TO 01 HQB5T en UitgeverW. A. Munckhof, Venray. Van den hak op den tak Vlaamsche humor. Katholiekendag Zaterdag- 13 Juni 1908. 29ste Jaargang. No. 25 -Mengelwerk. Tuin- en Landbouw. Hij wilde sterven. Op bezoek. Ifle Limburgsche Abonnementsprijs per kwartaal Prijs der Advertentiën Een ieder kent dat schoone boek van Hector Malot«Alleen op de wereld1', waar zoo meesterlijk in uitgebeeld wordt, wat iemand onder vindt, die aan zijn lot overgelaten, alleen op de wijde wereldzee rond doolt. Alleen op de wereld Bestaat er er iets verschrikkelijker vtjor een mensch, die behoefte heeft aan steun, aan vriendelijkheid aan een meeleven in de wereld van licht en schaduw Voor ons oog verschijnt zulk een ongelukkige Jacob Kelder te 1>UI'" merend, in de wandeling «Jaapie geheeten. 't Is een gebrekkig man netje, die Jezen noch schrijven heeft geleerd en sinds den dood zijner moeder zijn vader heeft hij nooit gekend met harmonica-spelen de kost trachtte te verdienen. Met zijn instrument, dat expres voor hem* gemaakt is, daar Jaapie met da linkerhand, en nog alleen ma^r met den duim kan spelen, kon hij echter tot voor kort ternauwer nood zooveel bijeenscharrelen, dat hij het leven hield. Toch was Jaapie zich bewust, (lat hij vrij goed harmonica-spelen kon, maar wat baatte hem dat ook an deren moesten dat weten en waat- deeren. Daar vernam de arme zwerver, dat te Amsterdam een wedstrijd op harmonika zou worden gehouden. Hij zou wel eens mee willenMoen Men hielp hem: Jaapie toog naai de hoofdstad en kwam met den lsten en eereprijs thuis Wat een geluk voor den stakkerd. Zij o s tadgerooten heiligden hem, toonden waardeering voor Jaapies kunsten deze voer er wel bij. Op de overwiuning te Amsterdam volgde een golijke te Rotterdam en de vorige week heeft Jaapie gespeeld voor de Gramaphone-Maatschappij io Den Haag. Die heelt platen gemaakt, welke binnenkort in den handel zullen worden gebracht, zoodat men weldra in alle cafés Jaapie zal kunnen hooren spelen in afdruk. Maar velen zullen nu waarschijnlijk persoonlijk met den muzikalen Jaapie willen kennis maken en genieten van zijne fijne voordracht, zijn zuiver spel. zijne onberispelijke overgangen, zijn harmonische accoorden, zijn stacca to's. zijn syncopen, zijn crescendo s en decrescendo's. Welnu, daartoe is gelegenheid: Jacob Kelder stelt zich tegen een matig honorarium disponibel voor voordrachten. Zijn adres weet men. De arme Jaapie van voorheen staat niet meer eenzaam en verlaten op de wereld. Hij heeft weer moed gekre» gen, om op den levensweg voort te gaan, want thans omgeeft hem de hoop, die bloemenstrooiende godin, die gelukster voor armen en beproef» den. De hoop herleefde ook in het hart van menigen landbouwer, die voor eenige weken zuchtend de naaste toekomst tegenging wat was het voorjaar ongunstig, hoe leeg was de voorraadschuur, hoe kaal waren nog de weiden en akkers Wat de brave dichter Poot zong «Hoe genoeglijk rolt het leven De3 £rr'.s"m -"dmans h**n Die zijn zalig lot, hoe kleen Voor geen koningstroon zou geven Lage rust braveert den lof, Voor hot hoogste Koningshof', is, helaas, zoo menigmaal in flag ran* ten strijd met de werkelijkheid. Zoo eenvoudig, zoo rustig en kalm is het leven van den boer veelal niet. t)ok deze kent zijn verdrietelijkheden zijn drukkende zorgen en nijpende nooden. Maar op 't oogenblik is de bange zorg van eenige weken geleden geweken. De Meimaand tooverde gras in de weide en graan op de akkers en de boer ziet met wel ge» vallen naar het met wellust grazende vee. terwijl zijn hart weer jubelt «Neen, gij zult óns niet begeven, Poolstar, aan den hemelboog, En," waar gij ons vóór zult zweven. Volgen wij, met vroolijk oog Hoop doet leven, zegt het spreekwoord, en hoewel we dit allen uit ondervinding zullen be amen, zal toch wel niemand hieruit concludeeren, -dat we slechts ba hoeven te hopen om ons leven immer verlengd te zien het «Me mento mori" gedenk te sterven wordt ons toch iederen dag gepre dikt. Nu komt ons daar echter een professor met hoog ernstig, gewichtig gezic it vertellen, dat mj het levens-elixer het lang gezochte elixer tot verlenging des levens, heeft gevonden. Een jeug digen ouderdom van 150 jaren verzekert Prof. Francois Bonnet van de Politechnisc'he school te Parijs aan eenieder, die van zijn tegengift tegen den ouderdom gebruik wil maken. De dood wordt volgens dezen geleefde veroorzaakt door een «fermentum" of giststof, in het lichaam aanwezig, wojke giststof evenwel onschadelijk kan worden gemaakt door toediening der melk zuren op doeltreffende wijze. Dit wetenschappelijk product, dooi den hooggeleerde uitgevonden, werd door hom in ren talrijke vergade ring te San Francisco getoond een flosch, gevuld met oen vocht, dat millioenen goede microben bevatte, welke in staat zouden zijn de kwade of schadelijke microben te dooden. Lieve lezer en lezeres, begint ook uw hart niet te jubelen Wat zijn we toch in een gelukkigen tijd geboren, dat we deze triomf der wetenschap mogen beleven en met haar mogen voortleven. Hoe heer lijk lacht ons de toekomst tegen Ja, ik begrijp, dat u de vraag op de tong brandt, waar dat microben-artikel verkrijgbaar is. Maar dat kan ik u nog niet zeggen zoodra ik echter het adres weet, meld ik het u. Als er nu nog giststoffen worden gevonden ter verdrijving vön sociale nooden, van zieleleed en geeslesk walen, dan hebben wij den hemel op aarde. Keuvelaar. .boeren allerwege en ook vele onzer kleiboeren hun vee bcsc uwdén als een noodzakelijk kwaau, dat alleen gehouden werd om in de jaarlijkscbe behoefte aan mest te vo "zien. De opbrengst aan vl-esoh, melk, boter en kaas, ja, die 1 ?n men wel gebruiken, maar die kfce op geer» deel na de onkosten, welke vereischt werden voor de verzorgingen ver pleging van den veest** sl. Tegen woordig rendeert de »-> dman heel anders en beweert, dat Ie grootste verdiensten uit den s'ai moeteD komen, E i wij zijn het met -Ie meening ook eens. Maar niet alien zijn daar van overtuig! en het gebeurt nog tegenwoordig, dat een boer ver kondigt, dat zijn vee voor hem een schadepost is, dat hij al leen houdt, omdat hij den mest onmogelijk missen kan. Het zal wel altijd ze?r moeilijk blijven om theoretisch u'"'te maken, wat voor een boer het. ne-st voor- deelig is vee te houden of niet, de rentabiliteit toch hangt voor een groot gedeelte af van de prijzen, welke men voor zijn pr ictsnout vangt. Zoolang de graa I n hoog waren, vuWen de Lw. ©rs den verbouw van rogge en tarwe een ruim bestaan, maar L en Europa overstroomd werd met de vreemde granen en de prijzen plotseling daal» den lot een ongekend lagen prijs toen moest worden uitgezien om uit de boerderij te halen wat er in zat. Wie nu meent dat de veehouderij hem geen voordeel bezorgt, dien zouden we aanraden oogenblikkelijk zijn runderen weg te doen. Hierdoor kan hij heel wal be» sparen op vast personeel, terwijl hij zijn land kan bemesten met kunst» mest. Om in zijn grond de noodige humus te houden, moet hij zijn toe» vlucht nemen tot groenroestgewassen en deze* kunnen als tweede gewas, vooral na den graanoogst groeien. Het hooiland kan verpacht worden aan do vecboeien en hei hooge gras» land in bouwland veranderd. Toch raden we iederen boer aan eerst goed te rekenen eer hij tot hm veeloos bedrijf overgaat. Men mom geen oude schoenen wegdoen, eer men nieuwe heeft. Het veeloos bedrijf. Er wn8 oen tijd, toer, onze zand- PEEL MAAS voor Vknray 50 c. franco per post 65 c. voor het buitenland bij vooruitbetaling 85 c. afzonderlijke nummers 6 c. van 1 4 regels 20 c. elke regel meer 5 c. letters en vignetten naar plaatsruimte. Advertentiën, 3maal geplaatst worden 2maal berekend. nemen op uw kamer, na eerst zorg te heb ben gedragen uw laatslen wil op to maken en alles te regelen, dat behoort geregeld e worde/I. want hebt gij het vergift een maal ingenomen, dan zult gij voor niets meer in staa' zijn In een tepel water laat het poeder zich gemakkelijkst gebruiken en dan zult gij voelen oftmiddelyk een koude rilling over al uwe ledematen, uw armen zullen zich stuipachtig bewegen en uwe knieën zullen knikken. 't Zal u onmogelijk worden langer op de beenen te staan en gij zult op een stoel nedervallen. Dan moet gij voelen een he-, vige pijn in de oogen. terwijl zware schaduwen voor uw gezicht heentrekken, en na een minuut ongeveer zult gij totale blindheid geslagen worden. Hevige krampen zullen dan reeds uw maag teis'eren en in uw doodsangst zal een gevoel over u gaan, alsof de wereld vergaat Een vreeselyice hoofdpijn zal al dat lijden komen verlioogen en de ooren. suizend met geweld, tu len die vreesélijke smarten nog vertienvoudigen. Handen en voeten worden door vreeselijke aandoening erger .nog dan de hevigste smarten, die rheumatieklyders het leven zoo bitter ver zuren, ontstekingen in de ruggegraad doen het scnepsel ineenkrimpen van de pijn en de tong hangt vol schuim zwaar en machteloos u t den inond. Dan zult gij neertuimelen van uw stoel, met het gelaat ten gronde, en .na enkele oogenbliltken volgt de lood Een shilling, miiobeer, eis ik u verzoeken mag. besloot de apotheker, hoi. jtieiRe^jgakit ik ik ge ak e toereikende =- ,-Jik -J»»- - lie uw eens w-ei. lieer, zei de ievensmoedebezoeker. Ik znl hel gilt nog m ia niet innemen. Geef roy liever en pakje pepermuntjes. De apotbeeker lachte, terwijl hy het »énvoudig magnesia weer in het fleschje schudde en zijn klant met smakelijke pepermuntjes bediend». Ik heb besloten te sterven, zeide i ij, eene apotheek binnentredend, terwijl een paar oogen wild voer zich uitstaarden. Ik wil er etn eind aan maken. Geef mij een krachtig werkend gift, mijnheer, dat in korte oogenbhkken een einde maakt aan 't leven, uts waartegen geen antidoot iets ver mag en dat de maagpomp niet bereiken kan. Begrepen? Best, mijnheer, de antwoordde de apoteker, een fleschje nemend, waarin een wit poeder was. Hier heb ik 't sterkst werkend gift, dat er bekend is. Ik za tien gram geven. Dit is meer dan voldoen de. De chemicus woog de kleine dozis af en terwyl hy bezig was die in een papiertje te wikkelen, sprak hij zoo onverschillig mogelijk: Ik moot u ra dn» dit pooler in te Hij was jong en goed, droeg een rose overhemd en zag er netjes uit. Aan de dok ken zocht de jongman naar een ouden zeerob. Wat verlangt mijnheer? vroeg eindelijk een zeeman, dien hij familiair op de schouder klopte. Er is iets getatoueerd op mijn arm, zei de jongman op bedenkelijken toon en dat zou ik graag zien weggenomen. Onmogenlijk Wat zegt gij Dat dit niet mogenlyk is. Zelfs de dood vermag het niet, 9 Maar wat moet ik dan toch aanvan gen kreet hy in gevoel van wanhoop. Er is ean hart getatoueerd op mijn linkerarm met twee pijlen en de initialen van een meisje. Die letters moeten verdwijnen, wat èr ook gebeuren moge. Verbeel-je, het meisj 3 vlood van mij weg veile Jen week, een kennis van me volgend, en nu reeds maken zij zich gereed om de wittebroods weken in te gaan. Nu moet ik or opuit om een ander meisje te zoeken en ik wensct niet te slapen met een monogram van een getrouwde vrouw op den arm. juist boven den elleboog. 't Was werkelijk een bedenkelyk geva en dezeerob gevoelde diep medelijden. Ik zal u zeggen, wat gij doen moei riep hy eindelijk uit. toen plotseling eene gelukkige gedachte een paar ot zen fosfaat verteerde onder zijn hoofdschedel De oude zeeman lachtte en onze vriend ook Nu is deze op zoek naar een meisje, dat dezelfde initialen heeft als het ontrouwe vijstertje, dat is weggeloopen. Ter inlichting diene, dat deze zijn »G. E. K." ook in zijne kerk bezig is met eenige heiligenbeelden te onts-offen. Terwijl hy aan het werk is komt Narden Crack e juist zijn hoofd in de kerk steken uit loutere nieuwsgierigheid. Ge moet weten dat Narden anderszins niet fel kerkachtig was bovendien had hij sinds zes j aren zijn Paschen niet meer gehouden. Zoo pastoor Queldrick, van zoohaast hy zijnen kalant in het oog krygt, komt al s ille- kens tot by hem Narden, zegt bij, gy weet dat Paschen nadert Ja ik, mijnheer Pastoor, zegt N ir.len ik weet dat. En gij weet ook, Narden, zegt de pastoor, dat gij eenige jaren veruc ierd zijt Mijnheer pastoor, zegt. N den, heb daarvoor geen tyd, en bovendien, doe geen kwaad -Vraag mij al w*t wilt, maar spieekt mii van g*-en biecht. A's *1 zoo is, Na'de». Z'-gt Je pas toor st-ek hier b«<. handje bij en h p my Sint Antonius weer in zijn kapellek zetten daar boven den autaar. Als 't maar dat is, zegt Narden, met all« plezier. Zoo Narden klimt de Ie3r op en gaat op verzoek van den pastoor in 't kappelleke van Sint Antonius om eerst bet stof en de kobbenetten weg te vagen, maar ter wijl Narden daar aan het werk is, neemt pastoor Queldrick de leer weg en begint de groot» klok te luiden. Seffens staat heel de parochie in de war men meent dat het bpandtw. yliaguE naa; d« kerk^-r- restoor vueid-ick «uwi as» -jprtjvs--op zijnen preekstoel -i- Beminde parochianen, zegt hy, ik heb u met haast doen komen, omdat wij eenen nieuwen heilige in de kerk hebben. Waar, mynheer pastoor, roept het volk, waar Daar, zegt de pastoor, boven den autaar, in het kappeleke van Sint Antonius Wat, roept het volk, dat een heilige, 'tis jandorie Narden Cracke. Ja, zegt de pastoor, 't is Narden Cracke maar Narden Cracke is heilig, want hij doet geen kwaad, hij zegt het zelf! Ha! ha! roept het volk. Narden Cracke doet geen kwaad Hij vloekt gelijk een afgod Hij drinkt gelyk een empelier Hij slaat zijn wijfHij eet vleescti den Vrijdag Hij werkt des Zondags Narden, zegt de pastoor, en hij zet de leer terug, gij moogt afkomen de helft van het werk is gedaan uwe consciëntie is al onderzocht. Vele pastoors maken gebruik van het naderen van* het Paaschfeest om hunne berk te reinigen, zoodat pastoor Queldrick te ROERMOND, op 7 en 8 Juni (Pinksterdagen.) Men kan over 't nut der Katholiekendagen in het algemeen verschillend oordeelen, een waarheid is 't: dat zoo'n dag van zeer groote beteekenis is in het sociaal leve» van den Limburger. Maanden te voren wordt er door de leden der sociale ver- eenigingen, reeds op gerekend die Katholieke wapenschouwing by 'e wonen, en eeu jaar lang tee- t men op <le herin- nering aan 't geen bij die gelegenheid werd genoten. Teruggekeerd van die groote manoeuvre, worden de ontvangan lessen en genomen com-lus daden omgezet, en dit is dan ooit o. i d« iicht verklaarbare oorzaak waarom het ver» eenigingsleven in het -donkere Zuiden (socialistische spreekwijze) thans zoo in bloei toeneemt. Ook dit jaar is de Lim burgsche Ka i oliekendag schitteiend ge slaagd. Ofschoon zich de versiering evenals hot vorig jaar te Maastricht, alleen bepaalde tot verschillende lokaliteiten waarin de vergaderingen gehouden wer den, gaf toch de rijke vlaggentooi aan de stratep en pleinen van 't kathedrale Roer mond een recht feestelijk aanzien.

Peel en Maas | 1908 | | pagina 1