voor
en
De gelukkigste dag
des levens.
VROUWEN-
PREDIKANTEN.
Pj mm
ZATERDAG 6 MET 1905.
ZES EN TWINTIGSTE JAARGANG.
No. 18.
Uitgever W. A. Van pen Munckhof, Venray.
Mengelwerk.
een
Uit het leven van
beroemd man.
Abonnementsprijs per kwartaal
voor Venray 50 c.
franco per post 65 c.
voor het buitenland by vooruitbetaling 85 c.
afzonderlyke nummers 6 c.
JCil
Prijs der A.dvertentiën:
van 1 4 regels
elke regel meer
letters en vignetten naar plaatsruimte.
Advertenttën, 3maal geplaatst worden 2maal berekend.
20 c.
5 c.
Onder alle feesten in deze wereld
neemt voor-zeker de eerste plaats in
het schoone en treffende feest der
Eerste H. Communie.
Als de gelukkigste dag des levens
beschouwen wij. Katholieken, den dag
waarop wij voor den eersten maal tot
de Tafel des Heeren naderen.
Die schoone dag bij uitnemendheid
is voor Venray weer aangebroken
morgen zullen de kinderen in onze
gemeente dit ziels ver heffende feest
vieren.
Welk een welkome gelegenheid voor
ons, om hieraan een enkel woord to
wijden.
Sinds geruime» tijd waren onze
Eerwaarde Geestelijken en Zusiers met
heiligen ijver in de weer, om do kin
deren op waardige wijze voor te
bereiden tot de groole plechtigheid.
E11 daarin zijn ze ten volle geslaagd:
de kleinen zijn doordiongen van den
ernst en het heilige van het schoone
ieesl.
Op hunne vriendelijke trekken waren
vooral in do laatste dage/!- hliule vei-'
Wachting en zoete hoop te lezen.
De gewone speelschfi kinderpret was
hun vreemd, zij waren ingetogen
en vol bewustzijn van den naderenden
Grooten Dag.
En thans is de heilvolle stond aan
gebroken.
Ziet, daar die schaar van lieve
kinderen, die zich naar den tempel des
Heeren begeven, om zich daar, gelukkig
hoven alle gelukkigen, op dezen grooten
dag van onmetelijke liefde, met den
eeuwigen God te vereenzelvigen.
Hur.ne hoofdjes zijn getooid als met
een onzichtbaren diadeem, met de
kroon der onschuld.
Met eeu vurig smeekend hart en eene
ziel tintelend van liefde en dankbaarheid
naderen de lieve kleinen voor den
eersten maal tot de Tafel des Heeren.
De Schepper van Hemel ew aarde
daalt neder in het met zooveel zorg
bereidde, zuivere kinderhart.
Wat een geluk, niet alleen voor de
kinderen, maar ook voor do ouders,
die op dezen schoonen dag hun kind
zoo nauw vereen'igd zien met bun God
en Zaligmaker.
Ja, zij zijn wel gelukkig, die kleinen»
de zoetste vreugde staat op hun gelaat
te lezen eene heraelsche zaligheid
doorstroomt de ziel.
«Nu leef ik niet meer, maar Christus
leeft in mij mag het gelukkige kind
juichen, en dankbaar schenkt het zijn
hart aan den Heer, die heden de volheid
zijner genade uitstort.
Ja, lieve kinderen, heden wordt
niets geweigerd bidt dan op dezen
plechtigen stond, dat gij immer zoo
braaf raoogt blijven, en vergeet vooral
hen niet, aan wien gij naast God alles
te danken hebt, namelijk uwe dierbare
Ouders.
Hoe vurig deelen zij in uw geluk
Hoe stralen hunne oogen van opgewekt
heid, nu zij den lang verbeidden dag
gekomen zien en zij getuigen mogen
zijn van het plechtigste oogenblik uwi
levens.
Kinderen, bidt dan veel voor vader
voor moeder, die steeds zoo goed voor
u waren, die zooveel voor u gedaan
hebben, en zich zelf als het, ware opoffe
ren, om u voor later een levens'oestaan
to verzekeren.
Vraag aan God, dat Hij hun nog
vele glukkige levensdagen schenke, en
zij later eens hot eeuwig geluk mogen
verwerven in den Hemel.
Herdenkt heden ook den eerbied
waardige» Herder uwer Parochie, de
Eerw. heeren Kapelaans en Rectors,
benevens de Eerw. Zusters Ursulinnen
en allen, d;e U met zooveel moeite en
zorg voorbereid hebben 'tot deze ver
hevene plechtigheid; zendt ook voor
hun een gebed hemelwaarts,
Te recht mag de dag der Eerste
H. Communie als de gelukigste dag
des levens genoemd worden.
De herinnering hieraan gaat niet
spoedig verloren, wanneer wij aan dat
oogenblik terugdenken dan gaat het ons
als een Napoleon I, Deze had het
toppunt van aardschen roem en tijde
lijk geluk bereikt, koningen en vorsten
had hij voor zijn macht doen bukken,
millioenen menschon vlogen op zijne
wenken ontelbare schatten stroomden
hen toe, een keizersdochter was zijne
gade, in gulden wieg sluimerde dg hoop
var. r.ijn geslacht-, en fe.ok
allo weelde, welke hem omringde,
ondanks alle genietingen, welke de
fortuin hem had aangeboden, erkende
hij volmondig": de gelukigste dag mijns
levens was de dag mijner eerste II.
Communie.
Welnu lieve kinderen, moge deze
eerste II. Communie U steeds in de
gedachte blijven en bij u den grondslag
leggen van een deugdzaam leven, opdat
de genade die Jezus U heden geschonken
leeft, eenmaal hare bekroning vin de
in de eeuwige gelukzaligheid
Ook den ouders dezer gelukkige kin»
deren bieden wij onze hartelijke en op
rechte gelukwenschen aan.
Zij noemden zich oorspronkelijk.
Christelijke Yereeni inrf 'der Vrienden.
Dewijl echter bij hunne samenkomsten
de aanhangers dezer sekte zich door
waanzin opwinden in die mate, dat
eene zenuwachtige beving zich over
hun geheele lichaam verspreidt werden
zij dhe quakers' dc bovenden genoemd.
Door vervolging uit Engeland ver
dreven, weken zij uit naar Amerika,
waar zij. onder
William Pest)» den
slichtten.
Zij verworpen al
het huwelijk. De
ginselen voeren z
zij tot volkomen g(J
en vrouw zijn gé
Vandaar dat zij ook Vrouwen-predi
kanten hadden, ondor wie bijv. Elisa
beth Trij in het begin der vorige eeuw
grooten naam door haar optreden
maakte.
Deze nieuwigheid namen ook de
latere methodisten over en in de
laatste tijden ook hel Leger des Hei Is.
Behalve een geheele schare zooge
naamde Alleluja-meisjes, heeft dit
Leger een menigte vrouwelijke predi
kanten, van wio d ijlochter des stichters
Miss Eva Booth
O.AvorSwd !öu
lUnnon aanvoerder
staat Pennsylvanië
c sacramenten, ook
democratische be-
zoover door, dat
jkstelling van man
tomen.
•Ie
(l
Dat is wel het raccord der vrou
wen-emancipatie
Een reusachtige ontwikkeling; van
huisvrouw tot predikant
In de Köln. Volks2. van 18 April
vond ik de volgende mededeeling .- In
Leicester (Engeland) werd in alle vor
men tot pastoor aangesteld zekere
Mej. v. Petzold. Deze dame, geboren
in 1876, en dus pas 29 jaar oud, legde
in 1884 te Stettin het examen van
onderwijzeres af en studeerde daarna
twee jaren op de universiteit St.
Andrews in Schotland, behaalde te
Edinburg den titel Magister artiurn
en legde zich gedurende zes termesters
toe op de theologie te Oxford en te
Berlin. Zij werd nu aangesteld als
pastoor.
Het spreekt van zelf, dat deze aan
stelling niet bij een katholieke kerk
plaats had.
Buiten die katholieke kerk is deze
nieuwigheid al een weinig oud.
Hoogstwaarschijnlijk vond zij het
eerst plaats bij de Kwakers. Deze
Kwakers zijn een sekte die in de
17e eeuw uit de Auglikaansche kerk
ontstaan is.
nieuwigheid niet
beschouwing
bekondsto is.
vj-twfft dete
bij de protestanten.
De Berlijnsche Evangelisch kirchliche
Anzeiger spreekt eenvoudig van ont
aarding Wir degenerieren en knoopt
daaraan een beschouwing vast over
de te hooge en te overdreven neigin
gen onzer moderne vrouwen zoo sterk
gepeperd, dat alle lezeressen van dit
blad onrustbarend aan 't niezen zouden
gaan.
Reden waarom die
hier wordt weggelaten.
Over het voordeel van de vi ouw op
den preekstoel denkt eene amerikaan-
sche schrijfster aldus: «Het geweten
te doen ontwaken, het plichtbesef tot
bewustzijn te voeren, het verharde
gemoed te treffen, het versteend hart
te verwarmen, doffe hopeloosheid in
blijde verwachting te keeren, de bitter
ste smart te vertroosten, door liefde
loosheid gescheidenen te verzoenen
rouwmoedige» Gods genade te verzeke
ren, stervenden en verweerden te
helpen zijn al deze verhevene opgaven
niet bij uitstek eigend voor het vrouwe
lijk hart, als dit welgevormd en niet
bedorven is
I k geloof niet, dat iemand treffender
deze vraag met «ja" beantwoorden zal
als de katholieke kerk.
Het geheele leven en streven onzer
liefde zuster gaat daarin op.
Zulk een apostolaat is zelfs zoo oud
als do katholieke Kerk. De haar eigene
lieftaligheid maakt deze prediking der
vrouwen onweerstaanbaar.
Zóó preekte een hl. Cecelia voor
haren bruidegom Valerianus en bekoor
de hem een hl. Natalia voor Adrianus
een hl. Monica voor Putritius, haren
echtgenoot, Clotildis voor Clodovicus.
Van zulke predikatie» schrijft de h.
Joannes Chrysost. fhom. 60 in Joan.)
«Daar is niets zóó krachtig als eon
goede vrouw om den man te onder
richten wat noodig is, en deze zal noch
zijne vrienden, noch zijne leeraren,
noch zijne overheden zóó gaarne aau-
hooren als zijne onderwijzende en
raadgevende echtgenoote want die
vrouwelijke opwekking heeft eene
onweerstaanbare aantrekkelijkheid."
En toch schrijft de apostel Paulus
Tim. 2 12).
«Doch onderwijs te geven laat ik
aan de vrouw niet toe". En elders
(I Cor. 14: 34).
«Dat de vrouwen in de kerken zwij
gen' en.- (35)»het is schandelijk voor
een vrouw in de kerk te spreken."
Aan deze regelen heeft de Katho
lieke Kerk zich immer gehouden.
En dat verdient onze toejuiching.
Spijt alle respect, den vrouwen ver
schuldigd, moeten wij het een abnor-
maliteit noemen dat de vrouw zou
optreden als prediker.
De vrouw moet in tegenwoordigheid
der mannen hare onderdanigheid
erkennen God zelf heeft haar in die
onderdanigheid gesteld.
Een publiek optreden strijdt met
de haar passende bescheidenheid en
nederigheid. Haar oordeel is niet zoo
juist, haar inzicht niet zóó helder, haar
onderscheidingsgave niet zóó scherp,
als wij die vinden in den man.
Daarenboven indien éóne vrouw
optreedt
Maar wacht een ui
Een pastoor had eens gepreekt
«•Vrouwen komen niet in den hemel."
Vanzelf groot rumoer in de gemeen
te, kakelende bijeenkomsten onder de
getroffenen, eindelijk aanklacht van
den onhoffelijke» herder.
Opgeroepen ter verantwoording wees
de pastoor zijne rechters op de Schrif
tuur, waarin het hoek der Openbaring
van Joannes geschreven staat»En
daar was stilte in den hemel gedurendo
een half uur."
Hoe zou dat mogelijk wezen riep
de beschuldigde indien er vrouwen
in den hemel waren?
Daar ligt nog een troost in die
apostolische voorschriften.
Toen een pastoor het evangelie had
voorgelezen, waarin de samenspraak
des Heeren met de Samaritaansche
vrouw bij Jacobs put verhaald wordt
een zeer lang en schoon evangelie
begon hij zijne predieatie aldus: Het
moet U niet verwonderen, beminde go-
loovigen, dat vandaag het evangelie
zoo lang is want daar is een vrouw
aan 't woord
Om alle die redenen is hot maar toe
te juichen, dat de vrouwen in de kerken
zwijgen.
Nog een enkel woordje moet mij
van het hart.
Lieve lezeressen, ik heb u waarlijk
niets onhoffelijks willen zoggen. Het
zou mij spijtenindien ik eene uwei
pijnlijk getroffen had. Wat ik schreef,
is eenvoudig toepassing van het beken
de schoenmaker blijft bij jo leest. Ik
erken volgaarne, dat gij machtig veel
kunt bijbrengen tot verspreiding van
hel ware en goede. Als gij preekt, waar
gij preken moet, is niets tegen u bestand
Eene degelijke, llinke huisvrouw
werkt in haren kring meer dan een
preek van den knapsten pastoor.
Maar dan uioet gy niet gesticuleeren
met den pantoffel, doch met de wapenen
die de goede God zoo overvloedig in
uwe schoone natuur gelegd heoftuwe
goedheid, uwe teederheid, uw geduld,
uw lieftalligheid, uwe bezorgheid.
Doch zoodra als gij buiten uwen
kring zoudt optreden, maakt gy
u in uwe aanmatiging bespottelijk.
Ik moet hei ral ijk lachen, als'ik me
bovengenoemde juffrouw von Petzhold
op den preekstoel denk.
In breede plooien zwiert haar de
predikanten-mantel van de tengere
leden. Haar fijn gevormde bandjes
behoeden het vallen ran dat ai te ruime
kleed en haar gezichtje teekent eene
voldoening, als het gezicht van kleinen
Piet. toen hij zijn vaders broek onder
den kin had toegeknoopt en triumfan-
telijk uitriep;
Dat past precies!
JAN.
Een jong raatroos, Robert genaamd, lag
met zijn boolje in de haven van Marseille,
wachtende tot er iemand zou komen, die er
gebruik van wenschte te maken.
Spoedig kwam een vreemdeling, die naar
den eigenaar van het bootje vroeg.
Robert meldde zich aan en wenschte van
den vreemdeling te weten of hij buiten de
haven wilde varen.
-Neen," was het antwoord, -binnen een
uur is het donker mijn plan is slechts een
paar maal de haven rond te varen.
Maar," gfng hij voort, -gij schijnt geen
scnipper van beroep, ge ziet er in 't geheel
niet naar uit."
-Ik ben 't ook werkelijk niet,", hernam
de jonkman alleen op Zon- en feestdagen
lig ik hier met mijn bootje, om zoodoende
wat te verdienen."
-Wel, op uw leeftijd zoo geldzuchtig dat
past immers niet."
-Ach mijnheer, als gij wist wat de reden
hiei van was. ge zoudt mij ongetwijfeld gelijk
geven."
't Kan zijn, misschien heb ik u verkeerd
beoordeeld, want uwe omstandigheden zijn
mij natuurlyk onbekend.
Maar komaan, vaar mij nu wat rond en
vertel mij onderwijl oen en ander uit uw
leven.
Toen de vreemdeling had plaats genomeD.
begon hij met de vraag
En waarin bestaat nu uw eigenlijke
kommer
-Slechts ééoe zaak geef mij zoovele reden
tot bekommering," was het antwoord -mijn
vader is gevangen genomen, en ben niet in
staat hem te verlossen. Hij was koopman,
mijne moeder modiste in de stad, en door
beider zuinigheid en overleg brachten zij het
zoo vor, dat rnyn vader een aandeel kocht
in een schip, dat naar Smyrna zeilde.
Daar hij zelf het oog wilde hebben op den
inkoop der waren, maakte hij de reis mede.
Maai het schip werd door zeerovers in
genomen en naar Retuau gevoerd,
waar miju ongelukkige vader, met do overi
ge manschappen gevangen wordt gehouden.
Zesduizend franken zijn als losprijs voor
hem noodig, maar aangezien hy al zijn geld
in die onderneming gestoken had, kost het
niet weinig moeite, eer zij die som by
elkaar hebben.
Mijne moeder, mijne zuster en ik werken
dag en nacht, en, zooals gij ziet, maak ik
mij zelfs de Zon- en feestdagen ten nutte.
Verdor bekrimpen wij ons in alles, want
wij bobbeu niets dan dén enkeio kamer tot
woning.
Ik was op het punt, in plaats van mijn
vader als slaaf te dienen, maar toen dit mijne
moeder vernam en mijn voornemen als dwaas
verklaarde, gaf zi.j alle zeekapiteins op de
Levant bevel, my niet in hun schip op te
nemen."
-Krijgt gij dikwijls bericht van uw va
der r
Weet ge wie zijn meester is, en of hy
goed oehandeld wordt
-Ja, zyn meestor is Intendant van den
Beijhij wordt vry goed behandeld, en zijn
werk kan hij gemakkelijk af."
-Welke is zijn naam in Retuan V'
MAAS
iA.lVTlT.VnK