Abdijsiroop Stop dien hoest... ^"IFbuföand" eekblad voor VENRAY, HORST en Omstreken, Tweede blad. Ruwe, Schrale Handen geneest men met PUROL Brieven van Pieter Paulus- F FTJII-i L.FTÖ N Het geheim van den millionnair. "verrekkingen dadelijk wrijven met Akker's Kloosterbalsem We leven langer Het wegenfonds Harde werkelijkheid. Zaterdag 17 October 1925 46e J«ar9«n0 No. 42. _PEEL EN MAAS PER KWARTAAL: W BHmPRIJS DEK AÜVERTENTIEN voor net Duiteoiana elke regej meer /»/j c» s e Uitgave van FIRMA VAN DEN MUNCKHOF, VENRAY Telefoon 61. Advertentiën bij abonne- aizonaen. nummert» o i. ment groote reductie- 3. Ik had het in mijn laatste brief over de gemeentewoningen en vroeg aan onze lui in den gemeenteraad waarom ze altijd de huur van die woningen lager zetten dan ze behoort te zijn om de gemeenschap geen verlies te laten lijden. Ik vroeg waar om ze er niet bij vertellen dat je dan ten slotte aan belasting evenveel meer betalen moet dan wat je aan huur te weinig geeft. Nou heb ik op die vraag geen gptwoord gekregen, omdat niemand mijn 3flres weet. Ik houd me name lijk schuil, wat ik wel een beetje laf van me zelf vind, piaar waar ik goede redenen voor heb, .die ik je later wel eens zal schrijven. Maar als ze mijn adres wisten had ik zeker brieven gekregen waarin zooiets zou staan als dit„man je bent dol dacht je dat die huurders dè gulden belasting betaalden als vergoeding voor de gulden huur die ze te weinig be)a|en. Dat laten we toch de bourgeoisie betalen," Kijk eens als ze me dat nou ge schreven hadden, dan had ik me er gemakkelijk van kunnen afmaken door te zeggen „man, jij noemt mij dol, maar jij bent een ezelskop. Jij bent op weg naar de socialisatie en als er gesocialiseerd ts, Is er geen bourgeoisie meer. Waar die zit weet jk niet, want je wilt ze niet zooals In Rusland ophangen Of uithongeren maar ze is er niet meer, want dat hebben we allemaal gezegd. Maar als er geen bourgeoisie is, kun je ze ook niet laten betalen, en dus motten wij arbeiders, zelf in belasting betalen, wat we aan huur te weinig geven en dat blijf ik gewoon weg verlakkerij noemen?' Maar nou w|l ik 't me eens niet zoo gemakkelijk maken en aannemen dat die bourgeoisie er nog tientallen jaren zijn zal. Socialisatie gaat ook zoo gauw niet, wordt gezegd. Goed, dus de bourgeoisie betaalt. Nou hebben ze in een groote stad, zooals Amsterdam, zoo wat een twintig duizend gemeente- en ver- eenigingswoningen denk ik, waar de gemeente op de huur toelegt. Als het een gulden per week is is het niet meer host dat de gemeen schap een milllaer) per jaaf. Als we nou doorgaan met bouwen en bij passen wordt dat binnen een paar jaar eenige millioenen. Van het rijk krijgt de stad niet veel. Colijn zal niet veel loslaten; die mot trouwens eerst eens aan z ijn rijkspersoneel denken zoodra hij wat over heeft, want die klagen, nou daar weten we alles van en eerlijk gezegd vind ik dat die meer recht hebben dan de huurder waarover we hef hebben. Maar Colijn zou trouwens van dezelf- 89. Mijnheer Torold verzekerde mij noch tans, dat hij met den lijkroof niets had uit te staan, en hij verwonderde zich grootelijks, hoe den overledene uit de dichtgesoldeerde en vast toegeachroefde kist gekomen was. En daar hij boven dien eigenaar is van heel Heaton, achtte ik het maar beter mijn mond te houden. Ik weet wel, wat menschen van mijn verstand past. Het ware je plicht geweest, naar mij toe te komen, zeide de pastoor streng. Neen, neen, mijnheer de pastoor, dat zou maar kwaad bloed gezet heb ben. Mijnheer Torold is wel bij den grafkelder geweest, maar hij heeft het lijk niet weggenomen. En ik beweer, dat hij het wel ge daan heeft! viel Lestrange met klem hierop in. O, jijl Jij verbeeld je een heelen hoop te weten en op den keper be schouwd weet je niets. Als ik niet, toen ik een glaasje te veel had, dien dikken kerel gezegd had, dat mijnheer Torold bij den grafkelder geweest was, dan zou je niks niks niemendal weten. Als de oude Jarks boven zijn beer is, dan babbelt hij allerlei dwaze dingen de bourgeoisie het geld moeten halen als de gemeenteraden, want het zijn dezelfde lui die ;n het rijk en in de gemeente wonen. Als ze nou in Amsterdam de bour geoisie alleen voor de arbeidershuur ders een paar millioen laten opdok ken dan ben ik toch bang dat we daar op den duur last mee krijgen. Niet dat de rijke lui, omdat ze hun belasting te hoog gaan vinden, eruit trekken. Dat beletten we ze door overal de belasting hoog te maken, ook in België, Frankrijk en andere landen. Dat is heel eenvoudig, lijkt je niet Neen, maar ik denk aan de moei lijkheid van het kapitaalbeheer. Daar motten we het nou eens even over hebben. Kijk eens, als je de kapitalisten in Amsterdam alleen voor de woning- huren zoo een paar millioen per jaar Iaat betalen, die dan als extraatje komen op hetgeen ze nu reeds dok ken en je zet dat spelletje nog wat voort ik zou toch wat graag mijn gas en electriciteit ook waf goed- kooper hebben en de tram niet te vergeten dan gaan er zoowat millioentjes uit hun beurs. Wat doen ze nou met die millioentjes Ze wonen in mooie huizen, hebben auto's en gaan op reis. Goed, dat kan een hoop minder en het lijkt me zeker goed om overdadigheid tegen Je gzan, Voor de lui zelf is het ook best. Maaf daaraan maken ze niet hun heele inkomsten op. Ik spreek nou van de erg rijken, van wie we het hebben motten. Ze beleg gen namelijk een groot deel van hun inkomsten. Hoe weet je dat, vraag je me? |k lee$ het jij c(e Hral'- Tel kens lees ik var) zoo'n ding, emissie noemen ze het, geloof ik- Als een fabriek zich uit mot brei den of een nieuwe wordt gebouwd dan geven ze aandeelen uit en plaat sen obligaties om geld te krijgen. Dat geld moeten dezelfde lui geven, die wij meer plukker) willen ier wille van onze woninghuurders, gasver bruikers enz. Wordt hun nou onmo gelijk gemaakt om geld voor die emissie te geven dan kan zoo'n fabriek zich niet uitbreiden Qf er kan geen niegwe qpgericht worden. Dan zijn wij, lui, het slachtoffer. Wij zelf wel niet, maar onze kornuiten. Want onze bevolking neemt toe en er mot beslist meer werkgelegenheid komen. Er is a| veel te weinig werkgelegen heid. En om die werkgelegenheid te krijgen hebben wij o.a. het geld van de kapitalisten noodig, Maar drprgmel, zeggen jullie, dat kan de gemeenteraad toch zelf doen. Zij kunnen toch zelf bedrijven op richten en uitbreiden. Ja, zeg ik, dat dacht Ik ook, maar waarom doen ze dan aldoor stomme dingen Waar om bouwen ze woningen die de huurders niet betalen kunnen Want zoolang ze dat doen kunnen ze geen bedrijven leiden. Nou kan je me nog een ding zeg gen, dacht ik zoo bij me zelf. Als nou de huurder de gulden npt een klein kind. Wie is die.... die dikke kerel, van wien hij spreekt vroeg Sophie. Mijn andere getuige, hernam Lestrange schielijk. Je kunt gaan, Jarks. Stuur Cicero hier. De dikke Cicero Gramp, gekleed in een nieuw confectiepak trad «ver den drempel, Op de vraag van den geestelijke be gon de spitsboef: Ik vond het lijk van dokter Warren in de eenzame hut op de heide. Maar niet het lijk mijns vaders, viel Sophie hierop in. Neon, ik zag alleen, hoe dit uit den grafkelder werd vervoerd. Onge twijfeld werd het lijk naar de afgelegen hut gebracht, om daar door mijnheer Torold te worden ontleed. Hij was onnoozel genoeg, om een bewijs van zijn goddeloos gedoe in de hut achter te laten. Dèhr 1 dit zeggende hield Cicero met veel komedie-vertoon een lancet omhoog, dat zegt genoeg I Pastoor Philips boog zich voorover, en nam het instrument in de hand. Het had een ivoren handvatsel, waarin de letters A. T. gegraveerd waren. Dit zoudt ge in de hut gevonden hebben? Ik heb het in de hut gevonden. Mijnheer Torold moet het daar ver loren hebben. Zoo niet hoe kwam het dan daar? Wees zoo goed mij die vraag te beantwoorden. Waarom hebt ge in deze aange legenheid u niet tot mijnheer Torold gewend vroeg Sophie. Ik wilde wachten.... welke hij elke week te weinig aan de gemeente betaalt eens zelf voor kapitaaluitbreiding gebruikte door ze b.v. trouw op de spaarbank te bren gen, die dan op de emissie voor de fabriek inschreef. Dan zouden we den kapitalist bij die emissie niet noodig hebben. Ja zou ik motten antwoorden, dat zou kunnen en dat zou heel mooi zijn. Je kreeg dan arbeiders-kapitalisten Dat is goed 1 Maar bedenk ik me ineensdaar schelden onze lui ook op Nou weet ik 't niet meer en schei er dus maar uit met dezen brief. Uw toegenegen. PIETER PAULUS. en Spier Kunt gij U nauwelijks verroeren van de pijn? Waarom laat gij U toch zoo onnoodig kwellen? Gij kunt die pijn direct verdrijven en U afdoend genezen. Laat U helpt verbluttend snel! Dit heerlijk verwarmende wrijfmiddel dringt tot diep onder de huid door en verdrijft snel de ziektestoffen, welke zich hebben vastgezet. Werkt daarQm onovertroffen bij rheumaUek. jicht, stramheid, stijve nek en spierpijnen. Per groote pot van 20 gram 50 cent. Alom verkrijgbaar Potten v. 50 gr. f 1.100 gr. f 1.75 nog voordcëllger. Om afzetterij te plegen, riep zij toornig. Dat is een hard woord, waarde .juffrouw! Wanneer ik mijnheer Torold het lancet hadde gegeven, dan zou ik zeker om een kleine belooning voor het vinden verzocht hebben. Maar mijn heer Torold beleedigde mij, waarmee. dat is mijn zaak. Ik laat mij echter niet ongestraft beleedigen, mejuffrouw! Ik nam mij voor den jongen man te straffen. Mijn vriend hier, kapitein Lestrange, was zoo vriendelijk, mij zijne hulp bij de opheldeling dier aan gelegenheid te doen toekomen. Daarom vertelde ik hem van mijn ontdekking. Zoo.... ik heb °r niets meer bij te voegen. U ziet daarin al weer het bewijs, nam Lestrange het woord, dat het mijnheer Torold was, die het lijk ver donkeremaande. Galooft ge nu aan zijn schuld Ik behoud mijne meening in elk geval voor mij, gaf pastoor Philips ten antwoord, die wel inzag, dat de zaak er voor Alex leelijk begon uit te zien. Ik nietriep Sophie ontstuimig, terwijl zij haastig opsprong. En al kwamen er vijftig menschen, die mij vijftig zulke lancetten lieten zien en de zooeven gehoorde bewering opperden, dan nog zou ik niet een enkel tegen mijnheer Torold gericht woord geloo- ven. Niet één enkelHij zal ons wel opheldering geven. Ik geloof onvoor waardelijk in hem En omdat te bewij zen, zullen wij zoo spoedig mogelijk in den echt treden Dat zult ge niet doenriep Le strange buiten zichzelven van woede. Iitgsrsader, Mideieelingia. Troost voor ouden vandagdn. De oude dag behoort een tijdperk van geluk en welvaren te zijn, niet een van ziekte en pijn, de nieren zijn vaak aansprakelijk voor het laatste. Rugpijn, aanvallen van rheumatiek, stijfheid, urinestoornissen en blaas- zwakle komen voort uit verzwakte nieren. Bij verwaarloozing bestaat ge vaar voor aderverkalking, waterzucht, graveel, spit, ischias en chronische rheumatiek. De door den tijd verzwakte nieren behooren versterkt en opgewekt te worden bij het eerste teeken van ongsleldheid, opdat niet langer onzui verheden in het bloed achterblijven en zich door het geheele lichaam ver spreiden. Geef de kwaal geen gelegenheid om vasten voet te krijgen. Foster's Rugpijn Nieren Pillen sullen onschatbaar voor u blijken. Menschen, die zich nog kwiek voelen op 80jarigen leeftijd, zeggen dat dit geneesmiddel een nieuw levenstijdperk voor hen opende. Foster's Pillen kunnen veilig gebruikt worden, zij werken uitsluitend op de nieren en blaas, niet op de lever, maag of inge wanden. Let op de verpakking in glazen flacons met geel etiket (alom verkrijg baar), waardoor gij zeker zijt geen verlegen buitenlandsch goed te ontvan gen. Prijs f 1.75 per flacon. 34 Bij de opening van de hygiëne-ten- toor.stelling te Londen heeft de parle mentaire secretaris van het ministerie van Openbare Gezondheid, sir Kingsley Wood, onder meer op eenige feiten ge wezen, waaruit blijkt, in hoeverre de hygiënische voorwaarden in Engeland gedurende de laatste 60 jaar verbeterd zijn. In 1875 \vas het sterftecijfer voor Engeland en Wales per 1000 inwoners 22. Gedurende het afgeloopen jaar be.- droeg het 12. Wat de kindersterfte betreft, gaf hij de volgende cijfers in 1875 beneden het jaar 153 per 1000. In 1924: 75. Wat den vermoedelijken levensduur betreft, kan hetzelfde worden gezegd, Ook hier is een toeneming waar te nemen sedert 1875. Hst gemiddelde kind van thans zal vijf jaar langer leven dan zijn grootvader. Deze cijfers gelden voor Engeland, maar in 't algemeen kan men, met eenige wijziging, een dergelijk ver schijnsel ook in Nederland waarnemen. Naar de Tel. verneemt, is de volgende maand reeds de indiening te wachten van een wetsontwerp tot stichting van het aangekondigde Wegenfonds. Daaruit zullen niet alleen voor een groot deel de kosten bestreden worden voor den aanleg en verbetering van de verkeerswegen, doch ook voor de ver beteringen van de rivierovergangen, die voor een goed wegennet een onmis baar element vormen. Evenwel ligt het in de bedoeling, om ook op de Waterstaatsbegrooting gelden te blijven uittrekken voor verbetering en onderhoud van wegen, zoodat niet alle kosten daaraan verbonden uit het wegenfonds zullen worden bestreden. Ik ben uw vader en ik beveel u, met mij mee te gaan 1 En ik ben mijn eigen meesteres, en weiger dat zeer beslist, gaf zij ijskoud ten bescheid Gij kunt mij geen vrees aanjagen, want ik geloof uw vertelseltjes eenvoudig niet. Ik evenmin, voegde de oude pas toor erbij. Wanneer mijnheer Torold terugkomt, zal hij zijn aanwezigheid te Heaton op dien bewusten avond en het verlies van zijn lancet verklaren. Dat zal hij voor de politie doen riep Lestrange op dreigenden toon. Neen, neen, mengde zich nu Cicero in het gesprek, toen hij zijn grootste vijandin, de politie, hoorde noemen, laten wij liever onder elkaar beraadslagen, wat eraan te doen is. Kunnen wij dit zaakje niet in der minne schikken, zoodat mijnheer Torold de straf voor zijn goddelooze daad ont loopt? Sophie zag den spreker met een on deugend lachje aan. Daarna keerde zij zich naar Lestrange, als den voornaam- sten deelhebber in dit afschuwelijk complot. Hoeveel eischt ge vroeg zij. De Peruaansche kapitein kromp ineen. Het beviel hem niet, dat men zoo on verbloemd deze vraag stelde. Ik begrijp u niet! zeide hij ont wijkend. Ge begrijpt mij zeer goed. Welke som verlangt ge, als ge zwijgt? Zeg vijfduizend pond! fluisterde Gramp hem toe. Lestrange schudde hem evenwel van zich af en ging met hoog opgericht De middelen voor het wegenfonds zullen naar men weet, voor een deel gevonden worden uit een, op alle soor ten van motorvoertuigen te heffen be lasting, alsmede uit de opbrengst van de rijwielbelasting welke geleidelijk, ten bate van het wegenfonds zal worden gebracht. voordat Uw verkoudheid ontaardt in een ernstige en moeilijk te genezen borstaandoening.Neem de kleine oorzaken weg en voorkom al dus de groote gevolgen met de ver zachtende en genezende Akker* 3 Overal per koker 130 f 2.75 4.50 L r I De groote flacon* zijn voordeeligcrl Uit de laatste jaarverslagen van nij verheidsondernemingen en van onze Kamers van Koophandel blijkt, dat er in het economische leven eenige ver betering is ingetreden. Er worden winsten gemaakt, afzetgebieden her overd, omzetten vergroot. Het was te voorzien, dat deze mededeelingen in breeden kring een stemming van op timisme zouden opwekken. »Wij zijn er door heen, eindelijk. Er wordt weer gewonnen." Zoo redeneeren velen on zer, nietwaar Helaas bestaat er op het oogenblik nog geen enkele reden voor zulk een optimisme. Wat een deel van ons nijverheidsleven gelukt is, zij het dan ook in nog zeer beperkte mate, is: herstel van rentabiliteit. Dit is even wel niet voldoende om herstel van een welvarend volksleven mogelijk te maken. Integendeel, het is zeer wel mogelijk, dat in bepaalde takken van nijverheid, tijdelijk goede winsten worden gemaakt, terwijl toch het volk in welvaart ach teruitgaat. Dit is op het oogenblik voor ons volk zelfs het geval. Zoo lang wij een abnormaal groot aantal werkloozen moeien doen deelen in de opbrengst van onze nijverheid, zonder dat zij aan de productie hebben deelgenomen, is er van volkswelvaart geen sprake. Voegen wij hieraan nu nog toe, dat voortdurend ondernemingen worden opgeheven, of ingekrompen, dan is het toch wel duidelijk, dat er nog geen sprake is van economisch herstel. En wie even verder kijkt dan de grenzen van ons land, ontwaart, hoe overal alles hoofd naar de deur. Ik zal mijn prijs noemen. Wel zoo! riep Sophie vol min achting. Wanneer ik op het politiebureau geweest ben, voegde hij er fluks bij,, en verliet de kamer. Cicero zag dat hem niets overbleef dan hem te volgen. Bij de deur keerde hij zich nog eens om en pinkoogde. Hij zal niet naar de politie gaan, fluisterde hij, is u met vijfduizend.... Er uit schurk donderde de pastoor hem toe en duwde hem de deur uit. Daarna keerde hij naar zijn stoel terug en keek Sophie aan. Welnu? zeide hij. Alex zal ons wel inlichten zeide zij op vasten toon. Maar wanneer Lestrange naar de politie gaat? Dat doet hij niet, antwoordde zij minachtend. Dat zal Cicero hem wel beletten. Inmiddels wacht ik op Alex... Dienzelfden avond soupeerde Sophie bij pastoor Philips. Tegen het einde van den maaltijd trad onverwachts Alex binnen. H:j zag er tamelijk neerslach tig uit, maar er lag geen spoor van vrees of bewustzijn van schuld op zijn gelaat.Na de gewone begrooting kwam hij bij Sophie en den pastoor zitten. Geen van tweeën achtte het noodig Alex in kennis te stellen van de tegen hem uitgebrachte beschuldiging. Nu hoe staan de zaken vroeg de eerwaarde heer pastoor. Wordt vervolgd.

Peel en Maas | 1925 | | pagina 1