nr
in
Venray.
Zaterdag O October 19Q0.
3Qste Jaargang
N"o. 41
TWEE
Dit nummer
bestaat uit
BLADEN.
Uit het land
der vervolgingen.
Mengelwerk.
Zelf verraden.
Abonnementsprijs per kwartaal
voor Vknray 50 c.
franco per post 65 c.
voor het buitenland bij vooruitbetaling 85 c.
afzonderlijke nummers
6 c.
MAAS
'Tt
'«Wig
Prijs der Advertentiën:
van 1 4 regels
elke regel meer
letters en vignetten naar plaatsruimte.
Advertentiën, 3maal geplaatst worden 2maal berekend.
20 c.
5 o.
Te Lorient zoo goed als te Parijs
te Nantes zoo goed als in het Noor-
den waren en zijn de Fransche loeken
volgelingen van Sint Franciscus het
voorwerp van huiszoekingen, na
sporingen, in beslag namen, dag
vaardingen, in één woord van all
attenties der politie.
Dezelfde politie die weinig ijver
vertoont legen moordenaar
dieven.
Maar die het «misdrijf' van zede
lijke volmaaktheid niet schijnt te
kunnen uitstaan.
't Schijnt nu eenmaal des heeren
Briand's voorgenomen taak te zijn
de Kerk te vervolgen, hij, wien het
tegelijk aan vernuft ontbreekt en die
niet vermoedt dat hij welkt tegen
Frankrijk en legen Fin,.!.: ij,.
uigsten wensch.
Die hem in staat achten tot een
edelmoedig initiatief of ook slechts
tot oorspronkelijkheid, hun ant
woordde hij tot heden toe, door di
kerkelijke goederen weg te schenken
aan een bespottelijken eeredienst.
Door tariefverlaging te weigeren
aan bedevaartgangers.
Door den inboedel van een bisschop
te verkoopen aan de slraat.
Door prelaten en pastoors te ver»
volgen «schuldig" omdat ze de waar
digheid van den mensch hooghouden
«schuldig", omdat ze zeggen dat
onrechtvaardige wetten ons niet in
geweten verplichten.
Ja, er is nog erger misdrijf: men
kan nog levende in de wereld Fran-
ciscus regel willen volgen.
En ziedaar wat nu de gemoederen
in opstand brengt, waarom de haat
van 't Christen volk zich begint te
openbaren.
De katholieke werkman, de ka-
iholieke boer, de eenvoudige huis
moeder, getrouw aan het heerlijk
ideaal des geloofs, zij zijn het, wien
men thans schrik wil aanjagen, wien
men tot last wil zijn, wie men ver
drukken wil.
Sinds er een heilige Franciscus
van Assisië loefde kennen alle naties
der wereld de dorde orde van Fran
ciscus.
Vele grooten der aarde hebben er
deel van uitgemaakt, maar het
grootste gedeelte der leden van de
derde orde wordt gerecruteerd uit
de mannen en vrouwen van beschei
den en zelfs arme levensconditie.
Wat zijn die menscheu Wat doen
ze Wij weten het allen,
't Zijn geen kloosterlingen, ze
leven in de wereld.
Maar ze leven daar Christelijker
dan de anderen, zij plegen meer te
bidden, meer liefdewerken te doen,
ze doen zich geweld aan soberder,
arbeidzamer, kuischer, plichtge-
die niet gemakkelijk kunnen klaar te nemen. En degene die in nood
schijnt nu Biiand's koraec, die door de een of andere j verkeeren mogen bedenken, dat zij
bijzondere gestrengheid waardig teiomstandigheid in tijdelijke ongeIe-'d°or hun toevlucht
trouwer te zijn.
En dit alles
zijn.
Als men hem zoo ziet optreden,
verrijzen onwillekeurig de slacht
offers der eerste Revolutie voor het
oog des geestes of beter van die
eerste daad der omwent'dingstrage
die, die landbouwers, die ploeg-
knechts, die wevers, die naaisters
die spinsters, die pachtsters, die
allen in veel grooter getal dan de
adel gekerkerd, vermoord werden
uit haat tegon het geloof.
0. daar is niets hatelijkers
Maar daar is ook niets nutteloozer
dan dat geweld tegen de kleine
luiden.
Het heeft velen reeds de oogen
geopend, het heeft juist verwekt, het
zal nog meer juist verwekken den
geest van toewijding, van opoffering.
1.aat de vervolgers het bedenken
of beter zij zullen 't te erkennen
hebben vroeg of laat, dat juist in
deze dagen, juist door den haat des
geloois duizend maal duizende leden
der derde orde het onwrikbaar be
sluit hebben genomen hun leven te
wijden aan de vorming «ener Christen
keurbende, gekozen uit het volk.
Slagen zullen ze.
l)at zal 't einde der vervolging zijn!
Geld leenen en
geld wagen.
Er zijn menschen zegt de St. Ct
die geld Ie weinig en anderen, die
geld te veel hebben.
Men besluite hieruit niet over
haastig, dat wij een pleidooi zullen
gaan houden om de gelijkmaking
allen evenveel.
Wij zijn hiertoe niet genegen
reeds hierom niet, omdat, indien
vandaag allen evenveel hadden, men
over veertien dagen de verdeeling
er zou kunnen overdoen, vermits
van de gelijkheid r t veel zou zijn
ovei gebleven.
Indien we spreken over menschen
die geld te weinig en menschen die
geld te veel hebben, dan willen we
vandaag hebben over het geld-
leenen en over het vruchtbaar maken
van zijn geld en daarbij een waar
schuwend woord in het midden
brengen.
Menseden, die geld w illen leenen
en menschen die van hun geld zoo
veel mogelijk willen maken, moeten
beiden oppassen, want men loert er
op om ze er in te laten loopen, om
ze te plukk°n.
Bij de menschen die geld «illen
leenen, denken wc natuurlijk niet
aan degenen, die crediet genoeg
hebben en bij hun kassier of elders
gemakkelijk kunnen klaar komen.
Voor dezen behoeft men geen zorg
te hebben.
Het eenige wat hun zorg geeft,
is dal men hen vaak zoo lang op de
betaling hunner rekeningen laat
wachten, w aardoor men hen verplicht
meer soms duur geld op te
nemen, dan anders noodig zou zijn.
Wij hebben het oog op stumpers.
genheid zijn geraakt een onge
legenheid, welke Z' dikwijls voor
hunne naaste bekenden niet willen
weten en nu onderhands, min of
meer stiekum, wat geld willen leenen
Daar is, als men sommige adver
tentiën gelooven wil, gemakkelijk
gelegenheid toe, zonder borgstollling
of wat ook. Men ga t er naievelijk
op in en schrijft aan le nobele men
schenredders in de ril- ening dat men
per keerendc post t n postwissel
of aaogeteekenden brief met hel
gewenschte bedrag .zal ontvangen
Natuurlijk gebeurt dat niet. Men
moet beginnen om gei 1 le storten.
Het lijkt een parodie menschen
die in de uiterste g«; 1 veilegenheid
zitten, nog geld af te persen maar
toch gebeurt het,
En als men het gsld gestort heeft
het w ijst doen zij die niet stoiten
en van de leenig atzicn, maar wie in
benauwdheid zit doeUmeestal domme
dingen wordt i et een of ander
voorwensel bedacht, waardoor het
menschlicvend i.e...meestal met
wijdschen titel, aan de geldleening
die nooit ernstig gemeend is geweest
ontkomt. Of men krijgt tenslotte
het geld ter leen, maar tegen zoo
onereuze voorwaarden, dat n
geheel onder geraakt.
Een gevaar van anderen aard
dreigt degenen, die geld te veel heb
ben vooral de minder ontwikkelden
die in het bezit zijn van een paar
spaarduitjes.
Af en toe worden zij opgeschrikt
inderdaad opgeschrikt uit hun
gemoedsrust en in de war gebracht
door verlokkende advertenties waar«
111 aandeelen worden te koop geboden
'ieeeu waarlijk reusachtige winst
zoogoed als zeker beloven. In plaats
van zelfs de winst in Je zak te steken
zijn de heeren die achter de adverte»«
tie zitten zoo inenschlievenJ," zoo
edelmoedig hun eienmenschen :n de
gelegenheid te stellen daarvan t«
profileeran.
Onze kleine burger die uitmaakt
dat hij van zijn spaarbankboekje nog
drie piecent maakt, of zijn «stukje
maar drie en een half of vier, w ordt
door de verbijsterende voorspiegelin
verblind. Hij haald het sommetje
van de spaarbank, hij verkoopt zijn
«stukje" en neemt een of meer van
de prachtige aandeelen, en in zij ver»
beeldig ziet hij al een zak rijksdaal
ders zijn huis binnen dragen. Ze
komen er natuurlijk nooit.
Wie nadenkt begrijpt dat het met
de voorspiegelingen geen «echt spul
au zijn, zoo min als met de mooie
geldaaubiedingen maar mou denkt
niel na. De een niet oiodal hij in de
benauwdheid zit. de ander niet omdat
de begeerigheid hem parten speelt en
zoo vliegen maar aldoor de menschen
tegen de lamp.
Laat men toch in 's hemelsnaam
voorzichtig zijn. We mogen beden«
ken dat een klein winstje een zoet
winsje is, en dat het onveraatwoor»
delijk is hun bezit in gevaar te
brengen door aan speculatie"! "'cel
te nemen tot de
«philantropiscbe" bureau's, zich nog
meer vastwerken en hun ellende
vorgrooten.
Met nieuwsgierige belangstelling lazen
bewoners van h< t dorp de volgende ken
nisgeving welke op den muur van he
raadhuis was aangeplakt
rDuizend frank bclooning voor dengene,
die in staat is over L'go Guinaldi inlich
tingen te geven, welke zijne aanhouding
ten gevolge hebben."
Natuurlijk werd er ampel en breed ov
den gezochte gesproken. Eenieder wist
lat L'go Guinaldie de man was die jongste
revolutionaire woelingen in Lombardic had
opgestookt.
I let zou geen moeite kosten uw
huur tc betalen Hanorina, als ge dat som
metje kondt verdienen zeide een oude
marktvrouw tot een ernstig meisje, dat in
haar nabijheid stond.
Ja we zouden het goed kunnen
gebruiken, maar ik zou het niet doen. Ik
zou liever arm blijven, dan een medemensch
aan de galg te brengen.
Dal is schoon gesproken, maar ge
hebt ook geen geld noodig, als ge met
den rooien Tonio gaat trouwen, larhlr de
oude vrouw, terwijl het meisje zich met
betraande oogen verwijderde.
Langzaam ging Honorina been na een
poosje veegde zij met haar zakdoek haar
tranen weghaar moeder behoefde niet te
weten dat ze geschreid had.
Plotseling stond zc stil, het was haar ais
hoorde zc in het kreupelhout vlak bij haar
zuchten Tot haar gedeeltelijke geruststel
ling bemerkte ze, dat slechts een enkel
man daar neerlag, blijkbaar een gewonde
een witte doek. waarop bloedvlekken
zichtbaar waren, was om zijn hoofd gebon
den en zich over hem heenbuigend, zeide
ze
Zijt ge ziek, wat scheelt u
De man richtc zich met moeite op de
ellebogen op en zeide zacht
Kom dichterbij in het boschje anders
ziet men van de weg af, dat ge met mij
spreekt.
En wat zou dal hinderen? vroeg
lonorina achterdochtig.
De man glimlachte even droefgeestig.
Wat hinderen? Men zou mij op
hangen, dat is alles misschien wilt ge het
de lieden wel zeggen en de duizend frank
erdienen. Maar ik bid u geef mij een
slokje water.
Het noemen van duizend frank deed
het meisje aan de kennisgeving op het
raadhuis denken maar zij zeide niets.
Zij ging in huis en kwam een oogenbiik
later met een melkkan terug. Toen de man
de kan in een teug geledigd had zeide
Honorina bedaard
Zijt gij l'go Guinaldi, die op de
soldaten geschoten en de kazerne te San
Onofrio in brandgestoken hebt
Een inwendige stem scheen hem te
verzekeren ge hebt van haar niets te
vreezen.
De man zweeg en voor de tweede maal
vroeg 1 lonorina, hoe hij daar gekomen
was.
Ik had mij in het bosch van San
Vito verborgen maar was daar niet meer
veilig. Toen heb ik mij over de vlakte
gesleept en uitgeput viel ik neer. Eerst
dacht ik er nog aan naar dat huis te gaan
Je barmhartigheid der menschen in te
roepen.
Gelukkig, dat gij het niet gedaan
hebt. Maar ge zijl ziek en h< bi verpleging
noodig.
Het medelijden dat uit baar oogen sprak
bracht een vochtigen glans in dc zijne.
Ge deed beter mij aan mijn lot over
te laten en de duizend irank te verdienen.
Ik heb het aanplakbiljet gelezen op een
tuinmuur toen ik hierheen kwam.
Het meis.c schudde weigerend het hoofd.
Tegen den prijs van een menschcn-
Icven wil ik geen geld verdienenmaar
hier kunt ge niet blijven. Valt u het gaan
moeilijk.
Ugo glimlachte even.
Een weinig wel. Ik voel dat mijn
'einde nabij is. Bovendien weet ik niet
waar ik heen zou gaan.
Ik wilde, dat ik u bij ons in huis
kon brengen, maar moeder zou dadelijk
alles aan de buren vertellen.
Ik dank u zeide de gewonde.
Laat mij hier liggen, dc melk beeft
mij goed gedaan. Ik zal misschien wel
wat bijkomen.
Neen hier kunt ge niet kinger Wijven
Ge hebt al koorts en den heclen nacht
hier liggen zou uw dood zijn.
Ik ben gewoon 's nachts buiten te
blijven, zeide Ugo Guinaldi met een wee
moedig lachje.
Ge kunt op den hooizolder boven
den stal een onderkomen vinden, zeide
het meisje plotseling. Kom ik zal u helpen.
I lonorina ging eerst den weg op om te
zien of er niemand aankwam en hielp toen
den man. hem half in haar sterke armen
dragend, het kleine eindje naar de schuur
afleggen.
Er is boven strooi genoeg om te
liggen, als ge maar in staat zijt op de
ladder te klimmen.
L'go Guinaldi's oogen volgden iedere
beweging van het meisje alsof ze een
L'ngel geweest ware.
Nadat ze haar beschermeling verbonden
had keerde zij in huis terug Dc oude
vrouw verwonderde zich er over. dat ze
zoo opgeruimd haar bezigheden verrichtte.
Honorina en Ugo Guinaldi vonden, dat
de dagen snel voorbijgingen. Met allerlei
huismiddeltjes hüd zij zijne wonden ver
zorgd maar zijne genezing die goed vor
derde was in hoofdzaak aan haar zorg
vuldige behandeling tc danken.
Toch werd het meisje door «wave zorg
ckweld. Sinds twee jaar reeds waren ze
de huishuur schuldig en dc huisheer had
gezegd dat als ze dezen keer niet betaal
den, ze onverbiddelijk op straat zouden
worden gezet..
De arme Honorina wist heel goed dat
Tonio met beminde. Hoe meer de tijd
naderde des te meer drukte haar de
gedachte dat haar moeder op straat gezet
zou worden. En toch kon ze er met toe
besluiten haar jawoord tc geven.
L'go Guinaldiedi van dag tot dag meer
aansterkte bemerkte haar kommer en
vroeg haar wat eraan scheelde. I oen
vertelde zei hem haar zorgen en verzweeg
ook haar tegenzin in een huwelijk met
den rooden Tonio niet.
jij zult dien man niet trouwen, zeioe
hij met overtuiging, doch dal was ook
alles. Honorina had van hem meer deel
neming verwacht en voelde zich ccn wei- -
nig ontstemd.
Toen ze echter den volgenden keer bij
hem kwam begon hij er weer over en
het werd haar duidelijk, dat hij ernstig
over het geval had nagedacht.
- Vijfhonderd irank is zeker genoeg
om uw schuld te betalen? vroeg hij.
Het meisje sloeg dc handen in elkaar.
Vijfhonderd frank! riep zc dan
zouden wc er tevens een koe bij kunnen
koopen en niet zoo gouw meer in geldnood
komen. -
Ik heb zelf geen geld bij mij, zeide
Ugo Guinaldi langzaam maar in San
Unufrio heb ik een vriend, die u het geld
zal geven, als ik hem een briefje schrijf.
En ge zcidet mij dat gij geen vrien
den hadt'. riep Honorina de oogen wijd
openzettend bij de gedachte aan de moge
lijkheid dat ze haar schuld zou kunnen
betalen cn nog een koe koopen voor haar
moeder.
Mijn vriend zou mij met helpen om
te vluchten, maar het geld zal htj wel
geven. Kunt gc mij aan papier pen en
inkt helpen.
Honorina ging zeil het dorp een on
ander koopen en Ugo Gukialdi besteedde
er een geheclcn morgen aan om don briel
OJI te stellen. L>es middags gat hij hem
aan zijne trouwe verpleegster.
Breng dezen brilt bij den rechter
Giovanni t ialli en zeg hem dat gc op
hot g' ld wachten moet.
-Bij een rechter zou dat niet gevaar-
'''ly'man schudde ontkennend het hootd.
Honorina nam den brict aantoen ze
weg ging. drukte Ugo Guinaldie haar
'Nadat' ze Nien volganden morgen den
briel bij den rechter had afgegeven, werd
zc in een fraaie kamer gelalen waar haar
w ijn cn boterhammen w erden voorgezet.
Eerst tegen den avond trad de rechter dc
kamer binnen en zeide:
Uw medödeeiing zijn juist bevonden
ill geld tegelijk meenemen