T@@ï
Uitgever
n omstr
Munckhof, Venray.
Werkloosheid.
Zaterdag1 3 October 19QS.
£9ste .Jaargang
No, 41.
Mengelwerk.
Wraak is zoet.
Een betere Ongevallenwet
voor den Landbouw.
Abonnementsprijs per kwartaal
voor Venray 50 c.
franco per post 65 e.
voor het buitenland by vooruitbetaling 85 c.
afzonderlijke nummers
Prijs der Advertentiën:
van 1 4
elke regel meer
letters en vignetten naar plaatsruimte.
Advertentiën, 3maal geplaatst worden 2maal berekend.
20 c.
5 c.
het
uog
Ofschoon nog midden in
seizoen, aldus »de Aannemer",
midden in dat gedeelte des jaars,
waarin de Bouwbedrijven zich door
leven en beweging kenmerken, zien
wij om ons heen een schier onge
kende stilte en een rust, die ons
herinnert aan de enkele weken in
den meest strengen winter.
De malaise in de bouwnijverheid
ten vorige jare duidelijk merkbaar
ontstaan, die in den afgeloopen
winter klom, in het voorjaar scheen
te wijken, om spoedig weer te
voorschijn te treden, hield aan,
neemt hand over hand toe, en
doet velen met angst den winter
tegemoet gaan. Welk een winter
dit voor hen zijn zal, laat zich
indenken.
De ellende, die de werkloosheid
bracht en straks brengen zal, is
groot.
Deswege klimt in menig gezin nu
al reedes de zorg.
Neen. wij zien die niet voorbit
in den krir.g van den werkgever
En wij sluiten het oog niet voor
het feit, dat menig patroon, die in
de laatste jaren er naar streefde
om, trots de concurrentie, aan zijn
bedrijf hechter grondslag te geven
en in zijn bedrijf wat perspectief te
geven, gedupeerd door werkloosheid,
zijn hoop in rook ziet opgaan en
wien de toekomst somber tegen-
blinkt. In zulke tijden blijft niet bij
allen den moed erin, het vertrouwen
zinkt bij velen en verbrijzelt den
weerstand. Niet allen voelen zich
in zulke tijden gesteund door geloof
in de toekomst.
Maar hooger klimt de nood in
het gezin van den werkman.
De malaise der laatste jaren, de
dikwijls afgebroken werkperiode, gaf
een resultaat in doorsnede beneden
hetgeen noodig was. Van o\erleggen
kon geen sprake zijn, aan hechten
grondslag of basis kou niet gedacht
zelfs, hier gaan derhalve werkloos
heid en ontbering hand in hand.
En stelt men zich uitsluitend op
materiali8tich standpunt, dan zijn
straks de velden wit om te oogsten
voor hen die politiek materiaal
zoeken, dan stijgt de ontevredenheid,
en ontstaat een bodem, waarop
anarchisme en socialisme welig
bloeien.
Dan toont het blad aan, hoe de
algemeene werkloosheid niet van
localen aard is, doch zich zelfs als
een internationaal verschijnsel voor
doet.
Daarvoor zijn allerlei oorzaken.
Maar men kar. toch niet tegen
spreken, dat in ons land het aller
meest de slapte zich voordoet in die
bedrijven, waarover in de laatste
jaren een autocratische macht zich
deed gelden.
Het blad gaat verder krachtig te
keer tegen de «overdreven" bouw-
veiordeningen, vooral te Amsterdam
maar ook elders hier en daar ge
volgd!
Er wordt nu hier en daar verzeke
ring tegen werkloosheid ingevoerd.
Maar, zegt «De Aannemer"
De beste bestrijding der werkloos
heid is de industrie te ontlasten van
hetgeen haar door overdreven eischen
teneerdrukt.
De beste bestrijding is werk.
En het werk zal er komen voor
zooveel het bouwbedrijf aangaat,
wanneer men inziet te ver te zijn
gegaan wanneer men de bouwver
ordeningen terugbrengt tot het stellen
van mindere eischen, een einde
maakt aan bureaucratische toepassing
en machtsfanatismeen aan een streven
om zuke groote maatschappelijke
belangen op te offeren aan persoon
lijke overwegingen.
Er is moed voor noodig. Wie nog
rekent met het algemeen belang, wie
niet mee hard vooruit loopt, geldt
voor bekrompen en klein. Groot is
hij alleen die speelt met verantwoor
delijkheid en zich om anderen niet
bekommert. De brutaliteit wint het
van den ernst. Maar dat dit verande
ren moet is klaar als de dag.
De nood stijgt.
Voorziening moet getroffen.
Wam werkloosheid en ontbering
gaan hand en hand.
En de verantwoordelijkheid voor
die ontbering, dient toch eenmaal
door te dringen.
laatsten tijd stemmer opgaan, en
luide stemmen, om hel systeem zelf
veranderd te krijgen.
De samenkqppelin;,' van de
ongevallenverzekering nan de Rijks
verzekering is een der grootste
grieven.
Men moet, zooveel doenlijk, aan
de particuliere verze veringen de
uitvoering laten.
Maar onder controle 'an den Staat
En deze contróle met zöö gere»
geld zijn, dat de arbeider, wien een
ongeval overkomt, stee ls de schade»
vergoeding ontvangt waarop hij
recht heeft.
Dat moet de eerste en voornaam»
ste voorwaarde blijven.
Dan echter ook weg met al den
onnoodigen en duren rompslomp, die
de tegenwoordige ongevallenwet van
1901 zoo onsympathiek maakt.
verzekerd, en zou de landbouwer van
veel ongemakken en onkosten worden
bevrijd.
Maar -in ieder geval wordt het
eindelijk tijd, dat er voortgewerkt
wordt en den landarbeider niet
onthouden worde, wat zijn collega
in de industrie sinds verschillende
jaren geniet.
Het is treurig, dat zoolang moet
gewacht worden, alvorens de arbei
ders in den landbouw tegen oogeval-
len zijn verzekerd.
De industrie-arbeiders zijn reeds
meerdere jaren verzekerd bij de
Ongevallenwet van 1901.
En bij de behandeling dezer wet
werd reeds toezegging gedaan, dat
deze weldra zou uitgebreid worden
tot den landbouw.
Wij schrijven 1908, en nog is de
andbouw verzekering geen feit.
Aan dit uitstel, hoe te betreuren
ook, is althans één voordeel verbon
den.
En het is, dat men zijn voordeel
kan doen met de ondervinding, opge
daan met de ongevallenwet voor de
industrie-arbeiders.
De ondervinding leert dat het systeem
in 1901 ingevoerd, te duur en te
omslachtig is.
Toch is ditzelfde systeem ook
Landbouw-
1905 werd
voorgesteld voor de
ongevallenwet, die in
ingediend.
Zelfs werd de verzekeringsplicht
uitgestrekt tot de hoofden van kleine
bedrijven, tot hunne vrouwen en
kinderen.
Wel werd de inrichting der land-
bouwverzekering gemakkelijker ge
maakt, doordat het lastige bijhouden
van loonlijsten niet werd voor
geschreven, maar het systeem bleef
toch hetzelfde als van de industrie
verzekering.
Geen wonder, dat er vooral den
Het ware dus het L ste, dal een
nieuw systeem voor cL "allen*
wet in den Laudbouv oge»
voerd.
H ec t, rraacuttfc
stelt vour, net Belgische te
aanvaarden.
Natuurlijk enkel het systeem van
verzekering.
Want dat een arbeider, die toe»
valligerwijze werkt bij een land»
bouwer die maar één of twee
knechten houdt, niet verzekerd is,
en het wel wordt, als hij bij een
landbouwer werkt, die er drie of
meer op na houdt, dat achten wij
een onbillijkheid, waarvoor men in
ons land niet zou te vinden zijn.
Als beginselen eener nieuwe wet
van ongevalverzekering bij den
landbouw stelt het Landbouwcomité
voor
1. De wet legge den werkgevers
slechts den plicht op, om hunne
werknemers te verzekeren tegen de
geideiijke gevolgen van ongevallen,
hun in of door het bedrijf overkomen.
2. De regeling en uitvoering dier
verzekering worde onder controle
van den Staat aan de verzekerings»
plicütigen overgelaten.
3. Deze contróle omvatte een
toezicht, zoowel op de richtige uit»
voering en naleving van de wet, als
op de soliditeit van de door het
particulier initiatief in het leven
geroepen verzekeringsinstellingen.
4. De kosten dezer contróle
zullen evenais die van elke andere
soortgelijke controle, door de over»
heid behooren te worden gedragen.
5. Verder vervange men den in
het ontwerp aan sommige categorieën
van hoofden van khine bedrijven
opgeiegden dwang tot verzekering
van zich zelf, hunne vrouw en in het
bedrijf werkzaam zijnde kinderen,
door het geven van eenee zeer
gemakkelijke gelegenheid tot verze»
kering.
Als men deze beginselen in een
nieuw wetsontwerp belichaamde, zou
daardoor de arbeider evengoed zijn
Joe Mac Brien e» Jack Ringston waren
eerzame varkenskooplui in de zwynenstad
Cincinati, ook wel procopolis genoemd.
Elk voor zich was 'n zeer gemoedelijk man,
maar ze konden elkaar niet zetten en wer-
den woest als ze aiekander maar ontmoet
ten.
Joe was een kort, dik manneke, Jack
buitengewoon lang en zoo mager als een
talhout.
Op zekeren dag had Joe op de varkensbeurs
verteld, dat Jack een mooie betrekking
in staatsdienst had gekregen, hij was
aangesteld om eiken avond de maan op
te poetsen, dat .kon hij wel zonder dat
hij meer op zijn teenen behoefde te gaan
staan.
De heele beurs nam Jack hiermee in
<fe maling en deze, zeer goed voëfena' uit
welken de wind woei, nam zich voor het
Joe geducht betaald te zetten.
Den volgenden dag kreeg hij daar al de
gelegenheid voor.
Terwijl hij op deu tram stond te wach
ten. kwam daar de dikke Joe aanstappen
die ook mee moest.
Joe ging binnen in zitten, haalde de
courant uit den zak en vlijde zich in een
makkelijk hoekje neer, waar hij begon te
lezen, zonder eenig notitie te nemen van
Jack, die op het balkon bleef staan.
Toen de conducteur her geld kwam op
halen, zeide Jack tegen hem.
Voor mij en voor den dikken heer
die daar in den hoek zijn courant zit te
lezen.
Hij gaf den conducteur 50 cent en toen
deze er hem 30 teruggeven wilde, ging nij
voort:
't Is goed zoo, maar luister eens
conducteur. De dikke heer is mijn oom en
by is 'n beetje ja, hoe zal ik je dat
zeggen 'n beetje wonderlijk.
De conducteur trok een medelydend ge
zicht en wees op zijn voorhoofd.
Begrepen, hernam Jack. O hij is
niet kwaadaardig, maar men moei toch
voorzichtig met hem zijn, geen notitie van
hem nemen. Hij zal u straks wel willen
betalen, maar dan doet gij maar of ge het
niet bemerkt en bij het hoofdbureau van
politie moet hij er uit, verstaat ge, hij moet
of bij wil of niet.
In orde, mijnheer.
De tramconducteur ging naar binnen en
haalde ook daar geld op.
Joe, stak zonder van zijn courant op te
kijken, zijn hand met een lOcentssluk uit,
maar de conducteur ging hem voorbij
»l«of hij hem niet zag.
Hé conducteur riep hij juist toen
deze den wagen weer verliet.
De conducteur deed de deur weer open
en keek naar binnen, maar toen Joe zijn
band met het geldstuk ophief, schoof by
dadelijk de deur weer dicht en ging op het
balkon slaan, met den rug tegen Je ruit
van den wagen geleund.
Wat heb ik nu aan de hand, bromde
Joe, wil die keiel mjjn geld niet hebben
Hij tikte met het geldstuk tegen de ruit.
De conducteur schoof weer de deur open
en voegde hem norsch toe:
Ik verzoek u, mijnheer, de passagiers
niet te hinderen.
Ik hinder geen mensch I riep Joe
kwaad ik wil alleen betalen.
De conducteur schoof hem de deur
voor zyn neus dicht.
Wel almachtig, heb ik ooit zoo'n
idioot gezien schreeuwde Joe.
Steek uw geld weer in uw zak, myn
heer. zei een medereiziger, dat is 10 cent
extra winst
Denkt ge dat ik een fooi aanneem van
een tramconducteur snauwde Joe hem
toe. Ik wil betalen wat ik schuldig ben en
daarmee uit.
En weer bombardeerde Joe tegen de ruit
dat het glas rinkelde.
Mijnheer, hernam de conducteur, die
weer de deur open schoof, op dreigenden
toon, voor de laatste maal verzoek ik u,
uw gemak te houden.
Neem dan voor den duivel mijn geld
aan
Wel ja, conducteur neem het geld
van dien heer toch aan 1 zeiden andere pas
sagiers.
Ik doe het niet, er is voor dien heer
al betaald.
Wie heeft voor my betaald 1 Niemand
behoeft voor mij te betalen.
De conducteur legde gemoedelijk zijn
hand op den schouder van Joe en zei.
Laat u nu raden en blijf kalm.
Joe gaf hem een stomp en de passagiers
begonnen partij voor hem te trekkeD, maar
de conducteur fluisterde een hunner iets in
het oor, terwijl hij op zyn voorhoofd
wees.
O zei de passagier en fluisterde
nu met ziju buurman en deze weer met
den zijne. Zoo ging het nieuws den wagen
rond en allen stonden nu aan de zijde van
den conducteur.
Wees maar stil, zei de conducteur
weer tegen Joe, gij zijt dadelijk waar
ge wezen moet.
Joe keek hem met groote oogen aan.
Waar ik wezen moet Wat hebt
gij daarmee te maken I
Kalm toch, mynheer zei de passagier
naast Joe, gij maakt er uw toestand nog
maar erger mee.
Daar stopte de wagen.
Hoofdbureau van politie 1 riep de
conducteur.
En zich tot Joe wendend vervolgde hij
op bevendeu toon
Uitstappen, mijnheer.
Geen denken aan riep Joe. Ik
moet niet op het politiebureau wezen. Ik
wil betalen en verder rijden.
Uitstappen herhaalde de conduc
teur dreigend.
Ja, toe, mijnheer, stap hier nu uit,
heusch smeekten de passagiers.
Hel en duivel brulde Joe, zit de
heele wagen hier dan vol met gekken
Nauwelijks had hij dat laatste woord
gesproken, of wel tien handen grepen
hem aan en in een minimum van tyd
was Joe buiten deu wagen gezet en over
genomen door twee politieagenten, die
hem, zonder op zijn tegenstribbelen te
letten, het bureau binnen brachten, ter
wijl de tram voortreed, met den glunder
lachenden langen Jack op het balkon.
(«een slecht baantje.
Bij de laatstelyk gehouden algemeene
vergadering van de -London Mendicity
Society"was men byna algemeen van oor
deeldat bedelaars gemiddeld meer verdienen
dan arbeiders,"
Zoo was uit een politierapport gebleken
dat de meeste bedelaars zelfs vrij veel
bij zich hadden. Bij enkelen vond men
soms bedragen van 30 a 50 gulden. Ter
typeeriog van het leveu van een bekend
Londen8ch bedelaar, geven wij een blaadje
uit zyn dagboek.
Om half 9 's morgens eerste ontbyt,
bestaande uit thee, melk, brood, vleesch
of visch.
Negen uur gemoedelyk een pijp rooken
en de krant lezen. Eén been opbindeD, om
in den lamme te motamorphoseeren. Voet
omzwachtelen.
Half tien 't werk begonnen.
Tien uur begin van 't werk. Ontvang
twee stuivers, strompel dan verder.
Twaalf uur 's middags bij twee straat-
PËËL
6 o.
MAAS
