Y00I
Uitgever
Venraj.
Eene bloedige H. Hostie.
Zaterdag 31 Januari 1911
33ste Jaargang
No 3
Dit nummer
bestaat uit
TWEE BLADEN.
Nou dat kunt ge be
grijpen: ik zal lid wor
den van de H. Familie;
Mengelwerk.
i! KV, [(1
Abonnementsprijs per kwartaal
voor Venrat
franco per post
voor het buitenland bij vooruitbetaling
afzonderlijke nummers
50 o.
65 c.
85 c.
6 o.
^oouaags v.
Prijs der Advertentiën:
van 1 4 regels 20 c.
elke regel meer 5 o.
letters en vignetten naar plaatsruimte.
Advertentiën, 3maal geplaatst worden 2maal berekend.
daartoe haalt ge aiij niet over. Zon
dags ga ik naar de eerste mis en naar
de Hoogmis dit deed mijn groot
vader, mijn vader doet het nu nog en
ronduit gezegd van dezen regel zou
ik niet gaarne afwijken, maar den
namiddag zie je, dien wil ik vrij
hebben".
nik heb respect Marte voor uw
loffelijk gebruik, maar wat zou 't nu
hinderen als ge eens een keer de
vergadering bijwoondet? 't Zou je
bepaald meevallen. Alle leden waar-
ooder velen van onzen leeftijd noemen
het een gezellig uurtje dat ze 's Zon
dags om de 14 dagen van 4 tot 5
uur daar doorbrengen.
Gaan wandelen kunt ge dan toch
niet en kruisjassen of biljarte.- „nt
ge nog even goed na 5 uur dan is
de «vond nog >*üg genoeg
't Is mooi geredeneerd Piet, maar
gij spoelthet niet klaar. Gaat gij
maar naar ile vergadering en als
trouwe kameraad blijf ik op u
wachtten".
•Ik dank je Marte voor uwe op
rechte vriendschap en stel die ook
op hoogen prijs en kom daarom
dadelijk naar u toe als de Familie
uit \a".
Ik begrijp niet Piet, dat ge die
toch ook de heele week aan uwe
bezigheden vastzit, dat ge 's Zondags
middags nog gebonden wiit zijn aan
eene vereeniging al is ze buitenge
woon good. Ik voor mij vind het
heerlijk te kunnen denken kijk,
dien Zondagmiddag daar blijven ze
allemaal af dien heb ik vrij voor
mij tol ven.''
't Is waar Marte aan den eenen
kant hebt go gelijk vrij zijn na
een week van inspanning is inderdaad
zeer gezellig en eene aangename
ontspanning komt je ook werkelijk
toe, maar ge moet niet spreken van
•gebonden gyn" wantik weet zeker
dat hel uurtje in de vergadering
doorgebracht voor alle leden ook
eene aangename ontspanning is'1.
"Aangename ontspanning i Meent
je dat l Wat doen jullie dan t
Juiat Marte, daar zit de groote
foot. Met u ziju er nog velen die
nog nooit in de vergadering geweest
ayn en toch schouderophalend zeggen:
"t Is wel een mooie instelling maar
niets voor mij. Omdat ik evenwel
overtuigd ben van uwe oprechte be
langstelling wil ik gaarne op uw
vraag antwoorden en u mededeeleu
wat er zooal gebeurt',.
Klokslag 4 uur nemen allen, ieder
hanne vaste plaats in. Na gezamelijk
eenige tientjes van het Rozenhoedje
gebeden te hebben, heffen de zangers
het Veni Creator aan, dat door hon
derden leden krachtig wordt mee
gezongen om Gods zegen over onze
bezigheden in de opvolgende Vtfer'tiér,
dagen af te bidden.
Dan volgt eene praclische afwisseling
van gezangen en gebeden. Ge moest
eens hooren hoe die bekende geest
verheffende liederen door het orgel
begeleid duizendmaal langs de gewel
ven weergalmen de tijd vliegt zoo
voorbij de leerzame conferenties
bieden ons ook een waar genot. Nu
eens wordt er gewezen op den ge
weldigen strijd der H. Kerk en
verheugen wij ons telkens in hare
voortdurende victorie.
Dan weder wordt ons ter navol
ging voorgesteld de levensregel van
beroemde mannen uit de geschiedenis
van kerk of staat. Zeer dikwijls ook
worden ons de geloofswaarheden
wetenschappelijk bewezen en hierin
ligt voor ons een groot voordeel voor
het dagelijksch leven en een ryke
stof om diegenon van antwoord te
dienen, die somtijds opzettelijk met
onware stellingen voor deu dag
komen.
Tot slot heffen de zangers het
Tantum Ergo aan, de Zegen met hst
Allerheiligste wordt gegeven, een
Laudate Dominum klinkt blij door
J»et kerlrrnim en .wedoom v -ilda&r.
keeren we huiswaarts'
Op den tweeden en vierden Zondag
hebben wij eene vergadering, kom
dau eens mee; dan kunt ge zien en
hooren of ik de waarheid heb gezegd.
't Is allemaal goed en wel Piet.
O, ik begrijp al wat je zeggen wilt
Marte. In een dolce farniente, ziet
ge alles liever kalm af, maar dan
hebt ge niet de aangewezen goede
richting, Aan dat zalig niets-doen
mogen we vooral tegenwoordig niet
denken. Van eiken katholiek wordt
iets meer gevorderd dan strikt nood»
zakelijk is om den godsdienst we»
derom tot zijn rechtmatige plaats
te voeren', "Omnia restaurare in
Christo". Alles herstellen in Christus,
heeft de Paus gezegd. Zeer zeker
is de vergadering der H. Familie
eene van die godsdienstige voreeni»
gingen die zich bijzonder ten taak
stellen dat schoone doel te bereiken.
Volgens den beroemden Pater
Felix zijn er ook geen betere ver»
eonigingen om mede de sociale vraag»
stukkon bevredigend op te losser»
dan de zuiver godsdienstige, ge»
houden in het Huis des Hoeren;
want door beroepsbezigheden zijn
allen dagelijks gescheiden, maar
s Zondags in de vergadering, daar
bidden alle standen te zamen met
den priester «Ouzo Vader, die in
de Hemelen zijl" daar zingen we te
zamen een hartverheffend lied. Daar
worden wij aangemoedigd tot liefde
voor God en den naaste en eerbied
voor het gezag en gelukkig het
land waar deze twee hoogste deug»
den beoefening vinden. Gezonde
verhoudingen komen tot stand wel»
vaart en geluk zullen er heerschen.
Meerderen uit verschillende standen
die den loop der zaken met wat
meer ernst beschouwen, erkennen
niet alleen het groote nut van deze
14-daagsche godsdienstige samen»
komsten, maar zijn ook genegen
deze te komen bijwonen doch wio
zal de eerste zijn, zal het begin
maken Daarom Mai welgemeend
noodig ik u uit eens komen zien
Volkomen waar tij hebt gelijk.
Nog nooit heb ik het zoo duidelijk
begrepen, daarom mijn besluit
morgen met u mee t gaan en als
het me bevalt sprek n we elkaar
nog wel eens nader
Flink zoo en void- m zult ge zijn
dat weet ik zeker neerderen zijn
er, die aanvankelijk o k uit nieuws»
gierigheid kwamen c: thans trouwe
leden zijn. Zooals afg -proken dan
Ja kom inotgen m» dag om 4 uur
dan ga ik mee".
Na hartelijken gro namen beide
vrienden afscheid.
Ouderilomti kom lerken Itij
panrdei
Deze haak is het .aatste zekere
ouderdomskenmerk. Bet komt echter
ook voor, dat hij in eer- bedriegelijke
manier wordt ver- ijderd, door
afveilen b. v. verkeert men derhalve
in twijfel, dan dient m< i nauwkeurig
acht te geven of a kronen der
buitensche hoektunde elkaar wel
volkomen raken.
Na ee,niggarcr ''ft hank
weer, om op omstiet «jarigen
leeftijd weer, maar niet zeer duidelijk
op te treden.
In de laatste periode, die de
leeftijden van 925 jaar omvat,
kan men den ouderdom bepalen naar
den vorm der kronen. Dit ouder»
domskenraerk is evenwel vrij onzeker
verschillen van 2 en 3 jaar kunnen
op dezen leeftijd gemakkelijk voor»
komen.
Wordt een uitgetrokken snijtand
van een paard op verschillende lengte
doorgezaagd, dan zal het ontstane
snijvlak telkens van vorm verschillen
Door de voortgaande afslijting zal
derhalve de kroon van een tand na
jaren een anderen vorm aannemen.
Aanvankelijk is de tand bij jonge
diereu dwarsovaal, d. w. zeggen
de grootste afmeeting is over dwars.
Wordt de tand vaneen zesjarig
paard omstreeks een c. M. onder de
kroon afgesneden, dan is het boven»
vlak vondachtig. Maakt men de
doorsnede nog I1/2 c. M. lager,
dan wordt deze driehoekig en nog
lager, zoogenaamd verkeerd ovaal.
Tot 10 jaar zijn de tanden van
boven in den regel dwars ovaal, van
10 tot 16 rond. Later worden ze
driekoekig en op nog hoogere leeftijd
verkeerd ovaal.
Hoe hoekiger de binnenvlakte der
tanden die naar de tong gekeerd is,
wordt, hoe ouder het paard. Wordt
de tand aan de binnenvlakte smal,
dan is het dier zeker 20 jaar.
Naak ukt Duitsch van F. H.
Het was in het jaar 1384. Beneden in
het schoone Tirolerdal ligt. dicht verborgen
tuesohen heuvelhooge Alpenreuzen, nabij
de beiersche grens het nederig dorpje
Seefeld 1) onbekend en vergeten gelijk zoo
menig Alpendorpje, Diep ingesneeuwd en
ingebakerd als een echt winterkind, ligt
het daar doodsch als altijd, en niets ver
raadt, dat 't heden de dag zal zijn, die het
uit zijne verborgenheid zal doen opkomen,
en wijd en z'jd beroemd zal maken, i)
Het is witte Donderdag, die eeuwig
heugni3Volle dag, waarop de goddelijke
Heiland ons zoo veel liefde bewezen heeft,
toen hij besloot eeuwig onder ons te
verwijlen in 't Sacrament van zijn H.
Lichaam en Bloed. De goede Seefelders
spoeden zich dan ook kerkwaarts om t H.
Misoffer bij te wonen, of wel den goddel.
Heiland zelf in de H. Communie te ont-
vangen. Onder de kerkganger? bevindt
zich ook een edelman inet zijn schildknapen.
Heer Oswald Milser, van de nabijgelegene
burcht Schloszberg is eon machtig en rijk
edelman; maar ook bovonmate trotsch en
hoovaardig. Ook heden zijn 't niet het
geloof en de liefde tot zijnen Heer en God
die hem tor kerke wezen, o neen, maar
hij heeft iets anders in 't zin, hij voert
geheel iets anders in 't schild. Van den
priester vergde hij, dat hij hem, niet
gelijk den overigen geloovigen eene kleine
Hostie zou geven, maar eeno groote.
zooals ze de priester nuttigt in de H. Mis,
en wel niet aan de Communiebank, maar
aan 't altaar, om zoo boven al het volk uit
te steken. Wel had de zwakke priester
zich togen dit boosaardig plan verzet, en
den edelen ridder het zondige van zyn
verlangen voorgehouden, ezenwel ten slotte
had hy toegegeven uit vrees voor deu
machtigen en invloedrijken man. Heden,
zoo heeft hij beloofd, wilde hij onder de H.
Mis zyn verlangen inwilligen.
De plechtige H. Mis begtut de een
voudige bergbewoners knielen innig vroom
er om heen en volgen aandachtig de H.
Handelingen. En als nu het oogenblik der
Consecratie gekomen is, en de prioster do
heilige woorden gesproken heeft, welke
het brood en den wijn in het lichaam en
bloed van Christus veranderen, denkt
menigeen terug aan de H. Ure, waarop
voor honderde jaren op dezen zelfden dag
de goddel, Heiland met dezelfde woorden
hetzelfde temidden zijner discipelen wachtte
hoe hij hen belastte datzelfde te doen en
zijner liefde daarbij indachtig te zijn. nZoo
dikwijls gij dit doet, doet dit ter mijner
gedachtenis.'' En dankbaarheid en liefde
vervult aller harten, en in heilige vreeze
aanbidden zij nederig bunnen Heer en God,
waarachtig tegenwoordig bekennen Hem
hunne onwaardigheid, om tot do tafel des
Heeren te naderen, en smeeken Hem. dat
Hij in zijne barmhartigheid hun waardig
maken mogen. Doch een is er die niets van
deze zoete gewaarwording gevoelt. Hij
wacht vol ongeduld naar 't oogenblik
waarop hij boven alle anderen uit znl
stekeo.
Opnhnw weerklinkt de koorschel van 't
altaar i het is bij de nuttiging des priesters:
het oogenblik is genaderd. In vol ridder-
ornaat, met trotschen gang en bedekten
hoofde, de eene hand aan 't gevest, de
andere aan de punt van don rijken groen
zijdeu schoudermautel. beklimt de verwaan
de het altaar, staande wil hij bierzyneu
Heer en God ontvangen. Ecce Agnus Dei...
Zie hier het Lam Gods.,, huiverig spreekt
de priester de plechtige woorden. Ach, het
onbevlekte Godslam was immers bestemd
om in te gaan in een onwaardig hart, een
hart vol trotsche eigenwaan en hoovaardig
heid.
Doch, 0 vreeselyko straf I Nauwelijks
heeft do H. Hostie de tong van den
Godsroover aangeraakt of de grond schuift
weg onder zyne voeten hy begint ïe
zinken, by wil zich vastklampen aan 't
altaar, doch het zware, steenen altaar neigt
zich naar den grond en de hand dringt èr
in al ware hot van was. Haastig wil hy de
H. Hostio afslikken, maar het gelukt hem
niet. Nadat hy eeoe tweede bete or van
genomen had en tot aan de knieën was
gezonken, zag hij in dat Gods straffende
hand ora zyne schandaad hem getroffen had
Ach, myn God, riep hij uit heb
erbarmen Laat mij toch niet geheel en al
verloren gaan De priester nam hot
overige der H. Hostie torug, en het inzak
ken hield op. De opgewondheid van 't volk.
dat getuige was van dit Godsgericht, was
buitengewoon. Het stroomde toe, bad den
pries'er bun de H. Hostie te tooneo. haar
te bewareD, ora haar te aanbidden en om
verzoening te smeeken. De arme zondaar
zelf knielde geheel bekeerd ootmoedig
neder, klop'o vol berouw op zijne borst en
tranen van boetvaardigheid om zijne euvel
daad overstroomden zyn gelaat.
Een van zijne pages ylde naar het slot
en berichtte zijne gemalin de wondervolle
gebeurtenis Doch deze niet minder trotsch
en kond voor het geloof als de edelman
zelf, schudde ongeloovig met 't hoofd.
Eer geloof ik riep zij dat deze
hakbyl - in dezen zelfden winter rozen
draagt". En zie I onmiddelijk vertoonde de
dorre stam bladeren, knoppen en sctioone
roren. Verblind als ze echter was in haren
hoogmoed, reet zij in do boosheid des harten
toornig de rozen af, en strooide ze rond in
den wind. Gods straffe volgde onmiddelijk.
De ongelukkige vrouw werd razend als een
wild dier, rende in de bosschen en is niet
meer terug gezien.
Toen men den edelman het bericht
bracht van de nieuwe straf en van het ver
schrikkelijk lot zyoer gade, werd zijn
üemoed nog meer vermorzeld over zijn
rampzaligen daad Hij deed afstand van
zijne groote bezittingen trok zich terug in
't Klooster Staras en leefde hier geheel in
boete en rouw. Zijn bed was de koude
groud, zyn hoofdkussen een «teen. Zyn
trots was geheel gebroken, en toen hij na
twee jaren stierf, vroeg hij allerneoorigst,
dat men hem in de grafkapel zijner voor»
vaderen onder den drempel der deur zou
byzetten. opdat zoodoende alle bezoekers
der- gope! fe«a -aes-* :-ïes treden.
Uit den mantel, dien hij bij de schrikwek
kende H. Communie droeg, werd een
misgewaad gemaakt, hetwelk op van daag
oog te Seefeld vertoond wordt. Het altaar
bleef op dezelfde plaats. In den grond ziet
de pelgrim nog het gat. waarin de boos-
doener gezonken was, en met een
huiveringwekkend gevoel legt hy zyne
hand in den diepen indruk, die in den
altaarsteen ontstaan is, op het oogenblik
dat da zinkende zich eraan wilde vast
houden. En de H. Hostie Zy bleef
bewaard tot op den huidigen dag en heeft
hare eigeno geschiedenis.
Toen ^de prioster hot H. Lichaam de»
Heeren uit den mond van den van God
gestraften ontzetten en overmoedigen ridder
terugnam, geschiedde voor aller oogen een
nieuw wonder. De witte H. Hostie was
op dezelfde p'nats, waar de verwaande
tot tweemaal toe er in gebe'en had. ge
heel bloedig.
Door hot speeksel was zij gekromd en
aan den rand ietwat omgekruld; zoo is ze
gebleven al eeuwen door. Slechts de fijne,
witte kleur is blauwachtig geworden en
zoo lijkt zij thans alsof ze met bloed ge
vuld is. Duidelijk ziet men nog.de tanden
er in. alsook de bloedige vlekken. Houdt
men de H. Hostie tegen het zonnelicht,
dan schittert zij- opvallender wijze.
Nadat bij Kerkelyk onderzoek het feit
vastgesteld en erkend was, liet ridder
Parzival van Weinck, die de burcht
Fragenstein by Ziri, drie uren van Seefeld
bewoonde, tot bewaring der wonderbare
H Hostie eene schoone gothische monstrans
vervaardigen, welk aan den voet het wapen
van Weinek met den naam Parzival draagt
Deze werd later met een vierkant glas
omhulsel in goud gezet omgeveD. Het
geheel is al3 een Ciborium door een zijden
manteltje omhuld en met eene kroon van
rijke paarlen overwelfd. Zoo werd de
H. Hostie in eea apart tabernakel in 't
kleine kerkje bewaard.
De mare van deze wonderbare gebeurte
nis versproidde zien snel door de omliggen
de streken. en de vrome Tirolers trokken in
groote pelgrimstochten opwaarts naar de
bloedige Host.e, zooals ze algemeen ge
noemd wordt. Seefeld werd 000 beroemd
pelgrimsoord. De oorspronkelijke kapel
was weldra te klein en Fredrik IV liet een
slanke gothische kerk bouwen. De edele
keizer Maximiliaan I, die gaarne naar
Seefeld ging om zien aan de jachtvermaken
over te geven in 't heerlyk gebergte,
legde voor zijnen dpod nog den grondslag
voor een Augustijnerklooster, welke paters
van toen af de kerkelyke diensten in 't
PEEL
MAAS
00