Weekblad voor Venray, Horst en omstreken. Zaterdag* 14= Februari 1914. 35ste .Taargang. No. 7 Uitgave van Firma W. Van den Munckhof, Venray. Dit num mei- bestaat uit TWEE BLADEN. Hun vreugde en hun kroon. Uitvoering Invaliditeitswet. R. K. Vakorganisatie. Venraysche Middenstand. Abonnementsprijs per kwartaal voor VENRAY 50 c. franco per post 05 c. voor het buitenland bij vooruitbetaling 85 c. afzonderlijke nummers 4 c. Prijs der Advertentiën 20 c. 5 c. van 1—4 regels elke regel meer letters en vignetten naar plaatsruimte. Advertentiën, 3maal geplaatst, worden 2maal berekend. De toekomst te kennen van zijn kind, zou voor menig: ouder een bittere ontgoocheling opleveren. Toen het nog klein was, liet zich voor later alles zoo wonderschoon aanzien. Nu hadden ze wel zorgen, wel nachtwaken, wcfr opofferingen, nu leefden ze wel voor hun kind, dag en nacht, maar de komende jaren zouden dat alles rijkelijk vergoeden. Dan zouden zoon of dochter met woekor het aan hen gedane terug- gevon. Dan zouden zij door hen geholpen worden. De liefde leefde in beider hart. in dat van ouders en van kind. Maar de tijd zou de daadwerke lijke uitingen dier liefde in wissel werking laten overgaan, die gaf zou ontvangen, die ontving zou geven. Wat een troost was die toe komstdroom, wat gaf hij een kracht, een doorzettingsvermogen, wanneer soms de onrust opkwam bij vader of moeder, dat ze toch niet méér voor hun kind konden doen. De tijd vervloog. De knaap werd jongeling en de jongeling werd man. Het meisje werd jongedochter, werd vrouw. Maar hoe is 't alles verkeerd. Reeds lang zagen vader en moeder in,.dat de lieflijke toekomstbeelden die ze zich droomden, ook in werke lijkheid slechts droomen waren. De werkelijkheid had hun een nuchter ontwaken gebracht en al wat meer dan maar heel gewoon hun van kindswege gebeurt, is zoele winst. In waarheid zulke kinderen kun nen al heel slecht de kroon en de glorie der ouders heeten. Wat was de oorzaak In 't algemeen niet ver te zoeken, de ouders maaien wat ze zaaiden; de opvoeding die ze hun kinderen gaven, heefl de ontgoocheling welke ze ondervinden, als natuurlijk ge volg. Die opvoeding was te goed en te slecht. Zij was te goed, doordat ze hun kinderen te veel toegevendheid be- toouden. Als prins of prinses werd het bediend, op de handen gedragen naar zijn wenken geluisterd, aan zijn geringste verlangens voldaan. Een misstap werd altijd uitgelegd als een vergissing of hoe ook, maar in ieder geval zoo, dat het kind zelf onschuldig was. De roede, zoo geprezen in het boek van hoogste levenswijsheid, de roede kenden ze niet. In zoover was de opvoeding te goed. Maar ze was ook te slecht. Bij alle pogingen, die werden aangewend om het kind te leeren de goede manieren, om het te ontwik kelen naar den geest der wereld, om 't jeugdig brein zooveel 't maar kon op te proppen met kennis en weten schap, dacht men te weinig of mis schien in 't geheel niet aan de gods dienstige opvoeding. Zich zelf te bedwingen, zich zelf meester te worden, een vrije ziel zich te verwerven, door zich bij middel van kleinere en grootere vrijwillige offers te ontwringen aan den driedubbelen vijand, die ons steeds belaagt, stond nimmer op het programma. Hoe geheel anders ziet er uit, wanneer de ouders het groote hulp middel van den godsdienst niet on gebruikt lieten. Tegelijk met den geest werden daardoor hart en ziel ontwikkeld en beschaafd, geoefend in hun beste strevingen, bestroden in de slechtere. 't Oog was niet alleen gericht op de moeilijkheid hoe zich hetdage- lijksch brood te verwerven, noch ook een carriere te maken, roemvol en voordeelig. maar mede werd hooger op geblikt naar het groote doel, het onafwijsbare, het n& dit leven on herstelbare. En in deze opvoeding kwam ook de tucht en zelfs zoo noodig de tuch tiging meespreken. In deze opvoeding erkenden de kinderen zooveel te beter, te ge makkelijker, te duidelijker wat vader en moeder voor hen deed, en hoe ze hun ook met daden, ook met terugbetaling der van hen ontvangen weldaden, dankbaar moeten zij o tot hun laatsten snik. Van zulke kinderen zullen de ouders met waarheid kunnen ge tuigen, zij zijn onze vreugde en onze kroonM.C. Het is gewenscht gebleken de aandacht te vestigen op het navol gende Aan de rentetrekkers krachtens de artt. 369-370 der Invaliditeitswet is gelegenheid gegeven voor het stellen van een doorloopend gemach tigde, wal wil zeggen, dat zij iemand mogen aanwijzen, die, eenmaal aan het postkantoor en aan de Rijks verzekeringsbank te Amsterdam be kend zijnde, op eigen handteekening de rente zal mogen halen, tenminste wanneer hij daarbij vertoont ten eerste: het bewijs, dat hij de gemachtigde is (legitimatiebewijs) en ten tweede het aan den rente trekker uitgereikte bewijs van toe kenning der rente. De doorloopend gemachtigde krijgt dus geen algemeene volmacht om over de rente te beschikken, maar kan het geld alleen halen, wanneer de rentetrekker hem het bewijs van toekenning geeft. De rentetrekker kan dus door zijn bewijs van toekenning niet uit handen te geven, verhinderen, dat de door loopend gemachtigde tegen zijn wil de rente zou afhalen en hij kan steeds, ook al heeft hij een door-» loopend gemachtigde gesteld, zelf zijn rente halen. Het is evenwel van groot belang voor de meeste rentetrekkers zulk een doorloopend gemachtigde te stellen, omdat zij dan altijd, wanneer zij door ziekte als anderszins ver hinderd zijn, zelf naar liet postkan» toor te gaan, ten spoedigste de be» schikking over hun rente kunnen krijgen. Minder noodig is het alleen voor diegenen, die in de buitonbestelling van de postkantoren wonen en daar» om hun rente kosteloos thuis ge» bracht krijgen. Als doorloopend gemachtigde kun» nen de rentetrekkers in hot algemeen iedereen aanwijzen, in wien zij het vertrouwen stellen, dat deze het geld met het bewijs van toekenning telkens eerlijk zal komen thuis» brengen. Alleen is er voor de Rijks» verzekeringsbank bezwaar om post» ambtenaren en tusschenprsonen als doorloopend gemachtigd ie erken» nen en zal het vor ibaveling verdienen iemand te kie6ê\/, dfe kan schrijven of ten minste zijn naam kan leekenen. Wil de man zijne vrouw, of de vrouw haar man, of wiljen belang» hebbenden hunne kinderen of hunne kleinkinderen doorloopend machtigen dan zal dit worden toegestaan, ook al zou hij of zij, die gemachtigd wordt, zijn naam niet of niet meer kunnen zetten. Den rentetrekkers wordt ontladen om zich te laten overhalen om hunne belangen op te dragen aan personen, die zich aanbieden om tegen be» looning voor hen naar het postkan* toor te gaan, althans, wanneer deze personen-niet behooren tot de naaste omgeving of familie van den rente» trekker en dus op grond van per» soonlijke bekendheid door hem kun» nen worden vertrouwd. Om een gemachtigde of een an» deren gemachtigde te stellen, be» hoeft men slechts naar het postkan» toor te gaan om dit te vragen. Kan men persoonlijk niet gaan dan vraagt men aan den persoon, die men wil macbtigeD, om dit te doen en geeft men hem het bewijs van toekenning mede. De postambtenaren maken dan de zaak in orde. Voor intrekking eener bestaande doorloopende machtiging behoort men zich schriftelijk tot het Bestuur der Rijksverzekeringsbank te wen« den. Desnoods is ook een schriftelijke of mondelinge mededeeling aan het postkantoor voldoende. Ook al zou de doorloopend gemachtigde weige» ren om zijn eigen legitiematiekaart of wel het bewijs van toekenning van den rentetrekker af te geven, zoo levert dit geen bezwaar op en komt het recht van den rentetrek» ker niet in gevaar. Amsterdam, Februari 1914. Het Bestuur der Rijksverzekeringsbank Zondagnamiddag bield deze vereeuiging eene druk bezochte vergadering. Om half 4 opende de voorzitter de vergidering met den gewonen groet en bedankte voor de trouwe opkomst. Daarna werd voorlezing gedaan van een manifest v.d. R.K. Leder bewerkers over de uitsluiting bij de firma Blankerts te Tilburg, hierop neerkomende dat toen alle pogingen om met de firma in oveileg te treden faalden, zij eindigde met uitsluiting harer arbeiders. Het schrijven eindigde met een verzoek om steuo. Van de Venr. Arbeidsbeurs was een schrijven ingekomen om de arbeiders niet uaar Duitschland te sturen zonder zich eerst om inlichtingen te wenden tot de Arbeidsbeurs, een en ander in verband met de slapte in de bedrijven aldaar. Toen kreeg de Z.E. Heer Verheggen, kapelaan te Maastricht het woord, om te spreken over vakorganisatie. Spreker begon met er op te wijzen, dat o'ganisatie der werklieden niet wil zeggen het aanbinden van den strijd met de patroons Hij die zich van de organisatie zulk een idee maakt, is de plank mis. De taak der organisatie is een geheel andere. Hare taak is naast de behartiging der stoffelijke belangen, de maatschappij te hervormen zooals het behoort, dit wil zeggen, aan de katholieke beginselen recht duon wedervaren. Tot de ka"1 "akorwa- nisatie moet iedereen die in hetzelfde bedrijf werkzaam is toetreden, maar een maal toegetreden, moet men zich ook onderwerpen aan de organisatie. Men moet zijne eigene vrijheid prijsgeven ten bate van het algemeen. De met meerderheid van stemmen aangenomen Desluiten dienen te worden uitgevoerd zonder morren. Hij die talenten bezit, en vaardig is met de pen of met de tong, dient deze ter beschik king te stellen van de organisatie. Ook voor geldelijke offers moet men niet terugschrikken, maar dit is vaak de struikelblok van veel vereenigingen. Voor eenige centen per week schrikt mon torug en toch is dit glad verkeerd. In Maastricht bedraagt de contributie van verschillende vakorganisaties 20 tot 30 cent per week en niemand heeft er iets op tegen. Waarom moet men zich vercenigen Om zich bestaanszekerheid te verschaf fen. Wat heeft de werkman ie zeggen in het arbeidscontract Niets, heelemaal niets. Op vele plaatsen wordt, wanneer hij om werk komt vragen, bem eenvoudig een reglement ter teekening voorgelegd, bevalt hem een of ander niet. dan kan hij opkrassen. Dit is geen bedrijfszekerheid, dit is geen contract. In een contract moeten beide partijen medezeggingschap hebben en dit heeft de werkman meestax niet. Wij willen geen strijd met de patroons wij willen alleen loven en bieden op welke wijze oen contract zal worden aan gegaan. Vele patroons -zeggen: ik ben meester in eigen zaak. Zeker, zij kunnen hun bediyf inrichten zooals zij willen, maar hun meestsrschap houdt op als zy komen te staan tegenover hunne arbeiders inzak6 het arbeidscontract, dan ook heeft de arbeider recht van spreken. De patroons die hun belang goed be- grypen. hebben geen schrik voor de organisatie, zoover is het reeds gekomeD, dat de patroons de organisatie naloopen. Ia Maastricht zijn reeds verscheidene patroons tot spreker gekomen met het verzoek hun werkvolk te organiseeren. In het drukkers en boekbindersbedrijf is het reeds zoover gekomen, dat er niemand meer werk kan krijgen, of hij moet lid zyn eener organisatie. De organisatie moet trachten te komen tot oprichting van een werkeloozenfonds, vooral de bouwvakarbeiders zijn aan werkeloosheid blootgesteld. Tot een ziekenfonds, tot een ondersteuningsfonds voor invalieden, om hun die een ongeluk gekregen hebben te ondersteunen. De werkman moet er fier op gaan, uit eigen zak te kunnen betalen, de steun der re geering, het staatspensioen, is slechts een verkapte aalmoes en dat willen wij niet, wij willen eigen verzekering. Spr. spoort allen nogmaals aan trouw te blijven aan de kath. organisatie, trouw mede te helpeo de christelijke wetten ook in het openbare leven te doen eerbiedigen tot heil van Kerk en Maatschappij. Daverend applaus. Toen kreeg de heer Nasger het woord om te spreken over verbetering der arbeidsvoorwaarden. Na de vergadering eerst nog gewezen te hebben op den plicht tot veroenigen op katholieken grondslag, ging hij over tot bespreken der arbeidsvoorwaarden. Het thans gogeven loon is niet vrijwillig gegeven door de patroons, het is slechts eene kwestie van vraag en aanbod. En toch is het thans verdiende loon niet vol doende om den arbeider een bestaan te verzekeren. Hij hoopte dat de vakorgani satie met en naast de patroons zouden komen tot eene goede oplossiDg. Het Hoofdbestuur heeft daarom gerapend om aan de Venraysche patroons een concept contract te moeten doen toekomen, en is bereid met deze mondelinge bespre kingen te houden. Hij twijfelt niet of men zal tot een gunstig resultaat komen eu spoort daarom alle leden nogmaals tot Uoi--.ï ian. Hierna meldden zich nog een tiental leden aan. Nadat de voorzitter beide sprekers had dank gebracht voor hnnne redevoeringen, werd de vergadering ten 5 ure gesloten. Maandag hield deze veieeniging hare jaarlijksche algemeene vergadering. Om 8 uur opende de voorzitter de ver gadering met den gebruikelijken groet, wenschte den leden zalig nieuwjaar en gaf een kort overzicht over het afgeloopen jaar. Het ledental zal met de aangesloten gilden weldra het getal 100 bereikt hebben Vier gilden zyn opgericht. Van deze toonen de smeden dat zij hunne belangen goed begrijpen, spr. twijfelt dan ook geen oogenblik of dit gilde gaat eene prachtige toekomst tegemoet. De schilders doen hun best genoog, terwijl bij de timmerlieden nog al achterblijvers zijn. De metselaars houden zeer slecht voet bij stuk, hetgeen zeer jammer is, want zoo verwaarloozen zij hunne eigen belangen, hij hoopt echter dat alles nog ten beste zal geregeld worden. De notulen der vorige vergadering werden ongewijzigd goedgekeurd. De voorzitter bracht vervolgens een verslag uit over zijn bezoek aan de alg. vergadering te Roermond, waar gesproken werd over credietbanken. In 't kort samen gevat kwam het verslag hierop neer. dat de voorzitter in zijne hoedanigheid van afgevaardigde der afd. Venray te Roermond op de meest grievende en beleedigende wijze werd behandeld, omrede bij zich met het daar ter tafel gebrachte niet vereeni- gen kon. De voorzitter der alg. verg. scheen zelfs meer op te hebben met een betaalden spreker, dan met iemand uit eigen kring, die de belangen zijner af- deeling op de beste wijze behartigde. Het best. der afd. Venray heeft gemeend dan ook tegen het optreden van den Roermond- schen voorzitter te moeten protesteeren. I De Voorzitter leest het protest voor, dat door alle aanwezige leden werd geteekend. De heer Fonck deelde nog mede dat de heer Winters te Roermond gehandeld had I in 't belang van den geheelen middenstand, meer behoefde hij er niet aan toe te voegen. De afd. Venray eu Oirlo van den Boeren, bond, overtuigd van het groote nut van een cursus in boekhouden zullen gezamelijk PEEL MAAS 1

Peel en Maas | 1914 | | pagina 1