Abdijsiroop
Stop dien hoest...
^"IFbuföand" eekblad voor VENRAY, HORST en Omstreken,
Tweede blad.
Ruwe, Schrale
Handen geneest
men met PUROL
Brieven van Pieter Paulus-
F FTJII-i L.FTÖ N
Het geheim van den
millionnair.
"verrekkingen
dadelijk
wrijven
met Akker's
Kloosterbalsem
We leven langer
Het wegenfonds
Harde werkelijkheid.
Zaterdag 17 October 1925 46e J«ar9«n0 No. 42.
_PEEL EN MAAS
PER KWARTAAL: W BHmPRIJS DEK
AÜVERTENTIEN
voor net Duiteoiana elke regej meer /»/j c»
s e Uitgave van FIRMA VAN DEN MUNCKHOF, VENRAY Telefoon 61. Advertentiën bij abonne-
aizonaen. nummert» o i. ment groote reductie-
3.
Ik had het in mijn laatste brief
over de gemeentewoningen en vroeg
aan onze lui in den gemeenteraad
waarom ze altijd de huur van die
woningen lager zetten dan ze behoort
te zijn om de gemeenschap geen
verlies te laten lijden. Ik vroeg waar
om ze er niet bij vertellen dat je
dan ten slotte aan belasting evenveel
meer betalen moet dan wat je aan
huur te weinig geeft.
Nou heb ik op die vraag geen
gptwoord gekregen, omdat niemand
mijn 3flres weet. Ik houd me name
lijk schuil, wat ik wel een beetje laf
van me zelf vind, piaar waar ik goede
redenen voor heb, .die ik je later
wel eens zal schrijven.
Maar als ze mijn adres wisten had
ik zeker brieven gekregen waarin
zooiets zou staan als dit„man je
bent dol dacht je dat die huurders
dè gulden belasting betaalden als
vergoeding voor de gulden huur die
ze te weinig be)a|en. Dat laten we
toch de bourgeoisie betalen,"
Kijk eens als ze me dat nou ge
schreven hadden, dan had ik me er
gemakkelijk van kunnen afmaken
door te zeggen „man, jij noemt mij
dol, maar jij bent een ezelskop. Jij
bent op weg naar de socialisatie en
als er gesocialiseerd ts, Is er geen
bourgeoisie meer. Waar die zit weet
jk niet, want je wilt ze niet zooals
In Rusland ophangen Of uithongeren
maar ze is er niet meer, want dat
hebben we allemaal gezegd. Maar
als er geen bourgeoisie is, kun je
ze ook niet laten betalen, en dus
motten wij arbeiders, zelf in belasting
betalen, wat we aan huur te weinig
geven en dat blijf ik gewoon weg
verlakkerij noemen?'
Maar nou w|l ik 't me eens niet
zoo gemakkelijk maken en aannemen
dat die bourgeoisie er nog tientallen
jaren zijn zal. Socialisatie gaat ook
zoo gauw niet, wordt gezegd.
Goed, dus de bourgeoisie betaalt.
Nou hebben ze in een groote stad,
zooals Amsterdam, zoo wat een
twintig duizend gemeente- en ver-
eenigingswoningen denk ik, waar de
gemeente op de huur toelegt. Als
het een gulden per week is is het
niet meer host dat de gemeen
schap een milllaer) per jaaf. Als we
nou doorgaan met bouwen en bij
passen wordt dat binnen een paar
jaar eenige millioenen. Van het rijk
krijgt de stad niet veel. Colijn zal
niet veel loslaten; die mot trouwens
eerst eens aan z ijn rijkspersoneel
denken zoodra hij wat over heeft,
want die klagen, nou daar weten
we alles van en eerlijk gezegd vind
ik dat die meer recht hebben dan de
huurder waarover we hef hebben.
Maar Colijn zou trouwens van dezelf-
89.
Mijnheer Torold verzekerde mij noch
tans, dat hij met den lijkroof niets had
uit te staan, en hij verwonderde zich
grootelijks, hoe den overledene uit de
dichtgesoldeerde en vast toegeachroefde
kist gekomen was. En daar hij boven
dien eigenaar is van heel Heaton,
achtte ik het maar beter mijn mond te
houden. Ik weet wel, wat menschen
van mijn verstand past.
Het ware je plicht geweest, naar
mij toe te komen, zeide de pastoor
streng.
Neen, neen, mijnheer de pastoor,
dat zou maar kwaad bloed gezet heb
ben. Mijnheer Torold is wel bij den
grafkelder geweest, maar hij heeft het
lijk niet weggenomen.
En ik beweer, dat hij het wel ge
daan heeft! viel Lestrange met klem
hierop in.
O, jijl Jij verbeeld je een heelen
hoop te weten en op den keper be
schouwd weet je niets. Als ik niet, toen
ik een glaasje te veel had, dien dikken
kerel gezegd had, dat mijnheer Torold
bij den grafkelder geweest was, dan
zou je niks niks niemendal weten.
Als de oude Jarks boven zijn beer is,
dan babbelt hij allerlei dwaze dingen
de bourgeoisie het geld moeten halen
als de gemeenteraden, want het zijn
dezelfde lui die ;n het rijk en in de
gemeente wonen.
Als ze nou in Amsterdam de bour
geoisie alleen voor de arbeidershuur
ders een paar millioen laten opdok
ken dan ben ik toch bang dat we
daar op den duur last mee krijgen.
Niet dat de rijke lui, omdat ze hun
belasting te hoog gaan vinden, eruit
trekken. Dat beletten we ze door
overal de belasting hoog te maken,
ook in België, Frankrijk en andere
landen. Dat is heel eenvoudig, lijkt
je niet
Neen, maar ik denk aan de moei
lijkheid van het kapitaalbeheer. Daar
motten we het nou eens even over
hebben.
Kijk eens, als je de kapitalisten in
Amsterdam alleen voor de woning-
huren zoo een paar millioen per jaar
Iaat betalen, die dan als extraatje
komen op hetgeen ze nu reeds dok
ken en je zet dat spelletje nog wat
voort ik zou toch wat graag mijn
gas en electriciteit ook waf goed-
kooper hebben en de tram niet te
vergeten dan gaan er zoowat
millioentjes uit hun beurs. Wat doen
ze nou met die millioentjes Ze
wonen in mooie huizen, hebben
auto's en gaan op reis. Goed, dat
kan een hoop minder en het lijkt
me zeker goed om overdadigheid
tegen Je gzan, Voor de lui zelf is
het ook best. Maaf daaraan maken
ze niet hun heele inkomsten op. Ik
spreek nou van de erg rijken, van
wie we het hebben motten. Ze beleg
gen namelijk een groot deel van hun
inkomsten. Hoe weet je dat, vraag
je me? |k lee$ het jij c(e Hral'- Tel
kens lees ik var) zoo'n ding, emissie
noemen ze het, geloof ik-
Als een fabriek zich uit mot brei
den of een nieuwe wordt gebouwd
dan geven ze aandeelen uit en plaat
sen obligaties om geld te krijgen.
Dat geld moeten dezelfde lui geven,
die wij meer plukker) willen ier wille
van onze woninghuurders, gasver
bruikers enz. Wordt hun nou onmo
gelijk gemaakt om geld voor die
emissie te geven dan kan zoo'n
fabriek zich niet uitbreiden Qf er kan
geen niegwe qpgericht worden. Dan
zijn wij, lui, het slachtoffer. Wij zelf
wel niet, maar onze kornuiten. Want
onze bevolking neemt toe en er mot
beslist meer werkgelegenheid komen.
Er is a| veel te weinig werkgelegen
heid. En om die werkgelegenheid te
krijgen hebben wij o.a. het geld van
de kapitalisten noodig,
Maar drprgmel, zeggen jullie, dat
kan de gemeenteraad toch zelf doen.
Zij kunnen toch zelf bedrijven op
richten en uitbreiden. Ja, zeg ik, dat
dacht Ik ook, maar waarom doen ze
dan aldoor stomme dingen Waar
om bouwen ze woningen die de
huurders niet betalen kunnen Want
zoolang ze dat doen kunnen ze geen
bedrijven leiden.
Nou kan je me nog een ding zeg
gen, dacht ik zoo bij me zelf.
Als nou de huurder de gulden
npt een klein kind.
Wie is die.... die dikke kerel, van
wien hij spreekt vroeg Sophie.
Mijn andere getuige, hernam
Lestrange schielijk. Je kunt gaan, Jarks.
Stuur Cicero hier.
De dikke Cicero Gramp, gekleed in
een nieuw confectiepak trad «ver den
drempel,
Op de vraag van den geestelijke be
gon de spitsboef: Ik vond het lijk
van dokter Warren in de eenzame hut
op de heide.
Maar niet het lijk mijns vaders,
viel Sophie hierop in.
Neon, ik zag alleen, hoe dit uit
den grafkelder werd vervoerd. Onge
twijfeld werd het lijk naar de afgelegen
hut gebracht, om daar door mijnheer
Torold te worden ontleed. Hij was
onnoozel genoeg, om een bewijs van
zijn goddeloos gedoe in de hut achter
te laten. Dèhr 1 dit zeggende hield
Cicero met veel komedie-vertoon een
lancet omhoog, dat zegt genoeg I
Pastoor Philips boog zich voorover,
en nam het instrument in de hand.
Het had een ivoren handvatsel, waarin
de letters A. T. gegraveerd waren.
Dit zoudt ge in de hut gevonden
hebben?
Ik heb het in de hut gevonden.
Mijnheer Torold moet het daar ver
loren hebben. Zoo niet hoe kwam het
dan daar? Wees zoo goed mij die vraag
te beantwoorden.
Waarom hebt ge in deze aange
legenheid u niet tot mijnheer Torold
gewend vroeg Sophie.
Ik wilde wachten....
welke hij elke week te weinig aan
de gemeente betaalt eens zelf voor
kapitaaluitbreiding gebruikte door ze
b.v. trouw op de spaarbank te bren
gen, die dan op de emissie voor de
fabriek inschreef.
Dan zouden we den kapitalist bij
die emissie niet noodig hebben. Ja
zou ik motten antwoorden, dat zou
kunnen en dat zou heel mooi zijn.
Je kreeg dan arbeiders-kapitalisten
Dat is goed 1
Maar bedenk ik me ineensdaar
schelden onze lui ook op Nou weet
ik 't niet meer en schei er dus maar
uit met dezen brief.
Uw toegenegen.
PIETER PAULUS.
en Spier
Kunt gij U nauwelijks verroeren
van de pijn? Waarom laat gij U
toch zoo onnoodig kwellen? Gij
kunt die pijn direct verdrijven
en U afdoend genezen. Laat U
helpt verbluttend snel!
Dit heerlijk verwarmende wrijfmiddel
dringt tot diep onder de huid door
en verdrijft snel de ziektestoffen, welke
zich hebben vastgezet. Werkt daarQm
onovertroffen bij rheumaUek. jicht,
stramheid, stijve nek en spierpijnen.
Per groote pot van 20 gram 50 cent. Alom verkrijgbaar
Potten v. 50 gr. f 1.100 gr. f 1.75 nog voordcëllger.
Om afzetterij te plegen, riep zij
toornig.
Dat is een hard woord, waarde
.juffrouw! Wanneer ik mijnheer Torold
het lancet hadde gegeven, dan zou ik
zeker om een kleine belooning voor
het vinden verzocht hebben. Maar mijn
heer Torold beleedigde mij, waarmee.
dat is mijn zaak. Ik laat mij echter
niet ongestraft beleedigen, mejuffrouw!
Ik nam mij voor den jongen man te
straffen. Mijn vriend hier, kapitein
Lestrange, was zoo vriendelijk, mij
zijne hulp bij de opheldeling dier aan
gelegenheid te doen toekomen. Daarom
vertelde ik hem van mijn ontdekking.
Zoo.... ik heb °r niets meer bij te voegen.
U ziet daarin al weer het bewijs,
nam Lestrange het woord, dat het
mijnheer Torold was, die het lijk ver
donkeremaande. Galooft ge nu aan zijn
schuld
Ik behoud mijne meening in elk
geval voor mij, gaf pastoor Philips ten
antwoord, die wel inzag, dat de zaak
er voor Alex leelijk begon uit te zien.
Ik nietriep Sophie ontstuimig,
terwijl zij haastig opsprong. En al
kwamen er vijftig menschen, die mij
vijftig zulke lancetten lieten zien en de
zooeven gehoorde bewering opperden,
dan nog zou ik niet een enkel tegen
mijnheer Torold gericht woord geloo-
ven. Niet één enkelHij zal ons wel
opheldering geven. Ik geloof onvoor
waardelijk in hem En omdat te bewij
zen, zullen wij zoo spoedig mogelijk in
den echt treden
Dat zult ge niet doenriep Le
strange buiten zichzelven van woede.
Iitgsrsader, Mideieelingia.
Troost voor ouden vandagdn.
De oude dag behoort een tijdperk van
geluk en welvaren te zijn, niet een van
ziekte en pijn, de nieren zijn vaak
aansprakelijk voor het laatste.
Rugpijn, aanvallen van rheumatiek,
stijfheid, urinestoornissen en blaas-
zwakle komen voort uit verzwakte
nieren. Bij verwaarloozing bestaat ge
vaar voor aderverkalking, waterzucht,
graveel, spit, ischias en chronische
rheumatiek. De door den tijd verzwakte
nieren behooren versterkt en opgewekt
te worden bij het eerste teeken van
ongsleldheid, opdat niet langer onzui
verheden in het bloed achterblijven en
zich door het geheele lichaam ver
spreiden.
Geef de kwaal geen gelegenheid om
vasten voet te krijgen. Foster's Rugpijn
Nieren Pillen sullen onschatbaar voor
u blijken. Menschen, die zich nog
kwiek voelen op 80jarigen leeftijd,
zeggen dat dit geneesmiddel een nieuw
levenstijdperk voor hen opende. Foster's
Pillen kunnen veilig gebruikt worden,
zij werken uitsluitend op de nieren en
blaas, niet op de lever, maag of inge
wanden.
Let op de verpakking in glazen
flacons met geel etiket (alom verkrijg
baar), waardoor gij zeker zijt geen
verlegen buitenlandsch goed te ontvan
gen. Prijs f 1.75 per flacon. 34
Bij de opening van de hygiëne-ten-
toor.stelling te Londen heeft de parle
mentaire secretaris van het ministerie
van Openbare Gezondheid, sir Kingsley
Wood, onder meer op eenige feiten ge
wezen, waaruit blijkt, in hoeverre de
hygiënische voorwaarden in Engeland
gedurende de laatste 60 jaar verbeterd
zijn.
In 1875 \vas het sterftecijfer voor
Engeland en Wales per 1000 inwoners
22. Gedurende het afgeloopen jaar be.-
droeg het 12.
Wat de kindersterfte betreft, gaf hij
de volgende cijfers in 1875 beneden
het jaar 153 per 1000. In 1924: 75.
Wat den vermoedelijken levensduur
betreft, kan hetzelfde worden gezegd,
Ook hier is een toeneming waar te
nemen sedert 1875. Hst gemiddelde
kind van thans zal vijf jaar langer
leven dan zijn grootvader.
Deze cijfers gelden voor Engeland,
maar in 't algemeen kan men, met
eenige wijziging, een dergelijk ver
schijnsel ook in Nederland waarnemen.
Naar de Tel. verneemt, is de volgende
maand reeds de indiening te wachten
van een wetsontwerp tot stichting van
het aangekondigde Wegenfonds.
Daaruit zullen niet alleen voor een
groot deel de kosten bestreden worden
voor den aanleg en verbetering van de
verkeerswegen, doch ook voor de ver
beteringen van de rivierovergangen,
die voor een goed wegennet een onmis
baar element vormen.
Evenwel ligt het in de bedoeling, om
ook op de Waterstaatsbegrooting gelden
te blijven uittrekken voor verbetering
en onderhoud van wegen, zoodat niet
alle kosten daaraan verbonden uit het
wegenfonds zullen worden bestreden.
Ik ben uw vader en ik beveel u, met
mij mee te gaan 1
En ik ben mijn eigen meesteres,
en weiger dat zeer beslist, gaf zij
ijskoud ten bescheid Gij kunt mij geen
vrees aanjagen, want ik geloof uw
vertelseltjes eenvoudig niet.
Ik evenmin, voegde de oude pas
toor erbij. Wanneer mijnheer Torold
terugkomt, zal hij zijn aanwezigheid te
Heaton op dien bewusten avond en het
verlies van zijn lancet verklaren.
Dat zal hij voor de politie doen
riep Lestrange op dreigenden toon.
Neen, neen, mengde zich nu
Cicero in het gesprek, toen hij zijn
grootste vijandin, de politie, hoorde
noemen, laten wij liever onder elkaar
beraadslagen, wat eraan te doen is.
Kunnen wij dit zaakje niet in der
minne schikken, zoodat mijnheer Torold
de straf voor zijn goddelooze daad ont
loopt?
Sophie zag den spreker met een on
deugend lachje aan. Daarna keerde zij
zich naar Lestrange, als den voornaam-
sten deelhebber in dit afschuwelijk
complot.
Hoeveel eischt ge vroeg zij.
De Peruaansche kapitein kromp ineen.
Het beviel hem niet, dat men zoo on
verbloemd deze vraag stelde.
Ik begrijp u niet! zeide hij ont
wijkend.
Ge begrijpt mij zeer goed. Welke
som verlangt ge, als ge zwijgt?
Zeg vijfduizend pond! fluisterde
Gramp hem toe.
Lestrange schudde hem evenwel van
zich af en ging met hoog opgericht
De middelen voor het wegenfonds
zullen naar men weet, voor een deel
gevonden worden uit een, op alle soor
ten van motorvoertuigen te heffen be
lasting, alsmede uit de opbrengst van
de rijwielbelasting welke geleidelijk,
ten bate van het wegenfonds zal worden
gebracht.
voordat Uw verkoudheid ontaardt
in een ernstige en moeilijk te
genezen borstaandoening.Neem de
kleine oorzaken weg en voorkom al
dus de groote gevolgen met de ver
zachtende en genezende Akker* 3
Overal per koker
130 f 2.75 4.50
L
r
I
De groote flacon*
zijn voordeeligcrl
Uit de laatste jaarverslagen van nij
verheidsondernemingen en van onze
Kamers van Koophandel blijkt, dat er
in het economische leven eenige ver
betering is ingetreden. Er worden
winsten gemaakt, afzetgebieden her
overd, omzetten vergroot. Het was te
voorzien, dat deze mededeelingen in
breeden kring een stemming van op
timisme zouden opwekken. »Wij zijn
er door heen, eindelijk. Er wordt weer
gewonnen." Zoo redeneeren velen on
zer, nietwaar Helaas bestaat er op
het oogenblik nog geen enkele reden
voor zulk een optimisme. Wat een deel
van ons nijverheidsleven gelukt is, zij
het dan ook in nog zeer beperkte mate,
is: herstel van rentabiliteit. Dit is even
wel niet voldoende om herstel van een
welvarend volksleven mogelijk te maken.
Integendeel, het is zeer wel mogelijk,
dat in bepaalde takken van nijverheid,
tijdelijk goede winsten worden gemaakt,
terwijl toch het volk in welvaart ach
teruitgaat. Dit is op het oogenblik voor
ons volk zelfs het geval. Zoo lang wij
een abnormaal groot aantal werkloozen
moeien doen deelen in de opbrengst
van onze nijverheid, zonder dat zij aan
de productie hebben deelgenomen, is
er van volkswelvaart geen sprake.
Voegen wij hieraan nu nog toe, dat
voortdurend ondernemingen worden
opgeheven, of ingekrompen, dan is het
toch wel duidelijk, dat er nog geen
sprake is van economisch herstel. En
wie even verder kijkt dan de grenzen
van ons land, ontwaart, hoe overal alles
hoofd naar de deur.
Ik zal mijn prijs noemen.
Wel zoo! riep Sophie vol min
achting.
Wanneer ik op het politiebureau
geweest ben, voegde hij er fluks bij,,
en verliet de kamer.
Cicero zag dat hem niets overbleef
dan hem te volgen. Bij de deur keerde
hij zich nog eens om en pinkoogde.
Hij zal niet naar de politie gaan,
fluisterde hij, is u met vijfduizend....
Er uit schurk donderde de pastoor
hem toe en duwde hem de deur uit.
Daarna keerde hij naar zijn stoel
terug en keek Sophie aan. Welnu?
zeide hij.
Alex zal ons wel inlichten zeide
zij op vasten toon.
Maar wanneer Lestrange naar de
politie gaat?
Dat doet hij niet, antwoordde zij
minachtend. Dat zal Cicero hem wel
beletten. Inmiddels wacht ik op Alex...
Dienzelfden avond soupeerde Sophie
bij pastoor Philips. Tegen het einde
van den maaltijd trad onverwachts Alex
binnen. H:j zag er tamelijk neerslach
tig uit, maar er lag geen spoor van
vrees of bewustzijn van schuld op zijn
gelaat.Na de gewone begrooting kwam
hij bij Sophie en den pastoor zitten.
Geen van tweeën achtte het noodig
Alex in kennis te stellen van de tegen
hem uitgebrachte beschuldiging.
Nu hoe staan de zaken vroeg de
eerwaarde heer pastoor.
Wordt vervolgd.