Weekblad voer VERBAY
HOOST
omstreken.
Eens maar nooit weer.
ZATERDAG 6 OCTOBER 1906.
ZEVEN EN TWINTIGSTE JAARGANG
No. 40
Uitgever W. A. Van ben Munckhof, Venray.
Een Pater-Passionist in
een Protestansche Kerk.
Feuilleton.
Landbouw.
Abonnementsprijs
voor Vbnray
franco per post
voor het buitenland by vooruitbetaling
afzonderlijke nummers
kwartaal
50 c.
X5 c.
Prijs der Advertentièn:
van 1 4 regels 20 c.
elke regel meer 5 Ci
letters en vignetten naar plaatsruimte.
Advertentièn, 3maal geplaatst worden 2maal berekend.
.1 Vervolgens weerlegde despreker,Ieenden te vergeven of te houden. Ikorüetr, indien gij golooft de waar-
In ;t Vervolg van *t artikel Ver
keerde bescheidenheidwaarvan wij
onlange enkele kolommen overnamen
treffen wij aan een vertaling van een
stuk der Catholic Neios.
Wij laten het hier volgen
Pas wis in Clöinons inval
gedaan door redenaars tegen
Pausdom, zooals men die tegen
woordig overal aantreft, ook al dooi
'n paar -ex.priesters' enzoovoort,
en hun gelaster had bij vele in-
woners de stemming tegen Roo
schen en roomsche dingen er niet
beter op gemaakt.
Father Angelo gaf juist een missie
te St. Anthony, een dorp in de buurt
en de pastoor dier parochie kwam
op 't idee om den weisprekenden mis
sionaris ook eens een rede te laten
houden voor de lui van demons,
op zoo'n manier dacht hij, zouden
heel wat vooroordeelen uit den weg
worden geruimd.
Pastoor Lundon slaagde erin, dat
de Christelijke of Campbellisteu-kerk
voor de redevoering werd afgestaan.
't Is een mooie ruime kerk, en op
den bewusten avond was ze stampt ol
Ook de predikant was aanwezig, de
heer Helfinstine, gewezen president
van 't Palmer-College, Le Grand,
Jowa.
Eerst gaf Father Angelo een mooie
glasheldere verklaring van de voor
naamste leerstukken der Kerk, daar
bij zijn stellingen stavend met teksten
die hij ontleende aan ilominee's eigen
Bijbel.
Hg bewees o. a. dat Christus een
maal aan Zijne leerlingen de macht
ichonk om de zonden te vergeven;
dat die macht was overgegaan op
hun opvolgers, en dat zij altijd, van
de vroegste tijden, in de Katholieke
Kerk was uitgeoefend.
1
op een oven afdoende als geestige
manier do gewon,0 tegenwerpingen.
Toen do rede geëindigd was, stond
de heer Helfinstine op en begon met
toe to geven, dat de sprekêr zich
hoffelijk had betoond jegens de
Protestanten; hij wenschte echter
een vraag te stel Ion!
Father Angolo verklaarde, dat 't
beantwoorden van de vraag hem een
wezenlijk genoegen zou zijn.
De predikant begaf zich tot vlak
voor het spreekgestoelte en nu ont
stond er een interessante en tegelijk
beschaafde discussie, waaraan we
het volgende ontleenen
-Bestaat er volgens u buiten de
Katholieke Kerk geen macht om de
zonden te vergeven l
»I)e Katholieke Kerk alléén bezit
die macht; antwoordde de missionaris
«Zij alléén heeft altijd op die macht
aanspraak gemaakt en haar uitge
oefend, die macht, welke Christus
schonk aan Zijne leerlingen en
gelijk ik heb bewezen is zij op
hun wettige opvolgers overgegaan
Wat zoudet gij kunnen inbrengen
tegen mijn bewijzen?
Deze vraag scheen den predikant
in de war te brengen.
-Maakt gij vervolgde Father
Angelo als predikant aanspraak
op de macht van zonden te vergevenl
-Neen, maar ik ga tot God zelf en
belijd Hem mijne zonden en ik g6loof
dat ze mij dan vergeven worden.
De missionaris vroeg hem nu,
welke boteekenis hij dan toch hecht
te aan de woorden van zijn eigen
Bijbel -Wier zonden gij zult houden
dien zijn zij gehouden.
Na eenige oogenblikken van een
nogal pijnlijk, stilzwijgen gaf de
predikant ten antwoord, dat een
controvers buiten zijn bedoeling lag
De spreker verklaarde thans, dat
deze woorden altijd waren uitgelegd
als bedoelend, dat Christus aan Zijne
leerlingen de macht schonk van de
De geschiedenis bewij«t, Jnl de
Kerk van Christus voortdurend die
macht heeft uitgeoefend. Over don
tegenwoordige!» tijd behoeft vanzelf
niet te worden gesproken. In do
zestiende eeuw had Luther zelf meer
malen het nut, de noodzakelijkheid
er Biecht moeten erkennen.
Voor zijn afval had Hendrik VIII
in de Biecht geloofd. Gaan wij terug
naar de negende eeuw; dezelfde leer
wordt onderwezen en toegepast.
De Schismatieken, in de eerste
eeuwen van de Moederkerk afge-
scheuid, hebben nooit de Biecht af
geschaft, haar aldaar behouden.
Wenden wij ons tot de vierde
eeuw. we zien alweer het leerstuk
van de Biecht overal geleeidenin
beoefening gebracht. Wat in de
vierde eeuw is geweest, moet er ook
geweest zijn in de drie eerste.
De bitterste vijanden van de
ütoorasch Katholieke Kerk nemen
aan, dat er in de eerste eeuwen geen
nieuwigheden zijn ingevoerd.
-Gelooft ge nu nog niet vroeg
de missionaris ua-een wijle aan den
jredikant -dat wij onze zonde aan
een wettig ge wij den bediea'.ar biech
ten moeten
Maar deze bleef het antwoord
schuldig.
Even later volgde er weer een
debat tusschen predikant en priester
waarin de laatste zijn tegenstander
trachtte te dwingen tot de bekentenis
dat Alexander Campbell de christe
lijke of Campbellislenkerk had inge
steld
De predikant verkoos niet, dat te
bekennen en weigerde een antwoord
te geven toen de missionaris vroeg,
wie dan toch wel de stichter was
geweest. Eensklaps brak hij de, hem
blijkbaar onaangename discus3ie af
met den uitroep; -Dus zullen we
niet zalig worden
-Zeer zeker kunt gij zalig worden
en evengoed als ik in den Hemel
»Gy hebt gelijk 1 iep een dichter,
hij heeft mij onk reeds dwars gezeten,
die regisseur, toen Waldau. die eenige
liederen van mij heeft gecomponeerd,
er een daarvan in een opera wilde inleg
gen." 1
-Hahaha, toen had ik Waldau wel eens
woedend willen zien." lachte de dikke.
-Nu, die was niet mis hy zwoer den
regisseur dood te slaau en zyn vrouw, die
nogal fantastisch is aangelegd, liep, zooals
sij mij vertelde, met het plan rond om
den oude te vergiftigen," antwoordde de
dichter.
Otto had geen woord van dit gesprek
verloren.
Er ging hem een licht op. en onwille
keurig riep hy eenigszins luid -Ik heb
het, ik heb het, hij moet sterven, dat is
het eenige middel
Daarna verzonk hy in een nadenkend
stilzwijgen, zonder te bemerken, dat zijn
tafelburen hem ontzet nankeken.
-Of men wel aan iedereen vergif ver
koopt," vroeg 01 to zichzelven af, toen hy
later op weg naar huis was, want toen
aan tafel over vergif gesproken werd. had
hij zich herinnerd, dat hij wel wat arse-
lieid te bezitten, (lat wil zeggen
ttdien gij te goeder trouw zijt en de
geboden onderhoudt, een goed leven
oidt en de inspraken van uw
geweten volgt."
»Amen, antwoordde de predikant
eenigzins opgebeurd; maar hij had
te vroeg gesproken, want Father
Angelo vervolgde
«Gij moet te goeder trouw zijn.
Twijfelt gij, of uw godsdienst de
ware is, dan moet gij een onderzoek
instellen naar de ware Kerk van
Christus, Nu, ik handhaaf mijn
stelling, dat de Roomsch Katholieke
Kerk de éénig ware Kerk van
Christus is. Zij alleen gaat in onaf
gebroken lijn terug tot Christus.
Laat ik mij voor eon oogenblik eens
verbeelden, dat ik als vreemdeling in
deze stad kwam, vol begeerte om de
ware Kerk le vinden. Ik ging dan
naar een Luterschen predikant eti
vroeg hem i
-Is uw Kerk de Kerk van Christus
Ongetwijfeld zou ik een bevestigend
antwoord krijgen.
-Wanneer werd uw Kerk ge-
gesticht?" zou ik vragen. -Inde
zestiende eeuw" zou 't antwoord
wezen. - Wie rs de stichter" Maar
ten Luther. »Maar dan zijt ge
juist zestien eeuwen te Iaat. Uw
Godsdienst is niet die van Jezus
Christus, maar van Luther. Ik moet
de Kerk hebben, die in de eerste
eeuw gesticht is door Christus".
«Met hetzelfde doel zou ik eèn
bezoek brengen bij een predikant der
Methodisten en hem dan aldra moeten
zeggen
-Uw godsdi nst is achttien eeuwen
te laat gekomen, niet Jesus, maar
John Weslv is de stichter. Ik w
hebben de Kerk van Christus."
-Zoo zou ik spreken met alle
predikanten.''
verbroken reeks van Hoogepriesters,
ie teruggaat tot Sint Petrus, den
prins der apostelen. Geon andere
Cerkf die dat kan. De Katholieke
alléén is de oude. echte Kerk, in de
eerste eeuw door Christus geslicht,
leb ik gelijk of heb ik ongelijk
Met deze vraag wendde hij zich
direct tot den predikant.
Doch deze zweeg. Toen Father
Angelo de verlegenheid zag van don
leer Hilfinstine, vervolgde hij. glim-
achend:
-Hel heeft mij een zeer groot ge
noegen gedaan, broeder u ontmoet
te hebben en ik hoop, dat als ik u
op aarde niet meer mocht zien, wij
elkaar eenmaal hierboven mogen
wedervinden".
-Zoo moge 't zijn, sprak de pre
dikant en hiermede was de verga
dering afgeloopen.
De aanwezigen, onder wie men-
schen zonder eenigen godsdienst, de
Campbellisten zelfs, verdrongen zich
aanstonds om Father Angelo drukten
hem hartelijk de hand en wenschten
hem geluk met zijn succes.
Het debat, door hem niet gezocht,
had den bekwamen, weisprekenden
redenaar een prachtige gelegenheid
verschaft, om sommige voorname
leerstukken der H. Kerk des te
klaarder uiteen te zetten.
nicutn kon koopen voor de muizen, die
zijn kleederen slok maakten,
Snel ging hij naar de nnlTijzijndo apo
theek en vroeg om wat arsenicum, om
muizen te vergiftigen-
Het jongmensch, die den dienst had
gaf hem, nadat hij zijn naam genoemd had
een zakje met wit poeder.
Daarop ging Otto naar hui»; stak de
lamp aan, en begon vol van gedachten op
op een nieuw vel papier zijn moordgeschie
denis.
Zes regels kon hy zoowat geschreven
hebbentoen Schoning binnentrad en hem
een brief overreikte, die tijdens zijn afwe
zigheid was gekomen,
-Van den regisseur," riep hij, en las dan
«Als antwoord op zijn laatste schrijven,
wordt den heer Otto Spengler hiermede,
door den intendance van den grootherto
gelijken schouwburg medegedeeld, dat deze
met goedvinden van den hofkapolmeester,
binnenkort zijn eerste optreden zal kun
nen maken, over de keuze der partij,
zoowel over den dag golieve de beer Otto
zich met den opper-regisseur te verstaan."
«Eindelijk, eindelijk, aan het doel I" riep
OUo.
-Met die schrijverij was het toch niets
geworden,
Hij zond een gedienstigen geest om
punch-extract on bezwoer den vriend zyimr
jeugd hem dezen avond niet alleen te laten
en met hem op zijn geluk te drinken."
Het was half een uur den volgenden
middag, toen Otto zich op weg naar den
Voor varkenshouders:
De groote sterfte onder de varkens
heeft het bestuur van het oude Win-
terswijksche varkensfonds aauleiding
gegeven tot het nemen van maatre
gelen in het belang der financiën.
Begon de kas dit jaar met een saldo
van f 425.38 thans was er tengevol
ge van 65 sterfgevallen 11171.72
schadevergoeding betaald waardoor
een tekort van f 122,24 ontstond.
Nog eens. ik houd vól, dat de [q een buitengewone ledeuvergade-
Roomsche de éénig-ware, de oude
Kerk is. Wij roemen op een nooit
opper-regisseur begaf.
Schoning ging met hem mee. "Bouw
je luchtkasteel niet al te grootsch, Otto,"
zeide de verstandige vriend, »jo zult uiet
in eens een groote tol kiygen en wanneer
de opper-regisseur soms wat narrig is,
maal er niet om, luister er niet naar. Het
gaat langzaam, vooral aan den schouwburg
wanneer men geon protectie heeft."
Otto gaf zijn vriend de hand en knikte
toestemmend inet hel hoof! daar hij van
opwinding niet spieken kon.
De zanger kwam eerst in een voorkamer
waar hij zijn overjas uitdeed en vervolgens
in een groot, schoon vertrek.
Do opper-regisseur kwam door een
zijdeur binnen, en vroeg kortaf»Zoo,
zijt gij daar? Wat wenscht u van mij
-De brief van de intendance. zeide
Otto haperend.
»0, ja I dat had ik vergeten. Zeer goed
u heet V'
Otto ik hen sedert Juli een leeiling
van den directeur en heb reeds,..
»Ja, ja. goed goed, spreek niet zooveel
achter elkaar, mijn waarde.
Ja. wat ik zeggen wilde maar er zijn
helaas slechts weinige kleine partijen voor
tenoren.
Maar ik zal met den hofkapelmeester
spreken.
De eerste kleine rol zult ge hebben,"
-Maar mynheer, ik heb de Max, de
Robert...
"Maak u als je blieft niet belachelijk,
mynheer Otto.
Dat zijn geen rollen voor beginnelingen"
zeide de opper regisseur en zag als een
Jupiter op den tenor neer.
"Maar mijn prachtige slem, zoowel als
mijn muzikale opleiding geven mij recht..."
"Rechtgeven onderbrak hem de re
gisseur ijskoud.
-Gij zijt tot niets gerechtigd, mijn waar
de f"
Hierbij verloor de anders zeer kalme,
maar wanneer men hem tot het uiterste
bracht, zeer heftige, jonge kunstenaar,
het geduld.
Gij hebt mij in Juli zelf gehoord, gepre
zen, mij beloofd..." schreeuwde hij.
"Maar vandaag is het geen Juli, maar
Januari," antwoordde spottend de groote
man.
Mijnbeer, gij hebt uw woord gebroken
gij zijt een bedrieger, gij verdient niet te
teven. Zoo met een talentvol werkzaam
menseh te sollen
Maar ik zal mij wreken 1"
Bevend van toorn verliet de beleedigdo
zanger de kamer. Toon hy buiten was,
werd hy onwel, daar hij den geheelen dag
van opwinding niet had hunnen eten. Hij
voelde zich duizelig worden en ging de
keuken binnen, waar hij om een
water vroeg.
De keukenmeid en het kamermeisje
keken den netton jongeling medelydend aan
en wilden juist vragen wat hem scheelde,
toen van binnen gescheld werd.
Kathi snelde weg en kwam weldra terug
reggende -Mijnheer wil een glas water,
en of er nog cremortartari in huis is."
ring werd daarom besloten, de pre
mie per varken op f 1 te brengen.
"Zeker, mijnheer gebruikt het dikwijls,
gisteren heb je het nog gehaald.
Die man maakt zich driemaal per week
kwaad en doet dan 11 >g alsof hem niets in
den weg ligt.
E11 de keukenmeid nam een glas water
en schudde er wat poeder in, dat zij uit een
kas haalde.
l)e doch'er des huizes was ook reeds in
de keuk-en gekomen om het glas water te
halen, want -Papa werd zoo ongeduldig.'
zeide zij,
Otto, hoe opgewondon hij ook was,
bemerkte toch het aardige meisje hij
kreeg een kleur en boog de jonge dame
snolde met het water naar boven.
Toen Otto tegen den avond een wande
ling wilde gaan maken zag hij zich plotse
ling voor zijne huisdeur aangehouden.
Twee politieagenten vroegen hem naar
zijn naam en betrekking en toen hij eenigs
zins verbluft door deze vraag, er op had
geantwoord, pakten zij hem ieder bij een
arm en bevalen hem zonder meer mee te
gaan.
Maar waarom
Dat zult ge spoedig genoeg weten brom
de de oudste agent.
Otto trachtte zich van zijn ongewenschte
gezellen te bevrijden, maar zonder resul
taat, zyn armen waren als in een ijzeren
greep, besloten, zoodat hij zich in het
noodlot moest schikken.
Wordt vervolgd.
PEEL
EN
MAAS
Aiv nAri Air nu O f 11 A AIWIA O lo ilOllCf 1 ll'O I l.t (YACAn lft/1 Ari iti ton* l 1 )n4 <1A i 1 1 I a l>Ani I f nn (Int it' 1 I 7 Ai» OA Ik