m Hieuwjaar. Voor Man s Vrouw. Processen onder de boeren. ZATERDAG 30 DECEMBER 1905. ZES EN T, [NTIGSTE JAARGANG No. 52. li O! llï' S Uitgever W. A. Van den Munckhof, Venray Feuilleton. Een Zalig en Gelukkig NIEUWJAAR. kwartaal •\d verten tien Abonnementsprijs per Prijs Een jaar is weer voorbij gegaan, een korte spanne tijcis, een blad van ons levensboek, dat volgeschreven is, voor den eenen menscli met do ge schiedenis van zijn gelukkig lot, voor den anderen, helaas met die van zijn lijden en srr.art, De oude van dagen, voor wie het wellicht het laatste blad is geweest dat omgeslagen zal worden de man in de kracht des levens de jongeling die verlangend in de toe komst zietde moeder, het hart ver vuld van warrao liefde voor haar ontluikend spruitje het jonge meis je, droomende van vervuldo hoop ja allen staan een oogenblik stil, als de snel vliedende tijd wederom den laatsten dag van een jaar heeft ingehaald. De wereld viert den overgang van het oude in het nieuwe jaar jubelend en juichend alsof het vervlogen jaar geen enkele herin nering meer waard ware, en de toekomstige dagen louter vreugde in hun schoot verberger., werp* men zich vol geestvervoering het nieuwe in de armen en toost met klank en gezang hierop. Zouden wij dit oud gebruik la ken Waarlijk niet. Die hoop en vreugde in eene betere toekomst, waaraan men zich moeilijk kan onttrekken, beantwoordt geheel aan den aard van het men- schelijk gemoed, dat ons uit de harde werkelijkheid altijd tot hooge sfee- ren opvoert het gedragen leed doet vergeten met de korte oogenblikken van reine vreugde. Alles op zijn tijd. Naast do feestvreugde zij er ook plaats voor een ernstige stemming, die den mensch in zichzelvcn doet keeren en zijne gedachten terug voert naar liet verleden, in de toe- komst en naar boven. Terug wendt zich 't onderzoekend j oog, en eene ernstige navorsching van het geweten gaat de vruchten en de gevolgen na van het afge- loopen jaar, zoowel als de afwijkin gen en fouten, waaraan men zich heeft schuldig gemaakt. Onverschrokken en met nieuwe voornemens toegerust, met goede of kwade ervaringen van het ver leden staren wij vooruit, op de toekomst van onzen blik vestigen de. En wij kunnen dit met te grooter betrouwen doen, hoe inniger en vaster wij ons oog naar boven richten tot Hem, die de gever is van alle goed, die over 't menschelijk lot beschikt, die de steun en bescher mer is van allen, welke van goeden wil zijn en op Hem bouwen en betrouwen. Deze drievoudige blik voorwaarts rugwaarts en opwaarts zal in alle omstandigheden des levens en ten allen tijde, vooral echter bij de intrede van een nieuwen jaarkring onze krachten vernieuwen, onzen wil versterken, het even wicht in ons bevestigen en zoo act verloren mocht zijn gegaan, wederom her stellen. Laten wij hoopvol staren op de toekomst Treden wij het nieuwe jaar in met moed betrouwen, met nieuwe kracht. Zoo het leven een strijd is, laat het ons eene eer zijn, door nieuwe ondervindingen beter toegerust,strijd baar in het gelid te staan. Lalen wij onze plichten met stipte trouw vervullen, opdat wij aan het einden des nieuwen jaars met zelf voldoening kunnen terugzien op den weer 'afgelegden weg. Aan onzen lezers den hartelijkcn groet, ook door vriend en maag ge wisseld Ondergeteekende getrouwd man, ze< N. K., veel mind* nog eene ge trouwde vrouw; toe!, meent hii aan de gehuwden goeden raad te mogen geven. Een dokter schr: immers ook wel medicijnen ve wier uit werking hij nimmer >an zijn eigen lichaam geprobeerd I eeft. Bovendien het dr ikjc, dat hier wordt voorgeschrevi i, is een huis middeltje, dat al 1. og probaat is bevonden. Bij het innemen v n Int drankje kan men dus niet edeneeren zoo als bij die ellendig, kwakzalvers- middeltjes «baat -iet niet, dan schaadt het niet," w nt baten doet het zeker. Echtgenooten, hot mee Nog geen van beit Neen l Mooi Of is misschien u haartje in de boter Weest dan ten s'e niet zoo duüi Vail te rtft-OT- r »had ik die of die maar genomen. Zoon jerimiade helpt toch geen zier, gij zit nu eenmaal in het booje en nu moet gij maar roeien met do riemen, die gij zelf gekozen hebt. Kijkt maar liever frisch uit uw oogen, hoe gij het moet aanleggen om geen averij aan de boot te krijgen. Weet gij, wat gij vooral op uw reis noodig hebt Verdraagzaamheid. Eene verdraagzame liefde, die van geven en nemen weet Van dat soort liefde moet gij im mer een flinke massa in voorraad hebben. Gij vrouwtje, hebt geen man ge huwd, die de wijsheid van Salo mon, mitsgaders het geduld van staat het er spijt l Proficiat dan eon Job hoeft geërfd,- en gij, man, hebt evenmin ?ënen ei.gel, maar een menschelijk meubel, met al zijn mankementen tot u genomen. »Hoo gaat het r vroeg men aan oen juffer, die nog maar kortelings getrouwd was. -Och zoo luidde In aiitbord het is een heel.- toer. om van tien zinnen er vijf te maken."' Ja.; dat is een heole toer. Maar hoe nu die tien zinnen tot een vijftal teruggebracht X)aarvoor zorgt de verdraagzame liefde. De vrouw moet zijn togen over haren man, gelijk de zonnebloem tegenóver de zon. Deze bloem keert zich namelijk naar de zon, ook al komt een donkern wolk haar anders zoo vriendelijk aangezicht bedekken. De mannen hebben van.don apos tel Paulus een mooi lesjo gekregen: «mannen bemint uwe vrouwen en behandell haar niet met bitterheid", «do dit de man, die durfde zeggen »ik dank hot aan Onzen Lieven 11 eer en aan mijn stevige vuisten, dat ik een goede vrouw heb", zelf wel eens een flinke afstraffing hebben. bliksemafleider zijn, die de bliksem stralen onschadelijk maakt, welke zich nu en dan aan den echtelijken handel vertoonen. Dat het een beetje dondert, is zoo erg niet, als de bliksem der afge- keerdheid maar niet inslaat en de onderlinge vrede en-liefde vernielt. naar groen en geel voor de oogen Hebt gij in de heiberg uwen lijd en met dm tijd uwe. zuurverdiende penningen vermorst en uwe vrouw- zou daarop een kleine aanmerking maken, dan maar geantwoord met grol geschut; opdat zij die brutaliteit nfleere; tegelijk moet de vrouw dan wel de overtuiging krijgen, dat de man het volste recht heeft./zijn geld aan drank fe verknoeien, terwijl zij en haar kinderen tehuis droog brood eten Vrouwtje, wanneer uw man een 'eetja uit zijn humeur is, weet u wat l Zei dan zelf ook een gezicht ais een oorworm, en geef hem minstens zeven dagen geen goed woord En wanneer uw man u wat on vriendelijk heeft toegesproken, dan moet gij zoo iels maar niet laten passeeren, neen, loop het huis uit, trommel uwe buurvrouwen bij elkaar en vertel haar in geuren en kleuren, wat voor n barbaaischen man gij hebt en vergeet vooral niet erbij te vertellen, wat een engelachtig geduld gij zelf bezit Maar laat ze asjeblieft onge bruikt Maar willen nu de echtgenoten met alle geweld de wederzijdsche liefde vermoorden, komaan, hier is een levensregel, die daartoe uitmun tend geschikt is. Meneer de echtgenoot Wanneer uw vrouw de soep wat te zout en de aardappelen wat' te flauw heeft ge kookt, of u op de portemonnaie klopt voor huiselijke benoodigheden, gei f haar dan een uitbrander, dat het to De "Noordbrabanter" bespreekt de procéssen onder de landbouwbevol king en wijst aan, hoe deze het beste kunnen vermeden worden. lo Aanwakkering der christelijke naastenliefde. Deze naastenliefde be rust op de tien geboden, welke ons door den hoogsten Wetgever gegeven zijn. Zulk een meesterstuk van wet- gevingheeft nog geen aardsch parle ment gemaakt. Dat zijn wetten, welke voor de gewichtigste vraag stukken van alle staten en an alle p' A* :1- «BBTÏ WIÏ3 IA 50 c. O c. 85 c. ^7jl M4IV :3l)RA! voor Venrat franco per post. voor het buitenland bij vooruitbetaling afzonderlijke nummers van 1 4 regels elke regel meer 1 Iters ni vignetten na r plaatsruimte. Ad verter. ion. 3maal geplaatst worden 2maal berekend. Hij ging weer op den stoel zitten, lei zijn ellebogen op tafei en liet hoofd in zijn hand en bleef zoo eenige minuten zitten. Wat ging er al niet in dat bewogen hart om. Wat een vurig gebed zond hij niet tot Hem op, die zoovele lichamen in het ruim wierp en ze aan zijn bevelen doet gehoorzamen. Toen hij het hoofd weder ophief, was hij veel kalmor on bedaarder geworden er speelde zelfs een glimlach op zijn lippen. Nauwelijks had het klokje, dat met zijn metalen stemmetje het einde van den schafttyd en het hervatten van den arbeid aankondigde, zich laten hooren of Maitial nam werktuigelijk een der couranten in handen, die op tafel lagen. Hij doorlas do eerste, tweede en de helft der derde pagina zonder dat iets deed merken, dat deze lectuur hem belang inboezemde men zou gezegd hebben dat zijn geest zich elders ophield en dat hot lezen van het nummer van den Fetit-Mo- niteur. dat voor hem lag, slechts een tijdverdrijf voor hem was. Eensklaps spalkten zich zijn oogen wijd open krampachtig greep hij de courant wel teen Nieuws van vast en herlas hetgeen hg zooeven geleken haTl -O neon dat is onmogelijk riep hij uit. Koortsachtig ontroerd, hernam hij zijn wandeltocht, zooeven onderbroken -. tien maal nam hij het blad ter hand, tienmaal wieip hij liet neer op tafel." -Neen. ik droom-mijn verstand loopt I al meer in de war; ik wed dat ik vóör den avond nog in een krankzinnigen-gesticht zit." Het niet langer meer kunnende uithou den, verliet Martial Savinet stilletjes zijn buen retiro en begaf zich naar het klein riviertje, dat op eenige passen afstands van den molen liep: Hij schepte met zijn Wand een beetje wateren verfrischte daarmede zijn brandend voorhoofd. Hij was dezelfde mensch niet meer. Iiy was geheel opgeknapt weder in zijn kamertje teruggekeerd nam hij andermaal den Petit-Moniteur ter hand en herlas het artikel dat hem zoozeer getroffen had. Ditmaal was hij er volkomen zeker van dat hij ten volle hij zijn verstand was. Zijn gelaat det een weinig te voren zoo bloedrood was, had de bleekheid van een lijk een rilling voer hem door do leden Martial Savinet was weer de oude. Hij nam de courant, die die do oorzaak was geweest van die zonderlinge aandoe ning, vouwde ze zorgvuldig op en stak ze D1 c vWilf'Sb g'/Tcfffro hVT'rt; itrütri \fcr uéze raatsTo iiurStrnthhntjc» zij" probaat bevonden om alle spoor van liefde te vernietigen. in een portefeuille die hij uit zijn vest voorschijn haalde. Juist had hij dit gedaan of hij ho rde zacht aan de deur kloppen. -Wie is daar vroeg de molenaar, verwonderd dat men wist dot bij te huis was. -Doe als je belieft open," riep een stem, die Martial voor die van Achille herkende. Aanstonds werd de deur geopend. «U hier, mijnbeeer Bastin vroeg de molenaar die zich moeielijk de reden van dit bezoek kon verklaren. -Om u te dienen ik zag u da»r juist van het riviertje terugkeeren en hier ingaan, ik ben u gevolgd, daar ik u vvensch te spreken." -Spreek," gaf de molenaar ten antwoord -ik luister." -Een uur geloden zijt u bij mijn papa geweest, en dat onderhoud betrof, als ik mij niet vergis, mejuffrouw Madeleine en mij -Ge hebt het geraden." -Mijn vader heeft zich verplicht geacht, om een reden, die ik niet nader behoef toe te lichten, liet voorstel, uw familie en de mijne door een verbintenis, waardoor ik mij zeer vereerd zou gevoelen, te vereenigingen zooals ik hem aanbood, te verwerpen. -Maar dit is toch de eenvoudigste zaak der wereld." -Neen. het is iets onbegrijpelijks, welke beweegreden zulk een invloed op uw vader kunnen u toefenen, du u at.. beeft eens. -Zonder den geringsten I als Madeleine er geen kan mede b gen. -Maar int is om er bet versland bij te Ie verliezen geen uur verliet ik mijnheer, uw vader, onhandelbaar en nu verkhuvt gij mij dat hij mijn dochter zou aan vaarden, zelfs zonder bruidschat. -Ik zeg u volkomen de waarheid." Nu vraag ik toch of er lieden kunnen zijn die niet aan wonderen gelooven -Ja, al heeft uw vader het niet vol strekt verworpen, hij heeft eischen gesteld, die gelijk staan met een volslagen weigering." «Welnu, mijnheer, Savinet, thans 'kom ik de hand uwer dochler vragen." -Wat?" - -De hand uwer dochte" vragen.*' -Ondanks de weigering van uw vader?" -Met zijn toestemming." Martial Savinet begreep er niets van. -Stemt thans uw vader met dit huwelijk in -Ik verzeker het u." -Zonder een bruidschat van honderddui zend franks -De 'oestand is geheel veranderd. Trouwens, mijn vader beoogt geen ander dan het geluk van zijn kind." -En gij komt thans do hand van Made leine vragen -Ik heb de eer." -Welnu mijnheer Acliillo, laten wij mijn echtgenootc met een paar woorden van de zaak inlichten, want die heeft ook wat me dj} te praten en beeft zo, zo.iais ik ver onderstel, geen bezwaren, dan za! u aanstonds het antwoord geworden. De molenaar én Achille Bastin verlieten hot vertrek. Mejuffrouw Savinet, veronderstellende d it haar man, nog niet Ie huis was, werd erg ongerust do uireonlooponds'o gis singen vormde zij zich, toen zij hoorde van den knecht dat haar echtgenoot oen onderhoud had gehad mot don rijken koopman. Martial en Achille traden de kamer binnen. De molenaar was uitmuntend gestemd. -Zijt ge daar dan eindelijk," riep Con stance haar man toe' zoodra zij hem bemerkte. Den heer Bastin ziende, maakte zij haaar verontschuldiging en zei -Mijnheer, duid het mij niet ten kwade, ik had u niet gezien." -Ja. hier zijn we," nntwoordde de vader van Madeleine, «en ik bon blij jo alleen te vinden." -Neem dun plaats, hernam de huis vrouw. De molenaar bood zijn bezoeker een stoel en zotte zich zolven ook neder. -Nu Constance, hoor eens. Mijnheer Achille Uier komt ons de hand van Madeleine vragen hebt gij er iets tegen in te brengen Wordt vervolgd.

Peel en Maas | 1905 | | pagina 1