Tweede Blad van „PEET. II MAAS
IPplïjfte Voeten
Fietstochten
Het Onze Vader.
9?
Heer Henrick, Prediker
te Venray
FEUILLETON
Uit de Landbouwwereld
Gemengde Berichten.
ERDAG SO JULI 1927
48e Jaargang. No. 31
door A. F. VAN BEURDEN.
I.
Er zijn ten allen tijde mannen ge
weest, die nederig van natuur en
medelijdend van gemoed, gaarne
hun kunnen en willen ten beste gegeven
hebben tot heil van hun medemen-
schen.
Zij hadden door hunne studiën en
begaafdheden kunnen schitteren in
de wereld, maar verkozen den om
gang met de kleinen en de eenvou
digen.
Zoo treffen wij in de Venraysche
geschiedenis en wel in die van het
nog bloeiende klooster Jerusalem,
eene aantrekkelijke figuur, die van
Heer Henrick van Assel, een geleerd
priester, die te Parijs aan de beroem
de universeit, naar wij meenen, ge
studeerd had en die een vriend was
den wijdvermaarden paedagoog en
broeder „des gemeenen levens", Flo-
rentius van Deventer.
De Zusterkens van Jerusalem te
Venray, die in 1423 hun klooster
leven begonnen waren, door de
milddadigheid van Goert van Voer-
loo en Syben Hinselmans waren arm,
zoodat er in het convent soms honger
dreigde; de religieuzen hadden geen
bedden, maar sliepen op stroo of op
oude linnen rosdoeken van karren.
Maar zij waren welgemoed.
Pijnlijker voor haar was het, dat
ze geen geestelijken leidsman hadden,
alhoewel de pastoors van Venray en
de omstreken haar wel genegen
waren.
Heer Henrick van Assel had van
hun geestelijken nood gehoord en
besloot zich over de arme Zusters
te ontfermen, Hij was overal als een
„glorieus prediker" gevierd en ging
in de kleedij der broeders des ge-
meijnen levens te Deventer, met een
toog, zwarten schoudermantel en
kap. Zijn voornemen om naar Ven
ray te trekken, werd nog op proef
gesteld.
Aan de Niers, bij het dorp Asper-
den bij Goch, aan onze grens ge
legen, lag het adellijk Stift Graven-
dael of Nieuwklooster, een spruit
van het Roermondsche O. L. Vr.
Munster.
Het is nu eene boerderij, maar de
kloostergangen bestaan nog. Daarin
verbleven een aantal hoogadelijke
dames, die onder de leiding eener
abdis daar den regel der Cisterciën-
sers volgden.
Daar hadden ze ook een kapelaan
of leider noodig en men vroeg aan
Heer Hendrick van Assel of hij daar
heen wilde komen en zich belasten
met de zielzorg.
Hij zou er alles in overvloed vin
den en men vroeg hem om over te
komen. Hij voldeed daaraan, maar
hij wikte en weegde het goed en 't
kwaad, dat hij er vond. Allereerst
stond hem de weelde tegen, die er
heerschte. Ook dat de Kanonikessen
buiten verlof der abdis eigendom
bezaten; nog, dat men te veel met
wereldsche lieden omging.
Hij preekte daartegen en wilde
de nonnen terugbrengen tot den
eenvoud des harten, tot ommekeer
van zeden, herinnerend aan de drie
door haar afgelegde geloften.
Daar deze soort adellijke instituten
7.
Wanneer men valt, staat men ook
weer op... nietwaar, kleine man Maar
nooit weer doen, hoor, mijn bengel I
Ik feliciteer u, Dimier, ge hebt hier
een klein schepseltje, aan wien groote
genaden geschonken zijn.
Ik ben zeer, zeer gelukkig, zeide
Dimier eenvoudig oprecht. De Hemel
en u, dokter, zij hiervoor dank gebracht.
Kom, kom, Dimier, ik heb er
werkelijk niets toe bijgedragen.
Hij onttrok zich haastig aan alle
dankbetuigingen, want hij gevoelde,
dat God in deze kamer Zijn intrek
genomen had, langs het pad der dank
baarheid
Eveline zong vroolijk in de keuken.
Een heerlijke kgffielucht geurde door
het huis.
Mij dunkt, mijn taak is hier vol
bracht, zeide ^de dokter, terwijl hij
opstond. Geef u dién kleine herrezene
voorloopig maar wit melk en gaat u
dan later een beetje met hem wandelen
zonder hem evenwel te vermoeien
Ja, antwoordde Dimier. Ik ga
vandaag niet naar jhet kantoor, ik zou
trouwens op mijn kantoorkruk in slaap
vallen. En dan, zoo'n dag moet gevierd
worden, 't Is als Palm-Zondag midden
den herfst.
over 't algemeen vrij wereldsch wa
ren, waren de Kanonikessen tegen
strenge discipline, waarom ook fe
Nieuwklooster de preeken van Heer
Hendrick niet al te best opgenomen,
waarom hij dan ook vertrok en er
den voorkeur aan gaf in het arme
kloostertje te Venray te gaan leven
tusschen de bescheiden en arme
nonnetjes van Jerusalem.
Daar was hij tevreden en geëerd.
Heer Hendrik beschreef de hooge
Kanonikessen in den trant van de
Imitatio Chrisii van Thomas a Kern-
pis of Hamerken als volgt
„Maar vrouwluden en syn niet
licht af te trecken van heuren ge
voelen ende staen seer op eygen
wil, dat wclck groete twiedracht
onder hen maakt en ongeestelijck-
heijt, als men vint in velen cloes-
ters. Ende als men niet halt, wat
Godt belóvet is, soe vergeet men
Godt weder".
AIzoo ging Heer Henrick van
Assel naar het Venraysche Jerusalem.
Hij hield een schoone toespraak
de nederige zusterkens knielden en
verzochten hem haar herder te willen
wezen. Ook de beide stichters ver
zochten hem om hulp.
t Was wei een hard gelag. Hij
zag de groote armoede en zijn hart
werd met medelijden bewogen.
Hij wilde '1 haar niet weigeren en
verzocht eerst verlof aan d:n Bisschop
van Luik.
Het bezit der Zusters was klein
ook in huisraad. Zij bezaten slechts
vier tafelmessen, die bij het eten
omgingen. Zij dronken daarbij aan
tafel water, omdat de gewone volks
drank of scherbier haar nog te duur
was. Boter of vet op het brood kon
t niet lijden en het moes werd bij
gebrek aan lepels en vorken met een
houten spaander gegeten.
Zij zochten vrienden op om toe
stemmingvan den Luikschen Bisschop
voor hun Heer Henrick te bekomen,
zij konden een rector en een visitator
kiezen de pastoor Heinzan van
Lobbrock, pastoor deken te Grave
draalde ook niet, om de noodige
volmachten te verstrekken.
De oude kerk van Venray bestond
toen nog en de tegenwoordige
majestueuze toren stond er nog niet
als baken voor het geheele omrin
gende land tot verre naar alle wind
streken.
Nederig was Venray's parochie
kerk, nog nederiger het Klooster
ken. (Wordt vervolgd).
Stukgeloopen, Geblaard of Branderig,
verzacht en geneest me» met PUR01
Vraagstuk voor Stad en
Platteland.
Hier kunnen stad on platteland
elkaar de hand reiken.
Het straatvuil komt weer in eere.
Jarenlang meende de landbouw Li
zonder dat te kunnen stellen stalmest
en kunstmest, vaak alleen de laalsie,
waren de bronnen der bemesting M
versmaadde den compost, ook toen de
weinig geld deed, en toen later de
prijzen zeer slegen ten gevolge v<;n de
hooge transportkosten, toen dacht men
er helemaal niet. meer over omstraal
vuil of compost te laten komen.
Den laatsten tijd begint men er
echter anders over te denker». Er zijn
op lal van gronden en bij onderschei
dene gewassen ziekten ontdekt, waar
men eerst vrij machteloos tegenover
stond, msar later kwam men tot de
ontdekking dat straatvuil in vele geval
len een goede remedie was, welke
bodem en gewas weer gezond kon
maken.
Ook liggen er in verschillende pro
vincies, b.v Drente, nog heel wat gron
den te wachten op ontginning, en daar
voor is straatvuil zoo niet onontbeerlijk,
dan toch zeer gewenscht.
Wie de ontginningen in de laatste
25 jaren lot stand gekomen, heeft na
gegaan, en een vergelijking heeft
kunnen maken tusschen die, welke met
en andere, die zonder straatvuil zijn
ontgonnen, heeft ongetwijfeld opge
merkt dat de eerste in den regel het
best' aansloegen en later ook in de
meest gunstige conditie verkeerden.
Is, zooals de heer Hudig, directeur
aan het Groninger Proefstion, onlangs
schreef: »Duizender» hectaren schreeu
wen om vuil." En nu is de zaak zoo,
dat vele steden met het vuil verlegen
zitten, en die verlegenheid wordt bij de
toename der bevolking steeds grooter
Men kan hst vuil niet ophoopen, er
komt dagelijks te veel; het moet gere
geld weg en spoedig weg.
Zoo is men lot verbranding overgegaan
maar dat is wel een vlug werkend
proces, doch duur, zeer duur De be
iastingbetalers weten er u van te ver
tellen. Oppervlakkig zou men zeggen
de oplossing is eenvoudig, het vuil
moet naar buiten, dan is de stad het
kwijt en het plat eland geholpen
bovendien de landbouw en 't algemeen
belang worden 'er door gediend. Op die
redeneering valt nieis af te dingen,
niettemin stuit de uitvoering op bezwa
ren
De twe hoofdbezwaren noemden we
feitelijk al le Kan het platteland het
vuil geregeld in vlug tempo, als voor
do stad noodig is afnemen 2e Kan
het vuil aan den boer geleverd worden
tegen een billijken prijs, die rendeeren
kan Dit vraagstuk moet door belang
hebbenden van beide partijen onder
de oogen worden gezien dit wordt
dan ook reeds gedaan, 't Is iets voor
de landbouworganisaties, die het vuil
moeten afnemen en aan haar leden
distribueeren.
De N. V. »Het Landschap" wil een
begin maken en aan de Di entsche
landbouwers een aantal scheepsvrachten
leveren tegen f 1,50 per ton voor den
wal. Voor een behoorlijke werking
wordt pl.ra. -7Q ton per H-A. noodig
geoordeeld, dat wordt dus een dikke
honderd gulden per bunder.
Centraal Bureau en
kalimaatschappij.
Hel Centraal Bureau is het Centrale
Aankoopiichaam voor den Nederland
schen georganiseerden landbouw,
gevestigd te Rotterdam. Het heeft voor
een paar jaar reeds zijn 25 jarig be
slasn herdacht en kon loen wijzen op
de bsteekenisvolle positie, die het in
de landbouwwereld ten aanzien van
den aankoop van kunstmeststoffen en
voederarlikelen innam. Sedert is de
omzet nog wesr aanmerkelijkg stegen:
Voor '26 valt zelfs te conslateeren een
toename met rui.n 18 pCt. van de
kunstmeststoffen, en met ruim 42 pCt
vein de voederarlikelen.
De financiësle positie van het Bureau
is dour dat alius ook zeer sterk gewor
den zoo kon over '26 de winstmarge
weer worden verlaagd, en ook het
onkoslen percentage, dank zij den
grooleren omzet, belangrijk lager
komen.
Een der voornaamste en duurste
meststoffen, de Chilisalpeler, wordt
door het C B. zelf geimporteerd. Wal
andere meststoffen bestreft, b.v. de
kah'zouten, beslaat geen band recht
streets met de producenten
Het Doorzitten bij Wielrijden, een
door de zon verbrande Huid, Schrij
nen en Smetten verzacht en geneest
men met
Doos 30, 60, Tube 80 ct.
Voorheen kon het C. B. zich direct
verstaan met net Duilsche Kalisyndi-
kaat, maar dit is anders geworden nu
de vroegere concurrenten, de Fransche
en de Duilsche producenten te
zamen voor ons land hebben opgericht
de N. V. Vereenigde Kalima&lschappij.
De overeenkomst is, naar we meenen,
aangegaan, voor den tijd van vijf jaar,
en als gevolg daarvan zal de verkoop
van kalizouten moeten geschieden tegen
officieele prijzen.
Het Bureau met een tweehoofdige
directie is gevestigd Heerengracht 342
Amsterdam, als vonnoolen heeft de
N. V. twee bankinstellingen de Con
tinental Handelsbank. Amsterdam, en
het Credit foncier d'Algérie et de Tune
sie le Parijs.
Ook hel Centraal Bureau heeft nu
met de Kalimaalschappij voor den ver
koop van kalizouten voor het aanstaand
gebruiksseizoen een overeenkomst aan
gegaan, maar dat ging niet zoo vlotin
zijn werk, lezen we in de »Mededeelin
gen" van het C. B
Er zijn drie groepen van contractan
ten één omvat de handelaren, die
oorspronkelijk Duitsche kalizouten
invoerden, de tweede de handelaren in
Elzasser kalizouten, de derde, die we
de coöperatieve groep zouden kunnen
noemen, het Centraal Bureau en den
Noordbr. Chr. Boerenbond
Ieder dezer groepen had natuurlijk
haar bijzondere wenschen, en zoo
moest er over en weer heel wat ge
sproken wo den.
De vroeger als importeur fungeerende
handelaren of centrale coöperaties zijn
nu herdoopt in contractanten met de
kalimaatschappij. Het importeurschap
komt nu voor ons land slechts toe aan
meergenoemde N. V 't Was te ver
wachten, dat vroeg of laat Duitschland
en Frankrijk (Elzas) zich met elkander
zouden verstaan. Wij lezen, dat Duitsch
land 70 pCt., Frankrijk 30 pCl. zal
leveren van de kali, welke de Neder-
landsche landbouw betrekt.
Weet gij
Weet .gij dat er sedert 5 jaar een
Vereeniging voor Veearbitrage beslaat
dat het lidmaatschap voor personen
één gulden kost en voor vereenigings
leden slechts 25 cent, indien 75 pCt
der leden, en 50 cent als 50 pCt. van
de leden toetreedt; dat de Vereeniging
geen gebrek heeft aan geld, maar wel
aan menschen
dat er in 1926 een 4-tal zaken werden
behandeld, waarvan één werd geschikt,
één afgewezen en in 2 waarvan de
eischer in het gelijk werd gesteld
Weet gij, dal arbitrage veel onheil
kan voorkomen dat anders een proces
soms jaren kan duren en groote kosten
kan meebrengen
Weet gij van 't proces, dat nog
hangende is, waarbij een veehouder
is geruïneerd, omdat de man eerst
f 1400.later nog eens f 1600.moest
storten, terwijl hij niet weet, wat hem
nosr meer boven 't hoofd hangt?
Weet gij, dat tegenover elk tientj?,
hetwelk gn bij arbitrage als verliezende
partij wellicht moet b:ilaton, een briefj
van honderd gulden zou staan indien
het proces voor de gewjne rechtbank
was gevoerd
Wenkan en mededeelingen.
Waarom is de weidegang voor het
vee zoo nuttig? Om den gunstigen
invloed van lucht, licht en beweging
de wei, omdat de dieren daar doo
het weer gehard worden, een sterke
constitutie krijgen. Maar daarom niet
Heen. Ook en niet minder door het
ersch en saprijk grasvoeder. Dat alles
te zamen is noodig voor het behoud
der gezondheid.
Men kan de dieren, als ze op sial
blijven, het gemis aan versch groen
voeder ten deele vergoeden door hun
ingekuild bietenloof b.v. toe te dienen,
als in Friesland o a. geschiedt, maar 't
onderzoek van Mommsen toonde aan,
dat hiermee de zaak niel in orde is.
Als het vee sleeds op stal bleef, bleken
de beesten bij zulk een voerdering
eerder versleten.
Proeven in Amerika deden zieü, dat
9 dieren bij weidegang van de kalk-
zouten in het rantsoen meer profiteer
den dan wanneer ze op stal werden
gehouden het heenderengestel ontwik
kelde zich in mindere mate, Is weide
gang dus noodzakelijk voor alie slal-
dieren, het meest geldt dit voor het
jongvee, dat zich nog goeddeels ont
wikkelen moet. Deze dieren kunnen
slechts gezond en sterk worden, als ze
van de buitenlucht en de beweging in
de wei kunnen genieten. Br.
Zorg voor een gcnotvollen ouden dag
Ouderdom is niet enkel een kwestie
van jaren. Velen voelen zich jonger op
70jarigen leeftijd dan anderen van 60
of zelfs 50 jaar. Dit is een ontegen
zeggelijk feit, en men kan er verschil
lende oorzaken voor aangeven. Gewoon
lijk hebben ouden van dagen met een
jong gemoed behoorlijk zorg gedragen
voor hun nieren. Een oude spreekwijze
zegt: »Als gij uw nieren gezond houdt,
houden deze u gezond."
En ouden van dagen kan zooveel
leed bespaard worden, want veel rug
pijn, urinestoornissen, ischias, spit,
rheumalische pijnen en graveel worden
dikwijls noodeloos geleden. Den nieren
ontbreekt het vaak aan hulp Zij be
hoeven de bijzondere versterkende hulp
van Foster's Rugpijn Nieren Pillen.
Door de opwekkende kracht van dit
niermiddel wordt de werkzaamheid der
nieren hersteld het versterkt de nieren
en helpt deze om het bloed te filtreeren,
terwijl de afmattende ziekteverschijn
selen der nieraandoening verdwijnen.
Waarom zouden ouden van dagen nog
langer lijden, als zij de benoodigde
hulp onder hun bereik hebben?
Verkrijgbaar (in glasverpakking met
geel etiket let hier vooral op) bij
potheken en drogisten f 1 75 per
flacon 33
Eveline lachte en z.-ide: »D/inkt u
niet een kop koffie, dokier?"
Hij dankte. »Voor alles wil ik naar
Daniels en Saville gaan, om hun de
gord^ lijding mede te deelen. De he«le
buurt zal deelnemen in uw vreugde,
dat is stellig 1
Abel zat reeds aan lafel voor zijn
melkkommetje en vroeg ploke ing:
Hebben de vogels die pit-wiet
roepen, ook vleugels?
Dokter Meunier, die reeds op der.
drempel stond om weer te gaan, ant
woordde
Ja, zeker, alle vogels hebben vleu
gels en alle kleine zieltjes ook.
Bijna was het zieltje van hun Ben
jamin ook weggevlogen dachten de
ouders 't had slechts weinig ge
scheeld en zij staarden den aan den
dood ontsnapten kr.aap aan als ware
hij inderdaad van den dood verrezen.
Nauwelijks was de deur achter dokter
Meunier gesloten of hij ging naar
boven om bij Daniels aan te kloppen.
Tante Sabin$- opende hem de deur,
.terwijl een tamme meerle haar op den
^choufler zat.
Waarlijk! de dooden staan op en
de lammen loopen, zeide hij vroolijk.
Slechts met moeite bedwong hij zijn
innërjlijke ontroering.
De' oude vrouw verontschuldigde zich:
Wel, dokter, ik gevoelde mij zoo
goed vanmorgen en ik wil mijn oude
beenen toch niet laten roesten.
Prachtig, prachtig 1
Mona Liza, die de stem van den
dokter herkend had, kwam naderbij,
en zonder hem te groeten, ais ware hij
niet weg geweest, vroeg zij met inge
houden adem
En de kleine Abel?
O, die drinkt weer zijn melk,
zooals iederen morgen, zeide hij opge
ruimd, terwijl hij den blik niet kon
afwenden van Mona's bezorgd gelaat
Is het inderdaad waar?... heusch
waar? O, mijn God, wat ben ik blij!
Ik heb zoo gosd geslapen, dat ik met
werkelijk schaamde vanmorgen loen ik
wakker werd en zag, dat de zon reeds
zoo hoog aan den hemel stond. Lazare
Saville had toch wel gelijk...
PI ebt ge hem gesproken
Ja, gisteravond in het portaal. Hij
sprak weer, zooals niemand spreekt, en
hoe goed zou het wezen indien velen
deze woorden hoorden. Van God spreekt
hij nooit en toch denkt men steeds
aan Hem in zijn nabijheid, 't Is mij
altijd zoo vreemd te moede.... Hij is
een eigenaardig man.
Ja, een zeer merkwaardige, geheel
bijzonder mensch, zeide dokter Meunier,
en wendde het gelaat af, onaangenaam
getroffen.
De papagaai begon op haar slok te
schreeweh en de kanarievogels gingen
een oorverdoovenden wedstrijd met haar
aan.
Het morgenconcert mijner be
schermelingen, zeide tante Sabine.
Mona, laat de dokter in het zijvertrek,
men kan hier zijn eigen woorden niet
verstaan.
Zij traden Mona's werkkamer binnen.
Beiden zwegen en zij weagden het niel
elkander aan le zien....
Wil u mij iets voorspelen, juffrouw
Mona?
Het meisje nam plaats voor de piano,
en zonder een woord te spreken sloeg
zij enkele lichte accoorden aan, dan
speelde zij verder met halfgesloten
oogen »Melancholie" van Grieg.
Tante Sabine had zich zachtjes ver
wijderd en ging aan hare huiselijke
bezigheden.
Nauwelijks waren zij alleen, of het
gelaat van Paul Meunier veranderde
als bij tooverslag. Het convemioneele
lachje verdween en maakte plaats voor
een ander van zeldzame bekoorlijkheid
Met bijna teederen blik zag hij naar
het geliefde meisje en kwam naast
haar staan, zoodat zijn arm hasr r.acht
aanraakte.
Zij voelde zijn nabijheid la beefde,
Haar spel werd onzeker, haar vingers
verstijfden. Maar spoedig herkreeg
zij zich weer en speelde vleiend en
dringend alsof zij sprak Toen hare
handen het slotaccoord aanhielden, zat
zij stil, onbeweeglijk en sloot de oogen,
Paul Meunier boog zich over haar
heen en fluisterde Mijne Mona!
Paulweerklonk het nauwelijks
hoorbaar.
Doch plotseling, als vreesde hij le
ver te zijn gegaan, veranderde zijn ge
heele uiterlijk. Hij verzocht haar verder
te spelen en gin^ aan het venster slaan,
waar hij in gedachten verdiept en met
saamgetrokken wenkbrauwen
buiten bleef staren.
Mona werd verlegen, zij wilde spelen_
doch hare zelfbeheersching was ver
dwenen.
lagszjsdea Midsdssüogsn.
Grenshandel.
Daar de prijs der benzine te Budel-
Schoot veel lager is dan over de Bel
gische grens koman dagelijks auto
mobilisten en motorrijders hier benzine
innemen. De prijs is hier 15 cent en in
België 3 franc (21 cent) per liter. Den
laatsten tijd worden door personen van
hier veel goederen te Hamont gehaald,
terwijl de Belgen hier spek, schoenen
enz, hier komen koopen.
Een liofelyke echtgenoote.
Twee veldwachters hebben A. v. d.
Hechtgenoote van J. v. V. te Oss
gearresteerd en voor den Officier van
Justitie te 's Hertogenbosch gebracht.
Zij had haar echtvriend in een strooien
schuurtje, waar hij lag te slapen, op
gesloten en daarna het schuurtje in
brand gestoken. Van V. kon zich echter
nog bijtijds redden, door een gat in
den wand te maken en er door le
kruipen De aanhouding van mej. v.
d. II is geschied op grond van poging
tot moord en brandstichling.
Hevig onweer boven Drenthe.
Vrijdagmiddag heeft boven Z. O.
Hij beet zich op de lippen, 't Was
fataal 1... Hij moest spreken, nu of
nooit, dat gevoelde hij, doch hij miste
den moed er toe.... En toch, de gedachte
zelfs, dat hij haar kon verliezen, was
hem ondraaglijk.
Onwillekeurig begreep Mona, wat er
er in ham omging. Zij gevoelde als bij
ingeving den strijd, die door hem ge
streden werd. Een strijd, dien hij aan
ging om haar? Zou hij hem doorstaan?
Zouden zijn wilskracht, zijn karakter,
zijn hart en zijn liefde groot genoeg
zijn?.... Zij vreesde het tegendeel,'t was
haar alsof zij het oegin van een groot
komend leed tegemoet ging.
Hij trad op haar toe
Mona Liza, ik moet u spreken....
Zij antwoordde niet, doch keek hem
vrij in de oogen....
Ik zal vanavond komen, ging hij
voort, wanneer u hel toestaat... ik
m jet voor tante Sabine medicijnen
medebrengen.... Nu heb ik spreekuur.
Goed, ik verwacht u.
Goeden morgen, juffrouw Mona,
sprak hij op vormelijken toon, terwijl
hij de deur opende.
Mona bleef in hare kamer. Zij hoorde
hoe hij afscheid nam van haar moeder,
met de belofte tegen den avond terug
te komen.
Zij was alleen.... Moest zij nu schreien
of jubelen? Hij beminde haar, hiervan
was zij ten volle overtuigd? En was
dat niet reeds voldoende om haar ge
lukkig te maken. Doch plotseling beving
haar weer dat gevoel, die angst voor
een komend leed Wat kon dat wezen
Zij had hem reeda tang heroind. in..