m
Hieuwjaar.
Voor Man s Vrouw.
Processen onder de boeren.
ZATERDAG 30 DECEMBER 1905.
ZES EN T, [NTIGSTE JAARGANG
No. 52.
li O! llï' S
Uitgever W. A. Van den Munckhof,
Venray
Feuilleton.
Een Zalig en Gelukkig
NIEUWJAAR.
kwartaal
•\d verten tien
Abonnementsprijs per
Prijs
Een jaar is weer voorbij gegaan,
een korte spanne tijcis, een blad van
ons levensboek, dat volgeschreven is,
voor den eenen menscli met do ge
schiedenis van zijn gelukkig lot,
voor den anderen, helaas met die
van zijn lijden en srr.art,
De oude van dagen, voor wie het
wellicht het laatste blad is geweest
dat omgeslagen zal worden de
man in de kracht des levens de
jongeling die verlangend in de toe
komst zietde moeder, het hart ver
vuld van warrao liefde voor haar
ontluikend spruitje het jonge meis
je, droomende van vervuldo hoop
ja allen staan een oogenblik stil,
als de snel vliedende tijd wederom
den laatsten dag van een jaar heeft
ingehaald.
De wereld viert den overgang
van het oude in het nieuwe jaar
jubelend en juichend alsof het
vervlogen jaar geen enkele herin
nering meer waard ware, en de
toekomstige dagen louter vreugde
in hun schoot verberger., werp* men
zich vol geestvervoering het nieuwe
in de armen en toost met klank en
gezang hierop.
Zouden wij dit oud gebruik la
ken
Waarlijk niet.
Die hoop en vreugde in eene
betere toekomst, waaraan men zich
moeilijk kan onttrekken, beantwoordt
geheel aan den aard van het men-
schelijk gemoed, dat ons uit de harde
werkelijkheid altijd tot hooge sfee-
ren opvoert het gedragen leed doet
vergeten met de korte oogenblikken
van reine vreugde.
Alles op zijn tijd.
Naast do feestvreugde zij er ook
plaats voor een ernstige stemming,
die den mensch in zichzelvcn doet
keeren en zijne gedachten terug
voert naar liet verleden, in de toe-
komst en naar boven.
Terug wendt zich 't onderzoekend
j oog, en eene ernstige navorsching
van het geweten gaat de vruchten
en de gevolgen na van het afge-
loopen jaar, zoowel als de afwijkin
gen en fouten, waaraan men zich
heeft schuldig gemaakt.
Onverschrokken en met nieuwe
voornemens toegerust, met goede
of kwade ervaringen van het ver
leden staren wij vooruit, op de
toekomst van onzen blik vestigen
de.
En wij kunnen dit met te grooter
betrouwen doen, hoe inniger en
vaster wij ons oog naar boven
richten tot Hem, die de gever is
van alle goed, die over 't menschelijk
lot beschikt, die de steun en bescher
mer is van allen, welke van goeden
wil zijn en op Hem bouwen en
betrouwen.
Deze drievoudige blik voorwaarts
rugwaarts en opwaarts zal in alle
omstandigheden des levens en ten
allen tijde, vooral echter bij de
intrede van een nieuwen jaarkring
onze krachten vernieuwen, onzen
wil versterken, het even wicht in ons
bevestigen en zoo act verloren
mocht zijn gegaan, wederom her
stellen.
Laten wij hoopvol staren op de
toekomst
Treden wij het nieuwe jaar in met
moed betrouwen, met nieuwe kracht.
Zoo het leven een strijd is, laat
het ons eene eer zijn, door nieuwe
ondervindingen beter toegerust,strijd
baar in het gelid te staan.
Lalen wij onze plichten met stipte
trouw vervullen, opdat wij aan het
einden des nieuwen jaars met zelf
voldoening kunnen terugzien op den
weer 'afgelegden weg.
Aan onzen lezers den hartelijkcn
groet, ook door vriend en maag ge
wisseld
Ondergeteekende
getrouwd man, ze<
N. K., veel mind* nog eene ge
trouwde vrouw; toe!, meent hii aan
de gehuwden goeden raad te mogen
geven.
Een dokter schr: immers ook
wel medicijnen ve wier uit
werking hij nimmer >an zijn eigen
lichaam geprobeerd I eeft.
Bovendien het dr ikjc, dat hier
wordt voorgeschrevi i, is een huis
middeltje, dat al 1. og probaat is
bevonden.
Bij het innemen v n Int drankje
kan men dus niet edeneeren zoo
als bij die ellendig, kwakzalvers-
middeltjes «baat -iet niet, dan
schaadt het niet," w nt baten doet
het zeker.
Echtgenooten, hot
mee
Nog geen van beit
Neen l Mooi
Of is misschien u
haartje in de boter
Weest dan ten s'e niet zoo
duüi Vail te rtft-OT- r
»had ik die of die maar genomen.
Zoon jerimiade helpt toch geen
zier, gij zit nu eenmaal in het
booje en nu moet gij maar roeien
met do riemen, die gij zelf gekozen
hebt.
Kijkt maar liever frisch uit uw
oogen, hoe gij het moet aanleggen
om geen averij aan de boot te
krijgen.
Weet gij, wat gij vooral op uw
reis noodig hebt
Verdraagzaamheid.
Eene verdraagzame liefde, die
van geven en nemen weet
Van dat soort liefde moet gij im
mer een flinke massa in voorraad
hebben.
Gij vrouwtje, hebt geen man ge
huwd, die de wijsheid van Salo
mon, mitsgaders het geduld van
staat het er
spijt l
Proficiat
dan eon
Job hoeft geërfd,- en gij, man, hebt
evenmin ?ënen ei.gel, maar een
menschelijk meubel, met al zijn
mankementen tot u genomen.
»Hoo gaat het r vroeg men aan
oen juffer, die nog maar kortelings
getrouwd was.
-Och zoo luidde In aiitbord
het is een heel.- toer. om van tien
zinnen er vijf te maken."'
Ja.; dat is een heole toer.
Maar hoe nu die tien zinnen tot
een vijftal teruggebracht
X)aarvoor zorgt de verdraagzame
liefde.
De vrouw moet zijn togen over
haren man, gelijk de zonnebloem
tegenóver de zon. Deze bloem keert
zich namelijk naar de zon, ook al
komt een donkern wolk haar anders
zoo vriendelijk aangezicht bedekken.
De mannen hebben van.don apos
tel Paulus een mooi lesjo gekregen:
«mannen bemint uwe vrouwen en
behandell haar niet met bitterheid",
«do dit de man, die durfde zeggen
»ik dank hot aan Onzen Lieven 11 eer
en aan mijn stevige vuisten, dat ik
een goede vrouw heb", zelf wel eens
een flinke afstraffing hebben.
bliksemafleider zijn, die de bliksem
stralen onschadelijk maakt, welke
zich nu en dan aan den echtelijken
handel vertoonen.
Dat het een beetje dondert, is zoo
erg niet, als de bliksem der afge-
keerdheid maar niet inslaat en de
onderlinge vrede en-liefde vernielt.
naar groen
en geel voor de oogen
Hebt gij in de heiberg uwen lijd
en met dm tijd uwe. zuurverdiende
penningen vermorst en uwe vrouw-
zou daarop een kleine aanmerking
maken, dan maar geantwoord met
grol geschut; opdat zij die brutaliteit
nfleere; tegelijk moet de vrouw dan
wel de overtuiging krijgen, dat de
man het volste recht heeft./zijn geld
aan drank fe verknoeien, terwijl zij
en haar kinderen tehuis droog brood
eten
Vrouwtje, wanneer uw man een
'eetja uit zijn humeur is, weet u
wat l
Zei dan zelf ook een gezicht ais
een oorworm, en geef hem minstens
zeven dagen geen goed woord
En wanneer uw man u wat on
vriendelijk heeft toegesproken, dan
moet gij zoo iels maar niet laten
passeeren, neen, loop het huis uit,
trommel uwe buurvrouwen bij elkaar
en vertel haar in geuren en kleuren,
wat voor n barbaaischen man gij
hebt en vergeet vooral niet erbij te
vertellen, wat een engelachtig geduld
gij zelf bezit
Maar laat ze asjeblieft onge
bruikt
Maar willen nu de echtgenoten
met alle geweld de wederzijdsche
liefde vermoorden, komaan, hier is
een levensregel, die daartoe uitmun
tend geschikt is.
Meneer de echtgenoot Wanneer
uw vrouw de soep wat te zout en de
aardappelen wat' te flauw heeft ge
kookt, of u op de portemonnaie klopt
voor huiselijke benoodigheden, gei f
haar dan een uitbrander, dat het
to
De "Noordbrabanter" bespreekt de
procéssen onder de landbouwbevol
king en wijst aan, hoe deze het beste
kunnen vermeden worden.
lo Aanwakkering der christelijke
naastenliefde. Deze naastenliefde be
rust op de tien geboden, welke ons
door den hoogsten Wetgever gegeven
zijn. Zulk een meesterstuk van wet-
gevingheeft nog geen aardsch parle
ment gemaakt. Dat zijn wetten,
welke voor de gewichtigste vraag
stukken van alle staten en an alle
p' A* :1- «BBTÏ
WIÏ3 IA
50 c.
O c.
85 c.
^7jl M4IV :3l)RA!
voor Venrat
franco per post.
voor het buitenland bij vooruitbetaling
afzonderlijke nummers
van 1 4 regels
elke regel meer
1 Iters ni vignetten na r plaatsruimte.
Ad verter. ion. 3maal geplaatst worden 2maal berekend.
Hij ging weer op den stoel zitten, lei
zijn ellebogen op tafei en liet hoofd in zijn
hand en bleef zoo eenige minuten zitten.
Wat ging er al niet in dat bewogen
hart om.
Wat een vurig gebed zond hij niet tot
Hem op, die zoovele lichamen in het ruim
wierp en ze aan zijn bevelen doet
gehoorzamen.
Toen hij het hoofd weder ophief, was
hij veel kalmor on bedaarder geworden
er speelde zelfs een glimlach op zijn
lippen.
Nauwelijks had het klokje, dat met zijn
metalen stemmetje het einde van den
schafttyd en het hervatten van den arbeid
aankondigde, zich laten hooren of Maitial
nam werktuigelijk een der couranten in
handen, die op tafel lagen.
Hij doorlas do eerste, tweede en de
helft der derde pagina zonder dat iets
deed merken, dat deze lectuur hem belang
inboezemde men zou gezegd hebben dat
zijn geest zich elders ophield en dat hot
lezen van het nummer van den Fetit-Mo-
niteur. dat voor hem lag, slechts een
tijdverdrijf voor hem was.
Eensklaps spalkten zich zijn oogen wijd
open krampachtig greep hij de courant
wel
teen
Nieuws van
vast en herlas hetgeen hg zooeven geleken
haTl
-O neon dat is onmogelijk riep hij
uit.
Koortsachtig ontroerd, hernam hij zijn
wandeltocht, zooeven onderbroken -. tien
maal nam hij het blad ter hand, tienmaal
wieip hij liet neer op tafel."
-Neen. ik droom-mijn verstand loopt I
al meer in de war; ik wed dat ik vóör den
avond nog in een krankzinnigen-gesticht
zit."
Het niet langer meer kunnende uithou
den, verliet Martial Savinet stilletjes zijn
buen retiro en begaf zich naar het klein
riviertje, dat op eenige passen afstands
van den molen liep:
Hij schepte met zijn Wand een beetje
wateren verfrischte daarmede zijn brandend
voorhoofd.
Hij was dezelfde mensch niet meer. Iiy
was geheel opgeknapt weder in zijn
kamertje teruggekeerd nam hij andermaal
den Petit-Moniteur ter hand en herlas
het artikel dat hem zoozeer getroffen
had.
Ditmaal was hij er volkomen zeker
van dat hij ten volle hij zijn verstand
was.
Zijn gelaat det een weinig te voren zoo
bloedrood was, had de bleekheid van een
lijk een rilling voer hem door do leden
Martial Savinet was weer de oude.
Hij nam de courant, die die do oorzaak
was geweest van die zonderlinge aandoe
ning, vouwde ze zorgvuldig op en stak ze
D1 c vWilf'Sb g'/Tcfffro hVT'rt; itrütri \fcr
uéze raatsTo iiurStrnthhntjc» zij"
probaat bevonden om alle spoor
van liefde te vernietigen.
in een portefeuille die hij uit zijn vest
voorschijn haalde.
Juist had hij dit gedaan of hij ho rde
zacht aan de deur kloppen.
-Wie is daar vroeg de molenaar,
verwonderd dat men wist dot bij te huis
was.
-Doe als je belieft open," riep een
stem, die Martial voor die van Achille
herkende.
Aanstonds werd de deur geopend.
«U hier, mijnbeeer Bastin vroeg de
molenaar die zich moeielijk de reden van dit
bezoek kon verklaren.
-Om u te dienen ik zag u da»r juist
van het riviertje terugkeeren en hier
ingaan, ik ben u gevolgd, daar ik u vvensch
te spreken."
-Spreek," gaf de molenaar ten antwoord
-ik luister."
-Een uur geloden zijt u bij mijn papa
geweest, en dat onderhoud betrof, als
ik mij niet vergis, mejuffrouw Madeleine en
mij
-Ge hebt het geraden."
-Mijn vader heeft zich verplicht geacht,
om een reden, die ik niet nader behoef toe
te lichten, liet voorstel, uw familie en de
mijne door een verbintenis, waardoor ik
mij zeer vereerd zou gevoelen, te
vereenigingen zooals ik hem aanbood, te
verwerpen.
-Maar dit is toch de eenvoudigste zaak
der wereld."
-Neen. het is iets onbegrijpelijks, welke
beweegreden zulk een invloed op uw vader
kunnen u toefenen, du
u
at..
beeft
eens.
-Zonder den geringsten I
als Madeleine er geen kan mede b
gen.
-Maar int is om er bet versland bij te
Ie verliezen geen uur verliet ik mijnheer,
uw vader, onhandelbaar en nu verkhuvt
gij mij dat hij mijn dochter zou aan vaarden,
zelfs zonder bruidschat.
-Ik zeg u volkomen de waarheid."
Nu vraag ik toch of er lieden kunnen
zijn die niet aan wonderen gelooven
-Ja, al heeft uw vader het niet vol
strekt verworpen, hij heeft eischen gesteld,
die gelijk staan met een volslagen
weigering."
«Welnu, mijnheer, Savinet, thans 'kom
ik de hand uwer dochler vragen."
-Wat?" -
-De hand uwer dochte" vragen.*'
-Ondanks de weigering van uw vader?"
-Met zijn toestemming."
Martial Savinet begreep er niets van.
-Stemt thans uw vader met dit huwelijk
in
-Ik verzeker het u."
-Zonder een bruidschat van honderddui
zend franks
-De 'oestand is geheel veranderd.
Trouwens, mijn vader beoogt geen ander
dan het geluk van zijn kind."
-En gij komt thans do hand van Made
leine vragen
-Ik heb de eer."
-Welnu mijnheer Acliillo, laten wij mijn
echtgenootc met een paar woorden van de
zaak inlichten, want die heeft ook wat
me dj} te praten en beeft zo, zo.iais ik ver
onderstel, geen bezwaren, dan za! u
aanstonds het antwoord geworden.
De molenaar én Achille Bastin verlieten
hot vertrek.
Mejuffrouw Savinet, veronderstellende
d it haar man, nog niet Ie huis was, werd
erg ongerust do uireonlooponds'o gis
singen vormde zij zich, toen zij hoorde
van den knecht dat haar echtgenoot oen
onderhoud had gehad mot don rijken
koopman.
Martial en Achille traden de kamer
binnen.
De molenaar was uitmuntend gestemd.
-Zijt ge daar dan eindelijk," riep Con
stance haar man toe' zoodra zij hem
bemerkte.
Den heer Bastin ziende, maakte zij haaar
verontschuldiging en zei -Mijnheer, duid
het mij niet ten kwade, ik had u niet
gezien."
-Ja. hier zijn we," nntwoordde de vader
van Madeleine, «en ik bon blij jo alleen te
vinden."
-Neem dun plaats, hernam de huis
vrouw.
De molenaar bood zijn bezoeker een
stoel en zotte zich zolven ook neder.
-Nu Constance, hoor eens.
Mijnheer Achille Uier komt ons de
hand van Madeleine vragen hebt gij er
iets tegen in te brengen
Wordt vervolgd.