voor en De gelukkigste dag des levens. VROUWEN- PREDIKANTEN. Pj mm ZATERDAG 6 MET 1905. ZES EN TWINTIGSTE JAARGANG. No. 18. Uitgever W. A. Van pen Munckhof, Venray. Mengelwerk. een Uit het leven van beroemd man. Abonnementsprijs per kwartaal voor Venray 50 c. franco per post 65 c. voor het buitenland by vooruitbetaling 85 c. afzonderlyke nummers 6 c. JCil Prijs der A.dvertentiën: van 1 4 regels elke regel meer letters en vignetten naar plaatsruimte. Advertenttën, 3maal geplaatst worden 2maal berekend. 20 c. 5 c. Onder alle feesten in deze wereld neemt voor-zeker de eerste plaats in het schoone en treffende feest der Eerste H. Communie. Als de gelukkigste dag des levens beschouwen wij. Katholieken, den dag waarop wij voor den eersten maal tot de Tafel des Heeren naderen. Die schoone dag bij uitnemendheid is voor Venray weer aangebroken morgen zullen de kinderen in onze gemeente dit ziels ver heffende feest vieren. Welk een welkome gelegenheid voor ons, om hieraan een enkel woord to wijden. Sinds geruime» tijd waren onze Eerwaarde Geestelijken en Zusiers met heiligen ijver in de weer, om do kin deren op waardige wijze voor te bereiden tot de groole plechtigheid. E11 daarin zijn ze ten volle geslaagd: de kleinen zijn doordiongen van den ernst en het heilige van het schoone ieesl. Op hunne vriendelijke trekken waren vooral in do laatste dage/!- hliule vei-' Wachting en zoete hoop te lezen. De gewone speelschfi kinderpret was hun vreemd, zij waren ingetogen en vol bewustzijn van den naderenden Grooten Dag. En thans is de heilvolle stond aan gebroken. Ziet, daar die schaar van lieve kinderen, die zich naar den tempel des Heeren begeven, om zich daar, gelukkig hoven alle gelukkigen, op dezen grooten dag van onmetelijke liefde, met den eeuwigen God te vereenzelvigen. Hur.ne hoofdjes zijn getooid als met een onzichtbaren diadeem, met de kroon der onschuld. Met eeu vurig smeekend hart en eene ziel tintelend van liefde en dankbaarheid naderen de lieve kleinen voor den eersten maal tot de Tafel des Heeren. De Schepper van Hemel ew aarde daalt neder in het met zooveel zorg bereidde, zuivere kinderhart. Wat een geluk, niet alleen voor de kinderen, maar ook voor do ouders, die op dezen schoonen dag hun kind zoo nauw vereen'igd zien met bun God en Zaligmaker. Ja, zij zijn wel gelukkig, die kleinen» de zoetste vreugde staat op hun gelaat te lezen eene heraelsche zaligheid doorstroomt de ziel. «Nu leef ik niet meer, maar Christus leeft in mij mag het gelukkige kind juichen, en dankbaar schenkt het zijn hart aan den Heer, die heden de volheid zijner genade uitstort. Ja, lieve kinderen, heden wordt niets geweigerd bidt dan op dezen plechtigen stond, dat gij immer zoo braaf raoogt blijven, en vergeet vooral hen niet, aan wien gij naast God alles te danken hebt, namelijk uwe dierbare Ouders. Hoe vurig deelen zij in uw geluk Hoe stralen hunne oogen van opgewekt heid, nu zij den lang verbeidden dag gekomen zien en zij getuigen mogen zijn van het plechtigste oogenblik uwi levens. Kinderen, bidt dan veel voor vader voor moeder, die steeds zoo goed voor u waren, die zooveel voor u gedaan hebben, en zich zelf als het, ware opoffe ren, om u voor later een levens'oestaan to verzekeren. Vraag aan God, dat Hij hun nog vele glukkige levensdagen schenke, en zij later eens hot eeuwig geluk mogen verwerven in den Hemel. Herdenkt heden ook den eerbied waardige» Herder uwer Parochie, de Eerw. heeren Kapelaans en Rectors, benevens de Eerw. Zusters Ursulinnen en allen, d;e U met zooveel moeite en zorg voorbereid hebben 'tot deze ver hevene plechtigheid; zendt ook voor hun een gebed hemelwaarts, Te recht mag de dag der Eerste H. Communie als de gelukigste dag des levens genoemd worden. De herinnering hieraan gaat niet spoedig verloren, wanneer wij aan dat oogenblik terugdenken dan gaat het ons als een Napoleon I, Deze had het toppunt van aardschen roem en tijde lijk geluk bereikt, koningen en vorsten had hij voor zijn macht doen bukken, millioenen menschon vlogen op zijne wenken ontelbare schatten stroomden hen toe, een keizersdochter was zijne gade, in gulden wieg sluimerde dg hoop var. r.ijn geslacht-, en fe.ok allo weelde, welke hem omringde, ondanks alle genietingen, welke de fortuin hem had aangeboden, erkende hij volmondig": de gelukigste dag mijns levens was de dag mijner eerste II. Communie. Welnu lieve kinderen, moge deze eerste II. Communie U steeds in de gedachte blijven en bij u den grondslag leggen van een deugdzaam leven, opdat de genade die Jezus U heden geschonken leeft, eenmaal hare bekroning vin de in de eeuwige gelukzaligheid Ook den ouders dezer gelukkige kin» deren bieden wij onze hartelijke en op rechte gelukwenschen aan. Zij noemden zich oorspronkelijk. Christelijke Yereeni inrf 'der Vrienden. Dewijl echter bij hunne samenkomsten de aanhangers dezer sekte zich door waanzin opwinden in die mate, dat eene zenuwachtige beving zich over hun geheele lichaam verspreidt werden zij dhe quakers' dc bovenden genoemd. Door vervolging uit Engeland ver dreven, weken zij uit naar Amerika, waar zij. onder William Pest)» den slichtten. Zij verworpen al het huwelijk. De ginselen voeren z zij tot volkomen g(J en vrouw zijn gé Vandaar dat zij ook Vrouwen-predi kanten hadden, ondor wie bijv. Elisa beth Trij in het begin der vorige eeuw grooten naam door haar optreden maakte. Deze nieuwigheid namen ook de latere methodisten over en in de laatste tijden ook hel Leger des Hei Is. Behalve een geheele schare zooge naamde Alleluja-meisjes, heeft dit Leger een menigte vrouwelijke predi kanten, van wio d ijlochter des stichters Miss Eva Booth O.AvorSwd !öu lUnnon aanvoerder staat Pennsylvanië c sacramenten, ook democratische be- zoover door, dat jkstelling van man tomen. •Ie (l Dat is wel het raccord der vrou wen-emancipatie Een reusachtige ontwikkeling; van huisvrouw tot predikant In de Köln. Volks2. van 18 April vond ik de volgende mededeeling .- In Leicester (Engeland) werd in alle vor men tot pastoor aangesteld zekere Mej. v. Petzold. Deze dame, geboren in 1876, en dus pas 29 jaar oud, legde in 1884 te Stettin het examen van onderwijzeres af en studeerde daarna twee jaren op de universiteit St. Andrews in Schotland, behaalde te Edinburg den titel Magister artiurn en legde zich gedurende zes termesters toe op de theologie te Oxford en te Berlin. Zij werd nu aangesteld als pastoor. Het spreekt van zelf, dat deze aan stelling niet bij een katholieke kerk plaats had. Buiten die katholieke kerk is deze nieuwigheid al een weinig oud. Hoogstwaarschijnlijk vond zij het eerst plaats bij de Kwakers. Deze Kwakers zijn een sekte die in de 17e eeuw uit de Auglikaansche kerk ontstaan is. nieuwigheid niet beschouwing bekondsto is. vj-twfft dete bij de protestanten. De Berlijnsche Evangelisch kirchliche Anzeiger spreekt eenvoudig van ont aarding Wir degenerieren en knoopt daaraan een beschouwing vast over de te hooge en te overdreven neigin gen onzer moderne vrouwen zoo sterk gepeperd, dat alle lezeressen van dit blad onrustbarend aan 't niezen zouden gaan. Reden waarom die hier wordt weggelaten. Over het voordeel van de vi ouw op den preekstoel denkt eene amerikaan- sche schrijfster aldus: «Het geweten te doen ontwaken, het plichtbesef tot bewustzijn te voeren, het verharde gemoed te treffen, het versteend hart te verwarmen, doffe hopeloosheid in blijde verwachting te keeren, de bitter ste smart te vertroosten, door liefde loosheid gescheidenen te verzoenen rouwmoedige» Gods genade te verzeke ren, stervenden en verweerden te helpen zijn al deze verhevene opgaven niet bij uitstek eigend voor het vrouwe lijk hart, als dit welgevormd en niet bedorven is I k geloof niet, dat iemand treffender deze vraag met «ja" beantwoorden zal als de katholieke kerk. Het geheele leven en streven onzer liefde zuster gaat daarin op. Zulk een apostolaat is zelfs zoo oud als do katholieke Kerk. De haar eigene lieftaligheid maakt deze prediking der vrouwen onweerstaanbaar. Zóó preekte een hl. Cecelia voor haren bruidegom Valerianus en bekoor de hem een hl. Natalia voor Adrianus een hl. Monica voor Putritius, haren echtgenoot, Clotildis voor Clodovicus. Van zulke predikatie» schrijft de h. Joannes Chrysost. fhom. 60 in Joan.) «Daar is niets zóó krachtig als eon goede vrouw om den man te onder richten wat noodig is, en deze zal noch zijne vrienden, noch zijne leeraren, noch zijne overheden zóó gaarne aau- hooren als zijne onderwijzende en raadgevende echtgenoote want die vrouwelijke opwekking heeft eene onweerstaanbare aantrekkelijkheid." En toch schrijft de apostel Paulus Tim. 2 12). «Doch onderwijs te geven laat ik aan de vrouw niet toe". En elders (I Cor. 14: 34). «Dat de vrouwen in de kerken zwij gen' en.- (35)»het is schandelijk voor een vrouw in de kerk te spreken." Aan deze regelen heeft de Katho lieke Kerk zich immer gehouden. En dat verdient onze toejuiching. Spijt alle respect, den vrouwen ver schuldigd, moeten wij het een abnor- maliteit noemen dat de vrouw zou optreden als prediker. De vrouw moet in tegenwoordigheid der mannen hare onderdanigheid erkennen God zelf heeft haar in die onderdanigheid gesteld. Een publiek optreden strijdt met de haar passende bescheidenheid en nederigheid. Haar oordeel is niet zoo juist, haar inzicht niet zóó helder, haar onderscheidingsgave niet zóó scherp, als wij die vinden in den man. Daarenboven indien éóne vrouw optreedt Maar wacht een ui Een pastoor had eens gepreekt «•Vrouwen komen niet in den hemel." Vanzelf groot rumoer in de gemeen te, kakelende bijeenkomsten onder de getroffenen, eindelijk aanklacht van den onhoffelijke» herder. Opgeroepen ter verantwoording wees de pastoor zijne rechters op de Schrif tuur, waarin het hoek der Openbaring van Joannes geschreven staat»En daar was stilte in den hemel gedurendo een half uur." Hoe zou dat mogelijk wezen riep de beschuldigde indien er vrouwen in den hemel waren? Daar ligt nog een troost in die apostolische voorschriften. Toen een pastoor het evangelie had voorgelezen, waarin de samenspraak des Heeren met de Samaritaansche vrouw bij Jacobs put verhaald wordt een zeer lang en schoon evangelie begon hij zijne predieatie aldus: Het moet U niet verwonderen, beminde go- loovigen, dat vandaag het evangelie zoo lang is want daar is een vrouw aan 't woord Om alle die redenen is hot maar toe te juichen, dat de vrouwen in de kerken zwijgen. Nog een enkel woordje moet mij van het hart. Lieve lezeressen, ik heb u waarlijk niets onhoffelijks willen zoggen. Het zou mij spijtenindien ik eene uwei pijnlijk getroffen had. Wat ik schreef, is eenvoudig toepassing van het beken de schoenmaker blijft bij jo leest. Ik erken volgaarne, dat gij machtig veel kunt bijbrengen tot verspreiding van hel ware en goede. Als gij preekt, waar gij preken moet, is niets tegen u bestand Eene degelijke, llinke huisvrouw werkt in haren kring meer dan een preek van den knapsten pastoor. Maar dan uioet gy niet gesticuleeren met den pantoffel, doch met de wapenen die de goede God zoo overvloedig in uwe schoone natuur gelegd heoftuwe goedheid, uwe teederheid, uw geduld, uw lieftalligheid, uwe bezorgheid. Doch zoodra als gij buiten uwen kring zoudt optreden, maakt gy u in uwe aanmatiging bespottelijk. Ik moet hei ral ijk lachen, als'ik me bovengenoemde juffrouw von Petzhold op den preekstoel denk. In breede plooien zwiert haar de predikanten-mantel van de tengere leden. Haar fijn gevormde bandjes behoeden het vallen ran dat ai te ruime kleed en haar gezichtje teekent eene voldoening, als het gezicht van kleinen Piet. toen hij zijn vaders broek onder den kin had toegeknoopt en triumfan- telijk uitriep; Dat past precies! JAN. Een jong raatroos, Robert genaamd, lag met zijn boolje in de haven van Marseille, wachtende tot er iemand zou komen, die er gebruik van wenschte te maken. Spoedig kwam een vreemdeling, die naar den eigenaar van het bootje vroeg. Robert meldde zich aan en wenschte van den vreemdeling te weten of hij buiten de haven wilde varen. -Neen," was het antwoord, -binnen een uur is het donker mijn plan is slechts een paar maal de haven rond te varen. Maar," gfng hij voort, -gij schijnt geen scnipper van beroep, ge ziet er in 't geheel niet naar uit." -Ik ben 't ook werkelijk niet,", hernam de jonkman alleen op Zon- en feestdagen lig ik hier met mijn bootje, om zoodoende wat te verdienen." -Wel, op uw leeftijd zoo geldzuchtig dat past immers niet." -Ach mijnheer, als gij wist wat de reden hiei van was. ge zoudt mij ongetwijfeld gelijk geven." 't Kan zijn, misschien heb ik u verkeerd beoordeeld, want uwe omstandigheden zijn mij natuurlyk onbekend. Maar komaan, vaar mij nu wat rond en vertel mij onderwijl oen en ander uit uw leven. Toen de vreemdeling had plaats genomeD. begon hij met de vraag En waarin bestaat nu uw eigenlijke kommer -Slechts ééoe zaak geef mij zoovele reden tot bekommering," was het antwoord -mijn vader is gevangen genomen, en ben niet in staat hem te verlossen. Hij was koopman, mijne moeder modiste in de stad, en door beider zuinigheid en overleg brachten zij het zoo vor, dat rnyn vader een aandeel kocht in een schip, dat naar Smyrna zeilde. Daar hij zelf het oog wilde hebben op den inkoop der waren, maakte hij de reis mede. Maai het schip werd door zeerovers in genomen en naar Retuau gevoerd, waar miju ongelukkige vader, met do overi ge manschappen gevangen wordt gehouden. Zesduizend franken zijn als losprijs voor hem noodig, maar aangezien hy al zijn geld in die onderneming gestoken had, kost het niet weinig moeite, eer zij die som by elkaar hebben. Mijne moeder, mijne zuster en ik werken dag en nacht, en, zooals gij ziet, maak ik mij zelfs de Zon- en feestdagen ten nutte. Verdor bekrimpen wij ons in alles, want wij bobbeu niets dan dén enkeio kamer tot woning. Ik was op het punt, in plaats van mijn vader als slaaf te dienen, maar toen dit mijne moeder vernam en mijn voornemen als dwaas verklaarde, gaf zi.j alle zeekapiteins op de Levant bevel, my niet in hun schip op te nemen." -Krijgt gij dikwijls bericht van uw va der r Weet ge wie zijn meester is, en of hy goed oehandeld wordt -Ja, zyn meestor is Intendant van den Beijhij wordt vry goed behandeld, en zijn werk kan hij gemakkelijk af." -Welke is zijn naam in Retuan V' MAAS iA.lVTlT.VnK

Peel en Maas | 1905 | | pagina 1