Tweede Blad van „PEET. II MAAS IPplïjfte Voeten Fietstochten Het Onze Vader. 9? Heer Henrick, Prediker te Venray FEUILLETON Uit de Landbouwwereld Gemengde Berichten. ERDAG SO JULI 1927 48e Jaargang. No. 31 door A. F. VAN BEURDEN. I. Er zijn ten allen tijde mannen ge weest, die nederig van natuur en medelijdend van gemoed, gaarne hun kunnen en willen ten beste gegeven hebben tot heil van hun medemen- schen. Zij hadden door hunne studiën en begaafdheden kunnen schitteren in de wereld, maar verkozen den om gang met de kleinen en de eenvou digen. Zoo treffen wij in de Venraysche geschiedenis en wel in die van het nog bloeiende klooster Jerusalem, eene aantrekkelijke figuur, die van Heer Henrick van Assel, een geleerd priester, die te Parijs aan de beroem de universeit, naar wij meenen, ge studeerd had en die een vriend was den wijdvermaarden paedagoog en broeder „des gemeenen levens", Flo- rentius van Deventer. De Zusterkens van Jerusalem te Venray, die in 1423 hun klooster leven begonnen waren, door de milddadigheid van Goert van Voer- loo en Syben Hinselmans waren arm, zoodat er in het convent soms honger dreigde; de religieuzen hadden geen bedden, maar sliepen op stroo of op oude linnen rosdoeken van karren. Maar zij waren welgemoed. Pijnlijker voor haar was het, dat ze geen geestelijken leidsman hadden, alhoewel de pastoors van Venray en de omstreken haar wel genegen waren. Heer Henrick van Assel had van hun geestelijken nood gehoord en besloot zich over de arme Zusters te ontfermen, Hij was overal als een „glorieus prediker" gevierd en ging in de kleedij der broeders des ge- meijnen levens te Deventer, met een toog, zwarten schoudermantel en kap. Zijn voornemen om naar Ven ray te trekken, werd nog op proef gesteld. Aan de Niers, bij het dorp Asper- den bij Goch, aan onze grens ge legen, lag het adellijk Stift Graven- dael of Nieuwklooster, een spruit van het Roermondsche O. L. Vr. Munster. Het is nu eene boerderij, maar de kloostergangen bestaan nog. Daarin verbleven een aantal hoogadelijke dames, die onder de leiding eener abdis daar den regel der Cisterciën- sers volgden. Daar hadden ze ook een kapelaan of leider noodig en men vroeg aan Heer Hendrick van Assel of hij daar heen wilde komen en zich belasten met de zielzorg. Hij zou er alles in overvloed vin den en men vroeg hem om over te komen. Hij voldeed daaraan, maar hij wikte en weegde het goed en 't kwaad, dat hij er vond. Allereerst stond hem de weelde tegen, die er heerschte. Ook dat de Kanonikessen buiten verlof der abdis eigendom bezaten; nog, dat men te veel met wereldsche lieden omging. Hij preekte daartegen en wilde de nonnen terugbrengen tot den eenvoud des harten, tot ommekeer van zeden, herinnerend aan de drie door haar afgelegde geloften. Daar deze soort adellijke instituten 7. Wanneer men valt, staat men ook weer op... nietwaar, kleine man Maar nooit weer doen, hoor, mijn bengel I Ik feliciteer u, Dimier, ge hebt hier een klein schepseltje, aan wien groote genaden geschonken zijn. Ik ben zeer, zeer gelukkig, zeide Dimier eenvoudig oprecht. De Hemel en u, dokter, zij hiervoor dank gebracht. Kom, kom, Dimier, ik heb er werkelijk niets toe bijgedragen. Hij onttrok zich haastig aan alle dankbetuigingen, want hij gevoelde, dat God in deze kamer Zijn intrek genomen had, langs het pad der dank baarheid Eveline zong vroolijk in de keuken. Een heerlijke kgffielucht geurde door het huis. Mij dunkt, mijn taak is hier vol bracht, zeide ^de dokter, terwijl hij opstond. Geef u dién kleine herrezene voorloopig maar wit melk en gaat u dan later een beetje met hem wandelen zonder hem evenwel te vermoeien Ja, antwoordde Dimier. Ik ga vandaag niet naar jhet kantoor, ik zou trouwens op mijn kantoorkruk in slaap vallen. En dan, zoo'n dag moet gevierd worden, 't Is als Palm-Zondag midden den herfst. over 't algemeen vrij wereldsch wa ren, waren de Kanonikessen tegen strenge discipline, waarom ook fe Nieuwklooster de preeken van Heer Hendrick niet al te best opgenomen, waarom hij dan ook vertrok en er den voorkeur aan gaf in het arme kloostertje te Venray te gaan leven tusschen de bescheiden en arme nonnetjes van Jerusalem. Daar was hij tevreden en geëerd. Heer Hendrik beschreef de hooge Kanonikessen in den trant van de Imitatio Chrisii van Thomas a Kern- pis of Hamerken als volgt „Maar vrouwluden en syn niet licht af te trecken van heuren ge voelen ende staen seer op eygen wil, dat wclck groete twiedracht onder hen maakt en ongeestelijck- heijt, als men vint in velen cloes- ters. Ende als men niet halt, wat Godt belóvet is, soe vergeet men Godt weder". AIzoo ging Heer Henrick van Assel naar het Venraysche Jerusalem. Hij hield een schoone toespraak de nederige zusterkens knielden en verzochten hem haar herder te willen wezen. Ook de beide stichters ver zochten hem om hulp. t Was wei een hard gelag. Hij zag de groote armoede en zijn hart werd met medelijden bewogen. Hij wilde '1 haar niet weigeren en verzocht eerst verlof aan d:n Bisschop van Luik. Het bezit der Zusters was klein ook in huisraad. Zij bezaten slechts vier tafelmessen, die bij het eten omgingen. Zij dronken daarbij aan tafel water, omdat de gewone volks drank of scherbier haar nog te duur was. Boter of vet op het brood kon t niet lijden en het moes werd bij gebrek aan lepels en vorken met een houten spaander gegeten. Zij zochten vrienden op om toe stemmingvan den Luikschen Bisschop voor hun Heer Henrick te bekomen, zij konden een rector en een visitator kiezen de pastoor Heinzan van Lobbrock, pastoor deken te Grave draalde ook niet, om de noodige volmachten te verstrekken. De oude kerk van Venray bestond toen nog en de tegenwoordige majestueuze toren stond er nog niet als baken voor het geheele omrin gende land tot verre naar alle wind streken. Nederig was Venray's parochie kerk, nog nederiger het Klooster ken. (Wordt vervolgd). Stukgeloopen, Geblaard of Branderig, verzacht en geneest me» met PUR01 Vraagstuk voor Stad en Platteland. Hier kunnen stad on platteland elkaar de hand reiken. Het straatvuil komt weer in eere. Jarenlang meende de landbouw Li zonder dat te kunnen stellen stalmest en kunstmest, vaak alleen de laalsie, waren de bronnen der bemesting M versmaadde den compost, ook toen de weinig geld deed, en toen later de prijzen zeer slegen ten gevolge v<;n de hooge transportkosten, toen dacht men er helemaal niet. meer over omstraal vuil of compost te laten komen. Den laatsten tijd begint men er echter anders over te denker». Er zijn op lal van gronden en bij onderschei dene gewassen ziekten ontdekt, waar men eerst vrij machteloos tegenover stond, msar later kwam men tot de ontdekking dat straatvuil in vele geval len een goede remedie was, welke bodem en gewas weer gezond kon maken. Ook liggen er in verschillende pro vincies, b.v Drente, nog heel wat gron den te wachten op ontginning, en daar voor is straatvuil zoo niet onontbeerlijk, dan toch zeer gewenscht. Wie de ontginningen in de laatste 25 jaren lot stand gekomen, heeft na gegaan, en een vergelijking heeft kunnen maken tusschen die, welke met en andere, die zonder straatvuil zijn ontgonnen, heeft ongetwijfeld opge merkt dat de eerste in den regel het best' aansloegen en later ook in de meest gunstige conditie verkeerden. Is, zooals de heer Hudig, directeur aan het Groninger Proefstion, onlangs schreef: »Duizender» hectaren schreeu wen om vuil." En nu is de zaak zoo, dat vele steden met het vuil verlegen zitten, en die verlegenheid wordt bij de toename der bevolking steeds grooter Men kan hst vuil niet ophoopen, er komt dagelijks te veel; het moet gere geld weg en spoedig weg. Zoo is men lot verbranding overgegaan maar dat is wel een vlug werkend proces, doch duur, zeer duur De be iastingbetalers weten er u van te ver tellen. Oppervlakkig zou men zeggen de oplossing is eenvoudig, het vuil moet naar buiten, dan is de stad het kwijt en het plat eland geholpen bovendien de landbouw en 't algemeen belang worden 'er door gediend. Op die redeneering valt nieis af te dingen, niettemin stuit de uitvoering op bezwa ren De twe hoofdbezwaren noemden we feitelijk al le Kan het platteland het vuil geregeld in vlug tempo, als voor do stad noodig is afnemen 2e Kan het vuil aan den boer geleverd worden tegen een billijken prijs, die rendeeren kan Dit vraagstuk moet door belang hebbenden van beide partijen onder de oogen worden gezien dit wordt dan ook reeds gedaan, 't Is iets voor de landbouworganisaties, die het vuil moeten afnemen en aan haar leden distribueeren. De N. V. »Het Landschap" wil een begin maken en aan de Di entsche landbouwers een aantal scheepsvrachten leveren tegen f 1,50 per ton voor den wal. Voor een behoorlijke werking wordt pl.ra. -7Q ton per H-A. noodig geoordeeld, dat wordt dus een dikke honderd gulden per bunder. Centraal Bureau en kalimaatschappij. Hel Centraal Bureau is het Centrale Aankoopiichaam voor den Nederland schen georganiseerden landbouw, gevestigd te Rotterdam. Het heeft voor een paar jaar reeds zijn 25 jarig be slasn herdacht en kon loen wijzen op de bsteekenisvolle positie, die het in de landbouwwereld ten aanzien van den aankoop van kunstmeststoffen en voederarlikelen innam. Sedert is de omzet nog wesr aanmerkelijkg stegen: Voor '26 valt zelfs te conslateeren een toename met rui.n 18 pCt. van de kunstmeststoffen, en met ruim 42 pCt vein de voederarlikelen. De financiësle positie van het Bureau is dour dat alius ook zeer sterk gewor den zoo kon over '26 de winstmarge weer worden verlaagd, en ook het onkoslen percentage, dank zij den grooleren omzet, belangrijk lager komen. Een der voornaamste en duurste meststoffen, de Chilisalpeler, wordt door het C B. zelf geimporteerd. Wal andere meststoffen bestreft, b.v. de kah'zouten, beslaat geen band recht streets met de producenten Het Doorzitten bij Wielrijden, een door de zon verbrande Huid, Schrij nen en Smetten verzacht en geneest men met Doos 30, 60, Tube 80 ct. Voorheen kon het C. B. zich direct verstaan met net Duilsche Kalisyndi- kaat, maar dit is anders geworden nu de vroegere concurrenten, de Fransche en de Duilsche producenten te zamen voor ons land hebben opgericht de N. V. Vereenigde Kalima&lschappij. De overeenkomst is, naar we meenen, aangegaan, voor den tijd van vijf jaar, en als gevolg daarvan zal de verkoop van kalizouten moeten geschieden tegen officieele prijzen. Het Bureau met een tweehoofdige directie is gevestigd Heerengracht 342 Amsterdam, als vonnoolen heeft de N. V. twee bankinstellingen de Con tinental Handelsbank. Amsterdam, en het Credit foncier d'Algérie et de Tune sie le Parijs. Ook hel Centraal Bureau heeft nu met de Kalimaalschappij voor den ver koop van kalizouten voor het aanstaand gebruiksseizoen een overeenkomst aan gegaan, maar dat ging niet zoo vlotin zijn werk, lezen we in de »Mededeelin gen" van het C. B Er zijn drie groepen van contractan ten één omvat de handelaren, die oorspronkelijk Duitsche kalizouten invoerden, de tweede de handelaren in Elzasser kalizouten, de derde, die we de coöperatieve groep zouden kunnen noemen, het Centraal Bureau en den Noordbr. Chr. Boerenbond Ieder dezer groepen had natuurlijk haar bijzondere wenschen, en zoo moest er over en weer heel wat ge sproken wo den. De vroeger als importeur fungeerende handelaren of centrale coöperaties zijn nu herdoopt in contractanten met de kalimaatschappij. Het importeurschap komt nu voor ons land slechts toe aan meergenoemde N. V 't Was te ver wachten, dat vroeg of laat Duitschland en Frankrijk (Elzas) zich met elkander zouden verstaan. Wij lezen, dat Duitsch land 70 pCt., Frankrijk 30 pCl. zal leveren van de kali, welke de Neder- landsche landbouw betrekt. Weet gij Weet .gij dat er sedert 5 jaar een Vereeniging voor Veearbitrage beslaat dat het lidmaatschap voor personen één gulden kost en voor vereenigings leden slechts 25 cent, indien 75 pCt der leden, en 50 cent als 50 pCt. van de leden toetreedt; dat de Vereeniging geen gebrek heeft aan geld, maar wel aan menschen dat er in 1926 een 4-tal zaken werden behandeld, waarvan één werd geschikt, één afgewezen en in 2 waarvan de eischer in het gelijk werd gesteld Weet gij, dal arbitrage veel onheil kan voorkomen dat anders een proces soms jaren kan duren en groote kosten kan meebrengen Weet gij van 't proces, dat nog hangende is, waarbij een veehouder is geruïneerd, omdat de man eerst f 1400.later nog eens f 1600.moest storten, terwijl hij niet weet, wat hem nosr meer boven 't hoofd hangt? Weet gij, dat tegenover elk tientj?, hetwelk gn bij arbitrage als verliezende partij wellicht moet b:ilaton, een briefj van honderd gulden zou staan indien het proces voor de gewjne rechtbank was gevoerd Wenkan en mededeelingen. Waarom is de weidegang voor het vee zoo nuttig? Om den gunstigen invloed van lucht, licht en beweging de wei, omdat de dieren daar doo het weer gehard worden, een sterke constitutie krijgen. Maar daarom niet Heen. Ook en niet minder door het ersch en saprijk grasvoeder. Dat alles te zamen is noodig voor het behoud der gezondheid. Men kan de dieren, als ze op sial blijven, het gemis aan versch groen voeder ten deele vergoeden door hun ingekuild bietenloof b.v. toe te dienen, als in Friesland o a. geschiedt, maar 't onderzoek van Mommsen toonde aan, dat hiermee de zaak niel in orde is. Als het vee sleeds op stal bleef, bleken de beesten bij zulk een voerdering eerder versleten. Proeven in Amerika deden zieü, dat 9 dieren bij weidegang van de kalk- zouten in het rantsoen meer profiteer den dan wanneer ze op stal werden gehouden het heenderengestel ontwik kelde zich in mindere mate, Is weide gang dus noodzakelijk voor alie slal- dieren, het meest geldt dit voor het jongvee, dat zich nog goeddeels ont wikkelen moet. Deze dieren kunnen slechts gezond en sterk worden, als ze van de buitenlucht en de beweging in de wei kunnen genieten. Br. Zorg voor een gcnotvollen ouden dag Ouderdom is niet enkel een kwestie van jaren. Velen voelen zich jonger op 70jarigen leeftijd dan anderen van 60 of zelfs 50 jaar. Dit is een ontegen zeggelijk feit, en men kan er verschil lende oorzaken voor aangeven. Gewoon lijk hebben ouden van dagen met een jong gemoed behoorlijk zorg gedragen voor hun nieren. Een oude spreekwijze zegt: »Als gij uw nieren gezond houdt, houden deze u gezond." En ouden van dagen kan zooveel leed bespaard worden, want veel rug pijn, urinestoornissen, ischias, spit, rheumalische pijnen en graveel worden dikwijls noodeloos geleden. Den nieren ontbreekt het vaak aan hulp Zij be hoeven de bijzondere versterkende hulp van Foster's Rugpijn Nieren Pillen. Door de opwekkende kracht van dit niermiddel wordt de werkzaamheid der nieren hersteld het versterkt de nieren en helpt deze om het bloed te filtreeren, terwijl de afmattende ziekteverschijn selen der nieraandoening verdwijnen. Waarom zouden ouden van dagen nog langer lijden, als zij de benoodigde hulp onder hun bereik hebben? Verkrijgbaar (in glasverpakking met geel etiket let hier vooral op) bij potheken en drogisten f 1 75 per flacon 33 Eveline lachte en z.-ide: »D/inkt u niet een kop koffie, dokier?" Hij dankte. »Voor alles wil ik naar Daniels en Saville gaan, om hun de gord^ lijding mede te deelen. De he«le buurt zal deelnemen in uw vreugde, dat is stellig 1 Abel zat reeds aan lafel voor zijn melkkommetje en vroeg ploke ing: Hebben de vogels die pit-wiet roepen, ook vleugels? Dokter Meunier, die reeds op der. drempel stond om weer te gaan, ant woordde Ja, zeker, alle vogels hebben vleu gels en alle kleine zieltjes ook. Bijna was het zieltje van hun Ben jamin ook weggevlogen dachten de ouders 't had slechts weinig ge scheeld en zij staarden den aan den dood ontsnapten kr.aap aan als ware hij inderdaad van den dood verrezen. Nauwelijks was de deur achter dokter Meunier gesloten of hij ging naar boven om bij Daniels aan te kloppen. Tante Sabin$- opende hem de deur, .terwijl een tamme meerle haar op den ^choufler zat. Waarlijk! de dooden staan op en de lammen loopen, zeide hij vroolijk. Slechts met moeite bedwong hij zijn innërjlijke ontroering. De' oude vrouw verontschuldigde zich: Wel, dokter, ik gevoelde mij zoo goed vanmorgen en ik wil mijn oude beenen toch niet laten roesten. Prachtig, prachtig 1 Mona Liza, die de stem van den dokter herkend had, kwam naderbij, en zonder hem te groeten, ais ware hij niet weg geweest, vroeg zij met inge houden adem En de kleine Abel? O, die drinkt weer zijn melk, zooals iederen morgen, zeide hij opge ruimd, terwijl hij den blik niet kon afwenden van Mona's bezorgd gelaat Is het inderdaad waar?... heusch waar? O, mijn God, wat ben ik blij! Ik heb zoo gosd geslapen, dat ik met werkelijk schaamde vanmorgen loen ik wakker werd en zag, dat de zon reeds zoo hoog aan den hemel stond. Lazare Saville had toch wel gelijk... PI ebt ge hem gesproken Ja, gisteravond in het portaal. Hij sprak weer, zooals niemand spreekt, en hoe goed zou het wezen indien velen deze woorden hoorden. Van God spreekt hij nooit en toch denkt men steeds aan Hem in zijn nabijheid, 't Is mij altijd zoo vreemd te moede.... Hij is een eigenaardig man. Ja, een zeer merkwaardige, geheel bijzonder mensch, zeide dokter Meunier, en wendde het gelaat af, onaangenaam getroffen. De papagaai begon op haar slok te schreeweh en de kanarievogels gingen een oorverdoovenden wedstrijd met haar aan. Het morgenconcert mijner be schermelingen, zeide tante Sabine. Mona, laat de dokter in het zijvertrek, men kan hier zijn eigen woorden niet verstaan. Zij traden Mona's werkkamer binnen. Beiden zwegen en zij weagden het niel elkander aan le zien.... Wil u mij iets voorspelen, juffrouw Mona? Het meisje nam plaats voor de piano, en zonder een woord te spreken sloeg zij enkele lichte accoorden aan, dan speelde zij verder met halfgesloten oogen »Melancholie" van Grieg. Tante Sabine had zich zachtjes ver wijderd en ging aan hare huiselijke bezigheden. Nauwelijks waren zij alleen, of het gelaat van Paul Meunier veranderde als bij tooverslag. Het convemioneele lachje verdween en maakte plaats voor een ander van zeldzame bekoorlijkheid Met bijna teederen blik zag hij naar het geliefde meisje en kwam naast haar staan, zoodat zijn arm hasr r.acht aanraakte. Zij voelde zijn nabijheid la beefde, Haar spel werd onzeker, haar vingers verstijfden. Maar spoedig herkreeg zij zich weer en speelde vleiend en dringend alsof zij sprak Toen hare handen het slotaccoord aanhielden, zat zij stil, onbeweeglijk en sloot de oogen, Paul Meunier boog zich over haar heen en fluisterde Mijne Mona! Paulweerklonk het nauwelijks hoorbaar. Doch plotseling, als vreesde hij le ver te zijn gegaan, veranderde zijn ge heele uiterlijk. Hij verzocht haar verder te spelen en gin^ aan het venster slaan, waar hij in gedachten verdiept en met saamgetrokken wenkbrauwen buiten bleef staren. Mona werd verlegen, zij wilde spelen_ doch hare zelfbeheersching was ver dwenen. lagszjsdea Midsdssüogsn. Grenshandel. Daar de prijs der benzine te Budel- Schoot veel lager is dan over de Bel gische grens koman dagelijks auto mobilisten en motorrijders hier benzine innemen. De prijs is hier 15 cent en in België 3 franc (21 cent) per liter. Den laatsten tijd worden door personen van hier veel goederen te Hamont gehaald, terwijl de Belgen hier spek, schoenen enz, hier komen koopen. Een liofelyke echtgenoote. Twee veldwachters hebben A. v. d. Hechtgenoote van J. v. V. te Oss gearresteerd en voor den Officier van Justitie te 's Hertogenbosch gebracht. Zij had haar echtvriend in een strooien schuurtje, waar hij lag te slapen, op gesloten en daarna het schuurtje in brand gestoken. Van V. kon zich echter nog bijtijds redden, door een gat in den wand te maken en er door le kruipen De aanhouding van mej. v. d. II is geschied op grond van poging tot moord en brandstichling. Hevig onweer boven Drenthe. Vrijdagmiddag heeft boven Z. O. Hij beet zich op de lippen, 't Was fataal 1... Hij moest spreken, nu of nooit, dat gevoelde hij, doch hij miste den moed er toe.... En toch, de gedachte zelfs, dat hij haar kon verliezen, was hem ondraaglijk. Onwillekeurig begreep Mona, wat er er in ham omging. Zij gevoelde als bij ingeving den strijd, die door hem ge streden werd. Een strijd, dien hij aan ging om haar? Zou hij hem doorstaan? Zouden zijn wilskracht, zijn karakter, zijn hart en zijn liefde groot genoeg zijn?.... Zij vreesde het tegendeel,'t was haar alsof zij het oegin van een groot komend leed tegemoet ging. Hij trad op haar toe Mona Liza, ik moet u spreken.... Zij antwoordde niet, doch keek hem vrij in de oogen.... Ik zal vanavond komen, ging hij voort, wanneer u hel toestaat... ik m jet voor tante Sabine medicijnen medebrengen.... Nu heb ik spreekuur. Goed, ik verwacht u. Goeden morgen, juffrouw Mona, sprak hij op vormelijken toon, terwijl hij de deur opende. Mona bleef in hare kamer. Zij hoorde hoe hij afscheid nam van haar moeder, met de belofte tegen den avond terug te komen. Zij was alleen.... Moest zij nu schreien of jubelen? Hij beminde haar, hiervan was zij ten volle overtuigd? En was dat niet reeds voldoende om haar ge lukkig te maken. Doch plotseling beving haar weer dat gevoel, die angst voor een komend leed Wat kon dat wezen Zij had hem reeda tang heroind. in..

Peel en Maas | 1927 | | pagina 5