voor
UitgeverW. A.
den Munckhof, Venray.
IJdelheid.
Een grappige vergissing
Zaterdag1 17 October 190B.
£9ste .Jaargang
No. 43.
Tuin- en Landbouw.
Mengelwerk.
Abonnementsprijs per kwartaal
voor Vhnray 50 o.
tranco per post 65 c.
voor het buitenland bij vooruitbetaling 85 c.
afzonderlijke nummers 6 c.
Prijs
der Advertentiën:
van 1 4 regels
elke regel meer
letters en vignetten naar plaatsruimte.
Advertentiën, 3maal geplaatst worden 2maal berekend.
20 c.
5 c.
Nog immer worden er in menigte
lieden aangetroffen, wier hoogste
ideaal bestaat in aardsche schatten
te verwerven. Ze benijden hunnen
rijker bedeelden evenmeosch span
nen al hunne krachten in, zwoegen
en slaven dag en nacht, trotseeren
monigwerf zelfs groote gevaren, in
de hoop van toch eindelijk hun
droombeeld verwezenlijkt te zien
en geld, veel geld bijeen te
zamelen.
Mocht hun dat gelukken, dan
zullen zij hebben al wat zij
wenschen. Dan is het gedaan met
kommer en zorgen dan zullen zij
tevreden en waarlijk gelukkig zijn.
Dan zal zich voor goed voor hen
ontsluiten het gedroomde lui
lekkerland, het verloren Paradijs.
Moge onderstaand voorbeeld van
een man, die over millioenen be
schikt, hun tot spiegel strekken eD
hen genezen van deze ijdele hersen
schim. Moge het den arme leeren,
niet al te begeerige oogen te slaan
op de goederen der rijken. Spore
het de deer ferieie riykgceegecder.
aan, zich niet te hechten aan hunne
vergankelijke goederen, doch veeleer
door een goed gebruik daarvan zich
onvergankelijke goederen te ver
schaffen daarboven.
Te midden van een woeste en als
verloren landstreek van Noord
Amerika ligt een dorpje, Lakewood
genaamd. In eene der weinige
straten van dit dorp, die aan beide
zijden met pijnboomen beplant zijn,
zien wij een man wandelen, neen,
geen man, maar een levend lijk, een
uitgeteerd geraamte.
Voortstrompelend op een stok
steunend, gaat hij daar langzaam
henen in de schaduw der boomen.
Wat 'n naar, afschrikwekkend
gezichtdat hoofd zonder een enkel
haartje, dat gelaat zonder een schijn
van baard, zonder wenkbrauw
of wimpers, bedekt met een lood
kleurige huid, voorover hangend op
de ingedrukte borst als onmachtig
zijn eigen gewicht te torsen
Wie is dat beeld van jammer en
lijden
Hebt gij ooit den naam gehoord
van Rockefeller Zoo ja, dan weet
gij ongetwijfeld ook, dat John
Rockefeller is de Amerikaansche
petroleumkoning, een der rijksten
van Amerika, ja der geheele wereld.
De man toch bezit een vermogen van
anderhalf milliard, waarvan de
interest hem jaarlijks ongeveer een
60 millioen oplevert of 72 gulden in
de minuut of f 1.20 iedere seconde.
Deze verbazende rijkdom wordt
ieder oogenblik nog vergroot, ja,
men kan zeggen dat bijna heel de
w ereld hem schatting betaalt. Door
de 80 millioen inwoners der Ver-
eenigde Staten wordt geen druppel
olie verbrand of versmeerd, of 't is
ten bate van Rockefeller's schatkist.
Welnu, deze John Rockefeller, de
rijkste onder de rijken, is tevens de
armste onder de armen, de man die
met recht den naam draagt van
hongerigen millioenenkonirig Deze
man was het, dien gij daareven als
een schim zaagt voortsluipen onder
de schaduw der pijnboomen.
Hoort zijn droevige lijdensge
schiedenis.
Sedert meer dan zes volle jaren
heeft deze arme man niets gegeten.
Gedurende al dien tijd wordt hij
gevoed door enkele dr uppels melk en
door kunstmatige voeding. Sedert
zes jaren klappertandt hij van
honger en ontvingen zijn lippen geen
voedsel.
Ja, deze man, deze geldkoning,
beer van ontelbare millioenen, sterft
weldra den hongerdood, evenals de
armste bedelaar Hij, die met zijn
geld, volgens lusten luim duizenden
menschenharten kan breken, hij
heeft, trots al zijr.e schatten, niet
eens macht over zijn eigen maag.
Alle artsenijen en heelmiddelen dei
wereld kan hij zich verschaffen, doch
alle dokters met al hunne wetenschap
zijn niet bij machte hem voor een
enkel uur de gezondheid weder te
geven eene ongeneeslijke maag
kwaal zal spoedig een einde maken
aan 7yn
's Avonds, wanneer alles hier
beneden zich ter ruste begeeft
wanneer in de nachtelijke stilte die
kalmte en vergetelheid, welke zich
slaap noemt, nederdaalt over den
ellendigste en meest verworpene der
menschen dan wentelt deze
millioenenkoning zich onrustig heen
en weder op zijn slaapstede,
vorstelijk van praal hij weeklaagt
en huilt van smart en breekt los in
vertwijfelende klachten, daar in zijn
hart, in zijn lichaam, in zijn vleesch
eene wilde, verschrikkelijke smart
hem kwelt en foltert.
Zoo is het gesteld met dezen
millionnair Wie zou lust gevoelen
met hom te ruilen Gewis niemand
ter wereld. Men zoude zich liever
met het geringste bezit willen
tevreden stellen en daarbij een
gezond en krachtig lichaam dan,
zonder dit, eigenaar te zijn van de
schatten der aarde.
Ach, hoe hel straalt in het leven
Winterrogge.
rogge een hocfdgewas is
van dezen man vóór alles uog de
verpletterende w aarheid uit van dit
woord aan Salomon's hart ontweid
»Ik heb mij huizen gebouwd, tuinen
aangelegd ik bezat dienaren en
dienstmaagden ik stapelde zilver
op en goud en overtrof in schatten T
al mijne voorgangers te Jerusalem, Is nu bet ™ervevoedsel ,n den
en alles wat mijne oogen verlang- ,k?rrel Tb™.kt 200 Zal door de
Daar
voor onze zandstreken ligt het voor
de hand, dat men op onze Rijks
proefvelden in den loop der
jaren verschillende varie.eiten heeft
verbouwd, om te zien welke soort
aanbeveling verdient. De resultaten
waren altijd niet even schitterend,
hetgeen ons niet behoeft te verwonde
ren, daar de cultuurtoestand van
sommige gronden nog veel te
wenschen overlaat. I)e veredelde
variëteiten vragen een i.'iep losge-
maakten bodem, rijk voorzien van de
noodige voedingstoffen.
Hoeveel gronden woiden nog
gevonden, die noch aan hei een, noch
aan het andere kunnen voldoen.
Jaren achtereen bouwt men op
dezelfde ondiepe bouwvoor er niet
aan denkende om ook eens die
vaste ondergrond los te maken.
Daar zou een onderg. ondsploeg
goede diensten kunnen bewijzen. De
onvruchtbare ondergrond wordt daar
mee losgemaakt maar ni d boven
gebracht,
Laat men dus niet met het uit
zaaien van nieuwe veredelde soorten
beginnen voor de grond in uitsteken
de conditie verkeert.
De Schlanstadter en Petkuser
rogge zijn een paar variëteiten, die
nogal dikwijls genoemd worden.
Laatsgenoerade wint het echter van
de Schlanstadter, opbrengst en
kwaliteit zijn beter ook bleek de
Petkuser meer wintervast dan de
Schlanstadter,
Hoewel de Petkuser rogge voor
goede gronden aanbeveling verdient,
moet men voor het origineele zaad
nogal diep in de beurs tasten.
Gcedkooper is enter Petkuser
rogge, d. i. éénmaal naverbouwde.
Dit zaad is evengoed als 't origineele.
Om zijn bouwgrond in vruchtbaren
toestand te brengen zal men voor het
zaaien moeten uilstrooien een 800
K.G. slakkenmeel, 600 K.G. kaïniet
en later nog 100 K.G. chili.
Sommigen zijn nog angstvallig
voor het uitstrooien van een weinig
chili in den herfst. Toch is het aan te
bevelen. Bij gebrek aan opneembare
stikstof staat de groei stil.
Salpeterzuurvorming in den bodem
zal tengevolge van te lage tempera
tuur niet plaats nebben.
-Spin, raadje, spin
Daarop drong men er by hem op aan,
dat hij zich ook eens zou late.i hooren.
voldeed aan het verzoek zonder eerst
complimenten te maken en men vond, dat
hij een mooie stem had.
Daarop speelde hij met veel talent een
van Mendelssohn's liederen zonder woor
den. De ouders straalden van genoegen en
wat Elodie betreft, het scheen haar, dat
ze sedert den vorigen dag vleugels had
gekregen, zoo verlicht voelde ze zich.
Twee dagen later bracht Rabotteau
het gesprek ongemerkt op het trouwen
van officieren, waarbij hij den schijn aan
nam, alsof hij tegen huwelijken van offi
cieren was. De kapitein glimlachte veel»
beteekenend beweerde, dat getrouwde
officieren in den oorlog even dapper voch
ten als anderen.
Dezen nacht deden de ouders geen oog
dicht en Elodie evenmin.
Des te beter, wanneer hij zich ver
klaart, zei mevrouw Rabotteau.
Naar mijn schatting kosten ons de
laatste vier dagen meer dan driehonderd
francs.
Geen omelet zonder eieren 1 zei
Rabotteau op onderwijzenden toon.
Hij had in het geheim aan Tradivel ge
schreven:
-Meneer Lecomte is charmant. Hy is
precies zooals wy ons een schoonzoon
wenschen. Moeten we misschieu wat dui
delijker worden
Tradivel had geantwoord:
Laat volstrekt niets mensen i i\a zyu
terugkomst zal ik al het andere in orde
maken.
Zoo was langzamerhand de laatste ma
noeuvredag gekomen,
De keukenmeid van Rabotteau had voor
dezen avond, die na alle waarschijnlijkheid
de beslissing moest brengen, de heldhaftig
ste pogingen aangewend om met eere te
bestaan.
Maar ach 1 Alleen den oppasser verscheen
met het paard van zijn meester aan den
teugel.
Elodie,
den een paar kleine damesschoentjes met
roze zyde gevoerd, ware prachtexemplaren
van Paryscbe schoentjes. Arme Elodie f
Arme madame Rabotteau Ellendige
1 radivel 1 Schaaintelooze kapitein Lecom
te
Jawel Mooie exemplaren, de officieren
die van de polytechnische school komen
Op dit oogenblik werd er zachtjes een
grendel teruggeschoven en de deur 8
werd een weinig geopend.
Eerst kwam er een kleine hand te voor
schijn, toen een ronde, fijn gevormde pols
met een gouden barcelet.
Onder tusschen was de arm weer spoedig
verdwenen en het laarsje meteen.
Eerst na een poosje ontwaakte Rabotteau
uit zijn veidooving en voelde in zijn borst
het grimmige verlangen opgekomen om
met den een of andere procesverbaal op
ie maken wegens het verijdelen van een
huwelijk.
Maar wijl zulk een geval niet in het
wetboek is opgenomen, moest de vrede
rechter onverrichter zake weder vertrek
ken.
Welnu schreeuwde moeder en
dochter hem tegelijkertijd tegemoet.
Deze Lecomte is een monster 1
knarsetandde Rabbotteau, Qa naar je ka
mer, Elodie. Ik moet met je moeder spre
ken.
Ha, kreunde madame Rabotteau,
toen baar man zyn verbaal geëindigd bad.
Wat een schandaal Wat een voorbeeld
van zedenbederf I En wat moeten we nu
mijne oogen verlang
den, heb ik hun niet geweigerd...
en toen ik mij keerde naar al de
werken, welke mijne handen hadden
gewrocht, en naar den arbeid,
waarvoor ik mij vruchteloos had
ingespannen toen zag ik in alles
ijdelheid en kwelling des geest-is...
Wat toch baat den mensch al
zijn arbeid en zijne geestesinspan
ning, waarmede hij zich heeft
gefolterd
Alle zijne dagen zijn vol smarten
kommer en zelfs der nachts
en
vindt zijn geest geene rust... en
dit derhalve geene ijdelheid
kleine gift chili, waardoor stikstof
in opneembaren vorm is toegediend,
de plant geen stikstorhonger lijden,
maar krachtig kunnen doorgroeien.
W.
SLOT.
Des avonds kreeg men een tweede uit
gave van het feestmaal en het was nog
gezelliger dan den vorigen avond. De kapi
tein verzocht de schoono Elodie iets te
zingen en resoluut begon zij dadelyk:
die voor het venster van op de
komst van haar verloofde, zoo noemde men
hem reeds in den intiemen familiekring
stond te wachten, vloog met een kreet
van ontzetting den soldaat tegemoet.
Om 's hemels wil, is hij gewond.
O, neen freule antwoordde de op
passer met een guitigen lach. Hij gevoelt
zich zelfs heel wel. Maar men behoeft met
de soep niet op hem te wachten.
Komt hij niet te dmeereo
Neen freule, de kapitein eet en slaapt
vandaag in het hotel. Ik moet hem zyn
linnengoed brengen, zoodra ik 't paard
verzorgd heb.
Bleek van ontr <eriDg liep Elodie naar
haar moeder.
O, riep deze. En onze kreeft, die ons
acht francs heeft gekost Wat zou er aan
de hand zijn Zullen we den oppasser eens
vragen
Dat zullen we wel laten, antwoordde
Rabotteau. Deze menschen zijn, dank zij
de discipline en de vrees voor arrest, hun
meesters blind onderdanig. We zouden
niets gewaar worden en misschien wel alles
bederven. Laten we tot morgen wachten
ik zal dan inlichtingen gaan inwinnen.
Het diner werd door de drie in zeer droef
geestige stemming gebruikt. Den volgen
den ochtend heel vroeg onderhandelde
Rabotteau reeds met den kastelein van het
-witte paard", die door de aanwezigheid
van een dozijn officieren onder zijn dak
van trots en opgewondenheid haast buiten
zich zeiven was geraakt.
Kunt gij mij zeggen, waar de kapitein
die bij mij gelogeerd heeft nu is
Kijk zelf op nummer 8, antwoordde
de kastelein haastig. Ik heb geen tyd.
Rabotteau klom den trap op en zou juist
aan de deur van nummer 8, kloppen toen
hij plotseling achteruit sprong, alsof op
het vloermaije een tyger had gelegen. Het
was intusschen geen tyger, maar naast
de hooge rijlaarzen van den kapitein ston-
Deze nietswaardige kapitein beviel haar
buitengewoon. Je kunt Tradivel ervoor
bedanken! Maar wacht even, laat ik met
vergeten er is juist een brief vaa hem ge
komen I
Rabotteau brak den brief open en las
verbaasd:
Ik begrijp niets van alles, wat ge mij
mededeelt. Ge beweert, dat Lecomte by
u is. Maar deze schrijft my, dat bij den
voet heeft gebroken en by de manoeuvres
door een kameraad vervangen werd.
Dat is toch sterk schreeuwde madame
Rabotteau. Ik heb hem toch altijd meneer
Lecomte genoemd, zonder dat hij ooit tegen
deze naam heeft geprotesteerd. Alt ik in je
plaats was, zou ik aan den minister van
oorlog schrijven.
Maar dan kwam hij immers voor een
krijgsraad, gaf Rabotteau te bedenken. Dat
zou al te hard zijn,., bovendien kunuen
we wachten, want hij moet immers toch
komen om ons een afscheidsbezoek te
brengen. Misschien geeft hij dan de noodige
inlichting.
Inderdaad belde in den namiddag van
den zelfden dag de vermeende meneer
Lecomte bij het hek van den tuin aan.
Maar wyl hij een elegante, gesluierde dame
aan den arm had, riep Rabotteau haar
keukenmeid toe:
Justine, ga heen en zeg die menschen
daar buiten, dat we niot thuis zyn 1
Daarop wendde ze zich kokend van
woede tot haar man:
Wat... je blyft kalm by zoo'n onbe
schaamdheid O, dat ik toch een man
ware
Deze kapitein Lecomte zou ons niet on
gestraft beleedigen I
Wat wil je toch, lieve 1 antwoordde
Rabotteau radeloos. Ik ben een ofliiciëele
persoon en heb nooit een wapen in banden
gehad.
Ondertu8schen kwam Justine met een
kaartje terug, waarop stond:.
Comte de Prebois. kapitein der artil
lerie.
Daaronder was met potlood geschreven:
Het heeft mij zeer gespeten u gisteren
te moeten afzeggen. Myn vrouw heeft my
met haar komst verrast maar wilde niet,
dat ge ook nog last vaD baar zoudt hebben.
Ze zou zeer gaarne nog even kennis met
de dames hebben gemaakt 1 Myn harte-
lijken dank voor uw zoo byzonder groote
gastviijheid.
Madame Rabotteau las het kaartje her»
haalde malen en zei toen teleurgesteld;
PEEL
MAAS
is
OttU UlvU IV