
houden deze u gezond."
En ouden van dagen kan zooveel
leed bespaard worden, want veel rug
pijn, urinestoornissen, ischias, spit,
rheumatische pijnen en graveel worden
dikwijls noodeloos geleden. Dsn nieren
ontbreekt het vaak aan hulp. Zij be
hoeven de bijzondere versterkende hulp
van Foster's Rugpijn Nieren Pillen.
Door de opwekkende kracht van dit
niermiddel wordt de werkzaamheid der
nieren hersteld; het versterkt de nieren
en helpt deze om het bloed te filtreeren
terwijl de afmattende ziekteverschijn
selen der nieraandoening verdwijnen
Waarom zouden ouden van dagen nog
langer lijden, als zij de benoodigde
hulp onder hun bereik hebben?
Verkrijgbaar (in glasverpakking met
geel etiket let hier vooral op) bij
apotheken en drogisten f 1,75 per
flacon. 33
van haar pleegkind dankbaar klopte.
En leeft zij nog? vroeg Mona
zacht.
Zij zeide niet »mijne moeder", want
zij wilde de vrouw, die haar als een
last van zich had geschoven, dien
heiligen naam niet toekennen. Zij was
tante Sabine's kind geworden.
Neen.... en ik zeide u reeds, zij
heeft zich nooit meer om u bekommerd.
Zij was rijk en in aanzien. Ook in mij
zag zij slechts een lastig familielid,
waar zij niet veel mee op had. Voor
eenige jaren is zij gestorven, bemind
en betreurd; en men heeft een mooien
gedenksteen op haar graf geplaatst!
En vanwaar dan toch mijn zeld
zame naam? Wie heeft dien gekozen?!
Ja, uw naam L... Vader had eens
van een zijner reizen in Italië het
schilderij van Lionardo da Vinei, dat
de echtgenoote van Francesco del
Giocondo voorstelt, meegebracht. De
kleine plaat hing op mijn kamer Ik
groeide op onder den raadselachtig-
lachenden blik der vrouw. Onder aan
het schilderij stond haar naam Mona
Liza. Toen het leven mij later zoo
raadselachtig toescheen en Gods wegen
zoo ondoorgrondelijk als de oogen der
vrouw... heb ik u laten doopen en u
den naam van Mona Liza gegeven.
En gij werd voor mij het levende beeld,
dat onder mijn oogen opgroeidet... Gij
weet nu alles En thans, mijn kind,
wilt ge mij nu bewijzen, dat ge mij
liefhebt
O, alles, alles, wil ik voor u doen,
alles wat u verlangt.
Ik heb reeds lang vergi.fenis ge
schonken aan allen, die mij ooit ver
nederd en beschimpt hebben, en wrok
heb ik nooit tegen wien ook gekoesterd
die mijn leven vergald mocht hebben
Wilt ook gij niet zoo doen, Mona?
Wien moet ik vergeven vroeg
het jonge meisje angstig.
Dengene, die schuld is, dat gij «w
nachten met weenen en de dagen vreug
deloos doorbrengt; hem, die uw jong
leven nam, zonder het zijn te geven...
en hem, wiens liefde niet groot genoeg
was, dat deze een onherstelbaar verlies
voor u beteekenen kan, hem, dien
lief hebt, mijn kind.
O, ik koester geen wrok tegen
hem God is hiertoe mijn getuige.
Maar gij hebt niet vergeven, zooals
gij bemind hebt: uit geheel uw hart
Zie, de vergeving is als een hooge berg
van welker hoogte ons de fouten zoo
gering en de menschen, die ze begingen
zoo onnoozel klein voorkomen, maar
de hemel is dichtbij. Vergeven is God
in Zijn liefde navolgen. Vergeef en gij
zult den giftigen pijl uit uw wonde
rukken. Schuldloos lijden, lief kind
niet het grootste leed, erger is Lo*.
wanneer men anderen leed veroorzaakt.
Wat gij beweent, is slechts een droom,
want degene, dien gij bemindet, had
niet den moed hem te verwezenlijken.
Gij bemindet in hem den man, die
had moeten wezen, die hij evenwel
is.... En een doode liefde sluit niet
dood aller liefde in zich. Haar te
geten is een beetje zelfzucht van
menschen te vernietigen. De andere
liefde, de hemelsche, die God ons leerde
en die Lazare Saville beoefent
hij
niet
den
ver
twee
Op Zondag 23 October 1927.
Met enorme geestdrift is deze dag
gevierd, door de talrijke, van heinde
en verre opgekomen Jonge Boeren, en
het viel direct aan iedereen op, dat er
die Jonge Boeren een drang tot
ontwikkeling en een wil tot positiever
betering leeft, die elke oudere vereeni-
ging tot voorbeeld kan strekken.
Om 11 uur had in de Landbouw
school de vergadering plaats der be
sturen der Jonge Boeren-vereenigingen
welke zoo talrijk waren opgekomen,
dat er plaats te kort was en velen zich
met een staanplaats in de gang behel
pen moesten.
Deze vergadering werd met den
Ghristelijken groet geopend door den
heer Wijnhoven, Landbouwleeraar, die
opmerkte dat deze vergadering was
bedoeld, als een voorbereidingsvergade
ring voor hedenmiddag en als een ge
schikte gelegenheid lot bespreking der
werkzaamheden voor de a.s. win ter
campagne.
Dr. Droesen, leider der Jonge Boeren,
hierna het woord verkrijgende zegf, dat
»onder ons" zeer geschikt is, om
met de diverse besturen te bespreken
hoe de wintertijd meest nuttig door de
Jonge Boeren kan besteed worden. B.v
door het houden van vergaderingen,
waar men een spreker uhnoodigt, de
geestelijk adviseur een onderwerp te
behandelen vraagt en een der Jonge
Boeren zelf een uiteenzetting geeft over
het een of ander.
Propaganda te maken voor aanwer
ving leden. Filmvertooningen te houden
op land- en tuinbouwgebied, bespreking
aanleggen van proefvelden, uitbreiding
der bibliotheek, met werken van tech
nische, sociale ofgodsdienstige richting,
peciaal propaganda voor het mooiste
blad, »De R K Boerenstand
verdrijft men spoedig met Mjjnhurdt's
Sanapirin-tabletten
(Wettigbeschermd tegen vervalsching)
Genezend, pijnstillend, koorts werend
Bij Apoth. en Drog. Buisje 75, 40 en 25 ct.
omvat de geheele menschheid. Is hel
leven van Saville waardeloos En waar
is de vrouw, die hem begroet, wanneer
hij thuis komt?.. Waar zijn de lief
kozingen vuor hem en de stille vreug
den, die gij zoo verlangdet en heden
zoo bitter betreurt? Waar zijn de lief
kozingen van de priesters, de zieken
zusters, de monniken Is er niets anders
op de wereld Inderdaad, de liefde is
de ziel dezer wereld, die ook een lichaam
heeft.... en dat lichaam is krank. Het
kwijnt weg eu trekt de ziel met zich
mede in het verderf. Men moet de
wonden verbinden, wil men niet door
bloedverlies te gronde gaan, men moet
het zwakke lichaam, dat in het donker
voorttast, liefderijk leiden en het aan
den stroom onttrekken en het voeren
naar het licht. Is dat niet een onder
neming, jonge krachten waardig En
wanneer het ons vergund is, het rijk
der iiefde slechts met een schrede nader
te komen, wanneer wij slechts één jaar
kunnen bijdragen tot den grooten oogst
in de hemelsche schuren, is dat niet
genoeg voor die korte spanne tijds,
welke wij hier verblijven, en die wij
leven noemen Goed zijn en goed doen
om Gods wil is nog het zekerste geluk.
Ik heb werkelijk nooit iemand moed
willig verdriet veroorzaakt en dat heeft
mij een vrede gegeven, die niemand
mij ontnemen kon. Dezen vrede zult
ook gij bezitten, wanneer gij vergeeft.
Gij geloof», dat het leven eenzaam is,
omdat gij uw vriend verloren hebt, gij
ziei een onafzienbare donkere straat
voor u, en gij huivert bij de gedachte,
deze alleen te moeten doorwandelen.
Het zorgen voor een nieuw vaandel,
hetwelk iedere vereeniging een moest
hebben, een vaandel waar bezieling
van uil gaat, zooals een vaandel is
voor een soldaat.
Zooals men ziet werk genoeg voor
wie werken wil, en dat willen alle
Jonge Boeren.
De heer van Maris vroeg van wie
de oproep voor kringvergadering moest
tgaan, werd door Dr. Droesen beant
woord, dat dit van het kringbesluur
uitgaat.
De heer Frederix te Gennep, verzocht
den heer Dr. Droesen eens naar Gen
nep te komen een lezing te houden
voor de Jonge Boeren.
Uit de afdeeling Helden werd gevraagd
van uit het Landbouwhuis uit
leiding te geven voor aanleg van proef-
elden.
Dr. Droesen antwoordt dat de bedoe
ling is, dat de cultuurcommissie voor
taan de te nemen proeven zal aanwijzen
dan kunnen de Jonge Boeren, naar
gelang de plaatselijke gesteldheid,
kiezen.
De heer Wijnhoven sluit hierna deze
vergadering met den christelijken groet
en brengt dank aan Di. Droesen voor
diens practische raadgevingen.
Om twee uur had in de Parochiekerk
een plechtig Lof plaats dat door alle
Jonge Boeren werd bijgewoond, waarna
de stoet zich samenstelde als volgt
Garde honneurs; Fanfare Leunen;
Eere Gomilé; Besturen Landbouwbonden
de Jonge Boeren van Heide, Meijel,
Helden, Panningen, Afferden. Meerlo,
Sevenum, Grubbenvorst, Oiïlo, Wan-
sum, Horat, Oostrum, Meterik, Bergen,
O'tersum, Grashoek, Swolgen, America
Melderslo, Ysselsteyn, Castenray, Heijen
Lottum en Blitterswijck, waarachter
de Fanfare uit Merselo en de leerlingen
der Landbouwschool volgden.
Onder de lusttge toonen der muziek
begaf men zich door de met vlaggen
versierde straten naar het St. Antonius-
Patronaat. In een oogwenk was de
groote zaal en gymnastiekzaal gevuld
met Besturen eu leden der diverse
vereenigingen. Onder de aanwezigen
bemerkte men de Eerw. Heeren Pastoors
van Venray en Oirlo en Kapelaans, de
HoogEdelGestr. Heer Dr. Dekkers,
Ament, Rutten, leden der Tweede
Kamer, S. G. Verheggen, Voorzitter
L. L. T. B, Edelachtb. Heeren Burge
meesters van Venray, Sevenum en
Gennep, Weled. Heeren Drabbels,
Wethouder van Horst en Trienekens,
Wethouder van Venlo.
De heer Gusters uil Oirlo, als Jonge
Boer, opende deze bijeenkomst met den
Christelijken groet en sprak een harte
lijk woord van welkom uit voor de
Geestelijke en wereldlijke overheid en
het Bestuur van den L. L. T. B. en
memoreerde speciaal den heer Rutten,
den pionier op landbouwgebied, den
Eere-Voorzitter J. A. Poels, door wiens
energie de peelontginning is tol stand
gekomen, en bracht dank aan het
Dagelijksch Bestuur der gemeente,
waar gevestigd is een Lagere Landbouw
en Winterschool, waarvan de Jonge
Boeren zooveel kunnen profiteeren.
Een luid applaus klonk op als teeken
van instemming en kreeg hierna Dr.
Dekkers het woord, die in pracht van
laai een rede hield over ontginning en
emigratie.
Haalde men vroeger alleen turf voor
t vuur uit de Peel en ging alleen een
herder met zijn schapen de Peel in,
maar niet te ver, bang als hij was voor
allerlei legenden die om de Peel ge
weven werden, thans was de toestand
anders geworden. Overal kunstwegen
en prachtige boerderijen gegroepeerd
lot dorpen, die in lengte van dagen in
hun naam zullen herinneren aan de
stichters of inia tiefnemers, zooals
Helenaveen in zich heeft den voornaam
van de echtgenoote van den heer v. d.
Griendt, Griendtsveen, den naam van
den stichter zelf. Ysselsteyn den naam
van den Minister van Landbouw, terwijl
aan Ysselsteyn steeds de gedachte aan
Men vindt niet steeds zijn geluk op de
wereld, maar wel vindt men steeds
gelegenheid anderen tot het geluk te
brengen. Vergeet dat nooit, lief kindl
Mona Liza had de wijze woorden van
tante Sabine, die haar tot een nieuw
leven opwekken, zwijgend aangehoord.
Het scheen haar toe, alsof zij plot
seling eene andere geworden was. Zij
wilde leven voor anderen, zooals tante
Sabine en... zij zag van verre eene hoop,
die haar tegenlachte.
Weinige uren geleden staarden haar
oogen in niets dan een ondoordringbare
duisternis. Sedert tante Sabine gespioken
had, was alles helder licht. Zij zag een
straat, die naar boven voerde, met
zonnige hoogten, ofschoon stijl en lang.
En haar arm, gekweld hartscheen een
moeilijk te verwerven, doch niet onbe-
reikbaren vrede toe te wenken.
Zij verwonderde zich over de nieuwe
kracht en levenslust, die naar tegen-
8troomde van het uitgeteerde lichaam
der oude vrouw, die, schoon den dood
nabij, nog nieuwe leven om haar heen
verspreidde.
Mona weerde zich dapper en lachte
dankbaar tante Sabine toe. Ja, zij wilde
den strijd wederom opnemen 1
Zij boog zich voorover tot de zieke,
nam haar hoofd in hare armen en
zeide op innigen toon
Ach, hoe lief heb ik u en ho«zeer
vereer en acht ik u hoog... mijne...
lieve moeder 1
Wordt vervolgd.