ISffifogSr SKfisiieS r.'rwfflr-Vsss «v-SSÏ s: HdFdei". hu,-aHrs«r'- ™f«S5SWwïï SS™?» ",d io,'< Hollandsche Trekpaard fokkers naar Italië. Het Heilig Paterke van Hasselt. Kerkelijk Leven. ï,nsk?i.s$r Doorzitten bij wielrijders - Stukloopen - Schrijnen en Smetten der Huid Zonnebrand Doorgeloopen Branderige Voeten verzacht en geneest men met PUROL. "tortóm. de luide vreugde had plaats geruimd voor shl eenot.^ Maar wie waren toen aie vw mijmering verzonken, met trage sen Manresa-poort gekomen i0rslieenndoz!jn schaapjes dat onder ernstig 8®Pel"® VOOrdepoor- groote stede Venlo Retraiten- ten van het eenzaam-stille Retraiten en satire bleken aanwezig 1 Weldra echter waren de laatste luimige trekken ?P he' Reders jongelieden Ult8«*,sc ^stjL uitdruk- ongetwijfeld van den ernst zijner voor neEcehnterbewa»Sop dat moment in hun binnenste werkelijk omging^ der°als lelt'kostbaar geheim te be- W Gewis waren er onder die twaalven meerderen, wier gemoed dejalighe^ ^^elefvldTen geweldigen overgang stille afzondering, waann de zienn heLeh?erhun 'la""! verleidelijke het' leven eene eenzame schuilhoek, der genotzuchtige wer^ dwaas. Ood!.... r het geheimzinnig-stille klooster toonde in enkele trekken z.)ne na- klooster bereikt, nog enkele sdirede toonen fluisterde d, Dje eeuwige zucht van het zondig ge- eeuwige in het somber moed. Z.onaen wereld vreemde rusteen Gods aanbiddelijke zwijgzaamheid Manresa binnen, on doorgegaan, strekte zich het heideveen uit. Hier scheen dus de Mariakapel te zijn. Tusschen deze en den hoogen ring muur ontwaarde hij een groot praal graf van wit marmer, waarboven een engel zweefde met groote vleugelen en een bazuin. Het familiegraf van Richard Marlow, mompelde de vreemdeling liep om het monument heen, alsof inder daad zijn boezemvriend daar begraven lag, welk denkbeeld inderdaad allengs een idee fixe bij hem geworden was. Spoedig genoeg werd hij eraan herinnerd, dat hij niet enkel hier ge komen was, om zich te verdiepen in het aanschouwen van praalgraven en gedenksteenen, want zijn leden deden hem pijn, zijne voeten brandden en zijn oogen vielen van vermoeienis baast toe. Hij vond een afgelegen hoekje, waar" de Maria kapel praalde aan den hoofdmuur der kerk. Hier vond hij een zacht, dicht mei gras be- groeid plaatsje. Met g'roote zorgvuldig, heid trok hij zijn glacé-handschoenen uil, legde die in zijn hoogen hoed, ontdeed zich van zijn laarzen en maakte zijn kleederen los. Daarna legde hij zich in het gras neder, en viel weldra in een diepen slaap. Zoo sliep hij ongestoord tot één uur, waarop, zooals natuuronderzoekers plegen te zeggen, de aarde zich in hare sluimering roert. Vanuil het heideveen achter de dennen, kwam het dof geloei van eenige koeien, een koel windje streek door de boomen en deed de twijgen ritselen. Over het aanschijn derwijl in het diepste hunner harten de engelenstem echo'de Vaartwel, gij Vrijheid, gij eeuwige zucht van het zondig ge moed De kloosterdeur sloot zich weder. Nauwelijks hen bemerkt hebbende, schoten eenige paters toe, om den retraitanten te verwelkomen. Hoe hartelijk was deze ontvangst hoe warm die handdrukken De retraitanten voelden zich dan ook als het ware aan eigen haard. Dra werd de eenzame plechtigheid geopend. In de kloosterkapel schetste de Pater-Overste op roerende wijze den retraitanten het doel, de middelen en de vruchten eener retraite. Aldus had de afzondering een aan vang genomenweliswaar voor slechts korten tijd. Het is moeielijk, neen, onmogelijk alle innerlijke gewaarwordingen en zielenvreugde der retraitanten de pen te laten ontvloeien. De predicatiën der Paters waren zielstreffend. En niet alleen dit, maar ook de onderwerpen waren zoo pak kend, successievelijk als vanzelf voerend tot 't doel. De predicatiën schenen zienderoogen helderheid te strooien in het gemoed van den nauwelijks ontslagen wereldburger. In dergelijken, godsvruchtigen geest ging deze avond voorbij en de eerste dag der eigenlijke retraite was aan gebroken. De tweede dag was niet minder godsvruchtig, ja: het zaligste oogenblik naderde. De retraitanten hadden zich als het ware een doel gesteld, de middelen om dat te bereiken bestudeerd en zouden vervolgens trachten met de middelen dat doel te bereiken, dat heilig Doel Het slot van den tweeden dag was een rouwmoedige biecht en toen, die avond als de pen het verklappen mag die avond was een avond van puurstille vreugde en heilig genot Een blijde glimlach ontplooide zich op het gelaat van ieder retraitant. En die schoone vreugde steeg, steeg nog steeds, tot de laatste dag aan brak, Ja en toen die stonde, waarop de dienaar des Heeren in de kapei der retraitanten de heilige Spijze aanbood scheen 't alsof eenzeltde zoete enge- leustem elk communicant in het oor fluisterde „Ziedaar het van God gegeven Lam, „Dat alle zonden op Zich nam. Het doel was bereikt Inmiddels spoedde deze dag ten einde in wonderlijke vreugde. Het afscheid was roerend. Uit de twaalf retraitanten trad er één naar voren en met roerende stem richtte hij zich tot de Eerwaarde Pa ters van Manresa Eerwaarde Paters, wij zijn er van overtuigd, dat deze retraite in ons den boom van het ware Geloof geplant heeft en de vruchten daarvan zullen talrijk zijn. In deze dagen van afzondering heeft God ons den hemeldauw en zonneschijn des Ge- loofs geschonken en deze middelen geven ons de kracht, om strijdend onder de Kruisvaan den drievoudigen vijand wellust, hoogmoed en heb zucht te overwinnen. Zoo des Boozen euvelmoed zoo groot wordt voor ons zwakken, in de verleide lijke wereld, die wij aanstonds weer in zullen gaan en zoo Satan ons durft uit te dagen op zijn strijdperk en ons door list en lagen in zijn strikken tracht te lokken, dan zullen wij des Satans pijlen keeren op ons schild en dat schild zal zijnhet Woord Gods Eerwaarde paters, onzen oprecht hartelijken dank voor uwe medewer king tot het welslagen onzer retraite en ontvang niet alleen onzen dank, doch ook dien van onze ouders en bloedverwanten." Aldus besloot deze zijn toespraak waarna de Paters roerend afscheid namen van de retraitanten en hun een hartelijk „vaarwel" toewenschten, dat in aller geest reeds vereenigd was met een „tot weerziens". De kloosterdeur opende zich weer en de retraitanten stapten na een heilzame afzondering van enkele da gen w.eer de wereld der verleiding en der boosheid tegemoet, maar nu toegerust met de wapenen des Lichts. Vaartwel, gij stille eenzaamheid, waar wij in heilzame afzondering ons oog weer vaster leerden richten op onze eindbestemming, waar de vrucht der onderrichting op onze zielen ver kwikkend nederdaalde gelijk de zoete morgendauw op het verflenste groen. Vaarwel Manresa, tot weerziens (De Noord-Limb.) Zeer zeker zijn er vele moeilijkheden te overwinnen geweest. De korte tijd van voorbereiding, de groote kosten, de verre en langdurige reis waardoor de fokkers hun paarden juist in het drukst van het werk drie weken moeten missen, de niet onbelangrijke risico van het kostbaar materiaal, zijn alle factoren, waarmee rekening moest worden gehouden. Maar een krachtige vereeniging als bovengenoemde heeft met medewerking van de fokkers dit bereikt. Het groote belang van deze onderneming inziende, hebben fokkers aan de roepstem van de vereeniging gehoor gegeven om hun fokproducten naar Milaan te zenden. Het Stamboek neemt alle kosten op zich en heeft met medewerking van de Nederlandsche Landbouw Handels kamer voor de regeling van de reis heen en terug en het verblijf in Milaan gezorgd. Dezer dagen vertrok een collectie van tien paarden, alle boven de drie jaar, nl. vier hengsten en zes merriën waaronder een met veulen van drie weken, met tien geleiders, van uit Zeeland, NoordBrabant en Limburg, om na een reis van zes dagen Milaan te bereiken, waar vertegenwoordigers van het bestuur van het Stamboek hen zullen opwachten. Het getuigt van een sterk vereeni- gingsleven dat de fokkers bereid zijn gevonden een dergelijke grootsche propaganda voor de fokkerij te maken. Het is een zuivere reclame, want ver koop van de paarden ligt niet in de bedoeling. Wil men den bloei van de fokkerij bevorderen, dan moet gestreefd worden naar verruiming van haar afzetgebied. Met dit doel voor oogen organiseert de vereeniging »Stamboek voor het Neder landsche Trekpaard" haar jaarlijksche tentoonstelling, waarop op ruime schaal buitenlandsche landbouwvertegenwoor- digers etc. worden uilgenoodigd om den vooruitgang van onze nationale trek paardfokkerij te kunnen aanschouwen. Met ditzelfde doel zond zij in 1922 een collectie paarden naar Kopenhagen om aan de fokkers van de Oostzee-landen den stand van het zware paard in Nederland te toonen. Nu ook Italië het groote nut van dit paard inziet, waar vooral in de Po vlakte de vooruitzichten voor deze fokkerij gunstig zijn, heeft het stamboek daar heen den blik geworpen. In deze vruchtbare vlakte hebben, aanvankelijk voor rekening van rijksdepots en later voor coöperatieve fokstations, belang rijke aankoopen van goed materiaal plaats gehad, hoofdzakelijk uit België en NoordFrankrjjk Dat er nog groote behoefte aan goed materiaal bestaat, bewijst wel het besluit, het vorig jaar op een vergadering van vooraanstaan de fokkers te Brescia genomen, om aan te dringen nog betere zware hengs ten beschikbaar te stellen. Het ligt voor de hand, dat het in het groote belang van de Nederland sche fokkerij is te trachten in Italië vasten voet te krijgen en daar in concurrentie met onze Zuidelijke na buren een afzetgebied te zoeken. De gelegenheid biedt zich daartoe aan in de a.s. tentoonstellingen te Milaan en Cremona. Werd eerst overwogen naar Cremona te gaan een uitnoodiging van het ten toonstellingscomité uit Milaan deed de kansen naar die plaats overslaan. des hemels gleed een lichte huivering en de man vernam thans duidelijk, wat hij te voren niet had opgemerkt..het ruischen van stroomend water. Hij richtte zich overeind en luisterde. Wat was dat, hetwelk nu tot zijn oor doordrong? Hij luisterde scherp toe. Dat waren immers stemmen Mannenstemmen Vergiste hij zich niet? Neen, hij hoorde ze nu duidelijk, hoewel hij niet verslaan kon wat zij zeiden. Er ging een rilling door zijn lichaam. Vervolgens verkreeg de nieuws gierigheid de overhand op zijn vrees hij kroop op handen en voeten vooruit, totdat hij om den hoek der Maria kapel kon zien. En daar zag hij iets, dat hem het bloed in de aderen deed stollen. Twee gedaanten, de eene groot, de andere klein, staken tegen den witten marmeren achtergrond van het praal graf af. De grootste figuur droeg een lantaarn. Beiden stonden op den drem pel van de ijzeren deur en de groote man luisterde. Daar Cicero thans dicht bij hen was kon hij duidelijk hooren wat zij zeiden. Alles is rustig en stil, zeide de groote man. Geen sterveling zal arg waan koesteren. Wij zullen hem ge makkelijk kunnen wegbrengen. Nu hoorde Cicero dat de sleutel in het slot werd omgedraaid, zag, dat de deur geopend werd en dat beide man nen in den grafkelder verdwenen. Hij voelde zich lang niet op zijn gemak.ja, het liefst was hij wegge- loopen maar met groote inspanning verdreef hij zijn vrees en bleef. Mis schien viel hier iets te verdienen. Na verloop van tien minuten kwa men de mannen weder te voorschijn en droegen een donker voorwerp tus schen zich in,«waarschijnlijk het lijk van Richard Marlow, naar Cicero dacht. Zij lieten hunnen last behoed zaam neerglijden, sloten de deur en namen toen de akelige vracht weer op. Hij zag, dat ze daarmee naar den lagen ringmuur gingen, haar daarop tilden, vervolgens zelve erover klom men en met het lijk in het dennen boschje verdwenen. Cicero wachtte, tot het minste ge rucht was weggestorven; toen kroop hij .langzaam nader en onderzocht de deur van den grafkelder. Deze was gesloten. Lijkenroovers I Gravenschenners kreunde hij. Het spookachtige van heel die ake lige gebeurtenis deed hem van kop tot teen sidderen. En toen besefte hij eens klaps het gevaarlijke van zijn eigen toestand, als men hem hier eens vond. Zonder een oogenblik te overleggen, nam hij zijn rommeltje en rende in tegenover gestelde richting weg, zoo snel zijn gewonde voeten dit maar eenigszins toelieten n. Goddank, dat alles voorbij is, zei Thomas de bediende, terwijl hij met welbehagen den geur van een sigaar, die hij zijn heer ontstolen had, opsnoof Ik heb het land aan begrafenissen. En toch moeten wij allen eenmaal Men schrijft uit Maastricht De Bisschop van Luik heeft krach tens de volmacht, hem door de H. Congregatie der Riten verleend, een gerechtshof bestaande uit 10 personen samengesteld, dat het laatste gedeelte van het proces moet voeren tot de Zaligverklaring van den Z E. P. Valen- tinus Paquay, Minderbroeder, meerbe kend onder den naam van Het Heilig Paterke Van Hasselt (gestorven 1 Jan 1905). Dii laatste gedeelte van het proces, mag slechts 2 jaar duren, daar na worden alle gegevens van het proces naar Rome opgezonden, en dan zal de H. Congregatie der Riten na een ver nieuwd onderzoek van alle gegevens de beslissing nemen. Het kerkelijk gerechtshof houdt iedere week een of twee dagen plech tige zitting in de sacristie van het klooster der Minderbroeders (Francis canen) te Hasselt Alvorens onder vraagd te worden moeten de getuigen een eed afleggen, dat zij alles, wat zij weten hetzij ten voordeel© hetzij ten nadeele van Het Heilig Paterke naar waarheid zullen mededeelen en het medegedeelde geheim zullen hou den. Iedere getuige moet een groot aantal vragen beantwoorden, het ge geven antwoord wordt opgeschreven, daarna voorgelezen en eerst als de rechters en de getuige verklaren, dat het antwoord juist weergegeven is, wordt het definitief te boek gesteld. Tijdens dit proces dus dit jaar of het volgend jaar zqllen de stoffe lijke overblijfselen opgegraven en plechtig overgebracht worden naar een grafkapel naast de kloosterkerk; met het bouwen daarvan zal onmiddellijk na Paschen begonnen worden en het plan is aan de grafkapel een kleine zaal te verbinden waar alles geëxpo seerd zal worden, wat aan Het Paterke heeft toebehoord. Hoe dichter het proces der Beatifica tie zijn voltooiing nadert, hoe vuriger ook de devotie wordt tot den eenvoudi- gen zoon van St. Franciscus, dien duizenden onzer nog gekend en ge sproken hebben. De in keurig Neder- landsch geschreven levensbeschrijving van Het Heilig Paterke is reeds ver taald in het Fransch, Duitsch, Engelsch, Italiaansch en Tsjecho Slowaaksch en is in de meeste dezer talen in een enorm aantal verspreidvan alle kan ten komen aanvragen naar de noveen lot Gods Dienaar. De toeloop naar zijn graf neemt bij den dag toevroeg en laat, bij goed en bij slecht weer vindt men daar menschen, die z'n machtige voorspraak bij God komen inroepen op sommige dagen is het aantal bede vaartgangers 500 èi 600. Het graf is steeds onder de ex-vo*o's bedolven, die, wanneer het aantal te groot wordt, door den Vice-Postulatos naar het klooster gebracht worden; maar spoedig hebben andere ex-voto's het graf weer geheel bedekt. Tot nu toe worden er aan de voor spraak van Het Heilig Paterke van Hasselt meer dan 200 genezingen toe geschreven. Zij, die een bijzondere gunst aan de voorspraak van Gods Dienaar meenen te moeten toeschrijven, worden verzocht daarvan opgave te doen of aan den Vice-Po8tulalor, Minderbroeders klooster, Hasselt (België), of aan de Procure, Minderbroedersklooster, Maas tricht. een begrafenis hebben, gaf de keuken meid ten antwoord, die blijkbaar ver keerde onder de uitwerking van het in ruime mate gedronken gemberbier, haar geliefkoosden drank. Wordt vervolgd. 19 April. Beloken Paschen of Witte Zondag. WIT. Gloria? Credo; Prefatie van Paschen. Deze Zondag heet in de taal der kerk Zondag der afgelegde witte klee- ren (vandaar ook de naam Witte Zon dag) omdat vroeger de nieuwgedoopten daags te voren hunne witte doopklee- ren hadden afgelegd; in de gewone spreektaal heet deze Zondag Beloken Paschen, hetwelk komt van het woord luiken, dat zooveel als sluiten betee- kent Beloken Paschen beteekent dus het zelfde als besloten Paschen, omdat de achtdaagsche viering (Octaaf) van Pa- schen geëindigd is. Inhoud van de H. Mis Door de boetvaardigheid gezuiverd, door hel ontvangen der H. Sacramen ten (vroeger Doopsel, nu Biecht en Communie) als het ware herboren tot. een nieuw en beter leven, wekt de H. Kerk ons met moederlijke bezorgdheid op, om dat leven der genade te bewa ren vooral door het te voeden met de communie. Verder legt zij nog bij zonder den nadruk op het geloof in Christus, omdat het geloof immers is u en de grondslag van het christelijk leven Maandag, Van den dag a ir »«W .£weede gebed ter eere der H Maagd. (Concede); Derde gebed voor den Paus. Gloria: Piefalie van Paschen. Dezelfde H. Mis als Zondag. 21 April Dinsdag. H. Anselmus. Bisschop, Belijder en Kerkleeraar. WIT Iweede gebed voor den Paus; Gloria- Credo; Prefatie van Paschen. De H. Anselmus werd geboren te Aoste in Italië. Hij studeerde onder leiding van den beroemden Lanfrancus in de Benedictijner abdij Bec, in Nor- mandie, waar hij het kloosterkleed aannam en later abt werd. In 1093 werd hij aartsbisschop van Kantelberg Wij roemen vooral van hem zijne ge leerde werken, over de godgeleerdheid en onverschrokkenheid, waarmede hij e rechten der kerk tegenover de ko- zeer in tjeze wereld als de vrijheid zijner kerk", (f 1109) rJ2 ApnWoensdag. H. Soter en talus. Pausen en Martelaren. ROOD. (Zwart) Tweede gebed ter eere der H. Maagd. Derde gebed voor den Paus. Gloria; geen. Credo; Profatie van Pa schen. De H. Paus en Martelaar Soter was alom bekend en bemind om zijn va derhjko goedheid (f 277). De H. Cajus verwierf zich den titel van martelaar door hetgeen (hij voor het geloof had le verduren, (f 269). 23 April. Donderdag. H. Georgius. Martelaar. ROOD. (Zwart), Tweedf ge bed ter eere der H. Maagd; Derde ge bed voor den Paus. Gloria; geen Credo Prefatie van Paschen. De H. Georgius uit Cappadorie af komstig, trad in den krijgsdienst van keizer Diocleliaan en klom tot een aanzienlijken rang in het leger op. Toen er eene vervolging tegen tfe christenen losbrak, legde Georgius, die ook christen was, het bevelhebberschap neder en beleed openlijk zijn geloof. Buiten de stad van Nicomedië werd nij onthoofd. In het Oosten wordt hij als »de groote martelaar" vereerd. <SifLAPri' ,Xnjda«- H" Fide"s van Sigmaringen. Martelaar. ROOD Twee de gebed voor den Paus; Gloria; geen Credo; Prefatie van Paschen De H. Fidelia, in 1577 in Sigmarin gen in Dmtschland geboren, wijdde zich eerst aan de rechtspraktijk en verwierf zich dooi> zijne verdediging van de belangen der behoeftigen den bijnaam van «advocaat der armen". Later trad hij in de orde der Capucij- nen en Priester geworden, legde hij zich met allen ijver toe op de predi king van het woord Gods en op de bekeering der protestanten. In 1622 werd hij door de ketters veraderlijk overvallen en om het leven gebracht 25 April. - Zaterdag. H. Marcus. Evangelist. ROOD. Tweede gebed uit de H. Mis van de Kruisdagen. Gloria; Credo; Prefatie van de apostelen. De H. Marcus was de leerling en tolk van den H. Petrus, naar wiens predikingen hij, op verzoek der geloo vigen van Rome, zijn Evangelie schreef Hij predikte zelf het geloof in vele streken, doch voornamelijk in Egypte, ^aar„fVJ kerk van Alexandrië sticht te. Hij stierf er als bloedgetuige van hel geloof, dat hij in zijn Evangelie had beschreien. Heden de zoogenaamde Marcuspro- cessie, waarover men meer kan lezen hier achter. In verband met de Pro cessie wordt de H. Mis der Kruisdagen gelezen. Paars. Tweede gebed ter eere der H. Maagd; Derde gebed voor den Paus: geen Gloria; geen Credo; Prefa tie van Paschen. De St. Marcusjirocessie. Lsten we beginnen met te zeggen, dat de St. Marcnsprocessie eigenlijk mets heeft te maken met.... St. Marcus Deze processie is alleen zoo genoemd

Peel en Maas | 1925 | | pagina 2