TO 01
HQB5T en
UitgeverW. A.
Munckhof, Venray.
Van den hak op den tak
Vlaamsche humor.
Katholiekendag
Zaterdag- 13 Juni 1908.
29ste Jaargang.
No. 25
-Mengelwerk.
Tuin- en Landbouw.
Hij wilde sterven.
Op bezoek.
Ifle Limburgsche
Abonnementsprijs per kwartaal
Prijs der Advertentiën
Een ieder kent dat schoone boek
van Hector Malot«Alleen op de
wereld1', waar zoo meesterlijk in
uitgebeeld wordt, wat iemand onder
vindt, die aan zijn lot overgelaten,
alleen op de wijde wereldzee rond
doolt.
Alleen op de wereld Bestaat er
er iets verschrikkelijker vtjor een
mensch, die behoefte heeft aan steun,
aan vriendelijkheid aan een meeleven
in de wereld van licht en schaduw
Voor ons oog verschijnt zulk een
ongelukkige Jacob Kelder te 1>UI'"
merend, in de wandeling «Jaapie
geheeten. 't Is een gebrekkig man
netje, die Jezen noch schrijven heeft
geleerd en sinds den dood zijner
moeder zijn vader heeft hij nooit
gekend met harmonica-spelen de
kost trachtte te verdienen.
Met zijn instrument, dat expres
voor hem* gemaakt is, daar Jaapie
met da linkerhand, en nog alleen
ma^r met den duim kan spelen, kon
hij echter tot voor kort ternauwer
nood zooveel bijeenscharrelen, dat hij
het leven hield.
Toch was Jaapie zich bewust, (lat
hij vrij goed harmonica-spelen kon,
maar wat baatte hem dat ook an
deren moesten dat weten en waat-
deeren.
Daar vernam de arme zwerver,
dat te Amsterdam een wedstrijd op
harmonika zou worden gehouden.
Hij zou wel eens mee willenMoen
Men hielp hem: Jaapie toog naai
de hoofdstad en kwam met den
lsten en eereprijs thuis
Wat een geluk voor den stakkerd.
Zij o s tadgerooten heiligden hem,
toonden waardeering voor Jaapies
kunsten deze voer er wel bij. Op de
overwiuning te Amsterdam volgde
een golijke te Rotterdam en de
vorige week heeft Jaapie gespeeld
voor de Gramaphone-Maatschappij
io Den Haag.
Die heelt platen gemaakt, welke
binnenkort in den handel zullen
worden gebracht, zoodat men weldra
in alle cafés Jaapie zal kunnen
hooren spelen in afdruk. Maar velen
zullen nu waarschijnlijk persoonlijk
met den muzikalen Jaapie willen
kennis maken en genieten van zijne
fijne voordracht, zijn zuiver spel.
zijne onberispelijke overgangen, zijn
harmonische accoorden, zijn stacca
to's. zijn syncopen, zijn crescendo s
en decrescendo's.
Welnu, daartoe is gelegenheid:
Jacob Kelder stelt zich tegen een
matig honorarium disponibel voor
voordrachten. Zijn adres weet men.
De arme Jaapie van voorheen staat
niet meer eenzaam en verlaten op de
wereld. Hij heeft weer moed gekre»
gen, om op den levensweg voort te
gaan, want thans omgeeft hem de
hoop, die bloemenstrooiende godin,
die gelukster voor armen en beproef»
den.
De hoop herleefde ook in het hart
van menigen landbouwer, die voor
eenige weken zuchtend de naaste
toekomst tegenging wat was het
voorjaar ongunstig, hoe leeg was de
voorraadschuur, hoe kaal waren
nog de weiden en akkers Wat de
brave dichter Poot zong
«Hoe genoeglijk rolt het leven
De3 £rr'.s"m -"dmans h**n
Die zijn zalig lot, hoe kleen
Voor geen koningstroon zou geven
Lage rust braveert den lof,
Voor hot hoogste Koningshof',
is, helaas, zoo menigmaal in flag ran*
ten strijd met de werkelijkheid.
Zoo eenvoudig, zoo rustig en kalm
is het leven van den boer veelal niet.
t)ok deze kent zijn verdrietelijkheden
zijn drukkende zorgen en nijpende
nooden. Maar op 't oogenblik is de
bange zorg van eenige weken geleden
geweken. De Meimaand tooverde
gras in de weide en graan op de
akkers en de boer ziet met wel ge»
vallen naar het met wellust grazende
vee. terwijl zijn hart weer jubelt
«Neen, gij zult óns niet begeven,
Poolstar, aan den hemelboog,
En," waar gij ons vóór zult zweven.
Volgen wij, met vroolijk oog
Hoop doet leven, zegt het
spreekwoord, en hoewel we dit
allen uit ondervinding zullen be
amen, zal toch wel niemand hieruit
concludeeren, -dat we slechts ba
hoeven te hopen om ons leven
immer verlengd te zien het «Me
mento mori" gedenk te sterven
wordt ons toch iederen dag gepre
dikt. Nu komt ons daar echter
een professor met hoog ernstig,
gewichtig gezic it vertellen, dat mj
het levens-elixer het lang
gezochte elixer tot verlenging des
levens, heeft gevonden. Een jeug
digen ouderdom van 150 jaren
verzekert Prof. Francois Bonnet
van de Politechnisc'he school te
Parijs aan eenieder, die van zijn
tegengift tegen den ouderdom
gebruik wil maken.
De dood wordt volgens dezen
geleefde veroorzaakt door een
«fermentum" of giststof, in het
lichaam aanwezig, wojke giststof
evenwel onschadelijk kan worden
gemaakt door toediening der melk
zuren op doeltreffende wijze.
Dit wetenschappelijk product, dooi
den hooggeleerde uitgevonden, werd
door hom in ren talrijke vergade
ring te San Francisco getoond
een flosch, gevuld met oen vocht,
dat millioenen goede microben
bevatte, welke in staat zouden zijn
de kwade of schadelijke microben
te dooden.
Lieve lezer en lezeres, begint ook
uw hart niet te jubelen Wat zijn
we toch in een gelukkigen tijd
geboren, dat we deze triomf der
wetenschap mogen beleven en met
haar mogen voortleven. Hoe heer
lijk lacht ons de toekomst tegen
Ja, ik begrijp, dat u de vraag
op de tong brandt, waar dat
microben-artikel verkrijgbaar is.
Maar dat kan ik u nog niet zeggen
zoodra ik echter het adres weet,
meld ik het u. Als er nu nog
giststoffen worden gevonden ter
verdrijving vön sociale nooden, van
zieleleed en geeslesk walen, dan
hebben wij den hemel op aarde.
Keuvelaar.
.boeren allerwege en ook vele onzer
kleiboeren hun vee bcsc uwdén als
een noodzakelijk kwaau, dat alleen
gehouden werd om in de jaarlijkscbe
behoefte aan mest te vo "zien.
De opbrengst aan vl-esoh, melk,
boter en kaas, ja, die 1 ?n men wel
gebruiken, maar die kfce op geer»
deel na de onkosten, welke vereischt
werden voor de verzorgingen ver
pleging van den veest** sl. Tegen
woordig rendeert de »-> dman heel
anders en beweert, dat Ie grootste
verdiensten uit den s'ai moeteD
komen,
E i wij zijn het met -Ie meening
ook eens. Maar niet alien zijn daar
van overtuig! en het gebeurt nog
tegenwoordig, dat een boer ver
kondigt, dat zijn vee voor hem een
schadepost is, dat hij al leen houdt,
omdat hij den mest onmogelijk
missen kan.
Het zal wel altijd ze?r moeilijk
blijven om theoretisch u'"'te maken,
wat voor een boer het. ne-st voor-
deelig is vee te houden of niet, de
rentabiliteit toch hangt voor een
groot gedeelte af van de prijzen,
welke men voor zijn pr ictsnout
vangt. Zoolang de graa I n hoog
waren, vuWen de Lw. ©rs
den verbouw van rogge en tarwe
een ruim bestaan, maar L en Europa
overstroomd werd met de vreemde
granen en de prijzen plotseling daal»
den lot een ongekend lagen prijs toen
moest worden uitgezien om uit de
boerderij te halen wat er in zat.
Wie nu meent dat de veehouderij
hem geen voordeel bezorgt, dien
zouden we aanraden oogenblikkelijk
zijn runderen weg te doen.
Hierdoor kan hij heel wal be»
sparen op vast personeel, terwijl hij
zijn land kan bemesten met kunst»
mest. Om in zijn grond de noodige
humus te houden, moet hij zijn toe»
vlucht nemen tot groenroestgewassen
en deze* kunnen als tweede gewas,
vooral na den graanoogst groeien.
Het hooiland kan verpacht worden
aan do vecboeien en hei hooge gras»
land in bouwland veranderd.
Toch raden we iederen boer aan
eerst goed te rekenen eer hij tot hm
veeloos bedrijf overgaat. Men mom
geen oude schoenen wegdoen, eer
men nieuwe heeft.
Het veeloos bedrijf.
Er wn8 oen tijd, toer, onze zand-
PEEL
MAAS
voor Vknray 50 c.
franco per post 65 c.
voor het buitenland bij vooruitbetaling 85 c.
afzonderlijke nummers 6 c.
van 1 4 regels 20 c.
elke regel meer 5 c.
letters en vignetten naar plaatsruimte.
Advertentiën, 3maal geplaatst worden 2maal berekend.
nemen op uw kamer, na eerst zorg te heb
ben gedragen uw laatslen wil op to maken
en alles te regelen, dat behoort geregeld
e worde/I. want hebt gij het vergift een
maal ingenomen, dan zult gij voor niets
meer in staa' zijn In een tepel water laat
het poeder zich gemakkelijkst gebruiken
en dan zult gij voelen oftmiddelyk een
koude rilling over al uwe ledematen, uw
armen zullen zich stuipachtig bewegen en
uwe knieën zullen knikken.
't Zal u onmogelijk worden langer op
de beenen te staan en gij zult op een stoel
nedervallen. Dan moet gij voelen een he-,
vige pijn in de oogen. terwijl zware
schaduwen voor uw gezicht heentrekken,
en na een minuut ongeveer zult gij totale
blindheid geslagen worden.
Hevige krampen zullen dan reeds uw
maag teis'eren en in uw doodsangst zal
een gevoel over u gaan, alsof de wereld
vergaat Een vreeselyice hoofdpijn zal al
dat lijden komen verlioogen en de ooren.
suizend met geweld, tu len die vreesélijke
smarten nog vertienvoudigen. Handen en
voeten worden door vreeselijke aandoening
erger .nog dan de hevigste smarten, die
rheumatieklyders het leven zoo bitter ver
zuren, ontstekingen in de ruggegraad
doen het scnepsel ineenkrimpen van de
pijn en de tong hangt vol schuim zwaar
en machteloos u t den inond. Dan zult gij
neertuimelen van uw stoel, met het gelaat
ten gronde, en .na enkele oogenbliltken
volgt de lood Een shilling, miiobeer,
eis ik u verzoeken mag. besloot de
apotheker, hoi. jtieiRe^jgakit
ik
ik
ge
ak e toereikende
=- ,-Jik -J»»- -
lie uw eens w-ei.
lieer, zei de ievensmoedebezoeker. Ik znl
hel gilt nog m ia niet innemen. Geef roy
liever en pakje pepermuntjes.
De apotbeeker lachte, terwijl hy het
Ȏnvoudig magnesia weer in het fleschje
schudde en zijn klant met smakelijke
pepermuntjes bediend».
Ik heb besloten te sterven, zeide i ij,
eene apotheek binnentredend, terwijl een
paar oogen wild voer zich uitstaarden. Ik
wil er etn eind aan maken. Geef mij een
krachtig werkend gift, mijnheer, dat in
korte oogenbhkken een einde maakt aan
't leven, uts waartegen geen antidoot iets
ver mag en dat de maagpomp niet bereiken
kan. Begrepen?
Best, mijnheer, de antwoordde de
apoteker, een fleschje nemend, waarin een
wit poeder was. Hier heb ik 't sterkst
werkend gift, dat er bekend is. Ik za
tien gram geven. Dit is meer dan voldoen
de.
De chemicus woog de kleine dozis af
en terwyl hy bezig was die in een papiertje
te wikkelen, sprak hij zoo onverschillig
mogelijk:
Ik moot u ra dn» dit pooler in te
Hij was jong en goed, droeg een rose
overhemd en zag er netjes uit. Aan de dok
ken zocht de jongman naar een ouden
zeerob.
Wat verlangt mijnheer? vroeg
eindelijk een zeeman, dien hij familiair
op de schouder klopte.
Er is iets getatoueerd op mijn arm,
zei de jongman op bedenkelijken toon en
dat zou ik graag zien weggenomen.
Onmogenlijk
Wat zegt gij
Dat dit niet mogenlyk is. Zelfs de
dood vermag het niet, 9
Maar wat moet ik dan toch aanvan
gen kreet hy in gevoel van wanhoop. Er
is ean hart getatoueerd op mijn linkerarm
met twee pijlen en de initialen van een
meisje.
Die letters moeten verdwijnen, wat èr
ook gebeuren moge. Verbeel-je, het
meisj 3 vlood van mij weg veile Jen week,
een kennis van me volgend, en nu reeds
maken zij zich gereed om de wittebroods
weken in te gaan. Nu moet ik or opuit om
een ander meisje te zoeken en ik wensct
niet te slapen met een monogram van een
getrouwde vrouw op den arm. juist boven
den elleboog.
't Was werkelijk een bedenkelyk geva
en dezeerob gevoelde diep medelijden.
Ik zal u zeggen, wat gij doen moei
riep hy eindelijk uit. toen plotseling eene
gelukkige gedachte een paar ot zen fosfaat
verteerde onder zijn hoofdschedel
De oude zeeman lachtte en onze vriend
ook
Nu is deze op zoek naar een meisje, dat
dezelfde initialen heeft als het ontrouwe
vijstertje, dat is weggeloopen.
Ter inlichting diene, dat deze zijn »G.
E. K."
ook in zijne kerk bezig is met eenige
heiligenbeelden te onts-offen. Terwijl hy
aan het werk is komt Narden Crack e juist
zijn hoofd in de kerk steken uit loutere
nieuwsgierigheid. Ge moet weten dat
Narden anderszins niet fel kerkachtig
was bovendien had hij sinds zes j aren
zijn Paschen niet meer gehouden. Zoo
pastoor Queldrick, van zoohaast hy zijnen
kalant in het oog krygt, komt al s ille-
kens tot by hem
Narden, zegt bij, gy weet dat
Paschen nadert
Ja ik, mijnheer Pastoor, zegt N ir.len
ik weet dat.
En gij weet ook, Narden, zegt de
pastoor, dat gij eenige jaren veruc ierd
zijt
Mijnheer pastoor, zegt. N den,
heb daarvoor geen tyd, en bovendien,
doe geen kwaad -Vraag mij al w*t
wilt, maar spieekt mii van g*-en biecht.
A's *1 zoo is, Na'de». Z'-gt Je pas
toor st-ek hier b«<. handje bij en h p my
Sint Antonius weer in zijn kapellek zetten
daar boven den autaar.
Als 't maar dat is, zegt Narden, met
all« plezier.
Zoo Narden klimt de Ie3r op en gaat
op verzoek van den pastoor in 't kappelleke
van Sint Antonius om eerst bet stof en de
kobbenetten weg te vagen, maar ter wijl
Narden daar aan het werk is, neemt
pastoor Queldrick de leer weg en begint de
groot» klok te luiden. Seffens staat heel
de parochie in de war men meent dat het
bpandtw. yliaguE naa; d« kerk^-r-
restoor vueid-ick «uwi as» -jprtjvs--op
zijnen preekstoel
-i- Beminde parochianen, zegt hy, ik heb
u met haast doen komen, omdat wij eenen
nieuwen heilige in de kerk hebben.
Waar, mynheer pastoor, roept het
volk, waar
Daar, zegt de pastoor, boven den
autaar, in het kappeleke van Sint Antonius
Wat, roept het volk, dat een
heilige, 'tis jandorie Narden Cracke.
Ja, zegt de pastoor, 't is Narden
Cracke maar Narden Cracke is heilig,
want hij doet geen kwaad, hij zegt het zelf!
Ha! ha! roept het volk. Narden
Cracke doet geen kwaad Hij vloekt
gelijk een afgod Hij drinkt gelyk een
empelier Hij slaat zijn wijfHij eet
vleescti den Vrijdag Hij werkt des
Zondags
Narden, zegt de pastoor, en hij zet
de leer terug, gij moogt afkomen de helft
van het werk is gedaan uwe consciëntie
is al onderzocht.
Vele pastoors maken gebruik van het
naderen van* het Paaschfeest om hunne
berk te reinigen, zoodat pastoor Queldrick
te ROERMOND,
op 7 en 8 Juni (Pinksterdagen.)
Men kan over 't nut der Katholiekendagen
in het algemeen verschillend oordeelen, een
waarheid is 't: dat zoo'n dag van zeer
groote beteekenis is in het sociaal leve»
van den Limburger. Maanden te voren
wordt er door de leden der sociale ver-
eenigingen, reeds op gerekend die
Katholieke wapenschouwing by 'e wonen,
en eeu jaar lang tee- t men op <le herin-
nering aan 't geen bij die gelegenheid
werd genoten. Teruggekeerd van die
groote manoeuvre, worden de ontvangan
lessen en genomen com-lus daden
omgezet, en dit is dan ooit o. i d« iicht
verklaarbare oorzaak waarom het ver»
eenigingsleven in het -donkere Zuiden
(socialistische spreekwijze) thans zoo in
bloei toeneemt. Ook dit jaar is de Lim
burgsche Ka i oliekendag schitteiend ge
slaagd. Ofschoon zich de versiering evenals
hot vorig jaar te Maastricht, alleen
bepaalde tot verschillende lokaliteiten
waarin de vergaderingen gehouden wer
den, gaf toch de rijke vlaggentooi aan de
stratep en pleinen van 't kathedrale Roer
mond een recht feestelijk aanzien.