ZATERDAG 1 APRIL 1905.
EES EN TWINTIGSTE JAARGANG.
W
Uitgever W. A. Van den Munckhof, Venray.
Landbouw.
Een lastig onkruid.
Mengelwerk.
I)e Ruiteraanval
der Dooden.
Abonnementsprijs per kwartaal.
voor Venray 50 c.
franco per post 65 c.
voor het buitenland bij vooruitbetaling 85 c.
t afzonderlijke Dammer* q Ci
Prijs der A.dvertentiën
van 1 4 regels
elke regel meer z. c'
letters en vignetten naar plaatsruimte.
Ad vertentiën, 3maal geplaatst worden 2maal berekend.
VlQ fiPllPlQ TflO T HPIQ bidden om zijn verplichting in dezel telstok zal langzamerhand zijn kracht
V ld UI Uvlö V1& JJUviu» dagen to kennen en te beoefenen. verliezen en eindelijk niet meer in slaat
Daar gaat vroeger word reeds
daarop gowezen daar gaat een
opwekking lot boetvaardigheid door
hot goheele openbare leven dor Kerk
in de dagen van den vaantijd.
In rouwe gaat haar zang, in rouwe
spreekt haar taal, in rouwe verloopen
hare ceremoniën. Een christen, die
zijn roeping begrijpt, treedt ook in
dien geest van boete, die zoo innig
overeens'emt met de eischen van recht
en rede in den zondiger nsch.
In die laatste wor -ordt een
groote waarheid uiige waar
aan men juist noch och
werkzaam denkt.
Niet dikwijls
Kijk zondigen doen wij allen.
Maar ali -n tneenen ook, dat men met
penitentie bidden na de oprechte
biecht -seine schuidigkeit gethan hat"
zegt de mof. Op z'en hollandsch: dat
men dan van alles af is. En dat is
heeleraaal niet waar.
Een. welsprekende weerlegging van
dit beweren vormen de pijnen en
martelingen des vagevuurs. Voor
éêne 11 zonde kan een lang loven van
zware boete niet voldoen. En dan
CÏ-nfë reivolging van die zedelijke
misdaden
Daarom denkt men ook niet werk- tJ u„a, UUU1 ,cl.
zaam aan de verplichting der boetvaar- dienen; een onschatbare menigte ver-
Daar is zoo weinig voor noodig om
dit te doen. Zet U voor een statie.
Bezie do voorstelling. Vraag u zeiven
deze "eenvoudige dingen: Wie lijdt
Wat wordt geleden Waarom En
het antwoord kan niet anders zijn,
dan een doordringende verlichting
omtrent uw groote en heilige ver
plichting tot boetvaardigheid.
De groote missionaris der Francis-
caansche orde, de heilige pater Leo-
nardus a Porto Mauritio, die op zijne
missiën 5/2 kruiswegen heeft inge
wijd zegt: «liet bilden van den
Kruisweg is alleen genoeg om eer.e
parochie heilig te maken. De onder
vinding hieromtrent heeft mij geleerd,
dat op alle plaatsen, waar men de
kruisweg heeft ingevoerd, eon opval
lende verandering van zeden is inge
treden."
O indien wij het ernstig, ernstig
probeerden; wij zouden het persoonlijk
ondervinden, daar gaat een aandrang
van liefde uit elke statie, die tot w eder
liefde dwingt. Een wederliefde, die ons
kracht tot volhardende boete scheukt.
Verzuimen wij dan niet de hooge
verlichting te zoeken, dio ons uif de
kruiswegstaties tegenstraalt.
Een onschatbare monigte aflaten,
allen toepasselijk op de zielen ties
vagevuurs, kunnen wij daardoor ver-
digheid. Men sust zich zei ven in een
slaap van gevoelloosheid, die eiken
lust tot daadwerkelijke boete buiten
sluit.
O dat is jammerlijk jammerlijk
We schrijven hierboven een latijnsch
woord, dat letterlijk vertaald wil zeg
gen» De weg des kruises een weg des
lichts.
Bij de toepassing van dit woord
hebben wij een letterlijke zin op 't oog
nl. De kruisweg, gelijk wij die kennen
in onze kerken.
Nu door de predikatiën onze aan
dacht meer dan ooit gevestigd worden
op het lijden en den dood van Chris
tus, onzen Heer, is het wel passend
even te wijzen op dien Kruisweg.
In veertien tableaux worden ons
daarin eenige herinneringen geboden
van den smadelijkon en smartelijker)
weg, die onze goddelijke Meester voor
ons het laatst bewandeld heeft.
Voor den zinnelijke mensch bevat de
herinnering- weinig opwekkends.
Die verkrachting van het recht bij
de ter dood veroordeeling, die oninen-
schelijke mishandeling, als Christus
Zijn kruis voortsleept, die droevige
ontmoeting van Moeder en Zoon, die
beschamer.de ontmoeting met de
weenende vrouwen, die wreede
kruisiging, die troostelooze begrafenis,
neen, neen voor den zinnelijke mensch
is er niets wat opwekt.
Maar voor den geloovige
Ja, waarachtig, daar is die kruis
weg en weg des lichtseen weg, die
juist om zijn weergaloos lijden, om
zijn naamlooze versmading, om zijn
troostelooze smart een schokkende op
wekking biedt tot hartgrondige boete
Bij elke voorstelling van die lijdens
weg komt ook de verplichting tot
boetvaardigheid duidelijker uit.
zijn bovenaardsche stengeldeelen te
vormen zoo is hij ten doode opge
schreven.
Denk nu echter niet, dat één jaar
krachtig mesten voldoende is, men
moet volhouden om dit lastige onkruid
geheel meester te worden.
In de verslagen van wego het rijk
gesubsidieerde proi fvelden lezen we
over 't proefveld vin den heer Noord
te Dwingelo, aangelegd om weinig
opleverend natuurlijk hooiland te
verboteren het volgende
»Het proefveld is van boven moeras-
veen, doch niet dik, zoodat uit de
greppels voldoende zand is te verkrij
gen voor een pl.m. 5 cM. dikke bezan-
ding. Op dit proefveld komt veel roo-
bol voor, wier wortelstokken eveneens
vijand met hun dolk de halve Maan van
Mahomet in den rug groefden.
Pr ins Rouknine wist dit.
I);,ai-°m begreep hij, dat zijn besluit, om de
0 laatste kozakken van het beroemde
Oeral regiment tegen den vijand af te zenden,
gelijk stond met lien in den dood te jagen
geen hunner zou wederkeeren.
Hij ontbood bun kapitein, een schoenen
•jouden man, met diepblauwe ougen, Sergius
Fnthiof geheelen, niet ouder dan 25 jaar.
Op koelen toon zeide hij hem
-Mijnheer, gij zult de eer hebben te
ebargeeren.
Met allen spoed zult gij met uwe ruiters het
dorp Harkow bestormen, nu bezet door het
vijandelijk voetvolk.
N erovert gij die positie, dan is de opening
gemaakt, langs welke ons leger zich redden
kan.
ier tegen óen zult gij staan en de mee-ten
iwer zullen er dus het hven bij laten.
Wordt l'arkow genomen en is de doortocht
in massa i„ het grof korrelige welzand ,ri da, TT" de
r n vr,J. mui zult gij de kerkklok doen luiden -en
voorkomen.
Na bezanding werd por II. A. ge-
mest met 40 HL. U. Ik plus 1000 KG. da ouderb'nng van ons leger zeker zijn en
lichtingen noodig voor onze onsterfe
lijke zielen daardoor verdienen.
Probeeren wij het eens zonder boek
en aandachtig de kruisweg-staties af
te loopen en wij zullen ondervinden
hoe
De weg des kruises is een weg des
lichts. JAN.
De paardenstaart (Equisetum) is
zeker een der lastigste onkruiden.
Vooral op natte slecht gemeste
landen komt ze veelvuldig voor. De
paardenstaart, ook wel roobol Iid-
rusch hermoes genoemd, behoort
tot de wortelonkruiden, evenals de
kweek en 't hoefblad. Het zijn, die
onderaardsche stengeldeelen wortel
stokken genoemd waardoor genoem
de planten zich in korten tijd zoo sterk
kunnen uitbreiden.
Nu gaat de wortelstok van de paar
denstaart, verbazend diep, zoodat het
moeielijk is, uit te roeien.
Toch moet de landbouwer trachten
dit onkruid baas te worden.
Daar de paardenstaart vooral op
natte weilanden veel gevonden wordt,
is droogleggen van zoo'n perceel een
eerste vereischte.
Toch weet ieder landbouwer, dat dit
volstrekt niet afdoende is. Als hij
echter na gezorgd te hebben, voor
goede afwatering ieder jaar zijn gras
land een ruime volledige bemesting
geeft, zal door do weelderige gras
ontwikkeling do paardenstaart ver
stikken.
Dit onkruid, zoo tusschen het gras
verscholen, kan niet genoeg van het
zonlicht profiteeren eu is zoodoende
slakkenmeel plus 800 KG. kainïet,
waarna in 't voorjaar gezaaid werd: 2
kg. roodo 4 kg. zwcedsche bastaard en
6 kg. witte klaver, 10 kg. Engelsch
zaaigraa 4 kg. bnrmdlangbloem, 2
kg. 4'uw eindg- kg. vossestaart
2 kg. kropaar, 4 kg. veidbeemgras en
2 kg. kamgras.
Door deze betrekkelijk groote hoe
veelheid zaden en verder eene over
bemesting van 150 kg. chili per H. A
werd getracht den grond weer zoo
mogelijk volledig begroeid te krijgen.
Het weder liep tegen, zoodat de roo-
bolstengels bijna man aan man den
grond bedekten.
Begin December werd opnieuw per
H. A. bemest met 800 kg, kainieten
600 kg. slakkenmeel en in 't voorjaar
100 kg. chili. Tot ieders verwonde
ring was de gras-groei kolossaal, maar
dat niet alleen, door de weelderigen
grasgroei werd de roobol ook zoo ver
drukt, dat het slechts dunne en korte
stengeltjes bleven, die een zeer klein
bestanddeel van het hooi uitmaakten.
Hieruit zien we wat een volledige
bemesting vermag. W.
v—niet in staat het onderaardsche stengel-
0 de katholiek moot don kruisweg|deel van voedsel te voorzien. De wor
Do avond spreidde zijne schaduwen over
het slagveld, waar de strijd nog onbeslist
bleef.
Hachelijk, zeer hachelijk was de positie
van het Russische leger.
Pi ins Rouknine, aanvoerder van den lin
kervleugel, bemerkte dat de omtrekkende
beweging van den vijand veel kans van slagen
had, on beval daarop als laatste wanhopig
middel, dat do weinige hem restende kozakken
een charge zouden uitvoeren.
Do taak van dit handjevol ruiters was eone .y--..
zeer gevaarlijke bij deze episode uit den Turken in de straten uitgestrekt
jongston Russisch Turschen oorlog(1877). - J-~
Zij moesten 2000 Turksche soldaten ver
drijven, die zich sterk verschanst hadden met
hunne kanonnen in het dorp Parkow.
Zoo de Russen or niet in slaagden deze mikten vooral op het hart.
mij aldus verwittigen.
-Vernemen wij geen klokkeklank, dan zal
tevens zullen wij weten, dat geen uwer meer
in leven is."
De kapitein bracht langzaam zijn sabel naar
den grond, als teeken van toestemming.
Een geducht krijger was Sergius Frithiof,
al was zijn oogslag schier vrouwelijk-week.
Daarna sprak hij schier fluisterend - -Do
klok zal luiden
Hot regende kogels rond de Kozakken wier
paarden steigerden met schuim bedekt.
Een ontzagwekkend schouwspel boden zij
deze over hunne paarden gebogen mannen, de
lans vooruit.
Op bevel van hun aanvoerder haJden zij
hunne gewone ruwe kreten gestaakt en men
vernam enkel het doffe, geweldig stampen en
den galop der paarden.
Toen de soldaten der Turksche garde dien
oikaan zagen naderen, voelden de kloeksten
hunner, zelfs zij, die vrees zelfs niet bij name
kenden, eene siddering door hunne leden
gaan.
Verschrikkelijk was de schok
Iedere sabelslag hieuw een nieuw hoofd
af, ieder geweerschot velde een man.
Er vloeide een si'oom van bloed langs de
huizen.
Maar de kozakken waren geducht gedund.
Desniettemin liet de Turksche aanvoerder
die ook zijne troepen aanmerkelijk verzwakt
wist, den terugtocht blazen, zoodat het dorp
vrij kwam.
Daarna liet hij ze post vatten op een K.
M. afstand van het dorp, in de nabijheid
van eene verlaten hoeve, waar liet geschut
vrij spel hebben zou.
Parkow was veroverd, maar de verlangde
opening was er niet.
Sergius Frithiof was bleek van woede, bij
riep om den dood, en de dood weigerde te
komen,
-Door u is de redding van het leger
mogelijk bad generaal prins Rouknine
gezegd.
Tot iedere» prijs moest dus de bloedige
charge vernieuwd, die den vijand reeds deed
afdeinzen.
Doch hoe, nu het escadron tot op eenige
ruiters was verminderd.
I)e kapitein riep zyne kozakken op het
hoofdplein van Parkow samen en teldo ze.
't Waren er nauwelijks GO.
Meer dan 400 lijken lagen naast die der
De paarden zonder ruiters dwaalden bij
troepjes om.
Slechts weinige hunner warea door de
kogels getroffen, want de Turksche soldaten
troepen van daar te verdrijven, was de
omsingeling een voldongen feit.
Ook om eene andere reden was die kracht
toer noodzakelijk om het krijgsgeluk te doen
keeren en den opmarsch naar Plewna te
verzekeren.
De poging was nog gevaarlijker, wijl de
soldaten, die Parkow bezet hielden, allen
behoorden tot de buitengewone lijfgarde van
den sultan, booraen van kerels, zes voet hoog,
De avond viel een rooskleurig licht ver
spreidde zich over het afschuwelijk tooneel
der slachting.
Sergius bleef stom en treurig.
In hem spookte een helsche toorn de
wanhoop overviel hem, machteloos staande
tegenover een vijand, die hij overwonnen
wist.
I'lo'soling kwam eene zonderlinge gedachte
in hem op. een dwaas denkbeeld.
In zijne diepblauwe oogen viel ais de
weerschijn eener vlam te zien, en zacht
fluisterde hij -De charge moet voortgezet!"
Dan zich tot zijne mannen keerend, riep
bij 1
»A1 de lijken der onzen in het dorp zult
gij opnemen vangt de zwervende paarden
op en zet daarna de gesneuvelde ruiters ia
het zadel, ze aan hun paard stevig bevesti
gend door middel van de riemen der lansen."
Eene siddering doorliep de rijen-
Wat verlangde de kapitein f
Was hij krankzinnig geworden 1
Dooden te paard zetten, den eeuwigen
slaap verstoren van soldaten, door den vijand
gedood
-Gehoorzaamt klonk het hevel, en de
kozakken gehoorzaamden.
Gemakkelijk viel het hun de paarden op
te vangen zij beurden de bloedige lijken
op en plaatsteu ze in de stijgbeugels.
't Was een afschuwelijk schouwspel, en
de meeste kozakken, toch ovorigens zoo
onvervaard, waren nog bleeker dan de bleeke
dooden.
-Te paard de overigen beval Sergius
Frithiof, toen het escadron, maar een dooden
escadron in hoofdzaak, zich opnieuw had
gevormd.
De 60 kozakken namen hunne plaats weder
in aan het hoofd der andere.
-Opnieuw zullen wij chargeeren sprak
de aanvoerder.
-Met deze docden waagde een der min
deren te vragen.
-Wij rijden voorop, de andeie paarden
zullen volgen."
Het escadron zette zich in beweging en op
den afhellenden weg, van Parkow naar de
hoeve, waar zich de Turken opstelden, begon
de charge opnieuw.
Deze laatsten, die de raeesfen der Russische
ruiters hadden zien vallen, meenden nu in
veiligheid te wezen.
Zij waren niet weinig verbaasd, toen zij
het naderend paardengetrappel vernamen.
By het alarmsein der schildwachten ont
plooide zich hunne strijdmacht en was hunne
gansche linie ééne groote vuurstreep.
Veertig kozakken rolden ter aarde die
der voorste rijen, de levenden.
De anderen vervolgden hun weg on
kwetsbaar.
Kapitein Sergius zwaaide ajjn sabel over
de hoofden en de paarden, doi, razend,
stormden voort.
Wat gebeurt er Vanwaar die nieuwe
troepen vroegen ze de Turken af.
Wie waren die ruiters, welko, al werden
zij getroffen in de volle bois', onverstoor
baar bua weg vei volgden
Bij 't vallend duister kon men de paarden
niet teilen, het getal ruiters niet schatten
't moest een nieuw escadron we/.OD, dat
plotseling do Russen kwain versterken.
Do Turken werden bang voor de overmacht
en meer nog voor de zonderlinge, onkwets
bare aanvallers.
Da voorste gelederen begonnen te wyken
en weldra namen zij allen de vlucht, hunne
wapens wegwerpend.
De stelling was veroverd, de doortocht
vrij.
Andermaal was Sergius Frithiof door de
vijandelijke kogels verschoond.
Hij keerde zich om en bemerkte, dat de
paarden in gewone orde achter hem aanlie
pen.
Halt 1" klonk het, en alles stond stil.
De meeste ruiters zaten nog in het zadel,
want de riemen der lansen waren stevig.
Eenige oogenblikken later zond de dorps
klok hare tonen door het luchtruim.
De zegepraal was mogelijk, zeker zelfs,
nu de doortocht vrij geworden was en dc
Turken hunne positie prijs gaven.
Toen prins Rouknine het gelui der klok
hoorde, ontblootte hy zich het hoofd,
begrijpend, dat zijne Gouwe Kozakken
dapper gevochten en zich opgeofferd hadden,
om het overige van hot leven ie redden.
En deze man, die gedurende zijn leven
zooveel veldslagen medemaakte schreide als
een kind.
Met zijn legerstaf begaf by zich onver-
wij'd raar Parkow. Zijn hart was beklemd,
PEEL
MjriÉjli agjlgj* dij
AXKTIEWnR
MAAS
i) r» n w I \il An niinf r» a 1> ha! h Ann I lOnt I n iv a n n n d o
i'AAnlr AmAi» i
n b' t.ij pccu «viuivfcCHutiJtt, uau zaï
1 l_l 1 i it.-* t tevftns 7n 1Ion «j»ï ..tA.A.a .1
j. -- - - o o -- -- -