voor
UitgeverW. A.
den
m
Miinckhof, Venray.
Karakter.
Een dokter die de dooden
kon doen opstaan.
Zaterdag 88 September 19Q7.
kSBste ,T aarg-ang1.
V
Mengelwerk.
Abonnementsprijs per kwartaal
voor Vrnhat
franco per post
voor bet buitenland bij vooruitbetaling
afzonderlijke nummers
50 c.
85 c.
85 c.
8 e.
Prijs der Advertentiën:
van 1 4 regels
elke regel meer
letters en vignetten naar plaatsruimte.
Advertentiën, 3raaal geplaatst worden 2n.aal berekend.
20 c.
5 c.
Wat is karakter
Welke eigenschappen bezit, het
Waarin drukt het r.ich uit?
Daar zijn, gelijk men weet,
lieden, van wien men zegt, dat zij
geen karakter bezitten, dat zij
karakterloos zijn Daar zijn anderen
van wie men getuigt, dat zij een
karakter hebben. Daar zijn er
echter ook, maar hun getal is,
helaas, 'niet zoo heel groot die
een fier, een edel karakter t ionen.
Wat bedoelt men met dii karakte
ristieke woord «karakter, wat is
karakter.
Door karakter verstaat men den
gemoedsaard van den mensch, min»
der of deze laatste droefgeestig of
blijmoedig is gestemd, maar of hij
in alle omstandigheden des levens
zich richt naar en laat leiden door al
wat edel is en goed in hoogste vol»
komenheid slechts in den godsdienst
te vinden is, spreekt het ook van
zelf, dal ware karakters bij oprechte
geloovigen op de eerste piaals
moeten gevonden worden.
De mensch, die geen vast karak
ter heeft, is een speelbal zijner
hartstochten, het is noodzakelijk,
dat de mensch, die iels wil prestee»
ren in de wereld een degelijk
karakter bezit.
Wat het beenderenstelsel voor ons
physiek- lichaam is, het karakter
voor de ziel.
Ontneemt het lichaam zijne
beenderen het kan zich niet staande
houden ontneemt de ziel het karak
ter, zij wordt als een schip van zijn
roer beroofd, ten speelhal der golven
aan den hartstocht, als een door den
wind bewogen riet.
Men spreekt van menschen, die
geen karakter hebben, en van ande»
ren die een laag karakter toor.en.
Wat wordt daarmede bedoeld
De dronkaard wordt karakterloos
genoemd, omdat hij in stede van de
verdiende penningen aan te wenden
tot onderhoud van zijn huisgezin
deze op brooddronken wijze verbrast
en de zijnen honger en gebrek laat
lijden, ook hij wordt karakterloos
genoemd, die zich als een kwezelaar
voordoet, op hem "gunstige tijden
zijn gezicht in eene fijne plooi weet
te zetten en spot met hetgeen hem
heilig moest zijn.
Valsche schaamte, menschelijk
opzicht zijn een sta-in-den weg voor
een fiere mannelijk en onafhankelijk
karakter.
De gierigaard, die dagelijks zijne
schatten ziet aangroeien, maar de
hand niet opent voor den arme, die
van honger verkwijnt, heeft een laag
karakter, zoowel als de mensch van
wiens onreine lippen woorden stroo
men, die den blos der schaamte
moeten brengen op de wang van den
onschuldigen jongeling of der
kuische maagd.
't Ontbreekt den karaktorlooze aan
moed, onafhankelijkheid' en zelf»
verlooching, hij bereikt zijn doel door
kruiperij en vleijerij.
Want die gebrek heeft aan moed,
huilt met den wolf met wien hij in
het bosch is, schaamt zich vaak in 't
openbaar een uitwendig teek en te
geven van zijn geloof en is. o, zoo
vroom als andersdenkenden of on»
geloovigen er niets van zien.
Zonder moed, geen waar karakter.
Gemakzucht vormt ook menschen
zonder karakter.
Laat anderen het woord opnemen,
zeggen velen, die zaak gaat ons
niet aan, en zoo geschiedt het dat et-
gezwegen wordt, waar spreken plicht
is, waar belijden gevorderd wordt.
Baatzuchtigheid is ook vaak een
oorzaak van gebrek aan karakter,
eigenliefde, het woeten in het slijk
naar eer en rijkdommen is het werk
van een karakterloos mensch.
Voor den zelfzuchtige zijn alle
wegen die naar wereldsche grootheid
voeren, goed. Er wordt in het stof
gekropen voor wat geld, wat aanzien
voor een genadig knikje eener
aardsche grootheid.
Beginselen worden verzaakt of
verloochend, als het geldt eenig
aardsch gewin to bemacLOtren.
Die karakter toont en onbaat»
zuchtigheid in het hart koestert, ziet
steeds bovenmenschelijk ideaal voor
oogen, De wereld moge hem be
spotten, zijn opoffering in twijfel
trekken, of aan baatzuchtigheid
toeschrijven, het deert hem niet wat
er gemompeld of gesproken wordt.
Die voor zijn beginsel leeft en
daarvoor alles veil heeft, hij is een
man van karakter, de achting, den
eerbied van allen waardig.
Deden allen onder ons, in den
karakterloozen tijd, dien wij te
doorworstelen hebben hun plicht,
dan zou de wereld ei goed bij varen.
Allen moeten beseffen, dat zij eene
wereldheerschappij behooren te vor
men van onderlinge bescherming,
geenszins van wederzijdsche ver»
nietingen.
Verwarring van bevoegdheid,
aanmatiging, willekeur en geweld»
pleging, door karakterloozen in
praktijk gebracht, voert het mensch»
dom ten verderve.; op hen is dan
ook van toepassing het spreekwoord,
dat veel waarheid bevat
Ter wille van het smeer,
Likt de kat de kandeleor.
Eüii lieelen tijd geleden vestigde zicli
onverwachts te Florence een dokter,
Attrapeccini genaamd.
Vanwaar kwam hij? Niemand zou het
kunnen zeggen. Scheen zijn naam een
[taliaansche afkomst ain te duiden,
zijn accent, lichtelijk hellend naar het
Hoogduitsch, zou in hem den Germaan
doen zien. Zyn groote baard daarentegen,
zijn ernstig voorkomen en majestueze
gang verrieden den Oosterling. Zeker
manuscript vertelde weer. dat Attrapeccini
van geboorte een Franechman was, en
wel uit Gascogne, maar. de echtheid
van het stuK. is nooit bewezen.
Wat zijn nationaliteit dan ook moge
wezen, ternauwernood was de dokter
te Florence gearriveerd of hij deelde
met hoorn- en trompetgeschal en trom-
geroffel der burgerij mede, dat hij zich
den lsten Mei het wa> een Dinsdag
naar het kerkhof zou begeven om
daar vijf personen door hem uit te
kiezen het leven terug te schenken.
Men begrijpt de opschudding die deze
lijding onder het volk 'eweegbraebt.
Geheel Florence sprak van den vermaarden
vreemdeling. De oon noemde hem een
toovonaar, de ander betitelde hem met
den minder eervollen nam van kwak
zalver; maar allen beschouwden riem als
een vermetel man. En geen wonder,
want er behoort voorzeker een niet geringe
mate van vermetelheid toe om te beloven
dooden, die reeds lang hegraven waren,
ten leven op te wekken. -1
De opschudding nam in die mate toe,
dat de burgemeester van de stad besloot
den dokter bij zicli te laten komen en
hem aan een streng en nauwkeurig
onderzoek ie onderwerpen.
Iemand, die de macht bezit om over
leven en dood te beschikken, kost het
ongetwijfeld niet veel m reite te begrijpen,
wat er omgaat in het hoofd van een
burgemeestor. Z.Edelachtb. had dan ook
ternauwernood zijn zegel gttet op het
voor hem liggend besluit, toen de dokter
ïich in persoon aanmeldde.
Ge komt precies op dokter,
zei de burgemeester j i'- inist
hebben laten roepen,
Ik kende uw voornemen geachte
heer, daarom heb ik my gehaast uw
bevelen te voorkomen.
Deze eenvoudige woorden, uitgesproken
op den kalrasten toon, brachten den
burgervader geheel van streek.
Hij herstelde zich evenwel spoedig en
stond op het punt Attrapeccini te onder
vragen, maar deze voorkwam hem.
Heer, zeide hij, ik weet. dat uw
ondergeschikten niet alleen aan mijn
kennis, maar zelfs aan mijn eerlijkheid
twijfelen, zij beweren dat ik hier zou
gekomen ziju om het volk te bedriegen.
Inderdaad wordt er zoo iets gemom
peld, antwoordde de burgemeester.
Men voegt erbij, vervolgde de
dokter, dat ik er voor zorgen zou een
of twee dagen vóór den bewusten datum
te verdwijnen.
Inderdaad, dat wordt beweerd.
Ge begrijpt, geachte heer, dat het
met mijn beginsel strijdt, dergelijke
lastertaal vrjj te laten rundstrooien en
daarom kom ik u eerbiedig, maar drin
gend verzoeken het huis, dat ik bewoon,
door tien, twintig, deriig of meer wachten
te laten bewaken, teneinde het mij
onmogelijk te maken ongemerkt vöö
den dag, waarop de vijf dooden zullen
verrijzen, de stad te verlaten. Myn ver
zoek zal u niet onredelijk voorkomen
hoop ik, te meer, daar gij zelf van plan
waart mijn huis te doen bewaken door
deze wachten, voor ik er om vroeg.
De verbazing van den burgemeester
steeg nu ten toppunt.
Deze man was ongetwijfeld een buiten
gewoon wezen, die zoo maar voor de
vuist iu de harten en bet geweten der
menschen las.
Eensdeels uit nieuwsgierigheid, ander
deels om aan do plichten van zijn ambt
te voldoen, had hij, de burgemeester,
inderdaad besloten den dokter streng
door de politie te doen bewaken. Noch
zijn vrouw, noch iemand anders had hij
met zijn besluit in kennis gesteld en
toch was Attrapeccini van zijn voornemen
volkomen op de hoogte. Hij had dus
reden verbaasd te staan over de scbran
derheid van den wonderdoener.
Uw verzoek, dokter, zei by, is
ingewilligd. Twintig gerechtsdienaars
zullen dag en nacht u verblijf bewaken
tot den dag voor u gekozen, om uw
belofte te vervullen, ten minste, wanneer
ge uw plan wilt doorzetten. Bedenk wel,
of het misschien niet verstandiger zou
zijn op uw voornemen terug te komen.
Men brengt niet ODgestraft een geheole
stad in opschudding. Ik ken de Floren-
tijnen. zij zijn in staat u te vermoorden
wanneer mocht blijken, dat ze zijn
beetgenomen. En wordt ge wegens bedrog
in deze zaak in hechtenis genomen dan
staan u minstons eenige maanden gevan
genisstraf te wachten in afwachting, dat
de volkswoede kalmeoren en u vergeten
zal.
Ik zou verdienen, zei de dokter,
nog strenger behandeld te worden,
indien ik het durfde wagen mijn program
ma niet ton uitvoer te brengen.
Hierna maakte hij een eerbiedige
buiging voor den burgemeester en verliet
het vertrek. Plotseling evenwel stond
hij stil, bedacht zich, keerde terug en
zei
Nog veertien dagen scheiden ons
van den len Mei hoe groot mijn kennis
moge zijn, ben ik toch onderhevig aan
men8chehjke zwakheden, Zooals mot
iedereen het geval zou zijn, zal ik mij
spoedig iri mijn eenzaamheid vervelen
ik zal afleiding noodig hebben en daarom
verzoek ik u beleefd de bewakers te
bevelen al diegenen tot mij toe te laten,
die mij zouden wonschen te zien en te
spreken.
Ook dit sta ik u toe, zeide de
burgemeester. Iedereen, die zulks wenscht
zal tot u worden toegelaten, maar wat
u zelf aangaat, liet zal u niet toegestaan
worden uw woning te verlaten dan op
den dag door u bepaald.
Precies overeenkomstig mijn wensch
Edelachtb. hoor.
Pas was Attrapeccini in zijn woning
terug, of tien uitgelezen politieagenten
gewapend met de hellebaard in de vuist
en het rapier óp zij, verschenen en
bewaakten alle uitgangen. Ztj mochten
in geen geval van bet gegeven bevel
afwijken, luidde het strenge order.
Het bezoek van dr. At'rapeccini bij den
burgemeester was weldra met al zjjne
bijzonderheden door de geheele stad
bekend. Geen wonder, dat het vertrouwen
in dezen zonderlingen man meer en meer
versterkt werd en zelfs de ongeloovigsten
begonnen nieuwsgierig te worden naar
den afloop.
Acht dagen voor den eersten Mei
werd bij den dokter oen heer aangediend,
geheel in het zwart gekleed, van ongeveer
veertig jarigen leeftijd. Het was Senator
Arrozo. door geheel Florence gekend
wegens de onuitsprekelijke droefneid,
dooi hem bij den dood van zijn vrouw
aan den dag gelegd, ongeveer 8 maanden
geleden.
Signor, aldus begon bij zonder
andero inleiding, ik wil eens ronduit met
u spreken. Hoewel velen de mogelijkheid
van de wonderen, die gij belooft, in
twijfel trekken, geloof ik toch, dat ze
uitvoerbaar zijn en daarom kom ik u
smeekou mijn overleden vrouw rustig te
laten liggen op de plaats, die ze op het
kerkhof inneemt.
Zoo. zoo, antwoord© Attrapeccini.
Ik bid er u om, Signor, Ik sta
op het punt om te hertrouwen.
Reeds in deze maand zullen de afkon
digingen plaats hebben en nu zult ge mij
een edelman, toch niet in groote onge
legenheid willen brengen, niet waar
Terwijl hij deze woorden uitte, schoof
hy een beurs gevuld met goud op de
tafel, die voor hem stond.
Ge behoeft u niet ongerust te
maken, Arroza, zei de dokter, wees
bedaard en ga voort met de toebereidselen
voor uw huwelijk.
Den volgender. dag ontving hij een
bezoek van Philippini, den beroemdsten
geneesheer van Florence en misschien
van geheel Toscane.
In dien tijd word ieder dokter min of
moer voor duivelskunstenaar en geesten
bezweerder aangezien. Wat men van hem
ook vertelde, Philipini wist zeer goed, dat
hy op geen van beide titels aanspraak kon
maken. Maar dat ieder ander dokter het
ook niet was, hij zou de laatste ziju om
het te bevestigen. Daarom gevoelde hij
zich ongerust en dit te meer, toen hij
van het zekere optreden van Attrapeccini
hoorde gewagen. Wat zou er gebeuren,
wanneer op het kerkhof van Florence
gestorvenen het leven werd teruggeschon
ken Zouden hun eerste woorden niet een
aanklacht tegen den geneesheer zijn, die
hun of gedood had óf geen poging in het
werk had gesteld om hun de gezondheid
terug te schenken. Philippini rilde 07er
zijn geheelejichaam bij de gedachte aan
een dergelijk gevaar.
Dokter en geachte collega, zei hij
tot Attrappeccini, gy zult mij toch niet
ui de grootste ongelegenheid willen
brengen door een van degenen, die onder
mijn behandeling gestorven zijn, het
daglicht weer te doen aanschouwen.
Wel zeker niet, Geef mij de lijst
van de lieden, die u zouden kunnen
benadeelen.
Ik zal er voor zorgen, dokter,
tegelijkertijd legde hij op de tafel een
stapeltje gouden kronen.
Ik zal handelen overeenkomstig nw
wensch, mijn waarde confrater, antwoordde
de vreemde geneesheer.
Ternauwernood had Attrapeccini de
deur achter Philippini gesloten, of ze
werd weder geopend om de twee gebroe-
ders Gavazzo te doen binnentreden!
Hertog Pierre Gavazzo en zijn broeder
markies Paul. hadden zich gedeeltelijk door
hun verdiensten, gedeeltelijk door hun
rijkdom, weten op te heffen tot den
hoogsten adel van Italië. De weg daarheen
was lang geweest en.doornig, omdat
hun vader molenaar was. Zy kwamen
nu den dokter smeeken dien vader niet
tot het leven terug te roepen, omdat hij
hun verdere loopbaan maar in den weg
zou staan.
De dokter toonde zich zeer veront
waardig over het lage karakter der beide
zoons.
Hoe is het mogelijk, dat twee kinderen
zoo ontaard kunnen zijn om zieh er tegen
te verzetten dat hun vader hun terugge
schonken wordt.
Dat staat gelyk met de daad van een
vadermoordenaar. Nog nooit was Attrapec
cini medeplichtig geweest aan een
handelwijze zoo laakbaar en verachtelijk
als deze.
Hy had er niet aan g-dacht den
molenaar het leven terug te schenken,
maar nu hij diens kinderen zoo hoorde
spreken, zon de eerste doode, die hij
zou doen verrijzen, de molenaar Gavazzo
zijn.
Men stelle zicli den schrik voor. die
den hertog en den markies beving bij Let
honren van dit besluit. Een groote som
golds hadden zij medegebracht om door
den glans van hot goud Attrapeccini te
overreden.
Maar deze bleek niet voldoende om
de bezwaren van den dokter te overwinnen,
Eerst, nadat zij beloofd hadden nog
het dubbele van de som te zullen zenden,
liet Attrapeccini zich overhalen. Het lijk
van den molenaar zou rustig blijven
liggen.
De vreemde dokter ontving nog tal
rijke bezoeken, waarvan de geschiedenis
evenwel de bijzonderheden niet verhaait.
Eindelijk brak de vooravond van den
len Mei aan. Gedurende den nacht, die
den grooten dag voorafging, werden de
wachten om het huis van Attrapeccini
verdubbeld met het bevel de instructie
met de meeste nauwgezetheid ten uitvoer
te brengen. De burgemeester wist, dat de
bevolking op hem haar woede zou
koelen, wanneer de vreemdeling mocht
ontsnappen.
Men schat het getal belangstellenden,
die zich den len Mei 'e morgens om 8
uur op en om het kerkhof verzamelden,
op minstens 50.000. Maar daar Attra»
PEEL
EN
MAAS