Tweede blad.
Schoonmaak
E°2San/^; Weekblad voor VENRAY, HORST en Omstreken. ^;^meer
Uit de Land bouwwereld.
Adverteert m dit blad
Dadelijke verlichting
van Asthma.
FEUILLETQN.
Het geheim van den
millionnair.
Ongehoorde feiten in de
Mijnindustrie.
Openbare vergadering
Gemeenteraad te VENRAY.
Zaterdag 25 April t925
46e Jaargang No. 17.
PEEL EN MAAS
ABONNEMENTSPRIJS
PER KWARTAAL■■MMK2 EöBBi V w m^mmm m PRIJS DER
ADVERTENTIEN
Uitgave van FIRMA VAN DEN MUNCKHOF, VENRAY - Telefoon 61. ^'to^ïeSr
Er is den laatsten tijd veel geschrijf
en gewrijf geweest over het Ontwerp
Boter- en Kaaswet. Onder be
langhebbende is inzake de beoor
deeling van dat Ontwerp lang geen
overeenstemming. Zooals de lezer
zal weten, komt de inhoud van dat
wetsontwerp in het kort hierop neer,
dat de Regeering niet toelaat, dat
kaas en boter, niet voorzien van
het Rijksmerk, over de grens gaat.
De heer A. van Wijnen te Gouda,
Voorzitter van den Bond van Kaas
producenten, ontwikkelt in een
brochure daartegen zijn bezwaren.
Hij kan niet inzien, waarom de
Regeering hier met dwang moet gaan
optreden. De Schrijver bestrijdt de
meening, dat onze uitvoer door ver
lies van reputatie in gevaar is. En
door de vrijwillige controle, en door
de samentrekking en samenwerking
der producenten zeiven, zijn afweer
middelen gevonden, die hun werk in
niet geringe mate hebben volbracht.
Niet bij den landbouw heeft de
grootste zwendel plaatsde vrees
voor onzen afzet van boter en kaas
acht de heer Van Wijnen zeer over
dreven. Meer dreigt zijns inziens er
gevaar, dat door ingrijpen van regee
ringen hier en elders, tengevolge
van elkaar gesuggereerde noodzaak,
niet alle terreinen voor onzen afzet
open blijven.
Veel stof wordt ook in landbouw-
kringen opgejaagd over de beslissing,
onlangs genomen door den Hoogen
Raad, dat de varkens ook bij hui s-
sl ach ting dienen te worden be
dwelmd voor en aleer ze worden
geslachtDaar werd tot nu toe niet
aan gedacht, en wie bekend is met
de praktijk op het platteland, zal
moeten erkennen, dat de landbouwers
en slachters er steeds op uitzijn om
het slachten zoo pijnloos en zoo
snel mogelijk te doen geschieden.
De Minister van LandbouWWas dan
ook van oordeel, dat bedwelming bij
huisslachting niet behoefde. De
meening van Zijn Excellentie wordt
nu evenwel door die van den Hoogen
Raad op zij geschoven. De groote
vraag rijst thans: hoe zal, hoe kan,
de wettelijke bepaling worden uitge
voerd Hoe moet een boer of een
dorpsslager op een boerderij zoo'n
dier bedwelmen? Het „Overijselsch
Lbld." schrijft hierover „Bedwelmen
met schietmaskers dat gaat, maar in
onervaren handen is een schietmas-
ker bij een varken geen ongevaarlijk
en vooral geen gemakkelijk instru-
3.
Ach, onze arme miss. Ik word
er heusch naar om het hart van, als
ik aan haar denjj
Nou, die met haar mlllioenen,
knorde een koetsiei met rooden neus.
Die zal bijster erg bedroefd zijn.
Maar, John, je weet toch zeer
goed, dat miss Sophie bijster veel van
haar vader hield, viel het knappe
kameniertje hier op inze zat een
hoed te garneeren.
Ook dat is mij onverklaarbaar,
bromde John, mijnheer was zoo koud
als een ijsbeer en zoo potdicht en on-
spraakzaam als een half dozijn graven.
Och, John, praat toch niet meer
van graven, zeide de dienstmeid huive
rend en strekte afwerend de handen
voor zich uit. Ik zal stellig den heelen
nacht ervan droomen.
Stel je toch niet aan, alsof je
zenuwen er op na houdt, Camilla, her
nam de keukenmeid op huilerigen toon
Je weet in het geheel niet, wat het
zeggen wil, zenuwen te hebben. Ik heb
ze mijn zenuwen zijn heelemaal van
streek. Ja, ja, wij menschen worden
eenvoudig geveld gelijk een boom.
Thomes, laat de flesch eens rondgaan.
Dit gesprek had plaats in de groote
ment. De bedoelde dierenbescherming
heeft dus alle kans om te worden
tot een verlengde marteling. Het
slachten is niet zoo'n eenvoudig werk,
't wordt bijna net zoo ingewikkeld
als een buitenlandsche reis in oor
logstijd. En nu het resultaat van al
die nonsens Het wordt niet beter
getypeerd dan door hetgeen een
mijner kennissen mij laatst vertelde.
Toen bij hem een varken geslacht
werd en dit na de bedwelming en
den halsstreek niet vlug genoeg
bloedde, zei de slager „Dat is ni?ts
hij (het varken n.l.) komt straks wel
weer bij en dan bloedt hij wel vlug
ger." Dit historische geval zegt meer
dan een heele massa theorieën
Geleidelijk komen meer landbou
wers er toe te gaan boekhouden,
't Is het optreden van den fiscus dat
hen het eerst hiertoe heeft aange
spoord. Men wilde bij een vermeend
te hoogen aanslag den belasting
ambtenaar kunnen bewijzen, dat hij
ongelijk had. Maar 't is niet alleen
dit. Wie boekhoudt, krijgt daardoor
een beteren kijk op zijn bedrijf van
elk onderdeel leert hij de uitkomsten
kennen, 't Is echter niet iedereen ge
geven om, zonder onderricht, goed
boek te houden, Vaak ook ontbreekt
den landbouwer de tijd er toe. Men
komt hem daarom tegemoet. De
laatste jaren zijn in verschillende
provinciën boekhoudbureau's
vanwege de landbouworganisaties
opgericht. De boer noteert zijn in
komsten en uitgaven, zendt deze
geregeld op aan het bureau, en die
gegevens worden daar verwerkt. Die
bureau's werken met succes. Ook
het Drentsche Landbouw Genoot
schap heeft thans een boekhoud-
bureau ingesteld. De Rijkslandbouw-
consulent Prof. Elema bleek er niet
bijster mee ingenomen. Op de Hoofd
bestuursvergadering van genoemd
Genootschap zei hij„Opvoedend
werkt zoo'n instelling zeker
n i e t." Met deze uitspraak zijn we
het niet eens. Wil de heer Elema
zeggen, dat den boer het werk uit
de handen genomen wordt, dat het
beter ware, dat hij zelf zijn boeken
bijhield, dan overschrijven we dit
natuurlijk. Maar zou dit in afzienbare
tijd gebeuren 't Is niet te ver
wachten. En dan moeten we het
goede maar aanvaarden voor het
betere, dat voorshands niet is te
bereiken. Door de hulp van het
Bureau leert de boer het boekhou
den, en wordt hij er wellicht toe ge
bracht, hij of zijn zoon, het zelf aan
te pakken.
Klachten over de emeltenplaag
komen weer uit alle deelen van het
land. Bij duizenden worden zij in de
weilanden, op de klaverakkers en in
roggevelden aangetroffen. Deze
„grauwe worm," larve van de lang
pootmug, wordt in massa verdelgd
keuken van den huize Marlow. De
erfgename van den overledene en mej.
Prasch, de huishoudster, waren terstond
na de begrafenis naar een badplaats
gegaan en nu nam het dienstpersoneel
het ervan, daar niemand toezicht er op
hield.
Joseph Brill, den ouden vertrouwden
bediende, had men opgedragen toezicht
op de overige dienstboden te houden;
maar op het oogenblik was zijn be
kommernis veel grooter dan de ijver
tot het vervullen van zijn plicht. Hij
was in de bibliotheek bezig met het
rangschikken der papieren vandaar
dat heel het personeel deed wat heL
wilde.
Het was een prachtige keuken, voor
al op dit oogenblik, nu de zon helder
en vriendetijk door de geopende ramen
scheen. Een groot lokaal met een ge-
metselden haard, de wanden met pa-
neelen van donker eikenhout, de vloer
belegd met wilde tegels, de keuken
meubels blauw en wit en blinkend
koperwerk in het rond.
Na de laatste onverantwoordelijke op
merking van de keukenmeid was er
een kleine pauze ingetreden, welke
plotseling werd onderbroken door een
stem, die kwam vanuit de openslaande
deur tusschen keuken en den tuin. De
stem klonk als het scherp gezoem van
een hommel.
Vrede zij dezen huize had die
stem gezegd,
De vrouwen gilden, de mannen vloek
ten sedert de begrafenis van hun
nen heer waren hunne zenuwen nog
niet goed iin orde geweest en aller
door zijn natuurlijke vijanden, de
vogels, b.v. door kraai (roek) en
spreeuw ook de mol is een ijverige
verdelger. Maar de mensch schijnt
een handje mee te moeten helpen.
De Piantenziektenkundigen Dienst te
Wageningen beveelt aan de uitstrooi-
ing van tar w ez e mei e n vergiftigd
door menging met Parijsch groen:
1 Kilo op 25 K.G. zemelen per Hec
tare. Wij pasten op verschillende
perceelen dit voorjaar dit middel
reeds met succes toe. Zijn er be
zwaren tegen de toepassing voor
andere dieren, b.v. het wild? De
jagers schijnen aldus te oordeelen.
Zij protesteeren althans, vreezende,
dat wild en nuttige vogels mede
vergiftigd zullen worden. Voorzoover
ons bekend, is hiervan echter nog
niets gebleken. De Jagers beroepen
zich op Jacht- en Vogelwet, om zulk
een uitstrooiing te verbieden. Zijn
deze hier van toepassing De rechter
moge dit uitmaken. Ons schijnt het
toe van niet, maar mocht dit wel
zoo zijn, dan is o.i. wetswijziging
zeer gewenscht.
De zachte winter is oorzaak, dat
in menige streek een buitengewone
v el d m u i zen p laag heerscht. Ver
leden najaar heeft men in Friesland
honderden levende muizen met
typhusserum ingeënt en daarna los
gelaten, in de hoop dat door verdere
besmetting het ongedierte zou worden
verdelgd, 't Heeft weinig geholpen,
Men heeft echter de proef herhaald.
In den veenpolder „De Deelen" heeft
een nieuwe enting plaats gehad van
een 234tal muizen, afkomstig van
een 17-tal landgebruikers. De heer
Veenbaas, directeur van den Gezond
heidsdienst, spoot de diertjes in, en
zijn helper, de kleine Johannes, die
met onverstoorbare koelbloedigheid
de weerbarstige beestjes bij nekvel
en poot greep, bewees hierbij zeer
gewaardeerde diensten. De losgelaten
muizen liepen als „pas gesmeerd",
zooals een der aanwezigen zich uit
drukte. Wij willen hopen, dat de
plaag aldus bezworen wordt.
B—r.
bezorgt menige vrouw ruwe en roode
werkhanden. Deze worden echter weer
spoedig gaaf, zacht en blank door Purol.
Men schrijft uit de mijnstreek
Wij allen hebben ons ten hoogste
verwonderd, toen eenigen tijd geleden
de katholieke minister van Water-
laat openlijk in de Kamer verklaarde,
dat de loonen der mijnwerkers toch
nog niet zoo laag waren, dat deze
delvers en zwoegers als armlastigen
oogen keerden zich naar de deur. Op
Op den drempel in den warmen zonne
schijn slond „een buitengewoon dikke,
oude man in een zwart pak, die vreese
lijk zweette.
Het was niemand anders dan Cicero
Gramp. Hij gaf zijn innemendsten
glimlach ten beste en spreidde de vette
handen uit alsof hij zegende.
Vrede zij u lieden, geachte dames
en heeren. Ge behoeft niet bang voor
mij te zijn. Ik ben een vreemdelingen
zou gaarne iets gebruiken om mij te
versterken en te verkwikken.
Wie ben je, voor den d der,
snauwde de koetsier, hem toe.
Ik ben geen vagebond, zeide Cicero
met zachte stem, terwijl hij nader trad.
Ik ben professor in de fraaie uitspraak
en in de welsprekendheid en bovendien
een oud vriend van uwen overleden
patroon. Hij is gelukkig geweest inde
wereld, ik niet. Hij kwam er bovenop,
ik raakte er onder. Thans wilde ik
hem een bezoek brengen en zijn bij
stand inroepen, en nu is hij dood, en
ligt onder de aarde, ten prooi aan de
wormen. O, arme, beklagenswaardige
Richard.
Die noemt onzen heer Richard,
zeide de bediende verbluft.
En beweert een oud vriend van
hem te zijn, prevelde de keukenmeid.
De dienstboden keken elkander
aan en ieder scheen hetzelfde te den
ken. Heel het personeel van den huize
Marlow zou zoo graag iets naders ver
nemen betreffende het verleden van
zijn overleden meester, die vijfjaar ge
leden als uit de wolken gevallen te
konden beschouwd worden. Zoo erg is
hel, Goddank, nog niet.
Maar wij zijn wel eens benieuwd,
wat Z. Ex. zou zeggen, indien er ooit
in de Kamer sprake was over de
invalide oftewel gepensionneerde mijn
werkers. Dat zijn zij, die jaren achter
een, soms 20 of meer, gearbeid hebben
in het mijnbedrijf en nu, meestal ten
gevolge van het werken onder (wat
zeer ongezond is) niet meer als vol
werkman kunnen optreden. Ze zijn
meestal versleten. Als een machine
zoo ver is, dan doet men ze weg en
koopt een nieuwe. Den arbeider, wiens
krachten versleten zijn, zet men met
een z g. pensioentje van 100 gld. op
straat. Het schijnt haast niet aan te
nemen bij een Staatsbedrijf in ons
dierbaar vaderland en toch is het zoo.
De nuchtere feiten bewijzen het. En
het stelsel is nog te funester, omdat
bij toekenning van pensioen aan een
mijnwerker niet er op gelet wordt of
hij gehuwd is of niet, of hij veel kin
deren heeft of niet
Ons is een gezin bekend met 7 kin
deren, waarvan de vader vijftien jaar
lang trouw dienst heeft gedaan als
ondergronder, toen gedurende ruim
één jaar ziekteverlof heeft gehad en
ten slotte door den mijnarts is afge
keurd. Met ingang van April wordt nu
deze mijnwerker gepensionneerd met
102 gld. per jaar. Daar moet hij dan
zeker met zijn vrouw en 7 kinderen,
waarvan de oudste zestien jaar is, van
leven Dit pensioen wordt betaald door
het Algemeen Mijnwerkersfonds (A.M.
F.) Maar omdat de Staatsmijn hlijkbaar
voelt, dat zoo'n bedrag toch niet meer
is dan een aalmoes, is er nog een z.g.
Ondersteunings-fonds, waaruit die on
gelukkige oud-mijnwerkers steun en
onderstand ontvangen, juist als armen,
die bedeeld worden. Nu weten wij wel
dat in het bestuur van het Alg. Mijnw.
Fonds; waarin ook arbeiders zitting
hebben, een maand of acht geleden is
voorgesteld, het pensioen met 100 pCt.
te verhoogen Dat klinkt nog al vol
maar de werkelijkheid is, dat het pen
sioen in de toekomst 204gld. bedraagt
Dan bijft elke gepensionneerde nog
armlastig. De wiskundige adviseur
van het A. M. F. is al acht maanden
naar een oplossing aan het zoeken of
het pensioen verhoogd kan worden en
met hoeveel procent.
In het belang der arme gepension-
neerden hopen we, dat er ook van de
organisaties der werklieden een krach
tige actie moge uitgaan om hetpensioen
zoodanig te regelen, dat in de toekomst
geen invalide of gepensionneerde nog
de hand moet uitstrekken tot onder
stand.
Last van gal en slym
beslagen tong, een voortdurend onaan-
genamen smaak, tragen stoelgang en
een opgeblazen gevoel. Gebruik hier
tegen de zonder eenige kramp werken
de 3Iynhardt's Laxeertabletten. Doos
60 ets. Bij apoth. en drogisten. 9
Heaton verscheen en hier huis en
eigendommen kocht.
Vrouw Krang, de kookvrouw, was
de eerste die de spraak herkreeg.
Het spijt mij, sir, dat u onzen
heer niet meer kunt spreken, zeide zij,
veegde fluks met haar voorschoot een
stoel af en schoof dien den vreemde
ling toe. Hij is den weg gegaan, dien
wij eenmaal altegaar moeten gaan.
Wees zoo goed en neem plaats. Ik zal
terstond Joseph roepen, hij is in de
bibliotheek.
Joseph I Mijn oude vriend Joseph!
riep Cicero uit, terwijl hij zwaar op
den hem aangeboden stoel viel. Ach,
die trouwe kerel.
Trouw! bromde de koetsier boos.
Die kon wel trouw zijn Joseph Brill
kreeg ook een veel hooger loon, dan
een van ons. Juist alsof het een bij
zondere verdienste is, jarenlang bij een
echten ijsbeer te leven.
Ja, ja, een ijsbeer was de arme
Richard inderdaad, zuchtte Cicero. Een
koele, geheimzinnige man.
O, zooriep vrouw Krang, ter
wijl zij hare oogen afwischte, u zegt
het dus ook? Onze heer had geheimen
daarvan ben ik zeker, en het moeten
bovendien heel leelijke geheimen ge
weest zijn.
Elke gek heeft zijn gebrek, en
elk huis heeft zijn kruis, waarde juf
frouw. Zoudt u asjeblieft zoo vriende
lijk willen zijn. mij iets te eten en te
drinken te geven U moet namelijk
weten, dat ik een langen, zeer bezwaar
lijken weg achter mij heb. En, voegde
Cicero er met een pijnlijk lachje bij,
Dit zal bewezen worden aan alle
Astlimalytiers in Nederland.
Ieder Aslhmalijder kan bij zijn dro
gist de volgende drie dagen een gratis
proefpakje Asthmador aanvragen. Dr.
Rudolph Schiffman is met de voor
naamste drogisten overeengekomen deze
proefpakjes aan alle Asthmalijders in
Nederlanders af te geven. Dr. Schiff-
mann, de bekende specialist voor kwa
len der ademhalingsorganen, heeft in
Asthmador een volmaakt middel samen
gesteld, na vele duizenden Asthmalij
ders behandeld te hebben. Hij zegt:
«Besliste verlichting bij de hevigste
Asthmakrampen kan verkregen worden
door het gebruik van «Asthmador",
dikwijls na 10 5 15 seconden, doch in
ieder geval binnen hetzelfde aantal
minuten." Hij zegt ook «Het is mij
volmaakt bekend, dat er ernstige twijfel
bestaat omtrent het genezen van Asth
ma en ik ben tot de overtuiging geko
men, dal de eenvoudigste manier om
mijn middel zijn heilzame werking te
laten toonen is, door een gratis proef
pakje uit te reiken aan ieder, die er
belang in stelt. Ik weet wat Asthma
dor zal uitwerken; ik heb het in dui
zenden gevallen met bevredigend resul
taat aangewend en mijn vertrouwen er
in is zoo sterk, dat ik gaarne de kosten
er van draag om ieder Asthmalijder in
de gelegenheid ie stellen gratis een
proef te nemen." Zij, die ver van een
drogist verwijderd wonen, kunnen een
gratis proefpakje per post bekomen,
door hun naam en volledig adres per
briefkaart op te geven aan Schiffmann's
Depot, Singel 95 te Amsterdam.
SPOEDEISCHENDE
van den
Zaterdag 18 April, yoorm. 11 uur.
Afwezig de heeren Geurts en Ver-
straelen.
De voorzitter opende de vergadering
met gebed en deelde mede, dat hij, in
verband met punt 1 van de agenda, een
oogenblik in geheime zitting wenschte
over te gaan.
Na heropening der openbare verga
dering stelde de voorzitter aan de orde:
1. Voorstel van B. en W. tot het
aangaan eener leening groot f 100.000.
De voorzitter deelde mede, dat deze
gelden moesten dienen ter bestrijding
van de kosten van den bouw van het
nieuwe Raadhuis, de O. L. School met
woning aan de Heijde en de Lagere
Landbouwschool met woning, en was
het Burgemeester en Wethouders
mogen gelukken een offerte te krijgen
van de Rijkspostspaarbank voor dit
geheele bedrag en wel tegen een rente
van 5i/* pet. legen den koers van 99i/t
pet. en aflosbaar in 40 jaren. De voor
naamste voorwaarden, waaronder deze
leening kon worden aangegaan, waren,
ik ben te arm om zöö te leven, als ik
het gewend was in mijn jeugd.
Daar u van gebrek spreekt, merkte
de bediende op, terwijl de heer Gramp
niet bolle wangen zat te eten, wat was
eigenlijk de fout van onzen patroon?
Hm, bromde Gramp veelbeteeke-
nend, wat eigenlijk zijn fout was....
In elk geval heeft ze iets uit
staande met West-Indië, ging de man
voort, toen Gramp bleef steken.
Lieve hemel 1 riep nu het kamer
meisje uit, hoe weet je dat Thomas?
Waarvandaan ik dat weet? Om-
dal ik oogen in het hoofd heb, mijn
beste Camilla. Thomas glimlachte met
een gevoel van meerderheid. Ongeveer
twee weken voor mijnheer stierf, bracht
ik hem een brief, die uit West-Indië
kwam. Toen hij er een blik op wierp,
werd hij doodsbleek en scheurde de
enveloppe open, nog eer ik de kamer
had verlaten. Ik moest aanstonds een
glas brandewijn voor hem halen. Hij
stond als van den donder getroffen,
snakte naar adem, kreunde en vloekte
afgrijselijk.
Liet hij miss Sophie dien brief
zien vroeg vrouw Krang
Dat weet ik niet; hij heeft me
daaromtrent niets medegedeeld, gaf
Thomas ten antwoord.
Gramp hoorde dat alles met gretige
ooren aan.
Vertel mij eens, waarde heer, viel
hij hier in, heeft u niet postzegel en
stempel wat meer van nabij bekeken
De bediende kreeg even een kleur
toen hij bekende.
De nieuwsgierigheid heeft bij uit-