Weekblad voor Venray, Horst en omstreken.
Zaterdag* 14= Februari 1914.
35ste .Taargang.
No. 7
Uitgave van Firma W. Van den Munckhof, Venray.
Dit num mei-
bestaat uit
TWEE BLADEN.
Hun vreugde en hun kroon.
Uitvoering Invaliditeitswet.
R. K. Vakorganisatie.
Venraysche Middenstand.
Abonnementsprijs per kwartaal
voor VENRAY 50 c.
franco per post 05 c.
voor het buitenland bij vooruitbetaling 85 c.
afzonderlijke nummers 4 c.
Prijs der Advertentiën
20 c.
5 c.
van 1—4 regels
elke regel meer
letters en vignetten naar plaatsruimte.
Advertentiën, 3maal geplaatst, worden 2maal berekend.
De toekomst te kennen van zijn
kind, zou voor menig: ouder een
bittere ontgoocheling opleveren.
Toen het nog klein was, liet zich
voor later alles zoo wonderschoon
aanzien.
Nu hadden ze wel zorgen, wel
nachtwaken, wcfr opofferingen, nu
leefden ze wel voor hun kind, dag
en nacht, maar de komende jaren
zouden dat alles rijkelijk vergoeden.
Dan zouden zoon of dochter met
woekor het aan hen gedane terug-
gevon.
Dan zouden zij door hen geholpen
worden. De liefde leefde in beider
hart. in dat van ouders en van
kind.
Maar de tijd zou de daadwerke
lijke uitingen dier liefde in wissel
werking laten overgaan, die gaf zou
ontvangen, die ontving zou geven.
Wat een troost was die toe
komstdroom, wat gaf hij een kracht,
een doorzettingsvermogen, wanneer
soms de onrust opkwam bij vader of
moeder, dat ze toch niet méér voor
hun kind konden doen.
De tijd vervloog.
De knaap werd jongeling en de
jongeling werd man.
Het meisje werd jongedochter,
werd vrouw.
Maar hoe is 't alles verkeerd.
Reeds lang zagen vader en moeder
in,.dat de lieflijke toekomstbeelden
die ze zich droomden, ook in werke
lijkheid slechts droomen waren.
De werkelijkheid had hun een
nuchter ontwaken gebracht en al
wat meer dan maar heel gewoon hun
van kindswege gebeurt, is zoele
winst.
In waarheid zulke kinderen kun
nen al heel slecht de kroon en de
glorie der ouders heeten.
Wat was de oorzaak
In 't algemeen niet ver te zoeken,
de ouders maaien wat ze zaaiden; de
opvoeding die ze hun kinderen
gaven, heefl de ontgoocheling welke
ze ondervinden, als natuurlijk ge
volg.
Die opvoeding was te goed en te
slecht.
Zij was te goed, doordat ze hun
kinderen te veel toegevendheid be-
toouden. Als prins of prinses werd
het bediend, op de handen gedragen
naar zijn wenken geluisterd, aan
zijn geringste verlangens voldaan.
Een misstap werd altijd uitgelegd
als een vergissing of hoe ook, maar
in ieder geval zoo, dat het kind zelf
onschuldig was.
De roede, zoo geprezen in het
boek van hoogste levenswijsheid, de
roede kenden ze niet.
In zoover was de opvoeding te
goed.
Maar ze was ook te slecht.
Bij alle pogingen, die werden
aangewend om het kind te leeren de
goede manieren, om het te ontwik
kelen naar den geest der wereld, om
't jeugdig brein zooveel 't maar kon
op te proppen met kennis en weten
schap, dacht men te weinig of mis
schien in 't geheel niet aan de gods
dienstige opvoeding.
Zich zelf te bedwingen, zich zelf
meester te worden, een vrije ziel
zich te verwerven, door zich bij
middel van kleinere en grootere
vrijwillige offers te ontwringen aan
den driedubbelen vijand, die ons
steeds belaagt, stond nimmer op het
programma.
Hoe geheel anders ziet er uit,
wanneer de ouders het groote hulp
middel van den godsdienst niet on
gebruikt lieten.
Tegelijk met den geest werden
daardoor hart en ziel ontwikkeld en
beschaafd, geoefend in hun beste
strevingen, bestroden in de slechtere.
't Oog was niet alleen gericht op
de moeilijkheid hoe zich hetdage-
lijksch brood te verwerven, noch ook
een carriere te maken, roemvol en
voordeelig. maar mede werd hooger
op geblikt naar het groote doel, het
onafwijsbare, het n& dit leven on
herstelbare.
En in deze opvoeding kwam ook
de tucht en zelfs zoo noodig de tuch
tiging meespreken.
In deze opvoeding erkenden de
kinderen zooveel te beter, te ge
makkelijker, te duidelijker wat
vader en moeder voor hen deed, en
hoe ze hun ook met daden, ook met
terugbetaling der van hen ontvangen
weldaden, dankbaar moeten zij o
tot hun laatsten snik.
Van zulke kinderen zullen de
ouders met waarheid kunnen ge
tuigen, zij zijn onze vreugde en onze
kroonM.C.
Het is gewenscht gebleken de
aandacht te vestigen op het navol
gende
Aan de rentetrekkers krachtens de
artt. 369-370 der Invaliditeitswet
is gelegenheid gegeven voor het
stellen van een doorloopend gemach
tigde, wal wil zeggen, dat zij iemand
mogen aanwijzen, die, eenmaal aan
het postkantoor en aan de Rijks
verzekeringsbank te Amsterdam be
kend zijnde, op eigen handteekening
de rente zal mogen halen, tenminste
wanneer hij daarbij vertoont
ten eerste: het bewijs, dat hij de
gemachtigde is (legitimatiebewijs) en
ten tweede het aan den rente
trekker uitgereikte bewijs van toe
kenning der rente.
De doorloopend gemachtigde krijgt
dus geen algemeene volmacht om
over de rente te beschikken, maar
kan het geld alleen halen, wanneer
de rentetrekker hem het bewijs van
toekenning geeft.
De rentetrekker kan dus door zijn
bewijs van toekenning niet uit handen
te geven, verhinderen, dat de door
loopend gemachtigde tegen zijn wil
de rente zou afhalen en hij kan
steeds, ook al heeft hij een door-»
loopend gemachtigde gesteld, zelf
zijn rente halen.
Het is evenwel van groot belang
voor de meeste rentetrekkers zulk
een doorloopend gemachtigde te
stellen, omdat zij dan altijd, wanneer
zij door ziekte als anderszins ver
hinderd zijn, zelf naar liet postkan»
toor te gaan, ten spoedigste de be»
schikking over hun rente kunnen
krijgen.
Minder noodig is het alleen voor
diegenen, die in de buitonbestelling
van de postkantoren wonen en daar»
om hun rente kosteloos thuis ge»
bracht krijgen.
Als doorloopend gemachtigde kun»
nen de rentetrekkers in hot algemeen
iedereen aanwijzen, in wien zij het
vertrouwen stellen, dat deze het
geld met het bewijs van toekenning
telkens eerlijk zal komen thuis»
brengen. Alleen is er voor de Rijks»
verzekeringsbank bezwaar om post»
ambtenaren en tusschenprsonen als
doorloopend gemachtigd ie erken»
nen en zal het vor ibaveling
verdienen iemand te kie6ê\/, dfe kan
schrijven of ten minste zijn naam
kan leekenen.
Wil de man zijne vrouw, of de
vrouw haar man, of wiljen belang»
hebbenden hunne kinderen of hunne
kleinkinderen doorloopend machtigen
dan zal dit worden toegestaan, ook
al zou hij of zij, die gemachtigd
wordt, zijn naam niet of niet meer
kunnen zetten.
Den rentetrekkers wordt ontladen
om zich te laten overhalen om hunne
belangen op te dragen aan personen,
die zich aanbieden om tegen be»
looning voor hen naar het postkan*
toor te gaan, althans, wanneer deze
personen-niet behooren tot de naaste
omgeving of familie van den rente»
trekker en dus op grond van per»
soonlijke bekendheid door hem kun»
nen worden vertrouwd.
Om een gemachtigde of een an»
deren gemachtigde te stellen, be»
hoeft men slechts naar het postkan»
toor te gaan om dit te vragen. Kan
men persoonlijk niet gaan dan vraagt
men aan den persoon, die men wil
macbtigeD, om dit te doen en geeft
men hem het bewijs van toekenning
mede. De postambtenaren maken dan
de zaak in orde.
Voor intrekking eener bestaande
doorloopende machtiging behoort
men zich schriftelijk tot het Bestuur
der Rijksverzekeringsbank te wen«
den. Desnoods is ook een schriftelijke
of mondelinge mededeeling aan het
postkantoor voldoende. Ook al zou
de doorloopend gemachtigde weige»
ren om zijn eigen legitiematiekaart
of wel het bewijs van toekenning
van den rentetrekker af te geven,
zoo levert dit geen bezwaar op en
komt het recht van den rentetrek»
ker niet in gevaar.
Amsterdam, Februari 1914.
Het Bestuur der
Rijksverzekeringsbank
Zondagnamiddag bield deze vereeuiging
eene druk bezochte vergadering. Om half
4 opende de voorzitter de vergidering met
den gewonen groet en bedankte voor de
trouwe opkomst. Daarna werd voorlezing
gedaan van een manifest v.d. R.K. Leder
bewerkers over de uitsluiting bij de firma
Blankerts te Tilburg, hierop neerkomende
dat toen alle pogingen om met de firma
in oveileg te treden faalden, zij eindigde
met uitsluiting harer arbeiders.
Het schrijven eindigde met een verzoek
om steuo.
Van de Venr. Arbeidsbeurs was een
schrijven ingekomen om de arbeiders
niet uaar Duitschland te sturen zonder zich
eerst om inlichtingen te wenden tot de
Arbeidsbeurs, een en ander in verband met
de slapte in de bedrijven aldaar.
Toen kreeg de Z.E. Heer Verheggen,
kapelaan te Maastricht het woord, om te
spreken over vakorganisatie.
Spreker begon met er op te wijzen, dat
o'ganisatie der werklieden niet wil zeggen
het aanbinden van den strijd met de
patroons Hij die zich van de organisatie
zulk een idee maakt, is de plank mis. De
taak der organisatie is een geheel andere.
Hare taak is naast de behartiging der
stoffelijke belangen, de maatschappij te
hervormen zooals het behoort, dit wil
zeggen, aan de katholieke beginselen recht
duon wedervaren. Tot de ka"1 "akorwa-
nisatie moet iedereen die in hetzelfde
bedrijf werkzaam is toetreden, maar een
maal toegetreden, moet men zich ook
onderwerpen aan de organisatie. Men moet
zijne eigene vrijheid prijsgeven ten bate
van het algemeen. De met meerderheid
van stemmen aangenomen Desluiten dienen
te worden uitgevoerd zonder morren. Hij
die talenten bezit, en vaardig is met de
pen of met de tong, dient deze ter beschik
king te stellen van de organisatie. Ook
voor geldelijke offers moet men niet
terugschrikken, maar dit is vaak de
struikelblok van veel vereenigingen. Voor
eenige centen per week schrikt mon torug
en toch is dit glad verkeerd.
In Maastricht bedraagt de contributie
van verschillende vakorganisaties 20 tot
30 cent per week en niemand heeft er
iets op tegen. Waarom moet men zich
vercenigen
Om zich bestaanszekerheid te verschaf
fen. Wat heeft de werkman ie zeggen in
het arbeidscontract Niets, heelemaal
niets. Op vele plaatsen wordt, wanneer
hij om werk komt vragen, bem eenvoudig
een reglement ter teekening voorgelegd,
bevalt hem een of ander niet. dan kan hij
opkrassen. Dit is geen bedrijfszekerheid,
dit is geen contract. In een contract
moeten beide partijen medezeggingschap
hebben en dit heeft de werkman meestax
niet.
Wij willen geen strijd met de patroons
wij willen alleen loven en bieden op
welke wijze oen contract zal worden aan
gegaan. Vele patroons -zeggen: ik ben
meester in eigen zaak. Zeker, zij kunnen
hun bediyf inrichten zooals zij willen,
maar hun meestsrschap houdt op als zy
komen te staan tegenover hunne arbeiders
inzak6 het arbeidscontract, dan ook heeft
de arbeider recht van spreken.
De patroons die hun belang goed be-
grypen. hebben geen schrik voor de
organisatie, zoover is het reeds gekomeD,
dat de patroons de organisatie naloopen.
Ia Maastricht zijn reeds verscheidene
patroons tot spreker gekomen met het
verzoek hun werkvolk te organiseeren.
In het drukkers en boekbindersbedrijf
is het reeds zoover gekomen, dat er
niemand meer werk kan krijgen, of hij
moet lid zyn eener organisatie.
De organisatie moet trachten te komen
tot oprichting van een werkeloozenfonds,
vooral de bouwvakarbeiders zijn aan
werkeloosheid blootgesteld. Tot een
ziekenfonds, tot een ondersteuningsfonds
voor invalieden, om hun die een ongeluk
gekregen hebben te ondersteunen. De
werkman moet er fier op gaan, uit eigen
zak te kunnen betalen, de steun der re
geering, het staatspensioen, is slechts een
verkapte aalmoes en dat willen wij niet,
wij willen eigen verzekering.
Spr. spoort allen nogmaals aan trouw te
blijven aan de kath. organisatie, trouw
mede te helpeo de christelijke wetten ook
in het openbare leven te doen eerbiedigen
tot heil van Kerk en Maatschappij.
Daverend applaus.
Toen kreeg de heer Nasger het woord
om te spreken over verbetering der
arbeidsvoorwaarden.
Na de vergadering eerst nog gewezen
te hebben op den plicht tot veroenigen op
katholieken grondslag, ging hij over tot
bespreken der arbeidsvoorwaarden.
Het thans gogeven loon is niet vrijwillig
gegeven door de patroons, het is slechts
eene kwestie van vraag en aanbod. En
toch is het thans verdiende loon niet vol
doende om den arbeider een bestaan te
verzekeren. Hij hoopte dat de vakorgani
satie met en naast de patroons zouden
komen tot eene goede oplossiDg.
Het Hoofdbestuur heeft daarom gerapend
om aan de Venraysche patroons een
concept contract te moeten doen toekomen,
en is bereid met deze mondelinge bespre
kingen te houden. Hij twijfelt niet of men
zal tot een gunstig resultaat komen eu
spoort daarom alle leden nogmaals tot
Uoi--.ï ian.
Hierna meldden zich nog een tiental
leden aan. Nadat de voorzitter beide
sprekers had dank gebracht voor hnnne
redevoeringen, werd de vergadering ten
5 ure gesloten.
Maandag hield deze veieeniging hare
jaarlijksche algemeene vergadering.
Om 8 uur opende de voorzitter de ver
gadering met den gebruikelijken groet,
wenschte den leden zalig nieuwjaar en gaf
een kort overzicht over het afgeloopen
jaar. Het ledental zal met de aangesloten
gilden weldra het getal 100 bereikt hebben
Vier gilden zyn opgericht. Van deze toonen
de smeden dat zij hunne belangen goed
begrijpen, spr. twijfelt dan ook geen
oogenblik of dit gilde gaat eene prachtige
toekomst tegemoet. De schilders doen hun
best genoog, terwijl bij de timmerlieden
nog al achterblijvers zijn. De metselaars
houden zeer slecht voet bij stuk, hetgeen
zeer jammer is, want zoo verwaarloozen zij
hunne eigen belangen, hij hoopt echter dat
alles nog ten beste zal geregeld worden.
De notulen der vorige vergadering werden
ongewijzigd goedgekeurd.
De voorzitter bracht vervolgens een
verslag uit over zijn bezoek aan de alg.
vergadering te Roermond, waar gesproken
werd over credietbanken. In 't kort samen
gevat kwam het verslag hierop neer. dat
de voorzitter in zijne hoedanigheid van
afgevaardigde der afd. Venray te Roermond
op de meest grievende en beleedigende
wijze werd behandeld, omrede bij zich met
het daar ter tafel gebrachte niet vereeni-
gen kon. De voorzitter der alg. verg.
scheen zelfs meer op te hebben met een
betaalden spreker, dan met iemand uit
eigen kring, die de belangen zijner af-
deeling op de beste wijze behartigde. Het
best. der afd. Venray heeft gemeend dan
ook tegen het optreden van den Roermond-
schen voorzitter te moeten protesteeren.
I De Voorzitter leest het protest voor, dat
door alle aanwezige leden werd geteekend.
De heer Fonck deelde nog mede dat de
heer Winters te Roermond gehandeld had
I in 't belang van den geheelen middenstand,
meer behoefde hij er niet aan toe te
voegen.
De afd. Venray eu Oirlo van den Boeren,
bond, overtuigd van het groote nut van
een cursus in boekhouden zullen gezamelijk
PEEL
MAAS
1