UitgeverW. A.
Munckhof, Venray.
Een groot
Verrassingen.
Zaterdag 11 April 19Q8.
SOnte Jaargang.
In o. 16
W
Tuin- cn Landbouw.
Mengelwerk.
Abonnementsprijs per kwartaal
Prijs
der Advertentiën
Beschaduwd wordt en
II.
Christus heeft ons vrijgekocht
van den vloek der Wet, een vloek
geworden zijnde voor ons.
otflTwassön.
Ln zoo mismaakt, mishandeld,
uitgeput, gebroken in kracht en
schoonheid wordt de arme gesleept
naar Zijn kruis en daaraan vastge
nageld.
De Kruisiging...
Een geheele geschiedenis van
In dat woord van Paulus aan de
«eei zin wek kende wreedheid ïsindat
GalaUers ligt de matelooze uitge»
strektbeid van het lijden, waarvan
Christus ons tor liefde ten offer viel.
»een vloek geworden zijnde.
Huivering op huivering jaagt dat
woord door de ziel, die zich verdiept
in de herinnering aan dat leed.
Ontzachelijk Ontzachelijk Mij
de hoogst gezegende werd een
vloek In den Godmensch werd niets
gespaard, niets ontzien om hem in
do pijnlijkste oprechtheid te doen
gevoolen, hoe Hij, *een vloek gewor
den zijndeals zoodanig vertreden
en verworpen wertj. Zijn lichaam
werd verscheurd. Zijne handen en
voeten werden doorboord, Zijn zijde
geopend, de schoonheid Zijns aange»
zichts vernield, Zijn leven vermoord...
En naast die folteringen des lichaams
de zedelijke martelingen der pijnlijk»
ste teleurstelling, der diepste vergui»
2ing, der smadelijkste verlaging
eener weergalooze schande... O,
vóórdat de Christus het hoofd boog
en stierf, had Hij in enkele uren een
leed getorscht, dat weergaloos js in
de toch uitgebreide geschiedenis van
het menschel ijk lijden Hij de schul-
delooze, de Heilige, de Hoog ver
hevene y>cenvloek geworden zijnde'...
En toch daar is geen overdrijving
in die vreeselijke uitspraak. Vana
het oogenblik, waarop de Christus
zich in volle overgeving onderwierp
aan dat lijden, ontviel hem alles, wat
hem tot troost zou kunnen strekken
en bleef hem slechts over, wat Hem
folteren moestop de pijnlijkste wijze:
ruwheid, baldadigheid, laagheid.
In den hof begon het lijden met
een pijnlijk verraad van een Zijner
leerlingen Judas, en do laffe vlucht
der overigen. In Caïphas' huis werd
het voortgezet door de godlasterende
en meineedigo verloochening van
Petrus en aan de voeten van
Pilalu's rechterstoel door de ver
werping van het volk, tot welks
zegening nij wonderen had gewrocht
Geen blijk van medelijden treft en
bemoedigt Hem, maar overal vindt
hij teleurstelling, ondank, versma
ding. Rechts en links en vóór en
achter Zich ontwaart Hij slechts
beulen, beulen, beulen... Zijn gelaat
is blauw en gezwollen van de ruwe
vuistslagen en stompen, die Hij
ontving het is bedekt en bevuild
met walgelijk speeksel, dat de laag
ste verachting daarop uitwierp. Zijn
lichaam is meedoogenloos verscheurd
door geeselriemen en geeselroeden.
Zijn hoofd is geheel en al doorwond
cn Zijne
hoofd kwetsuren vloeyen
Van heilig, van onnoozel bloed,
Geronnen tot een rozenhoed,
Wiens blaan, vol getirs, geduiig
bloeyen,
Door den gevlochten doornekrans,
Waarvan de Goddelijke glans
woord samengedrongen. Men kan
zich dat woord niet meer herinneren
zondereen siddering van afgrijzen en
medelijden te gevoelen. I) j «traf
des kruises, die aan do laagste
misdadigers was voorbehouden, was
een der wreedste en pijnlijkste, die
men uit leuken kan. In rechte
houding, op een ruw hout, dat met
een dwarsbalk was doorsneden, de
ledematen met nagelen vastgehecht,
de armen met geweld uitgerekt,
was de veroordeelde gedurende
lange uren, somtijds geheele dagen,
ling en kruisiging, ■'{nor de reuk,
wijl Hij gekruisigd erd op een
plaats, verpest door de rottende
lijken, door het gehoq. in de gods-
lasteringen en in dér vlijmenden
spot, die Zijn lijden 31'bitteiden
door den smaak, als m m gal meng
de in den Hem aangeboden wijn
door het gezicht, als Hi, Zijn troos-
telooze Moeder zag schreien aan de
voet van Zijn kruis.
Is er één lijden, dat m-I het Zijne
kan vergeleken worden.' Dat was
niet een vtrwijzen naar. een bepaal
de straf, maar. dat was een indam-
>elen in een oceaan van-leed. welks
golven Hem rondom, geheel, naar
lichaam en ziel in pijnigende om»
knelling omvatten.
O, gaat toch niet in s .handelijko
ongevoeligheid den wegnws levens.
Wijdt (och eens ernstige
gedachte aan zulk een lijden, dat
naakt blootgesteld aan de blikken, gedragen werd om U.-'Gij allen,
de beleedigingen, de vervloekingen 1fJie daar langs gaat, lan;s het pad
des volks, dat zich in zijne martelin- j ^es levens, waarop de goddelijke
gen kwam verlustigen en zijne gerechtigheid en ontferming het
geschonden wetten wreken. De be- j kriiis van Christus stelde, gij allen
klagenswaardige kon alles zien, ziet toe, of er i smart 'elijkaap
alles hoorei). Zijne zenuwen enjde Zijne!
beenderen werden afgemat door zijn
onnatuurlijke houding. Het gewicht
zijns lichaams verergerde elk oogen
blik de ontsteking zijner wonden,
die men om hem vast te hechten in
De twee Buren.
Niettegenstaande zij concurrenten
handen en voeten gemaakt had. Het waren' de twee warmoeziers uit den
bloed, gestoord in zijn natuurlijken Hoek, zooals zij genoemd werden
omloop, hoopte zich in zuising op aan "aar de buurt, waarin zij w oonden,
het hoofd, op de borst, om het hart, I «'aren zij goede vrienden. Goede
hetwelk het martelde door smarts- ,;|,ienden en goede buren, want zij
lijke drukking. Honger, dorst, koorts woonden juist naast elkander. Maar
bezwijming, afwisselend met de a's ZU mekaar een vlieg konden af-
scherpste pijnen, vervulde de wan» vangen op 't gebied van hun vak, dan
lopende ziel met machteloozen toorn deden ze het toch. Zij benijdden
en deden haar de traagheid des doods Meanders voordeeltjes of vooruitgang
vervloeken. wel niet, maar, ze wilden het toch
En dat was het lot door de Joden zelf ook wel hebben. In den laatsten
bereid voor Christus. tijd had Janus, zoo heette de een.
Begrijpt gij nu de klachten van met oogen vol verbazing het
den grooten Lijder Ik heb dorst...(bedrijf van buurman gadegeslagen.
Mijn God, waarom hebt Gij Mij ver-1Zoo vreemd had hij het nog nooit
aten...? zien toegaan bij Willem. Tot nu
En aan de voeten van dat kruis toe hadden zij beiden ongeveer op
staan in den triumf van hun haat die denzelfden tijd dezelfde werkzaam»
vijanden om door bespotting en heden verricht. Daar hun grond en
verguizing het sterfuur van den hun methode niet verschilden,
jodde! ij ken Martelaar te verzwaren, kiegen zij beiden ook zoo ongeveer
Waarlijk zonder vrees voor tegen- dezelfde resultaten. Doch in de
spraak mocht de Christus zeggen, laatste jaren was het anders ge»
dat zijn lijden alle denkbare lijden worden. Reeds een paar voorjaars
overtrof! Hij leed in Zijne vrien- had Willem niet meer zoo druk met
den, die Hem verlieten; in Zijn de beerton geloopen stalmest had
naam, door de lasteringen, die men hij niet meer gehad dan anders en
tegen Hem uitbracht; in Zijn eer toch... Janus moest het bekenne
en glorie door de spotternijen, Willem was hem vooruit. Het eerst
waarmede men Hem overlaadde had hij het gemerkt aan de onge»
in Zijne goederen, doordat men *»'oon mooie kooien, die hij verleden
Hem Zijne kleederen ontnam; inIjaar uit buurmans hof had zien
Zijne ziel door droefheid, benauwd-1 opladen. Zulke exemplaren had hij
heid en vreeze in Zijn lichaam |"ng nooit gezien, gr^ot en mooi wem «njtwit, zy
door de slagenen wonden. Hij heeft|va° s'uk, zoowel de roode en wittel'1®1 üok maar T00r een oogenblik. Zij had
geleden in Zijn hoofd door de door-I'400'» a's de savoye en bloemkool. 1du »eNV"onte i,) korte gebeden te
Wel, als ge 't zoo gaarne weten
wilt, buurman," zei Willem, dan wil
ik het je genoeg zeggen. Eigenlijk
dacht ik, dat ge het wel gezien zoudt
hebben, al heb ik het een beetje
geheimzinnig aangelegd. Maar nu
ge het niet gezien hebt, zal ik je het
zeggen, ik gun jou het voordeel ook.
Kijk eens bier, ik ben op een hee
andere manier gaan bemesten. Bier
kwam er op don duur te veel in mijn
tuin en humus. d. w z. bladraest en
Stalmest is er vooreerst genoeg. Ik
dacht, ik moet het eens roet Peru
Guano probeeren. En dat heb ik
gedaan. Ik gebruik sedert 2 jaar
opgeloste Peru Guano, geen namaak»
sel, maar echte opgeloste PeruGuano.
En na alles wat ik er na twee jaar
van ondervonden heb. geloof ik, dat
die mest voor ons hoveniers uitste»
kend past."
»Dat geloof ik ook wel, aan jou
vruchten te zieri, en ge zult het zeker
niet kwalijk nemen, als ik je navolg.
»Ga gerust je gang buurman," zei
Willem.
Het jonge paard.
Wanneer gij een paard in dienst
Jrifc ,'rei s&on is,
wees dan altijd doordrongen van de
gedachte, dat gij voorzichtig en
oplettend moet zijn bij het gebruik;
dat g'j geene zware krachtinspan»
ningen moogt vergen en bedenk
dat dit zoo licht en bijna zeker
gaat ten koste of althans ten na»
deele van het dier.
Men vergist zich zoo gemakkelijk
en zoo dikwijls bij jonge dieren. Zij
hebben voor den oppervlakkiger) be»
schouwer kracht, ze zijn vol levens»
lust en speelseh, ja het is dikwijls
moeilijk met de jonge dieren om te
gaan. Het is waar, er is kracht aan
wezig, maar geen kracht, die wij nog
gebruiken kunnen juist doordien
de kracht van het dier niet in ver»
houding is met zijn weerstandsver
mogen, werkt het zichzelf uit elkaar.
nenkroning in handen en voeten Vooral de laatste hadden hem dc ^sche dragende'/.,ushlleS
door de ruwe nagelen, waarmede °ogeo uitgestoken. En dit jaar,
men Hem vastnagelde in Ziin alles stond even goed bij hem, zijn
aangezicht door vuistslagen en
speeksel in Zijn geheel lichaam
door de geeseling die het verscheur
de. Hij heelt geleden in al Zijne
aardappelen, erwten en boonen, zijn
worteltjes, raapstelen, radijzen, alles
alles was even prachtig. Daarvan !en zeere'.nstl° arme kere': bij
voor V ENRAY 50
franco per post
voor het buitenland by vooruitbetaling
afzonderlijke nummers
c.
65 c.
85 c.
6 c.
20
van 1 4 rebels
elke regel racer
letters en vignetton naar plaatsruimte.
Ad vertentiën, 3maal geplaatst worden 2maal berekend.
5 c.
w /«I.VIJV.U 'Vyiv UCAgCHJ, <7 v v "«l
nerikroniriP" in handon on ir,.a»«r. I Vnnral rle lantst.a harlrlen hom rlnzep°tn' üt,k 'J eenvoudigste alle-
Slot.
Lang ea peinzend staarde zij up [.aar
spiegolbeelJ. Dan sprak zij iut zicii zelve
Als Jrin mij niet vmraoorut in liet eerste
oogenblik, dan zal hij my aanzien voor
een koormeisje uit het theater. Maar wat
kon ik doen met 1 dollar 87 cents
Om zeven uur was de koffie gereed en
de braadpan stond gereed om de kotelet
te braden.
Jim was altijd precies. Delia nam de
ketting in de hand en zeite zich in een
hoek dicht bij de deur. Daar hoorde zij
zijne schreden eerst heelemaal beneden,
dan op den trap zij werd krijtwit, zy
dnnr d« ruw* n.Ml«n Ulnm-en inWstnkm. En rlit. laar „LluV0 God, geef toch, dat J.m mij nog
mooi vulde'.
Do deur ging open. Jim trad binnen cn
sloot haar weer. Hij zag er zeer mager
en zeer ernstig uit. De arme kerel: hij
r- ,1 j was pas 22 jaar en had al een huishouden
moest hij het fijne hebben en zijn H(| eo„ „iMW, n00dlg en llad
zintuigen: door het gevoel in goese- vaktrots onderdrukkende, besloot ook geen handschoenen.
-- 'hij Willem de kunst af te vragen.' Jim wilde naar Delia gaan plotse-
(1) Uit Vondel's Kruisberg.
lmg bleef hij hij de deur staar» onbewege
lijk als een patrijshond als hij de wachtels
ziet. Zijn oog staarde vast op Delia en d-.t
oog had eene uitdrukking, die zij net
kende en die haar verschrok. Dat was
geen toorn, verrassing, afkeuring tf
schrik, of geen dier gevoelens, di» zij
verwacht had.
Hy staarde haar eenvoudig onder01 oken
aan, met die zonderlinge uitdiu king in
het oog.
Delia schoof de tafel op zij en ging naar
hem toe.
"Lieve Jim Kijk me (och niet zoo
raar aan I Ik liet mijn haar ;>f<pijden en
verkocht het, omdat ik geen Kerstfeest
wilde heieven zonder je een geschenk te
geven. Het zal wel weer gauw by groeien.
Gy zyt toch niet boos, is '1 wel
Jira sprak geen woord, doch «taaide
maar altijd.
Ik moest het doen. Mijn haar groeit
vreeselyk gauw Zalig Keisifeest dus
Jim I Wy zullen nu eens echt gelukkig
zijn Toe Jim Je weet nu t, welk een
schoon fyn geschenk ik voor je heb,"
Eindelijk zou Jim wat zeggen.
-Je bebt je hebt het haar laten
afsnijden vroeg hij met blijkbare in
spanning, alsof hij dit feit ondanks alle
moeite, die hij aanwendde, niet kon
gelooven.
Het is afgesneden en verkocht" ant
woordde Delia; "desondanks bem.ut gy
my unrneis eve.uiwei fjfc ban
db gebleven T - - -
Jim keek starend in de kamer rond.
-Je zegt ,"T je bent je haren kwijt?"
vroeg by met bijna verdwaasd gelaat.
-Je behoeft daarnaar niet te zoeken"
verklaarde Delia. Het is wegen verkocht.
Het is vandaag groot feest manlief Toe
wees nou weer goed, want zij zijn weg om
uwentwil. Het is roogelyk, dat de haren
op myu hoofd geteld zijn, voegde zij er in
ernstige ontroering bij, maar niemand aan
myne liefde voor jou berekenen Moet
ik nou de kotelet opzetten, Jimiief
Plotseling scheen hij te ontwaken uit
iyne verstomming. Hij haalde uit zyn
overjas een pakje eo legde het op tafef.
«Delia, denk maar geen kwaad van me,
niets kan my ooit hinderen jou Hef te
hebben. Maar als gij dat pakje wilt
openmaken, zult gij begrijpen, waarom
ik in 't begin zoo verstomd was.
Zij repte zich sterk om het pakje te
openen. i\a een -O'* volgde een "Ach- en
toon begon zij te ween en en te snikken in
die mate, dat de heer des huizes alle troost
middelen moest aanwenden.
Want daar lag de loiletkatumeu. di.»
Delia zoo dikwijls had bewonderd in eon
etalage op den Braodway en die zy zoo
smachtend verlangd had. Het waren
scbooue kammen, echt schildpad, met
steeuen bezet, juist passend hij net heerlijk
nu verdwenen noofdnaar.
Het waren dure kammen, die haar tea
/.eerste bevielen, ofschoon zy nooit hoopte
die te zullen bezitten.
Eu. nu zij ze bezat, waren de haren
weg, die daarmede moesteu gesieid
worden Toch dr ukte zy ze tegen het
hart ea riep met oogeu en lippen lachend:
-O Jim, mijne haren groeien zoo snel.
Dan sprong zij plotseling omhoog en
zeide
«O I O I Jim, je hebt mijn mooi cadeau
nog niet gezien 1 Met siraleode oogen
hield zy de ketting in de hoogte en liet 111
het edele metaal het licht spelen
Is dat niet iets ruoois Ik heb heel de
stad afgezocht om het le vinden. Nu
kunt gij goeden sier maken. Geef op je
horloge; ik wil hetzelf aan je ketting vast»
maken
In plaats van gevolg te geven aan deze
opwekking liet Jim zich op dc sofa vallen
en lachte
"Deila, weet je wal riep hy vroolijk.
Wij zullen onze kerstgeschenken wegleg
gen en voor een tydlang opbergen. Ik
vei kocht het horloge om geld te hebben
voor uwe kammen. En nu nu denk ik